ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ ตอนที่ 101 - 102

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
"ไปบอกให้โลกได้รู้ไงว่ามึงกับกูรักกันแค่ไหน" ผมยืนอึ้งกับคำพูด ไม่จริงใช่ไหมวะมึงอย่าบอกนะว่าที่ให้กูแต่งตัวแบบนี้เพราะว่า..
"เอ้า เจ้าบ่าวเจ้าสาวพร้อมแล้วก็รีบๆหน่อยเมื่อวานหมั้นแล้ววันนี้ก็แต่งกันซะ ตอนเย็นจะได้ส่งตัวเข้าหอกูกับไอ้โทนรอเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวจะแย่แล้ว"
ตอนที่ 101
เย้ย กูว่าแล้วไงทำไมมันแปลกๆ ทั้งชุดทั้งเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวผมหันไปมองไอ้ต้า
"เฮ้ย ไม่ถึงขนาดนั้น กูไม่ได้จัดงานแต่งหรอกนะ" ไอ้ต้ารีบตอบคงกลัวผมเข้าใจผิด ผมหันไปทางไอ้ทัก
กับไอ้โทนอีกที
"แล้วมึงสองคนมาทำไมวะเนี่ย" แม่งก้างยิ่งกว่าก้างอีก ผัวเมียเค้าจะล่อกัน ยังเหลืออีกตั้งหกทีแล้วกูจะมีเวลาไหมเนี่ย
"ก็มาแสดงความยินดีไงล่ะพี่ต้น" น้องโทนตอบน่ารัก ยินดีอะไรวะ เดี๋ยวกูก็ชำระบัญชีแค้นไอ้ต้าผ่านทาง
มึงหรอก
"เฮ้ยอย่าพูดแบบนี้ดิ กูเขิน" ผมรีบตอบ ไอ้ต้าก้มดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือ
"เฮ้ย ไปกันเหอะ เดี๋ยวไม่ทัน"อ้าว ไม่ทันอีกรอบแล้ว ไม่ทันอะไรวะ
ผม ไอ้ต้า ไอ้ทักและโทน ออกจากบ้านพักพร้อมกัน ไอ้ต้ามันไปหยิบรองเท้าผมที่ริมหาดมาวางไว้ให้แล้ว
พอขึ้นบนรถได้ไอ้ต้าก็รีบออกรถอย่างเร็วถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่ามันจะไปที่ไหน ไม่ใช่สิ เอาแค่ว่ากูอยู่ที่ไหน
กูยังไม่รู้เลย ก็ไอ้ต้าแม่งขับพากูมาตั้งแต่เมื่อคืนแถมกูหลับบนรถอีกตะหาก
"เฮ้ยไอ้ต้า บอกกูหน่อยสิ ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกันวะ" ผมถามไอ้ต้า น้องโทนกับไอ้ทักที่นั่งเบาะหลังหัวเราะคิก
"อ่อ เพชรบุรี" ไอ้ต้าตอบเบาๆผมอึ้ง เฮ้ย เพชรบุรี บ้านผู้หญิงคนนั้นก็อยู่เพชรบุรี มึงทำอะไรวะเนี่ยไอ้ต้า
"มึงจะพากูไปไหน" ผมร้องเสียงดังใจเต้นตุ้มต่อมด้วยความกังวล
"กูไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเป็นใครแต่กูอยากให้มึงไปเจอ" ไอ้ต้าตอบเบาๆมันทำหน้าขรึมๆ ผมเริ่มกังวลใจ
กลัวมันพาผมไปหาใครคนนั้น ตอนนั้นยอมรับตรงๆ เลยว่ากลัวสาเหตุที่กลัวนั้นข้อหนึ่งเลยคือผมไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจมาก่อนว่าจะมาพบกับคนที่อาจจะเป็นญาติผมแบบนี้ข้อที่สอง ผมกลัวว่าหากคนที่ไอ้ต้าพาไป
หานั้น เป็นคนที่ใกล้ตัวผมมากๆ ถึงแม้ผมอาจจะไม่รู้จักเขาแต่อาจจะมีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์ของกูกับ
ไอ้ต้าได้
ชื่อของผู้หญิงคนนั้นวนเวียนเข้ามาในหัวผมพยายามรื้อค้นลิ้นชักแห่งความจำว่า ผมเคยได้ยินชื่อนี้ที่ไหนหรือไม่ ชื่อนั้นคุ้นเคยมากแต่ผมจำไม่ได้จริงๆว่าเป็นใคร ตั้งแต่เด็กผมรู้มาตลอดว่าแม่ผมตายไปแล้วแม่ที่ผมจำได้เค้าโครงหน้าลางๆ แต่หากวันนี้แม่ผมยังมีชีวิตอยู่ชีวิตผมจะเป็นยังไงต่อไป
"แม่กูตายไปแล้วนะ" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ ในรถที่เงียบสนิท ทุกสายตาหันมองผมเป็นตาเดียว ไอ้ต้ายื่นมือมาจับไหล่ผมไว้ข้างนึงน้ำตาผมไหลมาอีกแล้วผมไม่เคยคิดถึงพ่อกับแม่มานานมากแล้วเพราะเคยบอกกับตัวเองเสมอว่าพ่อกับแม่ผมไปสบายแล้วผมไม่ใครต้องห่วงต้องกังวลใจ แต่วันนี้ ใครคนนึงอาจกำลังกลับมาคำถามมากมายเริ่มผุดขึ้นมาในหัว ถ้าแม่ผมยังมีชีวิตอยู่จริง แล้วทำไมแม่ไม่เคยมาหามาเยี่ยมผมบ้างเลยผมไม่โทษ
แม่หรอกที่เอาผมไปทิ้งไว้บ้านไอ้ต้าเพราะนั่นมันคือต้นเหตุที่ทำให้ผมกับไอ้ต้าได้รู้จักกันแต่ชีวิตผมได้มีโอกาสพูดคำว่าแม่น้อยเหลือเกิน ถ้าผมเลือกได้ผมขอมีแม่เหมือนคนอื่นเขาในชีวิตผมบ้างแค่นั้นก็พอ
ผมหันมองนอกหน้าต่าง น้ำตาไหลออกมาเรื่อยๆผมบอกตัวเองไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง วันนี้เป็นวันเกิดผมคนที่ผมควรจะได้มีโอกาสกราบท่านก็คือแม่ของผมเองแต่แม่ที่ไม่เจอมานานสิบห้าปีนี้ผมไม่รู้จะต้องทำตัวยังไง แม่จะรักผมหรือเปล่าเป็นคำถามที่ผมกังวลใจมากที่สุด
ไอ้ต้าขับรถไปจอดในลานกว้างแห่งหนึ่งผมนิ่งอึ้งเตรียมตัวเตรียมใจไม่ถูกว่าจะต้องมาพบเจอกับอะไรบ้างไอ้ต้ามาเปิดประตูรถให้ หน้าของมันก็นิ่งอึ้งเมื่อเห็นว่าผมร้องไห้ไอ้ต้าเช็ดน้ำตาให้ผม ผมมองไปรอบๆ
ลานกว้างนั้นเป็นลานซีเมนต์ ข้างนึงขนาบกับกำแพงสูงสีขาวผมหันกลับมามองไอ้ต้า ผมเริ่มจำอะไรได้บ้างแล้ว ผมเคยมาที่นี่ครั้งเดียวในชีวิตไอ้ต้าก็เคยมา แต่ไม่รู้ว่ากี่ครั้งแล้ว ผมเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง
ไอ้ทักกับน้องโทนส่งของบางอย่างให้ผม ผมรับมามองความเศร้าที่เกิดขึ้นตอนนั่งในรถมันเทียบอะไรไม่ได้เลยเมื่อเกิดกับผมเมื่อสิบห้าปีก่อนตอนนั้นผมจำได้ลางเลือนว่าผมร้องไห้กับพ่อคนปัจจุบัน เพราะผมหาพ่อ
กับแม่ของตัวเองไม่เจอ คนมากมายล้วนใส่ชุดสีดำ บางคนร้องไห้บางคนนั่งเศร้า ผมเด็กเกินกว่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวตัวเองผมหลับตานึกภาพในวัยเด็กเพื่อเรียกความทรงจำกลับมามากที่สุด วันนั้นผมได้ยินเสียงคนหลายคนพูด
"แล้วเจ้าต้นมันจะอยู่ยังไง พ่อแม่ก็ตายหมดญาติพี่น้องก็ไม่มี" เสียงจากอดีตสะท้อนเข้าโสตประสาท
"จะให้มันไปอยู่บ้านเด็กกำพร้าก็น่าเสียดายเด็กมันน่ารักนะ"เสียงผู้ใหญ่อีกคนพูด
"ผมจะเอาต้นไปเลี้ยงเองยังไงพ่อแม่เค้าก็เป็นเพื่อนสนิทผม" เสียงสุดท้ายที่ได้ยินคือเสียงพ่อคนปัจจุบันของผมนั่นเอง
ผมลืมตาก้มมองดอกไม้ธูปเทียนในมือไอ้ต้าเดินโอบบ่าพาผมเดินเข้าไปในหมู่เจดีย์ขนาดเล็กสภาพเก่าโทรมผมไม่เคยมาที่นี่อีกเลยตั้งแต่วันที่จากที่นี่ไปผมเข้าใจเหตุผลที่พ่อบุญธรรมของผมทำอย่างนี้ คงเป็นเพราะต้องการให้ผมลืมเรื่องนี้ผมจะได้ไม่รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจว่าตัวเองเป็นลูกกำพร้า แต่พ่อคงไม่รู้หรอกว่าเพราะผมเป็นลูกกำพร้า เลยทำให้ผมเข้มแข็ง และพ่อคงไม่รู้หรอกว่าความรักที่พ่อมอบให้เหมือนลูกคนนึง นั้นสร้างภูมิต้านทานทางจิตใจให้ผมมากมายแค่ไหนยิ่งผมได้รับความรักเหมือนน้องชายแท้ๆ ของพี่โตกับพี่ต้าแล้วล้วนสร้างผมให้เป็นแบบนี้ถึงทุกวันนี้
ไอ้ต้าพาไปหยุดยืนตรงหน้าเจดีย์บรรจุอัฐิเล็กๆ องค์หนึ่งด้านหน้ามีรูปของคนสองคน ทั้งคู่อายุไม่มากนัก
ไม่น่าจะถึงสามสิบด้วยซ้ำใบหน้าของทั้งสองคนยิ้มแย้มเหมือนไม่รู้ว่าความตายจะมาเยือนก่อนวัยอันควรใบหน้าทั้งสองเป็นเหมือนแม่พิมพ์ที่หล่อหลอม ผมมีรูปหน้ากับปากเหมือนแม่ตากับจมูกเหมือนพ่อ ผมทรุดนั่งลงตรงด้านหน้าเจดีย์ น้ำตาไหลอีกแล้วแต่ผมไม่คิดจะปัดมันแม้แต่น้อย แผ่นหินอ่อนเล็กๆ ถูกสลักวางอยู่หน้าเจดีย์มีตัวอักษรสีทองเลือนลาง นั่นไง ชื่อผู้หญิงคนนั้นจริงๆ ใต้ชื่อพ่อและแม่ของผมมีวันเดือนปีที่ระบุวันเกิด และวันตายของท่านทั้งสองคน
ไอ้ต้าจุดธูปให้ผม แล้วมันก็นั่งลงข้างๆ ผมพยายามกลั้นน้ำตาเป็นครั้งแรกในรอบสิบห้าปีที่ผมได้มีโอกาสกลับมานั่งคุกเข่าตรงหน้าผู้มีพระคุณพ่อกับแม่เป็นคู่รักที่น่าสงสาร ทั้งสองคนมีโอกาสใช้ชีวิตร่วมกันน้อยเหลือเกินได้มีโอกาสชื่นชมลูกชายคนนี้น้อยเช่นกันผมเอื้อมมือไปลูบฝุ่นที่ติดหน้ารูปพ่อและแม่เบาๆ
เศษใบไม้ที่ตกอยู่ด้านหน้าปลิวออกข้อความภาษาจีนประโยคหนึ่งที่ถูกใบไม้บังอยู่เมื่อกี้เลยปรากฏขึ้น
"ฉันรักเธอเพียงคนเดียวชั่วชีวิต"
ผมกับไอ้ต้าหันมองหน้ากันโดยไม่ตั้งใจข้อความเดียวกันกับที่พ่อแม่ผมเคยบอกกันนั้นก็เป็นข้อความเดียวกับที่ผมกับไอ้ต้าเคยบอกกันผมไม่รู้ว่าผมเคยเห็นหรือเคยได้ยินข้อความนี้มาก่อนหรือเปล่า แต่ครั้งแรกที่พูด
เพราะผมชอบ และเหมือนจิตใต้สำนึกบอกให้ผมพูดคำนี้ออกมาใจผมเต้นแรงขึ้นทุกที พ่อกับแม่ที่จ้องอยู่เหมือนจะยิ้มให้ผมกับไอ้ต้าที่นั่งคุกเข่าตรงหน้า ผมพนมมือตั้งใจแล้วพูดเสียงดัง
"แม่ครับ พ่อครับวันนี้ต้นได้มีโอกาสมากราบพ่อกับแม่ในวันที่ดีที่สุดในชีวิตต้นพ่อกับแม่จำได้ใช่ไหมครับว่าวันนี้เป็นวันเกิดต้นต้นขอโทษนะครับที่สิบห้าปีที่ผ่านมาต้นไม่ได้มาหาพ่อกับแม่เลย" ผมเงียบเสียงลง
ลูกสะอื้นมันขึ้นมาพอดี น้ำตายังคงไหลอาบแก้ม
"ต้นดีใจนะครับที่วันนี้ได้มีโอกาสมากราบพ่อกับแม่อีกหนตอนนี้ต้นอายุครบยี่สิบปีแล้วนะครับ พ่อกับแม่
ไม่ต้องเป็นห่วงต้นนะครับ พ่อเต็งเขาดูแลต้นดีมากเลยครับเขารักต้นเหมือนลูกคนนึง พ่อกับแม่สบายใจได้
เลยครับ"
"นอกจากพ่อเต็งแล้ว ต้นยังมีพี่ชายอีกสองคนพี่โตลูกพ่อเต็งไงครับ พ่อกับแม่จำได้ใช่ไหม ส่วนพี่อีกคนนึง
แม่ต้องจำได้แน่ๆ เพราะแม่สั่งให้ผมกับพี่คนนั้นรักกันมากๆ" ผมพูดเสียงสั่นเครือภาพสุดท้ายของแม่ที่เป็นฝันร้ายของผมปรากฏขึ้นในใจอีกครั้ง
"แม่ครับพ่อครับ ต้นมีเรื่องอยากจะบอกพ่อกับแม่อย่าโกรธต้นนะ ต้นกับพี่ต้ารักกัน แต่ตอนนี้เราไม่ได้เป็นแค่
พี่น้องกันแล้วต้นรู้ว่าถ้าพ่อกับแม่ยังอยู่ก็คงจะเสียใจที่รู้ว่าต้นเป็นแบบนี้ ต้นไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไงต้นรู้แต่เพียงว่าต้นรักพี่ต้ามาก มากเหมือนที่พ่อกับแม่รักกัน" ผมหยุดสะอื้นน้ำตาไหลพรั่งพรูจนมองไม่เห็นอะไร ไอ้ต้ามันเข้ามาประคองไว้
"พ่อครับแม่ครับ ถึงพ่อกับแม่จะโกรธหรือไม่พอใจแต่ต้นอยากให้พ่อกับแม่รู้ไว้ ว่าต้นมีความสุขมากนะครับที่มีพี่ต้าอยู่ข้างๆต้นอาจจะทำในสิ่งที่ผิดหรือไม่เหมาะสม แต่ต้นมีความสุขมากจริงๆต้นขอโทษในสิ่งที่เกิดขึ้นนะครับ แต่ถึงจะย้อนเวลากลับไปได้ต้นก็ขอให้พี่ต้ากับต้นรักกันแบบวันนี้ ต้นไม่ขอเปลี่ยนอะไรเพราะต้นไม่เสียใจเลยครับที่ได้รักผู้ชายคนนี้"
ผมพูดอะไรไม่ออกอีก ไอ้ต้ามันกอดผมไว้ในอ้อมแขนเสียงไอ้ต้าพูดเสียงสั่นเครือ
"ผมสัญญานะครับว่าจะดูแลต้นให้ดีที่สุดรักต้นให้มากที่สุด ทำให้ต้นมีความสุขที่สุด ไม่ต้องห่วงเราสองคน
นะครับ คุณพ่อคุณแม่สบายใจได้ ผมจะไม่มีวันรักคนอื่นได้อีกนอกจากต้น"ไอ้ต้าพูดจบแล้ว แต่ยังคงกอดผมไว้ในอ้อมแขนผมจ้องรูปพ่อและแม่ที่ยังคงยิ้มให้ผมเหมือนเดิม สายลมเอื่อยๆ พัดใบไม้ปลิวดอกตาเบบูญ่าหรือชมพูพันธ์ทิพย์สีชมพูหวานปลิวตามลมกระจายเต็มลานรอบตัวผมกับไอ้ต้าภาพสุดท้ายในชีวิตของพ่อและแม่ผมปรากฏขึ้นอีกครั้ง เสียงของแม่ดังก้องในความทรงจำ
"กลัวเหรอลูก ต้าแม่ฝากดูน้องด้วยนะ"
ตอนที่ 102
คำของแม่ยังดังก้องอยู่ในหัว ผมก้มกราบพ่อกับแม่พร้อมไอ้ต้าผมยืนมองรูปพ่อกับแม่อีกครั้ง ให้สัญญากับตัวเองไว้ว่าต่อไปนี้ผมกับไอ้ต้าจะมากราบท่านทั้งสองด้วยกันในวันคล้ายวันเกิดผมทุกปีผมยืนนิ่งตรงนั้น
พักใหญ่ ไอ้ต้าจึงเอามือโอบไหล่ผมแล้วเราสองคนก็เดินออกมาจากตรงนั้น
"ขอบคุณครับ" ผมพูดกับไอ้ต้าเบาๆไอ้ต้ายิ้มรับ ในนาทีนี้ผมมั่นใจมากขึ้นกว่าเดิมว่าผมเลือกไม่ผิดจริงๆ ไอ้ต้าพาผมเดินออกจากหมู่เจดีย์ไอ้ทักไอ้โทนยืนรออยู่ ในมือมีถุงอยู่ด้วย เสียงไอ้ต้าดังข้างๆ
"ไปถวายเพลพระกัน จะได้กรวดน้ำให้พ่อกับแม่" ผมยิ้มดีใจเป็นครั้งแรกที่ผมจะได้มีโอกาสทำบุญให้พ่อกับแม่อย่างเป็นเรื่องเป็นราวหลังจากถวายเพลพระแล้ว ผมก็กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้พ่อกับแม่ ก่อนจะออก
จากวัด ผมไปกราบลาพ่อกับแม่อีกครั้ง แต่คราวนี้ผมไม่ร้องไห้แล้วผมสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้อีก
ไอ้ต้นต้องเข้มแข็งเพื่อที่พ่อกับแม่จะได้สบายใจ
ผมออกจากวัดด้วยความรู้สึกปลอดโปร่งมากความสุขใจสบายใจจากสิ่งที่คนรักทำให้นั้นเป็นอะไรมากกว่าที่ผมจะบรรยายออกมาได้เหมือนที่ผมบอกแม่กับพ่อการที่มีพี่ชายที่แสนดีอยู่เคียงข้างนั้นทำให้ผมมีความสุขมากแค่ไหนไอ้ทักกับไอ้โทนที่มาด้วยก็เหมือนจะซึมซับความรู้สึกดีๆ นี้ไว้ด้วยเช่นกัน
"หิวยังต้น ไปกินข้าวกัน" ไอ้ต้าถาม ผมพยักหน้า ไม่ว่าไอ้ต้าจะพูดอะไร จะให้ไอ้ต้นคนนี้ทำอะไร กูทำได้เสมอผมยิ้มให้กับความคิดตัวเอง มือขวาเกาะกุมมือซ้ายของไอ้ต้าไปตลอดทางไอ้ต้าขับรถพาผมกับไอ้สอง ท. ด้านหลังไปที่ร้านอาหารริมทะเลแห่งหนึ่งถึงจะเป็นช่วงกลางวันแต่แดดไม่ร้อน และคนในร้านก็เยอะมากมาย ผมมองดูกลุ่มคนพวกนั้นอะไรบางอย่างสะกิดใจ
"มีเซอร์ไพร์ซอะไรอีกป่าวเนี่ย" ไอ้ต้าไม่ตอบ ได้แต่อมยิ้ม ผมชักไม่ไว้ใจ แม่งเตรียมอะไรไว้ป่าววะจะว่าไปไอ้ต้าแม่งก็ทำอะไรแปลกๆ เริ่มจากใส่แหวนให้กูเมื่อวานนี้วันนี้ก็ให้กูใส่ชุดแม่งยังกะกูเป็นคู่เกย์กะมึง แหะๆยังจะกล้าคิดว่าไม่ใช่อีกไอ้ต้น เมื่อเช้ามันก็เหมือนไปสู่ขอผมจากพ่อกับแม่แล้วก็ทำบุญด้วยกัน เหลือแค่รดน้ำสังข์กะจดทะเบียนสมรสกูก็คงตกเป็นเมียมันตามกฏหมาย
"บอกมานะ มีอะไรรึเปล่า" ผมแกล้งถามงอนๆ ไอ้ต้าไม่ตอบได้แต่ยิ้ม ผมหมั่นไส้เลยจักกะจี้มันที่สีข้างเหอๆ ทำไมกูจะไม่รู้ว่าจุดเสียวจุดฮาของมันอยู่ตรงไหน ได้กันมาขนาดนี้แล้วไอ้ต้าหัวเราะลั่น
"เฮ้ยอย่าๆ ไม่มีอะไรจริงๆ" ผมไม่เชื่อจักกะจี้แรงขึ้น
"บอกว่าไม่มีง้าย ไม่มีใครมาซักหน่อย" อ่ะๆ นี่ไงล่ะ ไหนบอกว่าไม่มีอะไร แล้วจะร้อนตัวพูดว่าไม่มีใครมา
ได้ไง
"ใครมาอ่ะ" ผมถามสั่นๆเริ่มไม่ไว้ใจ ไอ้ต้าแม่งทำอะไรวะ ผมพยายามมองกลุ่มคนพวกนั้น หันไปทางไอ้ทัก
ไอ้โทนมันก็ยิ้มเหมือนรู้ไปกับไอ้ต้า เฮ้ยมีอะไรที่กูไม่รู้อยู่คนเดียววะ
"เฮ้ยไอ้ต้น เป็นไงวะมึง หล่อเชียวเว้ย"เสียงดังมาจากชั้นบนของร้าน ผมสะดุ้งหันไปดูแล้วก็ต้องอ้าปากค้าง
เฮ้ย นั่นมันไอ้ฟ้ากับพี่รหัสกูแฟนมันนี่หว่า ผมยืนอึ้งเพราะพอสิ้นเสียงไอ้ฟ้าเพื่อนๆ ในคณะผมอีกกลุ่มใหญ่ก็โผล่หัวมา ฉิบหายแล้ว ความลับกูแตกแล้วเหรอวะมันมากันเยอะยังกะจะมางานแต่งงานใคร ผมหันไปมองไอ้ต้า ไอ้ต้าทำปากขมุมขมิบว่า
"อย่าตกใจ มันไม่รู้หรอกเรื่องมึงกับกูเป็นอะไรกัน"
"ไม่รู้แล้วมันมาทำไม" ผมกระซิบถามไอ้ต้า แม่งเอ้ยเล่นกูซะ
"ชวนมากินข้าวไง ไอ้ทักมันช่วยกูชวนด้วย" ผมมองไอ้ต้างงๆ ไปสนิทกับไอ้โทนเมื่อไหร่วะแล้วนี่วางแผนกันมายังไงวะเนี่ย ไอ้ทักมันก็ยิ้ม
"ต้นไม่ต้องกลัว หน้าเหี้ยๆอย่างมึงไม่มีใครเชื่อว่ามึงเป็นเกย์หรอก" เออขอบใจ กูค่อยโล่งใจหน่อยไอ้เหี้ย
แหมยังกะหล่อตายห่านักนะมึง
ผมเดินตัวเกร็งขึ้นไปบนร้านอาหาร เพื่อนๆ นั่งสั่งอาหารรออยู่แล้วผมก็แนะนำไอ้ต้าในฐานะพี่ชาย สาวๆ
แม่งกรี้ดกร้าดกันใหญ่บอกว่าไอ้ต้ามันหล่อกว่ากูอีกอันนี้มันแน่นอนอยู่แล้วเพราะรสนิยมกูดี ส่วนไอ้ต้ารสนิยมมีปัญหาเลยเลือกกูมาเป็นแฟน ไอ้ทักมันยัดเยียดให้น้องโทนกลายเป็นน้องชายกูด้วยอีกคนอ้าวไอ้สัดทัก กูเป็นคนเอาพี่เอาน้องนะ ระวังน้องโทนจะโดนควยกูแบบไม่ตั้งใจ
ผมนั่งเกร็งกินข้าวกับเพื่อนๆแต่ไม่มีใครสงสัยเรื่องที่ผมกับไอ้ต้าเป็นอะไรกันเลย ไอ้ต้าก็ดูจะเข้ากับเพื่อนๆ
ผมได้เป็นอย่างดี เห็นคุยหัวเราะกันสนุกสนานจริงๆแล้วผมก็ปลื้มใจนะเพราะอย่างที่เคยบอกว่าตอนแรกผมคิดว่าเข้ากับเพื่อนๆ ไม่ได้แต่สุดท้ายเพื่อนๆก็แสดงให้เห็นว่าผมก็เป็นที่รักของพวกมันเหมือนกัน
มื้อเที่ยงวันนั้นเป็นอีกมื้อที่มีความสุขมากที่สุดผมประทับใจในความน่ารักของเพื่อนๆมากถึงขนาดที่ยอมเหมารถตู้มาเพชรบุรีตามคำชวนของไอ้ทักที่บอกว่าจะมาเซอร์ไพร์ซวันเกิดผมจริงๆแล้วพวกมันอาจจะถือโอกาสมาเที่ยวด้วย แต่ผมก็ยังดีใจอยู่ดี
"ต้นพูดอะไรหน่อยดิ" แม่สาวดาวคณะคู่ปรับผมเป็นฝ่ายเชิญผมให้พูดอะไรกับเพื่อนๆ แม่งกูอายเว้ยจะเรียกไอ้ต้ามาพูดเป็นเพื่อนก็เกรงใจเดี๋ยวแม่งจะเหมือนงานแต่งงานที่บ่าวสาวมาขอบคุณแขกที่มาร่วมงาน ผมไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่ยิ้มให้เพื่อนๆ สายตาทุกคู่เติมเต็มความรักที่ขาดหายไปจากบุคคลผู้ให้ชีวิตผมไม่เคยรู้สึกขาดอะไรเลยจริงๆ ไอ้ต้านั่งยิ้มอยู่ไกลๆ ผมรู้แล้วว่าจะทำอะไรดี
"พูดไม่ออกว่ะ ร้องเพลงให้ฟังแล้วกันนะ"ผมพูดยิ้มๆ เสียงตบมือดังลั่น ผมเลือกเพลงที่จะร้องไว้แล้วแล้วผมก็เริ่มร้องเพลงนั้น เพลงที่ไอ้ต้าแต่งให้ผมไม่รู้อะไรทำให้ผมจำเนื้อเพลงได้ แต่ผมก็จำได้จริงๆผมร้องเพลงนี้ออกมาโดยไม่มีเสียงดนตรี ไม่มีเสียงตบมือเข้าจังหวะมีแต่เสียงหลงๆแหบๆ ของผมเท่านั้น ไอ้ต้ายิ้มอยู่ไกลๆสายตาส่งความดีใจมาจนถึงผมอย่างท่วมท้น พอผมร้องจบเพื่อนๆก็ตบมือ
"เพลงเพราะว่ะ เพลงของใครวะ" เสียงเพื่อนๆ หลายคนถาม ผมได้แต่ยิ้มไม่บอกหรอกว่าของใครเจ้าของเพลงมันก็ได้แต่นั่งยิ้มเหมือนกัน สงสัยกลับไปต้องให้รางวัลซะหน่อยแล้วให้สมกับที่ทำตัวน่ารักแบบนี้
ผมกับเพื่อนๆ แยกย้ายกันจากร้านอาหาร พวกมันไปเที่ยวกันต่อจริงๆแต่แค่นี้ผมก็ดีใจจนล้นแล้ว ไอ้ต้ามันยิ้มอย่างมีความสุขพอขึ้นรถได้ผมก็หอมแก้มไอ้ต้ามันไปฟอดใหญ่ ต่อหน้าไอ้ทักไอ้โทนที่นั่งยิ้มกันอยู่ข้างหลัง
"เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ไหมอ่ะ" ไอ้ต้าส่งเสียงถามผม หุหุ คิดเหรอว่าไอ้ต้นจะไม่อยากให้กูอยากเสียตัวให้มึงเต็มแก่แล้ว
ไอ้ต้าขับรถพาพวกเรามาถึงรีสอร์ตตอนบ่ายๆไอ้ทักกับไอ้โทนมันพักที่นี่ด้วย แต่บ้านคนละหลังนะ ตอนนี้ผมไม่เหลือความคิดที่อยากจะเอาไอ้โทนอีกแล้วพอผมอยู่กับไอ้ต้าสองต่อสอง ผมก็ตรงเข้ากอดมัน
"ขอบคุณนะ วันนี้กูมีความสุขที่สุดเลย" ผมบอกไอ้ต้าให้รู้ถึงความรู้สึกในใจที่มันสุขจนล้นวันเกิดครบยี่สิบปีของผม วันเดียวเกิดอะไรขึ้นตั้งหลายอย่างแต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเกิดจากความรักของผู้ชายคนนี้คนเดียวจริงๆ
"มีความสุขอย่างนี้ กูจะได้รางวัลอะไรบ้างวะ" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ ผมไม่พูดอะไร ยืนตรงหน้ามันแล้วถอดเสื้อตัวเองออกไอ้ต้ายิ้มนิดๆ แต่พยายามข่มไว้อย่างเห็นได้ชัด ผมถอดเสื้อตัวเองออกโยนไว้บนพื้น
"มึงรู้เปล่า ตอนกลางวัน ดวงจันทร์ก็สวยนะ" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้ายิ้มกว้าง
"อือม์สวยแต่มันอยู่ไกลอย่างนั้นกูจะไปเอามันได้ไงอ่ะ" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆผมจ้องหน้ามัน
"ก็ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปดิ" ผมพูดยิ้มๆ สองมือปลดกางเกงตัวเองลง
ไอ้ต้ากลืนน้ำลาย สายตาโลมเลียเต็มที่ ผมยักคิ้วให้มันไม่รู้ว่ามันเข้าใจหรือเปล่าว่าเฮลิคอปเตอร์หมายถึงอะไรผมยืนตรงหน้ามันสภาพกางเกงในตัวเดียว แต่ไม่มีประโยชน์อะไรแล้วเพราะกางเกงในตัวเดียวที่ใส่นั้นปิดควยกูไม่อยู่แล้วมันโด่ตั้งแต่กูเริ่มถอดเสื้อผ้าแหละ
ผมเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อไอ้ต้าที่ยืนตัวเกร็งอยู่
"ใส่ชุดนี้ขับเฮลิคอปเตอร์ไม่ได้นะ"ผมบอกยิ้ม ไอ้ต้าทำหน้างง ผมค่อยๆ รูดเสื้อไอ้ต้าขึ้นสูงมันชูมือสองข้างสุดปลายแขน มือสองข้างของมันยังอยู่ในเสื้อเชิ้ตแขนยาวผมชูไว้อย่างนั้นแล้วก้มหน้าลงต่ำ
"ขอเช็ดเครื่องก่อนนะว่าสวิทช์มันอยู่ดีไหม" ผมพูดก่อนขบหัวนมเม็ดเล็กเบาๆ ไอ้ต้าครางฮืออกแอ่นรับริมฝีปาก
"ปุ่มสตาร์ทโอเค ไหนลองเช็คอีกปุ่มสิ" ผมพูดพลางย้ายมาที่หัวนมอีกข้าง ไอ้ต้าชูมือขึ้นเองหลับตาพริ้ม
"ปุ่มนี้ก็ใช้ได้" ผมพูดยิ้มๆ
"ขอเช็คตัวถังหน่อยนะ" ผมพูดพลางผลักไอ้ต้าไปนอนบนเตียง ไอ้ต้าหายใจแรง ผมแนบหน้าไปบนหน้าท้องมันแล้วเลียเบาๆ
"ตัวถังแข็งแรงดีจัง ขอกูดูถังน้ำมันหน่อยนะ" ผมพูดพลางจับซิปกางเกงไอ้ต้ารูดลง แท่งปืนประจำเครื่องแข็งรออยู่แล้ว
"โห ปืนหญ่ายไม่ต้องเช็ค มันพร้อมแล้วนี่" ไอ้ต้าหัวเราะขำๆกับคำพูดผม ผมรูดกางเกงในมันออก ปล่อยให้แท่งปืนโด่เด่ส่ายหัวหงึกๆ
"ถังน้ำมันหญ่ายจริงๆสงสัยว่าเครื่องลำนี้พิสัยการบินจะได้ไกล" ผมพูดพลางคลึงกระโปกไอ้ต้ามันอ้าปากครางแท่งปืนส่ายหัวไปมาอย่างน่ากลัว
"อ้าว กูเพิ่งเห็น ปืนมันมีเขม่าติดนี่หว่าอย่างนี้ต้องล้างเดี๋ยวยิงแล้วขัดลำกล้อง" ผมพูดยิ้มๆแล้วตวัดลิ้นเปียกๆ
ไล่เลียคราบเขม่าที่ไม่มีอยู่จริงบนปืน ค. แต่ไม่ใช่ปืนครก ถึงมันจะอันเท่าสากก็เหอะ
ผมละเลงลิ้นล้างคราบเขม่าดินปืนทั่วทั้งหัว ไอ้ต้าร้องครางเอวบิดผมลากลิ้นผ่านหัวเงี่ยงแล้วตวัดเร็วๆ
"ต้องล้างข้างในด้วย เขม่ามันเยอะ" ผมพูดก่อนจะอ้าปากอมควยไอ้ต้าไปจนคับปากลิ้นห่อเกร็งให้แข็งแล้วบรรจงแหย่ตรงรูเยี่ยวไอ้ต้าร้องครางมือสองข้างจิกหัวผมแน่นผมส่งลิ้นพยายามทะลวงรูเยี่ยวเล็กๆนั่นเข้าไปไอ้ต้าร้องซี้ดเสียงรอดตามไรฟันจิกหัวผมดึงออก
"ขอกูดูห้องเครื่องมึงหน่อยเหอะอย่างรู้นักว่ามันยังจะบินไหวไหม" อ้าวไอ้ต้าพูดอย่างงี้ แน่จริงมาเย็ดกันดีกว่า ห้องเครื่องกูมีมึงใช้คนเดียวบินไหวไม่ไหวมึงก็ต้องมาบินที่นี่ ไอ้ต้ามันจะจับตัวผมให้นอนหงายแต่ผมผลักอกมันไว้แล้วเปลี่ยนไปนั่งคร่อมตรงหน้าอกมันแทนไอ้ต้าจ้องควยผมที่วางพาดหน้ามันอยู่ ผมจับควยตัวเองชักเบาๆ จับปลายควยเขี่ยจมูกไอ้ต้าหอมชื่นใจไหมมึง
ผมเลื่อนตัวสูงขึ้นอีกเล็กน้อย หน้าไอ้ต้าค่อยๆเคลื่อนหายไปใต้หว่างขาผม ควยผมชี้ติดหัวเตียงค่อยๆ หย่อนตัวลงต่ำลิ้นเปียกก็ตวัดขึ้นมา
"อึ๋ย กูเจี๋ยว" ผมร้องครางลิ้นไอ้ต้ามันก็ไวไม่แพ้ใคร อ่าๆ ถึงกูไม่เคยโดนลิ้นคนอื่น แต่กูก็เดาความรู้สึกออก
ละเว้ย ผมเลื่อนปลายเท้าให้กว้างขึ้นก้นเลยหย่อนลงแนบกับลิ้นที่ตวัดแว้บมาพอดี
"เหี้ยเอ้ยเสียวตูดฉิบหายเลย" ผมร้องคราง เสียงไอ้ต้าดังลอดมาจากง่ามขา
"ห้องเครื่องมึงมันสกปรก กูเลยต้องล้างมันอ่ะ" เหี้ยเส่ มาบอกว่าห้องเครื่องกูสกปรก ตั้งแต่กูยอมมึง กูก็ต้อง
ล้างต้องเช็ดห้องเครื่องกูทุกครั้งหลังถ่ายน้ำมันเครื่องกูไม่ใช่บรีสนะโว้ยที่จะได้มาแจกทองให้มึงผมกัดฟันกรอดเพราะนอกจากไอ้ต้าจะส่งลิ้นมาล้างห้องเครื่องผมแล้วมันยังส่งนิ้วมาแหย่ด้วย
"เป็นไงวะห้องเครื่องกู" ผมครางถามมันสั่นๆ ไอ้ต้าหยุดลิ้นตอบมาจากใต้กระโปก
"กูมองไม่เห็น กระโปกมึงปิดตากูอยู่" ผมหัวเราะกิ้กเลย ช่วยไม่ได้นี่หว่า กูมันใหญ่ทั้งไข่ทั้งควยไม่รู้ก่อนตายพ่อกูทำพินัยกรรมไว้ว่ายกควยทั้งหมดให้เป็นของกูหรือเปล่ากูก็เลยได้มาเนื้อๆเน้นๆ อย่างนี้ แม่งคิดได้แป๊บเดียวกูก็ต้องสะดุ้งนิ้วที่สองมาอีกแล้ว
ผมเกร็งเอวอยู่ตรงหน้าไอ้ต้าพักนึงก็ต้องถอนตัวลงมานอนหงายแม่งเอ้ยเสียวยังกะโดนเย็ด หุหุ
"ทำไงอ่ะ เฮลิคอปเตอร์" ไอ้ต้าร้องถาม ผมยิ้มเขินๆ ยกเอวตัวเองขึ้น ไอ้ต้ามันเอามือมาช่วยด้วย
"สูงๆนะ" ผมบอกเบาๆสองมือรั้งขาตัวเองไว้ให้รูตูดลอยเหมือนเดือนหงาย ไอ้ต้านั่งก้มมองอย่างสนใจ
"สวยจัง เหมือนยังซิงๆเลยว่ะ" อร้าย ไอ้เหี้ย ใครให้มึงมาชมตูดกูแล้วอย่าเสือกไปบอกใครล่ะว่าตูดกูสวยเหมือนซิง เดี๋ยวมันมาขอดูกันกูก็แย่ดิ
ผมขมิบก้นด้วยความอาย ไอ้ต้ายิ้มชอบใจ
"ลุกขึ้นยืนดิ" ผมร้องบอกขั้นแรกของท่าเฮลิคอปเตอร์ไอ้ต้ายืนอย่างว่าง่าย ควยมันแข็งเด่ชี้ตรงไปข้างหน้า
แม่งมองมุมนี้เหมือนควยแม่งใหญ่กว่ากูอีก
"กดควยลงมาตรงๆ"ผมบอกไอ้ต้าทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด ควยแข็งเด่ชี้จ่อรูตูดกูห่างไม่ถึงคืบผมอ้าปากจะร้องบอกให้มันค่อยๆ ย่อลงมา แต่ไอ้ต้ามันรู้งานย่อตัวลงมาจ่อเนื้อหัวควยมนๆ จ่อกระแทกเบาๆกับรูตูดผมจนมันต้องหดหนี
"กูต้องเสียบเบาๆอีกหรือเปล่าวะ" ไอ้ต้าจ้องหน้าถามคำถามผม แง่ง ถามอะไรกูวะ
"แล้วแต่มึง รักกูมากหรือเปล่าล่ะ" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้ากดควยจ่อย่อตัวพรวดเดียวเข้ามิดด้ามแม่งเอ้ยไหนบอกว่ารักกูไง
"โอ้ย กูเจ็บ" ผมร้องมันทั้งเจ็บทั้งตึง
"เอ้ย โทษที รักมึงมากไปหน่อย เลยเสียบแรงมากไปอ่ะ"เชี่ย กูก็รักมึงนะ ไว้กูได้เสียบมึงบ้างเหอะจะเย็ดให้ความรักทะลุออกปากเลย
"แล้วทำไงต่อ" ไอ้ต้าร้องถามทั้งๆที่ควยยังคาผมอึดอัดโคตรๆ กัดฟันกรอด
"บินสิบิน" แม่งพูดไม่ออกกูคิกถูกป่าววะเนี่ยที่จะเป็นห้องเครื่องเฮลิคอปเตอร์ให้มัน พอผมบอกให้บินไอ้ต้าก็บินจริง แต่แม่งบินเป็นซุปเปอร์แมน ควยที่คาตูดกูแม่งทั้งงัดทั้งยันผมกัดฟันกรอด ไอ้ต้าหน้าเหยเก แต่ยัง
เสือกบอก
"ไม่เห็นเหมือนเฮลิคอปเตอร์เลย" อูย ไอ้สัด แค่นี้กูก็รู้แล้วว่าคิดผิดแน่ๆ
"มึงก็หมุมแบบใบพัดเด้"ผมร้องเสียงดังขนทั้งตัวลุกซู่อัตโนมัติ
ไอ้ต้าเริ่มบิดตัวไปข้างๆ ควยแข็งๆของมันกวาดผนังรูตูดกูแม่งหนืดชิบหาย เส้นเลือดโปนๆ ของมันเล่นเอา
สะกูครางเลย
"มันติดว่ะ" ผมเงยหน้าดูไอ้ต้ามันหมุนตัวมาจนถึงหัวเตียงแล้วไปต่อไม่ได้ ไอ้ห่านี่ต้องให้กูสอนทุกท่าเลย
รึไงวะผมจะอ้าปากพูดแต่ไอ้ต้ามันกลับดึงมือผมที่จับต้นขาตัวเองไว้เข้าหาตัวมันควยยังคารูตูดกูเต็มๆ ขาสองข้างของมันถ่างกว้าง มันดึงแขนผมขึ้นจนก้นลอยแล้วถอยถ่างๆลงมากลางเตียง
"ไอ้เหี้ย ไม่เอาออกก่อนรึไงวะ" ผมร้อง ก็แม่งเล่นกูซะจุก จะลิงอุ้มแตงก็ไม่ใช่ไอ้ต้าปล่อยผมแล้วมันก็ทาบทับต่อทันทีผมเอามือดันพื้นช่วยรับน้ำหนักแล้วไอ้ต้าก็เริ่มหมุมอีกรอบ อูยแม่งเอ้ยเหมือนใครเอาสว่านมาไขรูตูด ไอ้ต้าแม่งหมุนช้าๆผมเกร็งสุดๆก็ควยไอ้ต้ามันไม่ได้เป็นรูปทรงกระบอกกลมๆนี่ แต่มันเหมือนเป็นวงรีมากกว่าดังนั้นความกว้างมันเลยพิเศษกว่าปรกติ ไอ้ต้าหมุนเร่งขึ้นเรื่อง ผมครางอย่างสะใจแหะๆ ไอ้ต้าแม่งก็คราง สงสัยจะติดใจ แต่คราวหน้ารบกวนเปลี่ยนหน้าที่กันนิดนึงนะ
"ไอ้ต้น โคตรเสียวเลยว่ะ" ไอ้ต้าร้องคราง แต่กูเริ่มเวียนหัวแล้ว
"หยุดก่อน" ผมมึนมากไอ้ต้าเองก็คงมึน เพราะมันทำหน้าซีดๆ แต่คงเสียวไปด้วยพร้อมๆกันไอ้ต้ามายืนคร่อมตัวผม แต่มันหันตูดให้ หน้ามันหันไปทางประตูผมเห็นตูดแม่งแล้วอยากจะหยิกชิบหาย แต่เสียงไอ้ต้าที่ดังทำเอาผมชะงัก

"เฮ้ยไอ้โทน มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่"

kamaji

ขอบคุนคราบ

Schwarzwald

ขอบคุณครับ

x2_man

ขอบคุณมั๊กๆครับผม

natta0021

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

limbogate

ขอบคุณครับ

xoman

ขอบคุณครับ

gvdryotn

ขอบคุณมาก

areen

ขอบคุณมากๆ

4_NAY

ดีจัง

koppy

ขอบคุณมากๆ

GuySexy

เชี่ยแล้ว รู้หมด

love-w

ขอบคุณครับ

man__Poon

ขอบคุณครับ

sosarin

ขอบคุณครับ

sugarxxx

ประทับใจมากมีแฟนอย่างนี้จะให้รางวัลทั้งคืนเลย

napapadon1

ขอบคุณนะครับ

mooman

ขอบคุณมากๆครับ

bomb2534

ขอบคุณครับ