ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ ตอนที่ 121- 122

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
"ต้า เป็นอะไรหรือเปล่า" เสียงนั้นยังร้องถาม ไอ้ต้าจะเป็นอะไร นอกจากมันเสียวแล้วอีกอย่างที่มันเป็นคือแฟนกู แล้วเสียงที่เรียกเนี่ยมันจะเรียกหาอะไรวะ
"ต้น ปล่อยพี่ก่อน ดาวมันเรียกแล้ว"
ตอนที่ 121
ไอ้ต้ากระซิบบอกผมที่เงยหน้ามอง หน้าตาไอ้ต้าซีดๆชอบกล แล้วยัยดาวแม่งจะเรียกทำไมวะ ทีตอนมึงเย็ดกับพี่กิตกูยังไม่เรียกมึงเลย
"ทำไมอ่ะ กลัวดาวรู้เหรอ" ผมแกล้งถามไอ้ต้าที่จ้องหน้าผมอยู่ ไอ้ต้าอ้ำอึ้ง
"เอ้ย กูล้อเล่น กูก็ไม่ได้อยากให้มันรู้หรอก" ผมรีบบอกไอ้ต้าที่อ้าปากพะงาบๆพูดอะไรไม่ออกอยู่
"เอาไงดีอ่ะ" ไอ้ต้ากระซิบอย่างกังวลผมหันรีหันขวางมองหาตัวช่วย แต่ในห้องน้ำแบบนี้อะไรจะมาช่วยกูได้วะ แปรงสีฟัน? เฮ่ย ไม่ได้ๆ ไม่ได้มีอะไรติดตูด สบู่? เย้ยยิ่งไม่ได้ใหญ่ เดี๋ยวมันรู้ว่ากูมาเก็บสบู่กันในห้องผมมองหาจนทั่วแล้วก็ไปสะดุดอะไรอย่างนึง เอาวะงานนี้ไอ้ต้นยอมเสี่ยง
ผมคว้าขวดน้ำยาล้างห้องน้ำมาเปิดฝาออก ก่อนที่ไอ้ต้าจะถามว่าทำอะไรผมก็เทน้ำยาล้างห้องน้ำใส่แขนตัวเอง เหี้ย แสบบว่ะ
"เฮ้ยต้น ทำอะไรอ่ะ" ไอ้ต้ากระชากน้ำยาล้างห้องน้ำออกจากมือผม ส่งเสียงร้องอย่างตกใจผมทำปากให้มันเงียบเสียงกัดฟันทนให้น้ำยาล้างห้องน้ำกัดผิวที่แขนไปจนมันเริ่มแดงแล้วผมก็รีบล้างน้ำออก
"เดี๋ยวมึงบอกว่ากูเป็นลมพิษนะ แล้วมึงมาช่วยล้างตัว" ผมกระซิบบอกไอ้ต้าที่หน้าตายังเป็นหมาตื่นอยู่แต่รอยแค่นี้ดาวจะเชื่อไหมวะว่าแล้วผมก็เริ่มเกาตัวเองจนแขนทั้งสองข้างแดงเป็นปื้นไอ้ต้ารีบจับมือผมห้ามแต่ผมไม่ยอมหยุด
"ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ" ไอ้ต้าร้องถามผม ผมเงยหน้ามองมันสีหน้าไอ้ต้าเป็นกังวล ผมเลยรีบบอกให้มัน
หายห่วง
"ไม่เป็นไร แสบนิดหน่อยเองน้อยกว่าโดนมึงเสียบตูดอีก" ผมร้องบอกไอ้ต้าเลยยิ้มออก
ผมก้มมองแขนตัวเองทั้งสองข้างตอนนี้มันแดงเป็นปื้นผสมกับรอยเล็บสั้นๆของผมครูดไปตามผิวเนื้อขาวๆอย่างเห็นได้ชัดผมเอาสบู่ล้างแขนอีกที ก่อนจะนุ่งผ้าพร้อมกับไอ้ต้าเตรียมออกไปเผชิญหน้าดาว
ผมเอื้อมมือจับลูกบิดประตูแต่ไอ้ต้าคว้ามือผมไว้ข้างนึงแล้วดึงร่างผมไปกอดไว้
"พี่รักต้นนะ" อ๊ากไอ้ต้าจะมาหวานกะกูทำไมตอนนี้ แม่งแทนที่จะแดงแต่แขน เล่นเอากูแดงไปทั้งตัวแล้ว
แถมยังจะมาจูบที่แก้มกูอีก ขนลุกเลยมึง ผมผลักอกไอ้ต้าออกอายๆแค่นี้เองทำไมกูจะทำให้ไม่ได้วะ แต่อย่าลืมให้รางวัลกูบ้างนะกูยังเงี่ยนค้างอยู่เลย
ผมหมุนข้อมือที่จับลูกบิดเปิดประตูออกเสียงปลดล็อกดังแกร็กพร้อมกับประตูที่เปิดออกช้าๆ
"อ้าว ต้น" ดาวอ้าปากค้างที่เห็นว่าเป็นผมแต่หน้าตาดาวออกจะตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นคนที่เดินตามผมออกมา
"ต้า.." ดาวส่งเสียงเรียกไอ้ต้าเบาๆแบบอึ้งๆ มันมองหน้าผมกับไอ้ต้าสลับกัน
"ดาวมีคาราไมลล์ไหม ต้นเป็นลมพิษน่ะ เลยมาช่วยกันล้างตัว" ไอ้ต้าพูดตามแผนที่ผมสั่งไว้ไม่เคอะเขิน ดาวที่ยังอ้าปากค้างอยู่ได้สติหันมาดูตัวผม
"ว้าย ทำไมมันแดงขนาดนั้นล่ะ" อ้าว จะให้กูบอกเบื้องหลังไหมล่ะ แสบนะเว้ย
"มีอะไรกันหึ" เสียงพี่กิตเปิดประตูออกมาส่งเสียงถามแม่งเอ้ย ไม่พาไอ้เต้กะพ่อแม่ดาวมาดูกูกับไอ้ต้าจะเย็ดกันทั้งบ้านเลยล่ะ
"ผมเป็นลมพิษอ่ะเมื่อกี้เลยให้พี่ต้าเค้าช่วยล้างตัว" ผมตอบทำท่าเกาไปด้วยไม่ได้แสดงนะเว้ย แต่มันเริ่มคันจริงๆแล้ว พี่กิตเดินมาดู แกยังนุ่งผ้าขาวม้าอยู่แถมยังไม่ได้ล้างควยด้วย กลิ่นคาวน้ำเงี่ยนโชยมาเชียว
"สงสัยจะแพ้ฝุ่นน่ะ" ไอ้ต้ารีบสำทับยืนยันผมพยักเพยิดหน้าเห็นด้วย
"เอาคาคราไมลล์ทาก่อนแล้วกันนะต้นกับต้ากลับไปที่ห้องก่อน เดี๋ยวพี่ไปหยิบให้" พี่กิตพูดผมกับไอ้ต้ามองหน้ากัน รอดแล้วกู อย่างน้อยกูก็ปิดความลับกูได้
ผมกับไอ้ต้าเดินกลับเข้าห้องตัวเอง ดาวเข้าห้องน้ำไปแล้วส่วนพี่กิตไปเปิดห้องเก็บของเพื่อหยิบยา พอถึงห้องผมกับไอ้ต้ามองหน้ากันยิ้มๆไอ้ต้ายังไม่ยอมปล่อยมือ ผมเลยพูดเขินๆ
"เก่งไหมล่ะ" ไอ้ต้ายิ้มหน้าบานแต่ก็เขกกะโหลกผมเบาๆ
"คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีกนะเกิดเป็นแผลพุพองขึ้นมาจะทำยังไง"โหยใครจะเอาวิกซอลราดตัวซ้ำสองล่ะครับคุณพี่ แค่ทีเดียวไอ้ต้นยังไม่หายแสบเลย
"อ้าว แต่อย่างน้อยมันก็ช่วยได้นี่" ผมยังไม่เลิกอวดความฉลาดของตัวเอง ไอ้ต้าจ้องหน้าผมจริงจัง
"ต้นอายไหม ถ้ามีคนอื่นรู้เรื่องพี่กับต้น" ไอ้ต้าถามผม ผมถึงกับอึ้ง อายไหม คำถามนี้น่าจะเป็นคำถามที่ไม่ควรถามก็เห็นๆกันอยู่ว่าสังคมมองคนที่รักพวกเดียวกันเป็นยังไงแต่ถ้าถามจากหัวใจจริงของผมล่ะก็
"ไม่อายอ่ะ อายทำไม แฟนกูออกจะน่ารัก" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้ารวบตัวไปกอด
"รู้ไหม ตอนแรกพี่ว่าจะให้ดาวมันรู้แล้วนะแต่ต้นดันคิดอุตริก่อน" อ้าว ไหงเป็นงั้นอ่ะแล้วทำไมไม่รีบพูด อ้ำๆอึ้งๆอยู่ได้ ปล่อยให้กูเจ็บตัวซะงั้น
"แน่ใจเหรอว่าพร้อมแล้ว" ผมพูดกับไอ้ต้ายิ้มๆมันก็ยิ้มเขิน
"ไม่รู้ดิบางทีพี่ก็อยากให้คนอื่นเค้ารู้ว่าพี่รักต้นขนาดไหน"ป๊าดตัวกูยิ่งแดงๆอยู่ เสือกพูดแบบนี้อีกแล้ว ยังไม่ทันจะโต้ตอบเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ผมกับไอ้ต้าถอยจากกันอัตโนมัติพร้อมๆกับพี่กิตเปิดประตูแง้มหน้าเข้ามา
"ขอพี่เข้าไปหน่อยนะ" อ้าว ทำไมพี่กิตถึงต้องมาขอกูวะ บ้านมึงชัดๆผมกับไอ้ต้ายิ้มให้พี่กิตที่เดินตัวเกร็งๆ
เข้ามา มันต้องมีอะไรผิดปรกติแน่ๆพี่กิตรีบวางขวดยาลงแล้วจะหันกลับจะเดินกลับออกไป
"เดี๋ยวดิพี่ เป็นอะไรอ่ะ" ไอ้ต้นเอ้ย พี่เค้าจะเป็นเหี้ยอะไรเกี่ยวอะไรกับมึงอ่ะ พี่กิตชะงักกึกหันหน้ามาเผชิญหน้าผมกับไอ้ต้าอายๆ
"ไม่มีอะไร พี่ไปดีกว่า ไม่อยากรบกวน" เย้ย ไม่มีอะไรแล้วทำไมพูดเหมือนมี
"เดี๋ยวดิ" ผมร้องพลางฉุดตัวพี่กิตไว้พี่กิตถอยกรูดๆแบบตกใจ
"เฮ้ย จะทำอะไรพี่" อ้าว เหี้ยสิ กูจะชวนคุยเสือกคิดว่ากูจะข่มขืนมึงเหรอ
"หยุดเลยพี่ ผมจะไปทำอะไรพี่ แต่พี่เป็นไรเนี่ยเมื่อกี้ไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย" ผมร้องถามงงๆก็ก่อนหน้านี้
พี่กิตแม่งเป็นฝ่ายวิ่งไล่กูจะให้กูดูควยถึงในห้องมาตอนนี้เสือกจะหนีกูซะงั้น หรือว่า...
"พี่สัญญาว่าจะไม่พูดเรื่องนี้นะ ต้นกับต้าทำอะไรได้ตามสบายเลย" นั่นไง เรื่องมันชักเข้าเค้าทะแม่งๆ พิกลแหะเมื่อกี้ตอนกูกับไอ้ต้าเอากันในห้องเก็บของมันก็มืดสนิทนี่หว่า แล้วแกรู้ได้ไงวะ
"เฮ้ย พี่อย่าบอกนะว่าพี่เห็นผมกับไอ้ต้า.." ผมไม่กล้าพูดคำต่อไป ไอ้ต้าเองก็ตกใจไม่น้อยกว่ากัน
"ป..ป..ปะ.. เปล่า" พี่กิตละล่ำละลักปากมึงบอกเปล่าแต่กริยาไม่ใช่เลยนะเว้ย มันทำท่าจะเดินหนีผมอีกแล้ว
ผมเลยรีบวิ่งไปยืนขวางประตู ตาจ้องพี่กิตไว้ปากก็ถามคำถามคาใจ
"แต่พี่พูดเหมือนรู้อ่ะ บอกมาดิว่ารู้ได้ไง" ผมคาดคั้นต่อ
"ไม่งั้นไม่ให้ออกไปจริงๆด้วย"หูย ไอ้ต้น เก่งมากเกินไปละมึง บ้านพี่เค้านะเว้ย ไม่ใช่บ้านมึงซะหน่อย
พี่กิตอ้ำอึ้งมองหน้าผมที่ทำตาดุๆใส่ ถึงตากูจะไม่ดุได้เท่าตาไอ้ต้าแต่กูก็ดุเท่าที่ความตี่ของกูจะอำนวยละวะ
พี่กิตอ้ำอึ้งๆถอนหายใจพรวดแล้วตอบคำถามผม
"เมื่อกี้ตอนพี่ไปหยิบยา" พี่กิตพูดแล้วหายใจเข้าอีกที
"พี่สังเกตเห็นตรงพื้นมันเป็นรอย" ผมเริ่มซีดแล้ว ภาพฝุ่นดำๆเต็มหลังผมมันผ่านเข้ามาเต็มตา
"รอยอะไร" ไอ้ต้าร้องถามแทนผม
"ร..ร..รอยคนนอน" พี่กิตตอบหน้าก้มลงต่ำ ผมกับไอ้ต้าสบตากัน ฉิบหายแล้วในที่สุดก็มีคนรู้จนได้ ผมจะอ้าปากถามแต่พี่กิตพูดต่อ
"พี่เห็นรอยคนนอนอยู่ตรงกลางพื้นห้องแถมมีน้ำขาวๆเต็มพื้นเลยพี่ก็เลยรู้ ปล่อยพี่ไปเหอะนะ" แว๊ก ผมแก้ตัวไม่ออกแล้ว มัวแต่ห่วงว่าดาวมันจะออกมาอาบน้ำลืมทำลายหลักฐานซะงั้น
"แต่มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้นะพี่" ขุ่นมากเลยไอ้ต้าน้ำมึง แก้ตัวโดยไม่มีเหตุผลอย่างงี้ใครเขาจะเชื่อ
"ตอนแรกพี่ก็แค่สงสัยมานึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้ต้นกับต้าอาบน้ำด้วยกัน พี่ก็เลยมั่นใจ"โอ้ว ขอบคุณที่มั่นใจในตัวผมกับไอ้ต้า ไอ้เหี้ยแล้วมึงมามั่นใจเรื่องนี้ทำเหี้ยไรเนี่ย
"พี่ไม่บอกใครจริงๆนะ ดาวพี่ก็ไม่บอก" พี่กิตรีบพูดมองหน้าผมกับไอ้ต้าสลับกันผมกับไอ้ต้ามองหน้ากันแล้วผมก็ตัดสินใจเดินหนีห่างจากประตูปล่อยให้พี่กิตที่เดินออกไปอย่างรวดเร็วก่อนจะปิดประตูลงตามหลัง
"ถึงไม่บอก มันก็รู้กันอยู่ดี" ผมพูดบ่นๆ ไอ้ต้าที่ยังนั่งหน้าซีดอยู่มองผมตาม ผมไม่สนใจใครจะรู้ปล่อยแม่งแล้ว ดาวรู้ก็ดี จะได้รู้ว่าผัวเก่ามึงน่ะเปลี่ยนรสนิยมไปแล้วผมหยิบขวดยามานั่งตรงข้างๆไอ้ต้า
"เจ็บตัวฟรีเลยกู รู้งี้เย็ดโชว์ไปเลยดีกว่าไม่รู้จะปิดทำไม" ผมพูดขำๆไอ้ต้าที่หน้าซีดอยู่มองหน้าผมแล้วค่อยๆยิ้มออกมา
"มานี่ พี่ทายาให้แล้วกัน" ไอ้ต้าคว้าขวดยาจากมือผมไปผมยื่นแขนทั้งสองข้างให้มัน ปากก็ทำเป็นบ่น
"เจ็บจังเลยค้าบ ทั้งเจ็บทั้งคัน"ผมพูดไปยิ้มไป ไอ้ต้าหัวเราะอารมณ์ดีขึ้นมาทันตาค่อยๆเทยาลงบนฝ่ามือแล้วลูบไล้ยาเย็นๆไปทั่วแขนแดงๆของผมจนตอนนี้มันกลายเป็นสีชมพูซีดๆ
"คันมากไหม" ไอ้ต้ากระซิบถามยิ้มๆผมเงยหน้าจ้องตาเจ้าเล่ห์ที่จ้องมองผมอยู่ไม่วางตา สองมือลูบไล้ไปตามท่อนแขนทั้งสองข้างของผม
"มากสิ เมื่อกี้ยังไม่เห็นคันขนาดนี้เลย"ผมรู้ความหมายในตาไอ้ต้าเป็นอย่างดี เสือกมาถามกูว่าคันไหมกูคันมาตั้งแต่มึงอาบน้ำให้กูอยู่ในห้องน้ำแล้ว ไอ้ต้าส่งสายตาหื่นจัดมาโลมเลียก่อนพูดเสียงดังฟังชัดว่า
"ถ้าคันมากก็แหกตูดเยอะๆนะ เดี๋ยวพี่จะเอาควยช่วยเกาให้หายคัน"
ตอนที่ 122
สรุปแล้วคืนนั้น ผมโดนไอ้ต้าเกาแก้คันไปอีกสองดอกเล่นเอากูหลับเป็นตายหายคันเป็นปลิดทิ้ง ตื่นมาอีกทีก็สายน้าเบิ้ม (แปลว่าสายแก่) แล้วไอ้ต้ายังคงหลับตานอนกอดผมอยู่ เหนื่อยล่ะเส่ เกากูนานขนาดนั้น
ผมย้อนคิดถึงเรื่องเมื่อคืน หลังจากที่พี่กิตรู้แล้วผมก็ไม่แคร์อีกว่าดาวจะรู้ไหม ถ้าไม่รู้ก็ต้องรู้ละวะก็เล่นเกากันไม่ได้เกรงใจข้างห้องเลย ผมนอนมองหน้าไอ้ต้าอยู่สักพักไอ้ต้าก็ขยี้ตาตื่น โคตรชอบเลยเวลาไอ้ต้ามันหลับ เหมือนเด็กๆไงไม่รู้ยิ่งตอนตื่นนอนแล้วชอบทำหน้าเบลอๆ ได้ใจกูอีก
ผมกับไอ้ต้าอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็ออกมาเจอดาวที่กำลังป้อนนมไอ้เต้อยู่ข้างล่างแม่งไม่รู้ว่ามันรู้เรื่องกูกับไอ้ต้าหรือยัง แต่ดาวก็ไม่พูดอะไรได้แต่ถามอาการผมว่าหายคันหรือยัง ผมก็ตอบไปตามตรงว่ายังมีอยู่บ้าง เฮ้ยๆ
กูหมายถึงแขนนะเว้ยตอนนี้มันยังแดงอยู่ แต่มันก็ไม่ได้คันมากมายแล้วได้แต่เซ็งตัวเองที่กังวลเกินเหตุ
หาเรื่องเจ็บตัวซะงั้น
ผมกับไอ้ต้าบอกลาดาวกลับกรุงเทพก่อนเที่ยงข้าวของที่ทิ้งไว้ที่ริสอร์ทที่เพชรบุรี ผมฝากไอ้ทักกับไอ้โทน
เก็บไปให้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ไอ้ต้าขับรถเรื่อยๆบรรยากาศผิดกันกับขามาลิบลับ ผมกลับมาถึงกรุงเทพตอนเกือบเย็นแล้วไอ้พี่ทักก็โทรเข้ามาพอดี
"เฮ้ย ไปกกกันถึงไหนเนี่ย จะมาซ้อมบาสเปล่า" ไอ้พี่ทักถามผม ผมก็นึกขึ้นได้ว่าตอนเย็นมันต้องซ้อมบาสนี่หว่าคราวก่อนที่โดดไปโดนพี่ป้องสั่งให้วิ่งกับไอ้ต้อเหนื่อยเกือบตาย เอาวะไม่ไปเรียนแต่ขอกูไปซ้อมบาส
แล้วกัน
ไอ้ต้าพาผมแวะเอาชุดบาสที่บ้านก่อนจะมาส่งผมที่มหาลัยก่อนเวลาเล็กน้อยผมเตรียมตัวจะลงรถแต่ไอ้ต้าฉุดข้อมือผมไว้
"อะไรวะ มีอะไรอ่ะ" ผมหันไปถาม ไอ้ต้ายิ้มเขินๆ
"จะไปไม่ลาเลยเหรอ" อ้าว ไอ้ต้า มึงพูดเหมือนกูจะไปตายโดยไม่ได้สั่งเสีย
"อะไรของมึงอ่ะ"ผมถามกลับไอ้ต้าไม่พูดได้แต่เอียงแก้มยื่นให้ผม อ๊ากอย่าบอกนะมึงว่าจะให้กูหอมมึงกลางมหาลัย เดี๋ยวก็ได้เป็นข่าวจนได้
ผมหันซ้ายหันขวา คนส่วนใหญ่กลับบ้านไปหมดแล้วเหลือแต่พวกที่รอซ้อมกีฬาไม่กี่คนผมก้มหน้าดึงคอเสื้อไอ้ต้าให้ลงต่ำพ้นกระจกหน้ารถ ก่อนบรรจงหอมแก้มเนียนๆที่แดงเรื่อของไอ้ต้าก่อนกำชับ
"ขับรถดีๆนะครับที่รัก"ได้ผลเว้ยหน้าไอ้ต้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย ส่วนกูอ่ะ แดงจนเลือดแทบทะลักออกจมูกออกตาแล้วอยู่ไม่ได้แล้วเว้ย กูเขิน
ผมถือเป้ยืนมองไอ้ต้าที่ถอยรถออกไปจนลับตาหันมาอีกทีไอ้ทักก็ยืนอยู่ข้างๆ อมยิ้มมีเลศนัย
"หวานกันจริงนะนี่ถ้ากูไม่มีไอ้โทนกูคงอิจฉามึงน่าดูเลยนะ" อ๊ากอะไรวะ หวานเหวินเหี้ยอะไร กูไม่รู้ไม่ชี้
ผมเดินจ้ำอ้าวเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องล็อกเกอร์
พอแต่งตัวเสร็จพี่ป้องก็เป่านกหวีดเรียกพอดี เหี้ยเอ้ยวอร์มก็ก็ไม่ได้วอร์ม ผมรีบวิ่งไปรวมทีม เฮ่ย ทำไมทีมกูมันดูโหรงเหรงพิกลวะไอ้ต้อไม่อยู่ พี่วินพี่นัทไอ้โป้ง หายหัวไปไหนกันหมดไม่รู้ผมรีบเข้าแถวเพราะพี่ป้อง
แกเล่นจ้องหน้าตาเคร่งขรึม
"พวกมึงเป็นอะไรกันไปหมดวะ" พี่ป้องตะคอกเสียงดังแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเหมือนแกหงุดหงิดอะไรมา
ซักอย่าง ผมหลบตาไม่กล้าสบสายตาดุๆ ของพี่ป้องถ้ากูไม่มาซ้อมแม่งให้กูวิ่งจนตายแหงๆ ดุขนาดนี้วันนี้
"มีใครจะมาลาออกจากทีมอีกบ้าง" พี่ป้องถามเสียงดังจนผมแทบสะดุ้ง เฮ้ย อย่าบอกนะว่าไอ้พวกพี่นัทพี่วิน
ไอ้ต้อเนี่ย มันมาลาออกจากทีมไปแล้วว่าแต่ไอ้ต้อเองผมก็ไม่เห็นมันมาหลายวันแล้วเหมือนกัน
ผมกับเพื่อนๆที่เหลือนิ่งเงียบสนิทพี่ป้องพูดอะไรที่ผมไม่เข้าใจอีกหลายประโยค ก่อนจะปล่อยให้พวกเรา
วิ่งรอบสนาม ผมวิ่งไปเรื่อยๆ ไม่หายสงสัยเรื่องที่เพื่อนๆ หายไปหมดผมเลยกระซิบถามเพื่อนที่วิ่งเหยาะๆอยู่ข้างๆกันเบาๆ
"เฮ้ย พวกพี่วินไปไหนวะ" ผมร้องถาม เพื่อนผมหันมาตอบเบาๆ
"พี่เค้าลาออกจากทีมไปแล้วสงสัยจะอายเรื่องที่มึงไปเอาตูดมัน" อ้าวเฮ้ยเกี่ยวอะไรกับกูเนี่ย
"เฮ้ย ถามจริง" ผมกระซิบต่อไอ้เพื่อนผมหันหน้ามา
"ไม่รู้ว่ะแต่พี่วินกับพี่นัทเค้ามาลาออกด้วยกันทั้งคู่ บอกว่าไม่อยากเล่นแล้วจะไปตั้งใจเรียนดีกว่า"
ผมพยักหน้างงๆ อะไรของมันวะ
"แล้วไอ้ต้อล่ะ" ผมถามต่อไอ้เพื่อนคนเดิมเหล่มองพี่ป้องก่อนกระซิบตอบ
"มันหายไปไหนไม่รู้ได้ข่าวว่ามันลาออกจากมหาลัยไปแล้ว ไม่รู้จริงหรือเปล่า
" อ้าวเฮ้ย ไอ้ต้อมึงโดนกูเย็ดแล้วทิ้งกูเลยเหรอ ไอ้ห่านี่โดนแล้วไม่รับผิดชอบนี่หว่า
"เออ กูได้ยินมาอีกว่า ไอ้โป้งมันก็ไปกับไอ้ต้อด้วย" เย้ย ไปไหนกันวะอย่าบอกนะว่ามึงสองคนตกลงปลงใจจะเป็นผัวเมียกันแล้วหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามกันไป
"พูดเป็นเล่นก่อนหน้านี้ไอ้โป้งมันดูถูกไอ้ต้อจะตาย โอ้ย" ผมกำลังถามเพลินๆก็ถูกฝ่ามือพิฆาตฟาดเข้าที่หัว หูย
"ใครตบหัวกูวะ" ผมร้องลั่นคลำหัวป้อยๆหันไปก็เจอะกับตาโหดๆของพี่ป้องที่เหมือนจะขย้ำกู
"มึงจะซ้อมหรือจะคุยถ้าจะคุยกันกูจะไปขอเจ้ฉอดให้พวกมึงสองคนไปเป็นดีเจให้นั่งคุยกันทั้งวัน" เย้ยมุก
พี่ป้องนี่เอไทม์ได้อีก กูควรจะฮาหรือกลัวมึงแน่วะเนี่ยผมยกมือไหว้ขอโทษประหลกๆ
"ขอโทษค้าบ" พี่ป้องเห็นผมทำทะเล้นก็เงื้อมือจะฝากรักอีกรอบแต่ไอ้ต้นเผ่นแน่บออกไปพ้นรัศมีเงื้อมมืออำมหิตของแกแล้ว
ผมยังคงคาใจเรื่องไอ้ต้อกับไอ้โป้งเรื่องจริงป่าววะที่มึงสองคนลาออกแล้วหนีตามกันไป ก็ไหนว่าเกลียด
กันไงวะ ผมวิ่งไปคิดไปเลิน โดยไม่รู้ว่าพี่ป้องสั่งให้หยุดแล้วหน้าเลยกระแทกเข้ากับเพื่อนข้างหน้าที่หยุดลงกระทันหันจนล้มคะมำไปทั้งคู่
"กูว่าแล้วต้องเป็นมึง" ผมคลำหัวเข่าตัวเองปากก็บ่นไอ้ทักที่โดนผมชนเข้าเต็มรักความซวยยังมาเยี่ยมเยือนบ้านผมทุกวันไม่ได้ขาดทุกครั้งที่อยู่ใกล้ไอ้ทักมันไอ้ทักเองก็ชี้หน้าผม
"เหี้ย ทีหลังเก็บควยด้วยนะมึง ตูดกูช้ำไปหมดแล้ว" เย้ย กูยังไม่ได้โด่นะเฟร้ย
"เอ้าไอ้ต้น มึงอีกแล้ว" เสียงพี่ป้องดังมาแต่ไกลผมรีบผุดลุกขึ้นยืนตรงทำเป็นไม่มีอะไร
"เป็นไรนักหนาวะ เหม่อตลอด" พี่ป้องถามผมหน้าจ้องผมเขม็ง เหี้ยเอ้ยทำไมกูต้องมาซวยซ้ำซ้อนแบบนี้วะเนี่ย
พี่ป้องหันไปมองเพื่อนๆที่ยืนเรียงหน้ากระดานแล้วก็พูดเสียงดัง
"ตั้งแต่วันนี้ไปสองสัปดาห์จะเป็นการคัดตัวพวกเราแต่ละคนว่าใครจะติดทีมมหาลัยบ้าง" พี่ป้องเว้นระยะก่อนพูดต่อ
"คุณสมบัติของคนที่จะได้เป็นนักบาสของมหาลัยแล้วนอกจากจะมีทักษะการเล่นบาสอย่างดีแล้ว ยังต้องเป็นคนที่มีความรับผิดชอบ" พี่ป้องพูดแล้วหันมาหาผมเต็มๆ
"ต้องมีความทุ่มเท มีระเบียบวินัยไม่โดดซ้อมให้ความช่วยเหลือร่วมมือกับเพื่อนๆในทีม ไม่คิดว่าตัวเองเด่นกว่าหรือมีดีกว่าคนอื่น
" พี่ป้องพูดโดยไม่ละพะสายตาจากหน้าผมเหี้ยเอ้ย จะด่ากูก็ด่าเลยมา
"ที่สำคัญ ต้องไม่ทำให้ทีมแตกแยกขาดความสามัคคีถ้าคิดว่าพวกคุณทำไม่ได้ ก็มาลาออกไป" เสียงพี่ป้องสั่งเฉียบขาดกูขอยกมือลาออกเลยได้ไหมวะ แม่งเอ้ยแต่ละอย่างที่พูดมาช่างห่างไกลจากตัวไอ้ต้นเหลือเกิน
พี่ป้องเดินมาหยุดตรงหน้าผมแล้วจ้องเขม็ง
"โดยเฉพาะคนที่ได้ทุนจากมหาลัยอย่าคิดว่าตัวเองเก่งว่าคนอื่น ถ้าทำไม่ได้ผมจะเสนอขอให้มหาลัยตัดการให้ทุนทันที" แปลว่าอะไรวะ แปลว่ากูไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องติดทีมให้ใช่ไหม เอาวะงานนี้ไอ้ต้นสู้ตาย
พี่ป้องพูดเสร็จแกก็สั่งให้ผมกับเพื่อนๆแยกเป็นสองทีมซ้อมด้วยกันคำพูดของพี่ป้องยังดังก้อง เอาสิวะ คนอย่างไอ้ต้นไม่ยอมแพ้ง่ายๆอยู่แล้วไม่มีอะไรที่ไอ้ต้นทำไม่ได้(ยกเว้นออกลูก) กูละเลยความฝันที่จะติดทีมชาติมานานแล้ววันนี้ขอไอ้ต้นตามล่าความฝันต่อหน่อยเหอะ
ผมซ้อมบาสกับเพื่อนๆอยู่จนค่ำ พี่ป้องแกก็กลับไปแล้วเพื่อนๆบางคนอยู่ซ้อมต่อ แต่บางคนก็กลับไปหลังจากพี่ป้องไม่นานไม่ทันไรก็เหลือแต่ผมซ้อมชู๊ตลูกอยู่คนเดียว ตอนนั้นเกือบสองทุ่มได้แล้วแต่ไม่รู้ไอ้ต้นคึกมาจากไหนตั้งเป้าว่าถ้าชู๊ตลูกลงห่วงติดต่อกันเกินห้าสิบลูกไม่ได้ไม่กลับ
แฮ่ๆ ในที่สุดไอ้ต้นก็ทำได้ แต่กว่าจะทำสำเร็จล่อเข้าไปสามทุ่มครึ่งแม่งเล่นเอาซะกูหมดแรง ผมเดินเข้าไปในห้องล้อกเกอร์ที่ร้างผู้คนใจหายตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อนกูยังกลัวผีอยู่กับไอ้ต้อในห้องนี้อยู่เลย
พอนึกเรื่องผี ไอ้ต้นก็นึกเรื่องเผ่นตามทันที อยู่ไม่ได้แล้วโว้ยผมรีบเปิดตู้ล็อกเกอร์หยิบกระเป๋าเป้ที่ใส่ไว้ออก น้ำเนิ้มไม่อาบแล้วกลับไปให้ไอ้ต้าอาบให้ดีกว่า
ผมดึงกระเป๋าเป้ออกจากล้อกเกอร์ สายตาก็พลันเห็นเศษกระดาษเล็กๆปลิวออกมาจากล็อกเกอร์ตามมาด้วย

ผมหยิบกระดาษนั้นขึ้นมางงๆบนนั้นมีลายมือเป็นระเบียบเหมือนลายมือผู้หญิงเขียนไว้
"ขยันซ้อมจังเลยนะ เหนื่อยหรือเปล่า เป็นกำลังใจให้นะ"

kamaji

ขอบคุนมากคราบ

Schwarzwald

ขอบคุณครับ

sshheeeepp

เยี่ยม

pt200

ขอบคุณครับ

natthaphat.sam

ขอบคุนคราบ

goong111

ชอบมากเลยคับ

limbogate

ขอบคุณครับ

xoman

ขอบคุนคราบ

4_NAY

ไอ้โป้งไปสมัครแสดงหนังโป้คู่ไอ้ต้อปะ

pierce

น่าน พ่อคนเสน่ห์แรง แคาหวานกับต้านี่ ก็ตาร้อนผ่าวๆแล้วโว้ยยย

pron

ขอบคุณครับ

GuySexy

ใครเขียนนะ

sugarxxx

ไอ้ต้นเจอดีแล้ว  ใครวะ

gvdryotn

ขอบคุณมาก

bomb2534

ขอบคุณครับ

supawa

ขอบคุณมากครับ

anuponm

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Onuris

leave them go.