อาศัยอยู่ในจังหวัดกรุงเทพมหานคร
ลงทะเบียน2011-3-17
ล่าสุด2018-12-12
มาเฟียนักศึกษา
- กระทู้
- 99
- พลังน้ำใจ
- 3337
- Zenny
- 3609
- ออนไลน์
- 1076 ชั่วโมง
|
: O U' i l( f' S% K0 ]& _
เกย์กบฏ3 u: R* Z5 g/ F# W# c" u" {
ตอนที่ 3 กบฎรักเชือดนิ่ม. P) d" g2 E5 _, n" X, d
6 J7 O) q! D: N# u เดือนนี้ฉันเข้ากะเช้าและนั่งเครื่องที่แผนกยีนส์
, j# H, k) Y: o- I* } ~% m C& h “ดูพี่แคชเชียร์สิ แกดูซึมเศร้ามาก เหมือนเพิ่งจะอกหักมา” เสียงพนักงานขายซุบซิบกัน
9 \, z" D2 P6 }5 ?. ^ r- rซึ่งฉันก็ไม่ได้รู้สึกเคืองขุ่นพวกเขาแต่ประการใด ฉันเองก็รู้ตัวอยู่เหมือนกันว่า วันๆฉันพูดแทบจะนับคำได้ วันทั้งวัน เดือนทั้งเดือนแทบจะไม่มีรอยยิ้ม บนใบหน้าของฉัน
' B) Q6 P: E7 H+ Y" L8 \- b “ทีมันอกหัก อย่าพูดอะไร ทิ่มแทงใจมันล่ะ” เพื่อนๆ พี่ๆ บอกกล่าวประโยคนี้กันเนืองๆ
, f% {" I5 ~ W$ D1 ]; K; I! b. A- U1 m m5 A
ซึ่งตัวฉันเองก็คอยระมัดระวังอารมณ์ตัวเองอยู่ค่อนข้างมากเหมือนกันกลัวจะฟุ้งซ่าน จน' N M4 b2 }- C' h6 u/ z5 v, P. U
คิดสั้นเหมือนคราวแรกนั้น
( Z1 q7 O! d0 t0 |6 ?: e* u7 S ฉันพยายามทำตัวเองให้ว่างน้อยที่สุด ฉันพยายามอยู่คนเดียวลำพังให้น้อยที่สุด
1 K# M: v( o& y* O8 E, {ฉันเลือกที่จะมานั่งดูทีวีที่ห้องรับแขกของอพาร์ทเมนท์ แทนที่จะนั่งดูอยู่บนห้องอย่างเดียวดาย
7 f: O& @* n( w2 P* x R: O1 oหลังข่าวเที่ยงคืน ฉันถึงจะยอมขึ้นห้องนอน ประมาณว่า เมื่อหัวถึงหมอนก็ให้หลับเป็นตายกันเลย
$ C. f4 G9 y, y2 o Lทีเดียว6 w! I- O& O6 \, R
1 Z: _9 z1 ^5 U, Z2 v) ^
ซึ่งการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตของตัวเองก็พอช่วยฉันได้ค่อนข้างมาก คนที่พักอยู่ที่นี่ล้วนแต่เป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับฉัน
4 d( W' k, j3 ?9 r
$ L/ k4 v4 v2 H% G* A ทุ่มครึ่งแล้วฉันเพิ่งจะถึงที่พัก หนุ่มๆเล่นฟุตซอลกันอยู่ที่หน้าอพาร์ทเมนท์ส่งเสียงเอะอะโวยวาย ก็แปลกดีนะตั้งแต่ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่ฉันเข้ากะบ่ายตลอด กลับถึงที่พักก็สี่ห้าทุ่ม ไม่เคยเจอกับหนุ่มๆที่เล่นฟุตซอลกันเลย จะมีก็วันนี้ซึ่งฉันเริ่มลงกะเช้า จึงเลิกงานและกลับถึงที่พักเร็วกว่าเดิมมาก$ @/ d4 {3 S& U, `' \9 {
“ส่งมานี่....................ไอ้กฤษส่งมานี่”
4 `9 U G8 \# h5 s4 w5 G ฉันมองหาลูกบอล ด้วยกลัวจะโดนลูกหลง แล้วสายตาก็ได้ประสานกับสายตาของคนชื่อกฤษที่กำลังครองบอลอยู่1 V( t0 _. ?: D4 y' _
“ให้ตายเถอะ ที่นี่มีคนน่ารักขนาดนี้พักอยู่ด้วยหรือ” ฉันบอกกับตัวเอง
6 z/ u+ A- ^ g กฤษเป็นคนผิวขาวมาก รูปร่างสันทัด จมูกโด่ง หน้าได้รูป ที่เด่นที่สุดเห็นจะเป็นริมฝีปากที่ แด๊ง แดงๆๆๆๆ
) p* J# C f. W* F! n( T* E+ D" A4 a, l% y! [5 ~
อายุของกฤษน่าจะพอๆกับฉัน เขาเป็นคนที่มีอัธยาศัยดี มีเพื่อนรุ่นพี่ รุ่นน้องและรุ่นราวคราวเดียวกันเยอะแยะ ต่างกับฉันที่อยู่อย่างเดียวดาย ฉันไม่มีใครเลย ฉันแทบไม่รู้จักกับใครเลยในที่นี้
( |& S1 E9 j, a " C+ Y' @, b* f8 B% u: e3 [
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉันชอบแอบมองดูกฤษ โดยเฉพาะริมฝีปากแดงจัดนั้น ทำเอาฉันเก็บมาฝันอย่างช่วยไม่ได้ เขาเองก็เหมือนจะรู้ตัว เวลาที่ฉันมองก็ชอบจะเอาลิ้นเลียปากซะงั้น f8 y: h- o( p6 B
แต่ฉันไม่กล้าคิดอะไรไปไกลกว่านั้น5 h: _ ~6 `* D3 u& Y! S
! d2 A9 c6 u5 ?) C! v ด้วยพิษรักปักทรวง ถึงสองครั้งสองหนยังสำแดงฤทธิ์เดชไม่หาย บุคลิกฉันมันก็คนป่วยใจดีๆนี่เอง
% i* z$ l/ }$ A3 D; e1 \2 ^# W" _' d* h4 j6 c
แล้วก็ยังมีเหตุผลหลายอย่างประกอบกัน ฉันค่อนข้างจะเจียมเนื้อเจียมตัว คนอื่นๆพ่อแม่เขาส่งเรียน มีเงินทองใช้ไม่ขาดมือได้ไปเรียนอย่างสม่ำเสมอ ต่างกับฉันที่ต้องทำงานหาเงินส่งเสียตัวเอง ถ้าเดือนไหนเป็นช่วงลงทะเบียน ซื้อหนังสือ หรือมีรายจ่ายอื่นที่อยู่นอกเหนือจากรายจ่ายประจำ เดือนนั้นฉันเป็นอันต้องไส้แห้งอย่างช่วยไม่ได้
( b# n3 p+ m$ [3 |2 o" O# ^ 8 D/ r8 ^( H k' W4 M" I4 v' @5 `
% k5 ?' ]! W: ?6 L9 D “ไง..ไปทำงานวันแรกเวิร์คไหม”เสียงคนทักทายกันที่ประตูทางเข้าตึก ขณะที่ฉันนั่งดูทีวีที่อยู่ข้างใน
. b6 T% b- m! j1 Y5 |& y: q5 v “ก็ดีว่ะ.................” เสียงกฤษตอบได้ยินชัดเจน4 c$ ? K) `& S0 i& V8 ~9 k, t
- o* ^% t0 b5 }( s ฉันไม่ได้เจตนาจะแอบฟังใครเขาพูดคุยกัน แต่เขามานั่งคุยกันอยู่ข้างหลังฉันเลยทำให้รู้ว่า/ ]1 K; D$ O+ \1 n/ G
กฤษเป็นคนที่เรียนเก่ง และจบเร็ว กว่าเพื่อนๆรุ่นเดียวกันถึงเกือบปี เกรดเฉลี่ยสวย ถึงขั้นไปสมัครงานธนาคาร สำนักงานใหญ่ เขาก็รับเข้าทำงานทันที
0 {% l+ D8 l& ^* h# C/ E% o “นี่แหละนะ คนหน้าตาดี บุคลิกภาพดี สมองดี ฐานะทางบ้านดี เมื่อทุกอย่างพร้อม ทุกอย่างก็ย่อมเกื้อหนุน เสริมส่งให้ไปได้ดีเสมอ ถ้าคนรักดีอีกอย่างด้วยน่ะนะ ” ฉันคิดบอกกับตัวเองลำพัง เมื่อยิ่งได้รู้ความจริงอย่างนั้น มันยิ่งทำให้ช่องว่างระหว่างฉันกับกฤษ เพิ่มมากขึ้น ตัวฉันนะเหรอ ? y) R0 q- g/ K$ I
“ไม่มีใครสนใจใยดี ห้องเรียนไม่เคยได้เข้ากับคนอื่นเขา อ่านหนังสือสอบเอง ลาสอบได้บ้างไม่ได้บ้าง..................” ฉันอดเปรียบเทียบ และน้อยใจในชะตาชีวิตของตนเองอย่างช่วยไม่ได้2 k) ^# [/ a1 P# k5 u
5 q* Q, a- d0 n6 Y) s/ b& h+ @1 X: a5 \' X: T
4 Z$ v+ h% ~/ o% _ K# z ยิ่งนับวันกฤษยิ่งดูดีขึ้นในสายตาฉัน นั่นมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่า ตัวเองต่ำต้อยลงทุกทีๆ/ B9 e+ i7 [9 |( V
ฉันพยายามเก็บความรู้สึก และไม้กล้ามองกฤษตรงๆอีกเลย แต่ยังห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะ.....................ไม่ให้แอบมอง! d- q2 n' u# P; k( I) L
1 z6 [1 _" i6 G' L
นี่ก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว ฉันนั่งดูทีวีอยู่เพียงลำพัง ดูรายการต่างๆไปเรื่อยเปื่อย ประสาทไม่ได้รับรู้อะไร ฉันยังไม่อยากขึ้นห้องนอน ฉันกลัวความเหงา ฉันกลัวความอ้างว้าง ฉันกลัวความเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย ที่สำคัญ ฉันกลัวใจตัวเอง.........: j$ t' n6 X$ R
4 ~' W' q& b$ v6 A9 u กฤษเดินมาโน่นแล้ว เขาเดินผ่านไป....................... แล้วเดินกลับมา เดินย้อนกลับไปด้านหน้า เดินกลับมาแล้วก็เดินย้อนกลับไปด้านหน้า............. # A2 F, E8 e6 j
“ป๊าบ..............” เขาแกล้งแกว่งแขนมาโดนฉันอย่างแรง3 `5 {& G% t: W; k4 m: J
“.....................”
& k1 e6 N0 c1 c+ N4 }$ m+ A/ A- K$ Y “.....................” เงียบสนิท ไม่มีคำขอโทษจากเขา .................................... ไม่มีเสียงของฉัน ไม่แม้กระทั่ง...........ฉันจะหันไปมอง ; ^# w% a+ X3 D; j* w4 W$ g t* J N
เสียงกฤษนั่งลงที่นั่งแถวหลังฉัน เงียบๆ: T4 y% M/ Q+ |3 d0 W
ทุกอย่างยังคงเงียบสนิท........... เงียบสนิท ไม่มีคำขอโทษจากเขา ........................... ไม่มีเสียงของฉัน ไม่แม้กระทั่ง...........ฉันจะหันไปมอง # \0 }& K8 M# W. l' ~
ฉันรับรู้ได้ว่า กฤษเจตนาที่จะทำความรู้จัก............... แต่ ฉันยังไม่พร้อม ฉันต่างหากที่ยังไม่พร้อม ฉันขอเวลา ฉันยังต้องการเวลา เยียวยา รักษาแผลใจ
+ U* W2 W+ ?5 ^3 U* }! ^( W( a$ X* Q
สักพัก กฤษลุกขึ้นเดินขึ้นชั้นบน มองฉันอย่างงงๆ มองฉันอย่างไม่เข้าใจ ฉันมองกลับไปที่เขาด้วยสายตาที่อ้างว้าง......................และว่างเปล่า
+ u. Z; w. o' [7 c2 u; n2 S3 q( k; Y1 p* c4 q( U& ~/ ^4 R/ T
หลายเดือนผ่านไป ฉันยังคงอยู่กะเช้า ฉันกลับถึงที่พักตรงเวลาเสมอ เหมือนกฤษจะรออยู่เมื่อฉันไปถึง เราต่างมองสบสายตา............แล้ว เขาจะเดินตาม หรือบางวันก็เดินนำหน้าฉันขึ้นข้างบนเสมอ อย่างเงียบๆ..............
, v/ T. U0 Q9 h% v( [* ~; X7 O* a เป็นอยู่อย่างนั้น..................อย่างเงียบๆ
3 l# x4 F( E5 R* ^; G ไม่มีรอยยิ้มให้กัน...........................ไม่มีแม้คำพูดจาสักคำเดียว * e7 |6 \- | r0 ~* r+ a! v
- y' L m5 X7 y6 @; C5 c# w แต่ ฉันก็รู้สึกเป็นสุขและอบอุ่นใจ อย่างประหลาด
# f8 ]/ L8 G6 S/ o5 E/ r1 P) I1 \: c! E. A z/ U
ผ่านไปครึ่งปี ถึงคิวฉันต้องลงกะบ่ายบ้างแล้ว
' k- C3 W6 k. f0 o& } ฉันกลับถึงที่พัก ประมาณห้าทุ่มครึ่ง................. กฤษ ไม่รอแล้ว เขาคงเข้านอนแล้ว เขาต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปทำงานฉันเข้าใจดี) g0 M& N! X9 }2 k q' D) \
r. n6 R ^; G/ Y วันนี้เป็นวันเสาร์ คนทำงานห้างอย่างฉันยิ่งหยุดไม่ได้เลย ลูกค้าเยอะมากทั้งวันเพราะมีการจัดรายการพิเศษด้วย ฉันถึงที่พักเที่ยงคืนได้ กฤษรออยู่เช่นเคย เขามองมา เขาจ้องมองมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม ด้วยสายตาที่ขุ่นข้องหมองใจ
" l8 Z {- M4 \9 e8 ]" w. B* ~* z “ผมไม่ได้เกเร ผมไม่ได้หนีเที่ยว ผมเพิ่งกลับจากที่ทำงาน.................” ฉันส่งสายตา และกระแสใจไปบอกเขาอย่างเงียบๆ
4 o9 n1 {* L0 r5 m. U ............แล้ว เขาก็เดินตาม ฉันขึ้นข้างบน อย่างเงียบๆ.............. โดยไม่มีรอยยิ้มให้กัน...........................ไม่มีแม้คำพูดจาสักคำเดียว
3 O3 ~+ k+ z. p4 E% Q# p4 F' J# k9 a; M3 Q. B
5 V6 [/ U4 I0 s: a! c3 q5 g
เราเดินตามกัน เรามองสบตากัน เราส่งความรู้สึกเข้าหากัน...........................เราปล่อยให้หัวใจมันคุยกัน อยู่อย่างเงียบๆ................... แต่ฉันก็รู้สึกอบอุ่นใจดี ) ]2 O7 f9 Y" M: K" b9 C
% j e% F4 Q3 Y
บางวันที่ฉันเหนื่อยอ่อน.................... บางครั้งฉันก็อยากจะให้มันเป็นมากกว่านี้ แต่ ฉันยังไม่พร้อม ฉันต่างหากที่ยังไม่พร้อม ฉันขอเวลา ฉันยังต้องการเวลา เยียวยา รักษาแผลใจ
0 O) I( t9 Q. m N3 [% {' a! s7 b4 R, x: |6 W. p& x8 h$ l
เวลาพ้นผ่านไปเป็นปี ความสัมพันธ์สองเรายังคงเดิม , ^% Y6 L- \8 g, ^, n
กฤษเองก็ไม่กล้า ทำอะไรไปมากกว่านั้น ด้วยฉันเคย....................
6 N+ `; @% C6 R+ B0 ^4 ]5 u m6 ~ ฉันเองก็ไม่กล้าเพราะตีค่าตนเองต่ำไป.....................................และฉัน ยังเจ็บ แผลเก่าที่หัวใจ
# W+ S/ j# O/ |; Sยังไม่หาย.................มันเจ็บ ปลาบแปลบทุกครั้ง เมื่อคิดถึงเรื่อง ความรัก
3 F2 @' |5 T% `4 ^6 ^9 X$ m" U
* K0 ~& c- |3 j; m& D6 n x, i8 Z ) B+ \7 d* l7 }& ?: {3 c
“ไอ้กฤษมันได้งานใหม่ที่ ไฟแนนซ์..........................”
3 m$ }: w# A r, {8 a6 S “เหรอวะ โอ้โฮ้ เงินเดือนเพิ่มกว่าสองเท่าเลยนะแก.......”
$ p8 c$ o0 h R. o5 E7 w( k2 ] “นั่นน่ะสิ โบนัสนะเกือบยี่สิบเดือนเชียวนะโว๊ย”
& W6 t# e5 _0 ~ เสียงเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ร่วมที่พักต่างพูดคุยแสดงความยินดีกับกฤษ ที่ได้งานดี เงินดีกว่าเดิม นั่นมันยิ่งเป็นการเพิ่มช่องว่างระหว่าง ฉันกับเขาให้ห่างไกลเกินกว่าที่ ฉันจะไข่วคว้า..............เอื้อมมือไปถึง ฉันครุ่นคิดด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ
. H/ b5 s' `+ f. A ! }: I3 r& M9 J
แต่กฤษก็ยังทำตัวเป็นปกติเช่นเคยๆ เดินนำฉันขึ้นที่พักไปนั่นแล้ว แต่วันนี้แปลกไป2 p8 ^3 G: f) O6 \
เมื่อถึงชั้นสาม แทนที่เขาจะเลี้ยวขวาเข้าห้องพักตนเอง เขากลับเดินไปอีกฝั่งแล้วรีบเดินกลับมา
6 D; |7 m/ o: Z; V. B1 {# Z6 x! Yขณะที่ฉันยังอยู่กึ่งกลางบันได 6 _: T9 ~! k1 R
“โอ้โฮ............ แผลถลอกเป็นรอยยาว ตั้งแต่เข่าไปถึงโคนขา” กฤษหยุดยืนอยู่ต่อหน้าฉันสักครู่ เหมือนต้องการให้ฉันได้รับรู้" W. e; v6 a: r( k* {
“กฤษ คุณ..............” เสียงของฉันแผ่วเบา คอแห้งผาก............. แต่เขาเปิดประตูเดินเข้าห้องไปแล้ว
+ Z6 C k5 `0 r9 L2 r1 h( E, z6 S* t4 M2 e) c) o8 ?" p
“กฤษ.............คุณคง เจ็บแสบที่แผลมากสินะ” ฉันรำพึงกับตนเอง( r# v. f1 \; t% z# h
“ผมอยากจะคอยดูแลคุณเหลือเกิน..............” ฉันได้แต่คิด
/ o; S. B; f% }" q/ M j ในความเป็นจริง เราต่างกันเหลือเกิน ฉันจึงทำได้แค่เพียงรับรู้...............ฉันรับรู้ถึงเจตนา และความเจ็บปวดของเขาได้
1 p( A% M! a( l1 \
/ k0 r. K9 R. \; H" H4 N
' H( j- _6 q3 B* ^( H เรายังคงเดินตามกัน เรามองสบตากัน เราส่งความรู้สึกเข้าหากัน...........................เราปล่อยให้หัวใจมันคุยกัน อยู่อย่างเงียบๆ................... แต่ฉันเริ่มรู้สึก ว้าวุ่นใจ $ R' d$ e3 N, n, h! ~
* b2 O) I5 I. f# s, Z% M9 Y* t3 Y1 B/ T7 e" T" R8 r3 d# A# Y( G! c* t
ฉันต้องลาออกจากงาน ฉันต้องไปฝึกงาน ห่างจากที่พักไปไกลถึงสองชั่วโมง ถ้ารถไม่ติด- H% r5 o# A, z& K* {( l: w
มันเป็นเรื่องจำเป็น ที่คณะถ้าไม่ลงฝึกงานจะขอจบปริญญาไม่ได้ แล้วถ้าฉันไม่ย้ายที่พักฉันคงต้องเสียงาน เสียการเรียนแน่ๆ ด้วยคงต้องเสียเวลาอยู่บนรถประจำทางไปกลับ วันละสี่ถึงห้าชั่วโมงได้ ไหนจะต้องเผื่อเวลาไปยืนคอยรถอีก ข้าวของที่หิ้วไปฝึกงานก็คงพะรุงพะรังน่าดู ฉันปรึกษากับเพื่อนๆ เราตกลงกันที่จะไปเช่าห้อง ย่านที่ฝึกงาน เพื่อจะได้ให้ความช่วยเหลือ ดูแลกันได้และตัดปัญหาจิปาถะ ข้างต้น + U( d5 g8 ]# L# g! U0 l+ I
+ C2 x% T3 ?! ]' ^
" b6 k8 j- Z& h) O( l) F$ G) V* o( j
ฉันเก็บข้าวของ สัมภาระขึ้นรถเช่า เที่ยวแล้ว...............เที่ยวเล่า
" \" f. ?4 b4 K {" G7 e8 M……………………………………………………………………………………………………….
' W% {/ ]1 ?$ D& u& E- o" ~ “เฮ้อ..........เที่ยวสุดท้ายแล้วสินะ ขอขอบคุณทุกสิ่งอย่างที่ให้ฉันอาศัยอยู่ที่นี่ด้วยดี เสมอมา”( p' N' Y/ B( R+ L
ฉันบอกลา ห้องพักและสะพายกระเป๋าลูกสุดท้าย เดินออกมาหน้าตึกอพาร์ทเมนท์
- g: s* ]& E$ U" S, ^
0 x; R8 y j# O2 F2 N/ \* \' T4 [1 ?/ i: B9 w( s
“กฤษ............ คุณดูเศร้าจังเลย” กฤษยืนอยู่ที่ใต้ต้นกระถินณรงค์หน้าตึก" {3 q5 b6 i" j7 T' S# P Y
ฉันเดินผ่านเขาช้าๆ
$ c( d% r( R: E2 M* T% \( _$ O; X4 Z2 U" T5 K
เรามองสบตากัน เราส่งความรู้สึกเข้าหากัน...........................เราปล่อยให้หัวใจมันคุยกัน อย่างเงียบๆ
8 c$ o0 p2 s, ]3 a" l( s6 Q) J. Z
ฉันรู้สึกร้อนผะผ่าว ........... แสบเคือง ที่ดวงตา ฉันเดินช้าๆ มาที่รถ ตายังคงมองอยู่ที่กฤษ
: e* m) C9 s8 O1 a/ H0 Z t “ไปแล้วนะครับ..............ลาก่อน” ฉันส่งความรู้สึกถึงกฤษ
2 |$ E$ J' C7 A: c/ u3 I
% H6 k. y3 @# G& k$ E& L ดอกกระถินณรงค์สีเหลืองสด หล่นโปรยปรายท่ามกลางสายลมที่พัด กระชั้น ........................' w' {. i* t3 s( H5 Y. z& o
5 V! t8 {+ V) F% d7 z ดอกกระถินณรงค์สีเหลืองสด หล่นโปรยปรายลงบนศีรษะของกฤษ................... * o+ [* G) I N* ?3 [" W
ฉันเห็นน้ำตาเขาไหลเป็นทาง
) D. r/ `, ^ S! a $ |0 X/ C6 O( N) E( h6 r$ m$ R# }2 F+ p3 N
ดอกกระถินณรงค์สีเหลืองสด น้ำตากฤษ........................................ไหลเป็นทาง
1 J/ n+ M, \" D' l; l, B# R# X" w' u
น้ำตาฉันเริ่มเอ่อล้นเช่นกัน) J( d3 _3 Z$ _7 z
“ลาก่อน........ลาก่อนครับ” . v6 _' Z( I; {, N* M
ฉันส่งความรู้สึกถึงกฤษเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้มากกว่านี้9 r# {* [) m/ w( K
/ s2 E F( c2 |
3 G/ K; r: Y( m: F) m/ F พอรถเริ่มเคลื่อน ฝนก็เริ่มโปรยปราย .....................ฉันมองกฤษผ่านกระจกมองหลัง
5 }% L3 q- k* @, l/ K; s- ~! S1 [% ^เขายืนอยู่ที่เดิม................. ฉันเห็นเขายังยืนอยู่ที่เดิม.............................น้ำตาเขารินไหลเป็นทาง " S. Y& A4 o* q
8 h0 {# E6 h5 v7 }. U
ฉันมองเห็น กฤษยืนนิ่ง......................น้ำตารินไหล....................................อยู่ที่เดิม$ M2 j0 p; W) u, T5 `& t
6 c n; D+ G% D. W9 b
* J/ S4 [' Z5 J* t5 y1 T5 ~7 } “ผมขอโทษๆ................ เราต่างกันเหลือเกิน” ฉันพร่ำบอกกับหัวใจของตัวเอง ขณะรถเลี้ยวเข้าสู่ถนนเส้นหลัก ฉันนั่งหันหลังให้คนขับ.............................น้ำตาฉันรินไหล ไปตลอดทาง0 Z+ g, ?, o- @- n2 W
ฉันเริ่มเจ็บที่หัวใจ................ฉันเจ็บปวดที่หัวใจอย่างเคยๆ
6 x" e& T" @) x. h0 C# r. q2 L
5 x% t" W: c. B. a' P- z/ S
/ t7 X/ r1 N4 `8 x! J ^( s' P ฉันตั้งใจฝึกงาน ทำงานอย่างเต็มความสามารถ ฉันทำงานหนักมากทั้งเวลางานและหอบกลับมาทำที่ที่พัก ไม่เว้นแม้เสาร์อาทิตย์
) S" t6 O2 O" G% s( j4 l8 h8 q แต่ทุกครั้งที่ฉันพอจะมีเวลาว่าง ใจฉันจะล่องลอยไป.....................และที่หนังสือตรงหน้าจะปรากฏ ภาพของกฤษเสมอๆ ฉันคิดถึงเขาทุกลมหายใจเข้าออก ก็ว่าได้3 T# b& X* g' V; V! N
* w3 d( D0 b R8 ? ทุกเช้าวันพฤหัสบดี อาจารย์จะเรียกนักศึกษาทุกคนมาประชุม เพื่อติดตามเรื่องการฝึกงานเสมอ กว่าครึ่งเทอม งานถึงเข้าที่เข้าทาง..................................... 9 {) Q0 V4 f9 r# @, \0 C4 b2 ~# }
ฉันคิดถึงกฤษแทบใจจะขาด ................................. ตอนนี้ฉันพอจะปลีกตัวได้บ้าง วันนี้ฉันต้องไปเจอเขาให้ได้ ฉันออกจากที่พักตั้งแต่เช้ามืด ฉันไปยืนดักรอดูเขาอยู่บนสะพานลอยที่ปากซอยเข้าที่พักของเขา ยังคงตรงเวลาเสมอ กฤษเดินมาโน่นแล้ว......................... เขายังดูดีอย่างเคยๆ หล่อเหลา สูงสง่า แต่ดูเขาผอมลงและดูเงียบเหงาซึมเซาไปมาก
7 I3 C7 W; v/ _) I8 j2 v) `8 Fที่แปลกตามากๆก็ตรงที่ทรงผม .....................................ปกติกฤษจะไว้ผมทรงสั้นตั้งๆคล้ายทหาร แต่ตอนนี้เขาไว้ผมยาวแล้วทาเจล หวีเสยเปิดหน้าผากไปทางด้านหลัง ซึ่งเป็นทรงผมของฉันเอง เขาดูดีมากในสายตาฉัน...................................ฉันมองเขาอย่างชื่นชมและมีความสุข5 {) ^) }) w6 C% M9 {9 Q
; L2 P2 o' F' Y “กฤษครับ ผมมารอคุณสักพักแล้ว...........ผมคิดถึงคุณมากครับ” ฉันได้แต่ส่งใจไปบอกเขา เราช่างแตกต่างกันเหลือเกิน.................ความรู้สึกนั้น ฉุดรั้งฉันเอาไว้ไม่ให้เดินไปหาเขา
, _ A0 t3 v" M/ K3 r7 p) p: E( O( |$ S% \
เขาเดินใกล้เข้ามา เขามองเห็นฉันแล้ว ........................ เขาชะงักนิดหนึ่ง/ Y! B- d) C+ C% E$ \3 h
เขามองมาที่ฉัน เขาจ้องมองมาด้วยสายตาที่แสดงความเจ็บปวด..................................................แล้วเปลี่ยนเป็นสายตาที่แสดงความเย็นชา................. เขาแสดงอาการเฉยเมยและเดินไปโน่นแล้ว
; y- d: D, z( ?( d# V q# u7 g! K
, R" C8 O! g6 c, a" ?% s+ _+ g' g
ฉันได้แต่ ยืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก เหมือนโดนไฟช็อต กฤษไม่เคยแสดงอาการอย่างนี้กับฉัน เรื่องราวต่างๆผ่านเข้ามาในห้วงคิดของฉัน6 R3 q; c) G7 v9 B& e8 O9 e
“ขอโทษครับกฤษ..............ผมผิดเอง ผมไม่ดีเอง สมควรแล้วที่คุณจะโกรธจะเกลียดผม”
$ b1 x, N3 s j; J: w$ i2 G' f วันนั้นฉันเข้าประชุมอย่างไร้หัวจิตหัวใจ และกลับไปทำงานด้วยความสลดหดหู่ใจ
0 q9 V: p! k4 n1 o; n7 Y ............................................................................................................................................................5 [# q5 o1 c9 y( \2 c2 y7 `, v% R* a
+ F% h# r4 ^ ]$ u; [
ฉันฝึกงานอย่างไม่มีความสุขแต่ก็พยายามทำให้ดีที่สุด สุดท้ายฉันได้คะแนนดีที่สุดในรุ่นทั้งในรายวิชาฝึกงานและการสัมมนาการฝึกงาน0 i+ c+ G6 l( w8 y7 S
ฉันได้งานเป็นซูปเปอร์ไวเซอร์ในบริษัทผลิตชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ ซึ่งเป็นบริษัทฝรั่งที่มีชื่อเสียงมาก และที่สำคัญมาก รายได้ของฉันมากกว่าตอนทำงานห้างถึงสามเท่า4 y3 y, `* _1 e4 U! I( t; I+ i
7 w2 g% M' {: v. b2 _$ M ฉันมีความสุขกับงาน กับเพื่อนร่วมงาน.........................แต่ฉันลืมกฤษไม่ลง ฉันตัดสินใจย้ายกลับเข้าไปที่พักเดิมเพื่อจะได้ใกล้ชิดกับกฤษ7 F# H H+ w2 i R3 ~
* z# P% q0 r" G* V
รุ่นพี่ต่างแสดงความยินดีที่ฉันได้งานดี ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าที่นี่คัดคนมาก.............แต่กฤษสิ เขาแปลกไป เขาเปลี่ยนไป เขาพยายาม หลบหน้า ไม่มองสบตาฉันอย่างเคยๆ
* R/ S! ^ V$ l# R; {2 y8 K
7 i+ M6 U9 s( ?. Y6 z “ที่รัก ผมกลับมาแล้ว ผมกลับมาตามเสียงหัวใจที่เรียกร้อง.........................................”
* B, ?2 {- b- a, U2 R# X& |8 p& O
8 D' q& r* T: m& _% g" {# f5 g; @ ฉันพยายามส่งใจไปถึงเขา แต่เปล่าเลยกฤษไม่เคยรับรู้........................เขาดูเฉยเมย- |3 Z7 [ A+ J9 J2 l
เขาเย็นชาทุกครั้งที่เจอ : ? i4 N# T5 u) \8 c& I4 W
แต่ที่ทำให้ฉันใจชื้นขึ้นมาได้บ้าง...................... เขาใช้ผ้าเช็ดตัว สีขาว และสีบานเย็น
7 F% m4 H( l8 R$ k4 t7 _$ `เช่นเดียวกับฉัน ซึ่งก่อนที่ฉันจะย้ายออกไปเห็นเขาใช้สีเหลือง....................โธ่ที่รักคุณคงต้องการระลึกถึงผมสินะ ฉันรำพึงเข้าข้างตัวเอง
# ]- ?3 s" R1 |5 X
6 ~/ f) z, }+ J! p. _ “พี่พลๆ ............................” เสียงกฤษเรียกหาใครคนหนึ่งซึ่งฉันคุ้นหน้าดี
% E5 D5 }/ z2 [3 Z ฉันแอบดูที่ระเบียงด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าเขาจะไปไหนกัน เขาทั้งคู่หิ้วกระเป๋าใบใหญ่คนละข้าง มีด้ามไม้เทนนิสโผล่ออกมา ดูเขาสนิทสนมกันมาก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่มีทีท่าว่าสองคนนี้จะชอบพอกัน
; G9 i9 S- n7 C * c2 e! h. E1 }: Y) ?. [: O
วันต่อๆมา ฉันคอยสังเกต ความสัมพันธ์ของทั้งคู่
Q) b3 O0 V$ I4 _4 T8 N8 I. d) p เขาดูสนิทชิดเชื้อกันมากกว่าที่ฉันคิด ไปไหนมาไหนด้วนกันตลอด ไปเที่ยวกลางคืนด้วยกัน ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน และดูเหมือนกฤษจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวไม่เจ้าสำอางค์เหมือนเมื่อก่อน……………………….ผมเผ้าไม่เข้ารูปเข้าทรง ทั้งๆที่ตัดสั้นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว และดูเหมือนเขาจงใจจะทำตัวเองให้อ้วนขึ้นให้ทัน พี่พล ของเขาคนนั้น
6 L% |0 V- u$ [' s- l( x7 \3 k: E, E+ \1 Z0 N: r! C
“ดูนัยกฤษสิเธออ้วนขึ้นมากเลย....................................”
. y# a; u- D8 t “ก็เป็นธรรมดาคนมัน อินเลิฟ อะไรๆ ก็คงอร่อยไปหมดน่ะนะ”7 q7 H9 j3 H: j4 q1 A* g
“นั่นนะสิ คอยพะเน้าพะนอเอาใจกันซะ........................ ”1 e7 x6 } l1 r# ]4 h u/ k9 c! d
“เออนะ...............ไม่เหมือนใครบางคน เขารักแทบจะเป็นจะตายทำเป็นเล่นตัวอยู่ได้ สุดท้ายเป็นไงหล่ะ”* q6 H' W+ }1 g" v* V
“กินแห้วสิคะ............ฮ้า ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”) J' z+ L- A# O! V
เกย์สาวเม้าแตกกันกระจายเหมือนจงใจให้ฉันได้รับรู้
6 N& j% s6 S- E4 U2 J# T8 @# P3 i/ D. e* k- I5 e3 f
: _% D7 o4 m% U% Y: c5 O: P
ฉันคอแห้งผาก...............รู้สึกเหมือนโดนไฟช๊อต พยายามฝืนก้าวเดินจนถึงห้อง
4 M0 u1 u" P% O, v% e8 _" e* m' q เหมือนมีมีดสักร้อยเล่มพันเล่ม มาปักอยู่ที่อกฉัน...........................ฉันจุกแน่นที่หน้าอกจนแทบหายใจออก........................หัวใจร้อนรุ่ม เ[อย่าโพสคำหยาบ]่ยวแห้ง ฉันรู้สึกอ่อนระโหยโรยแรง ไม่มีแม้แต่น้ำตาสักหยด หัวสมองฉันมึนตึงเหมือนประสาทไม่สั่งการ4 \3 ^& E; E) q* R$ e2 L+ R0 a
* Z3 U/ A2 V) y( j$ A' H# M( j: q2 @
ฉันตกอยู่ในภวังค์นั้น นานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ ................................, k0 D' ?$ j# \' m% b6 p# Q
) j' a! ~: w5 N มารู้ตัวอีกที น้ำตาก็เปียกปอนหมอนหนุนไปทั่ว..............................ฉันไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะขยับตัว
2 _* e5 A6 i/ K, ?
$ ~& K5 W U0 O( p “กฤษครับ ผมขอโทษ ทุกสิ่งอย่างมันเป็นเพราะผม.......................ผิดที่ผมคนเดียวเท่านั้น”/ g' q" g9 Y6 j, }- U0 C) f
5 M# j }& h: F$ z) t.............................................................................................................................................................
2 F8 ~* G) Q. R6 [ ^2 g$ C.............................................................................................................................................................
& r( Q+ d3 Z' T2 Y. |0 n$ n; X) ^: Q! k( p- B
ฉันหิ้วกระเป๋าใบสุดท้ายเดินออกจากตึก สายลมพัดเอื่อย กิ่งก้านกระถินณรงค์เอนไหว ดอกสีเหลืองสดร่วงหล่น สายฝนโปรยปราย.............................แต่ไม่มีใครยืนอยู่ที่ใต้ต้นไม้ที่ตรงนั้น หัวใจฉันยังคงร้าวราน น้ำตาเอ่อนอง แล้วเริ่มรินไหลเป็นทาง
* k. H+ W. a8 r+ [5 E
f1 `' |' ^ a/ R' `% v ดอกกระถินณรงค์ร่วงหล่น สายฝนโปรยปราย น้ำตาฉันรินไหลเป็นทาง: R% _0 r0 d2 j
" m r' Q: @" ` m8 w4 N2 d
ฉันก้าวเดินต่อไปไม่ไหว จึงได้แต่หยุดยืนนิ่ง.................น้ำตารินไหลเป็นทาง
) f+ K: o7 N: ^1 V( `2 c |
|
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2011-3-17 15:23:25
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2011-3-19 13:00:31
โพสต์ 2011-4-21 08:29:00
โพสต์ 2012-2-13 20:52:59
โพสต์ 2012-5-14 17:32:57
โพสต์ 2016-11-5 05:55:05