อาศัยอยู่ในจังหวัดกรุงเทพมหานคร
ลงทะเบียน2011-3-17
ล่าสุด2018-12-12
มาเฟียนักศึกษา
- กระทู้
- 99
- พลังน้ำใจ
- 3337
- Zenny
- 3609
- ออนไลน์
- 1076 ชั่วโมง
|
& m3 t3 w4 f ?' J0 Q/ ~
เกย์กบฏ5 m q9 y" P- O) O: ]
ตอนที่ 3 กบฎรักเชือดนิ่ม7 G+ n8 _- Z3 H6 X/ N! x
5 y, n: ~4 O2 j! O เดือนนี้ฉันเข้ากะเช้าและนั่งเครื่องที่แผนกยีนส์
4 O# q% O( r5 q2 f' u' y “ดูพี่แคชเชียร์สิ แกดูซึมเศร้ามาก เหมือนเพิ่งจะอกหักมา” เสียงพนักงานขายซุบซิบกัน
/ h' r* [4 U3 q5 i% Jซึ่งฉันก็ไม่ได้รู้สึกเคืองขุ่นพวกเขาแต่ประการใด ฉันเองก็รู้ตัวอยู่เหมือนกันว่า วันๆฉันพูดแทบจะนับคำได้ วันทั้งวัน เดือนทั้งเดือนแทบจะไม่มีรอยยิ้ม บนใบหน้าของฉัน5 G: D' t6 X8 i& v. d
“ทีมันอกหัก อย่าพูดอะไร ทิ่มแทงใจมันล่ะ” เพื่อนๆ พี่ๆ บอกกล่าวประโยคนี้กันเนืองๆ
: Q' z s1 |. J. O5 v0 G4 s/ g6 R3 }* K* ]
ซึ่งตัวฉันเองก็คอยระมัดระวังอารมณ์ตัวเองอยู่ค่อนข้างมากเหมือนกันกลัวจะฟุ้งซ่าน จน
3 i9 I/ G. W+ f5 r: g/ J* Q4 zคิดสั้นเหมือนคราวแรกนั้น
5 x' c) q) m9 |; K ฉันพยายามทำตัวเองให้ว่างน้อยที่สุด ฉันพยายามอยู่คนเดียวลำพังให้น้อยที่สุด4 G8 X+ Q, K" w4 F0 u
ฉันเลือกที่จะมานั่งดูทีวีที่ห้องรับแขกของอพาร์ทเมนท์ แทนที่จะนั่งดูอยู่บนห้องอย่างเดียวดาย
. y* T9 e z) m1 m; Hหลังข่าวเที่ยงคืน ฉันถึงจะยอมขึ้นห้องนอน ประมาณว่า เมื่อหัวถึงหมอนก็ให้หลับเป็นตายกันเลย% F7 i6 z' x7 B3 W. X& G# U
ทีเดียว
, y( S; I: u( L) C5 x
$ r$ L7 u; l7 b) l, n ซึ่งการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตของตัวเองก็พอช่วยฉันได้ค่อนข้างมาก คนที่พักอยู่ที่นี่ล้วนแต่เป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับฉัน
3 z |, r: }" n: F, e& x
2 d9 O8 o' v" S* z+ \" A0 n1 ^ ทุ่มครึ่งแล้วฉันเพิ่งจะถึงที่พัก หนุ่มๆเล่นฟุตซอลกันอยู่ที่หน้าอพาร์ทเมนท์ส่งเสียงเอะอะโวยวาย ก็แปลกดีนะตั้งแต่ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่ฉันเข้ากะบ่ายตลอด กลับถึงที่พักก็สี่ห้าทุ่ม ไม่เคยเจอกับหนุ่มๆที่เล่นฟุตซอลกันเลย จะมีก็วันนี้ซึ่งฉันเริ่มลงกะเช้า จึงเลิกงานและกลับถึงที่พักเร็วกว่าเดิมมาก: K' c: r6 b" z) E8 F
“ส่งมานี่....................ไอ้กฤษส่งมานี่”* M6 s! Z0 m8 w+ R# F: @
ฉันมองหาลูกบอล ด้วยกลัวจะโดนลูกหลง แล้วสายตาก็ได้ประสานกับสายตาของคนชื่อกฤษที่กำลังครองบอลอยู่! ^- d8 C5 e1 `+ e6 Z4 {
“ให้ตายเถอะ ที่นี่มีคนน่ารักขนาดนี้พักอยู่ด้วยหรือ” ฉันบอกกับตัวเอง
& R! w% A" Z Z3 _' Z6 c* L กฤษเป็นคนผิวขาวมาก รูปร่างสันทัด จมูกโด่ง หน้าได้รูป ที่เด่นที่สุดเห็นจะเป็นริมฝีปากที่ แด๊ง แดงๆๆๆๆ
: G* ^6 W( n5 D5 |
/ L o5 @# n5 G1 v: [. [" ^4 Y อายุของกฤษน่าจะพอๆกับฉัน เขาเป็นคนที่มีอัธยาศัยดี มีเพื่อนรุ่นพี่ รุ่นน้องและรุ่นราวคราวเดียวกันเยอะแยะ ต่างกับฉันที่อยู่อย่างเดียวดาย ฉันไม่มีใครเลย ฉันแทบไม่รู้จักกับใครเลยในที่นี้) S) \4 c! K0 ~/ G- b0 N
/ P% p! d3 N {% T+ }# t8 ?: O" K ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉันชอบแอบมองดูกฤษ โดยเฉพาะริมฝีปากแดงจัดนั้น ทำเอาฉันเก็บมาฝันอย่างช่วยไม่ได้ เขาเองก็เหมือนจะรู้ตัว เวลาที่ฉันมองก็ชอบจะเอาลิ้นเลียปากซะงั้น
' F. I, Q1 U8 v Aแต่ฉันไม่กล้าคิดอะไรไปไกลกว่านั้น
z7 k7 S2 n* Y& e+ f6 a, g+ X' l* a# D3 \9 ?: O
ด้วยพิษรักปักทรวง ถึงสองครั้งสองหนยังสำแดงฤทธิ์เดชไม่หาย บุคลิกฉันมันก็คนป่วยใจดีๆนี่เอง % d" }, c& B: \4 M
+ x* Y6 }; l. X8 C; x) g แล้วก็ยังมีเหตุผลหลายอย่างประกอบกัน ฉันค่อนข้างจะเจียมเนื้อเจียมตัว คนอื่นๆพ่อแม่เขาส่งเรียน มีเงินทองใช้ไม่ขาดมือได้ไปเรียนอย่างสม่ำเสมอ ต่างกับฉันที่ต้องทำงานหาเงินส่งเสียตัวเอง ถ้าเดือนไหนเป็นช่วงลงทะเบียน ซื้อหนังสือ หรือมีรายจ่ายอื่นที่อยู่นอกเหนือจากรายจ่ายประจำ เดือนนั้นฉันเป็นอันต้องไส้แห้งอย่างช่วยไม่ได้$ f7 o4 P3 o4 `! K/ h% i
; l7 k2 R2 B4 v- A* X- M
5 C6 J5 x& h( |0 Z$ r* E “ไง..ไปทำงานวันแรกเวิร์คไหม”เสียงคนทักทายกันที่ประตูทางเข้าตึก ขณะที่ฉันนั่งดูทีวีที่อยู่ข้างใน
, G) Q5 n5 V3 s" ~6 u “ก็ดีว่ะ.................” เสียงกฤษตอบได้ยินชัดเจน
7 K D, R) P4 ]- i
( C, q0 o" r8 \* F4 P$ b" I- M7 C ฉันไม่ได้เจตนาจะแอบฟังใครเขาพูดคุยกัน แต่เขามานั่งคุยกันอยู่ข้างหลังฉันเลยทำให้รู้ว่า; A1 ?9 J; {' R7 f
กฤษเป็นคนที่เรียนเก่ง และจบเร็ว กว่าเพื่อนๆรุ่นเดียวกันถึงเกือบปี เกรดเฉลี่ยสวย ถึงขั้นไปสมัครงานธนาคาร สำนักงานใหญ่ เขาก็รับเข้าทำงานทันที . V2 k0 ~+ n% l ^- l7 {
“นี่แหละนะ คนหน้าตาดี บุคลิกภาพดี สมองดี ฐานะทางบ้านดี เมื่อทุกอย่างพร้อม ทุกอย่างก็ย่อมเกื้อหนุน เสริมส่งให้ไปได้ดีเสมอ ถ้าคนรักดีอีกอย่างด้วยน่ะนะ ” ฉันคิดบอกกับตัวเองลำพัง เมื่อยิ่งได้รู้ความจริงอย่างนั้น มันยิ่งทำให้ช่องว่างระหว่างฉันกับกฤษ เพิ่มมากขึ้น ตัวฉันนะเหรอ / J- R; ~2 Y! }. T3 S1 b. I( ]
“ไม่มีใครสนใจใยดี ห้องเรียนไม่เคยได้เข้ากับคนอื่นเขา อ่านหนังสือสอบเอง ลาสอบได้บ้างไม่ได้บ้าง..................” ฉันอดเปรียบเทียบ และน้อยใจในชะตาชีวิตของตนเองอย่างช่วยไม่ได้
+ ^, B9 O! w/ v( p- A) M4 m5 B
$ D/ M( ?7 I3 H2 l+ d% }5 ]# ^. X m. s. {( J
# t2 _3 {7 y3 q: N ยิ่งนับวันกฤษยิ่งดูดีขึ้นในสายตาฉัน นั่นมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่า ตัวเองต่ำต้อยลงทุกทีๆ
& a: A9 s- H# H/ {4 D+ e1 S [ฉันพยายามเก็บความรู้สึก และไม้กล้ามองกฤษตรงๆอีกเลย แต่ยังห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะ.....................ไม่ให้แอบมอง
+ a! q2 P8 \) `; Y
6 R U5 _4 V& l* w: H! }! R, ~ นี่ก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว ฉันนั่งดูทีวีอยู่เพียงลำพัง ดูรายการต่างๆไปเรื่อยเปื่อย ประสาทไม่ได้รับรู้อะไร ฉันยังไม่อยากขึ้นห้องนอน ฉันกลัวความเหงา ฉันกลัวความอ้างว้าง ฉันกลัวความเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย ที่สำคัญ ฉันกลัวใจตัวเอง.........
0 B, _: s5 ^4 }7 H/ Q3 p5 Y- q; d! I
. C" b* |4 S6 [& X1 V: j, B กฤษเดินมาโน่นแล้ว เขาเดินผ่านไป....................... แล้วเดินกลับมา เดินย้อนกลับไปด้านหน้า เดินกลับมาแล้วก็เดินย้อนกลับไปด้านหน้า............. 2 Y* H r6 a" N( c) L
“ป๊าบ..............” เขาแกล้งแกว่งแขนมาโดนฉันอย่างแรง
- i: V# m e6 ^" s “.....................” # ^3 @' o, e3 N
“.....................” เงียบสนิท ไม่มีคำขอโทษจากเขา .................................... ไม่มีเสียงของฉัน ไม่แม้กระทั่ง...........ฉันจะหันไปมอง ) I7 n+ }6 B; J/ P
เสียงกฤษนั่งลงที่นั่งแถวหลังฉัน เงียบๆ
/ h& z: A% z' \5 s# U ทุกอย่างยังคงเงียบสนิท........... เงียบสนิท ไม่มีคำขอโทษจากเขา ........................... ไม่มีเสียงของฉัน ไม่แม้กระทั่ง...........ฉันจะหันไปมอง % k9 z" H( ?, v4 _
ฉันรับรู้ได้ว่า กฤษเจตนาที่จะทำความรู้จัก............... แต่ ฉันยังไม่พร้อม ฉันต่างหากที่ยังไม่พร้อม ฉันขอเวลา ฉันยังต้องการเวลา เยียวยา รักษาแผลใจ i: n; y1 M/ Y
$ D$ {# z" q2 v y" c+ U0 L
สักพัก กฤษลุกขึ้นเดินขึ้นชั้นบน มองฉันอย่างงงๆ มองฉันอย่างไม่เข้าใจ ฉันมองกลับไปที่เขาด้วยสายตาที่อ้างว้าง......................และว่างเปล่า" m9 A6 L- `- z4 d" d
* x0 ?. \$ O! B. \ หลายเดือนผ่านไป ฉันยังคงอยู่กะเช้า ฉันกลับถึงที่พักตรงเวลาเสมอ เหมือนกฤษจะรออยู่เมื่อฉันไปถึง เราต่างมองสบสายตา............แล้ว เขาจะเดินตาม หรือบางวันก็เดินนำหน้าฉันขึ้นข้างบนเสมอ อย่างเงียบๆ..............
7 S' r3 R" w" Z1 U เป็นอยู่อย่างนั้น..................อย่างเงียบๆ
+ ?9 q I2 j: a ไม่มีรอยยิ้มให้กัน...........................ไม่มีแม้คำพูดจาสักคำเดียว
?0 {* g! W0 O 3 B/ U0 c$ w! `& A. f
แต่ ฉันก็รู้สึกเป็นสุขและอบอุ่นใจ อย่างประหลาด
8 U' k& @+ i/ h, K$ h& ]0 F
' v6 v: _% `( E, [' I& e' Z ผ่านไปครึ่งปี ถึงคิวฉันต้องลงกะบ่ายบ้างแล้ว
* e, i) C9 C! W ฉันกลับถึงที่พัก ประมาณห้าทุ่มครึ่ง................. กฤษ ไม่รอแล้ว เขาคงเข้านอนแล้ว เขาต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปทำงานฉันเข้าใจดี; p8 |- o& ~* m7 I8 s/ [/ P
& l8 B% A& h8 I, x, x' n8 d วันนี้เป็นวันเสาร์ คนทำงานห้างอย่างฉันยิ่งหยุดไม่ได้เลย ลูกค้าเยอะมากทั้งวันเพราะมีการจัดรายการพิเศษด้วย ฉันถึงที่พักเที่ยงคืนได้ กฤษรออยู่เช่นเคย เขามองมา เขาจ้องมองมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม ด้วยสายตาที่ขุ่นข้องหมองใจ
* \/ K2 U0 e! N- b+ L% B “ผมไม่ได้เกเร ผมไม่ได้หนีเที่ยว ผมเพิ่งกลับจากที่ทำงาน.................” ฉันส่งสายตา และกระแสใจไปบอกเขาอย่างเงียบๆ: m( { H* L7 ~: @; Z) o
............แล้ว เขาก็เดินตาม ฉันขึ้นข้างบน อย่างเงียบๆ.............. โดยไม่มีรอยยิ้มให้กัน...........................ไม่มีแม้คำพูดจาสักคำเดียว
$ H7 a; {- g8 U: F# g5 A; L. X4 J$ N. E
% I% s' g( f$ f$ g0 v
เราเดินตามกัน เรามองสบตากัน เราส่งความรู้สึกเข้าหากัน...........................เราปล่อยให้หัวใจมันคุยกัน อยู่อย่างเงียบๆ................... แต่ฉันก็รู้สึกอบอุ่นใจดี
" O# [0 C9 B N# ~& i s. M
* ?. @9 w, L$ L/ B4 D5 { บางวันที่ฉันเหนื่อยอ่อน.................... บางครั้งฉันก็อยากจะให้มันเป็นมากกว่านี้ แต่ ฉันยังไม่พร้อม ฉันต่างหากที่ยังไม่พร้อม ฉันขอเวลา ฉันยังต้องการเวลา เยียวยา รักษาแผลใจ
& E/ c, }2 t0 s& {" e7 z; g( f+ |
เวลาพ้นผ่านไปเป็นปี ความสัมพันธ์สองเรายังคงเดิม 2 M8 C4 K/ @( ?6 g/ C
กฤษเองก็ไม่กล้า ทำอะไรไปมากกว่านั้น ด้วยฉันเคย....................6 y5 o9 e+ R9 d- z2 P3 @- E
ฉันเองก็ไม่กล้าเพราะตีค่าตนเองต่ำไป.....................................และฉัน ยังเจ็บ แผลเก่าที่หัวใจ
- Y! U2 j2 T5 }# A+ P8 |ยังไม่หาย.................มันเจ็บ ปลาบแปลบทุกครั้ง เมื่อคิดถึงเรื่อง ความรัก1 a, u( X4 O7 T; q0 m
* b d) t0 B8 D" l T0 j& `
: F F7 C, ~/ H s7 q y5 @! H
“ไอ้กฤษมันได้งานใหม่ที่ ไฟแนนซ์..........................”" _. d5 N# ^; e* o. c8 g4 w/ O. H
“เหรอวะ โอ้โฮ้ เงินเดือนเพิ่มกว่าสองเท่าเลยนะแก.......”" h- H2 _- f4 l6 G/ G# g q2 y
“นั่นน่ะสิ โบนัสนะเกือบยี่สิบเดือนเชียวนะโว๊ย”
9 T) }9 }) z- | เสียงเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ร่วมที่พักต่างพูดคุยแสดงความยินดีกับกฤษ ที่ได้งานดี เงินดีกว่าเดิม นั่นมันยิ่งเป็นการเพิ่มช่องว่างระหว่าง ฉันกับเขาให้ห่างไกลเกินกว่าที่ ฉันจะไข่วคว้า..............เอื้อมมือไปถึง ฉันครุ่นคิดด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ
) v8 L! t* p. G$ V ) o7 k& R5 D$ t, c+ l
แต่กฤษก็ยังทำตัวเป็นปกติเช่นเคยๆ เดินนำฉันขึ้นที่พักไปนั่นแล้ว แต่วันนี้แปลกไป- M `$ f. {) j/ l
เมื่อถึงชั้นสาม แทนที่เขาจะเลี้ยวขวาเข้าห้องพักตนเอง เขากลับเดินไปอีกฝั่งแล้วรีบเดินกลับมา. g5 j0 C/ a0 T# u
ขณะที่ฉันยังอยู่กึ่งกลางบันได
* d0 K( M8 S# O5 M “โอ้โฮ............ แผลถลอกเป็นรอยยาว ตั้งแต่เข่าไปถึงโคนขา” กฤษหยุดยืนอยู่ต่อหน้าฉันสักครู่ เหมือนต้องการให้ฉันได้รับรู้
+ i: A5 G: u3 c4 i( x( u+ k( u “กฤษ คุณ..............” เสียงของฉันแผ่วเบา คอแห้งผาก............. แต่เขาเปิดประตูเดินเข้าห้องไปแล้ว# F! ] \5 [. R9 W8 t1 G
+ ~5 U: i0 P- k4 | “กฤษ.............คุณคง เจ็บแสบที่แผลมากสินะ” ฉันรำพึงกับตนเอง" b5 @9 y& R. i8 o) Y
“ผมอยากจะคอยดูแลคุณเหลือเกิน..............” ฉันได้แต่คิด
' r% d4 l b% V ในความเป็นจริง เราต่างกันเหลือเกิน ฉันจึงทำได้แค่เพียงรับรู้...............ฉันรับรู้ถึงเจตนา และความเจ็บปวดของเขาได้
8 C& w. X/ a1 `5 s* K8 o. P
( F$ ~8 _8 Y" w# e6 r% r0 L0 A3 `" T4 S* n/ S8 j+ g5 ^
เรายังคงเดินตามกัน เรามองสบตากัน เราส่งความรู้สึกเข้าหากัน...........................เราปล่อยให้หัวใจมันคุยกัน อยู่อย่างเงียบๆ................... แต่ฉันเริ่มรู้สึก ว้าวุ่นใจ
- h/ v- y: c5 G% L+ A. [4 v" E: X+ G3 b) v; s7 T
. `7 X7 z" N, e {& d& p5 M ฉันต้องลาออกจากงาน ฉันต้องไปฝึกงาน ห่างจากที่พักไปไกลถึงสองชั่วโมง ถ้ารถไม่ติด
& \" H1 A& {, kมันเป็นเรื่องจำเป็น ที่คณะถ้าไม่ลงฝึกงานจะขอจบปริญญาไม่ได้ แล้วถ้าฉันไม่ย้ายที่พักฉันคงต้องเสียงาน เสียการเรียนแน่ๆ ด้วยคงต้องเสียเวลาอยู่บนรถประจำทางไปกลับ วันละสี่ถึงห้าชั่วโมงได้ ไหนจะต้องเผื่อเวลาไปยืนคอยรถอีก ข้าวของที่หิ้วไปฝึกงานก็คงพะรุงพะรังน่าดู ฉันปรึกษากับเพื่อนๆ เราตกลงกันที่จะไปเช่าห้อง ย่านที่ฝึกงาน เพื่อจะได้ให้ความช่วยเหลือ ดูแลกันได้และตัดปัญหาจิปาถะ ข้างต้น 1 l: ]+ k! X( {; b) W6 c8 J! E
) J# i3 O' J( i! ]; w5 B# _' I$ Z- `% o' z1 o/ R) L4 v
ฉันเก็บข้าวของ สัมภาระขึ้นรถเช่า เที่ยวแล้ว...............เที่ยวเล่า
( p, S" L' l8 g: R# k, O+ U0 x- z……………………………………………………………………………………………………….
0 Q/ B3 B' h. ?6 n0 u" m% k “เฮ้อ..........เที่ยวสุดท้ายแล้วสินะ ขอขอบคุณทุกสิ่งอย่างที่ให้ฉันอาศัยอยู่ที่นี่ด้วยดี เสมอมา”8 s% p: d& K! b! y0 X+ u
ฉันบอกลา ห้องพักและสะพายกระเป๋าลูกสุดท้าย เดินออกมาหน้าตึกอพาร์ทเมนท์7 U8 `% r( s1 Z3 ?
( L, ] l& g. s- t/ z! l6 ~3 T, s* i6 s! ^, C* g
“กฤษ............ คุณดูเศร้าจังเลย” กฤษยืนอยู่ที่ใต้ต้นกระถินณรงค์หน้าตึก
8 l4 a7 B% g6 V5 sฉันเดินผ่านเขาช้าๆ
7 @8 ~3 t$ |: Y4 p, @- N: E- j( s
- H: G* L! g- J; h0 n1 ` เรามองสบตากัน เราส่งความรู้สึกเข้าหากัน...........................เราปล่อยให้หัวใจมันคุยกัน อย่างเงียบๆ
, L! N4 d t5 r* I$ v+ ~. ^' Z# P. R! i% Y( R$ b: Y0 G4 ~
ฉันรู้สึกร้อนผะผ่าว ........... แสบเคือง ที่ดวงตา ฉันเดินช้าๆ มาที่รถ ตายังคงมองอยู่ที่กฤษ8 k! q; f, |9 ~- \3 M6 \" E4 D
“ไปแล้วนะครับ..............ลาก่อน” ฉันส่งความรู้สึกถึงกฤษ& Y4 [1 X( B( W% ?
8 ~# B& ?; t8 Y+ q; A ดอกกระถินณรงค์สีเหลืองสด หล่นโปรยปรายท่ามกลางสายลมที่พัด กระชั้น ........................
% }) j8 L2 T8 Z* X* `- H7 D* C! B# q
, o. e2 k0 C$ X! | \4 R ดอกกระถินณรงค์สีเหลืองสด หล่นโปรยปรายลงบนศีรษะของกฤษ................... - o4 F8 P! z0 g. O5 V4 [
ฉันเห็นน้ำตาเขาไหลเป็นทาง
$ E9 b- X& X4 {) @1 B
3 S' \6 q, ?( n2 B4 M' h ดอกกระถินณรงค์สีเหลืองสด น้ำตากฤษ........................................ไหลเป็นทาง ! ?: t9 {/ o( _ c6 _- v) I u
" m- [$ S3 ` ?% A. K น้ำตาฉันเริ่มเอ่อล้นเช่นกัน7 Y# L2 u; O+ g1 @6 o* z! L5 I" N' f
“ลาก่อน........ลาก่อนครับ” ! O3 c& R! C& z. Z( p; n
ฉันส่งความรู้สึกถึงกฤษเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้มากกว่านี้
, C G' V1 r; E J. c1 r0 v0 r& X& a! D
+ \/ W w/ K6 [ Z พอรถเริ่มเคลื่อน ฝนก็เริ่มโปรยปราย .....................ฉันมองกฤษผ่านกระจกมองหลัง0 K7 X; w, x3 g/ V; {
เขายืนอยู่ที่เดิม................. ฉันเห็นเขายังยืนอยู่ที่เดิม.............................น้ำตาเขารินไหลเป็นทาง # c/ p2 N" C6 H6 j4 a
0 q2 h ]- b B% f L" j( {
ฉันมองเห็น กฤษยืนนิ่ง......................น้ำตารินไหล....................................อยู่ที่เดิม. y b6 v3 D5 F& j! }8 V9 M; x
3 ^/ s% o1 {" q. Q1 K
6 `/ I( v# t, t “ผมขอโทษๆ................ เราต่างกันเหลือเกิน” ฉันพร่ำบอกกับหัวใจของตัวเอง ขณะรถเลี้ยวเข้าสู่ถนนเส้นหลัก ฉันนั่งหันหลังให้คนขับ.............................น้ำตาฉันรินไหล ไปตลอดทาง5 S! B# _. c! y; e
ฉันเริ่มเจ็บที่หัวใจ................ฉันเจ็บปวดที่หัวใจอย่างเคยๆ
8 X# r' b3 D9 A3 E0 d4 U. A) P' ?# r' J
% C7 m9 i3 E, ^3 U8 y/ O) u
ฉันตั้งใจฝึกงาน ทำงานอย่างเต็มความสามารถ ฉันทำงานหนักมากทั้งเวลางานและหอบกลับมาทำที่ที่พัก ไม่เว้นแม้เสาร์อาทิตย์
- }8 x& [( a E n2 L8 L2 c แต่ทุกครั้งที่ฉันพอจะมีเวลาว่าง ใจฉันจะล่องลอยไป.....................และที่หนังสือตรงหน้าจะปรากฏ ภาพของกฤษเสมอๆ ฉันคิดถึงเขาทุกลมหายใจเข้าออก ก็ว่าได้& o0 I( j& d4 g9 H- `% a
; p) ^: G/ E) g ทุกเช้าวันพฤหัสบดี อาจารย์จะเรียกนักศึกษาทุกคนมาประชุม เพื่อติดตามเรื่องการฝึกงานเสมอ กว่าครึ่งเทอม งานถึงเข้าที่เข้าทาง..................................... " t; a2 `2 U- _! W) d) `, U- n+ E; Q
ฉันคิดถึงกฤษแทบใจจะขาด ................................. ตอนนี้ฉันพอจะปลีกตัวได้บ้าง วันนี้ฉันต้องไปเจอเขาให้ได้ ฉันออกจากที่พักตั้งแต่เช้ามืด ฉันไปยืนดักรอดูเขาอยู่บนสะพานลอยที่ปากซอยเข้าที่พักของเขา ยังคงตรงเวลาเสมอ กฤษเดินมาโน่นแล้ว......................... เขายังดูดีอย่างเคยๆ หล่อเหลา สูงสง่า แต่ดูเขาผอมลงและดูเงียบเหงาซึมเซาไปมาก0 m$ l2 \" [1 H Y' h; C& d) ?
ที่แปลกตามากๆก็ตรงที่ทรงผม .....................................ปกติกฤษจะไว้ผมทรงสั้นตั้งๆคล้ายทหาร แต่ตอนนี้เขาไว้ผมยาวแล้วทาเจล หวีเสยเปิดหน้าผากไปทางด้านหลัง ซึ่งเป็นทรงผมของฉันเอง เขาดูดีมากในสายตาฉัน...................................ฉันมองเขาอย่างชื่นชมและมีความสุข
8 S6 k( E" w1 u: R5 \, w% N4 U: ^0 t G* L8 n
“กฤษครับ ผมมารอคุณสักพักแล้ว...........ผมคิดถึงคุณมากครับ” ฉันได้แต่ส่งใจไปบอกเขา เราช่างแตกต่างกันเหลือเกิน.................ความรู้สึกนั้น ฉุดรั้งฉันเอาไว้ไม่ให้เดินไปหาเขา2 ]6 C4 s5 B) ^) a
2 E5 r: e' w% k/ O% ]/ D เขาเดินใกล้เข้ามา เขามองเห็นฉันแล้ว ........................ เขาชะงักนิดหนึ่ง
6 @" L# Q5 n4 \เขามองมาที่ฉัน เขาจ้องมองมาด้วยสายตาที่แสดงความเจ็บปวด..................................................แล้วเปลี่ยนเป็นสายตาที่แสดงความเย็นชา................. เขาแสดงอาการเฉยเมยและเดินไปโน่นแล้ว
) L; Q6 H/ j# K$ ?/ o6 A( Z. _& }& @( o! m0 j9 J' X
5 ?+ B# h+ }; O( q7 o ฉันได้แต่ ยืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก เหมือนโดนไฟช็อต กฤษไม่เคยแสดงอาการอย่างนี้กับฉัน เรื่องราวต่างๆผ่านเข้ามาในห้วงคิดของฉัน
1 M( g# q9 n5 Y “ขอโทษครับกฤษ..............ผมผิดเอง ผมไม่ดีเอง สมควรแล้วที่คุณจะโกรธจะเกลียดผม”( |- Z8 W, H" K) T5 t
วันนั้นฉันเข้าประชุมอย่างไร้หัวจิตหัวใจ และกลับไปทำงานด้วยความสลดหดหู่ใจ 0 K% L: j' ?% A. {
............................................................................................................................................................( h$ j5 I& i8 y3 `' A
( V' h; H8 r3 h ฉันฝึกงานอย่างไม่มีความสุขแต่ก็พยายามทำให้ดีที่สุด สุดท้ายฉันได้คะแนนดีที่สุดในรุ่นทั้งในรายวิชาฝึกงานและการสัมมนาการฝึกงาน( O0 j, E/ ^! p
ฉันได้งานเป็นซูปเปอร์ไวเซอร์ในบริษัทผลิตชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ ซึ่งเป็นบริษัทฝรั่งที่มีชื่อเสียงมาก และที่สำคัญมาก รายได้ของฉันมากกว่าตอนทำงานห้างถึงสามเท่า
- a. D! @5 d6 |6 {2 l2 k 7 w# ?/ r' [0 Y! U) i( A7 _
ฉันมีความสุขกับงาน กับเพื่อนร่วมงาน.........................แต่ฉันลืมกฤษไม่ลง ฉันตัดสินใจย้ายกลับเข้าไปที่พักเดิมเพื่อจะได้ใกล้ชิดกับกฤษ7 ?4 [4 R1 J: o, o) F: A4 N3 l8 R
: c3 H0 C. H. j! K. j0 j รุ่นพี่ต่างแสดงความยินดีที่ฉันได้งานดี ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าที่นี่คัดคนมาก.............แต่กฤษสิ เขาแปลกไป เขาเปลี่ยนไป เขาพยายาม หลบหน้า ไม่มองสบตาฉันอย่างเคยๆ
& s9 n7 y' O) m8 f / V8 a$ I- N$ n
“ที่รัก ผมกลับมาแล้ว ผมกลับมาตามเสียงหัวใจที่เรียกร้อง.........................................”5 E) p$ S5 R3 `
' H5 }! ]" p) f ฉันพยายามส่งใจไปถึงเขา แต่เปล่าเลยกฤษไม่เคยรับรู้........................เขาดูเฉยเมย
! q O5 `! x% G# B5 H/ Uเขาเย็นชาทุกครั้งที่เจอ
4 [- U I, I9 f+ K แต่ที่ทำให้ฉันใจชื้นขึ้นมาได้บ้าง...................... เขาใช้ผ้าเช็ดตัว สีขาว และสีบานเย็น
* P7 b* l* ]2 x+ vเช่นเดียวกับฉัน ซึ่งก่อนที่ฉันจะย้ายออกไปเห็นเขาใช้สีเหลือง....................โธ่ที่รักคุณคงต้องการระลึกถึงผมสินะ ฉันรำพึงเข้าข้างตัวเอง
" c- ]1 _' H+ E/ N7 u9 ?3 R6 S% o6 ^: \( i4 z4 S" A
“พี่พลๆ ............................” เสียงกฤษเรียกหาใครคนหนึ่งซึ่งฉันคุ้นหน้าดี
+ K( z3 ~; F- _ ฉันแอบดูที่ระเบียงด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าเขาจะไปไหนกัน เขาทั้งคู่หิ้วกระเป๋าใบใหญ่คนละข้าง มีด้ามไม้เทนนิสโผล่ออกมา ดูเขาสนิทสนมกันมาก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่มีทีท่าว่าสองคนนี้จะชอบพอกัน' X6 n! {4 J: ~" R% P4 G, d
' g9 F- Q- [2 Q8 R9 l วันต่อๆมา ฉันคอยสังเกต ความสัมพันธ์ของทั้งคู่' }! n& f& n) x) l3 |$ ^
เขาดูสนิทชิดเชื้อกันมากกว่าที่ฉันคิด ไปไหนมาไหนด้วนกันตลอด ไปเที่ยวกลางคืนด้วยกัน ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน และดูเหมือนกฤษจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวไม่เจ้าสำอางค์เหมือนเมื่อก่อน……………………….ผมเผ้าไม่เข้ารูปเข้าทรง ทั้งๆที่ตัดสั้นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว และดูเหมือนเขาจงใจจะทำตัวเองให้อ้วนขึ้นให้ทัน พี่พล ของเขาคนนั้น' ^( A* P: x; o" R0 h
& E" M' N* b; L, `% `& J “ดูนัยกฤษสิเธออ้วนขึ้นมากเลย....................................” - t- I" o4 Q; W& `0 P" c" G: g) ]
“ก็เป็นธรรมดาคนมัน อินเลิฟ อะไรๆ ก็คงอร่อยไปหมดน่ะนะ”
4 r% d2 w5 y- r% _1 H' \- o Q “นั่นนะสิ คอยพะเน้าพะนอเอาใจกันซะ........................ ”
1 O+ \. J4 o2 K9 o “เออนะ...............ไม่เหมือนใครบางคน เขารักแทบจะเป็นจะตายทำเป็นเล่นตัวอยู่ได้ สุดท้ายเป็นไงหล่ะ”
) C; H" M1 F! J: j% d& ` “กินแห้วสิคะ............ฮ้า ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
. n+ G9 E& m3 z, F เกย์สาวเม้าแตกกันกระจายเหมือนจงใจให้ฉันได้รับรู้/ {9 [3 P9 I! b* V
+ W, }% j/ C! ^6 v
$ G% C& U" C! Q8 j# N. m* Z
ฉันคอแห้งผาก...............รู้สึกเหมือนโดนไฟช๊อต พยายามฝืนก้าวเดินจนถึงห้อง7 x8 K1 E4 D1 Y" a1 i
เหมือนมีมีดสักร้อยเล่มพันเล่ม มาปักอยู่ที่อกฉัน...........................ฉันจุกแน่นที่หน้าอกจนแทบหายใจออก........................หัวใจร้อนรุ่ม เ[อย่าโพสคำหยาบ]่ยวแห้ง ฉันรู้สึกอ่อนระโหยโรยแรง ไม่มีแม้แต่น้ำตาสักหยด หัวสมองฉันมึนตึงเหมือนประสาทไม่สั่งการ
" D g- Q- m/ v9 z7 q7 h% B; W
2 W+ X/ b4 ^2 x2 ?) t ฉันตกอยู่ในภวังค์นั้น นานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ ................................
. [; r" r8 E5 c" w- {% w
1 C {( R0 S# D* ^8 K. ]5 n( D8 R มารู้ตัวอีกที น้ำตาก็เปียกปอนหมอนหนุนไปทั่ว..............................ฉันไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะขยับตัว
3 I# n; Z8 {7 E% D$ {9 u. T \ v4 N3 T- V- T' l2 I; K
“กฤษครับ ผมขอโทษ ทุกสิ่งอย่างมันเป็นเพราะผม.......................ผิดที่ผมคนเดียวเท่านั้น”
4 A5 I! @) ^; Z7 Q& G% w
' ^) H! @% M* y8 Z& I t0 ~.............................................................................................................................................................7 q+ l' B/ g6 `. K
............................................................................................................................................................., \# q$ t' S2 {! ~7 D/ w
7 F: v8 c2 G( ~" ~- V* X ฉันหิ้วกระเป๋าใบสุดท้ายเดินออกจากตึก สายลมพัดเอื่อย กิ่งก้านกระถินณรงค์เอนไหว ดอกสีเหลืองสดร่วงหล่น สายฝนโปรยปราย.............................แต่ไม่มีใครยืนอยู่ที่ใต้ต้นไม้ที่ตรงนั้น หัวใจฉันยังคงร้าวราน น้ำตาเอ่อนอง แล้วเริ่มรินไหลเป็นทาง5 N5 `& H" Q+ P9 u
" j& Y- C9 J" g! `0 R5 s, x4 M3 z
ดอกกระถินณรงค์ร่วงหล่น สายฝนโปรยปราย น้ำตาฉันรินไหลเป็นทาง+ O ^' H! S& z1 ~4 [# v3 \
9 l6 {3 J7 Y) e5 P- Y; N" @: q ฉันก้าวเดินต่อไปไม่ไหว จึงได้แต่หยุดยืนนิ่ง.................น้ำตารินไหลเป็นทาง% n, I5 }+ i" \* [4 N4 S8 E
|
|
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2011-3-17 15:23:25
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2011-3-19 13:00:31
โพสต์ 2011-4-21 08:29:00
โพสต์ 2012-5-14 17:32:57
โพสต์ 2016-11-5 05:55:05