กรรมทันตา

arr_tao

ผมเป็นคนลพบุรี แดนดินถิ่นดินสอพองชื่อดังสุดๆ อีกทั้งยังเคยเป็นเมืองของสมเด็จพระนารายณ์อีกต่างหาก แต่หลายๆ คนสนใจแต่ศาลพระกาฬมากที่สุด ดันเรียกว่าเป็นเมืองลิงไปซะงั้น!

เพื่อไม่ให้เสียเวลาของท่านผู้อ่าน ผมขอข้ามตำช้าตำนานเรื่องบ่อพรานล้างเนื้อ กับยักษ์ที่โดนหอก โมกขศักดิ์ปักอก ฯลฯ คิดว่าหลายๆ ท่านก็คงเคยได้ ยินได้ฟังกันมาแล้ว

วันนี้ขอเล่าเรื่องน่าขนหัวลุกสู่กันฟังดีกว่าครับ

เหตุการณ์สยองขวัญเกิดขึ้นเมื่อสมัยผมยังเป็น เด็กสิบกว่าขวบ นอกจากจะสนุกซุกซนไปตามประสาเด็กแล้ว พวกเพื่อนๆ รุ่นเดียวกันยังชอบเรื่องยิงนก ตกปลาเป็นพิเศษ...ตอนนั้นยังไม่ได้นึกถึงบาปกรรม อะไรหรอกครับ เอาแต่สนุกสนานเข้าว่า โดยเฉพาะ เรื่องตกปลานี่โปรดปรานเป็นพิเศษ

ริมฝั่งแม่น้ำลพบุรีคือแหล่งสำราญสุดยอดของ พวกเรา!

ปลาที่ชุกชุมและล่าง่ายที่สุดก็คือปลาหมอ ส่วน พวกปลาใหญ่ๆ กว่านั้น ไม่ว่าไอ้ดุก ไอ้ช่อน หรือปลาชะโด อะไรพวกนี้น่ะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกรุ่นเดอะเขาดีกว่า

เหยื่อของเราที่จะล่าปลาหมอ รับรองว่าไม่มีอะไรดีกว่าแมลงแกลบเด็ดขาด แต่พวกเราเรียกง่ายๆ ประสาเด็กว่า "แมงแกลบ" ส่วนมากมักจะเรียก "แมงแกบ" ด้วยซ้ำไป

สาเหตุก็เพราะพวกมันชอบซุกซ่อนอยู่ในกองแกลบที่โรงสีข้าวน่ะซีครับ ถึงได้ชื่อว่าแมงแกลบไง!

ไอ้หย่ง เพื่อนผมเป็นหลานเจ้าของโรงสีใกล้ๆ แม่น้ำ เพราะงั้นการล่าเหยื่อเพื่อตกปลาหมอจึงไม่ยากเย็นอะไร ถึงเวลาพวกเรา 3-4 คนก็นัดหมายกันไปคุ้ยเขี่ยที่กองแกลบเพื่อหาเจ้าเหยื่อสุดโปรดของพวกปลาหมอที่ยังไม่ตายเพราะปาก เอาใส่กระป๋องมาดิ้นขลุกขลักก่อนจะเดินลิ่วไปที่ชายฝั่ง ค่อนข้างห่างบ้านผู้คนเอาการ

เคล็ดลับสำคัญก็คือต้องจับแมงแกลบเป็นๆ มา นะครับ ถ้าเกิดคว้าแรงจนมันตายก็เป็นอันว่าต้องโยน ตัวนั้นทิ้งไป

วันเกิดเหตุสยอง ผมกับเพื่อนๆ คือเจ้าหย่ง เจ้าปื้ด และเจ้าพัน รวมสี่คน ไปนั่งเอ้อระเหยทอดเบ็ดตกปลากันอย่างผาสุก แต่นัยน์ตาไม่ยอมคลาดจากเหยื่อของพวกเราเด็ดขาด...

เอ๊ะ! ตกปลาจะมองเห็นเหยื่อได้ไง? บางท่านอาจสงสัย...คำตอบก็มีสาเหตุมาจากที่บอกกล่าวไว้ตอนแรกว่าเราต้องจับแมงแกลบเป็นๆ นั่นแหละครับ

นั่นคือ เราใช้เบ็ดเกี่ยวหลังมันก่อนจะโยนลงน้ำ คราวนี้เจ้าเหยื่อชะตาขาดก็จะใช้ปีกกระพือขึ้นจากน้ำ แต่ก็ ไร้ผล นอกจากจะบินไปบนผิวน้ำเท่านั้นแหละ...เป็น ตัวล่อที่แสนสะดุดตาของพวกปลาหมอที่มองเห็น นึก ว่าเหยื่อโอชะของมันล่องลอยมาหา เพื่อจะกลายเป็น ลาภปากของพวกมัน

เฮ้อ...นึกถึงตอนนี้ก็อดสำนึกผิดในบาปกรรมของ ตัวเองไม่ได้ แต่ก็อย่างว่า...ไม่มีอะไรที่จะง่ายดายสุดๆ สำหรับมนุษย์เราทุกคนในการยกโทษให้ตัวเอง! จริงมั้ยครับ?

พอเห็นปลาหมอพุ่งเข้างับแมงแกลบ รวมทั้งเบ็ดเงี่ยงคมกริบเข้าไปเต็มปาก เราก็ตวัดคันเบ็ดผึง ปลดปลาใส่ ตะข้อง ก่อนจะล้วงเหยื่อตัวใหม่มาเกี่ยวหลังเหวี่ยงลงน้ำ...เดี๋ยวตัวๆ จนหันไปยิ้มแย้ม พยักพเยิดกันเป็นเชิงบอกกล่าวว่าโชคดีนักหนา

จู่ๆ เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็อุบัติขึ้นกะทันหัน!

เจ้าหย่งเห็นปลาหมองับเหยื่อก็ตวัดเบ็ด แต่ไม่ยักขึ้น ข้างเจ้าปื้ดก็มีปัญหาคล้ายๆ กัน อ้าว? เจ้าพันเกิดพลอยเป็นไปกับพวกเขาด้วย เสียงร้องด่าเอะอะของเพื่อนๆ ทำให้ผมหันไปมองด้วยความงุนงง

ครั้นแล้ว เจ้าหย่งก็ออกแรงตวัดเบ็ดขึ้นจากน้ำจนได้ พวกเรามองเห็นเข้าถึงกับอ้าปากค้างไปตามๆ กัน!

แทนที่จะเป็นปลาหมอ กลับเป็นมือขาดๆ ขาวซีด มีเบ็ดเกี่ยวกลางฝ่ามือที่กำลังสะบัดไปมาคล้ายจะดิ้นรนให้หลุดจากเบ็ด เสียงร้องเฮ้ย! ดังลั่นไปหมด เจ้าหย่งถึงกับหงายตึงปล่อยคันเบ็ด มืออุบาทว์ข้างนั้นก็หล่น จ๋อมลงไปในน้ำตามเดิม

เจ้าปื้ดกับเจ้าพันยังตั้งตัวไม่ทัน มือซีดเซียวน่ากลัวก็ติดเบ็ดมันขึ้นมาพร้อมๆ กันทั้งคู่ แต่พวกมันตกใจจน กำคันเบ็ดไว้แน่น เล่นเอาผมทะลึ่งพรวดขึ้นยืน...ทำให้สายเบ็ดพ้นน้ำวูบเหมือนจะกระโดดขึ้นมายังงั้นแหละครับ...

คราวนี้ร้องจ้ากันทุกคน เพราะเบ็ดผมดันเกี่ยวกะโหลก ขาวๆ ตรงเบ้าตาพอดี!

ปล่อยคันเบ็ด ร้องตะโกนโหวกโหวย หันหลังกลับได้ก็โกยแน่วไม่เหลียวหลัง...เลิกเป็นพรานล่าปลาหมอตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...จะเรียกว่ากรรมสนองก็คงไม่ผิดครับ!