พิษหึง

arr_tao

ลุงหยอดเดินเซนิดๆ ออกจากร้านเหล้าชานเมือง มุ่งหน้าไปทางหลังวัดพระศรีฯ ที่ร่มครึ้มด้วยดงกล้วยตานี บางทีก็หยุดมองท้องฟ้าแดงฉานที่ตะวันเพิ่งลับทิวไม้ไกลลิบไปหยกๆ แล้วยก 28 ดีกรีที่เหลือเกือบครึ่งขวดเทใส่ปาก

ตะแกส่งเสียงฮ่า...ออกมาอย่างผาสุก ไม่แยแสมะดันกับมะยมสดจิ้มเกลือเหมือนตอนนั่งซดเหล้าอยู่ที่ร้าน...สายลมพัดซ่ามาเย็นวูบ ลุงหยอดเหลือบไปเห็นใครคนหนึ่งยืนลับๆ ล่อๆ อยู่แถวดงกล้วยพอดี!

หรือจะเป็นไอ้หนุ่มวิงที่มันปลูกกระท่อมอยู่ใกล้ๆ มีหน้าที่ดูแลดงกล้วยให้เจ้านาย สำหรับตัดขายส่งแม่ค้าที่ตลาดบางบัว...แต่เมื่อจ้องมองให้แน่ใจก็พบว่าเป็นผู้หญิงผมยาว รูปร่างสูงโปร่ง อกอวบพุ่ง สะโพกหนั่นหนาผึ่งผายกำลังยืนพิงต้นกล้วยอยู่เดียวดาย

"ใครวะ? ไม่เคยเห็นหน้า..." ชายชราพึมพำ ซดเหล้าเข้าไปอีกกร๊วบ...หมู่บ้านอยู่เลยดงกล้วยไปทางซ้ายมือ ถัดจากนี้ก็คือทุ่งนาเวิ้งว้าง...พวกอีสาวชาวบางก็ล้วนแต่รู้จักมักคุ้นทั้งนั้น ไม่ว่าบังอร พลับพลึง หรือว่าบัวเผื่อนที่เพิ่งเติบสาวมาได้ สองปี ถึงจะผิวขาวสาวระหงแต่ดูอวบสะพรั่ง อะร้าอร่ามไปทั้งเนื้อทั้งตัว...เหมือนกับสาวแปลกหน้าที่แกเพิ่งแลเห็นหยกๆ

อ้าว? มันหายไปไหนเสียแล้วล่ะ? หรือว่าจะเป็นนางตานี...

ลุงหยอดขนลุกซ่า ใช้หลังมือขยี้ตาด้วยความตื่นเต้น แต่ก็มองไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นเสียแล้ว...หรือว่ามันจะเป็นนางตานีจริงๆ เพราะตอนเดินออกจากหมู่บ้านผ่านไปร้านเหล้าก็เห็นว่าต้นหนึ่งเพิ่งจะ "ตายพราย" ไปวันสองวันนี่เอง!

ชายชราเทเหล้าลงคอพลั่กๆ แลบลิ้นเลียปากก่อนจะรีบเดินไปที่ตานีตายพรายต้นนั้น เหลียวซ้ายแลขวาแต่ก็มองไม่เห็นใคร...ด้วยฤทธิ์เหล้าที่ซ่านซ่าอยู่ในสายเลือด ลุงหยอดก้าวเข้าไปกอดรัดต้นกล้วยตานีพลางงึมงำว่า...ต้องโอ้โลมปฏิโลมยังงี้ล่ะวะ เผื่อจะใจอ่อนมั่ง...

บัดดลนั้นเอง! อะไรบางอย่างก็ยันโครมเข้าตรงกลางอก เล่นเอาร่างผอมกะหร่องของชายชราปลิวไปก้นจ้ำเบ้า ขวดเหล้ากระเด็น ตะแกรีบคว้าของรักขึ้นมาได้ แล้วเดินจ้ำอ้าวพลางแช่งด่า...เห็นกูแก่ใช่ไหมวะเลยถีบกูเข้าให้ สงสัยจะชอบหนุ่มกำยำอย่างไอ้วิงล่ะซีวะ!

ยังดีที่เหล้าก้นขวดยังเหลือ...เกือบจะเทเข้าปากก็ชะงักกึก เมื่อมองเห็นร่างตะคุ่มๆ ของหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังกอดรัดกันอยู่ท้ายสวนกล้วยพอดี

"ไอ้วิงโว้ย!" แกร้องตะโกนด้วยความเสียวสังหรณ์ เห็นคนทั้งสองผละจากกันหันมามอง "อ้าว? อีเผื่อน ค่ำมืดแล้วไม่รู้จักกลับบ้านกลับช่อง เดี๋ยวแม่มึงก็ตามมาแหกอกหรอก อีนี่!"

เสียงลุงหยอดไม่ใช่เบาๆ สาวเจ้ารีบหมุนตัวกลับ วิ่งตื๋อไปตามทางเดินแคบๆ ริมคันนา หายลับไปจากดงไม้ ชายชราเดินเข้าไปหาไอ้วิงพลางส่ายหน้าอ่อนใจ

"กูขอเถอะวะ ตอนนี้น่ะ ไม่ว่านังอรหรือนังพลึง มึงเก็บเรียบมาแล้วทั้งนั้น! อย่า...ไม่ต้องถามว่ากูรู้ยังไง? แน่ะเฮ้ย! ไม่ว่าอะไรในทุ่งบางเขนนี่มันรอดหูรอดตากูไม่ได้หรอก...มึงก็รู้ว่ากูรักมึงเหมือนลูกเหมือนหลาน นังเผื่อนน่ะขอให้งดไว้ก่อน นึกว่าอดเปรี้ยวไว้กินหวานก็แล้วกัน...เดี๋ยวก็โดนนางตานีมันหักคอเอาจนได้"

ลุงหยอดพูดยืดยาวแล้วแหงนหน้ากระดกเหล้า... ไอ้วิงโพล่งว่า

"มีผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มานอนกับฉันสองคืนแล้ว ชื่อแปล๊กแปลก...ชื่อตานี!"

ชายชราสำลักพรวด เบิกตาโพลงก่อนครางอ๋อย "ฉิบหายแล้ว! อย่ายุ่งกับนังเผื่อนเชียวนา มันเอาตาย! ตัวมึงก็จะพลอยเดือดร้อนไปด้วยรู้มั้ย?"

ไอ้หนุ่มหน้าเข้มอดหัวเราะไม่ได้ "คืนนี้บัวเผื่อนสัญญาว่าจะหลบแม่มาหาฉันนะลุง แล้วจะให้ทำยังไง?"

ลุงหยอดทำท่าเหมือนจะล้มแผละลงทันใด!

"เมียสองต้องห้าม มึงก็รู้ นี่เป็นเมียผีกับเมียคน! เดี๋ยวก็แหกอกกันกระเจิงเท่านั้นเอง...เอางี้! ถ้านังเผื่อนมันแรดมาหาก็ไล่ให้มันกลับบ้านซะ บอกว่ามึงปวดหัวตัวร้อน เป็นไข้เป็นหนาวอะไรก็พูดไป...เผื่อนางตานีเกิดโผล่เข้ามาเห็นเข้ามีหวังตายดับทั้งคู่! โธ่โว้ย..."

ยอดกล้วยไหวซ่าเสียงสะท้านใจ ลุงหยอดขนลุกเกรียว กำชับกำชาไอ้วิงด้วยความห่วงใยอีกครั้ง ก่อนเหวี่ยงขวดเหล้าทิ้ง แช่งด่าอะไรงึมงำ ก่อนจะเดินโซซัดโซเซกลับบ้าน ใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว...

วันรุ่งขึ้น ชายชรารีบจ้ำอ้าวมาที่กระท่อมริมดงกล้วย ใจหายวับเมื่อเห็นชาวบ้านกลุ่มหนึ่งกำลังออกันอยู่ที่นั่น ครั้นแหวกคนเข้าไปดูก็เข่าอ่อนยวบ เมื่อเห็นร่างของไอ้วิงกับบัวเผื่อนนอนผ้าผ่อนหลุดลุ่ย รอบคอเขียวช้ำ...นัยน์ตาเบิกโพลงเหมือนเห็นภาพสยดสยองพองขนสุดขีดก่อนจะสิ้นใจ!

moo2010

หึงโหด

Wottisit

ขอบคุณครับ ไม่เชื่อคำเตือน