เส้นทางรัก

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
เส้นทางรักผมเป็นเด็กซิ่วจากสถาบันที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง มาอีกทีใจไม่อยากมาหรอก แต่ทำไงได้อะครับ อยากจะหนีหน้าใครบางคนเลยต้องมาทีนี้ และที่แห่งนี้ละครับมันทำให้ผมรู้ว่า ความรักนั้นมันเป็นอย่างไร และความเจ็บปวดจากมันเป็นอย่างไร
“แม่ วันนี้ผมต้องไปตรวจร่างกายนะที่โรงพยาบาล........ตามที่มหาลัยเค้าจัดเอาไว้ให้”ผมพูดกับแม่ของผม ขณะขอตัวไปจัดการธุระส่วนตัว
“แล้วเนี่ยทางมหาลัยเค้านัดตรวจร่างกายกี่โมงล่ะ” แม่ถามผมต่อ
0 x' R/ E5 {# ~# u( @“ 10 โมงครับ ” ผมตอบกลับไป
เกือบ 10 โมงเช้า
“เฮ้ย เมื่อไรจะถึงซักทีว่ะ” ผมเริ่มรำพึงรำพันในใจแล้วอะครับกลัวไปตรวจร่างกายไม่ทัน นับ 1 ,2,3,4,5,6 อะ ไฟเขียวแล้วอีกแยกหนึ่งก็ถึงโรงพยาบาลของที่ทางมหาลัยจัดเอาไว้ให้แล้ว เหนื่อยชิบ.............................ในที่สุดก็มาทัน
' H( R9 Y6 h/ B0 c“เดี๋ยวนักศึกษา นั่งรอเรียกขึ้นไปตรวจร่างกายนะค่ะ” เจ้าหน้าที่บอกผมขณะผมส่งเอกสารประวัติส่วนตัวของผมให้กับเค้า
0 n! @, _; Z+ v$ q( s3 l“ครับ” ผมรับคำ
4 ~6 j5 r5 v. V7 e. j+ L: B( }& o/ u) ?ผมดินกลับมานั่งรอที่นั่งตามที่เค้าบอกหางตาเจือกไปเห็นนักศึกษาคนหนึ่ง มันพาพ่อแม่มาด้วยในใจเดาแล้วว่ามันมาจากต่างจังหวัด
9 y8 A3 K- }/ {+ o+ [/ _7 `8 j1 mหน้ามันไทยๆมาก ถึงมากที่สุดเลยครับ แต่มีคนเคยบอกว่า หน้ามันเหมือนหน้าผม(หลายคนด้วยที่บอก)
5 D- z: ?+ @& @+ rจนทุกวันนี้ ก็ยังงอยู่ กูไปเหมือนมันตรงไหนว่ะ (กูหน้าออกจากฮ่องกง แต่หน้ามันคนแหลมทอง ชัดๆ ) ถ้าจะเหมือนก็คงเป็นเรื่องเพศนั้นแหละที่เหมือนกันก็แค่นั้น และจุดเริ่มต้น ของผมกับคนๆนี้ สมมติว่าชื่อไอ้กร๊วกละกัน 555 กำลังจะเปิดม่าน
ปล.
•  จริงๆแล้วผมจะเลือกวิศวะของมหาลัยนี้ อะครับแต่ดันเสือกตัดผิดเป็นคณะวิดยาของมหาลัย แล้วไอ้กร๊วกมันก็เบื่อกันครับ
   มันบอกผมว่า มันเลือกสอบตัดปะคณะเอาไว้เรียบร้อยแล้วแต่เสือกลืมเอาใบสมัครไป
   เลยต้องซื้อใบสมัครใหม่แล้วมันก็เลือกคณะวิทยาสาสตร์ของมหาลัยนี้บุพเพอาละวาดจริงๆ
9 P/ Y( k  k1 ^  ]•  ผมกับมันเกิด วันเสาร์ที่ 3 แต่คนละเดือนเวลาเกิด ใกล้กันมาก คิดๆแล้วเนี่ยะ มันก็เหมือนโชคชะตาเล่นตลกกับเราจัง
   ดันส่งคนที่คล้ายๆกับเรา(ณ ตอนนั้นนะครับ)มารู้จักกับผม
. K, ?3 m2 r3 g2 k1 ~หลังจากที่ได้ตรวจร่างกาย แล้วเนี่ยะ อีกประมาณ 2 สัปดาห์ ผมก็ต้องไปเรียนแล้วอะครับ แล้วผมก็นั่งรถตู้ไปที่เรียนอะครับอยู่แถบชานเมือง
3 b/ e) W, P3 @: h3 K1 rผมต้องเรียนที่ปี 1 แล้วกลับเข้ามาเรียนที่กทม ที่เรียนก็อากาศดีนะ สดชื่น สบายตา ได้ล้างปอดบ้าง
/ M  z, j5 b% S' L  ?การเรียนก็เรื่อยๆอะครับ  เพราะผ่านการเรียนมาปีหนึ่งแล้วโดยการเรียนที่นี้ จะทำการเลือกสาขาตอนปี 2 อะครับ
0 `) d3 A6 ?9 f, Tไอ้เราก็มีสาขาที่เลือกเอาไว้ในใจแล้วคือ สาขา เคมี และก็สาขาคณิตศาสตร์ จึงต้องตั้งใจเรียนเพื่อที่จะทำเกรดให้ได้เรียนสาขาที่ผมอยากได้ แต่แล้วบังเอิญมันมีเหตุการณ์ที่ผมต้องไปเจอกับมันอะครับ
“เมื่อเช้าโทรไปที่บ้าน แม่รับสายบอกว่า มังกร มาถึงมหาลัยแล้ว”ไอ้กร๊วกมันพูดกับผม
" O5 m% |0 C, k" N“โทรไปตอนไหน”
8 J: E* J4 Y: l0 N“ก็ซักพักได้” ไอ้กร๊วกมันตอบผม
3 X7 q3 }8 s! b( Q  {. nคือผมกับกับกลุ่มของเค้ามีนัดกัน เพื่อที่จะติววิชากันเพื่อที่จะเตรียมตัวสอบมิดเทอมอะครับ โดยผมมีหน้าที่ติววิชาแคลคลูลัส(เป็นหน้าที่ไปแล้ว) และวิชาทางคณิตศาสตร์
2 E! C2 d3 O# A! M, ^ส่วนวิชาชีวะ ผมต้องให้มันติว ก็ติวกันครับ ทั้งกลุ่มประมาณ 8คน มั่ง ชายล้วนครับ เฮฮา ไปเรื่อยตามประสาครับ
โดยผมต้องมานอนกับไอ้กร๊วกเนี่ย ตั้งแต่นั้นมาเลยครับ
) X0 |- S$ g7 A0 B6 j% {% B( D( U& iก็ช่วงนั้นก็เป็นช่วงติวไปเรื่อยๆอะครับ จำได้ว่าตอนนั้นประมาณอีกเดือนจะสอบ ขะมักเขม้นครับ พี่น้อง อ่านหนังสือ ติวหนังสือกินข้าวกันเป็นกลุ่ม สนุกสนาน จะได้สอบผ่านทุกคน
จนถึงวันสอบครับพวกผมโล่งใจที่สอบเสร็จจะเหลือก็แล้วแต่ลิขิตของสวรรค์แล้วละครับว่าผลการสอบจะออกมาจะเป็นอย่างไง
"วันนี้ ครูจะประกาศผลการสอบมิดเทอมนะค่ะ จากคะแนนเต็ม 40คะแนน เดี๋ยวนักศึกษาไปได้ที่บอร์ดเลยนะ"
7 x0 T) ?& v; w  bผมได้ 29 ครับ ดีใจไหม...ก็ดีนะแต่อยากได้มากกว่านี้อะครับ
9 N: c) U# M: K& Fหันไปถามไอ้กร๊วก
4 V) O8 S1 Z2 g! U! E0 x/ t4 t1 t“เฮ้ย นายได้คะแนนเท่าไร” ผมถามมันด้วยความอยากรู้
“ได้ 10 คะแนน” มันตอบเสร็จ แล้วมันก็มันกอดผมด้านหลังอะครับตกใจอะดิ แต่เฉยๆนะ
% C* r. X5 d$ }  C7 [5 g$ K# ]) ^เพราะผมเรียนอยู่โรงเรียนชายล้วนมาตลอด ไอ้เรื่องพวกนี้ ผมเฉยๆ
, N0 u# U# H8 A5 ^! l( \+ X) ~6 ?เอ๋.......หรือว่า ผมจะเป็นเกย์ตั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่รู้
% E( R- A: [! S, Q“ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวช่วยติวเหลือปลายเทอมอีกกลัวอะไร” ผมถามมัน
“กลัวได้เอฟ วิชานี้อะ” มันตอบผม
“มีเราอยู่อะ ไม่ต้องกลัวหรอก”
/ U4 g6 C* D$ @“อืม..........................”ไอ้คำว่าอืมก็มันนี้ แหละที่ทำให้ผมคิดว่า มันคงกลัวจะได้เอฟ แต่ตอบแบบกึ่งรับกึ่งสู้
, J' u6 ]7 f; r0 P8 _0 {0 O& Hและหลังจากวันนั้น ผมก็ทำสรุป เก็งข้อสอบที่คิดว่าอาจารย์จะออกสอบ
# b2 J! j  \; @* X5 cทำมาเรื่อยๆเลยนะครับคือกะว่า
7 z+ q9 k1 d4 K# c0 c- ]3 y, wเฮ้ย ใกล้ๆสอบ มึงเอานี้ของกูไปอ่านนะ จะได้สอบได้'
- C/ E$ }8 p7 A# u! E+ D(ส่วนผมอะครับ ไม่คิดจะเรียนชีวะ ก็สอบให้ผ่านๆไปงั้นละครับทั้งที่มันบอกว่า ง่ายกว่าเลข แต่เราก็เถียงมันนะครับ เลขง่ายกว่า)
และแล้ว ก็ถึงวันเพ็ญ เดือน สิบสอง เป็นคืนที่ทุกคนรอคอยมั้งผมเฉยๆนะ แล้วผมก็ไม่ค่อยสบายด้วยอะ ก็เลยนอนอยู่ที่หออะครับ
- t2 q6 Q) g( m) qแล้วจู่ๆไอ้กร๊วกมันก็เดินมาที่เตียงแล้วก็ถามผมว่า
“ไม่ไปดูประกวดนางนพมาศหรือ”
“ ไม่ไป ไม่สบาย อยากนอน”
4 f3 Q9 \; C" G7 k7 Aแล้วมันก็ค่อยๆโน้มมากอดผม ไอ้ผมก็แปลกนะ ให้มันกอดอยู่ได้กอดได้ซักพัก มันก็ร้องไห้ครับ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นมันร้องไห้
“เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”
“เรารักมังกร”
โอ๊ย แม่เจ้า ตั้งแต่เกิดมากูยังไม่ค่อยจะได้กอดแม่กูเองเลยแล้วมึงเป็นใครเนี่ย รู้จักแค่ไม่กี่เดือน มากอดกูแล้วก็สารภาพรักกับกูอีก
6 E: ~& ?$ Y/ ?7 k3 b“ถ้าเราขาดนายไป เราคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ”
คืนนั้น แม้ว่า ภายในหอมันจะเงียบเหงา แต่ผมรู้สึกดีนะที่ได้อยู่กับเค้า 2 คนที่ห้อง แล้วผมก็กอดมันตอบครับไม่มีคำพูดอะไรหลุดจากปากของผมเลย ความรักบางทีมันก็มาเร็วจนเราตั้งตนไม่ทันเลย ว่าไหมครับ...
6 h+ \: M5 W0 O! \% G# P  f8 ~3 @ถ้าเป็นคุณ พวกคุณจะทำอย่างไรดีครับ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผมกับที่เราไม่เคยรู้จักมักจี่ (รู้จักแค่ 5 เดือน)
: ^! l6 g' U' V5 s4 m" pมีอะไรหลายๆ อย่างเหมือนกันจนน่าแปลกใจ แต่ก็มีอะไรหลายๆอย่างที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
มาสารภาพว่ารักคุณและขาดคุณไม่ได้ซะด้วยซิ
( b% m3 R$ @" r0 {% eวันปิดภาคเรียนผมจะไม่ได้เจอมันตั้งหลายเดือน ก็รู้สึกเหงาๆนะครับ แต่ก็นะ คิดว่า อีกแป๊บเดียวเดี๋ยวก็ได้เจอกัน แล้วจู่ๆเค้าก็โทรมาหาผมอะครับว่าจะมาที่หอเนี่ยก่อนเปิดเรียนซัก 2 วัน ผมก็เลยบอกแม่ แม่ผมบอกให้ผมไปหออยู่เป็นเพื่อนเค้าเถอะเค้าเป็นเด็กต่างจังหวัดไม่มีใคร
3 d/ e9 t) p% t: X. ?6 T. Jอืม.............แม่เปิดทางแล้วนี้ ไปซิครับ เราก็ไปอะนะ ไปหาเค้าเหมือนเดิมเลย ประโยคแรกที่เค้าทักผมก็คือ “คิดถึงนะ”
“คิดถึงเหมือนกัน” ผมตอบรับ
ความรู้สึกเดิมๆกลับมาอีกแล้วภายในหอไม่ค่อยมีคนมาอยู่เพราะยังอยู่ในช่วงปิดเทอม เหลือผมกับเค้า 2 คน
% d# w/ x! X6 v/ t7 y! Y& m  iครับ เหมือนเดิมครับ นอนกอดกัน ไม่มีคำพูดอะไรออกจากผมอีกแล้ว(จริงๆจะบอกว่า รู้สึกดีจังที่ได้อยู่กับเค้า 2 ต่อ 2)
- X# q" ~3 v5 ^$ Dและในเทอมนี้เอง มันจะต้องมีการเลือกสาขาเพื่อที่จะเรียนต่อในอีก 3ปีที่เหลือ
ผมก็ถามเค้าว่าจะเลือกอะไร เค้าบอกว่า จะเลือก สาขาเทคโนโลยีชีวภาพมันหางานง่ายนะ
! F+ ~- h. b* I9 nและผมก็ตัดสินใจในสิ่งที่ทุกคนคงคิดไม่ถึงผมเลือกสาขาเทคโนโลยีชีวภาพทั้งที่ตัวเองเกลียดวิชาที่เกี่ยวข้องกับชีวะยังกับอะไรดี แต่ผมก็เลือกมันครับผมเลือกที่จะไปดูแลคนรักของผม (ร่างกายเค้าไม่ค่อยแข็งแรงครับ เม็ดเลือดขาวของเค้าน้อยกว่าปกติครับเพราะฉะนั้น ถ้ามีอะไรนิดหน่อยมากระทบเค้า เช่น จับจมูกของเค้าเบาๆ หวัดมาเลยครับ)
ถ้าเป็นพวกคุณจะเลือกอะไรครับ ระหว่างอนาคตกับคนที่เรารัก
ความรักเนี่ย มันก็แปลกนะครับ มันทำให้เรากล้าทำในสิ่งที่เราคิดว่ามันไม่ใช่ตัวเราเองได้ด้วยเนอะ
ครับ ผมก็คงเหมือนหลายๆคนครับ ที่เลือกคนที่เรารัก เค้าก็ทราบนะครับว่าผมเลือกสาขานี้ก็เพราะเค้า และมันก็เป็นความผิดครั้งยิ่งใหญ่สำหรับผม
/ L# w+ U  L* m, p& P* B' s$ S“เฮ้ย มังกรเมื่อวานได้ไปเที่ยว .....(สถานที่เที่ยวของชาวเราครับ แถวสี่แยกคอกวัว)”
$ s# k  w0 J' W7 i“เอ้าเหรอ สนุกดี ได้เปิดหูเปิดตาด้วย เนี่ยเราเป็นดาวเป็นเดือนของทีโน้นเลย”
“เหรอ”
ครับ ก็ใกล้จะถึงไคลแมกซ์ของเรื่องแล้วครับ
ไอ้กร๊วก มันเริ่มเปลี่ยนไป จริงๆนะจะบอกว่ามันเปลี่ยนไปตั้งนานแล้วละ ตั้งแต่ที่เค้ารู้จักกับ pirch ผมเจอเค้าน้อยลงทำ Project คนละอาจารย์กัน
แล้ววันหนึ่ง ผมก็ไปเจอเค้าที่หอครับ แต่ผมเปิดลิ้นชักอะครับ
เจอบุหรี่ครับ LM สีเขียว ผมเจอเสร็จผมขยำทิ้งเลยครับ ทั้งบุหรี่ ทั้งซอง
+ G  A  C0 J$ |% n) vคราวนี้ เค้าหันมาถามผมว่า
0 Z) U. s! `: |% y7 X% U- ]9 a* t“ทำแบบทำไม”
+ |2 a; p6 v- k“ก็ก็ร่างกายของกร๊วกไม่ค่อยแข็งแรงไม่ใช่หรือ” ผมก็ตอบกลับมันไป
6 ~8 a' n* @9 d' a6 g( I“ขนาดคนที่รักกู เค้ายังไม่ทำกับกูยังงี้เลย”
“แล้วนี้ ถ้าไม่ดีจริง ทำไมหลวงพ่อคูณถึงได้สูบบุหรี่ละ”
ครับ พี่น้องเป็นไงบ้าง กับคำตอบของเค้าที่เค้าตอบกลับผมมาคนที่ปล่อยให้เค้าสูบคือคนที่รักเค้า แต่คนที่ห่วงใยว่ามันจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพของเค้า เนี่ยกลายเป็นคนที่ไม่รักเค้า
$ s" m" ]% |4 X% a) o ดอกไม้ทำไมน่าถึงดูสวย แต่ผลของมันทำไมกลับขมจัง
" k# F4 R# \6 f& V* iครับ แล้วก็มีเรื่องช็อคซีนีม่า ตามอีกครับ
“ดีครับ ขอคุยกับมังกรหน่อยครับ
( ]4 Q( @. M$ ?. c1 P* v“เฮ้ย มารับสายเร็ว เพื่อนโทรมา”
0 C3 ^: E. ~' [* ]“สวัสดีครับ ใครครับเนี่ย”
“เราเอง นาย ก.”
; r# b) @8 R, p3 O* ~" {“อ๋อ ครับ มีอะไรเอ๋ย”
“ไอ้กร๊วกอะ มันบอกว่ามันเป็น......เอดส์”
* `! V' K0 r- c$ K# |( q" c8 d& bแล้วผมก็รีบโทรไปถามเค้าเพื่อความแน่ใจ ว่าสิ่งที่ผมได้ยินนะมันไม่ผิดนะ
9 i6 n+ Q6 p8 C: V“ฮัลโหล กร๊วกเหรอ ที่ ก. เค้าบอกว่า เป็นเอดส์เนี่ยเรื่องจริงหรือปล่าว”
ตอนนั้น ถ้าแม่เค้าสังเกตเห็นผม เค้าคงรู้อะนะ ผมมีสีหน้ายังไงหน้าซีด ปากสั่น มือสั่น
ในใจตอนนั้นนึก ขอให้มันเป็นเรื่องล้อเล่นซะทีเถอะว่ะ
“จริง” …………….
) A7 d$ S6 T" Bพวกคุณเคยจุกไหม แต่จุกแบบผมเนี่ย มันจุกแบบไม่มีแรงยืนเลยนะ เรี่ยวแรงมันหายไปหมดเลย
; v% ?* ]: L/ v/ e4 R“แล้วจะทำไงต่อ” ผมถามเค้าเพื่อที่อยากจะรู้ว่าเค้าจะทำอย่างไรต่อกับชีวิต
( C+ \/ U: q" W, R5 D* I) J“จะกลับบ้าน”
“แล้วเรียนละ”
“จะดรอปเอาไว้ก่อน”
“เหรอ”
$ A  T( ]& {/ y! r1 R“แค่นี้นะ จะนอนต่อ”
' K- c9 J' }. i& xแล้วมันก็วางหูไป
ไอ้บ้า คนเค้าห่วงอยู่ว่า มันจะเป็นไงบ้าง  ดันเจอกวางหูไปอีก เอาละซิครับ พ่อแม่พี่น้อง นี้ผมควรทำไงดีครับเนี่ยจากคนที่เคยใจเย็น ค่อยๆใช้ปัญญาในการแก้ปัญหา
มึนครับ งงครับ มันมาเร็วเหลือเกิน จนผมตั้งตัวรับไม่ทันคืนนั้นนอนไม่หลับ คิดอยู่ว่าจะทำไงดี ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำไงครับ
. j+ U1 C; ]/ C- c; w“แล้วคิดจะกลับบ้านเมื่อไร” ผมถามเจ้ากร๊วกในคืนนั้นเอง
“อีกประมาณ 2-3 วัน”
“โอเค แค่นี้นนะ”
คืนนั้นเอง ผมต้องโกหกแม่อะครับว่าจะดูเพื่อนที่เค้าเป็นมะเร็งอยู่ ต่างจังหวัด แม่ก็โอเคนะให้ไปทางผมก็เตรียมตัวเลยครับ ที่จะไปหาเค้าที่ต่างจังหวัด
# s6 c7 S, z" r: U  T; |  ? แต่ช่วงก่อนที่ผมจะออกเดินทางเนี่ยผมหาข้อมูลโรคเอดส์เยอะมากกกกกกก โทรไปถามหลายๆโรงพยาบาล เวปไซด์ เป็นบ้าไปเลยจากคนที่เกลียดชีวะยังกับอะไรดี กูต้องมาหาข้อมูลทางด้านชีวะหรือว่ะ ไม่เป็นไรครับตอนนั้น ทำเพื่อคนที่ผมรัก
5 L0 n( y# c1 z. |: e และผมก็ออกเดินทางไปหาเค้าที่ต่างจังหวัด ไปบ้านเกิดของเค้าไปถึงเสร็จ ตายห่ากู รถไฟที่จะเข้าบ้านเค้าหมดแล้ว ทำไงดีว่ะเนี่ย  ลุงๆครับ ไป.......เท่าไรครับตัดสินใจเรียกมอไซด์รับจ้างไปบ้านเค้าเลย 160 บ ครับ ไปครับไป
ตอนนี้ อย่าแต่ 160 บ 500 กูก็ให้ได้ ไปถึงที่บ้านเค้าแล้ว ไปไหว้พ่อแม่เค้าอะครับ
5 |; Y% j) W. E% f2 k* |4 R$ s2 G“หวัดดีครับ พ่อแม่” ผมยกมือไหว้พร้อมกับทักทายอะครับ
: K6 \! [0 ]* e- w& \# I! @+ Z“อ้าว กร็วกพึ่งจะกลับ กทม วันนี้เอง มีอะไรหรือปล่าว”
เอ้า ฉิบหายแล้วกู ไหนบอกว่าจะมาอยู่บ้าน 2-3 วันนี้ เล่นมาวันเดียวแล้วกลับ หมายความว่าไงว่ะ  คืนนั้นเลยต้องนอนที่บ้านเค้าก็ระหว่างที่รอนอนนั้น แม่เค้าก็ถามผมว่า
“เออ ที่มหาลัยมีกิจกรรมเพิ่มอะไรหรือปล่าวทำไมพักนี้เห็นเจ้ากร๊วกขอเงินแม่เยอะจัง”
2 L; \9 |0 d$ `: c+ u1 z/ [“ไม่มีนะครับ” ผมตอบแบบไม่คิดอะครับก็มันไม่มีจริงๆอะ ในชีวิตนี้ ผมเกลียดที่สุดก็คือการโกหก ดังนั้น ตอนที่ผมโกหกแม่เพื่อที่จะมาหาเค้าเนี่ยผมบอกตรงๆนะครับ ผมรู้สึกผิดมากๆเลยครับ แต่ทำไงได้อะครับ ถ้าไม่ทำแบบนั้นผมก็คงไม่ได้มาเยี่ยมเค้า
“อ้าว ไอ้กร๊วกหลอกแม่แล้วไง” แล้วเราก็คุยซัพเพเหระไปเรื่อยๆจนเข้านอนครับ
นอนไม่หลับครับผม ทั้งคืนเลย เพราะผมต้องการจะออกจากที่นี้รอบแรกเพื่อที่จะไปเจอกับเค้าครับพอลุกจากที่นอนเสร็จ แม่เค้าก้ให้ผมกินข้าวกินปลา กว่าจะได้ออกจากบ้านเค้าก็เกือบ10-11โมงนั้นแหละ
* M* L2 c6 _+ I$ o1 b, |แล้วผมก็กลับรถทัวร์ตอนนั้นมาถึง กทม ประมาณ 3-4 โมงได้ครับ
0 p1 z* D9 q- B& z7 [6 Zดีใจมาก รีบหาตู้โทรศัพท์ โทรหาเค้าเลย
, y, M- J4 R+ ^' [# q, ~# B* {“เฮ้ย ไอ้กร๊วก เนี่ยเราขอแม่ออกมาเจอนาย 2 วันเนี่ยวันนี้เราขอค้างที่หอนายด้วยนะ เดี๋ยวแม่เราสงสัย”
9 v3 I  }$ c/ qแต่คำตอบที่ได้จากปลายสาย คือ ไม่ได้ มึงมีบ้านอยู่ที่กทมมึงก็ไปนอนบ้านมึงดิ
เป็นเพื่อนๆจะทำอย่างไร ครับ กลับบ้านตอนนี้โดนแม่ถามอย่างละเอียดแน่ว่าไปไหนมา อย่างไร แล้วเรื่องที่ผมโกหก มันก็ถูกจับได้แล้วผมก็จะขาดความไว้เนื้อเชื่อใจจากแม่ผมไปเลย จะผ่านคืนนี้ไปได้ยังไงน่า
เป็นพวกคุณจะทำอย่างไรดีครับโดนบอกว่าไม่ให้นอน แถมไล่กลับบ้านอีก ทั้งที่เราได้บอกเหตุผลไปนะครับว่าทำไมผมถึงไม่สามารถกลับบ้านได้
16.00 น.
“เฮ้ย เราไปนอนด้วยได้ไหมอะ คืนนี้” ผมถาม
“ไม่ได้” ไอ้กร๊วกรีบสวนมาเลยท่าทางจะไม่พอใจเสียด้วยซิ
8 G$ Z! H0 q: {% {+ X' ~“ก็เราบอกแม่เราไปแล้วไงว่า เราจะอยู่กับเพื่อนอีกวัน 2 วันแล้วค่อยกลับ” ผมขอร้องมันอีกครั้ง
; }9 ^9 B# h, g5 W+ c: d7 S“ยังไงก็ไม่ได้”  ไอ้กร๊วกมันก็ยังตอบเหมือนเดิม
5 n' i/ {8 c' U  {: M0 Zไอ้บ้าเอ๋ย เนี่ยกูห่วงมึงขนาดนี้มันยังไม่เห็นใจกูเลยเหรอว่ะผมก็ไม่รู้ทำยังไงอะครับ ก็เดินเล่นแถวอนุเสาวรีย์ชัยฯ
18.00
“เฮ้ย ขอเรานอนเถอะ คืนเดียวเอง พรุ่งนี้ เช้าเราจะรีบกลับบ้านเลย”ผมพยายามพูดอย่างใจเย็นที่สุด
# b$ K: g5 M/ d+ k0 y& M“ไม่ได้ บอกว่าให้กลับบ้านไป บ้านมึงอยู่ กทม.ก็กลับบ้านนอนดิ”คำตอบของมันยังคงเหมือนเดิม
“ก็บอกแล้วไงว่า เรากลับบ้านไม่ได้ ถ้าเรากลับแล้วเป็นไงก็น่าจะรู้นี้น่า” ผมพยายามอ้อนวอนสุดชีวิต
3 W0 L" a, M( k0 V# U3 [/ g% tและคำตอบที่ได้ก็คือ “ยังไงๆก็ไม่ได้”
เฮ้อ กูทำกรรมอะไรว่ะกูถึง ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เนี่ย ครับ เหมือนเดิมครับ เดินเล่นที่อนุสาวรีย์ชัยฯ  ดูวิวข้างทางก็ได้ว่ะ ดูหนังสือที่ดอกหญ้าก็ได้ว่ะ เดี๋ยวค่อยโทรหามันใหม่เผื่อมันอารมณ์ดีขึ้น(ถึงตอนนี้ ทุกคนคงเห็นว่าผมโง่น่าดูเลยเนอะผมมานั่งนึกย้อนไป ผมก็ยังว่าตัวเอง ทำไมโง่จังว่ะ )
22.00
  O$ a7 P  G/ e- @3 _, z: u“เฮ้ย ขอเราไปนอนด้วยนะ มันดึกมากแล้ว คนที่บ้านเรานอนหมดแล้ว”ผมขอร้องมันอีกครั้ง หน้าด้านฉิบหายเลยกู
“ก็บอกแล้วไงว่า อย่างไงก็ไม่ได้ๆก็ไม่ได้ซิ พูดไม่รู้เรื่องหรือไง”คำตอบของมันยังเหมือนเดิม
7 G, _3 U- ]4 A- ?4 S“ก็เราบอกแล้วไง ทำไมถึงกลับบ้านไม่ได้” ผมบอกเหตุผลให้มันฟังตกลงกูโง่หรือว่ามันบื่อว่ะเนี่ย
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด .............. มันวางสายไปเลยครับ
ทำไงดีว่ะ กู เอาว่ะ เดี๋ยวเที่ยงคืนโทรหามันใหม่ ก็ได้ ตอนนั้นผมนั่งอยู่ป้ายรถเมล์ หิวนะครับแต่ก็กินข้าวไม่ลงมันทั้งเหนื่อย ทั้งห่วง มันอะครับ
   24.00 ................
   “เฮ้ย มันเที่ยงคืนแล้ว ตอนนี้เราอยู่อนุเสาวรีย์เลย เรากลับบ้านไม่ได้ ขอเรานอนคืนหนึ่งละกัน แล้วจะรีบกลับ”ผมขอร้องมันเป็นครั้งสุดท้าย กะว่า ถ้ามันไม่ให้นอนผมก็จะรอถึงเช้าแล้วค่อยกลับ
   “เฮ้อ......ก็ได้ แต่ตื่นเช้าขึ้นมา รีบๆกลับบ้าน”คำตอบของมัน คราวนี้ดูเข้าท่าหน่อย
   “ขอบคุณมาก” ดีใจยังกับถูกหวยรางวัลที่1 ผมรีบเดินไปหาเค้าที่หอของเค้าเลย ถ้าเหาะไปได้ผมคงเหาะไปหาแล้ว พอผมไปถึงเท่าไรละครับ
“เอ้า รีบอาบน้ำ แปรงฟันซะ แล้วรีบนอน พรุ่งนี้จะได้รีบกลับ”ไอ้กร๊วกมันบอกผมก่อนที่มันจะล้มตัวลงนอน
5 ]7 m3 Y. ~9 }- g0 r' Y“อะไรว่ะ มึงจะให้กูถามข่าวคราวของมึงหน่อยไม่ได้เลยเหรอว่ะ”ผมโมโหครับ เลยโพล่งออกไปอย่างนั้น
“กูง่วง” สั้นๆง่ายๆได้ใจความ
ผมก็ไม่รู้ว่า จะทำอย่างไงดีอะครับ อาบน้ำ แปรงฟันแล้วก็นอนตามที่เค้าบอก หลังจากทำธุระเสร็จ ผมก็กลับมานอน แต่ประทานโทษครับเค้านอนหันหลังให้ผม ไม่พูดไม่จา เงียบ ดูๆแล้ว เค้าคงอยากให้ถึงเช้าเร็วกลับกันกับผมนะ อยากให้ราตรีนี้ยาวนานเท่าที่ยาวนานได้
& i2 q2 n3 X% x; u5 K   06.00 น
8 X6 A* F2 c8 R* Q! G: F. Z                “เอ้าเช้าแล้ว รีบไปอาบน้ำ แปรงฟัน แต่งตัว จะได้กลับบ้านกลับช่องซักที” ไอ้กร๊วกมันปลุกผมแต่เช้าเลยครับ
" Y: H0 @4 l$ M6 H   “เฮ้ย อีกเดี๋ยวไม่ได้หรือ ยังเช้าอยู่เลย”ผมตอบมันไป เพราะยังง่วงอยู่เลย
   “ไม่ได้ ไหนบอกว่า เช้าจะรีบกลับ”
6 B' \6 T% C. X( r( I* k2 \, \- c   “ไม่มีคำว่า แต่......... ไปไปจัดการเรื่องของตัวเองซะ”
+ e3 ^7 ]# D2 u   “เออ ไปก็ไป”
   “รีบๆด้วยละ จะได้รีบกลับซะที”
1 e$ r& ^) }1 U: ~   07.00 น.
. L. o" }" t5 {( D+ f, e4 U/ f   “เดี๋ยวเราจะกลับแล้ว”
9 P  [8 t  O, d: B   “เออ ทำไมช้าจังว่ะ รีบๆกลับไปเลย”
; x0 @: Y& Y! _* f1 {   อืม......
ผมโดนไล่ออกจากหอของเค้าครับ ขืนอยู่ต่อ ผมคงหน้าด้านเนอะ  
ครับ กลับก็กลับ ผมนั่งกินข้าว เดินเล่นซักพัก แล้วค่อยกลับระหว่างนี้ผมก็นั่งคิดนะครับ ว่าผมจะอย่างไรต่อดีหลังจากที่กลับบ้านแล้วผมคิดอะไรอย่างหนึ่งได้ (ลองเดาเล่นๆนะครับ ว่าผมคิดอะไรอยู่)
“แม่..........ผมกลับมาแล้ว”
   “เพื่อนเป็นไงบ้างล่ะ ดีขึ้นไหม”
0 T. B$ B$ e9 j1 h/ l* I& k0 Y   “ก็ดีครับ ทำใจได้มากขึ้นแล้ว” ผมโกหกอีกแล้ว ผมต้องตกนรกอีกแล้วหรือเนี่ย เพราะในชีวิตนี้สิ่งที่ผมเกลียอดอยู่อย่างหนึ่ง ก็คือ การโกหกครับ
   “แล้วจะไปไหนเนี่ย”
   “จะไปไหว้หลวงปู่.................ที่วัด..................”
5 l/ x  T; ]8 o0 x, ]9 N3 w* L0 w   “ไหว้เรื่องเรียนครับแม่”
   “รีบไปรีบมาละ”
ผมรีบเลยครับ ไปไหว้แล้วบนเอาไว้อะครับ ผมบนว่า
4 T( e: Y+ Y3 ?   หลวงปู่......ครับขอให้หมอวินิจฉัยโรคของไอ้กร๊วกผิด ถ้าหมอวินิจฉัยโรคผิดผมจะพาเจ้ากร๊วกมาไหว้พร้อมพวงมาลัยมาถวายท่านนะครับ
9 _& n- p, i! R2 rผมก็พยายามแวะมาเยี่ยมเยี่ยนเค้า ไม่อยากให้เค้าคิดมาก กินข้าวด้วยกลับบ้านพร้อมกัน
0 e; p. j4 b: m. M' x1 g% N% @0 rเรื่อยมา
เรื่อยมา
เรื่อยมา……………………..
จนกระทั่ง ผมก็มีอะไรกับเค้าครับ นั้นแหละครับคือความคิดพิเรนทร์ของผม ผมกะว่า ถ้าเค้าเป็นเอดส์จริงๆ ผมก็เป็นด้วยผมคิดอย่างนั้นจริงๆนะ (อยากให้เค้ารู้ว่า ถ้าเค้าเป็นอะไรไปผมคนนี้แหละที่จะตามไปด้วยติดๆ)  
   ตอนนั้น ผมก็หาข้อมูลไปเรื่องโรคเอดส์ไปตรวจเลือดอะครับทุกๆ 3 เดือน แล้วก็ทำโปรเจคเพราะผมเรียนอยู่ ปี 4 แล้วนี้ ต้องจบเอาใบปริญญามาให้แม่เหนื่อยมากเลยนะครับ
4 m+ R. N, u2 z1 o" U6 Y/ S. I2 @; P   ผลการเลือด ครั้งที่ 1 ไม่พบ
0 x, {/ m1 Q0 n( V1 v( O2 [: _   โอโฮ โคตรดีใจเลยครับ แต่ก็ยังวางใจไม่ได้ช่วงนั้นก็ยังอยู่กับเค้า ทำโปรเจค กินข้าว ดูแลอาหารการกินของเค้ามันก็ยังเปรยๆกับผมนะว่า รำคาญ เน้นนะครับ มันว่า น่ารำคาญ ที่ผมเกาะติดมันขนาดนี้เคยคุยกับผมว่า ทำไมผมไม่ไปจากเค้าซักที เพราะว่าเค้าไม่สามารถจากผมได้พวกคุณเข้าใจความหมายเค้าไหมครับ
8 H; i: R6 X' d( B   เค้าหมายความว่า เค้าไปจากผม ผมก็ยังตามเค้าไปทำไมผมไม่ไปจากเค้าซักที    งงไหมฮะ
   กูเจ็บอีกแล้ว เอ้าไม่เป็นไร ก็กูรักเค้านี้แค่นี้เอง สงสัยเค้ากังวัลเรื่องที่ตัวเองเป็นเอดส์ เลยพาลด่าเราแน้ยังมองโกในแง่ดีอีกกู
$ p" H3 R# p2 r# @7 Z   3 เดือนต่อมา ผลการตวจเลือด ครั้งที่ 2 ไม่พบ แอบลุ้นอะครับ อีกคั้งเดียวเท่านั้น ผมก็จะรู้ว่าเค้าเป็นหรือไม่เป็น
   “เฮ้ย เราไปตรวจเลือดมาแล้วนะ เป็นแนกกาทีฟ”ผมพูดขณะตอนที่ผมอยู่ที่หอของไอ้กร๊วก
   “เหรอ แล้วมันจะเจอได้ไงอะ ก็กูไม่ได้เป็นเอดส์อะ”มันตอบหน้าตาเฉย
; \% \+ l  X* T" u" ]   จุกไหมครับท่าน ทั้งดีใจ ทั้งงง อะครับผมดีใจมากเลยนะ ตอนนั้นที่มันบอกผมว่าไม่เป็นเอดส์ คนที่ผมรักไม่เป็นอะไรแล้วผมเผลอกระโดดกอดมันแน่นเลย
, P) ?1 m' [  {, b- r2 a   “จริงดิ แล้วทำไมถึงหลอกเราอะ” ผมถามมันถึงสาเหตุที่มันหลอกผม
3 Q9 r* k2 V  J8 l   “อ๋อ เราอยากลองใจเจ้า ก.”มันก็ตอบหน้าตาเฉยอีก
   “แล้วลองใจเค้าทำไม”ผมถามมันเพราะผมอยากรู้จริงๆ
3 g4 g3 z" k+ i# G. J8 I   “ก็กูชอบเค้าอะ”มันตอบพร้อมแววตาที่จริงจัง ว่าสิ่งที่เค้าพูดเนี่ย เรื่องจริงนะ
: O0 }, w4 b' W5 |+ S6 s$ v; Vเป็นไงครับ จุกครั้งที่ 2 เหมือนฟ้าผ่ากลางกบาลกูตอนกลางวันเลย อะ ไม่เป็นไร มันคงหน้ามืดตามั่วซักพักเดี๋ยวมันก็คงกลับมารักกูเหมือนเดิมนั้นแหละ
   “เออ ไอ้กร๊วก เราไปบนให้นายมาอะ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องคุยเลย
   “บนว่าอะไร” คราวนี้มันถามผมพร้อมปนเงื่อนที่สงสัยบนหน้าของมัน
“เราบนว่า ถ้านายไม่เป็นเอดส์เนี่ยเราจะพานายไปไหว้หลวงปู่.........ที่ซ.บ้านเราพร้อมพวงมาลัยมาถวายท่าน”ผมตอบพร้อมรอคำตอบจากมันว่าจะว่างวันไหน
   และคำตอบของมันก็คือ
“มึงทำบ้าๆอะไรเนี่ย มึงไปแก้บนให้กูเลยนะ บนกับผีบ้าผีบออะไรไม่รู้ถ้าเป็นเสด็จพ่อ ร.5 ก็จะไปหรอก เนี่ย ทำให้กูลำบากไปแก้บนให้กูเลย รีบๆด้วย”
% a" Z3 E/ f8 k/ A- J  ^2 E   “ก็แค่ไปไหว้ท่าน”ผมยังสงสัยว่ามันลำบากตรงไหนว่ะเนี่ย
: U8 C; f0 e" j  }) S6 R& R& q   “ก็กูไม่ไป จะทำไม” มันยังคงยืนยันคำเดิม
“เออ เดี๋ยวกูไปแก้บนให้ กูผิดอีกหรือว่ะเนี่ย” ผมตอบเลยด้วยสีหน้าที่เซ็งสุดชีวิต
   “เออ อีกเรื่อง เพราะมึงเลยทำให้กูลำบาก”มันพูดขึ้นมาพร้อมจ้องหน้าผมเพื่อขอคำตอบกับคำถามที่มันกำลังจะถาม
4 q; P0 ?) o2 R( \% n   “เรื่องอะไรอีกละ” ผมถามไปเพราะว่าผมนึกไม่ออกจริงๆครับ ว่าผมไปทำให้มันเดือดร้อนตอนไหน
0 J4 m0 {+ c3 L* Q! I   “ก็ตอนที่กลับไปหากูที่...............แล้วกูไม่อยู่มึงจำได้ไหม”มันเริ่มรำพึงรำพันแล้วครับ
* j& J4 h/ B3 C, q4 s; W   “อ๋อ จำได้ ไหมหรือกูยังเหมามอไซด์รับจ้างไปบ้านกร๊วกตั้ง 160 เนอะ จำได้”น้ำเสียงใสแจ๋ว
5 Q+ }$ I5 o) W! E; |   “มึงทำให้กูขอเงินแม่กูได้น้อยลง เพราะมึงเลยมึงดันไปบอกว่าที่มหาลัยไม่มีกิจกรรม แม่กูเลยไม่ได้ให้ตังค์กูเพิ่มเลยแล้วอีกอย่างนะไอ้เงิน 160 บาทเนี่ย เสียดายไหมเอามาซื้อพิซซ่ากินดีกว่า” มันพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกเลยว่ามันโกรธผมจริง
  l" s! g% _* Y' [$ E& Bเฮ้ย กูผิดอีกหรือเนี่ย  ผมทนไม่ได้เลยตอบกลับว่า
5 _; g( Q' T2 g. a$ x   “เฮ้ย มันเป็นความผิดของกูเหรอว่ะ ที่แม่มึงให้เงินมึงน้อยลงนะ”
1 `0 O  k" ]4 l8 F   “เอ้า ถามมึงไม่บอกแม่กูว่าที่มหาลัยไม่มีกิจกรรม กูก็คงจะขอเงินแม่กูด็เยอะขึ้นอยู่หรอก” เป็นไงครับ คนอ่านกับคำตอบที่มันให้กับผม มันพูดถูกนะถ้าผมไม่บอกแม่ของมัน มันคงจะได้เงินเยอะขึ้น
$ w1 k; [4 M7 z5 H9 V  hจุกอีกแล้วครับ เฉพาะวันนี้ ผมจุกไปกี่ครั้งเนี่ย  
& F' `/ ?; h5 b( @1 E& ~9 J! x6 B   ยังครับ..........................ยังไม่จบครับวิบากกรรมของผมยังไม่จบแค่นี้
" ]* g; T$ G& ^: f' K' Z% @: D% M# d   ผมยังโดนมากกว่านี้ เดี๋ยวมาต่อคราวหน้านะครับ
& t' }" x& ^0 Z# g+ Dและก็มาถึงวันที่ผมจะต้องพรีเซนต์ ผมคิดว่า ผมเตรียมมาดีแล้วนะแต่ก็อย่างที่บอกผมเกลียดชีวะ มันเลยดูไม่ดีเลยนะครับในสายตาอาจารย์จนอาจารย์เค้าเปรยๆกับผมว่า
- t9 ^4 b' T& r% X0 M& i   “คุณเนี่ย ไม่มีการเตรียมตัวเลยนะครับเนื้อหาไม่แน่น ไม่รู้เรื่องเลย”
   “ครับ” หน้าแหกหมอไม่รับเย็บเลยกูว่ากูเตรียมตัวมาดีแล้วนะเนี่ย
พอผมกลับมาที่นั่งเท่านั้นละครับ เจ้ากร๊วกหันหน้ามาผมแล้วพูดว่า
& z; l) P& s7 e2 Y   “กูเห็นด้วยกับอาจารย์ที่ว่ามึงพูดไม่รู้เรื่องอีกอย่างถ้ากูรู้ว่ามึงโง่ขนาดนี้ กูไม่ให้มึงมาเรียนสาขานี้หรอก” มันตอบพร้อมสายตาที่ดู
8 o5 E, e- S9 J+ ]* q8 d. q   จุกครับ คือ ถ้าเป็นคนอื่นเค้าพูดเนี่ยผมจะไม่ว่าอะไรเลยนะ เพราะผมถือว่าเค้าไม่รู้ แต่นี้เป็นมันอะครับ
รู้ทั้งรู้ที่ผมเลือกเรียนสาขานี้ ทั้งที่ไม่ใช่ตัวผมเอง เพราะเค้าแล้วเค้าก็เป็นคนบอกเองด้วยว่า เรียนสาขานี้เถอะ พูดไม่ออกครับ
   พวกคุณเคยร้องไห้ไหมครับ ร้องไห้ในใจเจ็บจังเลยครับ เจ็บมากๆเลย
   ครับ การพรีเซนต์ครั้งนั้นผมได้น้อยที่สุดอีกแล้ว จริงๆผมน่าจะชินแล้วนะ  เพราะว่าผมได้เกรดน้อยที่สุดในสาขาอยู่แล้ว แต่แล้ววิบากกรรมของผมยังไม่จบแค่นี้ครับ
   ในเย็นวันนั้นเอง ผมก็รอเค้านะครับ ที่ห้องแลปเจออาจารย์ประจำโปรเจคของเจ้ากร๊วกมัน
   “สวัสดีครับ อาจารย์.....”ผมพนมมือไหว้พร้อมทักทายไปด้วย
   จู่ๆอาจารย์ก็รีบดึงผมเข้าไปให้ห้องของเค้าแล้วท่านก็ถามผมว่า
   “คุณใช่ไหมชื่อ มังกร” ท่านถามด้วยสีหน้ากังวล
' t  @" w% h0 O8 `! ^   “ครับ อาจารย์” ผมตอบกลับไปด้วยสีหน้าก็ไม่ต่างจากท่านก็อยู่ที่นี้มาเกือบ 4 ปีแล้ว ทำไมจู่ๆถามกูว่ะว่ากูชื่ออะไร
   “อาจารย์...........เค้าจะไม่ให้คุณจบนะเพราะเรื่องของเกรดที่เรียน ตอนนี้ อาจารย์เค้าสั่งงานอะไรก็รีบทำ ทำให้ดีด้วยแล้วรีบไปส่งซะ ไม่งั้น คุณได้เรียนพร้อมรุ่นน้องแน่”อาจารย์พูดด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใยผมเหลือเกินขอบคุณอาจารย์มากนะครับ
. H# d- a! c; Y& r; c% Q   “ ครับ” ผมรับปากเพราะผมก็ไม่สามารถที่จบ 5 ปีได้ผมต้องรีบจบออกมาช่วยแม่ผมหาเงินมาส่งเสียน้องของผมเรียนต่อ
6 f, p7 o( M  ^! S* D$ T   “เฮ้ย ไอ้กร๊วก อาจารย์.........เค้าบอกว่าเราอาจจะต้องจบ 5 ปีอะ” ผมถามเค้าเพื่อเค้าอาจจะให้ทางออกอะไรที่ดีๆกับผม
   แต่ปล่าวเลย
   “ 5 ปีก็ 5 ปีดิ” คำตอบมันให้กำลังใจผมมากเลย
   “ แล้วอีกอย่างถ้ากูเป็นเจ้าของบริษัทกูก็ไม่รับมึงเข้าทำงานหรอก เพราะเกรดมึงห่วยขนาดนี้ใครเค้าจะรับ” เป็นกำลังใจเพิ่มเติมที่ผมได้จากกร๊วกอีกเช่นกัน
. R1 m9 U1 [2 }% P% r และตอนนี้เองที่ผมคงจะตาสว่างแล้วมั่ง ผมก็เลยตั้งหน้าตั้งตาทำงานตามที่อาจารย์สั่ง ไปซ่อมตามที่อาจารย์ ทำรายงานตามที่อาจารย์สั่งเพราะผมมีคนข้างหลังที่รอผมอยู่ ไม่ว่าจะน้องๆแล้วก็แม่ของผม อีกผมจะให้ชีวิตของคนๆหนึ่งที่รู้จักกันแค่ 4 ปีมาทำลายชีวิตของผมไม่ได้อีกแล้วอีกอย่างถึงแม้ผมอยากจะย้ายสาขากลับไปเรียนภาคคณิตศาสตร์ผมมาไกลกว่าที่จะไปเริ่มต้นกับมันอีกครั้ง
   ความพยายามครั้งนั้นผมได้กำลังใจจากเพื่อนๆที่อยู่ pirch ไม่เคยได้รับจากเจ้ากร๊วกเลยพับผ่าซิ
  “O.K. ผมให้คุณผ่านนะ” อาจารย์.............บอกผมด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าเออมึงรีบๆหายจากกูซะ เดี๋ยวกูเปลี่ยนใจไม่ให้มึงจบขึ้นมา  รีบไปเลยไป
    “ขอบคุณครับ อาจารย์” เหมือนรับรู้ถึงความรู้สึกที่อาจารย์ที่จ้องมาทางผม
   ผมออกจากห้องนั้นด้วยความโล่งอก ทำไมน่าการที่เราเรียนอะไรที่มันไม่ใช่ตัวเราเองเนี่ย 4 ปีเอง ทำไมมันนานแหมนี้เนี่ยที่เหลือ ตอนนี้ก็คือเตรียมรับปริญญาอย่างเดียว ลืมบอกครับ ผมจบตอนซัมเมอร์แล้วที่บ้านผมก็ไม่มีใครรู้เลยว่า ผมได้เหรดเท่าไร อีกอย่างไม่อยากให้เค้ารู้ด้วยอะครับ เพราะเค้าเคยห้ามแล้ว
' U# j0 J* c$ e" wอย่า อย่า แล้วก็อย่า เรียนสาขานี้
กูก็เสือกดื้อ เอาอารมณ์มาเหนือเหตุผล แล้วเป็นไง เฮ้อ
ช่างมันเถอะ มันจบแล้วนี้หว่า คิดอะไรเพลินๆอยู่มาเจอคนที่ไม่อยากเจอเลย
$ h0 F3 D  V* [- e! |$ P2 k“เออ ไอ้กร๊วก อาจารย์ เค้าให้เราผ่านละเราจบแล้วก็รับปริญญาพร้อมนายเลย” ผมบอกกะว่าให้มันบอกเออเก่งเนอะ ดีใจด้วยนะ อะไรทำนองนี้
. i' Q1 P7 X- a4 f! oแต่คำพูดที่หลุดออกจากปากของมันก็คือ
% h8 ^3 H$ Q. G4 \5 c“เอ้าเหรอ มึงจบด้วยเหรอ” กำลังใจที่ผมได้รับจากมันอีกแล้วแล้วผมก็ไปกินข้าวกับมัน คิดว่า มื้อนี้คงจะเป็นมื้อสุดท้ายที่ผมคงได้กินข้าวกับเจ้ากร๊วก
1 P% p; C+ [6 m9 z" [แล้วก็วันที่แม่ผม หรือแม้กระทั่งตัวผมเองก็ดีใจ ผมทำได้แล้วครับทั้งที่เหมือนอยู่ในนรกมา 4 ปี ผมผ่านมันมาได้แล้วครับอยากตะโกนให้ก้องฟ้าว่า ผมจบแล้วโว้ย
   เหตุการณ์ต่อจากนี้ไปก็ไม่ได้สลักสำคัญอะไรแม่ของไอ้เจ้ากร๊วก ให้เจ้ากร๊วกตามผมไปถ่ายรูปด้วย ครับ ผมก็ไปนะแล้วมันก็เป็นรูปรับปริญญาสุดท้ายที่ผมได้ถ่ายกับมัน
“ขอสายคุณมังกรค่ะ” เสียงใครก็ไม่รู้ไม่คุ้นเอาเสียเลย
   “ครับ เรียนสายครับ” ใครว่ะอยากรู้จริงๆ เพื่อนกูคนไหนว่ะเนี่ย พูดเพราะฉิบหาย
/ P( r! t  B% W4 U' |+ C   “เออ ถ้าเราจะนัดคุณเข้ามากรอกใบสมัครพร้อมทั้งทำแบบทดสอบเพื่อเข้าทำงานค่ะ ไม่ทราบว่า วันพฤหัสนี้ สะดวกหรือปล่าวค่ะ”
! D7 {# P! H  h, m9 m, X, ~   “สะดวกครับ” มึงจะให้กูไปตอนนี้กูยังไปให้ได้เลย
* [. {# B  v2 Z/ f: U& o   “แล้วเจอกันนะค่ะ” เสียงใสแจ๋ว
   วันนี้ที่รอคอย วันพฤหัสมาถึงแล้ว
* A; s: |. k* n% Q   “คุณมังกรใช่ไหมค่ะ” ฝ่ายบุคคลถามผมพร้อมเตรียมใบสมัครมาให้ผมกรอก
   “ใช่ครับ” ผมรับคำเป็นงานแรกเลยนะเนี่ย ที่เค้าให้ผมกรอกเป็นกิจจะลักษณะขนาดนี้
   “เดี๋ยวทำแบบทดสอบก่อนนะค่ะ แล้วตอนบ่ายเข้ามาคุยกับพี่”ฝ่ายบุคคลพูดทั้งยื่นทั้งใบสมัครและก็แบบทดสอบ
6 N8 Y. ~( I0 Z( q, i8 P   “ครับ” ผมรับคำสีหน้าแสดงออกว่าอยากได้งานมาก
“แล้วตอนบ่ายรบกวนมารับฟังผลการทดสอบด้วยนะค่ะ”
“ครับ” ผมตอบขณะที่ผมยังกรอกรายละเอียดข้อมูลของผมลงในใบสมัคร
) e6 E, g, |$ R) P/ Jอ๊อด เสียงพักเที่ยงของบริษัทที่ผมไปสมัคร ดังโคตรน่ากลัวเลยผมทานข้าว แล้วถือโอกาสสำรวจบริษัทที่ผมสมัครเป็นบริษัทที่ผลิตสีที่ใช้ในสิ่งพิมพ์ทั้งหลายอะครับ
$ H" u  O$ S, k5 D   13.00 น.
* G* i0 H- b2 u9 V) v “ผลการสอบของคุณโอเคนะค่ะ วันจันทร์คุณมาทำงานได้เลย เริ่มงาน8.00 โมงเช้า เลิก 5 โมงเย็น ทำงานวันจันทร์ถึงวันเสาร์นะค่ะมีอะไรจะถามอะไรอีกไหมค่ะ” เจ้าหล่อนตอบได้เสียงราบเรียบจัง
   “ผมจะได้เงินเดือนเท่าไรครับ” ผมถามตามที่เค้าเรียกร้อง
   “6 พันบาทค่ะ” ตอบได้เสียงราบเรียบอีกแล้ว
5 h) x: N* ~. r0 J/ r/ w: iอะไรว่ะ เรียนมาซะสูงได้เงินเดือนเท่านี้เองเหรอว่ะ เอ้าๆก็เอาดีกว่าไม่มีงาน
“โอเคครับ” ผมตอบ เพราะอยากจะรีบออกจากบริษัท เพื่อที่จะโทรศัพท์ไปบอกแม่ว่า ผมได้งานแล้ว แม่ผมคงดีใจนะ (คิดว่างั้นนะ)
“แม่ ผมได้งานแล้ว เดี๋ยววันพรุ่งนี้ วันเสาร์ ผมขอไปซื้อกระเป๋านะเอาไว้ใส่เอกสงเอกสาร ไว้ทำงานนะ” บ้าเห่อฉิบหายเลยตู
. K" v$ e* }% t: A1 S& o( |“เอาซิ” แม่ตอบ ท่าทางแม่จะดีใจกว่าผมอีกนะเนี่ย
* y1 o* c$ E" nคืนนั้นเอง ก็เกิดเหตุการณ์ที่มันไม่น่าจะเกิดขึ้นกับผม
กริ๊ง............
  m+ F% U' G' q1 S% T7 f4 ?กริ๊ง......................
กริ๊ง.........................
; I# m9 n/ V/ @2 ~: q0 o$ w/ d“สวัสดีครับ”
แล้วเสียงที่ผมไม่อยากได้ยินไม่อยากให้มันเกิดขึ้นกับผมมันก็ดันเจือกเกิดขึ้นกับผม
“สวัสดี” เสียงสะอื้นไห้ร่ำไห้ออกมาจากสาย
“ครับ” พวกคุณเดาถูกแล้วครับเจ้ากร๊วกโทรมาหาผม
4 e; \0 q9 c- w2 [0 s, h+ b“มีอะไรหรือปล่าว” ผมถามตามารยาทครับใจอยากจะวางสายทิ้ง แต่แม่ผมอยู่ ผมไม่อยากให้แม่ผมรู้
/ S% H& J* o- O9 j& p. B“ฮือ............. เรารู้แล้ว ว่ามังกรรักเรามากไม่มีใครรักเราเท่ามังกรอีกแล้ว” เสียงสะอื้นไห้ดังกล่าวเดิมอีก
; `3 E5 ?: ?5 [* R% Y“อืม” แล้วมาบอกกูทำไมว่ะเนี่ย
“นาย ก.เค้าไม่รักเราเลยอะ” เจ้ากร๊วกมันตอบเสียงร้องไห้ยังดังอยู่
6 l% e' P% q% z# ^% y3 Qแล้วเกี่ยวอะไรกูว่ะเนี่ย จริงๆแล้ว รายละเอียดมีมากกว่านี้นะครับผมยังห่วงใยมันอยู่ สงสัยตัวเองเหมือนกันว่า ตอนนั้นจะทำแบบนั้น ทำไม ตรงส่วนนี้ผมไม่ขอเล่าละกัน
“เออ โอเค พรุ่งนี้ เราจะไปซื้อกระเป๋า ซื้อเสร็จเดี๋ยวแวะเข้าไปหาละกัน”
- i* X# X) I4 T, l7 N- [+ iเฮ้อ........................คุณคิดเหมือนผมไหมครับว่ามันจะมาไม้ไหนเนี่ย
ไม่เป็นไร กูก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ากูจะโดนอะไรอีก.................
    กริ๊ง กร๊อง
พร้อมเสียงเปิดประตูที่ห้องของมัน
หน้ามันซีด ขอบตาคล้ำด้วย สงสัยผ่านมาร้องไห้มาอย่างหนักเผลอๆจะไม่ได้นอนมาทั้งคืน
# L  W) N! \0 `) u“เอ้า กระเป๋าเราสวยไหม” ผมพูดพร้อมอวดกระเป๋าใบใหม่ให้มันดู
“สวยดีนะ” มันตอบพร้อมจ้องหน้าผมเมื่อจะรอคำถามอะไรบางอย่างที่จะมัน
“อืม...............แล้วตอนนี้เป็นไงบ้างอะ” ตามสายตาที่มันเรียกร้อง
6 t) h1 H) W  g- H" Sยอมรับนะครับ ตอนนี้ผมสงสารมันอะครับ ทั้งๆที่ ยามผมไม่มีใครยามผมมีปัญหา มันกลับไม่เคยยืนอยู่เคียงข้างผมเลย
* K. p: G/ v# j& D& W“ดีขึ้นแล้วละ” เจ้ากร๊วกมันตอบผมน้ำเสียงมันดูเศร้าลงไป เสียงไม่มีการบ่งบอกที่ความเย่อหยิ่งในอดีตที่มันทำกับผมเลย
  ทายต่อซิครับ เกิดอะไรขึ้นต่อไป
ผมกอดมันครับ มันกอดผมแน่นเลย  เฮ้อสงสารมันจริงๆเลย ร้องไห้ด้วย(เจ้ากร๊วกนะครับ ไม่ใช่ผมที่ร้องไห้)
# i9 @9 J9 q* |5 A2 O แล้ว .....แล้ว และแล้ว................ครับ
พวกคุณเดาถูก(มั่ง)ครับ ผมมีอะไรกับมันอีกแล้ว แววตาเศร้าสร้อยพร้อมประโยคที่มันพูดกับผม ที่ผมฟังแล้วอืม..........ทำให้ผมจะลองเปิดใจรับมันอีกครั้ง
+ }9 L9 s8 r2 A1 x“อย่าทิ้งเราไปนะ มังกร” มันพูดขณะกอดผม
$ M, f4 H5 Y/ ~4 l4 X+ w% {“เราไม่เคยทิ้งกร๊วกเลยนะ มีแต่กร๊วกทิ้งเรา” ตอบให้มันรู้สำนึกซะบ้าง
เสียงร้องไห้ยังดังไม่ขาดสาย ดังออกมาจากคนที่เคยทำให้ผมเจ็บ
/ G, x* x+ ~$ f3 V: \ครับ เรากอดกันอย่างนั้นจนกระทั่งบ่าย 2 ได้มั่ง
แล้วเราก็มาหาอะไรกินกันครับ ตอนนั้นความรู้สึกเหมือนข้าวมันปลามันเลย ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะ
“อร่อยไหม” เจ้ากร๊วกถามผมขณะข้าวเหนี่ยวเต็มปากมันเลย
“อร่อยดี” โรแมนติคมาก กินข้าวเหนี่ยวส้มตำไก่ย่าง ข้างทาง ขอคืนดีเนี่ยนะ
“เออ เราทำงานวันจันทร์ถึงเสาร์นะ เราจะมาเจอกร๊วกอีกทีวันอาทิตย์”ผมบอกมันด้วยความรู้สึกที่ว่าคนรักของผมกำลังจะกลับมา(จริงๆนะ)
“อืม....กินเสร็จแล้ว ไปเสียค่าเพจที่มาบุญครองด้วยเดี๋ยวร้านปิดอีก”
“เออ เร็วๆแล้ว”
ผมก็เดินไปกับเค้านะ มีบางจังหวะที่ผมได้จับมือเค้าด้วย ดีจัง....
5 \0 L2 e, v5 m$ M0 hผมอยากหยุดเวลาตรงนี้เอาไว้จังเพราะหลังจากที่เจ้ากร๊วกมันเสียค่าเพจแล้ว ผมต้องกลับบ้านกว่าจะได้เจอมันอีกทีก็วันอาทิตย์แน่ะ
“เออ เจอกันอีกทีวันอาทิตย์นะ แล้วเดี๋ยวเราไปหาโปรแกรมหนังดูกัน”
“ได้ ได้ รีบกลับเถอะ”
( R3 j& K4 L6 K9 f0 e! hวันจันทร์วันเริ่มงานวันแรก กูก็คิดถึงมันเลยเหรอว่ะเนี่ย
วันอังคาร เหลืออีกตั้ง 6 วันแน่ะ
วันพุธ ผ่านมากลางอาทิตย์แล้ว
วันพฤหัสบดี กูจะดูหนังเรื่องอะไรดีว่ะ เอาเป็นว่าไปดูหน้าโรงดีกว่า
วันศุกร์ เหลืออีก 2 วันเอง ดีใจอิบอาย
วันเสาร์แล้ว พรุ่งนี้ จะได้เจอมันแล้ว
พวกคุณอ่านเรื่องราวตอนนี้ของผมดูนะ ดูดิผมยังห่วงมันแล้วก็ยังรักมันอยู่นะ
5 u' h: o' n  W; c- e) Tแต่............................
) w7 p; Q! S0 x; E7 Q9 Tวันอาทิตย์
: [1 Y2 p' S5 F8 P6 Cก๊อก ก๊อก
เปิดประตูพร้อมกับหน้าของเจ้ากร๊วก บอกไม่ถูกครับว่าหน้าตอนนั้นเป็นอย่างไง
ผมคิดถึงมันมากอะครับ พอเข้าห้องมันเสร็จ ผมเข้ากอดมันเลยนะแต่มันปัดมือผมอะครับ จะหอมแก้มมัน มันก็เบือนหน้าหนี
+ R% ]7 R% {4 w. X) B+ E+ k“จริงอย่างที่เล็กพูด” เสียงของเจ้ากร๊วกดังขึ้นมาทำลายความเงียบ
1 e5 }. o/ t. M6 p% K  jผมจำไม่ได้ว่า ชื่อเล็ก หรือเล้ง นะครับขอใช้ชื่อเล็กละกัน(เป็นเพื่อนที่เล่น pirch กับเจ้ากร๊วกมันผมไม่เคยหน้าของเค้าหรอก)
“พูดว่าอะไร” ผมถามมันด้วยสีหน้าอย่างรู้
, o0 Y% e/ l5 _/ M- U“ชีวิตของเราอย่าให้มันน้ำเน่าเหมือนละครแล้วอีกอย่างรักแท้ไม่มีอยู่ในหมู่..... และอีกอย่าง รักคือการให้ไม่ใช่หรือ”มันย้อนถามผม
ผมยังไม่ทันตอบอะไร มันก็พูดขึ้นมาว่า “เมื่อความรักคือการให้ก็ให้กูไปตามทางของกูซิ”
* a6 z) @& P5 j  J' Kครับ เสร็จคำพูดนั้น ผมแต่งตัวแล้วออกมาจากห้องเค้าเลยครับไม่มีน้ำตาที่ไหลออกมาจากตัวผมเลย มีแต่ความเจ็บปวด คิดอยู่ตลอดเวลาว่าทำไมเราถึงให้โอกาสเค้าขนาดนี้ ทั้งที่เค้าเห็นเราเป็นแค่ของตายเราไม่ใช่ของดีของเค้าซักหน่อย สัญญาครับ สัญญากับตัวเองแล้วว่า ต่อไปนี้ให้มันมาคุกเข่าขอร้อง อ้อนวอนขนาดไหน ผมจะไม่ใจอ่อน คืนดีกับมันอีกมันเป็นคนทำให้มีกำแพงที่เกิดขึ้นเองระหว่างผมกับเค้าเอง แล้วก็คิดว่ามันไม่สามารถทำลายมันลงได้ด้วย ลาขาดครับ กับคนพันธุ์แบบนี้

6 c- ^+ Z3 ^" B4 }$ n4 C
( ~' {5 R7 r! Q9 _' O' X

, t+ v' S# b. x/ B& @

mm2013

ขอบคุณครับ

always402

ขอบคุณครับ

waroot2

ขอบคุณครับ

qqqqqppppp

เฮ้ออออ

Chan55

ขอบคุณ