ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ ตอนที่ 171- 172

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
"เออ ใช้ถุงน่า ไม่ต้องหวง" ผมบอกไอ้ต้าพลางโยนถุงยางในมือลงถังเอาผ้าขนหนูพันเอวจะไปอาบน้ำบ้าง
ผมอาบน้ำอย่างเร็วเพราะง่วงจัด เหมือนกันไม่รู้ไอ้อาร์ตจะอาบน้ำอีกหรือเปล่า ผมอาบน้ำเสร็จก็กลับเข้าห้องไอ้ต้าเก็บกวาดข้าวของหมดแล้ว ไอ้อาร์ตนอนหลับเป็นตายผมปลดผ้าขนหนุออกเดินตัวเปล่าไปกอดไอ้ต้า
ที่ยืนเช็ดหัวอยู่
"รักจัง" ผมกระซิบบอกไอ้ต้า ไอ้ต้าหันมาแต่หน้ามันไม่ยิ้มเหมือนที่ผมคิดแหะ ทำไมทำหน้าแบบนั้นวะ
ตอนที่ 171ฟู่ๆๆ
" ทำไมต้องหลอกกู มึงเย็ดไอ้อาร์ตไม่ใส่ถุงใช่ไหมถุงยางที่มึงให้กูดู มันมีน้ำเงี่ยนติดอยู่ข้างนอก ไม่ใช่ในถุง" พูดได้คำเดียวเลยฉิบหายแล้วกู ไอ้ต้าหน้าแดงจัดไม่ใช่เพราะอายแต่เพราะโกรธกูไม่รู้ว่ามันโกรธเรื่องอะไรมากกว่าระหว่างกูเย็ดสดไม่ใส่ถุง กับการที่กูโกหกมัน
ผมกอดไอ้ต้าแน่น ไอ้ต้าฮึกฮักมองหน้าผมเหมือนจะแดกเข้าไปซะงั้นแหละผมไม่กล้าพูดคำว่าขอโทษ
เพราะมันเพิ่งบอกไปตอนที่กูเอาปลอกปากกาออกมาได้ว่ามันไม่อยากได้ยิน
"อย่าโกรธต้นนะ" ผมกอดไอ้ต้าแน่น ไอ้ต้าหายใจยาวลึกผมเงยหน้ามองมันช้าๆ หน้ามันหายแดงแล้ว แต่ตายังคมกริบยังกะเหยี่ยว
ผมซบหน้าลงบนซอกคอไอ้ ต้า พูดอะไรหน่อยดิวะมึง ด่ากูก็ได้แต่ไอ้ต้าไม่พูดอะไร
"เขกหัวกูหน่อย" ผมบอกไอ้ต้า ไอ้ต้านิ่งอยู่ผมเงยมองหน้ามัน ไอ้ต้าจ้องหน้าผม
"อย่าทำแบบนี้ดิ ไม่ชอบไม่พอใจอะไรก็คุยกันอย่าเงียบแบบนี้" ผมบอกไอ้ต้า ไอ้ต้าถอนหายใจ
"มึงก็เป็นซะอย่างนี้นะ เบื่อจะพูดแล้ว"ไอ้ต้าพูดออกมาได้ในที่สุด ผมยิ้มแหยๆ ให้มัน
"ก็รู้อ่ะว่าผิด แต่มันอยากนี่" ผมสารภาพตามจริงถ้ามึงจับไม่ได้ก็ไม่รู้หรอก
"มึงเลือกเอาแล้วกัน ถ้ามึงเย็ดสดกับคนอื่นอีกก็ไม่ต้องหวังว่าจะมีอะไรกับกู" ไอ้ต้าพูดน้ำเสียงยังเคืองอยู่มากแต่แววตามันอ่อนลงแล้ว
"ไม่เอาอ่ะ ไม่เอาแล้ว ให้พี่ต้าเอาสนุกกว่าเยอะ" ผมพูดอ้อนๆไอ้ต้าอมยิ้มนิดนึงก่อนจะเขกลงกลางกบาลผม "โป๊ก" ผมเอามือลูบหัวตัวเองเจ็บว่ะ คราวนี้เจ็บกว่าทุกครั้ง
"อ่อยๆ" ผมร้องเลียนเสียงเด็กไอ้ต้ากอดผมแน่นผมเลยหอมแก้มมันไปเบาๆ
ผมแปลกใจเล้กน้อยที่ไอ้ต้ามัน ไม่โกรธผมมากไปกว่านี้จริงๆก็ไม่น่าแปลกใจหรอกเพราะเท่าที่รู้มันก็ไม่เคยโกรธผมเลยสักครั้งครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มันแสดงอาการโกรธ
"พี่ต้า ถ้าโกรธต้น ต้องพูดกับต้นนะ อย่าเงียบ" ผมบอกไอ้ต้าโกรธกันแล้วไม่พูดกัน มันไม่ได้ช่วยให้ปัญหามันดีขึ้น แต่ถ้าพูดกันโดยไม่มีสติมันก็จะหนักไม่เบาเหมือนกัน
"อือม์" ไอ้ต้ารับคำ ผมคลายอ้อมกอดมันแล้วจับมือมันลงที่เตียงไอ้ต้ายิ้มแบบมีนัยมันจับผมให้นอนลงข้าง
ไอ้อาร์ตที่ไปเฝ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ ตั้งนานแล้ว ไอ้ต้ายื่นหน้ามาใกล้ผมหลับตาด้วความเขิน เอาอีกแล้วเหรอวะ
แม่งบ่อยไปเปล่า กูอ้าขาไม่ทันแล้วเนี่ย
จมูกไอ้ต้าแตะลงบนจมูกผม มันค่อยๆเลื่อนจมูกมันลงไปช้าๆไร่ตั้งแต่ริมฝีปาก คาง ไล่เรื่อยไปตรงหน้าอกจนถึงหน้าท้องผมต้องเกร็งท้องเพราะลมหายใจอุ่นๆของมันเป่ารดมือผมเลื่อนไปเกาะกุมหัวโล้นๆของไอ้ต้าไว้โดยอัตโนมัติลมหายใจร้อนผ่าวใส่ถึงเนินควย ผมรู้สึกได้เลยว่าหมอยผมมันคงกำลังสั่นไหวเพราะแรงลม
"อ๊า" ผมร้องเบาๆ เพราะควยกูมันแข็งอีกแล้วเส่แม่งวันนี้กูไม่ได้นับว่ากี่น้ำแล้วผมอ้าขาออกให้ไอ้ต้าได้ดอมดมชิ้นส่วนสำคัญที่สุดในชีวิตไอ้ต้าโกยกระโปกผมขึ้นแล้วเป่ารดตรงฝีเย็บ ผมหลับตาปี๋ขาสองข้างยกขึ้นเป็นธรรมชาติแต่ไอ้ต้ากลับรั้งไว้ ผมเลยเงยหน้ามอง ไอ้ต้าเงยหน้ามาสบตาผมมีแค่ควยของกูเท่านั้นที่คั่นระหว่างเราสองคน
ผมเอื้อมมือไปจับควย ตัวเองชักเบาๆ เพื่อเรียกความเงี่ยนให้เต็มที่ควยผมขยายส่วนที่ยังเหลือจนตอนนี้หัวทองบานทะโร่บังหน้าไอ้ต้าแทบมิดไอ้ต้ายกตัวขึ้นมาแล้วแลบลิ้นตวัดเข้าที่ใต้หัวบาน สายตาจับจ้องผมไว้ตลอด
คิ้วผมกระตุกไม่รู้ตัว พยายามฝืนมองหน้าไอ้ต้าตลอดเวลา
ไอ้ต้าเหลือบ ตาลงต่ำแล้วค่อยๆกลืนหัวควยผมเข้าไปช้าๆ ไอ้ห่าเอ้ยมันช้าจนผมแทบทนไม่ไหว อยากจะกระเด้าควยเข้าปากมันใจจะขาดปากเรียวบางของไอ้ต้าอมห่อท่อนลำผมเข้าไปช้าๆ ถึงมันจะคล้ำกว่าของ
ไอ้อาร์ต หรือของไอ้ต้าเอง แต่ผมว่ามันก็น่ากินเหมือนกันแหละผมกลั้นหายใจให้ไอ้ต้าแสดงฝีมือเต็มที่
"โอย"ผมร้องครางทันทีที่ไอ้ต้ามันสามารถเขมือบควยผมได้มิดลำไอ้ต้ากดแช่อยู่อย่างนั้นจนผมต้องขมิบกระดกควยใส่ปากเพื่อตอบโต้ลิ้นนุ่มๆ บ้างไอ้ต้าแช่คาอยู่แบบนั้นก่อนจะถอนออกมาช้าๆ ผมหลับตาปี๋
ร้องครางด้วยความสยิวกิ้วตรงลำควยที่ไปอัดแน่นอยู่ในปากไอ้ต้าไอ้ต้าเลื่อนมาตรงกลางลำแล้วเน้นหนัก
ด้วยริมฝีปากที่ห่อเม้ม เอ๊ะ หรือไม่มีเม้ม
"อูย แน่นดีจัง" ผมร้องครางไอ้ต้าไม่พูดอะไรมันกดริมฝีปากให้แน่นกว่าเดิม ผมเริ่มรู้สึกผิดปกติเล็กน้อย แต่คงเป็นเพราะอารมณ์มันคงมากเลยทำแรงๆแบบนี้ ไอ้ต้าส่ายหัวไปมาเล็กน้อย ลิ้นมันตวัดตรงใต้หัวบานนั่น
แล้วกระพือวนเหมือนปีกผีเสื้อ โอว มาดามบัตเตอร์ฟลาย
ผมกัดฟันกรอด ปล่อยให้ไอ้ต้าแสดงฝีมือเต็มที่ไอ้ต้าคายควยลงต่ำแล้วเงยหน้ามาสบตาผม มันยักคิ้วให้ด้วย
ผมเลยปล่อยตัวปล่อยใจเต็มที่ ถ้ามันจะแตกอีกก็ให้มันแตกไปไอ้ต้าห่อปากแน่นอีกครั้งก่อนคลายตัวออกไอ้ต้าคาไว้อย่างนั้นพักนึงก่อนที่จะอ้าปากกว้างเหมือนตอนที่กำลังจะถอนหน้าออก
โดยปกติแล้วต่อจากนี้จะเป็นหน้าที่ แหะๆ ไม่ใช่ทำอะไรหรอกแค่ยกขาให้มันสำรวจรูตูดที่มันแสนจะคุ้นเคย แต่มันก็ต้องสำรวจก่อนทุกครั้งแถมลูกเล่นในการสำรวจแต่ละครั้งไม่เหมือนกันสักเท่าไหร่ ผมกำลังจะ
ยกขาให้ แต่ไอ้ต้าก็รู้จังหวะจับขาผมกดลงไว้เหมือนเดิม มันจะทำอะไรวะอย่าบอกนะว่าจะขึ้นขี่ขย่มกู โหยถ้าเป็นอย่างนั้นกูทำให้มึงโกรธบ่อยๆดีกว่า
ไอ้ต้าส่งสายตายั่วยวนมา ให้ผมทั้งๆที่ปากยังคาบคาควยผมไว้ผมกัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ ไอ้ต้าค่อยๆ หุบปากลงอีกครั้งแต่คราวนี้ที่สัมผัสกับควยผม ไม่ใช่ริมฝีปากบางนุ่มอีกแล้ว แต่เป็นฟันฟันไอ้ต้าราบเรียบ มีเขี้ยว
เล็กน้อยตรงข้างๆ ซึ่งไม่เป็นอุปสรรคเท่าไหร่เพราะมันเหมือนกับเป็นเครื่องนำทางให้ควยผมอยู่ตรงกลางปากมันพอดี
ไอ้ต้ากดฟันเรียบๆของมันคาไว้ที่ตรงกลางควยผมเอาข้อศอกสองข้างยันพื้นขึ้นมาดู ตอนนี้เริ่มกังวลแล้วไอ้ต้าไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน ไอ้ต้ากดผิวฝันเรียบคมแรงขึ้นผมสะดุ้งเฮือกมือจับหัวมันไว้อีกครั้ง แต่มันไม่ผมให้กู
ดึงหัวมันออกได้ ไอ้ต้าไม่รอให้ผมทำอะไรต่อ ฟันมันกดแรงขึ้นเรื่อยๆ
"อ๊าก" ผมร้องได้แค่นั้นเพราะรู้สึกเจ็บไอ้ต้าเกร็งขากรรไกรค้าง ผมดิ้นพล่านจนไอ้อาร์ตตื่น
"ปล่อยกูๆ" ผมร้องได้แค่นั้น ไอ้ต้ามันเล่นกัดกูซะกลางควยภาพแมลงปอหัวขาดผ่านเข้ามาในหัวผมโดยที่ไม่ได้เชื้อเชิญ
"ปล่อยๆ" ผมดิ้นพยายามยกขาจะถีบไอ้ต้าออกแต่มันไม่มีแรงแม้แต่จะยกผมเลยต้องเอามือข้างนึงดันหัวไอ้ต้าไว้แล้วถีบเตียงดันตัวเองออกเพื่อจะให้ควยหลุดออกจากปากไอ้ต้า ควยผมครูดกับผิวฟันไอ้ต้าจนแสบ
แล้วไอ้ต้าก็อ้าปากปล่อยให้ทั้งคนทั้งควยเป็นอิสระ
"เล่นอะไรอ่ะ" ผมโวยวายใส่ไอ้ต้าไอ้อาร์ตที่อยู่ข้างๆได้แต่มองตาปริบๆ ไอ้ต้าลุกขึ้นมานั่งบนเตียงผมรีบหดขาลับมานั่งขัดสมาธิ มือสองข้างกุมควยตัวเองไว้
"ไม่ได้เล่น เอาจริง" ไอ้ต้าตอบ ผมก้มหน้ามองควยตัวเองตรงกลางควยเป็นรอยฟันเห็นได้ชัดเจน ไม่มีแผล
แต่มีเลือดซึมออกมา โดยเฉพาะตรงที่เป็นรอยครูดของฟันมันเป็นปื้นแดงเห็นเลือดที่ออกมาซิบๆ ชัดเจน
"นี่แค่สั่งสอนนะ อย่าให้รู้ว่ามีอีก" ไอ้ต้าพูดเสียงแข็งผมหน้าเสีย ควยผมหดตัวจนเหี่ยวหมดแล้ว แต่เห็นได้ชัดเลยว่ารอยแดงยังคงอยู่แถมมันแสบสัดๆ เสียด้วยสิ ไอ้ต้าเขยิบตัวเข้าใกล้ ผมรีบเขยิบหนีอย่างผวา ไอ้ต้า
ไม่สนใจ ล้มตัวลงนอนข้างไอ้อาร์ตที่ย้ายไปนอนริมอย่างงงๆ
" มึงมานอนกลางดิ" ผมบอกไอ้อาร์ต เอาเป็นกันชนไว้ก่อนเดี๋ยวเกิดกูเผลอแล้วแมลงปอกูหัวขาดกูก็ไม่เหลืออะไรเส่ ไอ้อาร์ตส่ายหน้าผมหันไปมองไอ้ต้าหวั่นๆ ไอ้ต้าพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้ผมเลยค่อยๆล้มตัวลงนอนแล้วกอดไอ้ต้าจากข้างหลัง
ผมไม่กล้าแม้แต่จะ พูดอะไรกับไอ้ต้าอีก ไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่แต่ที่แน่ๆคือมันยังโกรธผมอยู่ ผมกอดมันแน่นแล้วเผลอหลับไปด้วยความเพลียรู้สึกตัวตื่นอีกทีก็สายมากแล้วไอ้อาร์ตกับไอ้ต้ายังไม่ตื่น สิ่งแรกที่ผมทำคือสำรวจควยตัวเองว่ามันยังอยู่ครบหรือไม่ผลที่ได้คือยังอยู่ครบทุกนิ้วทุกหุนแต่มันมีรอยแดงคาดประจานความชั่วของผมไว้ตรงกลางลำพอดี แสบชะมัด
ผมพยายามจะหลับต่อแต่มันนอนไม่หลับแล้วเห็นไอ้ต้าแล้วใจมันไม่ดียังไงไม่รู้ ไม่ได้กลัวว่ามันจะมากัดควยกูขาดอีกแต่กลัวว่ามันจะโกรธไปมากกว่านี้บทเรียนครั้งนี้มันทำให้ผมรู้เลยว่าคำสัญญาที่ให้กันมันสำคัญ
แค่ไหน ถึงวันนี้ผมจะเหลือแต่ตอผมก็คงทำอะไรได้ไม่มากไปกว่าการยอมรับชะตากรรม
ผมก้มลงไปหอมแก้มไอ้ต้าๆ เบาๆ แล้วกระซิบข้างหู
"ต้นขอโทษนะ" ผมไม่กล้าที่จะพูดกับมันตรงๆ ไม่รู้ว่าตอนนี้มันจะหายโกรธผมหรือยังไอ้ต้ายังหลับตา ผมเลยใช้โอกาสนี้สำรวจตัวมันทั้งตัว
ไอ้ต้าตอนนี้ หัวโล้น ผมเพิ่งขึ้นมาไม่เยอะเท่าไหร่ก็ประมาณเกือบเซ็นได้มั้ง คิ้วมันก็ขึ้นมาเยอะแล้ว แต่ยังไม่เข้มเหมือนก่อนหน้านี้จมูกโดงเป็นสันรับกับปากบางสวย มีไรหนวดเขียวครึ้มตรงริมฝีปากที่เชิดนิดๆ
เคราบางๆปกคลุมคางแหลมๆของมัน ไอ้ต้านี่จัดว่าหล่อขั้นเทพเลยทีเดียวผิวมันละเอียดมาก มองแทบไม่เห็น
รูขุมขน
ผมสำรวจร่างกายไอ้ต้าลงต่ำ เรื่อยๆหน้าอกมันถึงจะไม่บึกบึนหนาล่ำแบบนักกล้าม แต่มันก็มีรูปทรงที่เรียกว่าวีเชพหน้าอกมันผายกว้างรับกับเอวที่คอดจนเป็นรูปตัววีไรขนบางๆบนหน้าอกแผ่กระจายเป็นระเบียบหัวนมสีน้ำตาลอ่อนตั้งโดดเด่นอยู่บนกล้ามเนื้อหน้าอกที่บางแต่สวยได้รูป
หน้าอกสองข้างของไอ้ต้ามันทำให้เกิดเส้นบางๆพาดกลางตัวไล่ไปถึงหน้าท้องผ่านกลางลอนกล้ามเนื้อที่ถูกสร้างมารับกับเส้นสายในตัวมันได้อย่างเหมาะเจาะกล้ามท้องไอ้ต้าไม่ถึงกับชัดมาก แต่ไม่ใช่ไม่เห็นผิวนวลเนียนละเอียดปกคลุมไปด้วยไรขนบางๆแล้วค่อยๆหนาขึ้นตั้งแต่ใต้สะดือลง ไป
ผมเหลือบตามองเห็นมือซ้ายของมันที่วางบนหน้าท้องที่ขยับขึ้นลงช้าๆตามแรงหายใจ นิ้วเรียวของไอ้ต้าวางอยู่บนหน้าท้องในจังหวะที่สวยงามเล็บสั้นตัดเป็นระเบียบ มีบางอย่างที่บางคนอาจจะไม่รู้ หรืออาจจะไม่ได้สังเกตนิ้วสามนิ้วของมันมีลักษณะผิดปกติไปเล็กน้อย นิ้วกลางของมันจะงอได้ไม่เต็มที่เหตุเพราะมันเคยหัก หักตอนที่ผมทำร้ายมัน
ผมมองนิ้วไอ้ต้าที่คดน้อยๆแล้วใจไม่ดี ยิ่งเห็นแขนขวาของมันเข้าเฝือกอยู่ด้วยฝีมือผมอีกแหละ เฝือกสีฟ้าขมุกขมัวเพราะไอ้ต้ามันก็ไม่ได้ดูแลรักษาอะไรเท่าไหร่ยังมีข้อความที่ผมเขียนไว้ก่อนไปเก็บตัวอยู่ ตัวหนังสือซีดจางลงไปมากแล้วแต่ก็ยังอ่านได้เป็นข้อความ "ผลลัพธ์ของความซุกซน"
ผมยิ้มน้อยๆ กับลายมือหวัดๆของตัวเองควยแดงๆของผมมันก็เป็นเพราะว่ามันอ่ะซุกซนไม่เข้าท่า ไอ้หัวควย ไอ้ควยเลวแน่ะด่าแล้วยังมีหน้ามาชูคอแข็งอีก ไอ้สาด แข็งเก่งนักเหรอมึงเพราะมึงคนเดียวกูเลยเกือบทะเลาะกับสุดที่รักกูแล้วไหมล่ะ ไอ้หัวควย
ผมหยิบปากมาร์กเกอร์มามาเขียนข้อความลงบนหัวควยตัวเองพอเขียนเสร็จก็ยิ้มอย่างพอใจ ถ้าควยกูไม่ยาวนี่คงเขียนไม่ได้ อิอิ
"ผิดไปแล้วคร้าบ ผมจะไม่ซนแล้วคร้าบ"
ตอนที่ 172 รู้จักไอ้ต้า น้อยไปหรือเปล่า
ผมมองผลงานเขียนควยตัวเองแล้วอมยิ้ม อยากจะปลุกไอ้ต้ามาดูแต่ไม่อยากกวนใจเลยล้มตัวลงนอนกอดไอ้ต้าไว้เหมือนเดิม สักพักเสียงมือถือไอ้อาร์ตก็ดังขึ้นผมอ่ะไม่ทันได้หลับหรอก แต่พอมือถือมันดังเลยตื่นกันหมดทั้งไอ้อาร์ตแล้วก็ไอ้ต้า
ไอ้อาร์ต รับโทรศัพท์แล้วหันมาหาผม
"ไอ้ต้น พ่อกูตามแล้ว ไปส่งกูหน่อยสิ" ไอ้อาร์ตพูดผมพยักหน้า
"มึงจะอาบน้ำก่อนไหม หรือจะไปเลย" ผมถาม ไอ้อาร์ตบอก
"ไปเลย พ่อกูด่าแล้วเนี่ย"ไอ้อาร์ตพูดแล้วก็วิ่งไปล้างหน้าล้างตา ผมหันไปหาไอ้ต้า มันนอนนิ่ง
"พี่ต้าๆ ดูดิ" ผมกระซิบบอกแล้วแอ่นควยให้มันดู
ไอ้ต้าไม่พูดอะไร พลิกตัวหันหลังให้ ผมก็เอ๋อเล็กๆ เฮ้ยยังไม่หายโกรธกูอีกเหรอวะ ไหงงอนนานงี้อ่ะ ไอ้อาร์ตกลับเข้ามาแล้ว
"ต้น มึงไหวป่าววะ" ไอ้อาร์ตถาม ผมก็งงๆ ไหวยังไงวะมันเลยเอามือชี้หน้า
"มึงไปดูหน้ามึงก่อนไป" หน้ากูมีอะไรวะ
ผมส่องกระจกดูหน้าตัวเองแล้วก็ตกใจ เหี้ยเอ้ยหน้ากูที่โดนต่อยมาตอนนี้บวมช้ำ โดยเฉพาะตรงใต้ตามันเป็น
สีม่วงคล้ำ ตาขวาบวม ผมอ่ะไม่รู้หรอกว่ามันบวมหรือแต่ว่ามันเจ็บนิดหน่อย กูดูหน้าไอ้ขี้เหร่ที่ไหนวะเนี่ย
มันขี้เหร่กว่ากูนิดเดียวเอง
" เดี๋ยวพี่ไปส่งแล้วกันอาร์ต" ไอ้ต้าหันไปหาไอ้อาร์ตไม่ได้มองผมแม้แต่น้อย ไอ้อาร์ตพยักหน้า ไอ้ต้าหยิบผ้าเช็ดตัวไปมันคงไปล้างหน้าล้างตาก่อน ผมไม่ยอม
"ไปด้วยดิ" ไอ้ต้าทำเป็นไม่สนใจ พอมันออกจากห้องไอ้อาร์ตก็เดินเข้ามา
"พี่ต้าโกรธมึงแหงๆ เมื่อวานอ่ะถามเรื่องกูถูกมึงเย็ดด้วย"อ้าวไอ้สาด
"แล้วมึงบอกไปว่าไง" ผมถาม ไอ้อาร์ตเกาหัว
"กูก็บอกว่าโดน มึงใส่ถุงด้วย แล้วทำไมต้องโกรธวะ"ผมนั่งลงบนเตียง
"มันจับได้ดิว่ากูไม่ใส่" ไอ้อาร์ตอ้าปากค้างไอ้ต้าเปิดประตูกลับเข้ามาพอดี
"ไปเหอะอาร์ต เดี๋ยวแดดร้อน" ไอ้ต้าพูดกับไอ้อาร์ตผมก็พาซื่อเดินตามมันออกไปด้วย ไอ้อาร์ตมันให้ไปส่ง
แค่ปากซอย ก็เลยเอามอเตอร์ไซลค์ไป ไอ้ต้าเข็นรถมาใส่หมวกกันน็อกเรียบร้อยไอ้อาร์ตก็ซ้อน แล้วผมก็ยกขาจะคร่อม แต่..
"บรื้น" ไปโน่นแล้วไอ้ต้าบิดเร่งเครื่องพาไอ้อาร์ตซ้อนไปไอ้ต้นยกขาค้าง อ้าวเฮ้ย กูไปด้วยไงอ่ะ
ผมเดินกลับเข้าบ้านอย่างเซ็ง มันแกล้งกูหรือว่ามันโกรธจริงวะสงสัยต้องหาวิธีง้อกันหน่อยแล้ว แล้วจะง้อไงอ่ะ ทำไม่ค่อยจะเป็นซะด้วยผมเดินกลับขึ้นห้อง ทั้งบ้านไม่มีใครอยู่ พี่โตพาพ่อไปธุระพ่อบอกตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ผมเดินทั่วห้องคิดไปเรื่อยว่าถ้าไอ้ต้ามันโกรธจริงแล้วผมจะง้อมันยังไงดี
ผมนึกถึงหนังถึงละคร ถ้าผู้หญิงงอน ก็ส่งดอกไม้แต่มันสะเร่อและโคตรเชย ยิ่งกับไอ้ต้าแล้ว มันไม่เอาหรอก ผู้ชายงอนนี่ง้อไงวะ ผมนั่งคิดนอนคิดเกือบตีลังกาคิดแล้ว หน้ากูตอนนี้ก็ไม่หล่ออีกไอ้ต้ามันเลยไม่ค่อยอยากมองหน้าเท่าไหร่
"มันงอนกูเพราะกูไม่ใส่ถุง" ผมรำพึงกับตัวเองไหนๆก็ไหนแล้ว กูก็ใส่ถุงให้มันดูเลยละกัน เผื่อมันจะยิ้ม
จะหัวเราะขึ้นมาบ้าง เหอๆ ความคิดประหลาดเกิดกับกูอีกละ กูวิ่งลงไปในครัวหยิบถุงก๊อบแก๊บเก่าๆ ที่ใช้
ใส่ของมาจากห้างต่างๆ หลายใบ แล้วก็แก้ผ้าตัวล่อนจ้อนจัดการตัดถุงตรงตูดจากนั้นก็ใส่ทีละชิ้น
แฟชั่นใหม่ของกูก็คือ เสื้อสีขาวยี่ห้อเทสโก้โลตัสกางเกงสีเขียวยี่ห้อบิ๊กซีข้างนึงสีเหลืองยี่ห้อ หมวกทำจาก
โรบินสัน ดูตัวเองในกระจกแล้วกูยังขำเลยเสียงมอเตอร์ไซลค์วิ่งเข้ามาในบ้านแล้ว ผมรีบกระโดดขึ้นเตียงเหลืออีกถุงนึงยังไม่ได้ใส่คือถุงควย รอไอ้ต้ามาใส่ให้ อิอิ
ผมเอาผ้าห่มคลุมตัวไว้ ในใจตอนนี้เต้นตึกๆกะว่าไอ้ต้าเห็นต้องหัวเราะก๊ากแน่นอน สักพักไอ้ต้าก็เปิด
ประตูห้อง ผมก็เปิดผ้าห่มกระโดดขึ้นไปยืนบนเตียง
"ตะแด่...." ผมร้อง ไอ้ต้าหันมาแต่หันแล้วทำไมยังนิ่งอยู่วะ ไม่ขำอ่ะ กูกะว่ามึงขำตายเลยนะเนี่ย
" มึงโกรธที่กูไม่ใส่ถุงไม่ใช่เหรอ กูใส่ให้แล้วไงดูดิ"ผมจับตัวไอ้ต้าที่เดินหนี ไอ้ต้าไม่พูดอะไรสักคำปล่อยให้ผมลากไปไหนก็ไป
"มึงโรธอะไรกูเนี่ย" ผมถามไอ้ต้าทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจไอ้ต้ามองทีวีไม่ได้สนใจผมเลย ขนาดผมไปนั่งบังทีวีไว้มันก็ไม่สนใจ
" ต้นบอกแล้วไง ว่าถ้าโกรธกันยังไงก็ขอให้พูดไม่ใช่เงียบแบบนี้" ผมจับตัวไอ้ต้าเขย่า แขนที่เข้าเฝือกไว้แกว่งตามแรงไอ้ต้ายังคงนิ่งเงียบ ผมยืนมองหน้ามันมันก็ไม่สนใจ ล้มตัวลงนอนตะแคงหลับตา
"พี่ต้า..." ผมเรียกชื่อมัน ไอ้ต้าหลับตานิ่งผมจับตัวมันเขย่าอีก ความรู้สึกอึดอัดเพิ่มขึ้นทีละน้อย ไม่ชอบเลย
ที่เวลาโกรธกันแล้วอีกคนไม่พูดผมอดโมโหไม่ได้ที่เหตุการณ์มันกลายเป็นแบบนี้ โกรธตัวเองที่ไม่รักษาสัญญา โกรธไอ้ต้าที่ใจแข็งโกรธไอ้อาร์ต โกรธพ่อ โกรธแม่ โกรธไปหมด โดยที่กูเองอ่ะแหละที่ผิด
ผมกระชากถุงที่ใส่อยู่ออกจากตัวจนหมด
"มา.. กูให้มึงเย็ดแล้วหายโกรธกูนะ" ผมบอกไอ้ต้าไอ้ต้านิ่งไม่สนใจแม้แต่น้อย ผมหันหลังให้แล้วแอบหันหัวมามองไอ้ต้าไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้นมาดู
"แม่งเว้ย เป็นเหี้ยอะไรเนี่ย" กูเริ่มโวยวายแล้วกระโดดขึ้นคร่อมจับตัวไอ้ต้าเขย่า ไอ้ต้าหลับตาปล่อยให้ผมทำตามใจชอบ
"มึงเป็นอะไร บอกกูมาดิ"ผมจับคอเสื้อไอ้ต้าเขย่าตะโกนโวยวายไอ้ต้าทำเป็นนอนตายไม่ขยับแม้ผมจะนั่งทับตัวมันไว้
"พี่ต้า..." ผมพยายามข่มใจไม่ให้อารมณ์เข้าครอบงำเรียกชื่อไอ้ต้าแผ่วเบา
"พี่ต้า..." ผมเรียกซ้ำ ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิมผมเลยล้มตัวลงนอนด้านหลังไอ้ต้าแล้วกอดไอ้ต้าไว้
ผมชะโงกมองหน้าไอ้ ต้าเผื่อว่ามันจะใจอ่อน ไอ้ต้ายังเหมือนเดิมเอาไงดีวะเนี่ย ผมทำอะไรไม่ถูกแล้ว เลยซุกหน้าเข้าที่หลังไอ้ต้ามันแล้วน้ำตาผมก็ไหลอีกครั้งผมพยายามกลั้นน้ำตาแต่มันคงยากเกินกว่าที่ผมจะทำได้
ไม่สิผมไม่ได้ทำเลยตะหาก ผมปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงไปกับความหลังไอ้ต้ามันอยู่ตรงหน้าก็จริง แต่ในสภาพเหมือนไร้ชีวิตอย่างนี้ผมไม่เอา
ความที่ผมเป็นน้องเล็กของบ้าน ก็เลยถูกที่บ้านตามใจมาตลอดถึงจะไม่ใช่เด็กสปอล์ยที่ถูกตามใจจนเสียคน
(รึเปล่า) แต่ก็ไม่เคยมีใครว่าหรือขัดใจผมเลยสักครั้งครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ไอ้ต้ามันขัดใจผม หรือพูดตรงๆ
ก็คือโกรธ ตอนที่เราต่อยกันคราวก่อน ก็เป็นเรื่องที่ผมงี่เง่าเอง
"พี่ต้า" ผมร้องเรียกอีกครั้ง เสื้อยืดตรงแผ่นหลังไอ้ต้าเปียกไปด้วยน้ำตาผมไอ้ต้าไม่ขยับ ผมเม้มปากแน่น
"พี่ต้า พูดกับต้นดิ" ผมพูดไปร้องไห้ไปผมเพิ่งเห็นเมื่อกี้ว่าไอ้ต้ามันก็น้ำตาไหลอยู่เหมือนกัน
"พี่ต้าครับ ต้นขอโทษ พูดกับต้นเหอะ"ผมจับตัวไอ้ต้าเขย่าปากก็พูดไม่หยุด
"พี่ ต้าไม่รักต้นแล้วเหรอ ทำไมไม่พูดกับต้นอ่ะ"ผมเริ่มโวยวายอีกรอบ รู้ทั้งรู้ว่าสิ่งที่พูดออกไปมันทำร้ายจิตใจคนฟังขนาดไหนแต่ผมก็ยังทวงความรักอย่างหน้าด้านๆ ไม่เคยมีนาทีไหนที่ไอ้ต้ามันไม่รักผมข้อนี้ผมมั่นใจ แม้ตอนนี้ที่มันฌกรธ ก็เพราะว่ารักผมนี่แหละ
"ต้นขอ โทษนะ ต้นไม่ทำอีกแล้ว" ผมพูดไปร้องไปมือเอื้อมไปปาดน้ำตาไอ้ต้าที่เอ่อท้นมาจากดวงตาที่ปิดสนิท ผมรู้ว่ามันไม่ได้รับมันได้ยินผมทุกอย่าง แต่มันยังไม่ยอมให้อภัยผมสักทีผมร้องเรียกชื่อไอ้ต้าจนแทบไม่มีเสียง สุดท้ายผมก็ต้องยอมแพ้กอดไอ้ต้าแน่นแล้วซุกหน้าเข้าที่หลังมัน แล้วร้องไห้เงียบๆ
ผมเผลอ หลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ ตื่นมาไอ้ต้าก็ไม่อยู่ตรงนั้นแล้วเศษถุงพลาสติกเต็มห้องเมื่อกี้ถูกเก็บทิ้งไปหมดแล้วผมรีบลุกขึ้นแต่งตัวแล้วเดินออกมาตามหาไอ้ต้าแต่ไม่เจอผมเริ่มวิตกกังวลว่าไอ้ต้ามันหายไปไหนความเจ็บนี้มันกรีดลึกกว่าเดิมเพราะครั้งนึงผมก็เคยทำให้ไอ้ต้าต้องพบกับความรู้สึกนี้เช่นกัน
ผมเดินออกมาดูนอกบ้านอย่างหมดอาลัย รถมอเตอร์ไซลค์ยังอยู่ถ้าไอ้ต้าออกจากบ้านไปจริงมันก็คงเอามอเตอร์ไซลค์ไปด้วย แต่ก็ไม่แน่เพราะในหมู่บ้านมีที่ให้เดินไปใกล้ๆได้ตั้งหลายที่บางทีมันก็อาจจะกำลังเดินไปซื้อขนมร้านแถวนี้ก็ได้
ผมล้างหน้าล้างตาแล้วก็ปิดบ้านแล้วเดินไปหาไอ้ต้าตามจุดที่คิดว่ามันจะไปที่ร้านมินิมาร์ทใกล้บ้านไม่มีวี่แววของไอ้ต้าแม้แต่น้อยผมเปลี่ยนใจไปดูที่สโมสรของหมู่บ้าน มันอาจจะไปนั่งเล่นตรงสวนแถวนั้นก็ได้ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปตามถนน แดดร้อนเปรี้ยงส่องหัวก็ไม่เท่าความร้อนใจที่ปะทุท่วมท้น
ผมไม่กล้า ตะโกนเรียกชื่อไอ้ต้าจึงได้แต่มองหามันตามที่สายตามองเห็น ไม่มีไอ้ต้าแม้แต่เงา ผมวิ่งไปถึงสโมสรที่นั่นว่างเปล่า มีแต่เจ้าหน้าที่ของสโมสรทำงานกันอยู่บางคนเห็นหน้าผมที่ตอนนี้ทั้งบวมเพราะ
โดนต่อย ตาก็ปูดเพราะร้องไห้มาอย่างหนักแม่งเห็นหน้ากูแล้วเอามือปิดปากตกใจ
ผมวิ่งย้อนกลับมาดูที่บ้าน บ้านยังปิดสนิท ไอ้ต้ามันมีกุญแจถ้ามาแล้วมันก็ต้องเปิดเข้าไปแล้ว แต่นี่แม่กุญแจยังคล้องอยู่ที่เดิมผมกดโทรศัพท์หาไอ้อาร์ต
"อาร์ต ตอนไอ้ต้าไปส่งมึง พูดอะไรมั่งเปล่า"ผมกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ทันที
"อ้าว ไมวะ " ไอ้อาร์ตถาม ผมก็เลยบอกว่าผมหาไอ้ต้าไม่เจอ
"ไอ้ต้น แล้วมึงโทรหาพี่เขายัง" อ้าวเออ กูลืมผมตัดสายไอ้อาร์ตแล้วต่อสายไอ้ต้า เสียงโอเปอเรเตอร์ดังมาว่าติดต่อไม่ได้ทำเอาผมร้อนใจหนักไปกว่าเดิม
ผม เริ่มไล่โทรหาเพื่อนที่รู้จักไอ้ต้า อย่างไอ้ทัก พี่แมคไม่มีใครบอกว่าไอ้ต้าโทรมาหาเลย ทำเอาผมเป็นกังวลกว่าเดิมผมวิ่งออกจากหน้าบ้านไปตามถนนอีกครั้งเหนือ่ยแทบขาดใจดีที่กูเล่นบาสไม่งั้นกูคงเป็นลมแดดตายไปแล้ว
ผมลอง วิ่งไปทางด้านท้ายหมู่บ้านบ้าง ตรงนั้นจะมีร้านเช่าหนังอยู่ผมกับไอ้ต้าเคยไปเช่าด้วยกันบ่อยๆ
ความเป็นห่วงเลยทำให้กูลืมไปเลยว่าน่าจะเอามอเตอร์ไซล์คไปพอนึกได้กูก็วิ่งมาไกลแล้ว วิ่งกลับไม่คุ้มว่ะ
ผมวิ่งต่อหายใจ น้ำลายเหนียวฝืดคอหายใจแทบไม่ทัน
พอไปถึงร้าน ผมก็ต้องผิดหวังอีกครั้ง ไอ้ต้าไม่อยู่อีกแล้วมันไปไหนของมันวะเนี่ย ผมมองไปรอบๆอย่างร้อนใจ สายตาเริ่มพล่ามัวเพราะเลือดสูบฉีดไปเลี้ยงสมองไม่ทันผมเอามือชันขาตัวเองแล้วหายใจลึก ก่อนกดโทรศัพท์หาไอ้ต้าอีกครั้ง คราวนี้ติดแล้วแต่ไม่มีคนรับ
ผมเดินไปกดเบอร์ไอ้ต้าไปหลายรอบจนไม่ได้มองว่าไกลๆตรงหน้ามีคนที่ผมตามหาเดินถือถุงใบเล็กมาจากปากทางหน้า หมู่บ้านผมกดไปกี่ครั้งไอ้ต้าก็ไม่รับเลยเงยหน้ามองทาง นั่นไง ไอ้ต้าจริงๆด้วย
"พี่ต้า"ผมตะดกนลั่นถนนวิ่งสุดฝีตีนไปหาไอ้ต้าที่ยังอยู่ห่างเกือบสองร้อยเมตร
ผม วิ่งไปยิ้มไปจนเข้าใกล้ ก็เห็นว่าไอ้ต้ามันทำหน้างงๆว่าผมเป็นอะไรถึงได้วิ่งเป็นหมาหอบแบบนี้
"มึงไปไหนมา กูเป็นห่วง" ผมจับมือไอ้ต้าเขย่า
"กูนึกว่ามึงหนีกูไปแล้ว"ผมพูดแล้วกอดไอ้ต้ากลางถนน ไอ้ต้าหันมองรอบตัวดีที่เป็นถนนในหมู่บ้านแล้วเลยไม่มีใคร
"โทรไป ทำไมไม่รับ" ผมถามไอ้ต้าไม่ปล่อยให้มันพูดมองไปก็เลยเห็นว่าไอ้ต้ามันใส่กางเกงบาสผม ตัวที่ไม่มีกระเป๋าด้วย ตัวมันก็มีแต่เสื้อยืดในมือก็มีแต่ถุงกับกระเป๋าตังค์ ก็เลยถึงบางอ้อว่ามันไม่ได้เอาโทรศัพท์มาผมยิ้มแหยๆ กอดไอ้ต้าอีกครั้งอย่างดีใจ ไอ้ต้ามันดันผมออกแล้วส่งถุงให้

harain15

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนมากนะคราบ

Schwarzwald

ขอบคุณครับ

AAA1234567899

ขอบคุณครับ

Alongkorn173

ขอบคุณครับ

Alongkorn173

ขอบคุนคับ

pikla

ขอบคุณครับ

iqdz

ขอบคุณมากครับ

pt200

ขอบคุณครับ

xoman

ขอบคุณมากครับ

4_NAY

ส.น.น.

pierce

ใจหายว๊าบบบ

sugarxxx

เออ มันโกธรอะไรกันหวา

bomb2534

ขอบคุณครับ

anuponm

ขอบคุณครับ

takeshi

ขอบคุนนะคับ

ai0hm

แซบมากนาจา

Soyu

ขอบคุณนะครับ

xycrest

ขอบคุณครับ