ช่วยด้วย เราไม่กล้าจะรักใครเลย แต่เราเหงามากๆ จะขาดใจแล้ว T T

Nessy

      สวัสดีอยากถามคนที่มีแฟนมากๆเลยว่า ทำไมถึงมีความรักมอบให้คนอื่นขนาดนั้น 555 ในขณะที่เราเอง ไม่เคยจจะไว้ใจมอบความรักให้ใครเลยถามว่าเราเคยแอบชอบใครมั๊ย เราก็เคยนะ เราเคยชอบผู้ชายด้วยกันเองแต่เขาก็ไม่ได้นึกชอบเรา ก็แน่หละ เขาเป็นผู้ชายแท้ๆแล้วก่อนหน้านี้เราก็เคยชอบผู้หญิงด้วย แต่ตั้งแต่เล็กๆแล้วแต่ตอนนั้นมันก็ยังไม่มีอะไรจริงจังหรอก ตอนนั้นมันยังเด็กมาก จริงๆนะ
        เรารู้สึกว่าเราต้องการความรักมากๆต้องการความรักความสนใจจากทุกๆคน ทั้งเพื่อนแล้วก็พ่อแม่แต่ว่าความต้องการนั้นกลับทำให้เราทำตัวโดดเด่น บางทีก็แสดงออกด้วยความก้าวร้าวแสดงออกโดยการทำตัวตลกๆจนติดเป็นนิสัย(จนทำตัวตุ้งติ้งมาจนถึงทุกวันนี้)ตอนเด็กๆเคยแอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวแถวๆโรงจอดรถข้างๆโรงเรียนที่เราคิดว่าจะมีคนเดินผ่านไปผ่านมาแล้วมาเห็นเราสงสารเรา สนใจเรา แต่ก็ไม่เห็นจะมีใครสนใจเรามากขึ้นเลยกลับมีคนมองข้ามเราแล้วก็เบื่อเรามากขึ้นจนเรารู้สึกฝังใจเรามาตลอดว่าคงไม่มีใครรักเราแล้วเราก็เลยไม่กล้าที่จะให้ความรักกับใครอีกเลย ไม่กล้าที่จะแอบชอบใครไม่กล้าจะทุ่มความรักให้กับใคร ตรงกันข้ามกับความต้องการในตอนนี้มากๆที่เรารู้สึกเหงาแล้วก็รู้สึกโดดเดี่ยวมากๆ อยากจะมีใครอยู่ข้างๆมากขึ้นต้องการความรักมากขึ้น ทั้งๆที่ตอนนี้เราปรับตัวได้ดีกว่าแต่ก่อนแล้วตอนนี้เราก็มีกลุ่มเพื่อนไปไหนมาไหนกันตามปกติ แต่หากถามเราว่าเรามีเพื่อนสนิทมั๊ยไม่มีเลย เราไม่มีเพื่อนที่รู้ใจเราเลยแม้แต่คนเดียวเวลาเพื่อนบางคนโทรหาเรากลับบมีความรู้สึกรำคาญเพื่อนทั้งๆที่เป็นเพื่อนในกลุ่มไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าวด้วยกันแต่ว่าความต้องการความรักของเรากลับมากขึ้นมากขึ้นทุกวัน อยากจะมีใครสักคนจนบางทีก็ไปประกาศหาคนคุยด้วยตามห้องแคมฟรอกทักเฟซไปหารุ่นพี่ที่หน้าตาดีๆตามเสปคคเราบ้าง เพื่อนที่น่ารักๆใกล้ๆเราบ้างแต่พอมีคนคุยด้วยก็คุยด้วยได้ไม่นาน เราไม่ได้มีความตั้งใจเลยเพราะเราคิดว่าพี่เขาคงไม่ชอบเราหรอก เราไม่น่ารักเหมือนใครๆ แล้วแต่ละคนก็ไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยเราทรมานมากๆเลย ยิ่งต้องการความรักมากขึ้นเราก็ยิ่งต้องควานหาคนมาคุยกับเรามากขึ้นๆ แล้วก็เริ่มหมดหวังมากขึ้นๆเราก็เป็นคนที่เดินได้ กินได้ ฟังเพลง ดูทีวี ดูยทิวบ์ เรียนได้ (เรียนสายวิทย์เกรด3.00+แทบทุกเทอม แอบโม้ด้วย) ปกตินี่แหละ แต่เราว่าเรามีอะไรที่ไม่เหมือนคนอื่นอยู่นะ
        การกระทำของเรากับความต้องการของเราขัดแย้งกันมาอย่างนี้อยู่ตลอดสิบเจ็ดปีที่เกิดมายิ่งวันเวลามากขึ้นเท่าไหร่เราก็ยิ่งทำแบบนั้นซ้ำๆเดิมๆหนักเข้าๆเราไม่อยากจะมีปัญหาอย่างนี้อีก ความต้องการความรักความอบอุ่นจากสังคมทำให้เราหาคนคุยด้วยแต่เรากลับคิดว่าไม่มีใครจริงจังกับเรา ความรักแท้ๆในโลกนี้ไม่ได้มีไว้สำหรับเรา เราเหงามากๆขืนเป็นอย่างนี้นานๆไป เราว่าเราต้องมีปัญหาทางจิตแน่ๆเลยเราไม่เคยใส่ใจกับความรักเลย แต่เรากลับต้องการความรักมากๆบางทีเห็นเพื่อนคนอื่นๆในโรงเรียนที่ทำตัวให้เด่นๆได้แล้วประสบความสำเร็จเป็นที่โดดเด่นในโรงเรียนเราก็อิจฉามาก อยากจะเป็นอย่างเขา อย่างเช่น เพื่อนกระเทยสาวคนนึงเป็นคนตลกทำตัวแรงๆ เต้นเด้งๆมันๆได้เวลาโรงเรียนมีดนตตรี สังคมก็สนใจหัวเราะให้เธอเพื่อนกระเทยสาวอีกคนนึงร้องเพลงเก่งและหน้าตาดีกว่าเรามาก คนกดไลค์ในเฟซก็เยอะเธอมีเพื่อนมากมายเลย มีเกย์แมนๆมาคุยด้วยโดยไม่ได้รังเกียจอะไรเธอเลยแต่พอเราทำตัวเด่นๆบ้าง ก็ไม่ค่อยมีกระแสพูดถึงเราอยู่ดีไม่ประสบความสำเร็จอะไรเลย รู้สึกท้อถอยถึงขั้นไม่อยากทำอะไรอีกเลยไม่อยากจะเรียกร้องความสนใจอะไรอีกแล้ว แต่ด้วยความที่เราทำอย่างนั้นเป็นประจำก็เลยทำให้เราทำแบบนั้นไปอีกบ่อยๆ แต่มันก็ได้ผลลัพธ์แบบเดิมทุกทีแล้วความรู้สึกท้อถอยก็เริ่มมีมากขึ้นๆทุกวัน ทำให้เราเป็นคนไม่กล้าขึ้นทุกวันๆ ไม่มีความหวังให้ใครอีกแล้ว ไม่ไว้ใจใครอีกแล้ว
       อยากจะถามว่าเราควรทำยังงัยดีตอนที่รู้สึกเหงาทีไรเราก็รู้สึกเจ็บแปลบๆจากกลางอกส่งไปถึงปลายนิ้วทุกครั้งเป็นอย่างนี้ติดๆกันเวลาเราเห็นใครดีกว่าเรา เวลาเห็นอะไรที่มันสะเทือนใจเราเวลาที่เราเหงา ต้องการใคร เราทรมานมาก เจ็บจนบางทีต้องร้องไห้ เจ็บอย่างนี้บ่อยๆ เราควรทำยังงัยดีให้มีชีวิตเหมือนกับคนอื่น ให้ไม่เหงาคนแอบจิตแบบนี้ ช่วยเราด้วย เคยลองนั่งสมาธิดูแล้วนะแต่มันก็ไม่เกิดสมาธิจริงๆ มันฟุ้งซ่านไปหมด คิดเรื่องนู้นเรื่องนี้อยู่ตลอดเรื่องนู้นก็น่าคิด เรื่องนี้ก็น่าคิดไปหมด 555  T  T
       จริงๆแล้วความรักมันเกิดจากอะไรหรอเกิดจากความผูกพันธ์ ความสนิทสนม ความใคร่ ความต้องการทางเพศ หรือ พรหมณ์ลิขิตมาเกิดจากอะไรกันแน่ เราก็ไม่เคยได้เรียนรู้เกี่ยวกับมันเลย

zantiga

จากที่อ่านมาทั้งหมดผมมองว่า คุณต้องการเพื่อนที่รู้ใจ ยินดีรับฟังเรื่องราวของคุณมากกว่าที่คุณอยากได้คนรักแบบแฟนนะครับ

การมีเพื่อนไม่ยากเลยครับ แค่เพียงเราเอ่ยปากพูดคุยกะเขาก่อน โดยไม่จำเป็นต้องรอให้อีกฝ่ายเอ่ยปากพูดคุยก่อน
แล้วเราถึงจะคุยตาม แล้วก็หาเรื่องสัพเรเหระคุยไปเรื่อยๆ แล้วเดี๋ยวก็มีเพื่อนเองครับ

ส่วนเรื่องความรักแบบแฟน ก็เหมือนผีเสื้อครับ ยิ่งไขว่วคว้าไล่ตามยิ่งบินหนี

และที่สำคัญหยุดคิดเล็กคิดน้อยครับ เลิกคิดเองเออเองว่าการกระทำของเรานั้นจะทำให้เพื่อนลำบากใจ
ไม่งั้นคนทุกคนในโลกก็ลำบากใจหมดซิครับ จะทำไรต้องมาระแวงว่าทุกการกระทำนั้นทำให้เพื่อนลำบากใจมั้ย

ในการเริ่มต้นผูกมิตร อย่าเอาตัวเราไปเทียบกะคนอื่นครับ จงเป็นตัวของตัวเอง บุคลิกแต่ละคนไม่เหมือนกันครับ
ไม่มีกฎตายตัวว่าบุคลิกแบบไหนเพื่อนมากเพื่อนน้อย จงเป็นตัวของตัวเราให้มากที่สุดครับ
เพื่อนที่จริงใจจะบอกเราเองว่าชอบเราตรงไหน อยากให้เราปรับตรงไหนครับ

MOOHUN

เห็นด้วยกะรีบนครับว่า น้องขาดเพื่อนคู่คิดครับ
น้องเป็นคนไม่ค่อยพูดป่าวครับ ถ้าใช่ปรับเปลี่ยนครับ การพูดน้อยด้วยเหตุผลว่าไม่รู้จะคุยอะไรจะทำให้เพื่อน
รู้สึกเบื่อเรา และสุดท้ายเพื่อนก็จะไม่อยากอยู่กะเราครับเพราะคุยกะเราแล้วไม่สนุก

วันหยุดว่างๆได้ไปเที่ยวไรกะเพื่อนบ้างมั้ยครับ เที่ยวแบบเที่ยวห้าง ไปกิน อะไรนะครับไม่ค้องถึงกะไปเธค ผับ
อันนี้ก็เป็นอีกทางช่วยผูกมิตร

Nessy

MOOHUN ตอบกลับเมื่อ 2014-11-23 10:22
เห็นด้วยกะรีบนครับว่า น้องขาดเพื่อนคู่คิดครับ
น้องเ ...

เป็นคนพูดปกติครับบางทีก็พูดมาก เล่นมุขได้ตามสถานการณ์555 ร่าเริงสนุกสนานเฮฮาได้กับเพื่อนๆในกลุ่มในห้องแล้วก็ห้องอื่นที่คุ้นๆกัน แต่ยกเว้นพวกผู้ชาย ที่ไม่ค่อยไปสุงสิงด้วย เสาร์อาทิตย์ไปกินก๋วยเตี๋ยว เดินเที่ยวห้าง ร้องคาราโอเกะกับเพื่อนบ่อยๆครับ แต่เมื่อก่อนไม่ค่อยมีอย่างนี้ครับ ขอบคุณมากนะครับ