“รักพีนะครับ และจะรักพีตลอดไป”

MOOHUN

]

เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นเรื่องที่ 2 ที่แต่งต่อจากเรื่องชีวิตแสนธรรมดา
ก็เหมือนเดิม ถ้าไม่ชอบก็ขออภัยด้วยนะ แต่อยากแต่งแนวนี้จริงๆ ^^

“รักพีนะครับ และจะรักพีตลอดไป” คำพูดนี้ผมยังคงจำได้เสมอ จำได้ตลอดเวลา ไม่ว่าจะทำอะไร  อยู่ที่ไหน  อยู่กับใคร  คำพูดนี้จะสะท้อนกลับมายังตัวของผมตลอด  มันทำให้ผมรู้ว่า  ผมยังรักเขาอยู่  แม้ว่าเขา.........จะไม่ได้........อยู่ตรงนี้.......ก็ตาม.......
ผมขอบอกเรื่องราวชีวิตของผม  ซึ่งมันก็ไม่ได้วิเศษอะไร  เพียงแต่........ ถ้าใครได้อ่าน  คงอยากจะทำให้คนที่คุณรักมีความสุขมากขึ้น  ก่อนที่จะ ........สายไป
ตอนนั้นผมอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4  ผมเรียนสายวิทย์-คณิตครับ  ก็อย่างที่รู้ว่ามันยากมาก  ผมต้องตั้งใจ เรียนให้มากขึ้นกว่าตอนมัธยมต้น  ซึ่งก็ลำบากพอ  เพราะมันต้องแข่งขัน กัน  คงไม่มีใครอยากเป็นที่โหล่ของห้องหรอกครับ  แต่ยกเว้น.........นัด  คน ๆ นี้ต้องการจะเป็นที่โหล่ของห้อง  ทำตัวเป็นเด็กเกเร  ชอบชกต่อยกับคน อื่น  ผมเคยแอบเห็นเขาคุยโทรศัพท์แล้วบอกสูตรของฟิสิกซ์ด้วย  ซึ่งตอนนั้นก็ ทำให้ผมรู้ว่า......เขาฉลาด......  แต่ทำไมล่ะ  ทำไมเขาต้องทำตัวแบบนี้ทั้ง ๆ ที่ถ้าเขาตั้งใจทำก็เป็นที่ 1 ของห้องได้อย่างสบาย  แต่สงสัยผมจะแสดงออกมากไปหน่อย  เขามองผมเขม็ง เลย  ตอนนั้นคำแรกที่นึกได้คือกลัวครับ  กลัวจริง ๆ เขาไม่เคยคุยกับผมทั้ง ๆ ที่อยู่ห้องเดียวกัน  ตอนนั้นผมคงทำท่าที่มันตลกออกไปเขาถึงได้หัวเราะ ผม  แต่นั่นก็เป็นจุดเปลี่ยน  ซึ่งทำให้ผมได้รู้จักกับ นายณัฐพงศ์  หรือนายนัดนั่นเอง  ตั้งแต่วันที่เขาหัวเราะผม  เขาก็เริ่มที่ จะพูดจากับผมบ้าง  แล้วก็เริ่มที่จะคุยกันเยอะขึ้นจนกลายเป็นเพื่อนสนิท กัน  ผมรู้มาว่าที่เขามาเรียนสายนี้เพราะพ่อกับแม่ของเขาให้มาเรียน  ทั้ง ที่เขาไม่ชอบเลยสักนิด  และรู้ว่าเขาเองก็มีปัญหากับพ่อของเขา  ซึ่งก็หนัก พอสมควร  เขาเลยออกจากบ้านมาอยู่คนเดียว  เราทั้ง 2 คน ต่างปรึกษาปัญหาของกันและกัน จนในที่สุดเรื่องไม่ค่ดฝันก็เกิดขึ้น  เขาพาผมไปที่ห้องของเขา  แล้วก็ ปรึกษาปัญหาของเขาเรื่องที่ทะเลาะกับพ่อของเขา  แล้วสุดท้ายก็จบลง ที่........เซ็กส์    มันเป็นครั้งแรกของผม  แต่ผมไม่แน่ใจว่าครั้งแรกของเขาหรือเปล่า  ตอนนั้นผม ได้แต่หลบหน้าของนัด  ทั้ง ๆ ที่จริงๆแล้วคิดถึงเขามาก  อยากเข้าไปคุยด้วย  อยากเข้าไปกอดเขา  ใครที่คุย กับเขาผมก็ไม่ชอบ  อยากให้เขาเป็นของผมคนเดียว  ผมหลบหน้าเขาอยู่อาทิตย์นึง เต็ม ๆ  จนผมคิดว่าควรจะจบปัญหานี้ได้แล้ว  ผมเลยเข้าไปหาเขา  เขาเองก็เข้ามากอด ผม  จูบผม  ผมก็ไม่ได้ห้ามหรือขัดขืนอะไร  เพราะเหมือนกับต่างคนต่างรู้ใจ ของตัวเองแล้ว  และวันนั้นผมก็มีเซ็กส์กับเขาอีกครั้ง  แล้วก็ตกลงที่จะเป็น แฟนกัน  ผมไม่เคยคิดว่าการเป็นแฟนกันจะต้องมีเซ็กส์  หรือเซ็กส์คือการแสดง ความเป็นเจ้าของ  แต่มันคือส่วนที่จะทำให้เรารักกันมากยิ่งขึ้น มันทำให้เราทั้ง 2 คนผูกพันกัน ผมไม่ใช่คนที่ชอบมีเซ็กส์หรือคนเซ็กส์จัด  เขาก็ไม่ใช่  ฉะนั้นที่ผมมี เซ็กส์เพราะพวกเรารักกัน  ถึงจะไม่ถูกต้องก็เถอะนะ  ผมกับเขาคบกันมาเรื่อย ๆ ดูแลกันและกันอย่างดี  ช่วยเหลือกัน  ติวให้กันในเรื่องที่อีกฝ่ายไม่เข้าใจ

ช่วงนี้เหมือนผมได้ขึ้นสวรรค์น้อย ๆ เลย  ผมมีความสุขมาก  แต่ความสุขมันก็ไม่ได้ยืนยาวอะไร  วันนั้นผมกลับมาที หลังนัดเพราะผมต้องคุยกับอาจารย์เรื่องกิจกรรม  ช่วงนี้ผมยุ่งมาก  มาถึงผม ก็ล้มตัวลงนอน  ใครพูดอะไรก็หงุดหงิดใส่  ซึ่งก็เป็นกับนัดด้วย  ผมบอกเขา ว่าอย่าเพิ่งมายุ่งได้มั้ย  เพราะเดี๋ยวจะพาล  เพราะผมนิสัยไม่ดี  เวลามี เรื่องเครียดชอบพาลไปหาคนอื่นบ่อย ๆ ซึ่งเขาก็เข้าใจ  ผมอยู่ทำกิจกรรมของโรงเรียนจนเสร็จ  โดยไม่ได้สนใจนัด เลย  ช่วงนั้นผมจำได้ว่าผมคิดแต่เรื่องกิจกรรมจริง ๆ ผมคิดว่ายังไงก็ได้คุยกับนัดอยู่แล้ว  เพราะกิจกรรมมันมีแค่ไม่กี่วัน เอง  แต่ผมคิดผิดมหันต์  หลังจากที่ผมทำกิจกรรมเสร็จ ผมก็ตรงไปที่ห้องของนัด  แต่กลับไม่พบนัด  ผมคิดว่าเขาคงไปหาอะไรทาน  หรือ ไม่ก็รถติดก็ได้  ขณะที่ผมกำลังจะเดินไปหาอะไรทานบ้างโทรศัพท์ของผมก็ดัง ขึ้น  ทางโรงพยาบาลได้โทรมาหาผมบอกว่าตอนนี้นัดโดนรถชน  ตอนนั้นผมไม่ได้คิด อะไรเลย  นอกจากต้องไปนัดให้ได้  ผมนั่งแท็กซี่ไปลงที่โรงพยาบาลแห่งนั้น แล้วก็ตรงไปหาห้องผ่าตัดทันที  ตอนนั้นได้แต่ร้องไห้  เพราะไม่รู้ว่าจะทำ อะไรได้อีก  ผมได้แต่รอคอยให้หมอออกจากห้องแล้วบอกว่านัดจะไม่เป็นอะไร  แต่ มันคงเป็นได้แค่ความคิด  หมอออกมาบอกว่านัด.......เสียแล้ว  เพราะทนพิษบาด แผลไม่ไหว  พอผมฟังประโยคนั้นสติที่เลือนลางของผมก็ดับวูบ  ไม่อยากรับรู้ อะไรอีกแล้ว  ไม่อยากแล้ว.........[/hide]

MOOHUN

ผมตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ที่โรงพยาบาล  วินาทีนั้นผมอยากจะไปหานัด เหลือ  นัดที่ผมเคยละเลยหน้าที่ของการเป็นคนรักที่ดี  นัดที่ผมรักมากที่ สุด  ขณะที่ผมกำลังร้องไห้พ่ำเพ้อถึงนัด ก็มีผู้ใหญ่ 2 ท่านเข้ามาหาผมแล้วเข้ามากอดผม  ผมรับรู้ได้ทันทีว่านี่เป็นพ่อกับแม่ของ นัด  ท่านบอกว่าเห็นผมสลบลงขณะที่คุยกับหมอ  ท่านทั้ง2 รู้เรื่องของนัดแล้ว  ตอนนี้แม่ของนัดกำลังร้องไห้  ซึ่งก็พอๆกับผมที่กำลัง ร้องไห้อยู่เหมือนกัน  ท่านบอกว่าพยาบาลโทรหาผมคนแรก  เพราะเขาเห็นรายชื่อ ว่า  “ที่รักของนัด”  พอผมได้ยินคำนี้ผมก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม  ทั้ง ๆ ที่นัดดูแลผมดีขนาดนี้  ทำไมผมกลับไม่เคยได้ดูแลเขาเลย  พ่อกับแม่ของนัดก็ รู้เรื่องของผมกับนัดเรียบร้อยแล้ว  แต่ก็ไม่ได้แย้งอะไร  เพียงแต่ขอให้ผม เป็นลูกของท่านได้มั้ย  เพราะผมก็เป็นคนที่นัดรัก  ตอนแรกผมคิดว่าจะปฏิเสธ แต่พอเห็นหน้าของท่านแล้วก็ทำไม่ได้  แม่ของนัดได้ยื่นโทรศัพท์ของนัดให้กับ ผม  บอกว่าให้ผมเก็บไว้  วันนั้นผมก็ลองกด ๆ ไปเรื่อย ๆ  ซึ่งมันก็ทำให้ผมเกิดความรู้สึกหลายอย่างปะปนกันไป  โทรศัพท์ของนัดมีรูป ของผมกับนัด  มีรูปผมตอนนอนหลับ  ตอนทานอาหาร  ตอนคุยกับเพื่อน  ตอนอ่าน หนังสือ  ตอนทำการบ้าน  หรือแม้กระทั่งตอนทำงานกิจกรรม  แล้วผมก็เข้าไปใน โฟลเดอร์หนึ่ง  เป็นไฟล์เสียง  มีอยู่เยอะแยะเต็มไปหมด  ผมก็ค่อย ๆ กดฟังทีละไฟล์  ซึ่งทุกไฟล์นัดได้พูดถึงผม  แต่ไฟล์ที่ทำให้ผมร้องไห้มากที่ สุดคือ  “รักพีนะครับ และจะรักพีตลอดไป”  เพียงประโยคเดียวก็สามารถทำให้จิตใจของผมตกเป็นของเขา เพียงคนเดียวได้  ผมก็ “จะรักนัดเสมอไปเหมือนกัน”  ผมอยากจะบอกประโยคนี้ให้นัดได้รับรู้มากที่ สุด  แต่เขาก็ไม่อาจจะมารับรู้ความรู้สึกของผมได้อีกแล้ว  หลังจากที่ผ่าน งานอันแสนโศกเศร้ามาได้  1  อาทิตย์  ผมซึ่งเอาแต่เหม่อลอยก็ต้องทำให้คนที่ ผมรักเป็นห่วงผมอีกแล้ว  นั่นก็คือพ่อกับแม่ของผม  ผมเพิ่งได้สังเกตุท่านก็ วันนี้แหละว่า ท่านเสียใจมากแค่ไหนที่ต้องเห็นลูกที่ตัวเองรักและทะนุถนอมมาเป็นแบบ นี้  มันทำให้ผมคิดได้ว่า  ผมต้องยืนขึ้นและก้าวเดินต่อไปได้แล้ว  วันนั้น พ่อกับแม่ของนัดมาที่บ้านของผมและขอผมไปเป็นลูกบุญธรรม ซึ่งพ่อกับแม่ของผมก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรเพราะรู้ว่าทางพ่อกับแม่ของนัดก็ยัง เสียใจอยู่  เลยทำให้ผมได้เป็นลูกบุญธรรมของท่านทั้ง2ในที่สุด  
ปัจจุบันนี้ผมจบมหาวิทยาลัยแล้ว  ยืนและก้าวเดือนด้วยเท้าทั้ง2ได้แล้ว  แต่ ไม่ใช่ว่าผมลืมอดีต  ผมยังจำได้ทุกอย่าง  เพียงแต่ถ้าเราไม่คิดที่จะลุกขึ้น ยืนแล้วก้าวต่อไป  คนที่เขารักเราจะต้องเป็นทุกข์ขนาดไหน  ผมไม่อยากเห็นคน ที่ผมรักต้องทุกข์ทรมานอีกแล้ว  ตอนนี้ผมก็ยังคงรักคน ๆ นั้นเหมือนเดิม  คนที่ทำให้ผมได้รู้จักความรักที่มีค่า  คนที่สอนประสบการณ์ ต่าง ๆ ในชีวิตให้กับผม  คนที่เป็นกำลังให้ผมก้าวเดินต่อไป  และเป็นคนที่ผมจะ “รัก” ตลอดไป

biggay1991

ขอบคุณครับ

gaykorat

ขอบคุณคับ

joeyvoy

ขอบคุน

PPk

อ่านหน่อยคับ

pkdevil

ไม่น่ามาอ่านเลยๆๆ แต่เป้นเรื่องที่ดีมากๆครับ

arzugima

สุดยอดไปเลยคับ

lovemadmee

ขอบคูลอย่างมากมาย

domeno140

ขอบคุณครับ

asdfg

ชอบคับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

bacchusop

ขอบคุณคร๊าฟ ^^

impkung

ขอบคุณครับ

impkung

ขอบคุณมากครับ กินใจมากครับ

pooh99

ขอบคุณมากๆนะคร๊าฟฟฟฟฟ

ultramodz

ประสบการณ์เยอะดี

teand2

คับผมมมมมมมมมมมมมมมม

meanspy

ขอบคุณครับ

dreamme1

ขอบคุนนะคับ

save7111

ขอบคุณครับ