คัดอกมาครับ
ครั้งแรกของผม
ตอน ที่ผมอยู่ ม. 1 พ่อพามาเยี่ยมย่าที่กรุงเทพ และต้องค้างที่บ้านของย่า 3 คืน บ้านย่าเป็นบ้านหลังใหญ่ หลายห้องเนื่องจากย่ามีลูกหลายคนแต่ตอนนี้แยกย้ายกันไปมีครอบครัวหมดแล้ว เหลือแต่อาผู้หญิงคนเดียวจึงทำให้คนที่รู้จักที่ต่างจังหวัดฝากลูกหลานมาพักและมาเรียนอยู่ที่นี่กัน หลายคนในเย็นของวันนั้นทุกคนในบ้านก็ได้กินข้าวเย็น
พร้อมกัน และผมสังเกตเห็นว่าในบรรดาลูกหลานที่มาพักอยู่ด้วยนั้นพี่พลและพี่พันสองพี่น้องฝาแฝดดูจะสะดุดตาผมที่สุดเพราะหน้าตาจัดว่าดีใช้ได้เลยครับ พี่พลเรียนอยู่ที่จุฬาส่วนพี่พันเรียนอยู่หอการค้า ทั้งสองหน้าคล้าย ๆ กันตามประสาฝาแฝดแต่บุคลิกต่างกันโดยสิ้นเชิงเนื่องจากพี่พลที่เป็นเด็กวิศวะค่อนข้างห้าวไว้ผมยามประบ่าดูหน้าดุ ๆ
เข้ม ๆ ส่วนพี่พันไว้ผมสั้นดูสะอาดสะอ้านและใจดีที่สำคัญเค้ายิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตรหลังจากกินข้าวเสร็จทุกคนแยกย้ายกันกลับห้อง บางคนก็ดูทีวีกันในห้องรับแขกส่วนผมนั่งคุยอยู่กับย่าและอาผู้หญิง เพราะพ่อออกไปเยี่ยมเพื่อนเก่าย่าบอกว่าให้เข้าห้องนอนก่อนพ่อได้เลย เพราะพ่อออกไปทีไรกินเหล้ากลับดึกทุกทีแต่ใจผมตอนนั้นไปอยู่กับฝาแฝดทั้งสองคนนั้นแล้วโดยเฉพาะพี่พันที่น่ารักของ ผมแต่ก็ไม่รู้จะทำไงเพราะเค้าเข้าห้องนอนกันไปแล้ว ด้วยมารยาส่วนตัวที่สะสมมา 13 ปีประกอบกับอารมณ์ทางเพศที่มีอย่างล้นเหลือของวัยรุ่นอย่างผมทำให้ผมบอกย่าไปว่าผมไม่กล้านอนคนเดียวกลัวผี ให้ใครมานอนเป็นเพื่อนผมหน่อย...อุย..เกือบเสียแผนครับ เพราะย่าเสนอตัวมานอนเป็นเพื่อนผม ผมจึงรีบอ้างเหตุผลว่านอนดิ้นเอามากๆ และขอเป็นพี่พลหรือพี่พันก็ได้เพราะเป็นผู้ชายด้วยกัน
(เลวมั้ยล่ะครับ) หลังจากย่าเดินไปเจรจากับพี่ทั้งสองก็ได้ความว่าพี่ทั้งสองให้ผมไปนอนในห้องได้เลยโอ้..พระเจ้า..ในที่สุดผมก็มีโอกาสได้ใกล้ชิดพี่ทั้งสองคนนั้นแล้วในห้องนอนของสองฝาแฝดมีเตียงเดี่ยวสองเตียงอยู่คนละมุมห้องแต่พี่ทั้งสองลากเอามาติดกันเพื่อให้ผมนอนด้วยได้หลังจากเราถามไถ่และคุยเรื่องต่าง ๆ กันจนดึกก็รู้ว่าทั้งสองคนเรียนอยู่ปี 2 กันแล้ว และผมสังเกตว่าพี่พัน(คนที่ผมชอบ)ชอบเอามือมาลูบหัวผมบ่อย ๆ ด้วยความเอ็นดูเวลาที่คุยกัน การนอนกับคนแปลกหน้าเป็นเรื่องที่ผมไม่ชินนักดังนั้นการที่ได้นอนใกล้คนที่ผมรู้สึกชอบตั้ง 2 คน(ผมนอนกลางครับ) มันก็เป็นอะไรที่วิเศษสุดแล้วสำหรับผมในตอนนั้นหลังจากที่พวกเราปิดไฟนอนกันมาพักใหญ่สองพี่น้องก็ส่งเสียงกรนแบบเด็ก ๆ(คล้ายหายใจแรง ๆ อ่ะครับ) กันทั้งสองคนหน้าพี่พันหันมาทางผมใกล้มากจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่ถูกที่แก้มทำให้ผมนอนไม่หลับด้วยความตื่นเต้น ขณะที่ผมพยายามข่มตาให้หลับอยู่นั้น พี่พล(คนที่ห้าว ๆ )
ก็พลิกตัวเอาขามาก่ายที่ตัวผมจนเป้ากางเกงมาใกล้ที่มือผมมาก(ผมวางมือไว้ข้างลำตัว) ขาของพี่พลที่เอามาก่าย
ส่วนที่เป็นหน้าแข้งก็ทับกับน้องชายผมพอดี...เอาละครับทีนี้ไม่ต้องหลับกันแล้ว ผมพยายามยกขาของพี่พลออก
อย่างเบา ๆ แต่มันก็เป็นไปโดยไม่ง่ายนักจึงได้แค่เพียงทำให้พี่เค้ากลับไปอยู่ในท่าตะแคงและหันตัวมาทางผมแสงที่ลอดผ่านกระจกหน้าต่างมาสลัว ๆ พอจะมองเห็นได้ว่าตอนนี้เป้ากางเกงของพี่เค้าตุงเอามากๆ เหมือนจะดันกางเกงกีฬาขาสั้นผ้ายืดสีขาวตัวนั้นออกมาให้ได้ตอนนี้เลือดในกายผมฉีดพล่านมือไม้สั่น สันชาตญาณมันสั่งมือผมให้ค่อย ๆเลื่อนมือไปสัมผัสเป้าพี่เค้าอย่างแผ่วเบา ของพี่พลจัดว่าใหญ่มากสำหรับผมตอนนั้นผมลูบอยู่ซักพักก็เกิดความย่ามใจเริ่มทำการลูบแรงขึ้นแต่พี่เค้าก็ยังคงนอนนิ่งอยู่ท่าเดิม ผมเลยตัดสินใจค่อย ๆเอาปลายนิ้วชี้ของมือซ้ายที่สั่นระริก
ค่อย ๆ ไล่หาซอกที่พอเหมาะบนขอบเอวกางกางแล้วค่อย ๆแหย่กระแซะให้นิ้วเข้าไปในกางเกงเพื่อดึงให้เอวกางเกงยืดออกเป็นช่องทาง เพื่อเอามือขวาล้วงผ่านเข้าไปได้โดยง่าย....ไม่ทันที่มือขวาของผมจะเข้าไปลึกมาก ปลายนิ้วของผมก็ไปชนเข้ากับส่วนหัวของน้องชายพี่พลเข้าอย่างจังเพราะด้วยความยาวใหญ่ทำให้มันโผล่พ้นออกมานอกกางเกงในและที่สำคัญหัวเปิด ด้วยครับผมแทบจะอดใจรอไม่ไหวอยากจะจับดูให้ทั่วทั้งลำให้หนำใจเลยไม่ทันที่ผมจะทำการใดต่อพี่พลก็พลิกตัวอย่างแรงกลับไปนอนหงายทำให้ผมตกใจดึงมือออกทันทีพร้อมกับปล่อยมือที่จับเอวกางเกงไว้ทำให้ยางยืดที่เอวกางเกงดีดตัวกลับไปที่เอวของพี่พลอย่างแรงเสียงดัง..เผี๊ยะ..มาถึงตอนนี้ผมแทบจะอยากจมหายเข้าไปในที่นอนให้ได้เพราะคิดว่าพี่เค้าต้องลุกขึ้นมากระทืบผมแน่..แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ จากพี่พลเลย ยังคงมีเสียงกรนเบา ๆเหมือนเดิมหลังจากที่ร่างกายพี่เค้าคุ้นเคยกับท่านอนท่าใหม่..โอ้..ขวัญเอ๋ย..ขวัญมา..ผมเหงื่อท่วมตัว..คิดอย่างเดียวว่าไม่เอาอีกแล้วเกิดอะไรขึ้นผมจะสู้หน้าพี่เค้าได้ยังไง...ว่าแล้วก็ข่มตานอนต่อ..แต่จากสัมผัสเพียงเล็กน้อย
เมื่อครู่ที่ผ่านมา มันยังไหลผ่านเข้ามาในสมองอย่างไม่หยุดยั้งคล้ายกับหนังที่ฉายวนซ้ำแล้วซ้ำเล่าและตอนนี้น้องชายผมก็ขยายตัวแข็งเป็นหินอยู่ในกางเกงจนผมปวดไปทั้งลำแล้ว...ไม่ไหวแล้วถ้าขืนปล่อยทิ้งไว้แบบนี้ผมแย่แน่เลย
จึงตัดสินใจลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการคลายเครียดให้ไอ้น้องชายหัวแข็งของผม ขณะที่สาวชักเจ้าน้องชายและจิตนาการถึงเหตุการณ์เมื่อครู่อยู่นั้นประตูห้องน้ำก็เปิดผัวะออกมาจนผมตกใจสะดุ้งสุดตัว พี่พลครับแกดันเปิดประตูเข้ามาพอดีเห็นภาพพร้อมหลักฐานอยู่เต็มมือของผมเลยพอตั้งสติได้ผมก็รีบเก็บน้องชายเข้ากางเกงด้วยความอาย.....
“อ้าว..แล้วนี่ ไม่มีใครบอกเหรอว่าห้องน้ำข่างล่างลูกบิดมันเสียต้องใส่กลอนด้วย...เดี๋ยว ๆ นะขอพี่ฉี่แป๊บนึง..
เดี๋ยวให้ต่อ..ไม่ต้องอายนะ....” ว่าแล้วพี่พลก็ควักของพี่พลออกมาฉี่ต่อหน้าต่อตาผม..เอื้อก..ผมกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ
เจ้าน้องชายของพี่พลมันอ่อนตัวลงไม่มากขนาดยังใกล้เคียงกับบน เตียงมากยืนฉี่ไป มือก็เกาขนที่หน้าท้องไปด้วยอย่างเป็นธรรมชาติทำเหมือนไม่มีผมยืนอยู่ตรงนั้นเลย พอเสร็จพี่แกก็สะบัด ๆ 2 – 3 ครั้งทำเอาหัวใจผมหยุดเต้นเพราะขนาดหัวที่เปิดและบานมันกลับขยายขึ้นมาอีกครั้งคล้ายกับว่าพี่แกกำลังมีอารมณ์ ...ไม่ทันที่ผมจะคิดเตลิด
ไปไกล พี่เค้าก็หันมามองหน้าผมแล้วถามว่า..
“จะเอาหนังสือเป่า..พี่มีหลายเล่มนะ ทั้งไทยทั้งฝรั่ง..จะได้เสร็จเร็วๆและจะได้ไปนอน..”
“เอ่อ..มะ..ไม่ต้องดีกว่าครับผมจะไปนอนแล้ว”ผมตอบพร้อมกับ รีบผลุดออกจากห้องน้ำไปแล้วรีบเดินไปที่บันไดเพื่อจะกลับไปห้องที่จะนอนกับพ่อ..
“เดี๋ยวก่อน..จะไป ไหนน่ะ” เสียงพี่พลดังตามหลังมา..
“ห้องอยู่ทางนี้..อะไรวะ..ไม่ทันไรหลงทางแล้ว เหรอ”... ปัดโธ่..นี่พี่พลไม่เข้าใจรึไงนะ..มาเห็นตอนเราว่าวจะๆ
ขนาดนี้แล้วใครจะกล้าไปนอนด้วยเล่า..
“เอ้า..มาดิ..จะได้นอน” พี่พลย้ำจนผมต้องจำใจเดินตามเข้าห้อง และขณะที่ขึ้นเตียงมีเสียงดังจนพี่พันตื่นขึ้นมา..
“อ้าว..ไปไหนกันมาล่ะ เนี่ย..ทำไมไม่นอน..ไอ้พลแกพาน้องไปไหนมาวะ” พี่พันถาม..
“ไม่ได้พาไปไหนข้าไปฉี่มาเจอน้องเค้าว่าวอยู่ในห้องน้ำ..สงสัยไม่รู้ว่าประตูมันเสีย..เนี่ยบอกให้ทำต่อให้เสร็จก็ไม่ทำ..ไม่รู้อายอะไร” เอาละซิครับผมงี้แทบบ้า..ทำไมมาประจานกันอย่างงี้ละพี่..ธ่อ...
“แจ๊คอย่าไปถือสามันเลยไอ้บ้าพลเนี่ย..ใครเค้าจะกล้าอย่างมันล่ะนึกจะว่าวที่ไหนมันก็ทำ..อายใครเป็นซะเมื่อไหร่ ” โอ..ไปกันใหญ่แล้วพี่พลทำไมกล้าบ้าบิ่นหยั่งงี้เนี่ย...
“อิจฉาข้าล่ะซิที่ ของใหญ่ไม่เท่า..555 ”
พี่พลหัวเราะด้วยความภูมิใจ...
“แต่แกไม่ได้มีคู่แข็งแค่ข้าคนเดียวแล้วเว้ย..เมื่อกี้ข้าเห็นของไอ้แจ็คนะเว้ย..เฮ้ย..เด็กอะไรของใหญ่เป็นบ้า...”
อ้าว ตาย..ตาย..ตาย..เมื่อไหร่จะเลิกพูดเรื่องนี้วะเนี่ย....
“นอน ๆ กันได้แล้ว” พี่พันพูดตัดบทอย่างอารมณ์เสีย..ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง..แล้วความเงียบก็ครอบงำทั้งห้อง
อีกครั้ง ผมเริ่มได้ยินเสียงกรนของพี่พันแล้ว..แต่แปลกที่ไม่ได้ยินของพี่พล..ในท่านอนหงายผมเผยอเปลือกตาชำเลืองมองไปในความมืดสลัว..เห็นพี่พลนอนในท่าเอามือล้วงเข้าไปในกางเกงตัวเอง..มันทำให้ใจผมสั่นอีกครั้ง..แสงที่ลอดจากกระจกบานเดิมส่องมาพอให้มองเห็นว่ามือของพี่พลมันไม่ได้อยู่นิ่ง...มันกำลังขยับขึ้นลงอย่างช้า ๆอยู่ข้างใน
ผมแกล้งพลิกตัวและหายใจดังขึ้นเพื่อให้รู้สึกว่าเป็นการขยับตัวระหว่างนอนหลับ เพื่อหันไปมองได้อย่างถนัดตายิ่งขึ้น อารมณ์ตอนนี้ทั้งกล้าทั้งกลัวทั้งอยากเห็นปนกันครับ...จากนั้นมือของพี่พลที่ล้วงในกางเกงก็ถูกชักออก
เหมือนรู้ตัวว่าไม่ควรทำอะไรต่อเดี๋ยวผมตื่นมาเห็นเข้าแต่ใครจะรู้ว่าแทนที่พี่เค้าจะหยุดกลับใช้สองมือรูดกางเกงลงไปกองที่หน้าขาปล่อยให้เจ้าน้องชายตั้งผงาดชี้กลางอากาศอย่างอิสระ..มาตอนนนี้หัวใจผมเต้นแรงแถบจะทะลุออกมานอกหน้าอก..พี่พลเอามือกำที่ปลายส่วนหัวแล้วทำมือหลวม ๆ ค่อย ๆรูดลงมาจนถึงโคน พร้อมกับรูดกลับขึ้นไปในทันทีผมมองไม่ถนัดนักแต่จากที่ผมเห็นในห้องน้ำเมื่อกี้ กับตอนนี้มันต่างกันค่อนข้างมากผมว่ามันราว ๆ 8 นิ้วได้..ตั้งแต่โตมาจนอายุ13 ปี ผมยังไม่เคยเห็นเจ้าสิ่งนี้ใหญ่ขนาดนี้เลยพี่พลเริ่มเล่งจังหวะให้ถี่ขึ้น แต่ไม่เร็วจนเกินไปนัก มือซ้ายที่เหลือเริ่มลูบไปมาตามหน้าอกมันเป็นภาพที่ทรมานผมมากเลยครับผมอยากจะลุกขึ้นไปช่วยพี่เค้าเหลือเกิน..แต่ก็เป็นไปไม่ได้พี่เค้าเริ่มเพิ่มความเร็วขึ้นตอนนี้พี่พลหายใจแรงขึ้นกว่าเดิมพร้อมกับผงกหัวมองไปที่น้องชายตัวเองผมรู้สึกได้ถึงความสั่นเสทือนของเตียง ตอนนี้ที่หัวของน้องชายผมมันเปียกไปหมดแล้วไม่รู้น้ำอะไรมันออกมาบ้างแต่รู้ตัวเองดีว่ามันไม่ใช่อาการน้ำแตกแน่เพราะผมยังไม่เสียวถึงขั้นสุดยอด..แต่คงเป็นเพราะอารมณ์มันถึงขีดสุดเพราะเจอเหตุการณ์ยั่วอารมณ์หลายครั้งติดกันนั่นเอง ...แต่ที่แย่คือมันแข็งเป็นหินจนปวดไปหมดทั้งลำเลยครับอีกอึดใจเดียวผมได้ยินเสียงหายใจพี่พลแรงกว่าเดิมจนถือว่าดังได้เลยพร้อมทั้งรูดแบบกระแทกแรงๆอีก 3 – 4 ครั้งน้ำพี่เค้าก็พุ่งลงบนหน้าท้องแต่ก็ไม่เยอะนักสงสัยจะว่าวทุกคืนแน่เลยครับจากนั้นพี่เค้าก็ถอดเสื้อออกมาเช็ดน้ำบนหน้าท้องแล้วทิ้งลงข้างเตียงดึงกางเกงขึ้นมาใส่แล้วก็นอนตะแคงหันหน้ามาที่ผม..
“เอาดิ..ถึงตานาย แล้ว”...... เฮ้ย......!
|