ปากร้ายแต่ใจรัก ตอนที่4

Maxmaygrapes

วันนี้ผมตื่นมาตามปกติครับ ตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวเหมือนทุกวัน หลังจากนั้นผมก็ลงมารับประทานอาหารเช้าด้านล่างเหมือนทุกวัน
“วันนี้ณภัทรจะไปโรงเรียนยังไงละลูก ให้พ่อปสั้งมั้ย” พ่อผมพูดขึ้น
“อ่อไม่เป็นไรครับ เพื่อนบอกว่าจะมารับน่ะครับ” ผมตอบ
“แล้วรถได้เมือไรละลูก รู้ไหม” แม่ผมถามก่อนที่จะเดินมาที่โต๊ะอาหาร
“ประมาณ สองสามวันอะครับ” ผมตอบ
        หลังจากที่ผมรับประทานอาหารจนเสร็จแล้ว ผมก็นั่งรออยู่ในบ้านซึ่งพิชก็ยังไม่มา สักพักอีกเสียงกดกริ่งหน้าบ้าน
“สังสัยเพื่อนมาแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ” ผมพูด
        พอผมเดินออกมาจากบ้าน เปิดประตูรั่ว สิ่งที่ผมเห็นคือพิชกำลังจะคร่อมมอไซค์ก่อนที่จะหันมาถามผมว่า
“ไปยัง” พิชพูด
“อ่าหะ” ผมพูดก่อนที่จะเดินไปขึ้นมอไซค์บิ๊กไบต์คันใหญ่ของพิช
“จับดี ๆ นะ”พิชหันมาพูดกับผม
“อ่า จับแล้ว” ผมจับแค่ปายๆเสื้อพละของพิช
“จับแค่นั้นมันจะช่วยอะไร” พิชตอบ
“แล้วจะให้จับอะไรละ” ผมถาม
“เอว” พิชตอบ
        พิชไม่รอบให้ผมตอบออะไรทั้งสิน พิชก็ขี่ออกไปด้วยความแรงสูง ทำให้ผมต้องรีบจับเอวของพิชไว้ หลังจากนั้นไม่น่า ผมก็มาถึงน่าโรงเรียน ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นคือ ผมกลายเป็นเป้าสายตาไปแล้ว เด็กผู้หญิงทั้งโรงเรียนมองมาที่ผมกับผิดด้วยความสังสัย หรือความอิจฉา ไม่แน่ใจ แต่สายตาทุกคู่บอกด้วยความเกียด ผมทำอะไรผิดครับบ หลังจากที่มาถึงตรงที่จอดมอไซค์ซึ่งเป็นฝั่งตรงข้ามกับโรงอาหารพอ ฝน กับ ออย ก็มองมาทางผมเช่นกัน ผมรีบเดินไปหาเพื่อนทั้งสองคน
“มาด้วยกันได้ไงอะ” ออยถาม
“เออนั้นดิ เล่ามาเลย ด่วนๆ ” ฝนเริม
        ผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่เมือวานให้ฝนกับออยฟังรวมถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ด้วย ก่อนที่เราทั้งสามคนจะเดินขึ้นไปในห้องเรียน และตลิดตาบเช้าที่ผ่านมาผมกลายเป็นเป้าสายตาไปเต็มๆ หลังจากทราหมดคาบเช้า ผมและเพื่อนก็จะเนไปที่โรงอารหารกัน แต่เป็นประจำที่พิชจะนั่งอยู่ในนั้น แล้วเมือผมเดินผ่านก็เดินยินเสียงดังว่า
“เห้ย!!” พิชตะโกนออกมาจากในห้อง ก่อนที่ลุกและเดินออกมา เด็กผู้หญิงที่ยื่นรอบ ๆห้องนั้นหันมามองผมเป็นเดียวกัน
“ไม่คิดจะทักเลยไง” พิชพูด
“ก็เราเห็นนายอยู่กับเพื่อนหนิ” ผมตอบ
“หรอ ไม่เกี่ยวป่ะ แล้ววันนี้กลับบ้านยังไง” พิชตอบ
“ไม่รู้เหมือนกัน” ผมตอบ
“อือ งั้นไปรอที่รถ เดี๋ยวไปส่ง” พิชพูดก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในห้อง ทำให้ผู้หญิงที่อยู่รอบๆห้องทำน่างง ก่อนที่จะหัยมาและสะบัดตูดใส่ผม
        หลังจากที่เราทานอาหารกลางวันแล้วผมแล้เพื่อน ๆก็เดินกันไปที่ห้อง เรียนกันไปเรื่อยๆ จนมาถึงเวลากลับบ้าน ผมแล้วเพื่อนทั้งสองคนเดินมาที่ข้างล่างอาคาร
“แปลกนะ เราไม่เคยเห็นพิชเป็นแบบนี้เลย” ฝนพูด
“ใช่ และเรื่องที่ณภัทรเล่ามา เราว่ามันแปลกๆ” ออยพูดเสริม
“หรอ คงไม่มีอะไรหรอก งั้นเราแก่อนนะ” ผมตอบ
“โอเค เจอกันวันจันทร์นะ” ฝนพูด
“เจอกัน ไปละ” ผมพูด
        หลังจากที่แยกกลับเพื่อนๆ เสร็จผมก็เดินไปที่จอดรถมอไซค์ ผมเห็นพิชกำลังยื่นกอดอกอยู่
“ทำไมช้าจัง” พิชพูด
“ก็อาจารย์ปล่อยช้า” ผมตอบ
“อือ ไปเถอะหิวละ” พิชพูด ก่อนที่จะเดินไปขึ้นมอไซค์
“หิวอะไร” ผมถาม
“ขึ้นมา เร้วๆ” พิชพูด
        ผมเดินไปขึ้นมอไซค์ของพิช ก่อนที่พิชจะออกตัวรถด้วยความเร็ว แต่ทางที่ไปไม่ใช่ทางที่จะกลับบ้าน แต่เป็นทางที่เลี้ยวไปที่อื่น ผมได้แต่นั่งเฉยๆ ไม่ได้ถามอะไร สักพักผมก็มาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
“มาทำไม” ผมถาม
“หิว” พิชพูดก่อนที่จะเดินเข้าไป “เดินมาดิ”
        พอเดินเข้าไปในห้าง ผมเดินตามหลังพิชไปติดๆ พิชดูหล่อมาก ด้วยความที่สูง ผิวก็ดีทำให้ผู้หญิงมหาลัยที่เดินผ่านไปมาหันมามองพิชเป็นตาเดียวกัน พอเดินกันไปสักพัก ผมก็เจอกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่ง ซึ่งในนั้นมีคนมองมาทางผม และอยู่ดีๆ พิชก็หยุดเดินก่อนที่จะเดินกลับมากอดไหล่ผม ทำให้ผมพูดอะไรไม่ออก คืออมันเขิลหรอ ไม่แน่ใจเหมือนกัน
“กางเกงนักเรียนยาวกว่านี้ไม่มีหรอ” พิชถาม
“หะ ทำไมอะ” ผมพูด
“มันสั้นไปหรือเป่ลา” พิช
“ก็ปกติ” ผมตอบ
“อือ รู้แล้วว่าขาสาย แต่ใส่ให้มันยาวกว่านี้หน่อยเถอะ” พิชพูดและเดินเกาะไหล่ผมไปเรื่อยๆ
        หลังจากที่เราเดินหาอะไรกินที่ห้างเสร็จแล้ว พิชก่อนมาส่งผมที่บ้านเหมือนเดิม และก่อนที่พิชจะกลับพิชพูดว่า
“พรุ้งนี้ว่างเปล่า” พิชถาม
“ว่างมั้ง ทำไมหรอ” ผมถาม
“เปล่า ว่าจะไปซื้อของ” พิชตอบ
“แล้ว” ผมถาม
“ไปเป็นเพื่อนด้วย ไปละ ฝันดีนะครับ” พิชพูด ก่อนจะขับรถออกไป
        เชื่อเถอะครับ ประโยดสุดท้ายที่พิชพูด “ฝันดีนะครับ” เป็นคำพูดที่ผมเคยได้ยินแค่ครั้งเดียว แล้วแค่เบา ๆ และที่สำคัญ พิชอมยิ้ม ทำให้ผมละลายไปเลย

616161

ขอบคุนครับ

minone

ขอบคุนคับ

mojimaru

มาต่อไวๆ นะครับ

cake_dong

ขอบคุนครับ

Maxmaygrapes

ต่อตอนห้่แล้วนะครับบ

maxzanarak

ขอบคุนคับ

iqdz

ขอบคุณครับ

Ren27

ขอบคุณมากคับ