ชีวิตตะโก้ 6 (ไม่อยากรับรู้)

ตะโก้

ผมกลับบ้านด้วยสภาพที่ย่ำแย่เดินแทบไม่ไหวยังรู้สึกขัดๆที่สะโพกแต่มันก็มีความสุขตอนนี้ผมทั้งรักและหลงพีเม่นมากอยากจะเจอแกแทบทุกวันแต่ก็ทำไม่ค่อยได้เพราะผมต้องไปเรียนยกเว้นวันเสาร์และอาทิตย์ที่จะได้เจอกันแต่จะให้แกเอาทั้งสองวันก็ไม่ไหวเหมือนกัน
วันนี้เป็นวันนัดในหมู่บ้านผมก็ไปกับพี่สาวเหมือนเดิม กำลังดูของกับพี่สาวพอดีกับสายตาได้ไปเห็นพี่เม่นก็จะเรียกแต่มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเกาะแขนมาด้วยก็ถือว่าเธอสวยขาวซึ่งคงไม่ใช่คนแถวนี้ผมชะงักตลึงกับสิ่งที่เห็นพี่สาวคงเห็นผมผิดปรกติตัวสั่น
"เป็นไร หรือโก้"พี่สาวผมถามและเขย่าที่แขน
& N& |( r' t) a& C: T7 n4 v"ปะ...เปล่าพี่เสร็จยังผมอยากกลับบ้านแล้ว"ผมตอบพี่สาวแล้วหันหน้าไปทางอื่นเพราะน้ำตามันจะไหลเลยบอกพี่สาวว่าผมไปรอที่รถแล้วกันเลยเดินมานั่งที่รถก็คิดหลายอย่างจนปวดหัวน้ำตามันก็ไหลออกมาเองจนพี่สาวซื้อของเสร็จก็เดินกลับมา
"อ้าว เป็นไร ไม่สบายหรือป่าวเมื่อกี้นี้ยังดีๆอยู่เลย"
"ผมปวดหัวพี่ กลับบ้านกันเถอะ"ผมรีบสต๊าดรถและขับออกมาทันทีพอถึงบ้านก็เข้าห้องร้องไห้อยู่พักใหญ่จนแม่เข้ามาดูและเอายามาให้แม่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากรู้แค่ว่าผมไม่สบายเท่านั้นผมใช้เวลาคิดอยู่นานและมาอยู่ที่คำว่าพี่เม่นเขาเป็นผู้ชายผมก็เป็นผู้ชายมันคงเป็นไปไม่ได้ต้องทำใจไปเถอะมันก็แค่สนุกร่วมกันเรื่องความรักมันคงไม่มีหลังจากนั้นก็กลับเข้าสู่สภาพปรกติผมก็ไปโรงเรียนกลับมาก็อยู่แต่ในบ้านไม่ออกไปไหนกลัวจะเจอภาพเก่าต้องมานั่งทำใจใหม่อีก คนเราเขาว่ายิ่งหนีก็ยิ่งจะเจอวันนี้พ่อใช้ผมไปซื้อของที่ร้านชำของหมู่บ้านจะไม่ไปก็ไม่ได้ผมจำใจต้องไปในขณะที่ซื้อของและรอรับเงินทอนพี่เม่นก็เดินมาแค่หันไปเห็นผมก็ใจหายแว๊บ
' I; ?9 k6 U$ s( `"ตะโก้ มาทำอะไรไม่เจอตั้งนานไปไหนมาป่าว"แกถามและทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ป่าวครับ ก็อยู่บ้าน"ผมตอบและจะเดินกลับมาที่รถ
- x3 N* J; e( s, E' C- Q" a2 V"เดี๋ยวซิว่ะ จะรีบไปไหนมีเรื่องจะคุยด้วย"แกเอามือมาจับที่แขนผมแต่ผมสลัดแขนออกและหันไปมองหน้าน้ำตามันจะไหลให้ได้
"พี่มีอะไร พูดเลยครับ"ผมถามแกไป
" H4 `$ L, l8 c- e# @$ q9 y: W"เป็นไร ไม่พอใจอะไร"แกพูดและพยักหน้าไปด้วย
+ r4 {9 `$ a% ]* E8 M+ J, ]. x"พี่มีอะไรพูดมาเลยดีกว่า ไม่ต้องมาสนใจเรื่องอื่น"ผมไม่อยากจะพูดอะไรต่อไปแล้วเลยพูดตัดบทไป
"เออ..แฟนเก่าพี่เขามาเออ.."
+ O. O' u5 l( b"พี่เม่นทำไมนานจังหละค่ะรอกันนานแล้วนะ"พี่แกยังไม่ทันจะพูดอะไรก็มีคนเรียกผมกับพี่แกหันไปพร้อมกัน ผู้หญิงคนที่ผมเจอวันนั้นที่ตลาดนัดพี่เม่นสะดุ้งนิดหน่อย
"อ้าว คุยกันอยู่เหรอ ขอโทษด้วยนะค่ะพี่เม่น"เธอกล่าวคำขอโทษพร้อมกับโน้มศรีษะ
"ออ พอดีเจอน้องซอยใกล้บ้าน"พี่แกตอบผมเลยเดินออกมาแบบเสียมารยาทพี่เม่นเรียกแต่ผมก็ไม่หันรีบขับรถกลับบ้านทันที พอถึงบ้านก็เหมือนเดิมเสียใจนั่งร้องไห้อยู่แต่ในห้องผมอยากจะทำใจให้ลืมทุกเรื่องทำตัวให้เหมือนก่อนๆไม่เคยรู้จักกับพี่เม่นจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจแบบนี้ และหลังจากวันนั้นผมก็เจอกับพี่เม่นบ้างแต่ผมก็คอยหลบไม่ให้พี่แกเห็นอีกผมอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบจนสอบเสร็จโรงเรียนปิดเทอมเป็นเวลา 1 อาทิตย์ที่ผมไม่ได้ออกมารับรู้เรื่องภายนอก
" a2 P. o2 h$ V) `' s" {จนกระทั่งวันนี้ผมมาตลาดนัด เป็นวันแรกที่ผมออกจากบ้านหลังสอบเสร็จก็เดินเที่ยวดูของกำลังเพลินก็มีมือมาจับที่แขนผมพอหันกลับไป
"เป็นไร ถึงหลบหน้ากูจัง"พี่เม่นถามและจับแขนผมไว้แน่นผมสบัดและใช้มือแกะออกแกก้ไม่ยอมปล่อย
! w1 ^7 R1 w0 ]' w"วันนี้ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง มานี่เลย"พูดเสร็จแกก็ดึงแขนผมเดินออกมาจากกลุ่มคน
"ปล่อยแขนผมก่อน"เมื่อหลุดออกมาจากกลุ่มคนผมก็บอกพี่แกที่จับแขนผมบีบและดึงมา
"กูถามหน่อยมึงเป็นอะไร ทำไมต้องคอยหลบหน้ากู"เมื่อปล่อยแขนแกก็ถามผมทันที
"ผมไม่ได้หลบ"ผมตอบแกไปและหันไปทางอื่น
0 P9 E, j% l; ?) v# }) X$ M"แล้ววันนั้นมึงรีบหนีกูทำไม"
! s, r) B- \# W6 \+ f" ~' W"ผมไม่ได้หนี"ผมตอบสวนแกไปทันที
& ]: K1 n1 M+ c( ]: ~"แล้วทำไมมึงทำตัวไม่เหมือนเดิม รู้ไหมว่ากูคิดถึงมึงมาก"พี่แกพูดเสร็จแกเอามือมาจับที่แขนผม ผมหันไปมองหน้าแก
"ผมเนี่ยนะไม่เหมือนเดิม พี่เม่นอย่ามาพูดเลยดีกว่าผมตาไม่บอดนะพี่และผมก็ไม่ใช่เด็กๆที่จะไม่รู้เรื่อง"ผมพูดว่าแกจริงๆอยากจะพูดให้มากกว่านี้แต่กลัวว่าผมจะร้องไห้เสียก่อน
"อะไร เรื่องอะไรพูดให้มันชัดเลยดีกว่า"แกยังต้องการให้ผมพูดต่อ
"หรือว่า เรื่องเปิ้ล"พี่แกเอ่ยถึงแฟนเก่าที่มา
6 o% O7 \* y' A5 |/ X: P3 E"นี่มึงหึงกูหรือว่ะ 55555"แกพูดแล้วหัวเราะ
"ผมจะไปหึงพี่ทำไม พี่จะทำอะไรมันก็เรื่องของพี่อยู่แล้ว ผมกลับหละ"พูดเสร็จผมก็จะเดินกลับไปที่รถใจไม่อยากอยู่แล้ว แต่แกก็เอามือมาจับที่แขนผม
) h/ ~* _  I; X5 Z0 t; Z"อ้าว จะรีบไปไหนคุยกันให้รู้เรื่องก่อน"
! g  g5 M/ N3 d, c" [- D/ X% v"พี่ผมไม่มีเรื่องอะไรต้องคุยกับพี่แล้ว"
# N7 M; T" f! f7 @"มีซิว่ะ มึงฟังกูก่อนแล้วมึงจะกลับกูจะไม่ห้ามมึงอีก"แกพูดและปล่อยมือผม
) y8 N- i0 B. [! \"คือว่า เออเปิ้ลเขามา....."
"พี่เม่น...พี่เม่น....."เสียงตะโกนเรียกมาแต่ไกล ก็ผู้หญิงที่ชื่อเปิ้ลนั่นหละ
- u3 G8 O  q  Z- m1 X; O"เอาหละแฟนพี่เรียกแล้ว ผมคงกลับได้แล้วและพี่ไม่ต้องมายุ่งกับผมอีก"ผมเดินออกมาโดยไม่ฟังเสียงใดๆทั้งสิ้นจบและพอกันที ผมกลับบ้านด้วยสภาพจิตใจที่ไม่ดีนักแต่ก็ไม่หนักเหมือนครั้งแรกๆผมอาจจะทำใจได้บ้างแล้วกับเวลาที่ได้คิดจนเวลาล่วงเลยไป2-3 วันบางช่วงที่อยู่เฉยผมก็มีคิดบ้างดังนั้นผมจึงไม่ปล่อยให้ตัวเองคิดมากจะหากิจกรรมทำตลอดวันนี้ผมตื่นแต่เช้ากะว่าจะไปตกปลาแลยเตรียมอุปกรณ์เพื่อหากิจกรรมทำเสร็จแล้วก็เดินลงไปที่ทุ่งหาที่เหมาะลมพัดเย็นสบายเพลินไปกับธรรมชาติบ้านเราตอนนี้ข้าวก็เกี่ยวกันหมดแล้วเลยมองดูท้องนาโล่งจะมีก็ต้นไม้ที่ดูคลึ้มปลาก็ยังไม่ได้ซักตัวลมเย็นๆทำให้ผมหลับไปใต้โค่นไม้นั้นกึ่งหลับกึ่งตื่นเหมือนฝันว่ามีคนมาอุ้มผมและกำลังเดินออกมาทำให้ผมลืมตาขึ้นตัวผมลอยอยู่กลางอากาศอยู่ในอ้อมแขนของคนที่อุ้มผมอยู่
"ปล่อยผมลง"พอรู้ตัวผมก็ดิ้นแตะเท้าไปมา
"ไม่ปล่อย"พี่เม่นพูดและอ้อมแขนแน่นแล้วเดินมาที่เขียงนาพอว่างผมลงผมก็ขยับจะหนีแต่พี่เม่นไวกว่าดึงผมจนนอนลงและขึ้นมาทับผมใช้มือทั้งสองจับมือผมให้ยกขึ้นไปเหนือหัวแกก้มลงมาไซร้ผมที่คอ ผมก็ดิ้นส่ายหัวไปมา
"ปล่อยผมพี่เม่น อย่า"ผมพูดได้แค่นั้นแกก็เอาปากมาประกบที่ปากผมทันที่แกเอาลิ้นเข้ามาในปากผมและควานไปผมก็พยายามจะส่ายหน้าแต่พี่แกก็ไม่ยอมกดปากและดูดจนผมเจ็บไปหมด
$ \2 g' B$ S  J+ {) d
* r1 z7 I6 Q5 y* ตอนต่อไปเป็นตอนจบของชีวิตตะโก้แล้วนะครับ ขอบคุณทุกกำลังใจคำติชมที่มีให้ครับ
7 d  J; [  ^! }+ ]! x% E7 Q8 J1 A  s

minone

ขอบคุนนะคับ

watkrub

ขอบคุณครับ

redboy

น่าสงสารตะโก้จัง

tom7881

ขอบคุณครับ

Nikezero

ขอบคุณคับ

theera

ตอนนี้ไมเศร้าจัง

signal

ขอบคุณครับ

bua2521

ขอบคุณมากครับ

Intra

ขอบคุณครับ

pakhawma

ขอบคุณมากคับ

tepintpilai

ขอบคุณมากครับ

unicorn2

เศร้าจังเลย

tomyum

ขอบคุณมากครับ

Pong-Peng

อี ผญ นี่ก็มาขัดจังหวะได้ตลอดเลยนะ สาดด

adkwrm

ขอบคุณนะครับ

จามร

ขอบคุณครัน ติดตามต่อครับ

tawan2062

ขอบคุณครับ

Pptum

ขอบคุณครับ

aotmini

ขอบคุณมากๆๆๆคับ