แผลเก่าของเราสองคน

Boylove

คำนำ
   เนื้อ เรื่องที่จะเขียนขึ้นต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่เกิดจากประสบการณ์จริงของตัวข้าพเจ้า  เนื้อหาอาจจะไม่ได้เน้นหนักไปในทางกระตุ้นอารมณ์ทางเพศเท่าไหร่นัก แต่อยากให้ทุกคนได้รับรู้ว่า อย่างน้อยๆความรัก คือสิ่งที่สวยงาม และยังหลงเหลืออยู่บนโลกใบนี้ ถึงแม้จะไม่ใช่ ชาย-หญิง ก็ตามที เนื้อเรื่องอาจจะไม่ปะติดปะต่อเท่าไหร่นัก เพราะนี่เป็นครั้งแรก ที่ได้เขียนประสบการณ์ ซึ่งเกิดกับตัวของข้าพเจ้าเอง อยากให้เพื่อนๆทุกคนเป็นกำลังใจ  ตรงไหนไม่ดี ส่วนไหนน่าตำหนิ ก็ขอเชิญ ติ-ชม ได้ และก็ขอขอบคุณเพื่อนๆทุกคน ที่ติดตามเรื่องราวของข้าพเจ้า และกำลังใจที่ดีด้วย ขอขอบคุณจากใจจริง

เริ่มเรื่อง ตอนที่ 1
   ความ สุขมักจะเกิดขึ้นกับเราเพียงชั่วครู่ เปรียบเหมือนกับลมพัดผ่าน เพียงแค่รู้สึกเย็นสบายและก็จางหายไป เหมือนกับสายหมอก เพียงแค่แดดออกก็จางหาย  แต่ความทุกข์ที่เราเผชิญอยู่กลับกลายเป็นสิ่งที่เลวร้ายและยาวนาน และไม่รู้เลยว่า มันจะผ่านพ้นไปเมื่อไหร่
   "นัท"  เป็นชื่อของผมเองเกิดจากครอบครัวซึ่งมีเพียงแค่ แม่ ยาย และน้องสาว (ต่างบิดา) ได้มีโอกาสเข้ามาเรียนต่อในเมืองใหญ่ที่ทุกคนใฝ่ฝัน  เป็นคนตัวเล็กๆบางๆหน้าหวาน (ชมตัวเองนิด อิอิ)
   "นัท วันนี้ไปหาไปเที่ยวห้อง ไอ้โต กันมั้ยมันชวนไปเที่ยว" เสียง "ไอ้เอ" เพื่อนสนิทที่สุดของผมดังขึ้นขณะที่กำลังจะเดินกลับที่พัก ซึ่งมันเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดเพราะเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ชั้น มัธยม แม่ของมันและแม่ของผม ก็ยังเป็นเพื่อนกันอีกด้วย เราจึงสนิทกันมาก
   "ใครไปบ้างอ่ะ"  ผมหันกลับไปถาม
   "ก็มีมึง กุ แล้วก็ ไอ้ตั๊ก แล้วมึงจะไปมั้ยล่ะ"
   "อืม ไปก็ไป แต่ไปไม่นานนะโว๊ย เบื่อๆอยากกลับไปอ่านหนังสือ"
   "เออ  งั้นเดี๋ยวรอไอตั๊ก แล้วก็นั่งรถไปพร้อมกันเลย"
   หลัง จากที่รอเพื่อนมา เราก็นั่งรถไปด้วยกัน 3 คน ตอนนั้นก็เป็นเวลาเย็นจวนจะค่ำแล้ว ก็ได้พูดคุยกัน สัพเพเหระตามประสาเพื่อนฝูง สนุกสนานกันไป ไอ้โต ก็เริ่มเปิดวงสนทนาขึ้นมา
   "เฮ้ย! วันนี้เพื่อนกุชวนไปกินเหล้าว่ะ มันกินกันทุกวันแต่กุไม่เคยไปกินเลย วันนี้ไปกินด้วยกันมั้ย"
   "ไปกินที่ไหน ไกลหรือเปล่า" ไอ้เอถาม
   "ไม่หรอก กินที่นี่แหละ แต่ไปกินที่ห้องเพื่อนกุมันอยู่ชั้น 3 อ่ะ แกจะไปกันปะ"
พวก เราก็ปรึกษากันนิดๆหน่อยๆ แต่ก็ตกลงกันว่า กินก็กิน แต่ก็คงอยู่ไม่ดึกมากก็ต้องกลับ  เราก็อาบน้ำอาบท่ากันเรียบร้อย แล้วก็พากันไปที่ห้องเพื่อนของไอ้โต ปรากฎว่าในห้องของเพื่อนมันชื่อว่า "ไอ้หน่อย" พร้อมกับเพื่อนๆของเขาในห้องนั้น รวมๆแล้วก็ 4 คน ชื่อ "ปอนด์"   "หนุ่ย"    "พล"   "เสก"   พวกนั้นก็กินเหล้ากันไป เล่นหมากรุกกันไปด้วยไอ้เอ ก็เลยบอกว่า
   "เล่นทำไมหมากรุก เล่นไพ่กันดีกว่า" (การพนันเป็นสิ่งไม่ดีนะ อิอิ)
   "ได้เลย งั้นเอาไพ่มาเล่นดีกว่า ใครแพ้เลี้ยงเบียร์ โอเค ปะ" ไอ้พล พูดขึ้น
   "ได้" ไอ้เอตอบ
มี ผม ไอ้เอ ไอหนุ่ย ไอปอนด์ เล่นไพ่รัมมี่ กัน 4 คน ส่วนที่เหลือ ก็กินเบียร์กัน คุยกันอยู่ข้างๆ แต่ผมก็สังเกตุสายตา 2 คู่ ที่มักจะจับจ้องมาที่ผมตลอดเวลา (เอ๊ะ! หรือว่าเข้าข้างตัวเองหว่า  อิอิ)  นั่นคือสายตาของ ไอ้หนุ่ย และ ไอ้ปอนด์ ซึ่งมักจะมองมาที่ผมและก็ยิ้มๆตลอดเวลา เล่นไปเล่นมาสักพัก ปรากฎว่า ไอหนุ่ย แพ้ มันก็เลยต้องเลี้ยงเบียร์ตามระเบียบ มันก็พากันไปซื้อเบียร์มา 1 ลัง
   "โหหหห ซื้อมาเยอะจัง กะจะกินกันให้ตายเลยเหรอ"  ผมพูด
   "กินให้หลับไปเลย" ไอ้หนุ่ยพูดขึ้น
เรา ก็กินเบียร์ไป พอเบียร์หมด ก็ไปซื้อเหล้ามากินต่ออีก พวกเพื่อนๆผม ต่างก็เมาหลับไปกันบ้างก็มี เหลืออยู่ กัน 4 คน คือ ผม หนุ่ย ปอนด์ เสก ส่วนที่เหลือเมาหลับกันไปหมดแล้ว  เราจึงเลิกเล่นไพ่ และก็มานั่งกินเหล้า และก็พูดคุยกันแทน
   "นัท นายมีแฟนหรือยัง" ไอ้หนุ่ยมันถามผม
   "ยัง ทำไมเหรอ"
   "โกหกเปล่าวะ หน้าตาออกจะหวาน แต่ยังไม่มีแฟน"
   "โกหกแล้วได้โล่ห์เหรอ ยังไม่สนใจใครอ่ะ ยังไม่คิดทำไมอ่ะ จะมาเป็นแฟนรึไง" (ปากไวซะด้วยเรา)
   "ก็ไม่แน่นะ 55555"
   "โหยย ไอ้บ้า หน้าตาก็ดี แต่กวนตีน"
   "เออ ก็กุปากแบบนี้ไง ถึงไม่ค่อยมีใครสนใจ เฮ้ย กุกลับห้องก่อนนะ พรุ่งนี้กุมีงานว่ะ" มันพร้อมกับลุกขึ้นเดินกลับห้อง แต่ก็ยังไม่วายจะหันกลับมายิ้มให้ผม
หลังจากที่ไอ้หนุ่ยกลับห้องไปไอ้ปอนด์ก็เข้ามาคุยกับผม
   "ไงนัท ชอบไอ้หนุ่ยมันอ่าดิ่ เห็นมองตลอดเลยนะ" ไอ้ปอนด์มันแซวผม
   "บ้าน่า ไม่ได้คิดอะไรเลยด้วยซ้ำ"
   "เฮ้ย พอเหอะดึกแล้วเอาไว้แค่นี้แหละ ไอ้พวกนั้นมันหลับกันหมดแล้ว"
ก็จริงอย่างที่ไอ้ปอนด์พูด พวกเพื่อนๆผม ก็เมาหลับกันหมดแล้ว เหลือเพียงแค่ ผม ไอ้เสก (ซึ่งมันเป็นน้องชายไอ้ปอนด์) และก็ไอ้ปอนด์
   "นัท ไปอาบน้ำห้องเรามั้ย" ปอนด์ชวน
   "ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราอยู่กับเพื่อนเราก็ได้สงสารมัน เมาหลับกันหมด"
   "เฮ้ย ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวให้ไอ้เสกดูให้ก็ได้ ไอ้เสกมึงอยู่ดูแลไอ้พวกนี้ด้วยนะ มึงนอนนี่แหละ" ไอ้ปอนด์พูดพร้อมกับหันไปสั่งน้องชายมัน
   "เออ เดี๋ยวกุดูเอง มึงไปเหอะ" ไอ้เสกตอบ
หลังจากนั้นผมก็ไปห้องไอ้ปอนด์  ห้องมันค่อนข้างสะอาด จัดเป็นระเบียบเรียบร้อย ถึงจะแคบ แต่มันก็จัดห้องสะอาดน่าอยู่มาก
   "อ่ะ เสื้อผ้า เอาไปเปลี่ยนใส่ไปก่อน" มันพูดพร้อมกันยืนเสื้อผ้าให้
ผมรับเสื้อผ้าและก็ไปอาบน้ำ เสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็จะขอตัวกลับไปดูเพื่อน
   "เดี๋ยวรับกลับไปดูเพื่อนก่อนนะ ขอบใจมาก"
   "เฮ้ย เดี๋ยวก่อนสิ ขออาบน้ำก่อนได้มั้ยค่อยไปเดี๋ยวจะได้ล็อคห้องด้วย นอนคอยแป๊บนึงได้ปะ"
   "โอเค เร็วๆละกัน"
ผม นอนคอยมันอาบน้ำ นานเท่าไหร่จำไม่ได้ แต่ด้วยฤทธิ์เหล้า+เบียร์ ทำให้ผมหลับไป ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกที ก็ตอนที่มีความรู้สึกว่า มีคนกำลังกอดผมอยู่ และพยายามที่จะไซร้ซอกคอ จนรู้สึกว่า สยิว
   "ปอนด์ นายทำอะไรน่ะ" ผมตกใจ
มันไม่ตอบแต่อะไร แต่กลับพลิกตัวผมให้หันหน้าไปทางมัน แล้วก็เข้าประกบปากผมทันที ผมก็พยายามที่จะผลักมันออก สักพักมันก็หยุด
   "นัท เราชอบนาย ชอบตั้งแต่เห็นนายครั้งแรก มันอาจจะเร็วเกินไป แต่มันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ" โอ้โห อึ้งคับพี่น้อง พูดไม่ออกเลย ตกใจตั้งแต่ตอนแรกที่มันกอด จูบ แล้วอ่ะ ยิ่งได้ยินคำนี้ อึ้งยกกำลังสอง
   "เอ่อออ...เราก็ไม่ได้รังเกียจนะ แต่ว่า เราทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ก่อนจะดีมั้ย"  (วางบทนางเอกในละครอีก)
   "ค่ะ ปอนด์จะคอย"
คืน นั้นเราทั้งสองก็นอนหลับเพราะความเมา  ปอนด์เป็นคนที่พูดจาหวาน ไพเราะมาก พูด ค่ะ แทบทุกคำ คืนนั้น เค้าก็เอาโทรศัพท์มือถือของผม โทรเข้าเครื่องของเค้า ในคืนนั้น เราทั้งสองก็ไม่ได้มีอะไรกันเพียงแค่นอนหลับในอ้อมกอดของเขาเท่านั้นเอง จนกระทั่งเช้า
   "เฮ้ย นัท เมื่อคืนมึงไปนอนไหนมา" ไอ้เอ ถาม
   "เปล่า กุก็นอนกับมึงนั่นแหละ แต่กุไปอาบน้ำห้องไอ้ปอนด์มา ทำไมเหรอ" (โกหกเพื่อน ไม่ดีเลยแฮะ)
   "เปล่า กุนึกว่ามึงไม่ได้นอน"
   "ปะ กลับห้องดีกว่าเดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน"
เราทั้ง 3 คน จึงขอตัวกลับห้อง เพื่อที่จะเข้าเรียนในช่วงบ่ายของวันนั้น
   กริ๊งงงงง....งงงงงง  กริ๊งงงงง (เสียงโทรศัพท์ดังบ้านนอกจัง)
   "สวัสดีคับ นัทพูดคับ"
   "ทำอะไรอยู่คะ กินข้าวหรือยัง" จำได้ทันทีเลยว่า ต้องเป็นเสียงนายปอนด์
   "กินแล้วอ่ะ ปอนด์มีไรเหรอ"
   "เปล่า ก็แค่คิดถึง เป็นห่วงกลัวแฮงก์ ไปเรียนไม่ไหว กลัวยังไม่ได้กินข้าว" โห เป็นห่วงขนาดนั้นเลยแฮะ
   "ขอบคุณมาก เรียบร้อยแล้วไม่ต้องห่วง"
   "แล้ววันนี้นัทจะมาเที่ยวที่นี่อีกหรือเปล่า แต่ปอนด์อยากให้มานะ"
   "ไม่รู้อ่ะ ดูเพื่อนก่อน"
   "ไอ้นัท ทำไรอยู่วะ" เสียงไอ้โต มันตะโกนมาแต่ไกล
   "ปอนด์ งั้นเดี๋ยวแค่นี้ก่อนละกันนะ ค่อยคุยกันใหม่" ผมบอกปอนด์ผ่านทางโทรศัพท์
   "ค่ะๆ หวัดดีค่ะ"
ผมวางสายจากปอนด์ พอดีที่ไอ้โตเดินมาถึงพอดี
   "มีไรเหรอ"
   "เปล่า แค่มีเรื่องจะบอก"
   "เรื่องไรเหรอ บอกมาดิ่"
   "มึงจำไอ้หนุ่ยเมื่อคืนได้ปะนัท"
   "เออ จำได้ มีไรอ่ะ"
   "เปล่าหรอก มันแค่ฝากกุมาบอกมึงว่า มันอ่ะ ชอบมึง"  ห๊าาาาาา!!!! อีกแล้วเหรอ ตกใจอีกครั้งที่ 2 อึ้งๆ ไปนิดหน่อย
   "เหรอ อืม ขอบใจมาก"
   "เสน่ห์แรงจริงนะมึงไอ้นัท แต่กุเห็นมันท่าทางคลั่งไคล้มึงมากเลยนะ แม้งง เหมือนคนบ้าว่ะ"
   "หึหึ" ผมหัวเราะในลำคอ "มันคงบ้าจริงๆแหละ"
   "เออ วันนี้มันให้ยังกุมาชวนมึงไปเที่ยวอีกเลย แต่กุยังไม่ได้ตอบตกลงกับมัน"
   "ดูก่อนว่ะ พอดีกุมีงานยังไม่ได้ทำเลย"
   "อืม ตามใจแกละกัน"
ค่ำ ของวันนั้น ผมก็โทรศัพท์หาปอนด์ เพื่อที่จะบอกว่า วันนี้คงไม่ได้ไป เพราะมีงานที่จะต้องทำ แต่โทรไป สายไม่ว่าง ผมก็วนโทรอยู่หลายรอบ จนเลิกโทร และวันนั้นตอนประมาณ 4 ทุ่มกว่า ปอนด์ก็โทรศัพท์เข้ามาหาผม
   "ทำอะไรอยู่คะ" ปอนด์ถาม
   "ทำงานอยู่อ่ะ พอดีจะโทรไปบอกตั้งแต่ตอนค่ำแล้วว่าวันนี้ไม่ได้ไป แต่สายไม่ว่าง เลยไม่ได้บอก"
   "อ่อ ขอโทดค่ะ พอดีปอนด์คุยกับแม่อยู่อ่าค่ะ"
   "อืม ไม่เป็นไร งั้นนัทขอทำงานให้เสร็จก่อนนะ เดี๋ยวดึก"
   "ค่ะๆ งั้นคืนนี้นอนหลับฝันดีนะคะ รักษาสุขภาพด้วย"
   "คับ เช่นกันนะ"

เช้าวันรุ่งขึ้นที่มหาลัย
   "เฮ้ย ไอ้นัท กุมีเรื่องอะไรจะบอกมึงว่ะ"  ไอ้โต มันเรียกผมตั้งแต่เจอหน้ากัน
   "มีอะไรเหรอ มีเรื่องไรแต่เช้า"
   "ก็เมื่อวานอ่ะ ไอ้หนุ่ยมันมานั่งรอมึงอยู่ที่ห้องกุ กุบอกว่ามึงไม่มาหรอก มันก็บอกว่าจะรอ"
   "อืม แล้วไง"
   "กุ ปากเสียไปหน่อย กุเลยบอกว่า สงสัยไอ้นัทมันไม่ชอบมึงหรอกมั้งมันอาจจะมีแฟนแล้วก็ได้  แล้วมันก็โมโห ต่อยประตูห้องกุ แตกเลย มือมันนะที่แตกไม่ใช่ประตูห้องกุ ไอ้เฮี้ยคนอะไรวะอารมณ์รุนแรงว่ะ"
   "ไอ้เวน หางานให้กุอีกแล้วมั้ยล่ะ"
   "ขอโทดว่ะ วันนี้มึงก็ไปดูมันหน่อยแล้วกัน กุว่ามันคงดีใจมากถ้าแกไปอ่ะ"
   "เออ งั้นเดี๋ยวกุลองชวน ไอ้เอ กับ ไอ้ตั๊กก่อนนะ"
สรุปว่า วันนั้น เราก็ไปที่ห้องไอ้โตกันอีกครั้งหนึ่ง ไอ้หนุ่ยมันเห็นผม มันดีใจ ยิ้มหน้าบานเลย และก็วิ่งเข้ามาหาผม
   "เรียนเหนื่อยมั้ย หิวน้ำเปล่า กินอะไรมั้ย เดี๋ยวหนุ่ยไปซื้อให้"
   "กุหิว กุอยากกินขนมจีน ไปซื้อให้กุหน่อยดิ่" เสียงไอ้โตแทรกมาทันควัน
   "เฮี้ย กุไม่ได้ถามมึง กุถามนัท"
   "ถามไอ้นัท ก็เหมือนถามกูแหละ กูเพื่อนมัน"
   "เออๆๆ แล้วมึงจะแดรกอะไรล่ะ จะได้ซื้อมาพร้อมกัน" แล้วมันก็หันหน้ามาทางผม "แล้วนัทล่ะ"
   "เอาเหมือนกับไอ้โตก็ได้ ไหน ขอดูมือหน่อยสิ"  มันจึงยืนมือข้างซ้ายมาให้ผมดู แต่มือข้างขวามันแอบไว้ข้างหลัง
   "ดูทำไมอ่ะ เนี่ยดูสิ"
   "ข้างขวาดิ่ ไม่ใช่ข้างซ้าย" มันจึงยอมยื่นมือข้างขวามาให้ดู มือมันบวม ช้ำ และก็มีรอยแตก
   "ไปทำอะไรมา"
   "อ่อ ล้มอ่ะ ไม่มีไรหรอก"
   "แน่ใจเหรอ"  ผมถามพร้อมกับเลิกคิ้ว ทำท่าทางสงสัย ไอ้หนุ่ยก้มหน้าแล้วก็สารภาพความจริง
   "ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ"
   "คับ"
   "ปะ งั้นเดี๋ยวนัทไปช่วยถือของ มือเจ็บอยู่ จะไปถือคนเดียวไงไหว"
จาก นั้นเราก็ไปหาซื้อของอะไรมากินกัน แต่ก็ไม่วายที่จะซื้อเบียร์ มากระดกกันอีก 6 ขวด (เฮ้ออ นิสัยไม่ดีเลย) เราก็กินกันสนุกสนานเฮฮา ไปเรื่อยๆ ก็ค่อนข้างดึกแล้ว จึงขอตัวกลับ ไอ้หนุ่ย กับไอ้โต ก็เดินออกมาส่งพวกผม พอเดินออกมาหน้าที่พัก พวกเราก็ต้องเจอกับเหตุการณ์ระทึกใจ
   "เอ๋"  หนุ่ยอุทานออกมา พร้อมกับหยุดชะงัก
   "หนุ่ยจะไปไหนเหรอ" เสียงผู้หญิงคนนั้นถาม
   "จะไปส่งเพื่อนอ่ะ พอดีเพื่อนมาเยี่ยม แล้วเอ๋จะไปไหน"
   "เอ๋ก็จะมาหาหนุ่ยไง เอ๋คิดถึงหนุ่ยมาก" อ้าว เวนกำ แม้งมีแฟนแล้วนี่หว่า แล้วมาบอกว่าชอบกุ ไอ้เลวววววว
หนุ่ยมองหน้าผม แล้วก็ก้มหน้าผมเลยตัดบท
   "หนุ่ย คุยกับแฟนไปเหอะไม่ต้องไปส่งหรอก เดี๋ยวเรากลับกันเองได้แค่นี้เอง  งั้นไปก่อนนะ"
ไม่รอฟังเสียงตอบรับจากหนุ่ย ผมกับเพื่อน ก็พากันเดินออกมาจากซอยขึ้นรถกลับที่พัก
   กริ๊งงงงงงงงง.....กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง
   "สวัสดีคับ" ผมรับโทรศัพท์
   "วันนี้นัทมาหาไอ้หนุ่ยเหรอ" เสียงนายปอนด์ ฟังแข็งๆไม่หวานเหมือนเดิม
   "รู้ได้ไง ใครบอก"
   "ไอ้หน่อยบอก ตกลงว่าไปหาจริงๆหรือเปล่าล่ะ"
   "ใช่"
   "นัทชอบไอ้หนุ่ยใช่มะ ถ้าชอบก็บอกมาปอนด์จะได้หลีกทางให้"
   "ไร้สาระน่า ก็แค่พูดคุยกันธรรมดา ไม่ได้มีอะไรพิเศษสักหน่อย"
   "ค่ะ ปอนด์ไร้สาระ ก็ปอนด์ชอบนัทนี่ ไม่อยากให้ใครมายุ่ง และก็ไม่อยากให้ยุ่งกับใคร"
   "เอา ไว้ ให้นัทบอกว่า นัทชอบปอนด์ก่อนนะ ถึงวันนั้น จะหึงจะหวง จะอะไรยังไงก็จะไม่ต่อว่าสักคำ นัทไม่อยากทะเลาะด้วยนะ ขอตัวอาบน้ำก่อนพรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า"
ยังไม่ทันที่ปลายสายจะตอบรับ ผมก็กดวางสาย แต่สักพัก็มี SMS ส่งมา "ปอนด์ขอโทษ แต่ปอนด์ชอบนัทจริงๆนะ ไม่ได้โกหก นอนหลับฝันดีค่ะ"
ใน คืนนั้น ผมก็นอนทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น ถึงแม้ว่า มันจะระยะเวลาไม่นาน แต่มันก็ทำให้ผมคิดว่า นี่กุโดนหลอกเหรอเนี่ย ยังไม่ทันที่จะคบกันเลยนะเนี่ย
จนกระทั่งหลับไป
ในตอนบ่ายของวันรุ่งขึ้น ที่โรงอาหาร
   "นัท เมื่อคืนแกรู้ปะ เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่แกกลับไปแล้วอ่ะ" ไอ้โตเปิดประเด็นขณะกำลังกินข้าวกลางวัน
   "กุจะไปรู้เหรอ กุไม่ได้อยู่ด้วยนี่ จะเล่าก็เล่ามา ยังจะมาถามกุอีก"
   "เฮี้ย กวนตีนอีกและ คืองี้ ยัยเอ๋ อ่ะ มันเป็นแฟนเก่าไอ้หนุ่ย แล้วยัยเอ๋ มันเป็นคนขอเลิกกับไอ้หนุ่ย เพียงแค่โทรศัพท์เครื่องเดียวนะ มึงคิดดู แล้วมันก็ไปกับแฟนใหม่ คงจะประมาณว่าโดนเค้าหลอกฟันมั้ง เสียใจผิดหวัง เลยกลับมาหาไอ้หนุ่ยอีก"
   "อืม แล้วไงต่อ เกี่ยวไรกับกุมั่งล่ะ" ผมถามแบบกวนๆอีก
   "ฟัง ให้จบก่อน  เมื่อคืนมันทะเลาะกัน มันทั้งตบ ทั้งด่า ไอ้หนุ่ย ว่าทำไมทำเย็นชากับมัน เคยสัญญากับมันไว้ วันนี้กลับมา แล้วทำไมหนุ่ยกลายเป็นอีกคนนึง ไอ้หนุ่ยก็เลยบอกว่า มันเจอคนที่มันชอบแล้ว และก็คิดว่าใช่สำหรับมันแล้ว ยัยเอ๋ ทั้งข่วน ทั้งตบ ทั้งด่า สารพัด แต่ไอ้หนุ่ย มันก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร มันก็ยืนให้ข่วนให้ตบอย่างนั้นอ่ะ มึงไปดูสินัท แผลมันเต็มตัวเลย ผู้หญิงเฮี้ยไรวะ เป็นคนหนีมันไปแท้ๆ โดนผู้ชายทิ้งแต่กลับมาหาคนเก่า มาคร่ำครวญ ถ้ากุเป็นไอ้หนุ่ยนะ กุจะตบให้คว่ำเลย"
   "กรรมเวร ของมันมั้ง" ผมพูด
   "มึงไม่สงสารมันเหรอไอ้นัท กุว่ามันชอบมึงจริงๆนะ"
   "ให้มันจัดการกับชีวิตคู่ของมันให้เรียบร้อยซะก่อนเหอะ แล้วค่อยมาชอบกุ"
ผม พูดจบก็ลุกออกไปหาซื้อขนมกินต่อ เรื่องของไอ้หนุ่ย จึงหยุดการสนทนากันไว้แค่นั้น แต่ทำไม ผมรู้สึกแปลกๆ ทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อีกใจนึงก็ยังโมโหไม่หาย ที่บอกว่า ไม่มีแฟน เป็นโสด อยู่ตัวคนเดียว ไม่มีใครชอบ และอีกอย่างที่สำคัญที่สุด ผมยังไม่รู้จักนายหนุ่ยดีพอ เพียงแค่ 2 ครั้งที่เราได้เจอกันก็แค่นั้นเอง
แต่ทุกๆวัน ผมก็ได้รับการเอาใจใส่ด้วยดีเสมอมา จากปอนด์ มักจะคอยโทรศัพท์ถาม เทคแคร์ตลอดเวลา จนทำให้ผมเลิกคิดเรื่องนายหนุ่ยไปได้[/hide]

Boylove

ตอนที่ 2

   วันนี้ ก็มาเรียนตามปกติ เป็นประจำทุกวัน ที่มักจะได้ยินเสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังเช้า และ ก่อนนอน ทุกวัน ปอนด์ดูแล เอาใจใส่ดีทุกอย่าง และเราก็ได้ไปเที่ยว ได้ไปดูหนัง ด้วยกัน จนรู้สึกว่า เราสนิทสนมกันมากขึ้น จากที่ทุกครั้ง ไม่ค่อยใส่ใจว่าใครจะโทรมาสักเท่าไหร่ แต่กลับกลายเป็นว่าถึงเวลาผมต้องมานั่งมองโทรศัพท์ ว่าเมื่อไหร่ปอนด์จะโทรมาหา  ปอนด์เป็นคนที่เอาใจเก่ง พูดจาหวาน ไพเราะมากๆ เป็นคนสนุกสนาน แต่เค้าเป็นคนที่ชอบเล่นฟุตบอล เป็นชีวิตจิตใจ แม้แต่กระทั่งชื่อเพื่อน เค้าก็ยังบันทึกชื่อเป็น ชื่อนักฟุตบอล ที่ปอนด์ชื่นชอบ
   "นัท ดูแกสนิทกับไอ้ปอนด์จังเลยนะ" ไอ้เอถาม
   "ก็ปกตินะ ก็คุยกัน ไปเที่ยวบ้าง ดูหนังบ้าง ก็แค่นั้นอ่ะ"
   "อืม ก็ดีแล้ว กุบอกตรงๆนะ ไม่ค่อยชอบหน้ามันสักเท่าไหร่ว่ะ มันเหมือนคนกะล่อน"
   "กะล่อนแล้วมันได้อะไรจากกุวะ กุไม่เคยซื้ออะไรให้มันสักหน่อย"
   "อืม ก็ดีแล้ว เปล่าหรอก กุก็แค่ไม่อยากเห็นเพื่อนกุเสียใจก็แค่นั้นเอง"
   "เออ ขอบใจมากเพื่อน กุจะระวังไว้แล้วกัน"
ผมได้มีโอกาสเจอกับปอนด์บ่อยขึ้น วันนั้นหลังเลิกเรียน ปอนด์มารับมหาลัย
   "วันนี้ ไปกินข้าวกันนะ"
   "อืม ไปก็ไป"
   "แล้วก็ วันนี้ ไปค้างที่ห้องปอนด์นะ ได้มั้ยคะ พรุ่งนี้หยุดนี่"
   "คิดดูก่อน"
   "นะๆๆๆ นะคะ ไปค้างกับปอนด์สักคืนนึงได้มั้ยอ่ะ ปอนด์ไม่ทำอะไรหรอก"
   "ไปก็ได้"
   "เย้ ดีใจจัง ปะ ขึ้นรถ"
ปอนด์ พาไปร้านอาหาร ซึ่งก็ราคาไม่แพงเท่าไหร่นัก ทานข้าวไป ก็พูดคุยกันไป ถามเรื่องการเรียนบ้าน ครอบครัวบ้าง ปอนด์ก็พากลับมาที่ห้องของปอนด์
   "ไปอาบน้ำสิคะ เรียนมาเหนื่อยทั้งวัน อาบน้ำให้สดชื่นก่อน"
ผม ก็เดินไปอาบน้ำแต่โดยดี อาบน้ำเสร็จ ก็มานอนดูทีวี ปอนด์ก็เข้าไปอาบน้ำ ปอนด์อาบน้ำนานมาก ผมก็เผลอหลับไป รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ก็มีความรู้สึกเสียวๆ สยิวๆ ที่บริเวณ ซอกคอ ติ่งหู ปอนด์เข้ามาไซร้ซอกคอ และก็ไล่เล็มติ่งหู ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ปอนด์เห็นผมตื่น ก็ประกบปากผม และก็แทรกลิ้นเข้ามา ปอนด์จูบได้นุ่มนวลมาก แผ่วเบา
แต่มันมีความรู้สึกเสียวซ่านไปหมด ไล่ลงมาเลียที่บริเวณหัวนม และก็บรรจงดูด เสียวมากจนเผลอครางออกมา
   "ซี๊ดดดดดดด.. ปอนด์ นัทเสียว" แต่ก็เหมือนยิ่งพูดปอนด์ยิ่งเน้นแรงขึ้น และก็ไล่ลงไป ถึงหน้าท้อง และก็ไล่ขึ้นมาจูบปากเหมือนเดิม
   "นัท ชอบปอนด์มั่งมั้ย คิดยังไงกับปอนด์เหรอ" และก็นัทก็จูบปากผมต่อ ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรเลย
ปอนด์ ค่อยๆถอดเสื้อผ้า ผมออก แต่ของปอนด์อ่ะ สงสัยคงถอดตั้งแต่แรกแล้ว ปอนด์ดึงมือผมไปจับส่วนกลางของปอนด์ ผมก็จับ มันเต็มมือมากเลยคับ และก็ยังมีน้ำเยิ้มๆไหลออกมาที่ส่วนปลายอีกด้วย รู้สึกเหมือนไหลออกมาเยอะคับ มันลื่นมือ ปอนด์พลิกตัวนอนหงาย แล้วดึงผมไปกอด
   "ถ้านัทไม่รังเกียจ ทำให้ปอนด์หน่อยนะ" ผมก็เลยทำให้ปอนด์ โดยใช้มือจับมันไว้ และก็ใช้ลิ้นแตะที่ส่วนปลาย ซึ่งมันมีน้ำไหลออกมา มันเค็มๆแปลกๆ ปอนด์ซี๊ดดปากออกมา ผมเลยครอบปากลงไปตรงส่วนปลายบริเวณหัว และก็ค่อยๆ กดเข้าไปในปาก จนถึงคอ แต่ก็ยังไม่หมดทั้งลำ ผมรู้สึกว่ามันมีน้ำเงี่ยนไหลออกมาตลอดเวลา
   "ซี๊ดดดดดดดดด..... เสียววว มากเลย ที่รัก" ปอนด์ครางออกมา มือของเขาจิกที่หัวผม และก็กดหัวผมลงไป แล้วก็เด้งส่วนล่างสวนขึ้นมาพอเป็นจังหวะ ปอนด์ครางออกมาตลอดเวลา  อยู่ๆ ปอนด์ก็ดึงตัวผมขึ้นมาจูบปากต่อ
   "หยุด ก่อนมันจะแตก ยังไม่อยากให้แตกอยากเสียวนานๆอ่ะ" และปอนด์ก็จูบปาก เอาลิ้นแทรกเข้ามาอย่างไม่มีความรังเกียจ ผมก็คิดในใจว่า เค้ายังไม่รังเกียจผมเลย แล้วผมล่ะ ทำไมจะต้องรังเกียจเขา
   "ปอนด์ นัททำให้เสร็จเลยนะ ง่วงนอนแล้วอ่ะ"
   "ค่ะ แล้วแต่นัทเลย"   ผมจึงลงไปครอบปากที่ท่อนเอ็นนั้นอีกครั้ง ภายในปากก็ใช้ลิ้นวนรอบ นัวเนียวบริเวณส่วนหัว แล้วก็เริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ
   "ซี๊ดดดดดดด..ดดด นัทคะ ปอนด์จะไม่ไหวแล้วนะ ซี๊ดดด..เสียวจังเลย"  ผมก็ยิ่งเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น เข้ากับจังหวะที่ปอนด์กระแทกสวนขึ้นมา
   "ซี๊ด..โอ๊ยยยยย นัท ปอนด์จะ..ปอนด์เสร็จแล้ว ซี๊ดด..... โอ๊ยยยย ออกแล้ววววววว....."  สิ้นคำพูดปอนด์ ก็พุ่งน้ำเข้ามาในปาก พร้อมกับเสียงครวญครางฟังไม่ได้ศัทพ์ผมแทบจะสำนัก กับกลิ่นคาว และปริมาณ มันออกมาเยอะมาก จากนั้นผมก็ไปบ้วนทิ้งในห้องน้ำ ไม่ใช่ว่ารังเกียจ หรืออะไรหรอกคับ มันคาว จะกลืนไม่ได้ต่างหาก คงอาจจะไม่เคยชินกับกลิ่น ผมบ้วนปากเรียบร้อยแล้วก็กลับมานอน ปอนด์เป็นคนที่ โรแมนติก ให้ผมนอนหนุนที่หน้าอก และก็ร้องเพลงให้ฟัง จนหลับไปในอ้อมกอดของปอนด์ในคืนนั้น
รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ไม่มีความรู้สึกกลัว ว้าเหว่ โดดเดี่ยว ชอบนะที่เป็นแบบนี้ อยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไป

   ตื่นนอนตอนเช้าขึ้นมา ก็เห็นปอนด์นั่งมองหน้าอยู่ผมก็เลยรีบลุกขึ้นมานั่ง
   "มองไรอ่า เขิลนะ"
   "ปอนด์ ชอบดูคนตอนหลับ จะดุร้ายแค่ไหน ตอนนอนหลับก็ไร้ซึ่งพิษสง เป็นธรรมชาติดี  ว่าแต่เช้านี้จะทานอะไรดีคะ เดี๋ยวปอนด์ไปซื้อให้ ส่วนตัวเองอ่ะ ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ"
   "อะไรก็ได้ ซื้ออะไรมาก็กิน" (ที่ไม่พูดเพราะนึกไม่ออกต่างหากว่าจะกินไร)
   "อะไรก็ไม่มีขายอ่าค่ะ" ปอนด์พูดพร้อมกับยิ้ม
   "ฮึ ไม่มีขายก็ไม่กินและงั้น" (ทำงอนอีก เฮ้ออ)
   "ค่ะๆๆ งั้นเดี๋ยวปอนด์ไปซื้อให้นะ ไปอาบน้ำเลย"
พอ ปอนด์ออกไปจากห้อง ผมก็ลุกไปอาบน้ำ แววตาที่ดูห่วงหาอาที ใสๆ ไร้ซึ่งพิษภัย รอยยิ้มที่ดูอ่อนโยน ปอนด์เป็นคนที่ไม่หล่อ แต่เป็นคนน่ารัก ดวงตากลมๆ มีเสน่ห์ ผมอาบน้ำไปก็ยิ้มไป จนกระทั่งออกมาจากห้องน้ำ ปอนด์ก็ยังไม่กลับมา ผมก็เข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ก็มองไปเห็นโทรศัพท์ปอนด์ซึ่งไม่ได้พกไปด้วย เห็นที่หน้าจอ มีข้อความเข้า 1 ข้อความ ด้วยความอยากรู้ว่าเป็นของใครจึงกดอ่าน "ตื่นได้แล้วค่ะเช้าแล้ว คิดถึงมากๆนะ ก้อย" แต่ชื่อที่โชว์ส่งข้อความมา กลับเป็นชื่อนักฟุตบอล "โอเว่น" ผมอ่านข้อความด้วยความแปลกใจ แต่ก็ยังเก็บความกังขาเอาไว้ และผมก็กดลบข้อความนั้นทิ้ง กลัวว่าเค้ากลับมาจะมาต่อว่า ว่าผมถือวิสาสะยุ่งเรื่องของเขา  ปอนด์กลับมาพร้อมกับโจ๊กใส่ไข่ 2 ถุง และก็นมร้อน ผมก็ทานอาหารเช้า และก็เงียบๆโดยที่ไม่ได้พูดอะไร
   "เป็นไรอ่ะนัท ทำไมเงียบๆจังเลย โกรธปอนด์เรื่องเมื่อคืนเหรอ"
   "เปล่า ไม่เกี่ยวกับเมื่อคืนหรอก" แล้วผมก็ยิ้มแบบแห้งๆ ให้ปอนด์ 1 ที
   "ปอนด์  นัทถามไรอย่างนึงได้ปะ"
   "ถามไรคะ นัทถามปอนด์ตอบได้หมดเลย" พูดพร้อมกับยิ้มๆ
   "ปอนด์มีอะไรที่ยังปิดบังนัทอยู่หรือเปล่า"  ผมมองหน้าปอนด์ ดูอากัปกิริยา
   "ไม่มีนี่คะ เอ๊ะ หรือว่ามี" ปอนด์ทำหน้าตาสงสัย
   "อะไรเหรอ บอกนัทได้ปะ"
   "ได้ค่ะ จะบอกว่า ปอนด์รักนัท นะคะ" แล้วปอนด์ก็จ้องหน้าผม แล้วยิ้มอีก
   "ถ้ามีก็บอกนะ อย่าปิดบัง อย่าโกหก อย่าให้นัทรู้ทีหลัง นัทไม่ชอบคนโกหก"
   "ค่ะ รับทราบค่ะ"
วัน นั้น นัทพาผมไปเที่ยวหลายๆที่ ไปไหว้พระ ไปเที่ยวสวนสัตว์ ไปเดินเล่นในห้าง แต่ผมกลับรู้สึกเฉยๆ ไม่สนุกสนานหรือมีความสุขอะไรมากมายนัก  แต่ก็ยังใจแข็งไม่พูดเรื่องเมื่อเช้านั้นให้ปอนด์ฟัง  หลังจากนั้นปอนด์ก็กลับมาส่งผมที่ห้องพัก ก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว
   "เฮ้ย! ไปไหนมาวะ ที่ห้องก็ไม่อยู่" เสียงไอ้เอ โผล่หน้ามาถามผมจากระเบียง
   "ไปค้างกับปอนด์มา"
   "เรียบร้อยแล้วอ่าดิ่มึง"
   "ไอ้เฮี้ย คิดได้แค่นั้นนะมึงอ่ะ เพื่อนเลว"
   "5555 เอาเถอะ ความสุขของมึง จะทำไรก็ทำไปเถอะ กุไม่ขัดขวางหรอก"
ผมไม่ตอบอะไร แต่ก็เดินเข้าห้องไป ห้องผมกับห้องไอ้เอ อยู่ติดๆกัน มันวิ่งเข้ามาหาผม
   "เฮ้ย พรุ่งนี้ไปดูหนังกันมะ ไอ้โตชวน"
   "อืม ไปก็ไป แล้วแต่"
   "เออ พรุ่งนี้ตื่นสายได้ ถ้ามึงตื่นก่อนก็มาปลุกกุด้วยนะ นัดไอ้โตไว้ตอนเที่ยงอ่ะ"
   "เออ"
คืนนั้น ปอนด์ก็โทรศัพท์มาคุยกับผมตามปกติ แต่ก็ได้คุยกันนิดๆหน่อย เพราะวันนี้ก็เจอกันทั้งมาแล้ว
   ที่โรงหนัง
   "นัท เอ ตั๊ก ไปหาไรกินก่อนปะ กว่าหนังจะเริ่ม อีกตั้ง 1 ชม."
   "อืม ไปดิ่"  เราก็จึงพากันไปนั่งที่ร้าน KFC และก็เริ่มการสนทนา
   "นัท แกรู้ปะ ว่าตอนนี้ไอ้หนุ่ยมันทำอะไร ห้ามตอบกวนตีนนะมึง"
   "สัตว์ ทำเป็นรู้ทัน จะบอกก็บอกมาดิ่"
   "ไอ้ หนุ่ยอ่ะ มันทำงานไปด้วย มันไม่มีโทรศัพท์ใช้ มันทำงานส่งน้ำตอนเช้าอ่ะ ตอนบ่ายมันก็ไปเรียน มันบอกว่า จะซื้อโทรศัพท์สักเครื่องนึง เผื่อได้โทรคุยกับมึงบ้าง วันละ 1 นาทีก็ยังดี น่าสงสารมันว่ะ"
   "จริงเหรอ" ไอ้เอ กับ ไอ้ตั๊ก อุทานออกมาพร้อมกัน "มันขยันขนาดนั้นเชียวเหรอ"  ผมก็อึ้งๆไปสักพักนึง แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร
   "ก็ดี ขยันดี" ผมเปรยๆ
   "นัท กุอ่ะ ถึงจะไม่ค่อยสนิทกับไอ้หนุ่ยมาก แต่กุก็อยู่หมู่บ้านเดียวกับมันนะ เห็นกันตั้งแต่เด็กๆ กุรู้ว่ามันนิสัยเป็นไง หน้าตามันก็ไม่ใช่ว่าขี้เหร่ สาวๆตามจีบมัน มันยังไม่สนใจเลย  ถ้ากุเป็นมึงนะ กุจะเลือกไอ้หนุ่ย"
   "งั้นมึงก็เอาเองดิ่ แนะนำกุดีจัง"
   "กวน ตีนกุอีก กุไม่ใช่เกย์ ไอสัตว์ ไอ้หนุ่ยมันก็ไม่ใช่ แต่ว่า หลังจากที่มันอกหักจากแฟนมัน มันก็ไม่เหลียวมองผู้หญิงอีกเลย เออ มันซื้อโทรศัพท์ได้แล้วนะ มันเอามาให้กุดูเมื่อเช้า มันฝากกุมาขอเบอร์มึงด้วย มึงจะให้มันเปล่า"
   "อืม จะให้ก็ให้ไปดิ่" (ตอนนั้นพูดไปงั้นๆ จริงๆนะ)
   "โอเค งั้นกุกลับไปจะไปบอกมันให้นะ ปะดูหนังกันดีกว่า"
จากนั้นเราก็เข้าไปดูหนัง หนังจบก็ไปเที่ยวเดินเตร็ดเตร่ดูของ เดินเที่ยว ผักผ่อนหย่อนใจกันตามประสาเพื่อนฝูง จนเย็นค่ำ ก็แยกย้ายกัน
   ข้อ ความเข้ามาเครื่องผม  "คิดถึงมากนะ หนุ่ย"  ผมเปิดข้อความขึ้นมาอ่าน กะว่าอาบน้ำเสร็จค่อยโทรกลับ จนกระทั่งอาบน้ำเสร็จ ปอนด์ก็โทรมาและก็คุยกันจนหลับไป ลืมไปเลยว่าจะโทรหาหนุ่ย
   
   ตอนเช้าที่มหาลัย
   "นัท เมื่อคืนมึงได้โทรหาไอ้หนุ่ยเปล่า"
   "เปล่า ลืม ง่วงนอนอ่ะ อาบน้ำเสร็จก็หลับเลย"
   "อืม"
แล้วผมก็เข้าเรียนตามปกติ ตอนเย็นปอนด์ก็มารับไปทานข้าวเหมือนเดิมทุกวัน ในช่วงที่ทานข้าว
   "ปอนด์"
   "คะ ว่าไงคะ"
   "นัทขออะไรอย่างนึง ปอนด์จะว่านัทละลาบละล้วงมั้ยอ่ะ"
   "ไม่เคยค่ะ ปอนด์ไม่เคยคิดแบบนั้นกับนัทเลยนะ"
   "งั้น ขอโทดนะ นัทขอยืมโทรศัพท์หน่อยสิ นัทจะดูว่า เมื่อคืนปอนด์โทรหานัทตอนกี่ทุ่มอ่ะ" สังเกตุเห็นอาการปอนด์ลังเล นิดหน่อย แต่ก็ส่งโทรศัทพ์ให้
ผมจึงหยิบโทรศัพท์มากดดู (เหมือนคนไม่มีมารยาทเลยแฮะเรา) ก็กดเข้าไปดูข้อความ ปรากฎว่า เห็นข้อความจากคนเดิมส่งมาอีก ตอน 08.13 น. "คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึงจนไม่รู้จะบอกยังไง ก้อย"
   "นี่ข้อควาใครส่งมาเหรอ ชื่อ โอเว่น"
   "อ่อเพื่อน อ่าค่ะ ที่เล่นฟุตบอลด้วยกัน มันคงแกล้งปอนด์มั้ง ไม่มีอะไรหรอก"
ผม ก็กดดูเวลาการโทร เพิ่งคุยกันเมื่อเช้านี้เอง แต่ก็เฉยๆ ไม่ได้โต้แย้งอะไร แต่ในใจรู้สึกว่า คงไม่ใช่แน่ มันเหมือนกับมีลางสังหรณ์อะไรบางอย่าง ว่าคงไม่ใช่แค่เพื่อนกันแน่นอนมันต้องมีอะไรที่มากกว่านั้น ทานข้าวเสร็จ จึงขอให้ปอนด์กลับมาส่งที่ห้องพัก
   กริ๊งงงงง....กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง  ผมยกโทรศัทพ์ขึ้นมาดู ไม่ใช่เบอร์ปอนด์
   "สวัสดีคับ นัทพูดคับ"
   "หวัดดีคับ"  เสียงทะเล้นๆ ที่ผมจำได้แม่น
   "หนุ่ยเอง จำได้มั้ย"
   "ไม่ต้องบอกก็รู้อ่ะว่าใคร ทำไมจะจำไม่ได้"
   "โทรมาผิดเบอร์หรือเปล่า นี่ไม่ใช่เบอร์เอ๋นะ" เสียงเงียบไปชั่วขณะ
   "เปล่า คับ ผมไม่ได้โทรมาหาเอ๋ ผมโทรมาหานัท นัทคนที่คุยสนุกสนาน ร่าเริงกับผม แต่เค้าเปลี่ยนไป ตั้งแต่วันที่เค้ารู้ว่าผมเคยมีแฟน แล้วนั่นก็เป็นแค่แฟนเก่า"
   "เราก็นัทคนเดิม ไม่ได้เปลี่ยน"
   "โกหก ผมอ่ะ โกหกได้ แต่โกหกตัวเองไม่ได้หรอกคับ ผมคิดถึงนัทนะ เราไม่ได้เจอหน้ากันนานแค่ไหนแล้ว ผมรู้ว่าคำพูดผมไม่มีความหมาย แต่ผมได้คุยกับนัท ได้อยู่ใกล้ๆ แล้วผมมีความสุข ผมรู้ว่า นัทกับปอนด์ เป็นอะไรกัน"  ผมรีบพูดสวนทันที
   "มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ เราแค่เริ่มคบหา ยังไม่ได้ปักใจจะรักสักหน่อย"
   "คับ ผมรู้ความเป็นไปของนัทตลอดเวลาว่านัทไปไหน กับใคร ที่ไหน แต่นัทก็คงมีความสุขดี นัทอย่าลืมนะคับ นัทยังมีผมอีกคนนึง ที่คอยห่วงใย และอีกอย่างหนึ่ง ที่ผมอยากจะบอก ผมบอกกับเขาคนนั้นไปแล้ว ว่าผมาชอบนัทเค้าก็ด่าว่าผม ดูถูกผมต่างๆนาๆ แต่ผมก็ไม่แคร์ คิดถึงผมเมื่อไหร่ก็โทรมาหานะคับ เบอร์นี้มีให้นัทคนเดียว ผมพยายามหามันมาเพื่อสิ่งนี้ นอนหลับฝันดีนะครับ"
ผมยังไม่ได้ตอบอะไรมัน สักอย่างเลย มัวแต่อึ้งอยู่ เลยไม่ทันได้ตอบ แต่มันก็ทำให้ผมเสียวแปล๊บบ เข้ามาที่หัวใจ นึกไม่ถึงว่า จะมีใครสักกี่คน ที่ทำอะไรเพื่อเราได้
จาก นั้นผมก็ไม่ได้ติดต่อกับหนุ่ยอีก หลายวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง เป็นวันหยุด ซึ่งทุกวันหยุด ปอนด์จะมารับ และจะพาไปกินข้าว พาไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด  แต่ปอนด์โทรมาบอกว่า วันนี้ปอนด์ไม่ว่าง พอดีแม่ไม่สบาย จะกลับไปดูแม่คงจะกลับเย็นๆ ค่ำๆ เรา 3 คน ผม ไอ้เอ ไอ้ตั๊ก ก็เลยถือโอกาส ไปเที่ยวหาไอ้โต ใจจริงๆ ก็กะว่าจะไปเที่ยวหาไอ้หนุ่ยด้วย
   "อ้าว จะมาก็ไม่โทรมาบอก"
   "ขี้เกียจโทรว่ะ มาหาเลยดีกว่า" ไอ้เอพูด
   "อืม ดีว่ะ ค่าโทรถูกกว่าค่ารถอีก ดีมากเพื่อน"
   "แล้วไอ้หนุ่ยมันไม่อยู่เหรอ" ผมถาม
   "คิดถึงมันเหรอ" ไอ้โต ถามกวนประสาท
   "มึงก็กวนตีนไม่แพ้กุเหมือนกันแหละไอ้โต กุถามเฉยๆ"
   "แค่นี้ทำอารมณ์เสีย มันไปทำงานยังไม่กลับ วันหยุดเรียน มันเลิกเย็นนู่นแหละ"
   "อืม"
เรา 4 คนก็นั่งคุยกันในห้องได้สักพักนึง ก็มีเสียงเคาะประตู  "ก๊อกๆๆๆ ก๊อกๆๆๆๆๆๆ"
   "อ้าว ไอ้หน่อย กุก็นึกว่าใคร"
   "เฮ้ย ไอ้โต วันนี้ วันเกิดไอพลว่ะ กินเหล้ากันมั้ย"
   "จริงดิ่ เออ เพื่อนกุมันก็มาพอดีวันเลยว่ะ แล้วจะไปกินที่ไหน"
   "ไปกินร้านธรรมดาๆก็พอ เพื่อชีวิตๆหน่อย"
   "เออ ได้ เฮ้ย มึงไปกันปะ ไอ้เอ ไอ้ตั๊ก ไอ้นัท" ไอ้โตถาม
   "อืม ไปดิ่" แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อไอ้โต ยิงคำถาม
   "และมึงไม่ชวนไอ้ปอนด์ไปด้วยเหรอไอ้หน่อย" ไอ้โตถาม
   "กุ โทรชวนมันแล้ว มันบอกว่า วันนี้เมียมันมา ถ้าจะไปจะโทรบอกอีกที" ไอ้หน่อยตอบแบบซื่อๆ เพราะมันไม่รู้ว่า ผมกับปอนด์คบกัน มีรู้แค่ปอนด์ และกุล่มเพื่อนผมเท่านั้น ไอ้หน่อย ไอ้พล ไอ้เสก ไม่รู้  ผมถึงกับสะอึก นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ทั้ง 3 คนมองหน้าผม ยกเว้นไอ้หน่อย เหมือนกับว่า มันจะบอกอะไรผมบางอย่าง
   "แล้วไอ้ปอนด์มันอยู่ไหนอ่ะ ต่างจังหวัดเหรอ" ผมรีบยิงคำถามทันที
   "มัน ก็อยู่ที่ห้องมันนั่นแหละ ไม่ได้ไปไหนนี่ งั้นเดี๋ยวกุไปก่อนนะ 6 โมงเย็นเจอกันนะเว้ย" ผมนั่งนิ่งเงียบ แล้วจู่ๆ ผมก็จะวิ่งออกจากห้อง ไอ้ 3 คนมันก็ดึงผมไว้
   "มึงจะไปไหนไอ้นัท" ไอ้เอ ถาม
   "กุจะไปหามัน จะไปดูด้วยตาตัวเอง" ผมรู้สึกว่าแค้น และก็แค้นมาก ที่มันหลอกผม มันโกหกผม ไอ้เลว
   "และ ใครบอกว่า พวกกุจะให้มึงไปคนเดียวล่ะ เพื่อนกัน ไปด้วยกันสิ ใจเย็นๆก่อน" จากนั้นเราก็ออกจากห้องพักไอ้โต ไปยังที่พักของปอนด์จากที่พักของไอ้โตไป ก็ไม่ไกลมากก็ถึงที่พักของปอนด์[/hide]

Boylove

ตอนที่ 3
ก๊อกๆๆๆๆๆ ... ก๊อกๆๆๆๆๆ ผมให้ไอ้โตเป็นคนเคาะประตู ส่วนผม ไอ้เอ ไอ้ตั๊ก หลบอยู่  สักพัก ปอนด์ก็เปิดประตูออกมา ซึ่งท่อนบนเปลือยเปล่า ส่วนท่อนล่างใส่กางเกงบอลตัวเดียว
   "อ้าว ไอ้โต มาทำไมวะ"
   "อ่อ เปล่า มาชวนมึงไปงานวันเกิดไอ้พลวันนี้"
   "กุบอกไอ้หน่อยไปแล้วว่าดูก่อน จะไปเดี๋ยวโทรบอก"
   "และ มึงอยู่กับใครอ่ะขอกุเข้าไปข้างในหน่อยสิ" ปอนด์ทำสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก พอปอนด์เปิดประตูกว้างออก เรา 3 คน ก็ออกมาและก็เดินเข้าไป ปอนด์ตกใจมากได้แต่ยืนมองผม ผมก็ยืนมองหน้าปอนด์
   "กลับมาจากเยี่ยมแม่แล้วเหรอ ไม่บอกเลย" ผมพูดด้วยน้ำเสียงแข็งๆ  แต่ปอนด์นิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมา
   "ใครอยู่ในห้องน้ำเหรอ"   เงียบบบบบบบบ
   "ถามว่าใครอยู่ในห้องน้ำ ตอบสิ" ผมเร่งเสียงขึ้นดังกว่าเดิม  ไอ้เอ มาจับไหล่ผม แล้วบอกว่า ใจเย็นๆๆ
แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ สักพัก ก็มีเสียงเปิดประตูห้องน้ำออก แล้วก็มีผู้หญิงคนนึงเดินออกมาจากห้องน้ำ
   "มาทำไมกันเยอะแยะคะเนี่ย หวัดดีค่ะทุกคน เราชื่อก้อย"
   "หวัดดีครับ" ไอ้โต รีบตอบรับ
   "เปล่าครับ พอดีผมมาชวนปอนด์ไปงานวันเกิดเพื่อนวันนี้ ไปด้วยกันก็ได้นะครับ" ผมพูดเสียงแข็งๆ แต่ตาก็ยังมองไปที่ปอนด์
   "งั้น ผมไปก่อนนะครับ ไม่รบกวนเวลาแล้วครับ มาบอกแค่นี้แหละ" แล้วผมก็เดินออกมาจากห้องของปอนด์ พร้อมกับเพื่อนๆผมก็เดินตามกันออกมา โดยที่ไม่สนใจหรอกเลยว่า  2 คนนั้นเค้าจะยังไงกันต่อ
   "นัท" ปอนด์วิ่งตามออกมา แล้วเข้ามากอดผมไว้ข้างหลัง
   "ปอนด์ขอโทษที่ปอนด์โกหก ปอนด์ขอโทดที่ปอนด์ไม่ได้บอก"
   "ไม่ หรอกปอนด์ ไม่มีประโยชน์หรอก นัทเคยให้ปอนด์พิสูจน์ตัวเองแล้ว แต่ปอนด์กลับปฎิเสธต่อ" น้ำตาผม เหมือนพาลจะไหลออกมา แต่ก็กลั้นน้ำตาเอาไว้
   "ผั๊วะ"  ไอ้เอ ดึงปอนด์ออกมา แล้วชกไปที่หน้าปอนด์ "ไอ้เลว มึงมันเลว หลอกเพื่อนกุ ไอสัตว์"
   "เอ อย่า"  ผมรีบกลับมาห้ามไอ้เอ ไอ้ตั๊ก ก็ช่วยผมดึงไอ้เออีกแรง ส่วนไอ้โต ก็ไปดึงปอนด์
   "ปอนด์ กลับห้องไปเหอะ กลับไปคุยกับคนนั้นให้รู้เรื่องนัทเข้าใจดีไม่เป็นไร" ปอนด์ยืนมองหน้าผมด้วยนัยน์ตาที่คลอไปด้วยน้ำตา เลือดกำเดายังไหลอยู่ ผมจึงละสายตาจากปอนด์และเดินออกมาจากตรงนั้น กลับมาถึงห้องไอ้โตทุกคนต่างก็เงียบ ไม่พูดอะไรกันทั้งสิ้น  จนกระทั่งเย็น หนุ่ยก็กลับมา และก็ตรงดิ่งมาที่ห้องไอ้โต พอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นผม และเพื่อนๆผม อยู่ในห้องไอ้โต
   "หวัดดีคับทุกท่าน อ้าว มากันได้ไงเนี่ย" หนุ่ยมองหน้าผม แล้วยิ้มแก้มแทบปริ แต่ตอนนั้น ก็ไม่ได้รู้สึกชื่นชมมันสักเท่าไหร่นัก
   "เหาะมา" ไอ้เอ ตอบแบบกวนๆ
   "โห ดีเลย วันหลังเหาะกลับมารับผมไปหานัทมั่งได้มั้ยคับ  5555"  มันเห็นเรา ไม่มีส่วนร่วมในการสนทนาของมัน
   "เป็น อะไรกันไปหมดเหรอ"  ไอ้โต ก็ลุกขึ้น แล้วจูงมือไอ้หนุ่ยไปคุยข้างนอก และก็เล่าเรื่องราวให้ฟังทั้งหมด  จากนั้นมันจึงกลับเข้ามาให้ห้อง
มันเข้ามานั่งตรงหน้าผม แล้วก็พูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล น้ำเสียงที่ห่วงใย
   "นัทไม่เป็นไรนะ ผมอยู่นี่ ใครทำร้ายนัทบอกผมมา อย่าลืมสิคับ ยังมีผมอีกคนนึงนะ" และมันก็จ้องมองผมด้วยความเป็นห่วง
   "ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะหนุ่ย" แล้วผมก็ยิ้มให้มันแบบแห้งๆ เจื่อนๆ
   "นัทหิวมั้ย เดี๋ยวผมไปซื้อให้" ผมเงียบไม่ได้ตอบอะไร
   "โห ไอบ้า จะหิวอะไรอ่ะ วันนี้จะไปฉลองวันเกิดไอ้พลกันตอน 6 โมงเย็น มึงจะไปด้วยเปล่าล่ะ" ไอ้โตพูด
   "อ้าว จิงดิ่ เออ งั้นกุกลับไปอาบน้ำก่อนดีกว่า งั้นเดี๋ยวกุมานะ เฮ้ยย ดูแลนัทแทนกุด้วย"
หลัง จากนั้น เราก็อาบน้ำจนเสร็จหมดทุกคนแล้ว ก็เตรียมตัวที่จะออกเดินทาง ไอ้หนุ่ยแต่งตัวมาซะอย่างหล่อ หวีผมมาอย่างเรียบร้อย ไอ้นี่พอมันแต่งตัวแล้วก็ดูดีเหมือนกันแฮะ
ผิวขาว ปากแดงอมชมพูน่าจูบมาก (อิอิ ไม่ใช่อารมณ์ตอนนั้นนะ อารมณ์ตอนนั่งเขียนอ่ะ นึกถึง) สูง 175 หนัก 65 นอกเรื่องนิดหน่อย อิอิ
เรา ก็ไปนัดเจอกันที่ร้าน ร้านนี้เปิดเพลงสบายๆ เมื่อเรามากันครบรวมทั้ง ปอนด์กับก้อย ด้วย ปอนด์เหมือนจะมานั่งใกล้ๆผม แต่ไอ้โตมานั่งกันเอาไว้ และก็บอกให้ปอนด์ นั่งโต๊ะเยื้องๆกันไป และไอ้โตก็ลุกให้ไอ้หนุ่ยมานั่งแทน วงสุรา ก็เริ่มบรรเลง เดี๋ยวชน เดี๋ยวชน เดี๋ยวชน แต่ผมก็ยังไหวอยู่ แต่ที่ไม่กินเหล้าเลย คือ ไอ้หนุ่ย แต่ไอ้พลก็คะยั้นคะยอให้กิน 1 แก้วก็ยังดี วันเกิดมัน ไอ้หนุ่ยก็กินไปแก้วเดียว
   "พอแล้ว กุมีหน้าที่ ที่ต้องดูแลคนๆหนึ่ง เมาไม่ได้ว่ะขอโทษที" หนุ่ยพูดกับไอ้พล
   "เออ ดีๆๆ งั้นดูกุด้วยนะ กุเอาแน่ๆเลยว่ะ"
   "เออ เดี๋ยวกุหามไปทิ้งไว้ข้างถนนให้มึงไม่ต้องกลัว"
   "ไอ้เฮี้ย ดีจริงๆมึงเนี่ย น้ำใจประเสริฐ"
   "อืม ไม่เป็นไร คนกันเองว่ะ"
ผม กินเยอะมาก รู้สึกว่าตัวเองเริ่มเมาแล้ว แต่ก็ยังฝืนกินต่อ เค้าเรียกว่าเมาหรือเปล่าไม่รู้นะคับ ตัวมันชาๆไปหมด ผมก็นั่งกินเหล้าไป โดยที่มีหนุ่ยนั่งอยู่ข้างๆ ปอนด์ก็นั่งมองผมตลอดเวลา แต่ผมไม่ได้หันไปมองเขาตรงๆหรอก เพียงแค่มองเห็นจากหางตา
   "หนุ่ย พานัทไปห้องน้ำหน่อยสิ ปวดฉี่"
   "คับ ได้สิ" หนุ่ยก็เข้ามาประคอง จริงๆตอนนั้นก็อยากประชดปอนด์ด้วยอ่ะคับ เพราะมันนั่งกับก้อย นั่งเกาะแขน นั่งป้อนอาหารปอนด์อยู่ตลอดเวลา
   "เฮ้ย เดี๋ยวกุช่วย" ปอนด์พูดพร้อมกับทำท่าจะลุกจากเก้าอี้
   "ปอนด์ไปไหน และใครจะอยู่กับก้อยล่ะ" ก้อยพูด พร้อมกับดึงแขนปอนด์ไว้
   "ไม่ต้องไปหรอกไอ้ปอนด์ ไอ้หนุ่ยคนเดียวก็พอ" ไอ้โตพูด
ผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำ โดยที่มีหนุ่ยคอยดูแล เวลาผมเดินเซ ก็จะเข้ามาประครอง พอผมพยุงตัวได้เค้าก็ปล่อยให้ผมเดินต่อ หนุ่ยมองหน้าผม
   "นัทไม่เป็นไรใช่มั้ย"
   "เป็นอะไรเหรอ เปล่านี่นาไม่ได้เป็นไร"
   "คับ งั้นก็ดีแล้ว"
เรากินเหล้ากันจนดึกก็ชวนกันกลับ ผมเมาไม่เป็นท่าเลยเดินยังไม่ตรงทาง หนุ่ยก็คอยดูแลผมตลอดเวลา
   "ไอ้หนุ่ย ให้นัทไปนอนห้องมึงก็ได้ ดูแลมันด้วยล่ะ" ไอ้โตพูด
   "เฮ้ย ให้มันนอนห้องมึงก็ได้เป็นห่วงมัน" ไอ้เอ บอก
   "ไอ้ ควาย มันแดรกเหล้านะมึง มันไม่ได้แดรกยาล้างห้องน้ำมึง 2 คนนอนห้องกุนี่แหละ ให้ไอ้หนุ่ยมันดูไอ้นัทไป เชื่อกุเหอะน่า" ไอ้โตพูด
คืน นั้นผมเละเทะมากเลยคับ เมา อาเจียนเต็มเลย หนุ่ยต้องจับผมถอดเสื้อผ้า เช็ดตัวและเปลี่ยนชุดให้ และก็ทำความสะอาดห้อง ตื่นเช้าขึ้นมาผมรู้สึกปวดหัวมาก ยังผะอืดผะอมไม่หาย สงสัยอาการแบบนี้เรียกว่า เมาค้าง แน่ๆเลย ตื่นขึ้นมาก็หนุ่ยทำความสะอาดห้องอยู่
   "อ้าว ตื่นแล้วเหรอ เป็นไงมั่ง" หนุ่ยถาม
   "ปวดหัวอ่ะ รู้สึกเหมือนจะอาเจียนไงไม่รู้"
   "หึหึ เมาค้างอ่าดิ่ จะกินไรมั้ยเดี๋ยวหนุ่ยลงไปซื้อให้"
   "ยังไม่หิวอ่ะ แต่ตอนนี้หิวน้ำมากกว่า" หนุ่ยจึงเดินไปหยิบน้ำรินใส่แก้วมาให้
   "หนุ่ยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นัทเหรอ"
   "โห ไม่ให้เปลี่ยนได้ไงล่ะ อ้วกเต็มเลย"
   "กรรม ขอโทษนะ แย่เลย"
   "ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้ชิวๆ"
   "หนุ่ยตื่นนานแล้วเหรอ"
   "จะเอาจริงๆ หรือโกหกล่ะคับ"
   "กวนตีนอีก เอาจริงๆสิ"
   "ยังไม่ได้นอนเลยครับ"
   "อ้าว ทำไมไม่นอนล่ะ ไม่ง่วงเหรอ"
   "ไม่เป็นไรหรอก พอดีทำความสะอาดห้อง เมื่อคืนไม่รู้ใครเมาอ้วกเต็มห้องหนุ่ยเลย"
   "เวนกำ นัทเมาขนาดนั้นเลยเหรอ"
   "ไม่เลย ไม่เมาเลยสักนิด" หนุ่ยพูดพร้อมกับยิ้มให้
สักพักนึงพวกเพื่อนผมทั้ง 3 คนก็มาห้องหนุ่ย
   "เฮ้ย ลงไปกินข้าวกันปะ" ไอ้เอถาม
   "กุปวดหัวว่ะ"
   "เออ งั้นซื้อมากินห้องไอ้หนุ่ยก็ได้ จะได้ไม่ต้องลงไป"
   "ไงล่ะ ไอ้คนเก่ง มึงคิดว่าเป็นคนเหล็กเหรอ เดี๋ยวยก เดี๋ยวยก" ไอ้โต มันกระเซ้า
   "สัตว์ ไม่วายจะกัดกุนะมึง"
   "เฮ้ย ไอ้หนุ่ยมึงลงไปซื้อของกับกุปะ"
   "เออ ปะดิ่" หลังจากที่ไอ้โต กับไอ้หนุ่ยลงไปซื้อของ
   "นัท แล้วมึงจะเอาไงกับไอ้ปอนด์ต่อ" ไอ้เอถาม
   "ไม่ยังไง พอแล้วกุจะไม่เชื่อมันอีกแล้ว"
   "อืม ให้จริงเหอะ"
หลัง จากวันนั้นผมก็ได้ติดต่อกับหนุ่ยมาโดยตลอด ปอนด์ไม่โทรมาหาผม ไม่ติดต่อมาเลย แม้แต่ข้อความ มันจึงทำให้ผมปลงใจว่า เค้าคงเลือกที่จะคบกับก้อยแล้ว จนกระทั่ง
   ก๊อกๆๆๆๆ  ก๊อกๆๆๆๆๆๆ มีเสียงเคาะประตูห้องผม ผมจึงเดินไปเปิดประตู พอเปิดประตูคนที่เห็นตรงหน้าทำให้ผมตกใจ
   "ปอนด์"
   "ขอปอนด์คุยอะไรด้วยหน่อยได้มั้ย ขอครั้งสุดท้ายแล้วปอนด์จะไม่ยุ่งกับนัทอีก"
ผมได้ยินคำพูดนั้นจึงจำใจ ให้ปอนด์เข้ามา พอปอนด์เข้ามาในห้อง ปอนด์ก็เข้ากอดผม
   "เฮ้ย ปล่อยดิ่ คุยดีๆก็ได้"
   "นัท ปอนด์ขอโทษ นัทอย่าโกรธปอนด์ได้มั้ย"
   "เปล่า ไม่ได้โกรธ"
   "ปอนด์ ไม่ได้มีอะไรกับก้อยนะจริงๆ แต่ปอนด์ยอมรับว่าปอนด์โกหกนัทเรื่องจะกลับไปหาแม่ และก็โกหกว่าปอนด์ไม่ได้คุยกับใคร ปอนด์กลัวนัทโกรธ ก้อยเค้ามาชอบปอนด์เอง แต่ปอนด์บอกเค้าไปแล้วว่าปอนด์มีแฟนแล้ว เราเจอกันเมื่อ 2 ปีที่แล้วเมื่อตอนไปงานต่างจังหวัด ปอนด์รักนัทจริงๆนะ และอีกอย่างปอนด์บอกความจริงเค้าไปหมดแล้ว ว่าปอนด์ชอบนัท เราคบกันอยู่นัทเชื่อปอนด์หน่อยนะ" ปอนด์กอดผมไว้แล้วพูด และน้ำตาของปอนด์ก็ไหลออกมา เพียงแค่นั้นก็ทำให้ผมหวั่นไหว ผมก็ร้องไห้ออกมาเช่นกัน ผมทรุดนั่งลงกับพื้น ปอนด์ก็ยังกอดผมอยู่อย่างนั้น ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมาจากปากทั้งสองคน นอกจากน้ำตา เกือบ 2 ชม. จนเราทั้งคู่หยุดร้องไห้
   "ปอนด์รักนัทนะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้มั้ย"
   "................" ผมไม่ได้ตอบคำถามของปอนด์
   "นะคะ จะให้ปอนด์ทำยังไงก็ได้ ปอนด์ยอมทุกอย่าง" ปอนด์พูดพร้อมกับหยิบแหวนขึ้นมาวงนึงแล้วยื่นให้ผม เป็นแหวนทองรูปหัวใจ
   "นี่ปอนด์ตั้งใจจะให้นัทนานแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาส นัทเก็บมันไว้นะไม่ต้องใส่ก็ได้ แต่ให้นัทเก็บมันไว้"
ผมรับแหวนนั้นมา โดยที่ไม่มีคำพูดใดๆจากผมทั้งสิ้น
   "ให้อภัยปอนด์นะ นะคะคนดี"
   "นัทขออะไรอย่างนึงได้มั้ยปอนด์"
   "ได้สิ นัทจะขออะไรปอนด์ทำให้ได้ทุกอย่างเลย"
   "เปลี่ยนเบอร์ใหม่ แล้วเลิกติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นซะ"
   "ได้สิ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปซื้อเบอร์ใหม่กัน ซื้อเครื่องใหม่ด้วย นัทเป็นคนเลือกเบอร์เองเลยนะ" ปอนด์แสดงท่าทางดีใจ
ก๊อกๆๆๆๆ ก๊อกๆๆๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูห้องผม ไอ้เอมันมาเคาะประตูห้องผม
   "เฮ้ยยย มึงมาทำไมที่นี่วะ" ไอ้เอ เห็นปอนด์ทำท่าจะปรี่เข้าใส่ ผมต้องวิ่งเข้าไปดึงไอ้เอเอาไว้
   "ไอ้เอ อย่า ไม่มีอะไรหรอก"
   "ไอ้นัท อย่าบอกนะว่ามึงกับมันจะกลับมาคบกันอีก" ไอ้เอหยุด แล้วมองหน้าผม ผมก้มหน้า
   "อืม" ผมตอบ   เสียงพูดของไอ้เอทิ้งช่วงไประยะหนึ่ง
   "อืม งั้นกุไม่กวนมึงและ ไอ้นัทมึงจำไว้นะ ถึงยังไง มึงก็คือเพื่อนกุ" สิ้นคำพูด ไอ้เอก็เดินออกจากห้องไป
คืน นั้น ปอนด์ค้างที่ห้องของผม ผมปิดโทรศัพท์เพราะกลัวว่าหนุ่ยจะโทรมา ปอนด์กอดผมและจูบปาก แทรกลิ้นเข้ามาในปากของผม จนทำให้ผมเคลิบเคลิ้ม เสื้อผ้าของเราทั้งสองไม่ต้องพูดถึง มันหลุดออกไปจนไม่เหลืออะไรแล้ว  ปอนด์ไซร้มาที่คอ และก็ไล่ลิ้นลงไปจนถึงหน้าอกและก็เอาลิ้นตวัดที่หัวนม มันเสียวซ่านบอกไม่ถูก และไล่ลิ้นต่ำลงไปถึงบริเวณหน้าท้องมันเสียวจนทำให้ผมเกร็งและแอ่นตัวขึ้น
   "ซี๊ดดดดดด.... เสียวววว" ปอนด์ยิ่งได้ใจ ทั้งเลีย ทั้งดูด และก็ไล่ต่ำลงไป จนกระทั่งไปหยุดอยู่ตรงนั้นของผม และปอนด์ก็ครอบปากมันลงไปอย่างไม่มีทีท่าว่ารังเกียจ  มันทำให้ผมเสียวมากกว่าเดิมเพราะผมไม่เคยให้ใครได้สัมผัสตรงนั้น
   "ซี๊ดดดดดดดด.... เสียวมากเลยปอนด์....โอ๊ยยยย" ปอนด์ทั้งเลียและก็ดูดมันแรงขึ้น อย่างที่บอกผมไม่เคยให้ใครสัมผัสตรงจุดนั้น นี่โดนปากเลยครับ มันเสียวจนผมทนไม่ไหว เพียงแค่ไม่ถึง 5 นาที
   "ปอนด์ ซี๊ดดดดด...มันจะออกแล้ว...โอ๊ยยยยย ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...."  ปอนด์ครอบปากลงไปจนลึกที่สุดพร้อมกับผมก็ปล่อยให้มันพุ่งเข้าปากปอนด์ไป ปอนด์ก็ดูดกินมันจนหมด จนผมรู้สึกอายๆยังไงบอกไม่ถูก ผมจึงทำให้ปอนด์บ้าง ทั้งไซร้ ทั้งเลีย ทั้งดูด แบบที่ปอนด์ทำให้ผม
   "ซี๊ดดด เสียวจังเลยนัท ปอนด์รักนัทนะ ซี๊ดดดดด"  ปอนด์ร้องครวญครางออกมา "นัทพอก่อน ปอนด์จะเสร็จ" ผมจึงหยุด ปอนด์ดึงผมขึ้นมาและก็บรรจงจูบปาก
   "นัท ปอนด์ขอสอดใส่ได้มั้ย" ปอนด์พูดและมองหน้าผม "อย่าเพิ่งได้มั้ยอ่ะ ไม่มีถุง"  "ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ" ปอนด์จูบปากสักพักจึงปล่อยให้ผมจัดการกับส่วนนั้นต่อ
   "ซี๊ดดดดดดดด.... โอววว....เสียวมากเลยที่รัก...ปอนด์เริ่มสวยมากแล้วนะคะ" ผมจึงเร่งจังหวะเร็วขึ้น พร้อมกับปอนด์ก็กระแทกสวนขึ้นมาเป็นจังหวะ
   "ใกล้ แล้วที่รัก ซี๊ดดดดดดดดดดด...ดดดด โอ๊ยยย ซี๊ดดดดดดด ออกแล้วว ซี๊ดดดดดดดดดดด" ผมไม่ได้ถอนปากออก ยังคงดูดไปเรื่อยๆ จนรู้สึกมีน้ำพุ่งออกมา มันเยอะมาก ปอนด์เกร็ง แล้วบีบแขนผมแรง ผมตัดสินใจจะลองกลืนมันลงไป พอกลืนไปผมรีบถอนออกจากปากวิ่งเข้าห้องน้ำ อาเจียนหมดเลยครับ มันคาวมาก และก็มีรสชาดแปลก ผมอาเจียนหมดไส้หมดพุงเลยคับ ปอนด์ก็เข้าไปลูบหลัง ปอนด์ตักน้ำให้บ้วนปาก และก็เอากระดาษทิชชู่ มาเช็ดน้ำมูกน้ำตา เช็ดปากให้
   "ไม่เคยก็อย่าฝืนสิคะ" ปอนด์เปรย
   "ก็เห็นปอนด์กลืนได้ นัทก็เลยลองดูอ่ะ  แล้วปอนด์เคยเหรอ"
   "เปล่า ไม่เคยหรอก แต่ปอนด์ทนได้ค่ะ"
จากนั้นเราก็เข้านอนกอดกัน มองหน้ากันไป บางทีปอนด์ก็ดึงหน้าผมไปจูบ อยู่อย่างนั้นจนหลับไปทั้งคู่ จนกระทั่งเช้า
   "ที่รัก ตื่นได้แล้วค่ะ" ปอนด์ปลุกผมโดยการหอมแก้ม จนกระทั่งผมงัวเงียตื่นขึ้นมา
   "ไปอาบน้ำไปเรียนได้แล้วค่ะ เดี๋ยวปอนด์ไปส่ง" ผมยิ้มให้ปอนด์ และก็ลุกไปอาบน้ำ
ทุก สิ่งทุกอย่างกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม ในตอนเย็นปอนด์ขับรถมารับผมไปห้าง เราไปเดินซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่และก็เลือกเบอร์โทรใหม่ ส่วนเบอร์เก่าผมเป็นคนเก็บเอาไว้ปอนด์คัดลอกเบอร์โทรศัพท์จากซิมการ์ดเก่า มาใส่ซิมการ์ดใหม่ และก็ลบเบอร์ก้อยทิ้ง หลังจากนั้นมา เราก็ยังทำตัวเป็นปกติเหมือนเดิม โทรคุยกันเหมือนเดิมทุกสิ่งทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม ผมเป็นคนที่ไว้ใจคนง่าย ไม่หวาดระแวงอะไรมากมาย ส่วนกับหนุ่ยผมก็ยังคุยกันบ้างเป็นบางครั้งบางคราว ระยะเวลาล่วงเลยไปนานพอสมควร เราก็ยังมีโอกาสได้เจอกันบ้าง ไปไหนมาไหนด้วยกัน และผมก็เรียนและดูหนังสือหนักขึ้น ช่วงใกล้สอบแต่ก็ยังโทรติดต่อกันตลอด เราก็ห่างกันระยะนึงจนกระทั่งสอบเสร็จ  วันนั้นปอนด์มารับผมไปค้างที่ห้อง คืนวันนั้นเองขณะที่ปอนด์อาบน้ำ ก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามาเครื่องของปอนด์ โชว์ชื่อว่า "ตูราม" ผมจึงกดรับสาย
   "สวัสดีครับ"
   "...................."
   "สวัสดี ครับ ใครครับ ปอนด์อาบน้ำอยู่ครับ"  ตู๊ดๆๆๆๆๆ ไม่มีเสียงตอบและก็ปลายสายก็กดวางสายไป ผมก็ไม่ได้คิดอะไร คืนนั้นก็นอนกอดกับปอนด์เหมือนเคยจนกระทั่งในตอนเช้า ปอนด์ตื่นอาบน้ำ และออกไปซื้อของ ผมก็ยังคงนอนหลับอยู่ และก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามาที่เครื่องของผม
   กริ๊งงงง........กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นเบอร์ที่ผมไม่คุ้นเคย เพราะเป็นเบอร์ที่โทรมาจากต่างจังหวัด
   "สวัสดีครับ นัทพูดครับ"
   "นัทเหรอ ทำไมเธอยังหน้าด้านยุ่งกับปอนด์อีก" ผมแปลกใจ ปลายสายที่พูดมาเป็นเสียงผู้หญิงที่ผมไม่คุ้นเคย
   "นั่นใครครับ ผมไม่รู้จักคุณ"
   "ทำไมจะไม่รู้จัก เราก้อยเอง" โห ผมนี้ ปรี๊ดดด ปรอทแตกเลยครับ
   "แล้วคุณรู้เบอร์ผมได้ไง"
   "ทำไมจะไม่รู้ล่ะ ก็เราเป็นคนลบเบอร์นายเอง และก็จำเบอร์ไว้และบันทึกใส่เครื่องเรา"
   "ปอนด์ก็ยังคบกับเราเหมือนเดิม เขาเป็นคนไปหาเราที่ห้องและขอให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม"
   "แน่ ใจเหรอ ไม่ใช่เธอไปอ้อนวอนขอร้องเขาเหรอ ปอนด์เล่าให้เราฟังหมดแล้ว ขนาดเขาถึงกับเปลี่ยนเบอร์ใหม่ และเราก็ยังกดลบเบอร์นายทิ้งไปก่อนจะกลับด้วยซ้ำ นายนี่มันหน้าด้านจริงๆ สำคัญตัวเองผิดไปหรือเปล่า ปอนด์เขาเป็นผู้ชายนะ ไม่ใช่เกย์"  หนักกว่าเดิมอีกสิครับพี่น้อง อุณหภูมิพุ่งสูงกว่าเดิม มือไม้สั่น พูดอะไรไม่ออก
   "คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ผมต่างหากที่บอกให้เขาเปลี่ยนเบอร์ และผมก็เป็นคนกดลบเบอร์คุณเองกับมือ ปรับความเข้าใจใหม่นะ"
   "ไม่ รู้สินะ แต่ปอนด์ก็ยังติดต่อกับเราเหมือนเดิม  ตื๊ดๆๆๆ" พูดจบเพียงแค่นั้น ปลายสายก็วางสายไป  ผมยังอึ้งไม่หาย แค้นครับ ตอนนั้นรู้สึกโมโหและแค้นมาก ผมจึงโทรกลับไปเบอร์เดิมที่โทรมา มีคนรับสาย
   "ฮัลโหล หวัดดีค่ะ" เป็นเสียงผู้หญิงค่อนข้างมีอายุหน่อย ผมเดาได้ว่าต้องเป็นแม่ของยัยก้อยนั่นแน่ๆ
   "ขอสายก้อยหน่อย" ผมพูดห้วนๆ
   "แล้วนั่นใคร ไอ้ปอนด์เหรอ"
   "เปล่า ผมแฟนปอนด์เอง"
   "อ๋ออออออ ดีเหมือนกัน บอกกับผัวมึงด้วยนะ ว่าให้เลิกยุ่งกับลูกสาวกูได้แล้ว" อ้าว พูดแบบนี้ก็สวยดิ่ กุพูดด้วยดีๆนะเว้ย
   "ลูกสาวคุณต่างหากที่มายุ่งกับเค้าเอง หัดดูแลลูกตัวเองให้ดีหน่อยละกันคุณ"
   "ไม่ จริงหรอก ลูกสาวกูนิสัยดี มีแต่ผัวมึงอ่ะ มายุ่งกับลูกสาวกูเอง บอกผัวมึงด้วย" โครมม!  ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยเสียงดัง แล้วก็กระแทกหูโทรศัพท์วางสายไป มันทำให้ผมโมโหมาก ทำอะไรไม่ถูก จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก มันแค้น โมโห จนจะระเบิดออกมา ผมก็ได้แต่นั่งรอเวลาปอนด์กลับมาจากข้างนอก

Boylove

ตอนที่ 4
ความ รู้สึกตอนนั้นมันสับสนไปหมด ถ้าหากเพื่อนๆทุกคนที่เคยโดนหลอกคงจะเข้าใจความรู้สึกนี้ดี ผมได้แต่นั่งรอ รอจนกระทั่งปอนด์กลับมา  ผมนิ่งเงียบไม่พูดอะไรทั้งนั้น ปอนด์เริ่มรู้สึกว่าผิดสังเกตจึงเข้ามาถามผม
   "นัทเป็นอะไรคะ ทำไมเงียบจังเลย ปอนด์ทำอะไรให้ไม่สบายใจหรือเปล่า"
   "เพี๊ยะ"  ผมตบหน้าปอนด์แทนคำตอบ แล้วน้ำตาผมก็เริ่มคลอ และก็ไหลออกมา ปอนด์มองหน้าผม
   "เกิดอะไรขึ้น บอกปอนด์ได้มั้ย ปอนด์ทำอะไรผิด"  ผมไม่พูด แต่หยิบโทรศัพท์ของผม กดเบอร์ที่โทรเข้ามาให้ปอนด์ดู
   "นี่เบอร์ใคร" ผมถามปอนด์ แต่ปอนด์กลับไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น
   "ถามว่านี่เบอร์ใคร ก็ตอบมาสิ" ผมเน้นเสียงหนักขึ้น
   "เบอร์ก้อย.....แล้วเค้าโทรเข้าเครื่องนัทได้ยังไง"
   "โทร ไปถามเขาเองแล้วกัน แต่นัทรู้ความจริงหมดแล้ว มันโทรมาพูดให้ฟังหมดแล้ว นัทโทรกลับไปแม่มันรับโทรศัพท์และก็ด่านัทด่าปอนด์มาด้วย" ผมพูดร้อมกับน้ำตาที่หลั่งไหลออกมา
   "ทำไมปอนด์โกหกนัทอีกล่ะ ไหนบอกว่าเลิกติดต่อกันแล้ว แล้วอย่างนี้หมายความว่ายังไง แล้วเบอร์โทรศัทพ์ที่ปอนด์บันทึกไว้เป็นชื่อนักฟุตบอลที่ชื่นชอบ และก็บอกนัทเสมอๆว่า เป็นเพื่อน จริงๆแล้วมันคือเบอร์ก้อยใช่มั้ย ปอนด์ทำแบบนี้ทำไม โกหกกันทำไม" ผมร้องไห้ และก็ผลักปอนด์จนล้มลง  ทั้งแค้น ทั้งเสียใจ  ผมเดินออกมาจากห้องของปอนด์ โดยที่ไม่มีการฉุดรั้งแต่อย่างใด มันยิ่งทำให้ผมเข้าใจมากขึ้นกว่าเดิมว่า เขาคงจะไม่สนใจอะไรเลยที่ไม่เข้ามาดึงเราไว้ รั้งเราเอาไว้ ผมเดินออกจากห้องปอนด์ เดินกลับห้องพัก ได้แต่เดินก้มหน้า เดินมาเรื่อยๆ เหมือนกับคนที่เดินแบบไร้จุดหมาย  ผมไม่รู้ว่าเดินมาไกลมากแค่ไหน และก็นานแค่ไหน จนเริ่มรู้สึกตัวเองว่า เหนื่อย  ผมนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆถนน ซึ่งพอจะนั่งพักได้ ผมหยุดร้องไห้ นั่งปล่อยความรู้สึกเรื่อยไป พยายามคิดถึงแต่เรื่องที่เขาทำให้เราเสียใจ ผมก็เพิ่งเข้าใจว่า ถ้าเราผิดหวังจากใครสักคนนึง แล้วเรานึกถึงเขาคนนั้นแต่ในแง่ลบ มันก็ทำให้เรารู้สึกผิดหวังน้อยลง ผมนั่งอยู่ตรงนั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้ จนกระทั่ง
   กริ๊งงงงง......กริ๊ง งงงงงงงงงงงงงงง  ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู คิดว่าคงจะเป็นปอนด์โทรเข้ามา แต่กลับผิดคาด เพราะมันคือไอ้เอ เพื่อนผมเอง
   "เออ ว่าไง" ผมกดรับโทรศัพท์
   "ไอ้นัท มึงอยู่ไหน"
   "อยู่ข้างนอก มีอะไรเหรอ"
   "เปล่า กุเห็นมึงไม่อยู่ห้อง ว่าจะชวนไปหาอะไรกิน"
   "อืม งั้นเดี๋ยวกุกลับ อีกครึ่ง ชม. เจอกัน"
   "เออ รีบมาล่ะ"
ผมกดวางสาย แล้วก็โบกรถแท็กซี่กลับห้องพัก
   "ไปไหนมาวะ" ไอ้เอ มันร้องทัก หลังจากที่เห็นผมเดินมา
   "เปล่า"
   "มึงเป็นไรวะ ทำไมดูเหมือนคนเศร้าๆ เป็นไรมากมั้ยเนี่ย"
   "เปล่า"
ผม พูดแค่นั้น และก็เข้าห้องอาบน้ำ และก็ออกไปหาอะไรกินกับเพื่อนๆ เราไปนั่งร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยา สั่งอาหารที่เรามักจะสั่งกันเสมอๆ เพื่อนๆก็แปลกใจว่าทำไมผม เศร้าๆ พูดน้อยลง ไม่สนุกสนาน ร่าเริง เหมือนทุกๆครั้ง
   "นัท มึงเป็นไรวะ กุถามจริงๆ"
   "เปล่า ไม่ได้เป็นไร"
   "ไอ้ นัท กูรู้ว่ามึงต้องเป็นอะไรสักอย่าง มึงเพื่อนกูหรือเปล่า ถ้ามึงเพื่อนกูก็บอกมาว่ามีเรื่องอะไร อย่าปิดบังกันดิ่"  ผมจึงเล่าความจริงให้เพื่อนฟัง
   "เฮ้อออออ ไอ้นัทเอ๊ย กูบอกมึงแล้วนะ กูเตือนมึงแล้ว ช่างเหอะอย่าไปคิดมาก"
   "เอ วันนี้ไปกินเหล้ากันปะ"
   "ไปก็ไป ไปกินห้องไอ้หน่อยก็แล้วกัน เดี๋ยวกูโทรไปบอกไอ้โตก่อน"
เพื่อนผมเนี่ย แสนดีจริงๆครับ ชวนไปกินเหล้า ไม่เคยขัด ชวนไปไหนก็ไม่เคยขัด
วัน นั้นตอนเย็น เราจึงเตรียมตัวนั่งรถไปห้องไอ้โตและผมก็หยิบแหวนกับซิมการ์ด ที่ผมเก็บเอาไว้ใส่กระเป๋า ตั้งใจว่าจะเอาไปฝากไอ้หน่อยให้เอาคืนปอนด์ด้วย จะได้ไม่มีอะไรติดค้างกัน พอไปถึงห้องไอ้โตก็ชวนกันออกมาตลาดหาซื้อกับแกล้ม ขนม กะว่า วันนี้กินให้เมาตายกันไปข้างนึงเลย  ไอ้โตก็ไม่วายที่จะชวนไอ้หนุ่ยมากินด้วย  พวกเราไปนั่งกินกันห้องไอ้หน่อย ซึ่งอย่างที่บอกว่า ไอ้โตกับไอ้หน่อย มันพักที่เดียวกัน แต่ห้องไอ้หน่อย อยู่ชั้น 3 เราจึงมักไปกินกันห้องไอ้หน่อยเสมอๆ พอเหล้าเข้าปาก บ่อน้ำตาก็เลยตื้น ร้องไห้ แปลกใจมั้ยครับเพื่อนๆว่า ทำไมพอกินเหล้าเข้าไปมันรู้สึกเหมือนกับได้ระบายอะไรบางสิ่งบางอย่างออก จากเรื่องน่าอาย ก็กลับเปิดเผยโดยที่ไม่อายใคร ร้องไห้ก็ร้องโดยที่ไม่แคร์สายตาใคร ร้องเพลง ทั้งๆที่เสียงก็เหมือนลิงออกลูก แต่ก็กลับไม่อายใครซะงั้น เพราะฤทธิ์เหล้าอ่าครับ และผมก็เล่าความจริงให้ทุกคนฟัง ยิ่งโดยเฉพาะ ไอ้หน่อย แปลกใจมากกว่าเพื่อน ที่มันไม่รู้มาก่อนเลยว่าไอ้ปอนด์เพื่อนมัน จะมีรสนิยมแบบนี้ด้วย  หนุ่ยก็ดูแลผมอย่างดี ปลอบใจผมตลอด ทุกคนต่างก็เริ่มเมา วงเหล้าก็อย่างว่าแหละครับ ความทุกข์หายไป ก็มีแต่ความสนุกสนาน เล่าเรื่องตลก ร้องเพลงกันสนุกสนาน จนกระทั่ง
   กริ๊ง งงงงงงงงงงง.....กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงง  โทรศัทพ์ผมก็ดังขึ้น  ผมหยิบโทรศัทพ์ขึ้นมาโชว์ชื่อว่า "ปอนด์" ผมไม่กดรับสาย แต่เอาโทรศัทพ์วางไว้
   "เฮ้ย ไม่รับโทรศัทพ์ล่ะ ใครโทรมา" ไอ้เอหันมาถามผม
    "ปอนด์โทรมา"
   "งั้นเอามานี่ กูรับเอง" ไอ้เอพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ไป
   "ฮัลโหล ว่าไง"
   "ขอสายนัทหน่อย"
   "มันกินเหล้าอยู่ ไม่ว่างจะรับสายมีอะไรจะฝากไว้"
   "กินกันอยู่ที่ไหน"
   "ห้องไอ้หน่อย มึงมีไรเหรอ"
   "เปล่า งั้นเดี๋ยวเข้าไปนะ"
   "เฮ้ย มึงจะมาทำไม ไม่ต้องมา"
   "ไม่เข้าไปรบกวนหรอก จะคุยกับนัทแค่แป๊บเดียว แค่นี้แหละ เดี๋ยวเข้าไป"
ไอ้เอส่งคืนโทรศัพท์ให้ผม พร้อมกับบอกว่า ปอนด์จะเข้ามา
   "ดีเหมือนกันให้มันมา กูจะกระทืบมัน" หนุ่ยพูด
   "เฮ้ยไอ้หนุ่ย ใจเย็นๆสิมึงอ่ะ"
พวกเราก็นั่งกินกันต่อ หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมจึงกดรับสาย
   "........" (กดรับแต่ไม่พูด)
   "นัท ออกมาหาปอนด์หน่อยได้มั้ย ปอนด์ขอคุยด้วยหน่อย ไม่นานหรอก"
   "อืม" ผมจึงกดวางสาย และอีกอย่างนึงก็ตั้งใจว่า จะเอาแหวนกับซิมการ์ดออกไปคืนด้วย
   "เฮ้ย เดี๋ยวมานะ ขอคุยธุระกับปอนด์แป๊บนึง เดี๋ยวมาๆ"
   "ไอ้นัท ให้กุไปด้วย" ไอ้เอบอกผม
   "ให้หนุ่ยไปด้วยนะ นัท"
   "ไม่ต้องหรอก แป๊บเดียว จะเอาของไปคืนเขา"
ผมจึงเดินออกมากับไอ้เอ แล้วให้ไอ้เอยืนคอย แต่หนุ่ยก็เดินตามออกมาห่างๆ และก็ยืนดูผมสนทนากับปอนด์
   "นัท ปอนด์ขอโทษนะคะ ปอนด์รู้ ว่านัทคงไม่ให้อภัยปอนด์ นัทคงไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมกับปอนด์อีกแล้ว  ปอนด์ก็แค่จะมาบอกว่า อย่ากินเหล้าให้มากนะ เป็นห่วงสุขภาพตัวเองด้วย ปอนด์เป็นห่วงนัทนะ"
   "อืม ขอบคุณมาก ไม่เป็นไร" ผมพูดแต่ก็ไม่ได้มองหน้าปอนด์ กลับหันหน้าไปมองทางอื่น
   "นัท กลับห้องกันเหอะ" ปอนด์พูดพร้อมกับมาดึงแขนผม
   "ไม่กลับ" ผมสะบัดแขนออก
   "นัท ไม่ออกมาเพื่อจะกลับห้องพร้อมปอนด์นะ แต่จะมาบอกว่า เราจบกันแค่นี้เถอะ อย่ายุ่งเกี่ยวกันอีกเลย ต่างคนต่างไป ต่างคนต่างเดิน" ผมพูดพลาง น้ำตาก็จะไหลแต่ก็อดกลั้นน้ำตาเอาไว้ พร้อมกับยืนแหวนกับซิมการ์ดคืน
   "นี่ นัทเอามาคืน เก็บไว้ก็คงไม่มีความหมาย ปอนด์เอาไปให้คนที่ปอนด์คิดว่าใช่ก็แล้วกัน ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา" ผมจึงเดินกลับหันหลังมา  ไอ้เอยืนคอยผมอยู่ผมไม่ได้สนใจว่า ปอนด์จะยืนอยู่ตรงนั้น หรือเดินจากไป ผมมองหน้าไอ้เอ แล้วร้องไห้ ไอ้เอเข้ามากอดผมไว้ ผมร้องไห้ ปอนด์จะเดินเข้ามาหาผม
   "มึงหยุดตรงนั้นไอ้ปอนด์ ไม่ต้องมายุ่งกับเพื่อนกู เพื่อนกู กูดูแลได้ มึงกลับไปเถอะ" ไอ้ตั๊กวิ่งหน้าตื่นออกมา
   "เฮ้ยยย ไอ้ปอนด์วิ่งหนีไป ไอ้หนุ่ยมันถือมีดวิ่งออกมา ไอ้หน่อยดึงไว้อยู่" คำพูดของไอ้ตั๊กทำเอาทุกคนตกใจ
   "เฮ้ย ไอ้ปอนด์วิ่ง" ไอ้ตั๊กตะโกนย้ำอีกครั้ง ทุกคนตะลึง เมื่อเห็นไอ้หนุ่ยถือมีดควงวิ่งออกมา เรา 3 คน ไอ้เอ ไอ้ตั๊ก ผม ช่วยกันดึงไอ้หนุ่ยไว้
   "วิ่งไป" ผมตะโกน หนุ่ยวิ่งหนีหายไปกับความมืด  พอดีกับจังหวะที่ไอ้หนุ่ยสะบัดเรา 3 คนหลุด และกำลังจะวิ่งตามปอนด์ไปอย่างบ้าคลั่ง ผมกระโดดคว้าชายเสื้อได้พอดี แต่เสียหลักเพราะแรงกระชาก ผมล้มไปโดนกระถางต้นไม้ หนุ่ยจึงหยุด แล้วกลับมาอุ้มผม  หางคิ้วแตก หัวเข่าแตก ทั้ง 3 คนพากันพยุงผมกลับห้องไอ้หน่อยและก็ช่วยกันทำแผลให้ผม
   "ไง หายซ่าส์ยังอ่ะมึง ไอ้หนุ่ย" ไอ้โตพูด  หนุ่ยก้มหน้าไม่ได้ตอบอะไร หนุ่ยเข้ามากอดผมไว้
   "นัทคับ ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ผมแค่โมโห ไม่อยากเห็นนัทร้องไห้ อย่าโกรธผมนะ"
   "อืม ไม่เป็นไรหรอก นิดหน่อย ทีหลังหัดควบคุมอารมณ์ตัวเองหน่อยนะ"
   "คับ ผมสัญญา ผมจะดูแลนัทเอง ผมชอบนัทนะคับ ชอบจริงๆ"
   "ขอบคุณมากหนุ่ย"
สรุป ได้แผล แล้วหายซ่าส์ แต่ก็ยังไม่วายที่จะกินเหล้ากันต่อ กินกันจนเมาหลับไปเลยครับ  หลังจากวันนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างกลับมาสู่ภาวะปกติ หนุ่ยโทรหาผมบ่อยขึ้น เทคแคร์ผมมากขึ้น เราสนิทสนมกันมากขึ้น วันนี้เป็นวันแรก ที่หนุ่ยมาค้างกับผมที่ห้อง ก่อนหน้านี้ เราได้เจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ครั้งนี้ดูเหมือนกับว่า หนุ่ยดีใจมาก กอดผมแทบจะตลอดเวลา แม้แต่กระทั่งนั่งดูหนัง (หนังแผ่น CD) ก็จะกอดผมตลอดเวลา แต่ก็ไม่รำคาญนะครับ รู้สึกอบอุ่นดี
   "อยากกอดแบบ นี้ตลอดไปจัง" หนุ่ยพูด  ผมก็ได้แต่ยิ้มให้  หนุ่ยเป็นคนขาว ตัวสูงใหญ่ กว่าผมมาก ตาโต คมกริป ปากแดง แต่หนุ่ยติดนิสัยไม่ดีตรงที่เป็นคนพูดห้วนๆ พูดไม่ค่อยเพราะ แต่ผิดกับที่พูดกับผม พูดเพราะทุกคำ มันทำให้ผมรู้สึกว่าชอบหนุ่ย และก็ลืมเรื่องของปอนด์จนหมดสิ้น  ผมเริ่มต้นความรักครั้งใหม่ กับคนใหม่ หนุ่ยก็เริ่มต้นความรักครั้งใหม่กับผมเช่นกัน
   "กอดนัทคนเดียวได้มั้ย ห้ามไปกอดคนอื่น"
   "ได้ ครับ สัญญา"  หนุ่ยพูดจบ ก็ก้มหน้าลงมาหอมที่แก้ม แล้วก็จูบที่ปาก ผมจึงปล่อยเลยตามเลย ไม่ได้ขัดขืนอะไร หนุ่ยจูบและแทรกลิ้นเข้ามา ผมก็สนองตอบโดยการดูดลิ้นของหนุ่ย และก็ริมฝีปากแทน อารมณ์ตอนนั้นเตลิดไปถึงไหนไม่รู้แล้วครับ หนุ่ยจูบพร้อมกับถอดเสื้อของตัวเองออก และก็ถอดของผมออก ประครองผมให้ค่อยๆนอนลง และก็เริ่มไซร้บริเวณคอและหน้าอก หนุ่ยเอาลิ้นตวัดไปที่บริเวณหัวนม มันทำให้ผมเสียวจนต้องครางออกมา
   "ซี๊ดดดดดดดดดดด....." เราทั้งกอด ทั้งลูบ ทั้งจูบ มันทำให้รู้สึกถึงความต้องการมากเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ หนุ่ยปลอดกางเกงของตัวเองออก และก็ปลดของผมออก จนกระทั่งเราทั้งสอง เปลือยเปล่า ยิ่งเวลากอด เนื้อแนบกับเนื้อ มันทำให้รู้สึกอบอุ่นแล่นเข้าไปถึงหัวใจ  ผมเริ่มไซร้หนุ่ยคืนบ้าง และก็ไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ มีเสียงครางออกมาจากปากของหนุ่ยไม่ขาดระยะ  จนกระทั่งใบหน้าของผม มาหยุดอยู่ที่ส่วนกลาง ของหนุ่ย มันไม่ใหญ่มาก ขนาดกำลังพอดีๆ ยาวประมาณ 6 นิ้วกว่าๆได้ สีขาว หัวแดงสวยมาก อดไม่ได้ที่จะใช้ลิ้นสัมผัส พร้อมกับครอบปากลงบริเวณส่วนหัว
   "ซี๊ดดดดดดดด..." เสียงที่ออกมาจากปากของหนุ่ย และพร้อมกับบีบที่ไหล่ของผม บ่งบอกให้รู้ถึงความรู้สึกที่หนุ่ยได้รับตอนนั้น ผมจึงครอบปากลงไป พร้อมกับใช้ลิ้นตวัดส่วนหัวภายในปาก "ซี๊ดดดดดดด...โอววววว...เสียวจัง" ผมงัดเอากลยุทธ์ ทั้งดูด ทั้งเลีย มีอะไรงัดเอามาใช้จนหมด ผมคายปากออก หนุ่ยดึงผมขึ้นไปจูบ
   "นัทครับ ผมอยากเอาเข้าไปอ่ะได้มั้ยครับ"  ผมลังเลนิดหน่อย แต่ก็ตกลง แต่ว่า ถุงยางไม่มีน่ะสิครับ ทำไงล่ะ ก็ไม่ต้องใส่สิครับ ก็มันไม่มีนี่นา จริงมั้ยครับเพื่อนๆ
   "ไม่มีถุงยางอะ" ผมบอก
   "นัทไว้ใจผมมั้ยล่ะครับ แต่ผมอ่ะ ไว้ใจนัท"
   "ก็...ไว้ ใจ งั้นก็แล้วแต่"  ผมจึงหยิบวาสลีนส่งให้หนุ่ย ประมาณว่า อยากทำก็จัดการเอาเอง 555+ หนุ่ยบีบวาสลีนออกมา และก็ทาที่อวัยวะเพศของตัวเอง  และก็เอามาทางตรงบริเวณประตูหลังของผม  ผมอยู่ในท่านอนหงายแล้วอ้าขาออก หนุ่ยคุกเข่าอยู่ระหว่างขาของผม จากนั้น ก็ค่อยๆดันจรวดเข้ามาทางประตูของผม
   "โอ๊ยยย....เบาๆก่อน เจ็บ" ผมเอามือดันหน้าท้องหนุ่ยเอาไว้ เพราะรู้สึกว่ามันเข้ามาได้ส่วนหัวแล้ว ความเจ็บมันแปล๊บบ เข้ามา
   "นัทเจ็บเหรอ เอาออกก่อนมั้ย" หนุ่ยถามผมด้วยความเป็นห่วง
   "ไม่ เป็นไร เอาค้างไว้ก่อน ค่อยๆนะมันเจ็บ"  หนุ่ยค้างไว้สักพักนึงแล้วก็ค่อยๆดันเข้ามาทีละนิด แล้วก็หยุดค้างไว้ เข้าไปได้ครึ่งนึงแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกเจ็บๆอยู่ มันตึง แน่น ไปหมด ช่วงจังหวะที่หนุ่ยเกร็ง ผมก็จะเจ็บทุกครั้ง
   "โอ๊ยยย..อย่าเกร็งสิ เจ็บนะ"
   "ขอ โทษครับ มันตอด มันรัดของหนุ่ยอ่ะ หนุ่ยเสียว" หนุ่ยค่อยๆดันเข้าไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเข้าไปจนหมด มันทั้งคับ แน่น และก็เจ็บๆตึงๆ หนุ่ยก้มหน้าลงมาจูบปาก และมือก็จับของผม รู้สึกเสียวๆ พอคลายความเจ็บลงได้บ้าง  ช่วงที่ผมเสียว ผมก็จะบีบรัดของหนุ่ยเอาไว้ มันกลับทำให้หนุ่ยเสียวไปด้วย
   "ซี๊ดดดด เสียวไปทั้งลำเลยนัท หายเจ็บหรือยังครับ"
   "ก็ ค่อยยังชั่วแล้ว ทำเลยก็ได้"  หนุ่ยค่อยๆดึงลำเอ็นออก แล้วก็ดันเข้ามาใหม่ ช้าๆ มันทำให้เราทั้งสองเสียวซ่านไปหมด หนุ่ยบีบมือผมอย่างแรง คงเพราะเสียวมากแน่นอน จากจังหวะช้าๆ ก็เริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นตามลำดับ ความเจ็บปวดหายไป เหลือแต่ความเสียว สยิว
   "ซี๊ดดดดดดดดดดดดดด....เสียวมากเลยครับนัท นัทล่ะเสียวมั้ย"
   "สะ...เสียว วว สิๆ ซี๊ดดดด" หนุ่ยเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเร็วก็ยิ่งเสียวเกร็งไปหมดทั้งตัว หนุ่ยใช้อีกมือนึงจับของผมไว้ ซึ่งตอนแรกมันอ่อนเพราะความเจ็บ ตอนนี้มันกลับแข็ง และเริ่มรู้สึกเสียว หนุ่ยจับของผมรูด เริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ
   "ซี๊ดดดดด หนุ่ย นัทเสียวมาก ใกล้จะเสร็จแล้วอ่ะ"
   "ครับ ผมก็ใกล้เหมือนกันครับ ของนัทรัดของผมเสียวมากเลย ซี๊ดดดดดดดดดดด..."  หนุ่ยเร่งจังหวะเร็วขึ้น พร้อมกับชักของผมเร็วขึ้นด้วย
   "นัทจะเสร็จ แล้วหนุ่ย ไม่ไหวแล้ว ซี๊ดดดดดดดด  เสร็จแล้ว โอ๊ยยยยย..." สิ้นเสียง ผมก็ปล่อยน้ำพุ่งออกมารดหน้าท้องของตัวเอง มันเสียวจนบรรยายไม่ถูก ของผมก็รัดของหนุ่ยแรงกว่าเดิม จนทำให้หนุ่ยทนไม่ไหว
   "โอ๊ยยยยย เสียววว เสร็จแล้ววว ซี๊ดดดดดดดดดด อ่าาาส์.." หนุ่ยกระแทกลำเอ็นเข้ามา พร้อมกับฉีดพุ่งน้ำรักเข้าไปภายใน จนผมรู้สึกอุ่นวาปในช่องท้อง เราต่างหอบหมดแรง แต่ก็ยังไม่ได้ถอดลำเอ็นออก หนุ่ยหยิบกระดาษบนหัวนอนมาเช็ดทำความสะอาดหน้าท้องของผม
   "เป็นไงครับ เสียวมั้ยที่รัก" หนุ่ยถาม แต่ผมกลับยิ้มให้แทนคำตอบ หนุ่ยถอนลำเอ็นออกมา ผมจึงหยิบกระดาษทิชชู่ ทำความสะอาดให้
   "เดี๋ยวหนุ่ยเช็ดเอง"   เพี๊ยะ!
   "ยุ่ง เดี๋ยวทำเอง อยู่เฉยๆ" ผมตีมือของหนุ่ย พลางก็เช็ดทำความสะอาดให้หนุ่ย
จากนั้นเราก็ไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย และก็นอนกอดกัน หนุ่ยให้ผมหนุนหน้าอกและก็กอดผมเอาไว้ มันอบอุ่นมาก
   "หนุ่ย เดือนหน้าไปบ้านนัทกันมั้ย"
   "ไปทำไมเหรอ"
   "ก็เดือนหน้า นัทต้องไปเกณฑ์ทหาร หนุ่ยจะไปด้วยกันมั้ยล่ะ"
   "จริงเหรอ ไปสิ"
   "แต่นัทกลัวติดทหารจังเลยอ่ะ"
   "ไม่หรอกน่า"
คืน นั้นก่อนนอน หนุ่ยจูบไปที่หน้าผากผมทีนึง "นอนหลับฝันดีครับที่รัก" เราก็นอนกอดกันอย่างมีความสุข  แต่เรื่องราว ระหว่างเรา 2 คน ยังไม่จบแค่นี้นะครับ ยังมีเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างเรา 2 คนอีกมากมายให้เพื่อนๆได้ติดตามกันครับ เม้นไว้ด้วยก็ดีนะครับผม จะได้รู้ว่า ยังมีเพื่อนๆที่ติดตามเรื่องราวของผมอยู่บ้าง

Boylove

ตอนที่ 5
   ขอ โทษ ทุกคนนะครับ ที่ห่างหายไปนานแสนนาน  ไม่ได้เข้ามาโพสเป็นเดือนเลย เอาเป็นว่า ผมมาลงทิ้งๆ เอาไว้และกันนะครับ ให้เพื่อนๆ เข้ามาอ่าน
อยากแลกเปลี่ยนประสบการณ์ให้เพื่อนๆ ได้รับรู้ ต่อเลยละกัน จะได้ไม่เสียเวลา
   หลัง จากที่เราทั้งสองคนได้คบกัน บอกได้คำเดียวครับว่า เรารักกันมากเลยครับ ไม่เคยทะเลาะกันเลย มีบ้างก็แค่ งอลๆกันนิดๆหน่อยๆ แล้วก็หาย ผมพาเค้ากลับไปเที่ยวที่บ้าน บ้านผมอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองสักเท่าไหร่ ประมาณ 6 กิโลเมตรได้ นั่งรถตู้ประมาณ 1 ชม.ครึ่ง ก็ถึงบ้านผมแล้วครับ (เพื่อนๆเดากันเองนะครับ)
   "มีใครอยู่บ้าน มั้ยยยยยยยยย....."  เสียงผมตะโกนอยู่หน้าบ้านผมเอง
   "จ้าาาา มาแล้วลูก มาแล้วๆๆๆๆๆ"  เสียงแม่สุดที่รักผมวิ่งออกมาเปิดประตูแล้วครับ
   "คิดถึงจังเลยแม่ กอดหน่อย" ผมกระโดดกอดแม่ และก็หอมแก้มแม่ผม
   "แม่ก็คิดถึงลูกจ้ะ"
   "แม่ นี่เพื่อนนัทเองแม่ชื่อหนุ่ย" ผมแนะนำให้แม่ผมรู้จัก
   "หวัดดีครับแม่" หนุ่ย ยกมือไหว้
   "บุญรักษาจ้ะลูก ปะๆๆ เข้าบ้าน ยาย กับ น้อง อยู่ในครัวกันแน่ะ เตรียมทำกับข้าวไว้ให้หลานสุดที่รัก"
แม่ ผมน่ารักมากเลยครับ ครอบครัวผม ถึงแม้ว่าจะขาดพ่อ แต่ก็เป็นครอบครัวที่อบอุ่น  หลังจากที่ผมกับหนุ่ย อาบน้ำ กันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็นั่งคุยกันตามประสา ทุกคนในบ้านผม มีแต่รอยยิ้ม ผมมีความสุขมากเลยครับ บ้านผม อยู่ใกล้ๆกับเขื่อน ก็ตั้งใจว่าจะพาหนุ่ยไปนั่งรถเล่นริมเขื่อน
   "แม่ เดี๋ยวนัทพาหนุ่ยไปเที่ยวริมเขื่อนนะแม่"
   "จ้ะลูก ขับรถดีๆละกัน อย่ากลับดึกมากนะลูก"
   "จ้ะแม่"
ผม ก็พาหนุ่ยนั่งรถไปเที่ยวริมเขื่อนโดยที่ผมเป็นคนขับ (รถมอไซด์ครับ) บรรยากาศดีมากเลยครับในช่วงเย็นๆ เราก็มาหยุดอยู่ริมเขื่อน ดูน้ำที่กักไว้ มันกว้าง เหมือนกับทะเลเลย
   "หนุ่ย นัทตั้งใจว่า ถ้านัทเรียนจบทำงาน มีเงินสักก้อนนึง นัทอยากกลับมาเปิดร้านคอมฯที่นี่ หนุ่ยจะมาอยู่กับนัทมั้ย"
   "มาสิ นัทอยู่ไหน หนุ่ยก็อยู่ที่นั่นแหละ"
   "นัทกลัวติดทหารอ่ะหนุ่ย กลัวหนุ่ยมีคนอื่น"
   "ไม่หรอก คิดมาก หนุ่ยมีนัทคนเดียวนะ"
บทสนทนาก็จบลงเพียงแค่นั้น เรายืนจับมือกันมองพระอาทิตย์เริ่มจะลับขอบฟ้า จนกระทั่งมีเสียงหนึ่งดังขึ้น
   ปื๊นนนนนน...นนนน ปิ๊นๆๆๆๆๆ......
เราตกใจ คิดว่าใครมาบีบแตรไล่ พร้อมกับเจ้าของรถคันนั้น ก็โผล่หัวออกมา
   "เฮ้ย ไอ้นัท โถ่ นึกว่าใคร กลับมานานแล้วเหรอ"
   "อ้าว ไอ้เจมส์ แม้งบีบแตรอยู่ได้ ตกใจหมดเลย เพิ่งกลับมาถึงเมื่อตอนบ่าย"  เจมส์คือเพื่อนเก่าผมเอง เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล เราเพิ่งจะแยกกันเมื่อตอนจบ ม.3
   "เออ ดีเลย ไปบ้านไอ้ป๊อบกันปะ ไปกินเหล้ากันเว้ย"  ชีวิตผมนี่ มีแต่กินเหล้าเพื่อนๆว่ามะ - -
   "แม่ไม่ให้กลับดึกว่ะ อีกอย่าง เอามอไซด์ออกมาด้วย"
   "งั้นมึงขับกลับเด๋วนี้เลย เด๋วกุขับตามไปและไปรถกุ"
   "เอางั้นเหรอ อะเค"
ผม ก็ขับรถกลับบ้านกลับไปขออนุญาติแม่ และก็นั่งรถเจมส์ออกมาพร้อมกับหนุ่ย เพื่อนผมคนนี้เป็นคนรวยครับ บ้านมันรวยมาก  มันพาผมขับรถจนมาถึงบ้านเพื่อนชื่อป็อบ
   "ไอ้ป๊อบ ไอ้ป๊อบโว๊ยย"  ปื๊นนนนน...นนนนน ไม่นาน ไอ้ป๊อบก็เดินออกมาจากบ้าน
   "อะไรวะ บีบแตรลั่นบ้านไปหมด"
   "มึงดูสิ กุพาใครมา"
   "ใครวะ อ้าว ไอ้นัท มาตอนไหนวะเนี่ย" ไอ้ป๊อบร้องทักผม
   "ก็มาตอนที่มึงเห็นเนี่ยแหละ"
   "เออ ดีว่ะ มาถึงก็กวนตีน"
   "55555"
เรา สนทนากันสักพัก เราก็ชวนกันไปกินเหล้า แต่ว่า เจมส์ ก็ขับรถไปรับเพื่อน สรุปแล้วประมาณ 4 คน รวมผมกับหนุ่ยด้วย ก็เป็น 6 คน เจมส์ ป๊อบ ทูน ยุ้ย ผม และก็หนุ่ย
เราก็ไปตั้งวงเหล้ากันที่บ้านเจมส์ เพราะที่นั่นทุกสิ่งทุกอย่าง สะดวกสบาย กินเหล้าไป คุยกันไป
   "ทุก คน คนนี้ชื่อหนุ่ย เป็นแฟนเราเอง" ผมพูด หนุ่ยหันมามองหน้าผมด้วยความแปลกใจ คงจะคิดว่าทำไมผมถึงกล้าพูด ไม่แปลกหรอกครับ เพราะเพื่อนๆผม มันรู้กันหมดและ ว่าผมเป็นแบบไหน
   "ยินดีที่ได้รู้จัก" เจมส์พูด
   "ครับ เช่นกัน" หนุ่ยตอบสั้นๆ
   "เฮ้ย ป๊อบ ทำไมมึงอุบาทว์มากเลยวะ พูดตรงๆ"  ผมพูด
   "จิงดิ่ อุบาทว์มากเลยเหรอ" ไอ้ป๊อบตอบ
   "เออ ไม่เหมือนตอน ม.2  ม.3 เลย ช่วงนั้นหล่อ จนกุแอบปลื้ม"  กำและ หลุดปาก ลืมไป ว่าหนุ่ยนั่งอยู่ด้วย
หนุ่ย หันหน้ามาค้อนให้ผมขวับนึง
   "ไม่มีไรหรอกเพื่อนกันอ่ะ หนุ่ยรู้ปะ ที่นั่งกันอยู่เนี่ย เรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาลมาเลย"
   "จ้ะ หนุ่ยไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย"
และ ทุกคนก็หัวเราะสนุกสนาน หัวเราะเฮฮา เพราะอีกไม่กี่วัน ก็จะถึงวันเกณฑ์ทหาร คือเพื่อนๆผมที่นั่งกินเหล้าด้วยกันเนี่ย ไม่เคยที่จะแยกกันเลย เรียนด้วยกันมาตลอดและก็อยู่ห้องเดียวกันมาตลอด แม้แต่สอบเข้า ม.1 ด้วยกันก็ตาม
   "ไอ้นัท แกจำไอ้นัย ได้ปะ" ไอ้เจมส์ถามผม
   "เออ จำได้ ทำไมเหรอ"
   "มึงรู้ปะ ว่าไอ้นัยอ่ะ มันเป็นเกย์"
   "เฮ้ย จิงดิ่ เห็นมันเงียบๆนะเว้ย ไม่ใช่หรอกมั้ง"
   "และมึงรู้ปะ ว่าก่อนที่จะจบ ม.3 แล้วแยกกันไปอ่ะมันอ่ะฝากจดหมายไว้ที่กุ ฝากให้กุให้มึง แต่ว่า กุก็ไม่เคยเจอมึงอีกเลย"
   "และจดหมายฉบับนั้นล่ะ"
   "มันนานแล้ว กุก็ลืม และก็หายไปไหนไม่รู้"
   "เวน และกุจะรู้มั้ยล่ะว่ามันเขียนมาว่าไงบ้าง"  ผมตอบ
   "กุก็ไม่ได้อ่านเหมือนกัน แต่ว่ามันบอกกุว่า มันรักมึง ไม่รู้อีกนานแค่ไหนถึงจะได้เจอกันอีก"
ผม ถึงกับอึ้ง อึ้งสิครับ เพราะเพื่อนที่ชื่อนัย เรารู้จักกันตอน ม.1 ระยะเวลาเพียงแค่ 3 ปี แต่ผมไม่เคยเอะใจเลยว่า เค้ามีความรู้สึกดีๆให้ผมตลอดระยะเวลา 3 ปี นัยเป็นคนสูง ขาว น่ารัก เป็นคนเงียบๆ เรียนไม่ค่อยเก่ง เค้าจะนั่งข้างๆผมตลอด (เพื่อนๆคงจะนึกออกนะครับว่า โต๊ะเรียนต่างจังหวัดมันจะเป็นเก้าอี้ยาวๆนั่งได้ 2 คนอ่ะ) ผมก็มักจะแกล้งเค้าประจำ ผมจะเป็นคนที่สนใจเรียนมาก ผมแกล้งเค้าเป็นความสนุกสนานของผม แต่ผมก็จะถามเค้าตลอดว่า ทำการบ้านมาไหม บางทีเค้าไม่ได้ทำมา ก่อนอาจารย์เข้าสอนผมก็มักจะเอาสมุดการบ้านเค้ามานั่งเขียนให้ เขียนแบบไก่เขี่ยอ่าครับ ให้เหมือนกับลายมือเค้า เค้าก็จะเลี้ยงข้าวผมประจำ บางทีเค้าก็จะมาจับมือผม ผมก็เฉยๆนะครับ ไม่ได้คิดอะไร มีเลี้ยงวันปีใหม่ วันคริสมาสต์ อะไร เราก็จะสนุกสนานกันตลอด เข้าค่ายลูกเสืออะไรประมาณนั้น ผมไม่เคยเอะใจจิงๆเลยครับ ว่าเค้ามีใจให้ผม
   "แล้วจะทำยังไง ถึงจะได้เจอกัน" ผมเปรยๆ ให้เพื่อนๆฟัง
   "ไม่ต้องกลัวหรอก เด๋ววันเกณฑ์ ก็ต้องเจอกันอยู่ดีแหละ" ไอ้เจมส์บอก
ผม กินเหล้ากันจนเกือบตี 2 ก็เลิก แล้วผมก็ให้ไอ้เจมส์ไปส่งที่บ้าน ตลอดระยะเวลาที่นั่งรถมาบ้าน ผมซึมๆมาตลอดทางจนกระทั่งมาถึงบ้าน ผมก็เข้าห้องนอนกับหนุ่ย
   "นัท คิดถึงเค้าคนนั้นเหรอ" หนุ่ยถามผม
   "ก็ คิดถึงนะ แต่ไม่ใช่แบบแฟนนะ นัทว่าหนุ่ยคงเข้าใจนะ ว่าคนที่เค้าเคยทำดีกับเรามากๆ แต่เราไม่มีโอกาส ที่จะบอกลาเค้าเลยสักคำ หนุ่ยจะรู้สึกยังไง"
   "จ้ะ หนุ่ยเข้าใจ หนุ่ยไม่คิดไรหรอก"
   "ขอบใจนะ ที่เข้าใจ แค่เพื่อนจิงๆ"
เรา ก็นอนกอดกัน จนหลับไป ตลอดระยะเวลาที่อยู่ที่บ้านผม 1 อาทิตย์ ก่อนวันเกณฑ์ทหาร เราก็ไปกินเหล้า นั่งคุยกัน แทบจะทุกวัน จนกระทั่ง วันเกณฑ์ทหาร เพื่อนผมก็มารับ ผมไปกับหนุ่ย และก็เพื่อนๆ ให้แม่ ยาย น้อง รออยู่บ้านเด๋วกลับมาบอกผล เราก็ออกไป กว่าจะวัดตัว วัดส่วนสูง น้ำหนัก อะไรเรียบร้อย ก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง จำนวนคนเกณฑ์ 230 คน  ต้องการทหาร 78 คน แต่ว่า มีคนสมัครไปแล้ว 7 คน เท่ากับว่า ต้องการทหาร 71 คน และผมก็ได้เจอกับ นัย เค้ายิ้มให้และเดินเข้ามาหา
   "นัท เราคิดว่าจะไม่ได้เจอนัทอีกแล้วนะเนี่ย" นัยพูด ดูท่าทางเค้าดีใจมากๆที่ได้เห็นผม
   "ยังไม่ตาย ยังไงก็ต้องได้เจอกันแหละน่า" ผมตอบแบบกวนๆเช่นเคย
จากนั้น พวกเพื่อนๆผม ที่นั่งรถมาด้วยกันก็เดินมาสมทบ
   "อ้าวเฮ้ย เจอกันแล้วนี่ เป็นไงบ้างสบายดีมั้ย" เสียงไอ้เจมส์ถาม
   "สบายดีว่ะ" นัยตอบสั้นๆ
   "แบบนี้ ต้องไปฉลองกันหน่อยเว้ย นานๆเจอกันที" เสียงไอ้ป๊อบพูดแทรกออกมา
   "โหย ไอ้ป๊อบ มึงจะฉลองที่ติดทหารรึไง ให้เกณฑ์เสร็จก่อนเถอะค่อยว่ากัน" ผมด่าไอ้ป๊อบ
เล่า ให้เพื่อนๆ ฟังนิดนึงละกันครับ อำเภอที่ผมอยู่เนี่ย มีทั้งหมด 11 ตำบล เค้าจะให้ผู้นำหมู่บ้าน มาจับฉลาก ตำบลผม จับเป็นตำบลที่ 8 พวกเราต่างก็ดีใจอย่างน้อยๆ ถ้ามีใบแดงออก พวกอยู่หน้าๆ ก็ต้องโดนก่อนแน่ๆ เราก็ดีใจกัน จนกระทั่งมาถึงตำบลที่ผมอยู่ ปรากฎว่า ทหารที่ต้องการ 71 คน จากตำบลที่ 1 ถึง 7 ใบแดงเพิ่งจะออกไปแค่ 2 ใบเอง
เอาล่ะสิ ตอนนี้ คนที่เหลือ ประมาณ 120 กว่าคน ใบแดง อีก 69 ใบ พวกเรานั่งกันแทบไม่เป็นสุข ผมจับเป็นคนที่ 2 ของตำบล คนแรก ใบดำ ผมก็หยิบไปไม่กล้าดูครับ ยื่นให้ทหาร และก็หันหลังให้ และก็มีทหารมาจับที่ไหล่ผมไว้
   "ดำ" เสียงนั้นทำให้ผมดีใจกระโดดตัวลอย และก็วิ่งเข้าไปกอดกับหนุ่ย ผมน้ำตาไหล ดีใจมากเลยครับ แต่มันก็บีบหัวใจสุดๆเลยครับ
สรุป เกณฑ์เสร็จ ก็ 4 โมงเย็น เกือบ 5 โมง เพื่อนกลุ่มผม มีโดน ทบ.2 คนเดียวกับ คือ ไอ้ทูน แต่มันก็ไม่ได้อะไรมากครับ มันบอกว่า ดีเหมือนกัน จะได้หนีเมียด้วย
   "เฮ้ย ทีนี้ ต้องฉลองจิงๆแล้วว่ะ" ไอ้ป๊อบพูด
   "เอาไว้พรุ่งนี้ได้มั้ยวะ อยากกลับบ้านว่ะ" ผมตอบ
   "เออ พรุ่งนี้ดีกว่า เฮ้ย พรุ่งนี้ไปน้ำตกกัน" ไอ้เจมส์เสนอ
   "เออๆๆ ดีๆๆ ไม่ได้ไปนานแล้วว่ะ"
ในกลุ่ม เราก็ตกลงไปด้วยกันเกือบทั้งหมด ผมหันหน้าไปถามนัย
   "นัย ไปด้วยกันนะ"
   "ได้สิ เรายังไม่กลับใต้"
   "กลับใต้???" ผมถาม งงๆ
   "อ่อ เรากลับไปอยู่ที่ใต้ตั้งนานแล้วอ่ะ ตั้งแต่ จบ ม.3"
   "โอเค งั้นพรุ่งนี้ไปด้วยกัน"
ที่ บ้านผมจะมีน้ำตก ซึ่งก็ถือได้ว่า สวยงามมากนะครับ เป็นสถานที่ท่องเที่ยว เราไปกันประมาณ 10 โมงเช้า ก็ไปนั่งกินเหล้ากัน เล่นน้ำกัน ผมจึงแนะนำให้นัยรู้จักกับหนุ่ย
   "นัย นี่หนุ่ย แฟนเรา" ผมพูด นัยอึ้งไปพักนึง และก็ยิ้ม
   "หวัดดี ดีใจด้วยนะ นายโชคดีมากหนุ่ย" นัยพูด
   "ขอบ คุณครับ" หนุ่ยตอบ   เราพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเฮฮา ตามประสาเพื่อนเก่า ที่กลับมาเจอกัน แต่นัย ผมสังเกตุท่าทางของเขาไม่สนุกสนานเอาเสียเลย เค้าก็มักจะคอยมองหน้าผมตลอด
   "เฮ้ย เราไปเล่นน้ำก่อนนะ" ผมพูด
   "เออ ไปเล่นด้วย" นัยพูด
   "เด๋วหนุ่ยไปด้วย" หนุ่ยตอบ    เหมือนกับว่า ทั้งสองคนนัดหมายกันเลยอ่าคับ
   "เฮ้ย หนุ่ย นั่งกินเหล้ากันก่อน ทำความรู้จักกันหน่อย ในฐานะแฟนเพื่อน"  เจมส์ รีบดึงมือหนุ่ยไว้   ขอบใจมากเลยว่ะเจมส์ ที่ช่วยแยกขบวน ผมขอบใจมันในใจ
ผมแยกตัวมานั่งเล่นน้ำ ห่างจากจุดที่นั่งกินเหล้าไม่มากนัก
   "ดีใจด้วยนะนัท" นัยพูดและมองหน้าผม
   "เรื่องหนุ่ยเหรอ ขอบใจมากนะ" ผมตอบ  นัยพูดเหมือนกับคนจะร้องไห้
   "นัย เราถามอะไรหน่อยสิ"
   "อะไรเหรอ"
   "เรื่องจดหมายตอน ม.3 ที่นัยฝากไว้กับเจมส์อ่ะ"
   "เจมส์ได้ให้หรือเปล่า"
   "เปล่า เจมส์มันบอกว่า ทำหาย"
   "อ้าวเหรอ" นัยพูดและก็ก้มหน้า
   "นัยจะช่วยบอกเราได้มั้ยล่ะ ว่าเนื้อความในจดหมายนั้นน่ะ ว่าไงบ้าง" ผมถาม
เค้านิ่งสักครู่นึง และก็เงยหน้ามองผม
   "ก็ ไม่มีอะไรหรอก มันเป็นความในใจเรา ที่อยากจะบอกนัทนานแล้ว แต่เราก็ไม่กล้าบอก เพราะความไม่กล้าเนี่ยแหละ จนทุกอย่างมันสายไปแล้ว" นัยพูดและก็เหมือนจะร้องไห้
   "บอกตอนนี้ก็ได้นะ อย่างน้อยๆ ก็ให้นัทรับรู้ก็ยังดี" ผมถาม
   "เรา รักนัท" นัยพูดสั้นๆ ผมอึ้งดิ่ครับ ทั้งๆที่ผมรู้แล้ว ว่าความในใจเค้าคืออะไร แต่ได้ยินจากปาก มันทำให้ผมเหมือนกับ ถูกชกหน้าแรงๆ แล้วน็อค นัยเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยกล้าพูด กล้าแสดงออก
   "เรารู้ว่า จบ ม.3 เราก็ต้องกลับไปเรียนต่อที่ใต้ นัทก็คงจะไปอยู่ที่อื่น คงจะไม่ได้เจอกันอีก เราทรมานมาก ยิ่งใกล้วันสอบวันสุดท้าย เราก็ยิ่งไม่อยากจะให้มาถึง เรานอนร้องไห้ทุกคืน" นัยพูด และก็มีน้ำตาไหลออกมา ผมก็เพิ่งจะเคยเห็นน้ำตาของเค้าเป็นครั้งแรก ผมก็พาลน้ำตาไหลไปด้วย แม้แต่กระทั่ง ผมนั่งเขียนเรื่องนี้ ผมนึกถึงทีไร ผมก็จะร้องไห้ทุกครั้ง ผมรู้สึกสงสารเค้าจับหัวใจ
   "นัท เราขออะไรนัทอย่างนึงได้มั้ย เพราะเรารู้ว่า คงจะไม่มีโอกาสอีก" นัยพูด
   "อะไรเหรอ ว่ามาสิ เราเต็มใจทำให้" ผมตอบ
   "เรา ขอกอดนัทสักครั้งนึงได้มั้ย"  เค้าพูดจบ ผมไม่ได้ตอบรับคำขอของเขา แต่ผมกลับเป็นฝ่ายโผเข้าไปกอดเค้าเอง เค้าก็กอกผมตอบ และร้องไห้ อยากให้เวลาหยุดอยู่อย่างนั้น ถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้ ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ เรากอดกันและร้องไห้
   "พอเถอะ เช็ดน้ำตาเถอะ เรากลัวหนุ่ยสงสาร" ผมพูด
   "อืม" นัย พยักหน้าตอบรับ  จากนั้นเราก็เดินกลับมาที่โต๊ะเพื่อนๆเหมือนเดิม เราก็กลับมานั่งคุยกัน สนุกสนานเหมือนเดิม แต่ทีท่าของหนุ่ย ไม่ได้สนุกด้วยเลย ไม่ค่อยพูดกับผม เงียบๆ จนผมรู้สึกได้ว่า หนุ่ยต้องมีอะไรสักอย่าง เรานั่งกินจนกระทั่งเย็น ก็กลับ คืนนั้น ในห้องนอน
   "หนุ่ย เป็นอะไรเหรอ เงียบๆ ไม่เห็นพูดกับนัทตั้งแต่ที่น้ำตกแล้วนะ" ผมถาม
   "เปล่าจ้ะ" หนุ่ยตอบสั้นๆ
   "......................."   ผมเดินเข้าไปกอดหนุ่ย พยายามจะให้เค้ารับรู้ว่า ผมรักเค้ามากแค่ไหน
   "หนุ่ย นัทรักหนุ่ยนะ นัทอยากจะบอกหนุ่ยว่า เราเป็นเพียงแค่เพื่อนกันเท่านั้น ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา นัทก็เห็นเค้าเป็นเพื่อนคนนึงเท่านั้นเอง แต่นัทสงสารเค้า หนุ่ยก็น่าจะรู้ดีนี่ ว่าการที่รักใครสักคนนึง แล้วเค้าไม่รักตอบ จะรู้สึกอย่างไร" และผมก็กอดหนุ่ย เอาอ้อมกอดแทนคำตอบทุกสิ่งทุกอย่าง หนุ่ยยิ้มและก็หันมาจูบผม หนุ่ยเป็นคนที่นุ่มนวลมาก จูบเค้านุ่มนวลที่สุด ให้เกียรติและแคร์ผมเสมอ คืนนั้น เราต่างก็มีความสุขด้วยกัน คงไม่ต้องอธิบายต่อนะครับ ว่าทำอะไรกัน เป็นธรรมชาติอ่าครับ ที่จะต้องมีอะไรกันเป็นเรื่องธรรมดา   ตื่นเช้าขึ้นมาผมรู้สึกปวดหัว และก็มีอาการตัวร้อน เหมือนเป็นไข้ สงสัยเพราะเล่นน้ำนานไปหน่อย หนุ่ยก็คอยดูแลผม เอาผ้ามาชุบน้ำเช็ดตัว เอายามาให้ผมทาน เจมส์ก็ขับรถมาหาผมเช่นเคย แต่แม่บอกว่าป่วย เจมส์ ก็เข้ามาหาผมในห้อง คุยกันสักครู่ ก็ขอตัวกลับ ผมเป็นไข้อยู่ 2 วัน ก็หายเป็นปกติ
   "แม่ เด๋วนัทมานะแม่ ไปซื้อของแป๊บนึงเด๋วแวะไปหาไอ้เจมส์ด้วยนะแม่"
   "จ้ะลูก ขับรถดีๆนะ"
   "หนุ่ยไปเป็นเพื่อน" หนุ่ยรีบพูด
   "ไม่ต้องไปหรอก เด๋วนัทมา ไปแป๊บเดียว" ผมตอบ
   "จ้ะๆ รีบมานะ" หนุ่ยพูด
   "จ้ะ"
ผมขับรถไปที่บ้านนัย แต่จิงๆแล้ว ผมไม่ได้จะไปหาไอ้เจมส์หรอก ผมจะไปหานัยตะหาก
   "ป้าคับ ป้าคับ"
   "จ้า ว่าไงลูก" เสียงป้าของนัยตะโกนตอบรับและเดินลงมา
   "นัยอยู่มั้ยป้า"
   "นัยเหรอ ไม่อยู่หรอกลูก กลับใต้ไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว"
   "อ้าว ได้ฝากอะไรไว้หรือเปล่าครับ"
   "เปล่าจ้ะ ไม่เห็นได้ฝากอะไรป้าไว้นะ"
   "อ่อ ครับ ขอบคุณครับ"
ผม จูงรถมอไซด์และก็มาสตาร์ทนอกบ้าน ผมรู้สึก สงสารนัย คิดถึงเค้า ทำไมนะ ผมมีหนุ่ยทั้งคนแล้วนี่ ทำไมต้องคิดถึง ผมพยายามหาคำตอบให้ตัวเอง เอาน่ะเรามีหนุ่ยแล้วนี่นา ขอให้นายโชคดีละกันนะ นัย เพื่อนรัก
ผมอยู่ บ้านต่ออีกประมาณ 1 อาทิตย์ ถึงเวลาที่ผมจะต้องกลับแล้ว กลับไปทำหน้าที่ของผมต่อ ผมบอกลาเพื่อนๆ ทุกคน โดยเฉพาะเจมส์ มาส่งผมขึ้นรถ จนกระทั่งรถแล่นออกไปจนลับสายตา ผมรู้สึกใจหายยังไงไม่รู้สิ แต่เรื่องของผม ยังไม่จบแค่นั้นนะครับ เด๋วผมจะมาลงให้เพื่อนๆอ่านกันต่อ

Boylove

ตอนที่ 6   
      ตอน นี้ผมขอเล่าผ่านๆ ให้เพื่อนๆ พอเข้าใจนะครับ หลังจากนั้นหนุ่ยก็ชวนผมกลับไปเที่ยวบ้าน ทางบ้านผม ทุกคนรับรู้ครับ ว่าหนุ่ยคือแฟนผม โดยที่ผมไม่ได้บอกอะไรเลยแต่ว่า ครอบครัวผม ไม่มีปัญหาอะไร แม่เคยบอกผมว่า แค่เป็นคนดี แม่ก็พอใจแล้วลูกจะเป็นยังไงแม่ไม่สนใจหรอก  ผมได้มีโอกาสไปเที่ยวบ้านหนุ่ย หนุ่ยมีพี่น้อง 5 คน หนุ่ยเป็นคนสุดท้อง และก็มีพี่สาว เป็นคนที่ 4 หนุ่ยจะสนิทกับพี่สาวมากกว่าพี่ชาย คุยกันได้ทุกเรื่อง และก็ยังแนะนำให้ผมได้รู้จัก เราสนิทกัน พูดคุยกันอยู่บ่อยๆ โดยที่พี่สาวของหมีก็รู้ว่าผมเป็นแบบไหน  สรุปง่ายๆก็คือว่า ทั้งครอบครัวหนุ่ย และครอบครัวผม ไม่มีปัญหาอะไรเลยถ้าเราจะคบกัน หนุ่ยก็บอกพี่ชาย บอกพ่อแม่เค้าเลยครับว่า ผมเป็นแฟนเค้า แม่ของเค้าก็แปลกใจนิดๆนะครับ แต่ก็ไม่ได้ต่อว่า หรือกีดกันอะไร เราคบกันโดยไม่ต้องหลบๆซ่อนๆ ดูมีความสุขดีใช่มั้ยครับ แต่ก็มีความสุขจิงๆนั่นแหละ
   กริ๊งงงงงงงงงงงงงง......กริ๊งงงงงงงงงงงงงง........
   "ฮัลโหล หวัดดีจ้ะแม่" ผมรับโทสับเพราะเห็นเป็นเบอร์ที่บ้านผมโทรมา
   "นัท นี่ยายนะลูก" เสียงปลายสาย พูด
   "อ้าว ว่าไงจ๊ะยาย มีอะไรเหรอ"
   "นัท แม่หนูน่ะ เด๋วนี้เป็นไรไม่รู้ ลืมอะไรบ่อยมากๆ จำอะไรไม่ค่อยได้ ทำอะไรแล้วก็ลืม"
   "แม่เป็นอะไรอ่ะยาย"
   "ไม่รู้อ่ะลูก นัทกลับมาดูแม่หน่อยลูก"
   "จ้ะๆ ยาย เด๋วพรุ่งนี้นัทกลับ"
หลัง จากที่ผมวางสาย ผมก็เล่าให้หนุ่ยฟัง ว่าจะกลับบ้าน หนุ่ยก็ขอตามไปด้วย เราได้กลับมาที่บ้านผมอีกครั้งนึง  ผมได้พาแม่ไปหาหมอ ในตัวอำเภอ แต่ผลตรวจ ปรากฎว่าหมอบอกว่า ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แต่ผมสังเกตุเห็นอาการผิดปกติของแม่ผม คือ เค้าจะถามอะไรผม ซ้ำๆ บ่อยมาก อย่างเช่น เรียนจบเมื่อไหร่ กินข้าวหรือยัง อะไรแบบนี้ ค่อนข้างบ่อยมาก ผมรู้สึกว่า ผิดสังเกตุ ผมจึงพาแม่ไปเช็คที่โรงพยาบาลในตัวจังหวัด หลังจากที่ตรวจฟังผลเรียบร้อยแล้ว ผมถึงกับเข่าอ่อน หมดแรง แม่ผมเป็นเนื้องอกในสมอง ผมต้องเดินเรื่องเอกสารเพื่อส่งตัวเข้ารักษาต่อ ที่โรงพยาบาลราชวิถี กรุงเทพฯ  ผมร้องไห้แทบตลอด ถ้าหากผมเสียแม่ไป ผมยังไม่รู้เลยว่าผมจะเป็นยังไง เพราะในชีวิตผม ก็มีกันอยู่แค่นี้  หนุ่ยอยู่เคียงข้างผมเสมอ เค้าจะคอยปลอดผม เวลาผมร้องไห้  ผมกลัวมาก บอกตรงๆว่า กลัวจริงๆ ผมขอดรอปเรียน เนื่องจาก ผมต้องอยู่ดูแลแม่ ตลอดระยะเวลาที่แม่ผมอยู่ที่ ร.พ.ราชวิถี เพื่อรอการผ่าตัดเนื้องอกในสมอง ก่อนการผ่าตัด 1 อาทิตย์ หมอนำเอกสารมาให้ผมเซ็นต์ ประมาณว่า การผ่าตัดในครั้งนี้ มีผล 50% ถ้าหากเกิดอะไรขึ้น ทางญาติยินดีที่จะให้หมอทำการรักษา อะไรแนวๆนี้อ่าครับ แล้วผมก็เซ็นต์ ผมร้องไห้จนหลับทุกคืน หนุ่ยก็จะกอดผมจนหลับทุกคืน ตอนเช้า ผมก็จะอาบน้ำแต่งตัวมาหาแม่ผมที่ ร.พ. หนุ่ยก็จะมากับผมทุกวัน แม่ผมอยากทานอะไร หนุ่ยก็จะวิ่งไปซื้อให้ เค้าดูแลแม่ผมดีมากๆ หมอเรียกผมเข้าพบ
   "คุณเป็นญาติผู้ป่วยใช่มั้ย" คุณหมอถามผม
   "ใช่ครับ ผมเป็นลูกครับ" ผมตอบ
   "คือว่า ทาง ร.พ. ขาดเลือดครับ คุณพอที่จะบริจาคเลือดได้มั้ย" คุณหมดพูด
   "ได้ ครับ ไม่มีปัญหา" ผมตอบ  จากนั้นหมอก็พาผมไปตรวจกรุ๊ปเลือด ผมกรุ๊ปโอ แต่ตอนผมไปชั่งน้ำหนักสิครับ ผมหนักแค่ 47 กิโลกรัม ซึ่งมันไม่เพียงพอ  ซึ้งน้ำหนักของผู้ชาย ต้อง 50 กิโลกรัมขึ้นไป ถึงจะสามารถบริจาคเลือดได้
   "หมอครับ ผมบริจาคด้วย" เสียงหนุ่ยพูดแทรกขึ้นมาทันที แล้วหมีก็หันมามองหน้าผม เหมือนกับเค้าพยายามจะสื่อว่า ไม่เป็นไร
หนุ่ย เค้าบริจาคเลือดให้กับแม่ผม หนุ่ยก็กรุ๊ปโอเช่นกัน  หลังจากที่จัดการ เรื่องราวต่างๆหมดเรียบร้อยแล้ว หมอวิสัญญี มาสอบถามข้อมูลอะไรเรียบร้อยแล้ว  วันพรุ่งนี้แม่ผมต้องเข้าห้องผ่าตัด ตอน 8 โมงเช้า ผมกอดแม่ผม ก่อนจะกลับ เหมือนกับแม่ผมมีสติ
   "หนุ่ยลูก รักลูกแม่มั้ย" แม่ผมถามหนุ่ย
   "รักครับแม่ รักมาก" หนุ่ยตอบ
   "อย่าทิ้งลูกแม่นะ ฝากดูแลลูกแม่ด้วย ถ้าหากแม่ต้องเป็นอะไรไป" แม่ผมพูด
   "ไม่เป็นไรแม่ เด๋วแม่ก็หาย แม่ต้องอยู่กับนัทอีกนาน" ผมพูด พยายามกลั้นน้ำตา ไม่ให้แม่เห็น
   "เด๋วนัทกลับก่อนนะแม่ เด๋วพรุ่งนี้นัทมาแต่เช้า แม่พักผ่อนเยอะๆนะ" ผมกอดแม่อีกครั้ง และก็เดินออกมาจาก
จนกระทั่ง ออกมาจากห้อง ผมร้องไห้โผเข้ากอดหนุ่ย
   "ฮือๆๆๆๆ หนุ่ย นัทกลัว กลัวแม่ไม่ตื่นขึ้นมาอีก"  ผมกอดหนุ่ยร้องไห้โดยไม่แคร์สายตาใคร
   "ไม่เป็นไรหรอก แม่ต้องหายเชื่อหนุ่ยสิ" หนุ่ยปลอบผม
ผม ร้องไห้อยู่นานจนกระทั่งเรากลับมาถึงห้องพัก  คืนนั้นผมนอนแทบไม่หลับ กลัวไปต่างๆนาๆ กลัวทุกอย่าง หนุ่ยก็กอดผมทั้งคืน  ตื่นเช้าขึ้นมาผมตื่นมาก็เกือบ 9 โมงเช้าแล้ว
ไม่เห็นหนุ่ยอยู่ข้างๆ ผมก็โทรหา
   "หนุ่ย อยู่ไหน" ผมถาม
   "หนุ่ย อยู่ ร.พ. แล้วจ้ะ แม่เข้าห้องผ่าตัดไปแล้ว หนุ่ยเห็นนัทเหนื่อย เลยปล่อยให้หลับ นัทอาบน้ำเสร็จก็มานี่และกัน ไม่เป็นไรนะที่รัก แม่ไม่เป็นอะไรหรอก"
ผมวางสาย และก็รีบอาบน้ำ ไป รพ. ทันที ผมรู้สึกกระวนกระวายใจ ตั้งแต่ 10 โมงเช้า จนกระทั่ง เกือบ 5 โมงเย็น หมอจึงอนุญาติให้เข้าเยี่ยม ผมเห็นสภาพของแม่ผม ผมร้องไห้ กอดแม่
   "แม่" ผมร้องไห้กอดแม่ผมไว้ แม่ผมรู้สึกตัว ได้ยินแม่พูดว่า ปวดหัว และแม่ก็น้ำตาไหล ผมจำภาพนั้นได้ติดตา แต่ก็อย่างน้อย แม่ผมยังรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา แม่บ่นอยู่ตลอดว่าปวดหัว หนุ่ยก็เข้ามากอดผมไว้
   "ไม่เป็นไรแล้วค่ะ เด๋วหมอดูแลให้เองค่ะ" เสียงหมอผู้หญิงพูดขึ้นมา
   "ขอบคุณครับคุณหมอ ฝากแม่ผมด้วยนะครับ" ผมพูดทั้งน้ำตา
   "ค่ะ ตอนนี้หมดเวลาเยี่ยมแล้วค่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมใหม่นะคะ" หมอพูดอีกครั้ง
วัน นั้น ผมรู้สึกว่าผมโล่งใจ ที่อย่างน้อย แม่ผมยังฟื้นขึ้นมา ตื่นขึ้นมา คืนนั้นผมรู้สึกเหมือนกับผ่านอุปสรรคปัญหา มาได้อย่างหวุดหวิด ผมซาบซึ้งน้ำใจของหนุ่ยมากที่สุด
   "หนุ่ย หนุ่ยดีกับนัทมากเลย ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างนะ นัทรักหนุ่ยนะ" ผมพูด
   "ไม่เป็นไรหรอก ก็นัทเป็นคนที่หนุ่ยรักนี่นา ไม่เป็นไรเรื่องเล็กๆน้อยๆ"
ผม กอดหนุ่ยและนอนหลับได้อย่างสนิท ทุกสิ่งทุกอย่างผ่านพ้นมาด้วยดี ผมยังคิดไม่ออกเลยว่า ถ้าวันนี้ ผมไม่มีคนนี้ ไม่ได้เจอกับคนๆนี้ จะเป็นอย่างไร เค้าเหมือนกับทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต เหมือนกับเป็นส่วนหนึ่งของลมหายใจ  เพื่อนๆลองคิดเล่นๆนะครับว่า ถ้าหากมีใครสักคนนึง ที่ดีกับคุณถึงเพียงนี้ คุณจะมีความสุขมากน้อยแค่ไหน  ตอนนี้อาจะสั้นไปนิด แต่เรื่องระหว่างผมกับหนุ่ย ยังไม่จบเพียงแค่นี้หรอกครับ เด๋วผมจะมาลงอีก มาเล่าให้เพื่อนๆได้อ่านกันอีก  ใกล้จะจบแล้วล่ะครับ ขอบคุณที่ติดตามเรื่องของผมด้วยนะครับทุกๆท่าน

asdfg

ขอบคุนมากนะคับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

PPk

ขอบคุณครับ

somao_zz

แม้มันจะเจ็บ แต่ถ้ามีนายอยู่ เราก้อทนได้

Asakura13

ขอบคุณณณค๊าฟฟฟฟ

cotomud

น่าจะสนุกนะคับขออ่าหน่อยนะคับ  และขอบคุณด้วย

sososo

เชียนเก่งกันจัง

wwballer

น่าสนุกดีเกมือนกัน

zeery

ชอบมากๆ เลยคับ

ultramodz

อ่านเรื่องเด็กๆ

teand2

คับผมมมมมมม

cotomud

มาต่ออีกเดะ..ชอบชอบ

tanawut

เรืองความรักเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากนะ

pyramid

แจ่มเลยรวมด้วยคนนะ

dekdek

ขอบคุณนะ มากๆๆๆๆ