INSIDE รักผมป่ะ คุณพี่ชาย (CP)

chaiking40

คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็นรักระหว่างสายเลือด และ เซ็กส์หมู่ รับไม่ได้ก็ขอโทษไว้ล่วงหน้าเลยครับ
ตอนที่ 1

เด็กชายตัวน้อยวัยหกขวบยืนจับมือพี่ชายที่อายุห่างกันสิบกว่าปีหน้าหลุมฝังศพ เด็กน้อยไม่มีน้ำตาสักหยดอาจจะเป็นเพราะ
เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พี่ชายบอกเขาแค่ว่าพ่อกับแม่อยู่บนท้องฟ้าแล้ว ใบหน้าไร้เดียงสาทำเพียงแค่พยักหน้ารับ
ถึงจะอธิบายยังไงเด็กหกขวบแบบเขาก็คงจะไม่เข้าใจอยู่ดี วันนั้นพี่ชายก็ร้องไห้แต่ไม่มีเสียงสะอื้นใดๆ มือก็ยังคงกระชับมือเล็กของน้องเอาไว้แน่น เด็กน้อยทำได้เพียงกอดปลอบบ่ากว้างนั้นไว้ไม่ยอมปล่อยจนหลับคาอกพี่ชาย เขาไม่เข้าใจหรอกว่าพ่อกับแม่หายไปไหน อยู่บนฟ้าจะสบายดีรึเปล่า เขาไม่รู้หรอก เขารู้แค่เพียงว่าจะเป็นคนที่อยู่ข้างๆ พี่ชายเอง
ลูกชายคนโตต้องลาออกจากมหาลัยเพื่อหางานทำส่งน้องชายเรียน เขาเริ่มจากงานบัญชีในผับเล็กๆ แห่งหนึ่ง
จนในที่สุดก็ได้เป็นผู้จัดการร้านและเขายังคงตั้งใจทำงานเกินหน้าที่เช่นเคย ลูกคนเล็กจากที่เคยเรียนในโรงเรียนเอกชนก็ต้องเปลี่ยนมาเรียนโรงเรียนรัฐซึ่งเขาก็ปรับตัวได้ดี แม้จะไม่คุ้นที่ก็ตาม สองพี่น้องดูแลซึ่งกันแหละกันมาโดยตลอด
จนเมื่อเขาเติบโตเป็นเด็กหนุ่มอายุสิบแปดเขาก็ได้ขอร้องพี่ชายให้พาไปทำงานด้วย จะได้แบ่งเบาภาระของพี่ชายบ้าง
ตอนแรกก็มีลังเลอยู่บ้างที่จะให้น้องชายเข้าไปทำงานในสถานบันเทิงแบบนั้น แต่ก็ทนความดื้อดึงของน้องชายไม่ได้เลยให้มทำงานที่ผับเดียวกันในช่วงหัวค่ำ เพราะลูกค้าไม่ค่อยเยอะเท่าตอนเที่ยงคืน
"ผงฟู กลับบ้านได้แล้ว หมดกะของเราแล้วนะ"พี่ชีสเตือนเสียงเข้ม ทั้งที่ริมฝีปากยังส่งยิ้มละไมให้ลูกค้าหนุ่มใหญ่ที่กำลังลวนลาม
น้องชายตนอยู่ หากสายตากลับเยือกเย็นจนลูกค้ารายนั้นผละไป  แต่ยังไม่วายส่งนามบัตรยัดใส่มือนุ่มของเด็กหนุ่มไว้
ผงฟูมองนามบัตรในมือสลับกับมองหน้าพี่ชายเหรอหรา ทำตัวไม่ถูก เขาเก็บนามบัตรนั่นใส่กระเป๋ากางเกงแล้วยิ้มเจื่อนให้พี่ชาย
"พอดี เขาทำน้ำหกใส่เสื้อผงนะ เขาเลยให้เบอร์ติดต่อไว้เผื่อจะให้เขารับผิดชอบเรื่องซักรีดอ่ะ" ชีสพยักหน้ารับแล้วโบกมือไล่น้องชายกลับบ้าน "กลับเองได้รึเปล่า พี่ให้มี้คไปส่งมั้ย มันผ่านทางนั้นพอดี" เขาเอ่ยถามน้องชายที่ห้องล็อกเกอร์ ผงฟูในชุดไปรเวส
สีโทนสว่างยืนสางผมอยู่หน้ากระจกเขาส่งยิ้มบางๆให้พี่ชายในกระจกแล้วส่ายหน้า "ไม่เป็นไรฮะ ผงกลับเองได้ถ้าไปกับพี่มี้คละก็
ผงว่าเขาก็คงจะหิ้วเเขกกลับบ้านด้วยแหง ไม่อยากนั่งรถกะคนแบบนั้นหรอก" เด็กหนุ่มทำหน้ายี๋ใส่กระจกจนชีสหลุดขำออกมา
"ที่ว่าคนแบบนั้นน่ะ มันคนแบบไหนกันว่ะ" เสียงแหบห้าวของคนถูกนินทาดังขึ้นที่หน้าประตู ร่างสูงยืนพิงกรอบประตูอยู่ข้างๆ ชีส
ในมือถือถุงช๊อปปิ้งแบรนด์ดังพลุงพลัง "โฮ้ พี่มี้คยอดเลยว่ะ ได้ของฟรีมาอีกแล้วอ่อ คราวนี้คุณป๋าใจดีที่ไหนให้มาอ่ะ"ผงฟูทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เดินไปหยิบถุงมาดูของข้างในทำเหมือนกับว่าเป็นของตัวเอง "พี่มึงไม่ได้สอนเหรอไงว่ะ ว่าหยิบของของคนอื่นโดยที่เจ้าของเขาไม่อนุญาต มันเสียมารยาท" คนถูกพาดพิงทำเพียงถอนหายใจ เอาแล้วไงไอ้มี้ค ชอบยั่วโมโหน้องชายเขาตลอด
ทะเลาะกันได้ทุกทีสิน่า "พี่ชีสสอนผมทุกเรื่องแหละฮะ แต่ว่าเราก็ต้องดูด้วยว่าปฏิบัติกะคนแบบไหน" ผงฟูตอกกลับหน้าตาย
เขาหยิบน้ำหอมแบรนด์ดังขึ้นมาดมฟุดฟิดๆ แล้วยื่นให้พี่ชายดมบ้าง "กลิ่นนี้เหมาะกับพี่ชีสมากเลยฮะ พี่มี้คผมขอได้ป่ะ"
"นี่พอเลยเรา ผงคืนพี่มี้คเขาไปเร็ว เดี๋ยวไอ้มี้คมันโกรธแล้วเราจะเเย่นะ" ชีสตักเตือนพลางบุ้ยหน้าไปทางเพื่อนสนิทที่ยืนวางท่าหน้าบึ่งอยู่ "อยากได้ก็เอาไปสิ" มี้คออกปากพลางเดินเข้าไปเปิดล็อกเกอร์ฝั่งตรงข้ามกัน ซึ่งเป็นฝั่งของโฮสต์
"เห มาแปลกแหะ โอเคป่ะเนี่ย หรือว่าวันนี้แดดร้อนจนสติกลับไปแล้วอ่อ" ผงฟูเดินตามหลังมี้คไปด้วยหน้าระรื่น พอดีกับที่มีพนักงานอีกคนมาเรียกชีสไปเคลียร์กับลูกค้าที่เมาอยู่ในร้าน ทำให้ในห้องเหลือเพียงผงฟูกับมี้คสองคน
"นี่ๆ พี่มี้คเป็นไรอ่ะ ไม่โกรธผมเหรอ" นิ้วเล็กจิ้มไหล่มี้คจึ้กๆ เรียกร้องความสนใจในระหว่างที่โฮสต์อันดับสองของร้านกำลังเปลี่ยนเสื้อ ดวงตาคมชำเหลืองมองใบหน้าอีกคนที่อยู่ข้างๆ แล้วหัวเราะ หึ ออกมาเบาๆ ผงฟูก็ยิ่งไม่เข้าใจกันไปใหญ่ว่าไอ้พี่ขี้เก๊กมันเป็นอะไรไป "มึง เลิกงานแล้วใช่มั้ย" อยู่ๆ ก็พูดออกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยจนเด็กหนุ่มพยักหน้างึกงักๆ แบบงงๆ "ดี เดี๋ยวกูไปส่ง"
"อ้าว แล้วงานที่ร้าน--"
"กูออกไปกับแขกทั้งวัน เพราะงั้นก็ถือว่าทำงานให้ร้านเหมือนกันแหละน่า ไอ้ดิวแม่งไม่ว่าอะไรกูหรอก" (ดิวเจ้าของโฮสต์คลับ เป็นลูกคนรวยที่มีงานอดิเรกแปลกประหลาด) "ว้าว พี่ขอผมจับหน่อยดิ" ผงฟูร้องว้าวเมื่อได้เห็นกล้ามหน้าท้องของคู่กัดเต็มๆ ตา
"จับ จับอะไร" มี้คตีหน้ากวนแล้วรีบสวมเสื้อยืดพอดีตัวให้เข้าที่ "โฮ่ ขี้หวงว่ะ" ผงฟูเบะปากแล้วนั่งลงบนม้านั่งที่กั้นฝั่งพนักงานกับโฮสต์ออกจากกันเป็นสัดส่วน "พี่มี้ค"
"อะไร"
"ไม่เปลี่ยนกางกางอ่อ" ผมฟูเอ่ยผมด้วยสายตาแวววาว "เด็กเหี้ย"มี้คด่ากลับแล้วดีดมะนาวใส่หน้าผากเด็กหนุ่ม
"โอ๊ะ เจ็บอ่า เขินไปผู้หญิงไปได้" มือบางลูบผน้าผากตัวเองปรอยๆ "จะกลับป่ะ บ้านมึงอ่ะ"
"กลับดิพี่"
"จะกลับก็แบกของพวกนั้นไปให้กูที่รถ ตามมาให้ทันละ" ส่งสายตาเพรชฆาตไปให้แล้วมี้คก็เดินนำออกมาปล่อยให้เด็กหนุ่มตาลีตาเหลือกหยิบของตามไป
"เป็นโฮสต์เนี่ย ก็ดีเหมือนกันนะพี่ วันๆ ก็แค่ออกไปเที่ยวกับแขก นั่งเป็นเพื่อนคุยแค่ไม่กี่ชม.โมง ก็ได้ตังแหละ
เป็นเด็กเสิร์ฟแม่งลำบากกว่าอีก พี่ว่าอย่างผมอ่ะ เป็นโฮสต์ได้ป่ะ" ผงฟูยักคิ้วจึ้กๆ ให้มี้คอย่างกวนๆ
"เป็นแบบพวกกูอ่ะ ไม่ได้ดีแบบที่มึงคิดหรอก" มี้คตัดพ้อในขณะที่ตาก็มองถนนไปด้วย
"ทำไมอ่ะ"
"อย่ารู้เลย" ทั้งรถตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครเอ่ยอะไรอีกหลังจากนั้น จนกระทั้งมี้ครู้สึกได้ถึงปลายนิ้วที่เช็ดน้ำตาที่ข้างแก้มออกให้เขา "ใครทำอะไรพี่อ่ะ บอกผมดิเดี๋ยวผมจะไปจัดการมันเอง"
"หึ ทำเป็นเก่ง ไอ้เปี๊ยกเอ้ย" มือพลักหัวเด็กหนุ่มเบาๆ แอบดีใจที่อย่างน้อยผงฟูก็สนใจเรื่องของตนอยู่บ้าง
"อ่ะๆ วันนี้จะยอมให้พี่หนึ่งวันก็ได้ โอเคม่ะ เชิญด่าผมได้เลยคิดซะว่าได้ปล่อยผีละกัน" เด็กหนุ่มยิ้มจริงจังโชว์ฟันขาวเเบบที่เขาชอบยิ้มเวลามีเรื่องไม่สบายใจ
"ไม่เอา ขี้เกรียจทะเลาะกับเด็ก"
"พี่มี้คผีเข้าป่ะเนี่ย ไม่น่าเชื่อ"
"เดี๋ยวเถอะ เด็กบ้านี่"
เด็กหนุ่มหัวเราะคิกคัก แล้วคว้ามืออีกคนมาจับไว้ "เวลาแบบเนี่ยอ่ะนะ การจับมือจะช่วยถ่ายทอดควมมอบอุ่น
และพลังไปถึงกันได้นะ รู้เปล่า" มี้คยิ้มจางๆให้เด็กหนุ่มแล้วบีบมือขอบคุณเบาๆ
"จะถึงบ้านมึงแล้ว เตรียมตัวลงได้เลย"
"โฮ่ รู้แล้วๆ จับนิดจับหน่อยก็ไม่ได้ ชิๆ"
"ผง มึงช่วยอะไรกูหน่อยดิ"
"อะไรพี่"
"หยิบไฟแช็กในเก๊ให้กูหน่อย" เด็กหนุ่มทำตามอย่างว่าง่าย ของในเก๊นั้นทำให้ผงฟูตกใจอยู่บ้าง
เพราะในเก๊นั้นมีแต่ถุงยางหลายยี่ห้อหลายขนาดและเจลหล่อลื่นทั้งนั้น แต่เขาก็คว้านหาไฟแซ็กต่อไป
"อยู่ไหนว่ะพี่ ไม่เห็นมีเลย"เขาหันไปถามอีกคนมี้คส่งมืออีกข้างไปช่วยหา ปลายนิ้วเรียวสัมผัสเข้ากับหลังมือเด็กหนุ่ม
ผงฟูละมือออกมาอย่างรวดเร็วเพราะรู้สึกเหมือนเกิดไฟฟ้าสถิต
"อยู่นี่ไง กูหาเองแต่แรกก็จบแหละ อ้าว เป็นไรอ่ะมึง"
"เปล่าพี่ ม่ะมีไร" ผงฟูนั่งหน้าซีดตัวรีดติดกระจกรถแล้วตอบอย่างระมัดระวัง
"ว่าแต่กู มึงก็แปลกเหมือนกันแหละสัส" มือขาวจุดไฟแช็กที่ปลายม้วนบุหรี่แล้วสูดควันเข้าปอด(การสูบบุหรี่ เป็นอันตรายต่อสุภาพ
ไม่ควรสูบในที่ห้ามสูบ)
"พี่ไม่สูบบุหรี่ได้ป่ะ เหม็นว่ะ" ผงฟูไอโครกครากน้ำหูน้ำตาไหลจนนา่สงสาร มี้คเลยดับบุหรี่ตรงคอนโซนรถ เพราะรถนี่ลูกค้าก็ซื้อให้
ทำไมจะต้องสนใจในเมื่อเขาก็ไม่ได้ขอให้ซื้อให้สักหน่อย
"ขอบใจพี่"
"เพราะกูสงสารหน้าตาน่ารักของมึงหรอก"
"พี่มี้ค ผมอยากลองขึ้นครูว่ะ"
"ห๊ะ มึงว่าไงนะ"
"ผมอยากเชี่ยวเหมือนพี่อ่ะ สอนให้ผมน่ะ"
(จบตอนที่ 1)

Zeroxxx

ขอบคุณครับ

uttonne12

รอต่อครับ

cakedong

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

loveaaa_somsak

ขอบคุณครับ

poppop143

ขอบคุณครับ

xoman

ขอบคุณครับ

peckza_ha

ขอบคุงมากคร้่าบ

peckza_ha

ขอบคุงมากคร้่าบ

GGo

ขอบคุณครับ

gutoon

ขอบคุณครับ

topfyza

มาต่ออีกไหมน้า ขอบคุณครับ

sophisticated

รอตอนต่อไปครับ

taira

น่าสนุกดีคระบน่าติดตาม

teambkk

ขอบคุณครับ

yukikaihun

ขอบคุณครับ

auto101

น่าติดตามครับ ขอบคุณครับ

kenchin2001

ขอบคุณครับ

bajamm

ขอบคุณมากครับ