บาปรัก11 โดยคุณเป้

kabuki

(11) : ผู้กรรโชก

เมื่อผมระงับสติอารมณ์ได้แล้ว ผมจึงค่อยๆแกะตัวโตออก ผมไม่อยากทำอะไรด้วยความหักหาญ จึงค่อยๆใช้น้ำเย็นเข้าลูบ พร้อมทั้งเลียบเคียงถามโตว่ารู้เห็นความสัมพันธ์ของผมกับพี่ยศได้อย่างไร "เดี๋ยวก่อนโต เรามาคุยกันก่อนได้ไหม อางงไปหมดแล้ว โตใส่กางเกงเสียก่อน" ว่าแล้วผมก็หยิบกางเกงให้โตใส่ เมื่อโตเห็นผมท่าทางเป็นกันเองและผ่อนคลายลง โตก็ทำตามอย่างว่าง่าย
"อย่าบอกนะครับว่าอาเป้ไม่ได้มีอะไรกับพ่อ" โตย้ำ
"เราไปรู้มาได้ยังไง" ผมถาม
"มีอยู่วันหนึ่ง วันนั้นที่โรงเรียนแข่งกีฬาสี เลยงดเรียน ผมเลยกลับบ้านตั้งแต่บ่าย ก็เห็นรถพ่อกับรถอาเป้จอดอยู่ในบ้าน เห็นผิดสังเกตผมเลยย่องเข้ามาดูเงียบๆ ผมขึ้นมาดูชั้นบน เห็นประตูห้องนี้เปิดแง้มไว้เแล้วมีเสียงคนลอดออกมา ผมเลยแอบดูครับ" โตเปิดเผย
"แล้วโตเห็นอะไรบ้าง" ผมถาม
"เห็นหมดทุกอย่างเลยครับ เห็นบทรักของพ่อกับอาเป้ด้วย" โตพูด
ผมรู้สึกว่าห้องหมุนโคลงเคลงไปหมด ผมสับสนมาก แล้วผมควรจะรับมืออย่างไรกับสถานการณ์เช่นนี้ "แล้ว… แล้ว… แล้วโตคิดยังไง" ผมตัดสินใจถาม
"อาเป้ครับ" โตเงยหน้ามองผม ตาจ้องมาที่ผม ผมเองเสียอีกที่ไม่กล้าสบตาโต "ผมรักอาเป้มานานแล้วครับ จากเดิมผมรักอาแบบอา แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วครับ ผมไม่ว่าอะไรหรอกครับที่อาจะมีอะไรกับพ่อ แต่ผมก็รักอาเป้ และอยากมีความสุขกับอาเป้ด้วยคน ผมรู้นะครับว่าอาก็รักผม"
สถานการณ์ชักจะเลวร้ายลงทุกที นี่ถ้าผมรับมือผิดพลาดจะต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่บานปลายต่อไปแน่ๆ
"โตเป็นเกย์เหรอ ก็ไหนโตเคยบอกอาว่าโตมีแฟนสาวที่โรงเรียนไง" ผมถามตรงๆ
"ใช่ครับ ก็เป็นเหมือนที่พ่อเป็นนั่นแหละครับ" โตรับ "แฟนเฟินอะไรนั่นมันไม่จริงหรอกครับ คือผมควงสาวไว้เพื่อไม่ให้เพื่อนสงสัยน่ะครับ แต่ผมไม่ได้รักเธอแบบแฟน"
ชีวิตของพี่ยศกับโตสองพ่อลูกกับคล้ายกันอย่างบังเอิญ หรือนี่เป็นพรหมลิขิต
"เดี๋ยว โต ฟังอาก่อนนะ ถูกล่ะ อารักโต แต่อารักโตแบบหลานนะ" ผมพยายามอธิบาย
"แล้วยังไงล่ะครับ" โตย้อนถาม
"ก็…" ผมอึกอัก "อาว่าเราไม่ควรมีเพศสัมพันธ์กันนะ โตยังเด็กเกินไปนะ" ผมตัดสินใจพูดตรงๆ
"เด็กอีกแล้ว ผมโตแล้วนะครับอาเป้ ผมไม่เชื่อหรอกครับว่าอาเป้ไม่อยากมีอะไรกับผม ตอนเรากอดเล่นกันอายังไม่ว่าอะไรเลย ผมว่าอาเกรงใจพ่อมากกว่า"
ความสนิทสนมของผมกลับทำให้โตเข้าใจผิด ไหนๆก็รู้ว่าโตก็เป็นเกย์แล้ว ผมพยายามอธิบายถึงความรู้สึกที่แตกต่างกันระว่างการที่ผมรักโตซึ่งไม่มีความใคร่เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเลย กับที่ผมรักกับพี่ยศ ว่ามันเป็นความรักคนละแบบกัน ความรักแบบที่โตมีอยู่นั้นมันไม่ใช่ความรักแท้ๆ มันเกิดจากอารมณ์ของวัยหนุ่มด้วย แต่ถึงกระนั้นก็ตาม ก็ต้องเกิดจากความคิดที่ตรงกันทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่ทึกทักเอาเพียงข้างเดียว แต่โตไม่ยอมเข้าใจ โตยังรักผมแบบที่ต้องการมีความสุขกับผม
"ทำไมโตถึงมาจู่โจมอาวันนี้ล่ะ โตไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนี่" ผมถามสิ่งที่ผมข้องใจมากที่สุดออกไป
"ที่จริงผมรักอาเป้มานานแล้วครับ ตอนกลางคืนผมพยายามช่วยตัวเองให้อาเห็น เผื่อว่า…เผื่อว่าอาจะเข้าใจ แต่อาก็ไม่เคยตื่นซักที แต่ผมว่าอาอาจจะแกล้งหลับมากกว่า" โตพูดอย่างรู้ทัน "หลังจากที่พ่อกับแม่ทะเลาะกัน อาก็หายหน้าไป ผมเลยกลัวว่าอาจะหายหน้าไปเลยแล้วไม่มาที่นี่อีก ผมก็เลยคิดจะมอบของขวัญและบอกความจริงกับอา ผมกลัวว่าจะไม่มีโอกาสบอกอาอีกน่ะครับ"
ถึงตอนนี้ปริศนาเส้นผมบังภูเขาก็คลี่คลาย ความสนิทสนมกับผมเป็นพิเศษ เหตุการณ์ทุกอย่างไม่ว่าการช่วยตัวเองกลางดึกของโต หรือพฤติกรรมแปลกๆเช่นการกอดรัดกับผม หรือแม้แต่การเอาท่อนลำมาเบียดเสียดกับตัวผม เหล่านี้ล้วนเป็นสัญญาณบ่งบอกทั้งสิ้นว่าโตมีจิตปฏิพัทธ์ผม ผมนี่ช่างโง่เหลือเกินที่ไม่ทันเฉลียวใจ ไม่เช่นนั้นเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้ แต่เรื่องหนึ่งที่ผมยังแปลกใจไม่หายก็คือเหตุใดคืนนี้โตจึงมีใจกล้าขนาดนี้
"โต เรามีอะไรกันยังงั้นไม่ได้นะ อารักโตเหมือนหลานจริงๆ แล้วอาจะทำอะไรยังงั้นกับโตได้ยังไง อาทำไม่ลงหรอก โตควรเปลี่ยนความคิดเสียใหม่นะ" ผมพยายามกล่อม ขณะที่โตเข้ามากอดผมอีกครั้ง
"ตั้งใจจะทำอะไรก็ทำเสีย ทำวันนี้ให้ดีที่สุด อย่าผัดวันประกันพรุ่ง" โตพูด
"นั่นโตว่าอะไรน่ะ" ผมถาม รู้สึกว่าประโยคนี้คลับคล้ายคลับคลา
"ที่อาเคยสอนผมไงครับ ผมจำไว้ไม่เคยลืม อาลืมแล้วเหรอ" โตทวนความจำให้ผม "ผมอยากมีความสุขกับอาเป้ครับ ขอผมสักครั้งนะครับ ผมกลัวว่าอาจะหนีผมไป" ว่าแล้วโตก็เข้ามากอดและซุกไซร้ผม เหมือนอย่างที่พี่ยศทำกับผมไม่มีผิด โตคงฝังใจกับบทรักที่แอบดูมามาก ซึ่งจะว่าไปแล้วทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความผิดของโต ผมจึงไม่อาจตัดใจปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย อีกอย่าง ที่จริงโตก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว สังคมเพื่อนๆของโตคงสอนอะไรให้โตมากมาย รวมทั้งตามปกติโตกับผมก็สนิทกันมาก ดังนั้นวันนี้โตจึงมีการแสดงออกอย่างเปิดเผยว่าต้องการผม ซึ่งผมต้องรับมืออย่างระมัดระวัง
"อย่าเลยโต" ผมขอร้อง "โตอย่าทำอย่างนี้กับอานะ"
โตไม่ยอมหยุด ส่วนผมก็ถอยหนี เมื่อเห็นผมไม่ยอมแน่ ในที่สุดโตก็ยื่นไม้ตาย
"ผมอยากมีความสุขกับอาเป้สักครั้ง นะครับอาเป้ อาคงไม่อยากให้แม่รู้เรื่องของพ่อกับอานะครับ"
ผมรู้สึกเหมือนโดนใครชกท้องเข้าอย่างจัง มันจุกจนแทบพูดไม่ออก "นี่ … นี่เรากำลังขู่อาเหรอ"
โตมีสีหน้าเสียใจขึ้นแว่บหนึ่ง "ผมไม่อยากพูดแบบนี้หรอกครับ แต่อาบังคับผมนี่ครับ"
ผมชักโกรธที่โตกำลังหน้ามืดจนไม่คิดถึงความผิดถูก "อาไม่ว่าอะไรหรอกนะที่โตเป็น…" ผมอ้ำอึ้ง "…เป็นเกย์ เพราะอาก็เป็นเหมือนกัน แต่โตไม่ควรเอาเรื่องนี้มาขู่อานะ เพราะเท่ากับว่าโตกำลังทำลายครอบครัวของตัวเอง"
"ใครทำลายกันแน่ครับ ถึงยังไงแม่ก็ต้องรู้อยู่แล้ว จะช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง ถ้าผมบอกแม่ก็รู้เร็วขึ้นอีกหน่อยเท่านั้น อาเป้คงไม่รู้หรอกครับว่าตอนนี้คนใช้ของเพื่อนบ้านซุบซิบกันให้แซ่ดว่าตอนบ่ายรถของพ่อกับของอาเป้ทำไมต้องแวะมาจอดที่บ้าน ตอนเย็นก็ขับออกไปอีก แล้วค่ำๆก็กลับเข้ามาใหม่ สักวันเรื่องซุบซิบพวกนี้ก็ต้องเข้าหูแม่ แล้วแม่ก็ต้องรู้อยู่ดี"
ผมรู้สึกหมดเรี่ยวหมดแรง ประโยคที่ว่า 'ใครทำลายกันแน่' นั้นจี้ใจดำของผมเข้าเต็มที่ ผมกับพี่ยศพลาดไปถนัดใจที่ใช้บ้านของตัวเองเป็นสนามรัก ขณะที่เราเข้าใจว่าปกปิดทุกคนในบ้านได้สนิท แต่เราลืมไปว่าเราจะไปปิดหูปิดตาเพื่อนบ้านไม่ได้
"แล้วทำไมโตรู้เรื่องพวกนี้" ผมถาม
"วันก่อนไอ้หนึ่งมันเอามาบอกครับ ว่าคนใช้ของมันซุบซิบเรื่องนี้กัน" ไอ้หนึ่งของโตหมายถึงลูกของเพื่อนบ้านที่อยู่บ้านใกล้กัน มีวัยใกล้เคียงกับโต
"อาเป้ครับ" โตพูดอย่างเสียใจ "ผมขอโทษที่ใช้วิธีขู่อา ผมก็รู้ว่าผมไม่ควรทำอย่างนั้น แต่ผมอยากมีความสุขกับอาสักครั้ง ขอผมสักครั้งเถอะครับ นะครับ นะครับ ผมรักอามากจริงๆ" ว่าแล้วโตก็น้ำตาไหล ตรงเข้ามากอดผม แม้ผมจะผ่านชีวิตวัยรุ่นมาแล้ว แต่ผมไม่เข้าใจอารมณ์ของวัยรุ่นอย่างโตเลย ไม่นึกว่าจะมีความกล้าพูดจาได้เปิดเผยและแสดงออกได้ขนาดนี้
ผมควรทำอย่างไรดี ผมรู้ดีว่าโตไม่มีวันทำตามที่ขู่ เพราะโตเป็นคนที่น่ารัก ที่พูดก็เพราะอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้นเอง ถ้าผมไม่ยอม โตก็คงเสียใจมาก แต่ถ้าผมยอม แล้วผมจะอยู่ในสภาพอย่างไร แล้วผมจะมองหน้าพี่ยศได้อย่างไร?
และแล้ว ผมตัดสินใจทำบางสิ่งบางอย่างลงไป ผมตัดสินใจถอนตัวจากเหวลึกนี้ … เพื่อความสงบสุขของทุกคน แต่ก่อนที่ผมจะละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไป ผมจะโอนอ่อนผ่อนตามโตสักเล็กน้อย ผมรู้ว่าผมกำลังทำผิด แต่ผมคิดว่าถ้าผมไม่ทำอย่างนี้แล้วผมอาจจะผิดมากกว่า เพราะโตคงไม่ยอมเลิกราง่ายๆ อีกอย่าง ในเมื่อโตแสดงตนอย่างชัดเจนว่ามาอยู่ในเส้นทางสายนี้แล้ว ข้อกังวลเรื่องชักจูงโตให้เป็นเกย์ก็คงตัดไปได้
"เอาอย่างนี้ เรามาพบกันครึ่งทาง อาจะใช้มือช่วยโตก็แล้วกัน ตกลงไหม ไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านี้ และเพียงครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น" ผมยื่นข้อเสนอ
โตหยุดคิดเล็กน้อยแล้วก็ตกลง คงเพราะจะรู้ดีว่าผมโอนอ่อนได้มากที่สุดก็เพียงนี้ และโดยที่ผมไม่ต้องบอก โตก็ถอดเสื้อและกางเกงออก ท่อนลำของโตชูชันขึ้นมาในพริบตา ท่าทางโตจะต้องการผมมาก เพราะดูโตไม่อายผมเลยแม้แต่น้อย
ผมใช้มือคว้าไปที่ท่อนลำของโต แล้วรูดเเข้าออก แต่โตห้ามไว้ "อาเป้ ถอดเสื้อผ้าออกด้วยสิครับ"
"ไม่ต้องหรอก" ผมว่า
"นี่ไม่ได้เกินกว่าข้อตกลงนะครับ" โตทวงสิทธิ์
"ไม่ใช่ไม่เกิน เราลืมตกลงกันเรื่องนี้ต่างหาก" ผมว่า โตอ้อนวอน ในที่สุดผมก็ยอม เหตุที่ยอมก็เพราะที่จริงตอนที่เราไปว่ายน้ำด้วยกันเราก็ใส่แต่กางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋ว โตก็เคยเห็นของผมมาแล้ว บางทีก็ตอนอาบน้ำ บางทีก็ตอนเข้าห้องน้ำ เพราะห้องน้ำที่สระว่ายน้ำไม่ค่อยมิดชิดนัก
และแล้ว ผมจึงอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ปล่อยให้โตดูเรือนร่างของผมอย่างเต็มตา ขณะเดียวกันก็ใช้มือช่วยโตไปด้วย โตร้องครวญครางอย่างมีความสุข พร้อมทั้งอมนิ้วจนเปียกน้ำลาย แล้วใช้นิ้วสอดเข้าไปในถ้ำของตนเอง ผมอดแปลกใจไม่ได้ว่าโตไปเอาวิธีนี้มาจากไหน เพราะผมกับพี่ยศก็ไม่เคยทำอะไรกันแบบนี้มาก่อน
ใจผมขณะนั้นไม่ได้มีความสุขเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม มันกลับเป็นความขมขื่นใจ ผมไม่เคยนึกเลยว่าการให้ความสุขแก่ใครบางคนจะสร้างความขมขื่นให้แก่ตนเองได้ขนาดนี้ คนที่ผมรักและเอ็นดูกลับมาขู่กรรโชกผม รวมทั้งหลังจากวันนี้ผมจะ…
ฉับพลันนั้น ประตูห้องเปิดผลัวะออก แสงไฟจากโคมไฟเล็กส่องให้เห็นใบหน้าของผู้ที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องนอน แม้แสงจะสลัวแต่ก็ดูรู้ว่าเป็นใคร… พี่ยศนั่นเอง

minone

ขอบคุณครับผม

maxum

ขอบคุนครับ

longkhong

ขอบคุณมากครับ

somkaite

ขอบคุณครับผม

SunDay345

ขอบคุณครับ

MissA

ขอบคุณครับ

kangped

ขอบคุณครับ

mojimaru

ขอบคุรครับ

peckza_ha

{:6_176:}ขอบคุงมากมาย

cakedong

ขอบคุณครับ

harizon

ขอบคุณครับ

parisatlover

มาอ่านต่อค่ะ

sengjit

ขอบคุณครับ

pikla

ขอบคุณครับ

cake_dong

ขอบคุนครับ

x2_man

ขอบคุณครับ

cake_dong

ขอบคุณครับ

thine

ขอบคุณมากครับ

maazaa1234

ขอบคุณมากๆ นะครับ