พระอภัยมณี ตอน ถูกเนรเทศ

ollo

หลังจากที่พระอภัยมณีกับศรีสุวรรณได้ไปร่ำเรียนวิชาจนสำเร็จก็กลับมายังกรุงรัตนาบ้านเกิด
"เราจากไปสามปี ถนนหนทางดีขึ้นมากเลยนะพี่"
"พี่ว่าบ้านเมืองเราคงจะเปลี่ยนไปมากเป็นเเน่"
ครั้นมาถึงประตูเมืองเป็นช่วงที่ทหารยามกำลังผลัดเวรกันพอดี ทหารที่เข้าเวรใหม่สองนายยืนประจำที่อย่างขึงขัง
หนุ่มหล่อแปลกหน้าสองนายหน้าตาคุ้นๆ..สองทหารพยายามนึก..มันเป็นใครหว่า...
"ถวายบังโคม พะย่ะค่ะ"สองทหารหนุ่มตาดีจำแหวนที่เจ้าชายใส่ได้ในที่สุด
"เจ้าจำเราได้ด้วยรึ"
"แหม..หล่อๆหยั่งงี้ เป็นใครไม่ได้หรอกพะย่ะค่ะ นอกจากเจ้าชายเเห่งกรุงรัตนา"
""ไม่ใช่หล่ออย่างเดียวนะพะย่ะค่ะ..ชายพกโจงกระเบนยังใหญ่เบ้อเร่อ"ทหารยามอีกคนเสริมขึ้น
"เฮ้ยย..เจ้าดูละเอียดขนาดนั้นเลยเหรอ.."
"ก้อเป็นถึงองค์ชายนี่พะย่ะค่ะ มันก็ต้องดูให้ละเอียดหน่อย"
"ไม่แน่นะ..ที่เจ้าเห็นมันอาจหลอกตาก็ได้"
"แล้วทำยังไงล่ะพะย่ะค่ะ มันถึงจะเเน่ใจ"
"มันก็ต้องเอามือคลำ 555"
"อ้อ..สิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่าเอามือคลำ"สองทหารยามไม่พูดเปล่า ยื่นมือเข้าคลำเป้าสองเจ้าชาย
"สิบมือคลำไม่เท่ากับชักว่าวเอาน้ำออก"พระอภัยต่อกลอนให้เสร็จ
"ถือว่าเป็นการต้อนรับกลับบ้านใช่ป่ะพะย่ะค่ะ.."
"ก็อะไรประมาณนั้น.."
ไม่ถึงสองนาที พระอภัยกับศรีส่วรรณก็แตกไปเบาะๆกันคนละน้ำ
"ยินดีต้อนรับกลับบ้านพะย่ะค่ะ.."
หลังจาก"ถึง"บ้านกันคนละน้ำแล้ว สองเจ้าชายก็เดินตัวเบาชมตลาดเมืองรัตนาอย่างอารมณ์ดี
      ว่าพลางทางเดินชมตลาดเช้า       นั่นน้ำเต้าหัวปลีผักชีลาว
มะเขือยาวพันธุ์ดีมีให้เลือก                 ทั้งหัวเผือกหัวมันมะดันเปรี้ยว
นั่นเม็ดละมุดเม็ดพุทราดูน่ามอง           พระอภัยนั่งยองๆแล้วลองจับ     
เจ้าเม็ดสัปดนพองก๋าน่าอัศจรรย์           ศรีสุวรรณงุนงงแสนสงสัย               
เม็ดอะไรหรือพี่สีแดงคล้ำ                       ประหลาดล้ำเม็ดใหญ่แต่ปลายแหลม
                ชมตลาดผักผลไม้กันพอหอมปากหอมคอ สองหน่อก็เดินมาถึงร้านขายหม้อ
"หม้อสวยๆทั้งนั้นเลยนะพี่"
" ...อื่ม เข้าท่า.."
"ใบนั้นปากยื่นเป็นปากแตรเลยพี่"
"หม้อแบบนี้เค้าว่าทำกับข้าวอร่อย"
"พี่พูดถึงกับข้าวข้าน้ำลายไหลแล้วนะเนีย"
"แต่พี่น้ำเงี่ยนไหลว่ะ"
"อะไรกันพี่ แค่เห็นปากหม้อก็น้ำเงี่ยนไหลแล้วเหรอ..ถ้าพี่เห็นหีจะขนาดไหนเนี่ย"
"ถ้าพี่เห็นหีน่ะเหรอ...ไม่อยากพูด.."
"แล้วถ้าเห็นควยล่ะพี่"
"อันนี้ตอบได้เลย..โดดเข้าใส่ว่ะ"
ครั้นสองเจ้าชายเดินมาถึงประตูวังทหารยามจำทั้งสองพระองค์ไม่ได้ด้วยหนวดเคราที่ขึ้นครึ้ม
"เขตพระราชวัง..เข้าไม่ได้"
พระอภัยเลยต้องเอาแหวนประจำตัวให้ดู
"....ข้าอัยมณี และนี่ศรีสุวรรณ เจ้าจำไม่ได้หรือไง"
ทหารยามมองดูแหวนทีมองหน้าพระอภัยทีกลับไปกลับมาสี่ห้ารอบ
"...โอ้ เจ้าชาย เขิญเสด็จ พะยะค่ะ..."
แต่เหมือนกามเทพแกล้ง ทหารยามที่ประจำประตูวังแต่ละจุดล้วนเป็นทหารใหม่เเต่ละนายล้วนแต่หล่อล่ำ
" ...พี่เงี่ยนอีกแล้วว่ะศรีสุวรรณ..."
" ...อะไรกันเสด็จพี่ น้ำพึ่งแตกเมื่อกี้ ควยยังไม่เเห้ง"
"...ทำไงได้ ทหารมันหล่อๆทั้งนั้นนี่หว่า"
พอมาถึงประตูชั้นที่ห้าซึ่งเป็นทางเลี้ยวและลับตาคน พระอภัยก็สุดทน
"...พี่ไม่ไหวเเล้ว ขอเเตกกับทหารประตูนี้ก็เเล้วกัน นายจะเอาด้วยรึเปล่า...."
"เอาซ๊ะหน่อยก็ดีพี่..เเหะๆ.."
" ...งั้นรอแป้บ.....นายดูต้นทางให้พี่..ให้พี่เสร็จก่อน"
"ได้เลยพี่..."
พรออภัยเดินอาดๆมาถึงทางเข้า ทหารยามเอาหอกไขว้ขวางทางเดินเอาไว้
"...ชะ ชะ ชะ เจ้าบังอาจมาขวางทางข้ารึ เจ้ารู้ไม๊ข้าเป็นใคร อยากหัวขาดหรือไง..."
ทหารสองนายยืนขาสั่นหอกกระทบกันกึกๆๆๆ พระอภัยได้ทีเลยเเสดงเเหวนให้ดู
"...ข้า อภัยมณี และนี่ศรีสุวรรณน้องข้า....."
พอรู้ว่าเป็นใครทหารยามสองนายถึงกับเยี่ยวเเตก ปล่อยหอกหลุดมือ ยกมือไหว้ตัวสั่นงันงก
"...อภัยให้ข้าด้วย ข้าจำเจ้าชายไม่ได้จริงๆ..."
"...อื้อ หือ "พระอภัยเจ้าเล่ห์แกล้งทำจมูกย่นที่แท้กลิ่นเยี่ยวของสองทหารหนุ่มทำเอาควยลุงตุงโจงกระเบน
".....เจ้าเยี่ยวเเตกหยั่งงี้ทำเอาข้าเงี่ยน..เอ๊ย..เหม็นเเย่เลย ถอดผ้าออกเดี๋ยวนี้.."
สองทหารกลัวหัวหลุดจากบ่ารีบถอดผ้าออกอย่างลุกลี้ลุกลนจนเยี่ยวกระเด็นไปรอบๆ
เจ้าชายต้องกลืนน้ำลายเอี้อกเมื่อสองทหารหนุ่มยืนเเก้ผ้าควยยาวห้อยลงมาเกือบครึ่งขา
"...อึ๋ยยยย   เยี่ยวนายกระเด็นใส่ข้าเลอะหมดเลย นายโดนรึเปล่าว๊ะศรีสุวรรณ.."
"...โดนนิดหน่อยพี่ พี่เช็ดก่อนละ"
" ...เจ้าทั้งสองมาเช็ดเยี่ยวให้ข้ากับน้องข้าเดี๋ยวนี้...."
"...พะยะค่ะ เจ้าชาย..."
สองทหารหนุ่มผู้น่าสงสาร กุลีกุจอเช็ดเยี่ยวที่โจงกระเบนของเจ้าชายตัวสั่นงันงก
"เช็ดให้หมดล่ะ..กลิ่นเยี่ยวของนายนี่มันโคตรเเรงเลยว่ะ.."
เมื่อพระอภัยมีท่าทีอ่อนลงเลยทำให้สองทหารสบายใจขึ้น
"เรียบร้อยพะย่ะค่ะ"
พระอภัยจัดโจงกระเบนให้เข้าที่..ควยเจ้ากรรมที่ตุงโด่ทำให้แอบยิ้มอยู่ในใจ
"เรียบร้อยที่ไหนกันว๊ะ"
"ก้อ..ก้อ..เรียบร้อยดีนี่พะย่ะค่ะ"
"นายดูให้ดีสิว๊ะ"
สองทหารเอามือตบๆที่ชายพกด้านหน้าก็เจอเข้ากับท่อนควยตุงอยู่ข้างใน
"อ่อออ...ควยลุกนี่เอง..ไม่มีปัญหาพะย่ะค่ะ.."
"ควยลุกเนี่ยนะ..ไม่มีปัญหา"
"เดี๋ยวมันก็อ่อนเองพะย่ะค่ะ"
พระอภัยถือไพ่เหนือกว่า..ท่อนควยของสองทหารกล้าที่ห้อยหัวลงมาครึ่งขาทำเอาควยเเข็งอย่างต่อเนื่อง
เวลาดีผ่านไปหลายอึดใจ                 ควยพระอภัยยิ่งแข็งแทงผ้านุ่ง
น้ำเงี่ยนพุ่งเป็นสายคล้ายน้ำข้าว          พระร้อง"อ้าว..น้ำว่าวกูจะออก"
มึงบอกมันอ่อนได้ไงไอ้หน้าหล่อ        มา..ให้กูล่อตูดมึงซักหนึ่งที
    ฝ่ายทหารยามได้ยินดังนั้นก็เสียวตูดวาบ
"ไม่นะพะย่ะค่ะ..เดี๋ยวขี้ไม่ออก..."
"ไม่อยากเสียวตูดก็รีบทำให้ควยข้าอ่อนไวๆ..เสด็จพ่อรออยู่.."
"งั้นข้าชักว่าวให้พะย่ะค่ะ"
"เอา..รีบหน่อย.."
ทหารยามเลยบรรเลงเพลงว่าวแบบชักด่วน ไม่ถึง2อึดใจพระอภัยน้ำแตกปริ๊ดๆๆ
ฝ่ายศรีสุวรรณกระสันต์หนัก                       เหลือบเห็นบักเงี่ยงพี่ยาคราน้ำออก
ยืนควยถอกในร่มผ้าน่าเห็นใจ                    จะมีใครมาช่วยได้ให้หายเงี่ยน
พระบอกทหารกล้าว่ามึงทั้งสอง                  มาประลองเพลงว่าวเอาให้เสียว
อึดใจเดียวทหารหนุ่มกุมควยถอก                ศรีสุวรรณเด้าเข้าออกจนหนอกติด
แทงจนมิดเเล้วชักกลับขยับพวง                  ล่วงเพียงนาทีเเรกน้ำแตกปริ๊ด
เอ็งชักต่ออีกนิดข้าติดใจ                            จะมีใครชักมันส์เท่านี้ไม่มีเเล้ว
สองทหารแกล้วเสร็จสมอารมณ์หมาย          ชักเจ้าชายจนน้ำแตกแปลกพิลึก
แต่ตัวกูเสือกคึกควยโด่โธ่เวรกรรม               ต้องจำใจชวนเกลอชักว่าวเอาน้ำออก
     พระอภัยควยถอกยืนตัวเบาพลางเกาไข่    ต้องรีบไปเข้าเฝ้าบิดาณบัดนี้
ว่าพลางชวนศรีสุวรรณน้องซี้                      จรลีเข้าท้องพระโรงพลัน

                   ฝ่ายท้าวสุทัศน์เเละมเหสี ต่างดีใจที่เจ้าชายทั้งสองกลับมา
สั่งให้เสนาอำมาตย์และบรรดาเครือญาติโกโหติกามาประชุมกันพร้อมหน้า
เสียงกล่าวต้อนรับดังก้องท้องพระโรง เมื่อเจ้าชายเดินควยกระเพื่อมเข้ามาหยุดอยู่หน้าบัลลังก์
" ....ยินดีต้อนรับกลับบ้าน..เวลคัมโฮล์มลูกพ่อ.."
"ถวายบังคมพะย่ะค่ะเสด็จพ่อ"
พระอภัยกับศรีสุวรรณกราบพร้อมกัน
"เออ..เออ..เจ้าจากไปสามปี..หล่อขึ้นเป็นกองเลยทั้งสองคน.."
"อยู่บ้านอกอากาศดีพะย่ะค่ะ..ก็เลยฟิตหน่อย..แหะๆ.."
"ว่าแต่เจ้าไปเรียนวิชาอะไรมาล่ะ อภัยมณี.."
".ลูกเรียนวิชาเป่าปี่ พะยะค่ะ...."
...เป่าปีเนี่ยะนะ"ท้าวสุัศน์เริ่มของขึ้น" เเล้วเจ้าล่ะศรีสุวรรณ...."
" ...ข้าเรียนวิชากระบี่กระบอง พะยะค่ะ.."
ท้าวสุทัศน์ได้ฟังดังนั้นก็หมดความอดทน
"....อู้ยยยยย กูจะบ้าตาย กูให้มึงไปเรียนวิชามาปกครองบ้านเมือง คนหนึ่งเรียนเป่าปี อีกคนเสือกเรียนกระบี่กระบอง
มึงจะบ้าเหรอไอ้ลูกหัวควย.."
"ใจเย็นๆสิเพคะเสด็จพี่"พระมเหษีเตือนกลัวว่าท้าวสุทัศน์จะหัวใจวายซ๊ะก่อน
"ไม่ยงไม่เย็นมันเเล้ว..ข้าขอสั่งเนรเทศพระอภัยมณีกับศรีสุวรรณออกจากดรุงรัตนาเดี๋ยวนี้
ประกาศเสร็จท้าวสุทัศน์ก็เดินสะบัดตูดออกจากท้องพระโรงไป
พระอภัยกับศรีสุวรรณตกใจจนเยี่ยวเเตก ไม่นึกว่าบิดาจะโกรธมากถึงขนาดนี้
พอตั้งสติได้ก็รำพึงกับน้องรัก
อันตัวเราก็เท่านี้                      จะอยู่ไปใยเล่าให้เขาหยัน
สู้บากบั่นสู่โลกกว้างเผื่อดวงดี    จะได้มีชีวีที่สมบูรณ์
               และแล้วสองพี่น้องใจเด็ดก็ถอดชุดเจ้าชายเเช่เยี่ยวไว้ตรงนั้น
พากันเดินเเก้ผ้าควยเเกว่งออกจากวังโดยไม่หันหลังกลับ

watsana

ชอบมากคับ แปลกใหม่ดี มาต่อตอนต่อไปนะคับ เป็นกำลังใจให้

doodd

ขอบคุณนะครับ

js38

ขอบคุณครับ

lumos

หล่อสุวรรณหล่อมาก

minone

ขอบคุณครับผม

panyong

ขอบคุณครับผม

chargee

ขอบคุนครับ

Greerapat

ขอบคุณครับ

bird0211

ขอบคุณครับ

0966

ขอบคุณคับ

phitchapat

ขอบคุนครับ

mm2013

ขอบคุณมากครับ

minixx

ขอบคุณมากๆครับ

สนุกมากๆเลย

thinny11

สนุกดีครับชอบ

imboon

ขอบคุณครับ

freezz

ขอบคุณคร้าบ

m.o.n

ขอบคุณครับ

zag6029

เยี่ยมมมจ้่

lekthai

คันจ...ไม่รู้เป็นอะไร