[ เรื่องแต่ง ] อิน คุณหนูตัวร้าย กับการล้างแค้นของเด็กมัธยมปลาย !!!!

cake_dong

ขอบคุณครับ

EH700

ขอบคุนครับ

pron

ขอบคุณครับ

pron

ขอบคุณครับ

หนูอิน

[อ๋องเล่า].......................ผมลุกขึ้นยืน..และตั้งใจมองกวาดสายตาไปทั่วๆร่างกายมันให้สาสมใจ..ตั้งแต่กล้ามล่ำๆหัวนมชมพูผิวขาวเนียนของมัน..ไปจนถึงขนอุยที่แล่บออกมาจากเป้าตุงๆในเกงในสีขาวของมัน...ก่อนที่จะจับขอบเกงในของมันยกสูงขึ้นเพื่อที่จะดูของดีท่านประธานด้านใน...."เหยดดดดดดด...ไข่ใหญ่สัดอะ5555...ส่วนจู่มึงหดชิบหาย...กลัวเหรอวะ5555"....ผมล้วงเข้าไปจับหัว***ที่มีน้ำเยิ้มของมันออกมา..."เยิ้มเลยนะมึงไอเชี่ย"...แล้วเอามาป้ายหน้าหล่อๆของมัน..แล้วยังเด็ดหมอยเล่นมาสองสามเส้น...ก่อนที่จะปล่อยขอบเกงในมันแรงๆให้มันมาดีดไข่ไอเชี่ยนี่.....ไหนๆก็จะแกล้งแล้วก็ต้องให้ถึงที่สุด.เพราะถ้ามันรอดไปได้..ซึ่งแน่นอนว่ารอดแน่..มันต้องเอาคืนแน่ๆ..และคงต้องแรงกว่าครั้งไหนๆอย่างไม่ต้องสงสัย...ไม่อยากนึกเลยว่าถ้าพี่อาร์มรู้จะหัวเราะลั่นขนาดไหนเมื่อรู้ว่าประธานนักเรียนหน้าหล่อมาตกเป็นเบื้ยล่างได้ขนาดนี้....."โอ๊ย...เชี่ย..กูจะฆ่ามึง!!!"...อินโกรธหน้าแดงเลยว่ะ.คงเจ็บไข่น่าดู...."แปปดิวะ..จะเสร็จและ"...."มึงไม่รอดแน่..กูบอกเลย.ทันทีที่กูใส่เสื้อผ้าได้เมื่อไหร่..มึงตายเมื่อนั่น..มึงคอยดู!!!".......น้ำเสียงมันขึ้นสูงแบบที่เคยได้ยินมาก่อน..."พูดจาไม่ไพเราะเลยนะครับ"..."เรื่องของกูสัส"....."แต่ผมคงต้องบอกว่างคงต้องรออีกนานเลยเพราะกว่าจะได้ใส่เสื้อใส่กางเกง...ก็ต้องหากันหน่อยอะนะ5555"....ผมหยิบเสื้อผ้าทั้งหมดของมันโยนลงถังขยะชั้นล่างผ่านหน้าต่างห้องน้ำ...และอีกห้านาทีจากนี้รถขยะก็จะมาเก็บไปหมด..."มีงคงต้องเป็นชีเปลือยกลับบ้านแล้วกันว่ะ"....."ม่าย...ไอเชี่ยยยยยย..ของกูไอสัส"......."ผมเอานิ้วดีดกะโปกมันทีนึงตรงที่ตุงนูนที่สุด..แล้วต่อว่า.."กูปราณีแค่ไหนแล้วที่ให้มึงเหลือเกงในมึงไว้..มึงควรสำเหนียกขอบคุณกูไว้ด้วยนะครับ...ท่านประธานชีเปลือย55555"....ก่อนผมออกจะห้องไปเพราะมีเสียงเรียกเตือนมาอีกรอบแล้ว...แต่คราวนี้จริงจังกว่าเดิม..เพราะดูเหมือนไอสองตัวนั้นจะวนกลับมาแล้ว....ผมรูดซิปตัวเองแล้วฉี่รดร่างกายล่ำๆของเชี่ยอินไล่ตั้งแต่เป้าตุงๆของมันไปจนถึงหน้าอกล่ำๆกับต้นขาสองข้างของมัน.....มันยังคงสบถด่าผมไม่ขาดสาย...แต่ผมก็ไม่ทันได้ฟังอะไรมาก..เพราะฉี่เสร็จก็วิ่งออกไปเลย..."ลาก่อน...ท่านประธานค.วยตุง...หวังว่าคงไม่เอาเรื่องนี้ไปฟ้องใครนะ...เพราะดูทรงแล้วดูไม่จืดเลยว่ะ..นี่เตือนด้วยความหวังดี".....ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...ไอ้คุณหนูอินนั่นร้องแหกปากแผดเสียงออกมาสุดเสียงเท่าที่จะทำได้.....โกรธแค้นแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนและเกลียดพวกผมมากที่ทำมันอับอายเสียศักด์ศรี

หนูอิน

ตอนที่.3./.วีรกรรม........................[อ๋องเล่า]........ผมวิ่งออกมาพร้อมกับหัวเราะร่าไปตามทางเดิน..ก่อนที่จะออกมาสมทบกับพี่คนที่ช่วยผมตรงชั้นล่าง..ถึงตรงนี้ก็ยังได้ยินเสียงโวยวายของประธานบ้านั่นชัดแจ๋ว..แม่งคงคลุ้มคลั่งไปแล้วป่านนี้..สะใจดีจริงๆได้เอาคืนแรงๆแบบนี้...ผมหันไปขอบคุณอีกครั้งแล้วก็มองหน้าพี่ชายใจดีคนแปลกหน้าคนนี้ที่เพิ่งช่วยชีวิตผมไว้..แต่ยังไม่ทันจะทำอะไร..."เฮ้ย..ไอสองตัวนั่นวนกลับมาแล้วว่ะ...หลบก่อน!"....เราสองคนหลบตรงมุมเสา.ดูมันเดินเข้ามาใกล้และรอจนมันสองคนหายขึ้นตึกไป..แล้วจึงออกมา.."พี่ว่า...เราหาที่ปลอดภัยก่อนดีกว่า...แล้วค่อยคุยกัน"...."ไม่ต้องรีบก็ได้พี่...กว่าพวกนั้นจะออกมาได้คงต้องใช้เวลาสักระยะ"...ผมพูดไปก็ยิ้มมุมปากไปด้วย..ส่วนพี่เขาได้แต่ทำหน้างงๆเพราะยังไม่รู้อะไร..."อ่อเหรอ....ถ้างั้นน้องชื่ออะไรล่ะ"....เห็นหน้าชัดๆแบบนี้เพิ่งรู้ว่าหล่อนะเนี่ย..แถมยังโคตรเท่..."ผมชื่ออ๋อง...อยู่ชมรมฟุตบอล....แล้วก็ขอบคุณพี่มากๆเลยนะ"...พี่ทำท่าจะพูดแต่ผมแทรกต่อด้วยการขอบคุณพี่เขาเป็นการใหญ่...."ว่าแต่พี่ชื่ออะไรล่ะ...แล้วพี่เป็นใครมาจากไหน..ผมไม่คุ้นหน้าพี่เลย"...."พี่เหรอ....พี่เพิ่งย้ายเข้ามา...พี่ชื่อเจ๋งนะ"

หนูอิน

[เจ๋งเล่า]..................อ๋องเป็นเพื่อนคนแรกของผมครับ..เราเจอกันตั้งแต่วันแรกที่เปิดเทอม..แถมตอนเจอกันยังเกิดเรื่องขึ้นด้วย..เป็นอะไรที่ชุลมุนจริงๆ..จะว่าไปมันเริ่มจากตอนที่ผมกินข้าวเสร็จตอนเที่ยงครับ..ความจริงผมควรจะกลับหอที่อยู่ข้างๆโรงเรียนได้แล้ว..เพราะว่าจะได้กลับไปจัดห้องนอนให้เรียบร้อยซะที..แต่ผมดันหนังสือไว้บนห้องเลยต้องกลับขึ้นไปหาบนตึก..ผมใช้เวลาไม่นานก็หาเจอแล้วครับ.ไม่มีปัญหาอะไร..แต่ตอนเดินลงมาเนี่ยสิ..ผมอยู่ชั้นสี่ได้ยินเสียงแว่วมาจากชั้นสอง..คล้ายคนร้องขอความช่วยเหลือ..ตอนแรกผมก็ตกใจแต่อยากลองเช็คให้มั่นใจเลยเดินลงไปตามที่มาของเสียงนั้น...ก็พบเหตุการณ์นั้นเข้า....ผมค่อยๆเหลือบดูจากมุมเสาก็เห็นว่าเจ้าของเสียงนั้นอยู่หลังห้องน้ำนั้นแน่..แถมยังมีเด็กม.ปลายสองคนยืนคุมด้วย..เห็นทีต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ..ผมคิดอยู่ตั้งนานว่าจะทำไงถึงจะจัดการคนคุมหน้าประตูได้...เพราะถ้าจะลุยเดี่ยวคงไม่ไหว..อีกอย่างมีตั้งหลายวิธีที่เด็ดกว่านั้นนี่นา....ผมหันไปเห็นห้องเก็บของแถวนั้นพอดี.พอส่องเข้าไปก็พบกับหุ่นกระบอกเก่าๆฝุ่นจับดูพังๆ...มองจากมุมมืดๆก็น่ากลัวใช่เล่น...ผมค่อยๆเอื้อมแขนหยิบมันออกมา...จากนั้นผมก็ย่องกลับมาที่ตำแหน่งเดิม...จังหวะแรกผมทำเสียงของตกดังๆก่อนหนึ่งครั้ง..."เฮ้ย...ไรวะ"..."มึงว่าตึกนี้ไม่มีคนแล้วไม่ใช่เหรอวะ".....ผมเงี่ยหูฟัง...จากนั้นก็เอื้อมมือไปปิดไฟหน้าห้องน้ำลง...รออึดใจหนึ่งก็โยนหุ่นกระบอกลงไปหน้าห้องน้ำ..แล้วก็เปิดไฟขึ้นอีกครั้ง....เชี่ยยยยยยยยยยยย..."ผีว่ะมึง!!!"....สองตัวนั่นก็วิ่งเตลิดออกไปไกลเลย55555หลอกง่ายจริงๆ............................พอเคลียร์ทางได้.ผมก็ไม่รอช้า.รีบเปิดประตูห้องน้ำออก.แล้ววินาทีผมก็ได้พบกับอ๋องเป็นครั้งแรก...ไม่ใช่สิคนแรกที่ผมเห็นคือ..เด็กร่างสูงคนนั้นมากกว่า..ซึ่งผมคุ้นหน้ามากแต่ตอนนั้นนึกไม่ออกว่าใคร..แต่ที่แน่ๆผมรู้แค่ว่าต้องช่วยคนถูกกระทำก่อน...ผมพุ่งตัวเข้าไปมัดเด็กคนนั้น..แล้วก็ช่วยน้องออกมา...ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจนผมลำดับอะไรไม่ค่อยจะถูก...แต่ที่แน่ๆตอนนี้ผมได้เข้าไปยุ่งและมีเอี่ยวเรียบร้อยแล้ว..จะถอนตัวก็คงจะสายไป....ผมรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เดินมากับน้องและได้เริ่มคุย.ได้แนะนำตัวกัน...น้องตัวเล็กหน้าตาน่ารักทีเดียวบอกว่าชื่ออ๋อง..อยู่ชมรมฟุตบอลอีกต่างหาก..ผมสงสัยว่าตัวกะเปี๊ยกแค่นี้จะไปเตะอะไรไหววะ5555...แล้วน้องก็ยิ่งตื่นเต้นใหญ่เมื่อรู้ว่าผมก็เล่นบอลเหมือนกันตอนอยู่โรงเรียนเก่าแถมยังเป็นหัวหน้าทีมด้วย...."แต่ที่นี่...พี่ผมเป็นหัวหน้านะพี่..พี่อาร์มของผมโคตรเก่งอะ...เดี๊ยวผมจะพาพี่ไปรู้จัก"....อ๋องนำทางผมไปที่ยิม.ที่ทีมฟุตบอลนี้ใช้เป็นที่ฝึกซ้อม..ผมก็เดินตามไปอย่างว่านอนสอนง่าย...อ๋องเดินนำหน้า..ส่วนผมคนมาใหม่ก็ได้แต่ตามหลังต๊อยๆ....จังหวะนั้นผมได้มีโอกาสสังเกตหุ่นเจ้าอ๋องอยู่เหมือนกัน..เห็นตัวเล็กๆแบบนี้แต่มีกล้ามบางๆเหมือนกันนะ..และเอาเข้าจริงๆมันก็คงเป็นคนที่ผิวขาวใช้ได้..ผมเห็นจากตอนที่ลมพัดเสื้อมันเปิดออก.เผยให้เห็นแผ่นหลังขาวๆของมัน..ผิดกับเนื้อบริเวณที่โดนแขนจนคล้ำกว่าอย่างเห็นได้ชัด...."อีกไกลมั้ยอะ"...."อยู่หลังตึกนั้นเองพี่".....ไม่นานผมก็มาถึงที่หมาย..อ๋องเดินนำหน้าพาผมเข้าไปด้านใน..ตอนเราไปถึง..มีน้องๆนักฟุตบอลอยู่ไม่มาก...ทั้งสนามมีกันอยู่สี่คนได้ไม่ขาดไม่เกิน..พอทุกคนเห็นอ๋องกับผม..หลายคนก็ทำหน้าแปลกใจสงสัย.....แต่ก่อนที่อ๋องจะเฉลยว่าผมเป็นใครและเรื่องราวเป็นมายังไง......"พี่ๆ..พี่อาร์มล่ะ..อยู่ไหน"

หนูอิน

[อ๋องเล่า].................พี่ตี้เพื่อนสนิทพี่อาร์ม..บอกผมว่า.."เห็นนอนอยู่บนห้องนะ...ยังไม่ออกมาเลยว่ะ...แล้วนี่ใครวะ"...ผมขี้เกียจเล่าตอนนี้เพราะอยากรีบไปเจอพี่ก่อน.เลยบอกไปว่าเดี๊ยวค่อยมาแนะนำทีหลัง..จากนั้นก็พาพี่เจ๋งขึ้นไปที่หอที่พวกนักบอลอยู่กัน..รวมถึงผมด้วย.ผมก็อาศัยอยู่่ที่นี่..อยู่รวมกับเพื่อนๆพี่ๆในทีม..อยู่กันเหมือนเป็นครอบครัวเล็กๆพวกเราจึงสนิทกันมาก..ห้องพี่ชายผมอยู่ชั้นสองชิดในซ้ายสุดครับ..ถัดมาก็เป็นห้องของผม..ตอนนี้ผมกับพี่เจ๋งยืนอยู่หน้าห้องพี่อาร์มแล้ว..ด้านหน้ามีขวดเบียร์วางกองอยู่สองขวด..นี่ก็เป็นเรื่องธรรมดาของที่นี่ครับ..วัยรุ่นกับเบียร์เป็นของคู่กัน..ผมเคาะประตูทันทีตะโกนบอกว่าผมมาแล้ว..เงี่ยหูฟังสักแป๊ปก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรสะท้อนกลับมา..ผมถึงเคาะใหม่อีกรอบเพื่อความมั่นใจ...เพราะพี่ชายผมไม่มีทางไปไหนหรอก..ก็เห็นวันๆถ้าไม่ซ้อมบอลก็นั่งๆนอนๆอยู่ที่ห้อง...วันนี้ก็น่าจะเช่นกัน..ผมเคาะอีกที..."พี่อาร์ม...อยู่ป่าวว..นี่อ๋องเอง.เปิดประตูให้หน่อย..มีเรื่องด้วนว้อยยย".....คราวนี้มีเสียงตอบกลับมาแล้ว.."แป๊ปนึง...รอเดี๊ยวว.ววว"...พี่ชายตัวแสบของผมร้องตอบกลับมา..."เปิดเลยดิ..ไวๆ"..ผมไม่อยากให้พี่เจ๋งยืนรอนานครับ..เกรงใจ...อีกอย่างข้างนอกนี่ก็ร้อนมากด้วย..."จะไปเปิดแล้ว..แปปๆๆๆ"...ขี้เกียจรอแล้วครับ..อ้าว..ประตูไม่ได้ล็อคนิ..ผมลองใช้มือหมุนดูก็เปิดได้.."อย่าเพิ่งๆๆ"...ถ้างั้น..."เฮ้ย.."....ก็.."อย่าาาา"......เปิดเลยแล้วกัน..คลิ๊ก!!...."เข้าไปแล้วนะเว้ยย"........แอ๊ดดดด...ตามด้วย...ปั้ง..เสียงประตูเหวี่ยงชนกำแพงห้องอย่างแรง....พร้อมๆกับที่.....ซี๊ดดดดดอ้าาาาาาาาาาาาาา!!!!...........เชี่ย.ไอพี่อาร์มแม่งชักว่าว...น้ำว่าวมันลอยข้ามห้องสาดลงพื้นกับที่นอนเลยครับ..หลายระลอกด้วย..สามน้ำได้มั้งที่เห็น...นั่นคือวินาทีแรกที่ผมเห็นตอนเปิดเข้ามา...ผมอายจนไม่กล้าหันไปมองคนข้างหลังที่พามาด้วยเลย555...แต่นี่ล่ะนะพี่ชายผมเอง....วินาทีต่อมาสายตาพวกผมก็โฟกัสไปที่เจ้าของน้ำว่าวที่ตอนนี้นั่งพิงกำแพงถ่างขาอาซ่า...ค.วยโด่ชี้ฟ้า..หัวแดงบานก่ำ..แถมมังกรยักษ์ของมันยังสำลักน้ำนมขาวขุ่นออกมาไม่หยุดอีกต่างหาก...ไหลเยิ้มลงไปที่หมอย..บ้างก็หยดย้อยไปที่พวงไข่สีคล้ำโตๆของมัน..พี่ชายผมตอนนี้เหนื่อยหอบ.หายใจเข้าออกแรง..หน้าแดงก่ำเป็นที่สุด..มือขวายังคงกำหลวมๆอยู่ที่ท่อนเนื้อแข็งๆของมัน..มือซ้ายถือหนังสือโป๊..ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยแม้แต่น้อย..อล่างฉ่างเป็นไหนๆ..และดเวยความที่เตียงนอนกับประตูอยู่ไม่ห่างกันนัก..พวกผมทั้งสองจึงเป็นสักขีพยานในที่เกิดเหตุไปโดยปริยาย.แถมยังเก็บรายละเอียดชัดทุกซอกมุมไม่มีตกหล่น....เอาเป็นว่าขนาดผมยืนอยู่นี่..ยังอายแทบแทรกแผ่นดินหนีแทนเลย...หลังจากนั้น..สายตาพวกเราสามคนก็ประสานกันเป็นครั้งแรก............."เอ่อพี่เจ๋ง....นี่พี่เบียร์...พี่ชายเราเอง"...นาทีนั้นไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า.แต่ผมแอบสังเกตด้วยว่า***พี่เบียร์กระดกทักทายคนมาใหม่ด้วยหนึ่งที

หนูอิน

[อาร์มเล่า]............ไอน้องเวรนี่เอาแล้วไง...มันฟังบ้างมั้ยวะ..กูบอกอย่าเพิ่งๆ.แม่งก็เปิดเข้ามาเลย...แล้วเป็นไงอะ...แล้วนั่นใครวะมาใหม่...ไอน้องบ้านี่ใหม่เท่าไหร่..เห็นกันหมดเปลือกมาแต่ไหนแต่ไรและ...ว่าแต่ไอหน้าหล่อนั่นมากับน้องเรานี่มันอะไรยังไง...แล้วตอนนี้คือยังไงเนี่ย...ไอค.วยนี่ก็ไม่ไว้หน้ากูเลยนะ...แตกเอาแตกเอา.แหน่ะ.เรายังไม่ยอมลงอีก..แล้วยังเสือกผงกหัวขึ้นลงอีกต่างหาก...มีอะไรอายกว่านี้มั้ยเนี่ย...แต่เอาเถอะผู้ชายกันเองนี่หว่า..เห็นของกันและกันเป็นเรื่องปกติจะตาย..ผมเองก็ชินแล้ว...เพราะมาอยู่นี่ก็ต้องอาบน้ำรวมกับเพื่อนๆในทีมทุกวันอยู่แล้ว...บางวันก็ชักว่าวหมู่...บางวันก็จับใครบางคนชักว่าว...เรื่องปกติทั้งนั้นครับ..ทีมนี้ทำกันเป็นกิจวัตร...ไม่มีใครอายทั้งนั้นแหละ..แมนๆเล่นกันเงี่ยย...แต่เจอแบบนี้ใครก็ต้องอายป่าววะ...เจอกันครั้งแรกกูควรจะดูดีกว่านี้สิวะ..กูเป็นหัวหน้าทีมฟุตบอลนะเว้ย..กัปตันทีมที่น้องเคารพๆ...แล้วภาพแรกที่หมอนั่นดันมาเห็น...เสือกเป็นตอนกูสวมบทไอหื่นสาวว่าวตอนกลางวันแสกๆซะงั้น...แถมน้ำแตกนองพื้นอีกต่างหาก...ไอน้องเวรเอ๊ย..เพราะมึงตัวเดียวเลย..อยากจับมันมาตีตูดเจ็บๆจังเด็กบ้า!..."เชี่ย...กูบอกแล้วไงให้เคาะประตูก่อน...มึงออกไปเลยปะ...เชี่ย...เดี๊ยวกูออกไปหา..ขอแต่งตัวก่อน"...หงุดหงิดจริงๆเลยแฮะ...ยิ่งเห็นมันทำหน้าระรื่นไม่มีสลด...ยิ่งหมั่นไส้อยากเบิ้ดกะโหลดไอตัวเล็กเข้าไปอีก....จากนั้นสองคนนั้นก็ปิดประตูแล้วลงไปรอผมข้างล่างครับ...ที่ผมสังเกต..ไอคนหน้าใหม่นั้นไม่พูดอะไรเลย..สงสัยคงอึ้งพูดไม่ออก....เชี่ยเอ๊ย...คิดแล้วก็ยังเจ็บใจเจ้าอ๋อง..ชิ!....ป่น***หมด..ภาพลักษณ์กู

หนูอิน

[เจ๋งเล่า]...............เป็นการเจอกันครั้งแรกที่ผมไม่มีทางลืมลงแน่ครับ...แต่ถึงจะตกใจนิดนึง..ผมก็เข้าใจดีว่านี่เป็นธรรมชาติของพวกเรา..ที่ผมสนใจคือไออ๋องครับ..มาคิดๆดู..ไอเด็กนี่มันร้ายจริงๆนะครับ..ผมว่ามันรู้ว่าพี่ชายมันช่วยตัวเองอยู่แต่ก็ยังเสือกเปิดเข้าไป...ร้ายกาจใช่ย่อยจริงๆ...แล้วไหนจะที่มันทำกับเจ้าอิน.เด็กพ่อรวยนั่นที่เป็นประธานนักเรียนนั่นอีก..ซึ่งผมก็มารู้เอาภายหลังว่ามันทำอะไรลงไปบ้า่ง..ก็ทำเอาผมทึ่งในความแสบสันต์ช่างครีเอทในการแกล้งของมันเข้าไปอีก....ไม่รู้ทำไมแต่ตอนนี้ผมรู้สึกอย่างแกล้งมันดูบ้างแล้วล่ะครับ...หมั่นไส้สุดอะบอกตรงๆ...."อะ..กูมาและ"....พี่อาร์มลงมาแล้วครับ..เรียบร้อยในชุดกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดที่เดาได้ว่าคงใส่ประจำ...พี่แกมาถึงผมก็ขอโทษเป็นการใหญ่..แต่เราสองคนก็เข้าใจตรงกันดีว่ามันเป็นอะไรที่ข้ามๆที่จะไม่พูดจะดีกว่า...และก่อนที่บรรยากาศอึดอัดไร้บทสนทนาจะเกิดขึ้น...เจ้าอ๋องก็รีบแทรกเข้ามา..ทำลายความเงียบด้วยการเล่าเรื่องว่าวันนี้มันไปเจออะไรมาและอะไรนำพาเราสองคนให้มาเจอกัน....."พี่นั่งก่อนเลย...เรื่องนี้ยาววว"...พวกเราสามคนนั่งกันตรงม้านั่งในยิม...ที่มองตรงไปจะเห็นสนามซ้อมที่ปกติจะมีคนในทีมหมุนเวียนผลัดเปลี่ยนลงมาใช้..แต่ตอนนี้ทั้งหมดมารวมตัวกันและพร้อมใจกันฟังเรื่องราวการผจญภัยของไออ๋องอย่างตั้งอกตั้งใจ.....ผมเองก็นั่งฟังอยู่ข้างๆมัน...ทำให้ได้รู้เรื่องราวอีกมุมขึ้นและเรื่องของอินที่ผมเพิ่งจะรู้เอาก็วันนี้.....อ๋องเริ่มเรื่องอย่างรวดเร็ว...เข้าสู่ไคลแม็กซ์คือตอนในห้องน้ำ...ซึ่งจุดนี้ทำให้คนแถวนี้ของขึ้นไปตามๆกัน..อ๋องยิ่งเล่า.พี่อาร์มก็ยิ่งโกรธอย่างเห็นได้ชัด....จนมาถึงตอนที่ผมเข้าไปช่วย..นั่นเองที่ผมเห็นว่า..หลายคนมองมาที่ผมด้วยสายตาใหม่และรับรู้ได้ว่าพวกเขาขอบคุณเป็นอย่างมาก...ไม่รู้ทำไมแต่ผมอาจรู้สึกไปเองว่าผมเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของทีมนี้ก็ตั้งแต่วินาทีนั้นแหละ.....และเสียงฮาก็ดังลั่นกึกก้องพร้อมกับที่หลายคนตบฉาดด้วยความสะใจ...เมื่ออ๋องเริ่มเล่าว่ามันเอาคืนไอ้คุณหนูเวรตะไลนั่นยังไงบ้าง

หนูอิน

[อาร์มเล่า].................ภายในไม่ถึงห้านาทีกับเรื่องที่น้องตัวเล็กของผมเล่ามา..ผมรู้สึกมากมายในเวลาเดียวกัน...เริ่มจากตกใจ.โกรธ.หงุดหงิด.แค้น.สบายใจ.รู้สึกขอบคุณเจ๋งมากๆ.ก่อนที่จะผ่อนคลายลงแล้วระเบิดเสียงหัวเราะด้วยความสะใจ.และสบายใจที่สุดที่น้องผมผ่านเรื่องร้ายนี้มาได้.แต่ท้ายสุดจริงๆ.ผมรู้สึกเป็นห่วงและกังวลอย่างจริงจัง......เพราะรู้ดีว่า.เรื่องไม่จบง่ายๆแค่นี้แน่..การเอาคืนกำลังจะเริ่มต้น..และเมื่อถึงเวลานั้น..เราจะเอาอะไรไปสู้กับฝั่งโน้น..ที่มีทั้งหน้าตาความน่าเชื่อถือทางสังคม..แถมยังได้รับการสนับสนุนจากใครต่อใคร..และที่สำคัญแค่เหตุผลเดียวทีว่ารวยล้นฟ้าจะทำอะไรก็ได้...เพียงแค่นี้ก็อาจทำให้พวกเราแพ้ตั้งแต่ต้นเลยก็เป็นได้....เพราะถ้าคุณหนูอินห่าเหวนั่นอยากได้อะไรล่ะก็...มันก็จะต้องทำให้ได้มาเสมอ..และถ้ามันเกลียดใครเข้าล่ะก็..มันก็ต้องพยายามเอาคืนแน่ๆ...แถมไออ๋องเด็กบ๊องนั่นยังไปทำเจ็บแสบไว้ขนาดนั้น....แค่คิดว่าอะไรจะเกิดขึ้นตอนหน้าก็สยองแล้วล่ะครับ....."กูบอกเลยนะ...ต่อไปพวกแกสองคน...ไม่สิพวกเราทุกคนในที่นี่ต้องระวังตัวให้มากขึ้น..รู้มั้ย"...ผมเปลี่ยนสีหน้าและน้ำเสียง.แสดงออกอย่างชัดเจนว่าผมจริงจังกับเรื่องที่จะพูดมากแค่ไหน..."เพราะไออินนั้นมันไม่เอาไว้แน่...เล่นแรงแบบนั้น..มันไม่หายไปเงียบๆแน่..ดังนั้นระวังตัวให้ดี...มันสามารถกลั่นแกล้งเราได้ทุกทาง..พรรคพวกมันก็มี..ครูอาจารย์ก็รับเงินพ่อมัน...จำไว้..พวกเราต่างหากฝ่ายเสียเปรียบ...ทางทีดีหลบได้ก็หลบ..จำเอาไว้"....ประโยคสุดท้ายผมพูดให้เจ้าอ๋อง.น้องสุดที่รักของผมเป็นพิเศษเลย....ไอลิงนี้อยู่ไม่เคยสุขหรอก..ดื้อด้านที่สุดในโลก...แต่ผมก็รักมันมาก...เพราะมันเป็นน้องคนเดียวของผมนี่นะ.........ส่วนเจ๋ง..เพื่อนใหม่ของพวกเราในวันนี้ก็ได้กลายมาเป็นสมาชิกชมรมฟุตบอลทันทีที่ผมรู้ว่ามันเตะบอลได้..แถมยังเคยเป็นหัวหน้ามาก่อนด้วย..แต่บอกไว้ก่อนเลยว่าที่นี่ผมใหญ่สุดละครับ5555..ใหญ่ทั้งสองหมายนั่นล่ะครับผมมั่นใจ...แล้วผมยังชวนให้เจ๋งย้ายมาอยู่หอพักเดียวกับพวกเราด้วย..ถือว่าเป็นการขอบคุณและนัยนึงก็เป็นการต้อนรับเข้าสู่ทีมของเรานั่นเอง

หนูอิน

ตอน.ที่.4./.น้องใหม่...................[เจ๋งเล่า].......เย็นวันนั้น.ผมก็ย้ายมาอยู่ที่หอนักฟุตบอล.ใต้ร่มคาเดียวกับเจ้าอ๋องแล้วก็พี่ชายมันเป็นที่เรียบร้อย..ก็เรียกได้ว่าโคตรโชคดีอะครับ..หอนี่อยู่ใกล้กว่าหอเก่าเยอะ.แล้วยังสะดวกมาก..ก็เล่นอยู่หลังตึกเรียนเลยจะไม่ให้ใกล้ได้ยังไงอะครับ..ที่ดีไปกว่านั้นคือผมได้อยู่มากับเพื่อนๆในทีมด้วย.แบบนี้ยิ่งรู้สึกอุ่นใจขึ้นไปอีก...บรรยากาศก็เหมือนอยู่บ้านเลยครับ..คนที่นี่ก็อายุใกล้ๆกับผมทั้งนั้น..พูดจาภาษาเดียวกัน.ชอบอะไรเหมือนๆกัน..มีอะไรก็ช่วยก็แชร์กัน...ข้าวของจากหอเก่านี่ก็ได้เพื่อนๆนี่ล่ะครับไปช่วยกันขนมา..พอดีว่าของผมน้อย.เพิ่งมาใหม่เลยไม่มีอะไรมาก..ขนไม่ถึงสิบนาทีก็เสร็จ..กองโจรสัสๆ555...ทำงานกันไวมาก.ทีมเวิร์คแข็งแกร่งจริงๆ...ตอนเย็นๆพวกเราก็มานั่งล้อมวงกินข้าวกัน..กับข้าวก็อย่างว่าอะครับ..ไข่เจียวน้ำพริก..มีอะไรก็ทำๆมาแบ่งๆกัน..พี่เบียร์นี่กินไม่เกรงใจใครเลยครับ..มิน่าถึงตัวใหญ่ล่ำสันขนาดนั้น..ส่วนผมพอกินเสร็จก็ขอตัวเข้าห้องล่ะครับ.ต้องไปจัดห้องต่อ..แต่เห็นพี่ๆบางคนกระซิบบอกว่ามีกินเบียร์กินเหล้ากัน.ถ้าผมสนใจก็แวะมาได้..พวกพี่เขาอยู่กันดึก.เพราะพรุ่งนี้กับมะรืนไม่มีเรียนครับ..เป็นวันหยุดราชการ..ดอกเอ๊ย.เปิดเทอมมาวันเดียวแล้วก็หยุดต่ออีกสองวันจะเปิดมาทำไมวะ.ห่าราก.55555..แต่คืนแรกเลยคงไม่อะครับ.เก็บไว้คืนต่อไปดีกว่า.ไงผมก็อยู่อีกนาน...ขอขึ้นห้องก่อนดีกว่า..จะได้พักด้วย...วันนี้วันแรกของการเรียนแต่เหมือนผมผ่านอะไรมาเยอะเหลือเกิน....ทั้งไอ้คุณหนูเป้าตุงนั่น..ไอเด็กบ๊องตัวแสบ...แล้วยังพี่ชายสามน้ำของมันอีก....ผมเดินขึ้นห้องไปก็เกาหัวไป...งงกับทุกอย่างจริงๆ...ทำไมมันถึงได้วุ่นวายได้ขนาดนี้..แค่วันแรกยังขนาดนี้เทอมที่เหลือจะขนาดไหน....ห้องผมอยู่ชั้นสองครับ..ถ้าถูกต้องตามที่พี่เบียร์บอก..เลขห้องผมคือ...202...แต่เอ๋..ตรงนี้เราเพิ่งมานี่นา....ผมเดินไปคอก็ชะเง้อมองหาป้ายห้อง....รู้สึกคุ้นๆว่าห้องในสุดห้องพี่เบียร์...ว่าแต่ห้องเรามันอยู่ไห.....อ้า..นั่นไงเจอแล้ว..ข้างห้องกันเลย...ว่าแต่นี่มันห้องของเจ้าาาา..นี่หน่าาา...ทำก่อนคิดเสร็จ...ผมหมุนลูกบิดประตูแล้วเปิดผ่างงงงออกไปเลย........."เฮ้ย!!!"

หนูอิน

[เจ๋งเล่า]................ตูดครับตูด....สิ่งแรกที่ผมเห็นเลยคือตูด..ตูดขาวๆของไอ้ตัวเล็ก555555..."เฮ้ย...ทำไมไม่เคาะประตูก่อนวะ"...ตอนนี้ไออ๋องเด้งตัวกลับมายืนประจันหน้ากับผมครับ.เมื่อกี้มันหันหลังโชว์ก้นขาวๆของมันอยู่..ส่วนท่อนบนยังมีเสืื้อเชิ้ตนักเรียนสีขาว..แรกสุดมันกำลังก้มหน้าก้มตาทำอะไรสักอย่างอยู่บนเตียง..ทำท่าเหมือนเก็บอะไรบางอย่างใส่กระเป๋ามันอยู่..ตอนนี้มันยืนเอามือกุมหำห่างจากผมไปนิดเดียว.แลดูน่าขบขัน..."5555...อ้าวเฮ้ยขอโทษ"...แต่หน้าตาผมไม่ได้รู้สึกผิดเลยครับ..ขำซะมากกว่า.."ขอโทษๆๆ..ไมไ่ด้ตั้งใจๆ"...อะไรวะเจอกันวันแรกก็โชว์เจี๊ยวให้ดูซะและ.ใจร้อนทั้งพี่ทั้งน้องเลย..ก๊ากก..."ขอโทษจริงๆ..ก็แบบ"...มันยืนทำหน้างอนตุ๊บป่อง.ส่วนผมยังหุบยิ้มไม่ได้เลยครับ...ดูไปดูมามันก็น่ารักดีนะ..ถ้าผมมีน้อง.ผมก็คงอยากได้น้องแบบนี้แหละ.."เชี่ย...แทนที่จะเคาะก่อนแสรดดด"...แต่ปากหมาน้อยกว่านี้หน่อยก็คงจะดี..."ยังไม่ออกไปอีก..เห็นป่าวยังโป๊อยู่เยยย"...เห็นมันหงุดหงิดแล้วผมอารมณ์ดียังบอกไม่ถูก.เลยปิดประตูแล้วเดินเข้าข้างในห้องซะเลย.."อ้าวเชี่ย..กวนตีนปะ..เพิ่งบอกหยกๆ"....ใช่ครับผมตั้งใจแหย่มัน..แต่ปากก็อ้างไปว่า.."กูง่วงอะ..อยากพัก..แกก็แต่งตัวไปดิ"..."ไอ้พี่เจ๋ง!"....มันพยายามขึ้นเสียงครับ..แต่ถ้าคนอื่นในสนิทกับมันมาได้ยินคงจะบอกว่ามันกำลังเขินผมอยู่...."ก็รีบๆใส่กุงเกงดิวะ...หำโผล่หมดแล๊ววว"....มันก้มหน้ามองเป้าตัวเอง.มือสองข้างของมันยังคงกุมสนิทแนบชิด...ส่วนผมยังไม่หยุดแหย่.."แต่ความจริง..ดูแล้ว..ใช้มือเดียวก็ได้มั้ง..ฮ่าๆๆๆๆ"...อ๋องหน้าแดงเลยครับทีนี้..ผมสังเกตได้ไวๆก่อนที่มันจะรีบก้มหน้าซุกอกตัวเองแล้วมองพื้นไปรอบๆ...สงสัยคงหาอะไรมาใส่..."ตัวแค่นี้..จะแค่ไหนเชียว"...ผมว่าผมคงยั่วโมโหมันได้ระดับหนึ่งเลยล่ะครับ..เพราะตอนนี้หน้ามันแดงเป็นมะเขือเทศเลย...เด็กไรวะโคตรน่ารักเลย..หมั่นเขี้ยวจัง...ยิ่งหน้าขาวๆมันแดงยิ่งเห็นได้ชัดเข้าไปใหญ่.....อ๊ะ!....ผมเห็นบ๊อกเซอร์มาแล้วครับ.."นี่เกงใครหว่าา..ตกอยู่ใต้เตียง"...ผมชูกางเกงมันลอยไปลอยมา..."ส่งมาดิ"...ปากมันขมุบขมิบ.เสียงแข็งกร้าวไม่มีต่อไปแล้ว..เพราะตอนนี้เกงมันอยู่ในมือผม....แล้วมันก็คงรู้ว่าผมคงไม่ให้มันง่ายๆแน่...."ขอร้องเราดิ....พี่เจ๋งครับ...พี่เจ๋งคร้าบบบ...ได้ปะล่ะ".....มันขมวดคิ้ว...แต่ยังเงียบ..คิดหนักสิท่า555..."ทำดิ...อยากได้ไม่ใช่เหรอ"...ตอนนี้ผมนอนชิวๆอยู่บนเตียง.มือนึงถือเกงไว้เหวี่ยงไปเหวี่ยงมากลางอากาศ....สายตาเจ้าตัวเล็กก็มองตามละห้อย..หน้ามันตอนนี้จะบอกว่าหงุดหงิดก็ได้อยู่..จะโกรธก็อาจจะ...แต่ที่แน่ๆหน้ามันฟ้องมากเลยว่ามันเป็นเด็กไม่ยอมใครง่ายๆ.พูดง่ายๆก็ดื้อด้านล่ะครับ...เจอแบบนี้เข้าไปคงเหมือนผมไปกระตุกหนวดเสือเข้าแล้วสิ...."จะเอาปะ...ไม่เอากูโยนทิ้งออกหน้าต่างแล้วนะ"...ตามันเบิกโตเลยครับ..เป็นไงล่ะ.ทำกับคนอื่น.เจอเองบ้างก็อึ้งอะเดะ...."อย่านะ..อย่า"...มันคงไม่คิดว่าผมจะมาไม้นี้สินะ..."อ้อนวอนดิ..คุกเข่าด้วย..ทำเลยๆ"...มันยังกุมเป้ามันแน่นมิดชิดดีจริงๆ.ไม่โผล่ไม่แพลมออกมาเลย...โอเค..คืองี้ครับ..แผนผมคือ...แค่อยากจะล่อลูกเสือออกจะถ้ำแค่นั้นล่ะครับ....แต่ในเมื่อมันยังปิดมิดชิดแบบนี้...เห็นทีต้องใช้มาตราการเด็ดขาดแล้ว..."จะโยนแล้วนะ!!!"....ผมยื่นกางเกงมันออกไปทำท่าจะเหวี่ยง..แต่จริงๆยังจับไว้อยู่...ไออ๋องก็เหวอ..แอบสะดุ้งทำท่าจะวิ่งมาหาผมล่ะครับ..คงกลัวว่าผมจะโยนออกไปจริง....ว่าแต่มันจะอะไรนักหนาวะ...ผู้ชายด้วยกันจะอายผมทำไม..แล้วมึงไม่มีตัวอื่นแล้วหรือไงเนี่ย55555...หรือมันเขินผมจริงๆหรือกลัวว่ามันผมจะแอบเห็นอ๋องน้อยของมัน....."สัส..คืนมาได้แล้ว..ไอ้พี่เจ๋ง"....โห..มึงเรียกกูไอ้..ก็ไม่ต้องมีพี่แล้วม้างงง..ไอ้เด็กบ้า5555......"งั้น...กูโยนและ"...คราวนี้ผมทำท่าจะโยนจริงครับ...เหวี่ยงแรงกว่าเดิม..ทันที!ที่ทำ..ไออ๋องก็กระโดดขึ้นมาอยู่บนตัวผม..นั่งทับผม..เชี่ยโคตรหนักเลย.....แล้วยื้อแย่งกางเกง..ตอนนี้หน้ามันอยู่ห่างจากผมนิดเดียวเองครับ...ปากมันแดงจัง.เพิ่งสังเกต...หน้ามันโคตรใสเลย......"เอามานะ...ปล่อยดิ"...ผมยังไม่ปล่อยครับ...เราสองคนฟัดกันนัวเนียอยู่บนเตียง.มันขึ้นคร่อมผมอยู่...ส่วนไข่มันตอนนี้ถูไถไปมาบริเวณหน้าท้องผม..โอ้โหค.วยมันขาวโอโม่เลยว่ะ...ไม่ยาวมาก..น่าจะห้านิ้วได้..หัวเปิดแล้วด้วย...ส่วนไข่มันก็กลมๆมีหมอยขึ้นพอเป็นพิธี...ผมยังเล่นมวยปล้ำกับมันต่อไป..สายตาก็ลอบมองของรักของหวงมันไปด้วย...ทว่ามันคงไม่รู้ตัว..."อะ..ให้ก็ได้"...ทั้งผมทั้งมันหยุดความเคลื่อนไหว....มันถึงเพิ่งสังเกตได้ว่าจู๋มินิมอลของมันได้โผล่มาท้าทายสายตาผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...."ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก....ไอ้พี่บ้า"......55555555555หลังจากนั้นมันก็วิ่งตูดบิดออกไปใส่กางเกงนอกห้องอะครับ...หน้ามันตอนนั้นอย่างฮาอะ...เหวอสัส....ผมยิ้มไม่หุบเลยที่ได้แกล้งเด็กนี้...มีความสุขจัง...แต่พอคิดอีกที..เฮ้ย..เราต้องอยู่ห้องเดียวกับมันนี่หว่า...แม่งเอ๊ย..แล้วกูยังไปแกล้งมันอีก...ชีวิตกูหลังจากนี้คงจะพบแต่ความชิบหายล่ะว้าคราวนี้

หนูอิน

[อ๋องเล่า]...............ตอนเย็นพอกินข้าวเสร็จผมก็รีบขึ้นห้องมาเคลียร์ของครับ..เพราะพี่เบียร์ให้พี่เจ๋งมานอนกับผมด้วย...ผมโอเคไม่มีปัญหาไรหรอกครับ..ห้องผมถึงจะไม่ใหญ่มาก..แต่ผมตัวเล็ก..คงไม่แออัดเท่าไหร่.อีกอย่างพี่เจ๋งมีบุญคุณกับผมขนาดนั้น..แค่นี้ยังน้อยไปสำหรับการตอบแทน....ผมถอดกางเกงออกเพื่อที่จะเปลี่ยนเป็นบ๊อกเซอร์...ว่าแต่ผมเขวี้ยงมันไปอยู่ไหนวะ..แต่ก่อนที่จะเจอกางเกงผมดันเหลือบไปเห็นถุงยางตรงหัวเตียงซะก่อน..ชิบหายและ.นั่นไม่ใช่ของผมนะครับ..มันเป็นของพวกคนอื่นในทีมที่บางทีก็วางของเรื่ยราดไปทั่ว...แต่ผมคงอายมากถ้าพี่เจ๋งมาเห็นเข้า..อีกอย่างก่อนพี่เขาจะมาก็ควรจัดห้องให้เรียบร้อยหน่อยละกัน....แต่อนิจจา..ห้องโคตรรกเลยครับ..ทว่ายังไม่ทันจะทำอะไรเสร็จสักอย่าง...ไอ้พี่เจ๋งก็เปิดประตูพรวดพราดเข้ามา..แถมยังเห็นผมโป๊ท่อนล่างเต็มๆด้วย...เท่านัั้นยังไม่พอ..พอผมบอกให้ออกไป..มันก็ยังไม่ออกแล้วยังแกล้งผมอีก...ฮือๆๆๆ.คอยดูนะ..ผมจะเอาคืนมันเจ็บๆเลย.......แต่พอย้อนนึกไปถึงตอนแย่งกางเกงกันบนเตียง...ทำไมผมถึงหน้าแดงก็ไม่รู้...ผมเพิ่งนึกได้ว่าตอนนั้นพี่เจ๋งมองหน้าผม..แบบเข้ามาใกล้มาก...หน้าผมนี่ร้อนฉ่าไปหมด...เกิดมาก็เพิ่งเคยเป็นแบบนี้เป็นครั้งแรกนี่ล่ะ

mcga

ขอบคุณมากครับ

หนูอิน

[เจ๋งเล่า]...........ตอนค่ำๆผมลงไปอาบน้ำครับ...ที่นี่อาบรวมเป็นหมู่คณะครับ..นึกภาพตามตอนไปเขาชนไก่ดูนะครับ...บ่อใหญ่อยู่ตรงหน้า.ใครมาถึงก็จ้วงอาบกันตามสบาย..เด็กๆที่นี่ก็ใส่บ๊อกเซอร์อาบกัน..ตักสาดกันซู่ซ่าๆ..ผมก็ใส่บ๊อกเซอร์ตัวประจำของผมลงมาอาบครับ...สบู่แชมพูก็ยืมเขาใช้เอา...ไอนี่มึงเตรียมไรมามั่งวะ555.....ผมเห็นพี่เบียร์ยืนอาบตรงหัวมุม..โชว์หุ่นล่ำอีกตามเคย..ผมเห็นทีไรก็อดนึกถึงช็อตนั้นของแกทุกทีไป..ภาพมันติดตาครับทั่นผู้ชม..ค.วยเป็นค.วย..น้ำเป็นน้ำ......ส่วนคนข้างๆที่ผมคุ้นหน้าแต่ยังไม่คุ้นชื่อก็ยืนสระผมแปรงฟันกันไป..เวลานี้ไม่ค่อยมีใครคุยกัน...แต่บางครั้งก็มีแหย่กันตามประสาเด็กแก่แดด...หยอกล้อไปมาตามสไตล์เด็กหนุ่ม...คนมาใหม่เดินผ่านก็ตบตูดอีกคนก็มี...หรือบางทีคนยืนสระผมอยู่ดีๆก็โดนดึงกางเกงซะงั้น....โชว์ไอจ้อนน้อยให้เป็นที่ครึกครื้นเฮฮา...คนโดนถอดก็อายม้วนกันไป...บางคนก็ไม่อายเห็นเป็นเรื่องขำๆทั้งยังส่ายสะบัดไปมาอีกด้วยสิ..ไม่ยอมดึงกางเกงขึ้นปล่อยไวงั้น...แหมๆๆ.หน้าหล่อแล้วยังใจบุญอีกนะเนี่ย...แต่บางคนที่ขวยเขินก็มี...สงสัยเพิ่งเข้ามาใหม่คงยังไม่ชิน......ว่าแต่เจ้าอ๋องหายไปไหนล่ะเนี่ย...ไม่เห็นอีกเลยตั้งแต่วิ่งออกประตูไปและ..ว่าจะขอโทษขอโพยสักหน่อย..แต่เอาเหอะคืนนี้ก็เจอกันอยู่ดี..ถึงไม่เจอคืนต่อไปก็เจอะ...หนีกันไม่พ้นอยู่แล้วนี่นา...เอ๊ะหรือว่ามันโดดไปคิดแผนร้ายอยู่วะ??...เด็กนี่อย่าได้วางใจ

หนูอิน

[อ๋องเล่า]...........ความจริงผมอาบน้ำเสร็จเป็นคนแรกแล้วครับ....อาบเสร็จก็รีบแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้านอนเพื่อความปลอดภัย...กันไว้ก่อนเผื่อมีระลอกสอง....ความรู้สึกผมตอนนี้.อธิบายยากจังเลยครับ...ผมแค้นใจอยู่นิดๆอยากจะเอาคืนให้รู้แล้วรู้รอด...แต่ระหว่างนั้นก็ปนไปด้วยความรู้สึกเขินอายระคนดีใจ....นี่มันอะไรวะเนี่ย..ผมแปลกใจตัวเองจริง..หรือฮอโมนเปลี่ยนวะ..ก็อาจใช่......เอาเป็นว่าตอนนี้ผมหลบมุมมานั่งคิดคนเดียวบนดาดฟ้าหออะครับ...ที่ตรงนี้ใช้เป็นที่ตากผ้า..พวกหนุ่มในทีมชอบขึ้นมาตากตอนกลางวัน..เพราะจะได้มาส่องสาวๆหอโน่นอาบน้ำไปด้วย...เวรจริงๆ......อันที่จริงส่องจากห้องที่นอนก้ได้ครับ..ก็เห็นเหมือนกัน..แต่เห็นแค่ห้องนอนฝั่งตรงข้าม...แต่ถ้าอยากมีโอกาสเห็นสาวโป๊ๆต้องขึ้นมาบนนี้ล่ะครับ...ที่ดีสัญญาณดีภาพคมชัด...แถมสาวฝั่งนั้นยังไม่รู้ตัวอีกด้วย..เพราะหอผมสูงกว่า.เหมาะแก่การส่องไปว่าวไปโดยแท้....ส่องกันมัน.จนบางวันไม่ได้ไปเรียนเลยด้วยซ้ำ.และถ้าสังเกตดีๆอาจเจอร่องรอยอารยธรรมที่พวกบ้านั่นทำทิ้งไว้ก็เป็นได้..พวกห่านี่วันๆก็คิดได้.แต่เรื่องแบบนี้..สมองอยู่ติดกับไข่หรือไงวะ5555.......แต่หัวค่ำแบบนี้ไม่มีใครให้มองแล้วครับ..ที่ตรงนี้มีแต่ท้องฟ้าสวยๆ..ถ้าวันไหนโชคดีก็จะเห็นดาวส่องประกายเต็มไปหมด..แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่เห็นหรอกครับ..กรุงเทพทุกวันนี้มลพิษเยอะเมฒแยะจะตายไป....ผมนั่งพักทิ้งเวลาไปพอประมาณ..ก็รีบลงไปข้างล่างเพราะกลัวคนอื่นตามหาแล้วไม่เจอ...เผอิญลงมาแล้วเดินผ่านพอดี...เห็นพี่อาร์มเพิ่งเดินออกจากห้องน้ำ..ทักผมว่าอาบน้ำแล้วเหรอ...ผมตอบว่าอาบแล้วกำลังจะขึ้นนอน...แล้วก็คุยต่อกันนิดหน่อยตามประสาพี่น้อง...แต่สายตาผมไม่ได้อยู่กับที่เลยครับ...ผมยืนอยู่ตรงนี้แล้วก็คอยมองไอ้พี่เจ๋งอยู่ตลอด...ตอนนี้มันกำลังอาบน้ำอยู่ครับ...สาดน้ำโครมๆไล่ฟองสบู่ที่ติดอยู่ตามตัว...พูดให้ถูกก็คือฟองสีขาวๆที่เกาะอยู่ตามกล้ามเนื้อซิกแพคและต้นขานั่นเอง...ทำไมผมหน้าแดงอีกแล้ววะ.....รู้ตัวปุ๊บ..ผมก็รีบวิ่งขึ้นห้องนอนเลย...พยายามสลัดภาพนั้นออกไปข่มตาให้หลับแล้วคิดหาวิธีเอาคืน...แต่ยิ่งพยายามเท่าไหร่ก็ทำไม่ได้......นี่กูละครเอ็กแซ็กมากไปป่าววะ..ชีวิตกูเหมือนบอย.ถกลเกียรติมาเขียนบทให้...แหวะ

หนูอิน

[เจ๋งเล่า]...........ผมใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวเดินเข้าห้องมาครับ...ไม่ได้ใส่เสื้อ.เพราะคิดว่ากลางคืนคงร้อน..อีกอย่างหยดน้ำก็ยังเกาะอยู่ตามเรือนร่างผม..ว่าจะมาหาผ้าเช็ดตัวเช็ดให้แห้งก่อนแล้วคงจะเข้านอน...ผมมองไปที่เตียง.เห็นตัวเล็กเข้านอนแล้วครับ...ไม่รู้หลับจริงป่าว..เห็นนอนขมวดคิ้ว..แต่เวลามันหลับตาพริ้มนอนนิ่งๆก็น่ารักไปอีกแบบนะครับ..นอนดอกหมอนข้างอยู่บนเตียงเหมือนตุ๊กตาเลย..ใครเห็นแบบนี้ก็ต้องรักแหละครับ..อยากให้มันนอนแบบนี้ไปเรื่อยๆ..ยิ่งถ้ารู้จักตัวจริงรู้นิสัยมัน.จะยิ่งไม่อยากให้มันตื่นเลยครับ......งั้นไว้รอมันตื่นพรุ่งนี้ก่อนค่อยขอโทษมันละกัน..ผมเชื่อว่ามันไม่คิดไรและแหละ..แกล้งขำๆแค่นั้น..แต่เป็นรูมเมทกัน.เรื่องเล็กๆก็ควรจะเคลียร์อย่าให้คาราคาซังดีกว่าครับ...เดี๊ยวมองหน้าไม่ติดล่ะยุ่งเลย....ผมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ายืนมองดูมันนอนนานแค่ไหน..แก้มขาวๆของมันน่าจุ๊บจริงๆ....มันนอนดิ้นไปดิ้นมาจนผ้าห่มกระเด็นไปข้าง.ผมก็เลยถือวิสาสะห่มให้มันใหม่....แล้วก็เดินไปแถวหน้าต่างเพื่อเช็ดตัวตรงนั้น..เพราะตอนนี้ในห้องปิดไฟหมดแล้ว...แสงจากด้านนอกเลยพอทำให้ผมเห็นอะไรอยู่บ้าง...เช็ดตัวเสร็จก็ว่าจะไปนอนแล้วล่ะครับ..ทว่าอยู่ดีๆผมก็ดันเหลือบไปเห็นแสงไฟจากห้องฝั่งตรงข้าม..นี่มีหอข้างๆด้วยเหรอวะ..ยิ่งไปกว่านั้นไฟจากห้องตรงข้ามก็ยังเปิดอยู่ด้วย...เพ่งมองดูดีๆ...อ้าวมีคนอยู่ในห้องกำลังมองมาทางผมด้วยว่ะ..พอๆกับที่ผมพยายามมองว่าฝั่งโน้นเป็นใคร..เชื่อว่าในขณะเดียวกันฝั่งนั้นก็ทำเหมือนกัน....แม่เจ้า..ผมเห็นแล้วครับ...เป็นผู้หญิง..นึกออกและ.หอพักหญิงของโรงเรียนข้างๆนี่เอง....นี่แม่งสร้างติดกันแบบนี้แม่งไม่สุ่มเสี่ยงไปหน่อยเหรอวะ...ผู้อำนวยการแม่งคิดอะไรอยู่.....ผู้หญิงจากห้องโน้นจ้องผมไม่หยุดเลยครับ..จนผมสงสัยแล้วก็ได้คำตอบทันทีเมื่อผมก้มลงมอง....ก็แหม..ผมยังไม่ได้ใส่เสื้อเลยนี่ครับ...สาวตาดีคนนั้นก็ไวปานปรอท...อึดใจเดียว..หล่อนก็เรียกเพื่อนอีกสามคนมายืนมองของดีด้วย...ผมเห็นแบบนั้นก็อายซะที่ไหนล่ะครับ...แกล้งทำเป็นมองไม่เห็น...ทำเป็นเบ่งกล้ามแล้วก็พยายามเกร็งหน้าท้องตลอดเวลา...มีของดีแล้วจะเก็บไว้ทำไมล่ะใช่มั้ยครับ.....ทำไปได้สักพักก็ต้องแยกย้ายกันไปนอนล่ะครับ...ผมเริ่มง่วงแล้ว...สาวทำหน้าผิดหวัง...แต่ผมอยากจะบอกเหลือเกิน..รอพรุ่งนี้เช้าดีกว่าน้อง..ได้เห็นชัดกว่านี้แน่...ไม่ผิดหวังชัวร์

หนูอิน

[อ๋องเล่า]............ตอนกลางดึก..ผมสะลึมสะลือขึ้นมาเพราะหิวน้ำครับ..แต่ดันไปเห็นช็อตเด็ดเข้าโดยไม่ตั่งใจ...ความจริงไม่มีอะไรแปลกใหม่เลยครับ...เพราะเหมือนจะเป็นประเพณีของหนุ่มสาวสองหอนี้ไปแล้ว...หนุ่มคนไหนได้มาอยู่ก็ต้องทำทีเป็นอวดโชว์เสมอไป....พี่อาร์มก็ทำบ่อยครับ..เรียกได้ว่าอยู่ห้องเมื่อไหร่ไม่เคยใส่เสื้อเลย...สาวๆฝั่งโน้นก็เห็นมาหมดแล้วล่ะครับ..เรียกได้ว่าถึงจะไม่เคยคุยกันตัวต่อตัว...แต่รู้จักดียิ่งกว่าเมียซะอีก...เห็นหนุ่มๆถอดเสื้อโชว์จนชินตา..ทว่าหลังๆมานี้ก็ไม่ค่อยน่าตื่นเต้นเท่าไหร่.เพราะคนถอดก็หน้าเดิมๆ...โชว์ก็โชว์แค่กล้าม..เห็นงี้ทุกวันถึงจะเร้าใจแต่นานไปก็น่าเบื่อจริงมั้ยครับ.....แต่พอมีคนมาใหม่เมื่อไหร่...สาวๆหอโน่นก็จะกลับมากระชุ่มกระชวยกันอีกที...ผมมองไอ้พี่เจ๋งโชว์ลวดลายอยู่สักพักก็ปิ้งไอเดียออก......ผมมั่นใจว่าพรุ่งนี้มันต้องทำแบบนี้อีกแน่...และมั่นใจได้เลยว่ามันจะทำเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย

หนูอิน

[เจ๋งเล่า]...........วันนี้ไม่มีเรียนครับ..อย่างที่บอกไปว่าเป็นวันหยุด..แต่ผมยังตื่นแปดโมงเหมือนเดิม...เพราะวันนี้ผมมีนัดกับสาวๆฝั่งโน้นและผมเชื่อว่าพวกเขาต้องรอผมอยู่แน่ๆ......แถมคราวนี้ผมไม่ได้มาคนเดียวนะครับ..น้องผมก็มาด้วย..ตอนนี้ไอเจ๋งน้อยมันตั้งตระหง่านอย่างชัดเจน...โด่เด่แทบจะทะลุเนื้อผ้าออกมา...โชคดีจังที่เจ้าอ๋องลงไปข้างล่างแล้ว..ไม่รู้มันไปไหนแต่ตื่นมาเตียงมันก็พับเก็บเรียบร้อยแล้ว..ผ้าห่มพับเป็นระเบียบอยู่ตรงปลายที่นอน..มีแต่โน้ตทิ้งไว้บนเตียงนอนว่า..."ผมไปวิ่ง...แล้วเจอกันตอนกินข้าวนะพี่"...แบบนี้แสดงว่ามันหายงอนผมแล้วล่ะครับ...ว่าแล้วก็กลับมาโฟกัสเรื่องของเราต่อดีกว่า...ผมลุกขึ้นจากที่นอนพร้อมกับขยับขอบกางเกง..กดให้มันอยู่ต่ำลงกว่านี้อีกหน่อย..เกร็งหน้าท้องสองสามทีพอเป็นกะษัย...แล้วเดินไปตรงหน้าต่าง..ณ.จุดเกิดเหตุเดิมของเมื่อคืน...มองตรงไปยังห้องตรงข้าม..ที่เวลานี้ผมเห็นและเก็บรายละเอียดได้มากขึ้นกว่าเก่าเพราะเป็นเวลาช้า....หน้าต่างห้องนั้นสีฟ้าสดใส.ขอบหน้าต่างสีชมพูแลดูผู้หญิงจริงๆ.....ผมยืนรอตรงนั้น.มือก็เชตผมเล็กน้อยจะได้ดูหล่อ..สักพักเดียวก็มีคนมองมาทางผม..เธอเพ่งมองนิดเดียวก็แสดงสีหน้าดีใจ..คงจำได้ว่าเคยเจอกันแล้วเมื่อหกชั่วโมงก่อน...แต่ตอนนี้ไม่ได้มีแค่เพื่อนเธออีกสามคนเนี่ยสิ...ไม่รู้มาไงกัน..แต่สายตาจับจ้องผมเป็นสิบกว่าคู่เห็นจะได้...และไม่ได้มองมาจากหน้าต่างห้องเดียวด้วย...สงสัยข่าวเรื่องผมคงแพร่ไปทั่วหอยามผมนอน....เห็นแบบนั้นแล้วผมยิ่งดีใจใหญ่เดินเข้าไปชิดขอบหน้าต่างให้พวกเธอเห็นได้ชัดยิ่งขึ้น...ก่อนที่จะเบ่งกล้าม.หมุนซ้ายขวา.ยิ้มโชว์ฟันขาวไปมา...เรียกรอยยิ้มและเสียงกรี๊ดได้เกรียวกราว...เห็นแบบนี้แล้วผมยิ่งได้ใจ..ยกแขนสองข้างแล้วเกร็งหน้าท้องโชว์ซิกแพคชัดๆไปด้วยแล้วค้างไว้สักระยะ...ผมฟินมาก..เกิดมาไม่เคยภูมิใจและมั่นใจอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย........ผมยืนโชว์หุ่นแน่นๆขาวๆของผมต่อไป..มีเพียงบ๊อกเซอร์สั้นๆตัวเดียวที่อยู่บนเรือนร่างสุดเพอเฟคนี้ของผม......ก่อนที่จะ....พรึ่บบบบบบบบบบบบบบ!!!และตามด้วยเสียง...กรีี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!