"แนวสะกดจิตเรื่องใหม่:แค้นวิปริต จิตสั่งกาม"
3 ^, M* d% w# P k' h! O. T
1 D: O& C$ V6 x: d3 Z7 I+ _โดย โทรจิตคุง Palm-Plaza.com Forum+ U/ N2 j# f6 W+ {& ?
ตอนที่ 10 เหี้ยมยิ่งกว่า
! c* \" ~& c3 w5 H% ^3 A( l
+ U \! ~0 I6 D' N. z$ t“อยากได้ไหมครับน้องเก่ง” ผมถามน้องเก่งที่กำลังมองกล่องตัวต่อปราสาทของเล่นอย่างใจจดใจจ่อ) O ^0 A& [' e! a
“ไม่เอาคับ” น้องเก่งตอบ & K: _# i4 D2 F
“เดี๋ยว อาซื้อให้” ใจผมอยากซื้อของเล่นให้น้องเก่งเป็นของฝากซักชุด อีกด้านหนึ่งก็คงเป็นการชดเชยสิ่งที่ตนขาดหายในวัยเด็กทดแทนให้ลูกชายเพื่อน ของเล่นเสริมสร้างจินตนาการสมัยนี้ดูล่อตาล่อใจน่าสะสมเหลือเกิน น่าเสียดายที่ผมเพิ่งพ้นวัยเรียน ๆ เล่น ๆ ไปเมื่อไม่นานนี้เอง
( N" B5 ^! h0 U- a" P! s“อา ภูมิสอนว่า ถ้ามีคนให้ของ ต้องหาอย่างอื่นมาแลกเปลี่ยนคับ” น้องเก่งพูดคล่องและใช้คำศัพท์สื่อความคิดได้ลึกซึ้งกว่าเด็กทั่วไปโดย เฉลี่ย ไม่แปลกเลย ก็ภูมิเป็นคนเลี้ยงนี่นา
9 z# c7 X9 J7 I; |# C
“กล่องใหญ่แบบนี้ เก่งจะหาอะไรมาแลกล่ะคับอาเต๋อ” 6 a g3 `7 [+ r# |5 J3 {
“เอาแบบนี้ไหมครับ วาดรูปให้อาสักรูปก็พอ เก่งชอบวาดรูปอยู่แล้วนิ ถือว่าทำงานแลกตัวต่อไงครับ” ผมยื่นข้อเสนอ
0 v+ u) z3 J% s( B4 a- D“รูปอะไรดีคับ” เด็กน้อยเริ่มสนใจเจรจาต่อรอง มันต้องให้ได้อย่างนี้สิถึงสมเป็นลูกเจ้าภูมิ หัวไวจริง ๆ
" U/ h; D. x* c- T( L# t8 H“รูป อะไรก็ได้ที่น้องเก่งอยากวาดให้อา แต่ตอนนี้เราซื้อของก่อนดีกว่านะ จะได้ไปหาอย่างอื่นทำกัน” ผมมัดมือชก จัดการหอบตัวต่อปราสาทกล่องใหญ่ที่สุดส่งให้แคชเชียร์คิดเงิน มั่นใจว่าเด็กฉลาดอย่างน้องเก่งคงประกอบปราสาทอัศวินมังกรสำเร็จตามภาพ ตัวอย่างหน้ากล่องได้ไม่ยากเย็นนัก ดีไม่ดีมีเจ้าภูมิอยู่ด้วยคงจะสอนให้คิดนอกกรอบ ออกแบบนอกเหนือไปจากของเดิมด้วยซ้ำ
8 p: x9 s: T! G9 J
ผม ขออนุญาตภูมิพาน้องเก่งมาเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าหลังโรงเรียนเลิก โดยส่วนตัวอาจจะไม่ชอบเด็กดื้อหรือที่เรียกภาษาปากว่า “เด็กเปรต” ซักเท่าไหร่ แต่สำหรับน้องเก่งผมเต็มร้อย เนื่องด้วยวุฒิภาวะและจรรยามารยาทที่สูงเกินเด็กวัยไล่เลี่ยกัน ดังนั้น ความรู้สึกเอ็นดูจึงเกิดขึ้นอย่างง่ายดายโดยที่ไม่ต้องให้พ่อแม่สาธยาย สรรพคุณ ปราสาทอัศวินมังกรหลังนี้จึงถือเป็นรางวัลสำหรับเด็กดีอยู่ในโอวาท / l8 V& j0 q& `- c1 `$ d, |: n
หลัง จากซื้อของเล่นชุดใหญ่แล้ว เราพากันไปทานแฮมเบอร์เกอร์และไก่ทอดที่ร้านฟาสต์ฟู้ด ผมเลือกร้านนี้เพราะมีบรรยากาศเป็นมิตรกับเด็ก ทั้งมุมสนามเด็กเล่นแบบมินิ ชุดอาหารเด็ก และการตกแต่งร้านที่ดูสดใสสบายตา ทว่าร้านนี้ก็ยังคงมีกลุ่มลูกค้าทั่วไปเป็นผู้ใหญ่วัยทำงาน บางครั้งเราจึงอาจพบเห็นปัญหาความไม่ลงรอยกันระหว่างลูกค้าทั่วไปและบุตร หลานลูกค้าคนอื่น
% r I8 Y1 U) |$ G! Q8 I.
5 I" m4 F1 W% a: `! M.
& m3 |2 S5 l1 K6 @$ r# P! K- F% X8 V.) L# P2 X" T3 S
เช่นเหตุที่เกิดขึ้นต่อไปนี้: ~" }- o; V* f0 I: ]" H. x8 }
.
. e# q, n+ F! F0 I4 q# Q: Z: [.
. D& f, `# B% P2 F6 Jสาว ออฟฟิศผมซอยสั้นแต่งตัวนำสมัยกำลังใช้ความพยายามอย่างสูงในการแยกประสาท สัมผัสเพื่อสั่งอาหารและแชทโต้ตอบผ่านมือถือในคราเดียวกัน รอยยิ้มฉีกกว้างบ่งบอกว่าสิ่งแวดล้อมรอบตัวไม่มีผลกับต่อมรับรู้ของเธอ ณ เวลานี้
& B! {7 \9 |- N5 s6 m2 Z“กาแฟร้อนได้แล้วค่ะ” พนักงานส่งถ้วยกาแฟหอมกรุ่นให้ สาวนักแชทคว้าหมับเดินกลับไปโดยไม่เอ่ยแม้เพียงคำขอบคุณ
1 w( ^' g! V: H5 _. i( R% c
“คิก ๆ ๆ” ใบหน้าเธอยังคงเปื้อนยิ้มจากข้อความที่โต้ตอบอย่างเพลินมือ มือข้างหนึ่งถือถ้วยกาแฟไว้หลวม ๆ
5 x9 F0 }2 N% Q. J, Y- o4 V“ว๊าย! ระวัง!” พนักงานร้องลั่น สาวออฟฟิศเดินชนน้องเก่งซึ่งกำลังจะเดินไปมุมสนามเด็กเล่น กาแฟร้อนหกไหลกระจายเต็มพื้น
# i% q/ A2 R! C3 o3 w; Y! A5 F' M“น้อง เก่ง!!?” ผมตกใจร้อง ตายละวา ถ้าลูกเขาบาดเจ็บจะมีหน้าไปคุยกับพ่อแม่เขาไหมเนี่ย ทั้งผมและพนักงานลุกขึ้นไปดูเนื้อตัวน้องเก่งพร้อมกัน โชคดีที่ไม่โดนกาแฟลวก
. }) L6 O& K' I8 q: C( J“นี่! ดูแต่เด็กกันอยู่ได้ ไม่มีใครสนใจฉันบ้างรึไง!” เธอโพล่งขึ้นขัดจังหวะอย่างไม่สบอารมณ์
% ~* K2 l& f' s* E“คุณ ครับ เดินไปแชทไปไม่ดูทางแบบนี้อันตรายทั้งกับตัวเองและคนอื่นนะครับ” ผมขมวดคิ้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่พยายามควบคุมให้สุภาพที่สุด
7 T, J @8 Q7 `# d# K8 c1 w“ก็เด็กมันเดินมาชนเอง! กาแฟพี่หกเรี่ยราดเลยน้องเห็นไหม ลูกใครเนี่ย!?”
9 s8 j1 J$ `% t& C“หลาน ผมเองครับ” ผมพูดพลางใช้มือลูบหัวน้องเก่งซึ่งเข้าใจว่าคงขวัญเสีย แต่ดูเหมือนเจ้าหนูจะงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากกว่าว่าทำไมต้องเสียงดัง ใส่กัน
% g* a9 u* z- \! O: S“หลานน้องเหรอ เลี้ยงดูยังไงปล่อยให้มาเดินซนไปทั่ว แบบนี้ใช้ได้ที่ไหน” เธอรัวพ่นความหงุดหงิดออกมาเป็นชุด
' x2 O) b7 n/ J2 w6 l8 @" _
“แต่หนูเห็นนะคะว่าน้องเขาเดินหลบพี่แล้ว แต่พี่มองไม่เห็นเลยเข้าไปชน” พนักงานสาวออกตัวเป็นพยานให้
+ f+ S2 Q" R5 }$ V" X“เธอ น่ะเป็นแค่พนักงาน หุบปากไปเลย! ไม่งั้นฉันจะร้องเรียนว่าสาขานี้บริการห่วยแตก แถมสอดรู้สอดเห็นเรื่องส่วนตัวลูกค้า” สาวผมสั้นเอ็ดดังขึ้น จนกลายเป็นจุดรวมสายตาของคนในร้าน พนักงานสาวได้ยินดังนั้นก็อ้ำอึ้งทำอะไรไม่ถูก
/ x) R5 ~- B) D1 X
“ให้ หลานน้องขอโทษพี่ซะ จะได้ไม่เคยตัว” เธอชี้กร้าวไปยังน้องเก่ง นี่ถ้าปลายนิ้วชี้แตะถึงหน้าผากน้องล่ะก็สาบานได้ว่าผมเอาเธอตายแน่ ได้แต่กัดฟันกรอดและกำลังคิดว่าจะเอายังไงกับแม่คนนี้ดี : P4 M [0 z4 z+ n
“หลานผมไม่ผิดนะ!” ผมขึ้นเสียงเถียงคืนบ้าง
7 F) O- r7 a5 M( X“นี่ ตกลงกันดีๆ ไม่ชอบใช่ไหม! หรือจะให้ฉันด่าเสียหมาทั้งเธอทั้งหลาน!” ความเกรี้ยวกราดพุ่งถึงจุดเดือด เธอเท้าสะเอวชี้หน้าจิกทั้งผมและน้องเก่ง ไม่เหลือคราบความเป็นสาวออฟฟิศ แบบนี้ไม่ต่างจากวิญญาณแม่ค้าปากตลาดเข้าสิงร่าง
) l; {) G+ R% T1 x6 A' x' t
สิ้นสุดกันแค่นี้ ผมจะไม่ยอมอดทนอีกต่อไป แม่นี่ต้องอับอายจนแทรกแผ่นดินหนี!
Q1 }% H! R# p; T.
. r$ J8 Z* q' U4 h.
8 a/ D: E. o) G+ b* L.3 Z* A* Z; a* B1 Z( R* N
.+ J8 p7 {0 P5 v' {# B! G
.
1 L' \ A2 ] j"ผมขอโทษคับ" & b b. ?0 @0 a1 Z
น้องเก่งยกมือโค้งตัวไหว้ u3 y( r1 [1 p. i$ w+ }4 g
กระแสจิตของผมระงับลงทันควัน ทำไมน้องเก่งต้องทำแบบนี้ ก็ผมกำลังจะจัดการปัญหาให้แล้วไง?
+ T$ \# h0 O1 a2 z0 q2 B& s“ฮึ เห็นมะ! แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง!” เธอคว้ากระเป๋าถือหันขวับสะบัดเอวออกไปจากร้านเมื่อได้เห็นสิ่งที่พอใจ
" ~, l0 Q: V; {! K7 |- E& t
“เดี๋ยว! มันยังไม่จบ!” ผมตั้งท่าจะเดินตามออกไป แต่น้องเก่งกอดขารั้งผมไว้
# P" O& H5 [7 ?0 a, v“พอเถอะคับอาเต๋อ เก่งอยากกลับบ้านแล้ว”
" u' c. D) j% q) ^“น่า. . . น้องเก่ง ขอเวลาอานิดเดียว” ผมพยายามแกะมือน้องเก่งออก จะปล่อยไปง่าย ๆ ได้ไง คนทุเรศอย่างนั้นสมควรได้รับบทเรียนซะบ้าง
. \% D2 K- f3 O6 l& R2 i.
: [& K" N* T. V; ^3 }. z( W.
" o' J6 ^+ e8 J# {# o+ Q.
, F- d8 r- t, Nขณะ ผมกำลังหาทางปลีกตัวออกจากน้องเก่ง จู่ ๆ ก็มีถ้วยไอศกรีมซันเดสีสดสวยยื่นผ่านหน้าจนผมต้องระงับกิริยาว้าวุ่นเพื่อ รักษาบุคลิกต่อหน้าผู้อื่น
( S% L1 Y4 B% x+ Z% A“เอ้าหนู ลุงให้” ชายวัยกลางคนไว้หนวดยื่นถ้วยไอศกรีมส่งถึงมือน้องเก่ง เด็กน้อยรับไว้อย่างฉงน
$ x3 o5 ^; H( i8 z/ x
“เมื่อกี้ ลุงก็เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นฝ่ายผิด แต่หนูมีความเป็นลูกผู้ชายมากรู้ไหม บางครั้งเราก็ควรลดการยึดมั่นถือมั่นลงบ้าง ปัญหาจะได้ไม่บานปลายกว่ากว่าเดิม เขาเรียก แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร” . q! o; L( h9 C7 A# ~
“คุณ สอนหลานได้ถูกต้องแล้วนะ อายุยังน้อยแท้ ๆ หายากนะคนที่เลี้ยงเด็กเป็นในสมัยนี้น่ะ” ผมได้แต่ยิ้มรับ แต่ในใจซ่อนด้วยความคุ่นเขือง แน่ละ ก็มันขัดกับปรัชญาสสารนิยม Action = Reaction ของผมนี่นา
, R9 t/ ]2 m% f O6 V/ V“อีก อย่างนะ คนแบบนั้นสักวันก็เจอดีกับตัวเข้าเองแหละ เวรกรรมมีจริง เราปล่อยให้กรรมจัดสรรเองดีกว่า อย่าเอาตัวเองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของบ่วงกรรมเลย” ลุงแปลกหน้าเริ่มจ้อยาวเกินงาม ผมจึงรีบแทรกตัดบทก่อนที่ตาลุงนี่จะยกพระไตรปิฎกทั้งตู้มาให้อ่าน
, v6 s" Q& Y# I4 r“น้องเก่ง ลุงเขาให้ไอศกรีมนะ ต้องทำยังไงครับ”
7 |- t U' d4 }, Y; M$ G% R& H“ขอบคุณคับคุณลุง” น้องเก่งโค้งไหว้อีกครั้ง.( t. F. s5 w9 b" E& e7 e: n
.7 t" i. h7 E6 W% ~
.
" F( U( O- }4 ~+ X/ }.; [2 A$ [7 t+ s/ p
ก่อน ออกจากร้านผมเห็นพนักงานสาวชูนิ้วโป้งส่งให้เรา ทำให้ผมแอบฉุกคิดขึ้นมาเล็ก ๆ ว่า บางทีผู้ชนะที่แท้จริงอาจเป็นน้องเก่งอย่างที่ลุงแปลกหน้าพูดไว้ก็ได้
! O& N# S( M5 o, d7 N: D; f( O
ณ ลานจอดรถข้างห้างสรรพสินค้า สาวออฟฟิศผมสั้นเจ้าอารมณ์กำลังมองหารถตัวเอง ปากคุยโทรศัพท์เพลินลิ้น
7 P |. Q' [6 b4 n. k“นี่แก ๆ ไม่อยากจะคุย เมื่อกี้น้องใหม่ที่ทำงานโทรชวนฉันไปกินข้าวเที่ยงพรุ่งนี้ด้วยล่ะ หล่อเริ่ดไฮโซมากเลยแก”
5 r1 }0 D, A3 ^“โถ นึกว่าเรื่องอะไร อีเฟิร์นเอ้ย แรดคงเส้นคงวานะหล่อน” ปลายสายตอบรับ
# t$ S1 M8 p' r; ^- H/ b“เอ๊า ก็คนมันสวยช่วยไม่ได้ เรตติ้งยังดีแบบนี้ค่อยชื่นใจหน่อย หายหงุดหงิดเลย”
* J. W# J% R( _. D“หงุดหงิดจากไหนอีกล่ะ เรื่องเยอะนะหล่อนน่ะ” ดูเหมือนปลายสายจะคุ้นชินกับเพื่อนจอมเหวี่ยงคนนี้เป็นอย่างดี
# @6 `8 G$ F* I4 k, K: a
“แหม จะหงุดหงิดอะไรซะอีกล่ะ ก็เรื่องเหวี่ยงใส่อีเด็กบ้าที่ทำกาแฟหกไง จะให้รีเพลย์อีกรอบก็ได้นะ สะใจสุด ๆ แกต้องมาเห็นหน้าอีอามันตอนรู้ตัวว่าเอาเรื่องฉันไม่ได้ ฉันเชิ่ดสะบัดก้นใส่หน้ามันไปเลย คิก ๆ ๆ”
9 h+ t% I# V: e: E* b- _“ฉันถามแกหน่อยเถอะเฟิร์น แกเหวี่ยงใส่คนนู้นคนนี้ไปทั่ว ไม่กลัวสักวันจะเจอคนจริงเข้าเหรอ”
" i" V; e; q& p6 U; v
“วุ้ย! ใครจะกล้า เกิดเป็นผู้หญิงได้เปรียบจะตาย ใครหือด่ากลับไอ้หน้าตัวเมียมันก็หายซ่าแล้ว” 9 p! N2 \" j+ ^! y# B
“เออ ๆ ระวังตัวหน่อยล่ะ ฉันเป็นห่วงแกนะเว้ย” . O1 D2 P# j. A6 O0 L2 ~2 P
“อุ๊ย! แก! เจอผู้ชายหล่อมาก ขาวตี๋เกาหลีใส่แว่น ขอส่องก่อน กรี๊ด ๆ” หญิงสาวตัดบทเปลี่ยนเรื่องอย่างเร็วไว 8 V6 s+ o/ ]. `! E) y
ถัด จากจุดที่สาวจอมเหวี่ยงยืนอยู่ราวสิบเมตร มีชายคนหนึ่งนั่งบริเวณที่พักสำหรับสูบบุหรี่ แต่เขาไม่สูบบุหรี่ ท่าทางเหมือนกำลังรอใครสักคน หญิงสาวมองจากระยะห่างด้วยความเขินอาย
8 i1 G, D0 F, ^" d; S/ l* R2 I& H“อยากให้แกมาเห็นกับตา หล่อมาก ๆ เหมาะเป็นพ่อของลู...โอ๊ย!!”
& c$ k5 q1 F8 Q: u
“เป็นอะไรอีเฟิร์น!” ปลายสายร้องถามด้วยความตกใจ ) Y% T/ |- L4 O
เธอต้องเบิกตาค้างเมื่อพบว่าเลือดไหลออกจากปากไม่หยุด เมื่อก้มมองลงเสื้อผ้าก็มีแต่ร่องรอยเปรอะเปื้อนเลือด ' u6 Q% B+ w' [* c! p
ขา กรรไกรของเธอถูกง้างด้วยพลังงานบางอย่าง ซึ่งเธอก็มองไม่เห็นว่ามันคืออะไรกันแน่ สัญชาตญาณบอกกับตัวเธอว่านี่ต้องไม่ใช่อุบัติเหตุ มีใครบางคนจัดการเธออย่างไม่ปรานี แต่ก็ป่วยการที่ผู้หญิงตัวคนเดียวจะฝืนแรงต้าน ฟันทุกซี่ถูกถอนออกมาพร้อมกัน กระเด็นร่วงกราวเต็มพื้นโดยมีเลือดแดงฉานเป็นฉากหลัง
7 y- f* I+ e; Q. h8 r“งั่ก ก ก ๆ ๆ” หญิงสาวล้มลงดีดดิ้น เธอไม่สามารถสื่อสารด้วยคำพูดใด ๆ ได้ในเวลานี้ สิ่งเดียวที่รับรู้ได้คือความเจ็บปวดทรมานแสนสาหัส
/ s/ S* p, Q% G$ ]. H7 a& O“เฟิร์น! เฟิร์น! แกเป็นอะไร!” ปลายสายยังคงตื่นกลัวที่ไม่สามารถล่วงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อน
+ D u8 {5 a- x& e8 [" B+ x3 Y; P“ถ้า เธอรู้ว่าบนโลกนี้มีผู้มีพลังพิเศษเช่นพวกเราอยู่ เธอคงระวังคำพูดมากขึ้น ” ชายบนม้านั่งรำพึงกับตัวเอง ไม่ใยดีต่อเพื่อนร่วมโลกที่นอนโอดครวญ
5 ~) L* l0 h( C9 c9 E0 E& B
“ลบหลู่พวกเราคนหนึ่งก็เหมือนทำกับคนทั้งตระกูล โชคร้ายที่เธอรอดมาจากเจ้านั่น ถึงต้องเจอฉันซึ่งร้ายกว่า” ; K% F8 d" x+ f0 o0 X& d) ^' W7 h3 e! z+ e
“เพราะ ยังไงซะ ยอมแก้ผ้าอนาจารคงยังดีกว่าถูกถอนฟันหมดปากละนะ หึ หึ หึ” เขาลุกขึ้นจากม้านั่ง หันหลังให้หญิงสาวผู้เคราะห์ร้าย ทิ้งให้นอนทุรนทุรายอยู่กับบทลงโทษน่าขนลุก # U c0 S% V' W
“อ้อ. . .เกือบลืม” จู่ ๆ เขาหยุดกึกเหมือนนึกบางอย่างได้ ยื่นมือไปทางโทรศัพท์ที่หล่นกับพื้น: o( h( H% M7 D# w$ J
.
0 x! u( }3 m9 A7 R s." D" z/ }( L$ v. T
.( H; S1 |- B+ @5 T4 f0 L! ]
“เฟิร์น แกอำฉันรึเปล่า!? นี่มันไม่ตลกนะเว้ย!? พูดอะไรบ้างสิ!. . . . .ตูม!!!” โทรศัพท์แชทเจ้าปัญหาถูกบดขยี้แตกกระจายราวกับมีก้อนหินขนาดยักษ์หล่นทับ
8 g) j: G) c" N. c2 y.
: K7 l- V5 u" _8 ~1 n2 V) R- N- c.
" F/ u* U# M- g9 f @9 v9 n2 y.
$ x& m9 |& q- }“นิสัย ไม่น่ารักก็อย่าใช้โทรศัพท์แบบนี้เลยนะ” ชายลึกลับขยับกรอบแว่นเข้าที่แล้วจึงจากไป. . . . บทเพลงคลาสสิคบรรเลงกล่อมเกลาจิตใจเล็ดลอดจากห้างถึงลานจอดรถ ช่างตัดกับเหตุการณ์สยองขวัญที่ทิ้งไว้เบื้องหลัง รสอันขัดแย้งกลับผสมกลมกลืนลงตัวเหมือนผลไม้เปรี้ยวฝาดชุบด้วยช็อกโกแลตหอม หวาน7 x* r, R, S' u, D4 x
" m, L. S, h# Qผมกลับมาส่งน้องเก่ง ถึงห้องเช่าเวลาสองทุ่มเศษ น้องเก่งรีบวาดรูปให้ผมตามคำสัญญาก่อนต้องจากกันไปในรถ ผมจึงใช้โอกาสนี้ขอดูผลลัพธ์แผนที่วางไว้ ใช้ตาทิพย์และโทรจิตเข้าไปดูภายในห้องของภูมิ( x1 f9 T- E1 D* X7 C' G8 o) i$ l) `& r
.
; B! k. F9 B+ ]# Q8 N! |* I.
/ V2 O. k' O! c5 R9 V4 W.4 t) f- I/ t! M& R3 d3 z
ทั้งสองกำลังนั่งุคยกัน ภูมิลูบผมพลอยเหมือนปลอบเด็กตัวเล็ก ๆ
9 k% [. z, w3 @( y( ]& o“พลอยขอโทษนะภูมิ พลอยผิดไปแล้ว” เธอสะอึกสะอื้นร่ำไห้ตาแดง
4 N, I$ r9 k: y' Q R
“ภูมิไม่เคยโกรธพลอยเลยนะ” เขายังคงส่งยิ้มเดิมให้พลอยอย่างเสมอต้นเสมอปลาย 6 H, n3 g# C7 U
“พลอยจะหางานทำแล้วละ ต่อไปนี้พลอยจะมีภูมิคนเดียวนะ” ทั้งสองมอบโอบกอดแก่กันและกันแนบแน่น: U0 z. w3 C2 m7 |8 O7 d& x
.
" }! j: b/ z9 W. l.
( W+ o* j6 \, `0 G.
6 v" C0 A; n) W4 U8 ~ Nผม ลองอ่านใจพลอยคร่าว ๆ ก็พอจะทราบว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างตลอดวัน ดูเหมือนแผนที่วางไว้ลุล่วงด้วยดี ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว ทีนี้ก็เหลือเพียงอย่างเดียว
6 u/ n7 }- x$ t& o1 a“อาเต๋อคับ เก่งวาดรูปเสร็จแล้ว” น้องเก่งส่งแผ่นกระดาษให้ผม
" Y: _: @% Z3 }9 m( `“รูปใครน่ะครับ?” ผมมองภาพอย่างเพ่งพินิจ เหมือนหนุ่มออฟฟิศใส่แว่น สวมเชิ้ตกางเกงขาวยาวเนี๊ยบเข้ารูป ท่าทางเต๊ะจุ๊ยไม่เบา
2 z8 b9 U# ~* {2 y K( X! S3 q“คนที่ช่วยน้องเก่งไม่ให้เลอะกาแฟคับ” น้องเก่งตอบอย่างมั่นใจ
0 E' Z8 \" q! e, H# r k; Q“ช่วยยังไงครับ?” ผมยิ่งฉงน ตอนกาแฟหกเห็นรอบ ๆ มีแต่ผู้หญิง แต่คนในรูปเป็นผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้
' L* c: `6 z0 U7 ~+ `
“น้อง เก่งรู้ ถึงเค้าอยู่นอกร้าน แต่เค้าก็ช่วยน้องเก่ง เค้าปัดกาแฟออกให้แบบนี้ ๆ ” น้องเก่งโบกมือประกอบ ท่าเหมือนตัวอะไรบางอย่างขว้างลูกพลัง ผมคิดว่าเราควรจะจบการสนทนาเพียงแค่นี้ก่อนจะเลยเถิดไปกันใหญ่ , {/ X) z4 O8 u- x. F, f
“เอาเถอะครับน้องเก่ง ขอบคุณมากที่วาดรูปให้อาครับ”
' o2 A" Y+ {' s. k“แต่ว่านะ. . .อามีเรื่องจะขออีกอย่าง” ผมจ้องดวงตาเด็กน้อย และส่งกระแสจิตเข้าภายใน s/ z* y6 u% J3 T* R& Q
.2 e# v7 }% B0 r- Y) }2 G# n
.
7 R) p" J7 C' |) S, E. O8 Z.
& f+ \( B( E, z% ^ I0 w' P“พาหลานมาส่งแล้วคร้าบบ” ผมเคาะประตูเบา ๆ หวังว่าสองคนนั้นคงไม่ได้จู๋จี๋กันอยู่นะ0 A3 n2 h& R v! y
ประตูเปิดออก ภูมิออกมาต้อนรับผมด้วยใบหน้าสดชื่น
& a" ]& {, s, T8 P8 \
“เหนื่อยไหมเต๋อดูแลเด็กน่ะ น้องเก่งไปซนอะไรให้อาเต๋อโกรธรึเปล่าครับ” ภูมิทักทายอย่างอารมณ์ดี ส่วนพลอยก็ยิ้มให้ผมเช่นกัน 9 C" `/ }' u; _& n# i) x1 s( u! F
“พ่อภูมิ ๆ อาเต๋อซื้อตัวต่อให้ด้วย” % Q J5 k- A U- y6 m7 ?. Z
“ว่าไงนะ. . .” ภูมิทวนขึ้น
8 I9 d Z& k: u4 |3 q“โอ๊ย ของเล่นน่ะเหรอ เรื่องเล็กน้อย อย่าใส่ใจเลย” ผมตบไหล่เขาแสดงถึงความกันเอง
/ C/ C- H" s; h$ i# o
“ไม่ ๆ เมื่อกี้น้องเก่งเรียกพ่อภูมิรึเปล่า?” ภูมิเขย่าตัวน้องเก่งอย่างตื่นเต้น " T6 @! x# Z0 o) L
“คับ? พ่อภูมิ? น้องเก่งพูดผิดเหรอคับ ” น้องเก่งหันซ้ายขวาอย่างไม่แน่ใจ 6 R O" A' V% j# \& L$ l% i
“เต๋อสอนน้องเหรอ?” ภูมิถามผม หน้าเจ้าตัวอมยิ้มแทบจะระเบิดออกมา ผมไม่ตอบอะไรได้แต่ส่งยิ้มคืน , V) s P8 n- V" \6 p
“ดีแล้วละ เรียกพ่อภูมิน่ะดีแล้วลูก” พลอยเข้ามากอดน้องเก่ง , j: Y+ k- I* n, ^# F: v- v. z
“ต่อไปนี้จะมีเราสามคนพ่อแม่ลูกนะ” เธอสรุปความคิดรวบยอดได้ง่ายแต่กินใจ หน้าที่ของผมจบลงแล้ว
0 h% B$ B& T5 ]$ `, Uเอา ล่ะ ผมไม่ควรจะอยู่ขัดขวางความสุขของครอบครัวนี้ อีกอย่างพรุ่งนี้ผมมีประชุมแอนนาเบลล์แต่เช้า ผมตกลงว่าจะหางานใหม่ที่รายได้สูงกว่านี้ให้ภูมิ แต่ต้องขอเวลาให้ผมกลับไปเตรียมตัวก่อน คู่รักทั้งสองตอบรับ ในใจผมไม่คิดอะไรนอกจากสองคนนี้เป็นเพื่อนเก่าที่ดีที่สุดเท่าที่ผมมีอยู่
2 p' q9 @. _8 ^! L7 Q& j- Dฝน ตกได้จังหวะพอดี มันเป็นฝนหลงฤดู หรือไม่ก็คงน้ำตาเทวดาที่ซาบซึ้งกับสามพ่อแม่ลูกกระมัง ภูมิหยิบร่มให้ผมเอาติดตัวไป แม้ผมจะยืนกรานว่าฝ่าฝนไปได้ก็ตาม เถียงไปเถียงมาผมก็แพ้ให้กับความตื้อของหมอนี่จนได้
1 C6 K! N' Z* z3 {+ E' ^.
5 T( v3 g/ d1 s4 V% D.) B9 p) I: f& `: R' o
.. @5 Z, u" K+ x9 W2 h1 ]1 N
“เต๋อ ภูมิมีอะไรอยากพูด ” ไม่บอกก็รู้ว่าเขาเตรียมวาทะก่อนลา เพียงแต่ผมไม่ทราบว่าเรื่องใด
7 ^" J6 _( z" V, z" n$ W* W2 ~“ขอบคุณมากนะ พบกับเต๋อครั้งนี้เหมือนภูมิเจอเทวดาเลย” ภูมิยิ้ม
9 m; B: a' P- u
“เหอะ ผมชอบเป็นฝ่ายมารมากกว่า ฤทธิ์เยอะดี” ต้องตอบสำบัดสำนวนซะหน่อย
! w" E! \& M9 ~8 l& M“แล้วก็เรื่องคืนนั้น. . .ภูมิไม่ได้ทำเพราะเมานะ” ภูมิก้มหน้าเหมือนกำลังถูกไต่สวนคดีความ
0 X2 J H1 Z7 j* ?4 D0 U$ F7 T4 r" [3 V“ภูมิอยากบอกเต๋อว่า. . . ว่า . . . เอ่อ . . .ว่า” เขายังคงอ้ำอึ้ง ใบหน้าแดงฉ่ำเหมือนแตงโม
& n/ a/ W5 Q8 y) D8 f% X3 O, {“โอเค!. . . ไม่ต้องพูดแล้ว รู้หรอกน่า!” ผมตบหลังภูมิทำเป็นเฮฮา ได้ยินหมดแล้วละ เสียงในใจเจ้านี่ดังออกซะขนาดนั้น
Y3 {' Z" f3 b5 l“ผมก็รู้สึกแบบเดียวกับนายนะภูมิ แต่. . .เป็นแบบนี้ดีที่สุดแล้วละ” เราสวมกอดกัน ไร้คำพูดใด ๆ นอกจากความรู้สึก
+ `; s }0 J7 V3 I' y) dขอบ คุณมากนะภูมิที่ทำให้ผมยังรู้สึกว่าตัวเองมีค่า แต่การเดินทางของผมยังไม่จบสิ้น ผมไม่ต้องการให้ใครต้องพัวพันกับเรื่องสกปรกหยาบช้าของผม ทางเดินที่เขาเลือกไว้ผมก็จัดการให้อยู่กับร่องกับรอยเรียบร้อยแล้ว หวังว่าสามคนนี้คงมีความสุขและดูแลกันได้โดยไม่ต้องมีผม พวกเขาเข้มแข็งมากพอที่จะใช้ชีวิตเหมือนครอบครัวอื่น ๆ และนั่นเป็นสิ่งที่ผมอยากเห็นมากที่สุด8 y* O& {% o% Z
.% b( y( ~3 X6 r" [! i- S" Y
., P, b9 n7 F5 D! p U% {! j: v
.& d: r% K+ b. |& i
.
6 d" p( V; T* u* T1 f) Rส่วนคำที่นายเปล่งออกมาในใจ ผมจะขอเก็บเป็นความลับให้อยู่กับตัวเองตลอดไป
% ]1 J) r* V E+ E t.
, z- s `" U, k, B." T2 k( v8 h1 p/ s7 P* K
.3 \' |9 |& M K. X; K0 {% k
ผมกางร่มเดินไปลานจอดรถด้วยหัวใจชุ่มฉ่ำ ไม่ต่างจากสายฝนที่โปรยปรายลงมา
นานมาแล้วนับตั้งแต่ที่ผมเลือกทางนี้และไม่เคยได้สัมผัสแง่งามภายในจิตใจมนุษย์ สักวันเมื่อภารกิจสิ้นสุดลงแล้ว ผมวาดฝันว่าจะกลับไปใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไป หวังว่าคงจะมีใครสักคนยินดีอยู่เคียงข้างผมเหมือนคู่ของภูมิและพลอย
8 x0 E' r* m4 @.# t, E3 s0 r7 F( q {
.! U, T% L& c; }% Q
.0 N5 o4 }+ h$ q% s9 h# K- V
“อารมณ์ดีจังนะครับหนุ่มน้อย”
( Y' `4 G6 t- e+ A9 q0 Z: f$ s.% h% \+ g4 U" X( F ?& l
.. ~- `/ B" D# o) [! D
.
0 U( L4 @8 B6 _* k- n' Eเจ้าของเสียงทักทำให้ผมต้องหันกลับมอง เขาหมายถึงผมแน่ ๆ$ p: l1 [) }; W) G& @! C
.
: b+ P/ F3 f: l5 M# u* N.
5 N* X; f; W. x O. z# M.8 P' i: V$ S+ U; z/ H* O) Z0 _
ชาย ที่อยู่ตรงหน้าผมท่าทางอายุมากกว่าผมไม่กี่ปี เขาสวมเชิ้ตสีน้ำเงินกางเกงสแล็คสีครีมสะอาด เนคไทค์จัดอย่างพิถีพิถัน รูปร่างสูงใหญ่ ผมสั้นเรียบร้อย สวมแว่นกรอบดำหนา พลางนึกไปถึงนายธนาคารที่ไหนสักแห่ง1 n" @5 I N3 X4 G! `8 v5 L
.4 e# e1 [& n: V0 v4 X
ไม่ใช่สิ5 I/ ~) \# r$ [) h- A
.1 f/ O& E3 w+ W! _2 c
.
9 t9 l. e H: d) Uผมควรจะนึกถึงรูปที่น้องเก่งวาดให้ผมมากกว่า
( K$ B* [* V" q( M4 H5 d' }.
5 O, `+ z# `$ {( {+ p.- e( A0 P H5 u/ w* v
ชาย ผู้ปัดกาแฟไม่ให้ลวกเนื้อตัวเด็กน้อยจากนอกร้าน ก่อนหน้านี้ผมอาจคิดว่าเป็นจินตนาการเพ้อฝันของเด็กไม่รู้ประสีประสาคนหนึ่ง แต่นาทีนี้ผมคงต้องกลับมาทบทวนเสียใหม่ ผมอาจถูกสะกดรอยตาม
2 R1 Z, t5 @6 i1 w. d" \* x6 Z6 A/ o$ c.
& O& M4 z* M- G" o4 j" i.+ \6 s) Y- W1 a& ^
. เจ้านี่ไม่มีร่ม ยืนอยู่กลางแจ้ง แต่ร่างกายกลับไม่เปียก. . .ไม่เปียกแม้แต่น้อย7 @8 k: M1 x9 N/ q# N0 c
.
& }" u- d8 `# ~( k.
1 a" u" q; i& A+ W7 [.8 C# b* B; ]: b3 A
เมื่อ จับตามองอย่างตั้งใจก็เห็นเม็ดฝนคณานับถูกดีดออกรอบกาย เฉพาะบริเวณที่เขายืนอยู่เท่านั้นที่ไม่มีร่องรอยของความเปียกชื้นใด ๆ ราวกับมีครอบแก้วกั้นตัวไว้จากโลกภายนอก
9 v6 I% S, [8 [1 B1 b( p- m.
! L0 `) k' G% E' z5 H: \.
: |8 |6 q- n/ U2 C.: i* I% k) P- e) s2 D% l( q
ไม่ว่านี่คือปาหี่ข้างถนนหรือมายากลชั้นสูงก็ตาม ก็ยังหาใช่สิ่งที่ผมกริ่งเกรงได้มากไปกว่า. . .
( C" r) S# o$ }& o$ q; Q/ S.. T" ^4 T# H3 U6 _
. i4 ?* `1 J5 @' u) M/ C$ S
.; @% v% k. _9 a: j
.
# v8 b6 R& L3 r( X. x$ i7 W& ~( A5 rนี่เป็นครั้งแรกที่ผมใช้โทรจิตอ่านใจคนไม่ได้; r* m- S0 a0 h/ n7 j$ C
.
M& O8 R# t: Y! d3 Q# [6 i/ D.7 ~7 e' w0 j. A; i f( V! @+ z, V
.
' d8 H; B; I- n+ K4 b, j# Kจบตอนที่ 10 เหี้ยมยิ่งกว่า เรื่องอื่นๆ http://www.g4guys.com/home.php?mod=space&uid=108138&do=thread&view=me&from=space. b/ l1 E$ M( s$ t6 |8 |
. O/ N$ g( X! z$ J8 n
| 
หวาดดีคราบบ หวัดดีปี 2017
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2015-12-26 17:15:55
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2015-12-26 21:30:23
โพสต์ 2015-12-27 01:05:21
โพสต์ 2016-1-5 19:21:11
