"แนวสะกดจิตเรื่องใหม่:แค้นวิปริต จิตสั่งกาม"
- \, O3 y: t. x9 B5 U. {# ]
+ g( }5 j; ^/ F% E' n, ?โดย โทรจิตคุง Palm-Plaza.com Forum
2 }5 v2 [4 m3 Oตอนที่ 10 เหี้ยมยิ่งกว่า; {; c n3 @& d: u* G! |" m5 X/ V
6 a: C b! z: h+ u' B
“อยากได้ไหมครับน้องเก่ง” ผมถามน้องเก่งที่กำลังมองกล่องตัวต่อปราสาทของเล่นอย่างใจจดใจจ่อ
" j* N: o" l; |+ ?# b( d“ไม่เอาคับ” น้องเก่งตอบ
% w) [7 n( H1 _- \; S- c
“เดี๋ยว อาซื้อให้” ใจผมอยากซื้อของเล่นให้น้องเก่งเป็นของฝากซักชุด อีกด้านหนึ่งก็คงเป็นการชดเชยสิ่งที่ตนขาดหายในวัยเด็กทดแทนให้ลูกชายเพื่อน ของเล่นเสริมสร้างจินตนาการสมัยนี้ดูล่อตาล่อใจน่าสะสมเหลือเกิน น่าเสียดายที่ผมเพิ่งพ้นวัยเรียน ๆ เล่น ๆ ไปเมื่อไม่นานนี้เอง $ T' p' X1 ~* ?0 C8 {+ }* q! _
“อา ภูมิสอนว่า ถ้ามีคนให้ของ ต้องหาอย่างอื่นมาแลกเปลี่ยนคับ” น้องเก่งพูดคล่องและใช้คำศัพท์สื่อความคิดได้ลึกซึ้งกว่าเด็กทั่วไปโดย เฉลี่ย ไม่แปลกเลย ก็ภูมิเป็นคนเลี้ยงนี่นา
8 f5 s+ k6 e8 f“กล่องใหญ่แบบนี้ เก่งจะหาอะไรมาแลกล่ะคับอาเต๋อ”
: S1 y$ `1 ]0 |, N* ?( |) L- d! o3 \- Q
“เอาแบบนี้ไหมครับ วาดรูปให้อาสักรูปก็พอ เก่งชอบวาดรูปอยู่แล้วนิ ถือว่าทำงานแลกตัวต่อไงครับ” ผมยื่นข้อเสนอ
/ K; t; O/ f5 G' m! k" Z“รูปอะไรดีคับ” เด็กน้อยเริ่มสนใจเจรจาต่อรอง มันต้องให้ได้อย่างนี้สิถึงสมเป็นลูกเจ้าภูมิ หัวไวจริง ๆ
9 L, V* \" m5 g
“รูป อะไรก็ได้ที่น้องเก่งอยากวาดให้อา แต่ตอนนี้เราซื้อของก่อนดีกว่านะ จะได้ไปหาอย่างอื่นทำกัน” ผมมัดมือชก จัดการหอบตัวต่อปราสาทกล่องใหญ่ที่สุดส่งให้แคชเชียร์คิดเงิน มั่นใจว่าเด็กฉลาดอย่างน้องเก่งคงประกอบปราสาทอัศวินมังกรสำเร็จตามภาพ ตัวอย่างหน้ากล่องได้ไม่ยากเย็นนัก ดีไม่ดีมีเจ้าภูมิอยู่ด้วยคงจะสอนให้คิดนอกกรอบ ออกแบบนอกเหนือไปจากของเดิมด้วยซ้ำ ) t+ j) W: C1 {# ~0 E. h! x
ผม ขออนุญาตภูมิพาน้องเก่งมาเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าหลังโรงเรียนเลิก โดยส่วนตัวอาจจะไม่ชอบเด็กดื้อหรือที่เรียกภาษาปากว่า “เด็กเปรต” ซักเท่าไหร่ แต่สำหรับน้องเก่งผมเต็มร้อย เนื่องด้วยวุฒิภาวะและจรรยามารยาทที่สูงเกินเด็กวัยไล่เลี่ยกัน ดังนั้น ความรู้สึกเอ็นดูจึงเกิดขึ้นอย่างง่ายดายโดยที่ไม่ต้องให้พ่อแม่สาธยาย สรรพคุณ ปราสาทอัศวินมังกรหลังนี้จึงถือเป็นรางวัลสำหรับเด็กดีอยู่ในโอวาท , n& g* ^5 k/ V& c9 O, ]
หลัง จากซื้อของเล่นชุดใหญ่แล้ว เราพากันไปทานแฮมเบอร์เกอร์และไก่ทอดที่ร้านฟาสต์ฟู้ด ผมเลือกร้านนี้เพราะมีบรรยากาศเป็นมิตรกับเด็ก ทั้งมุมสนามเด็กเล่นแบบมินิ ชุดอาหารเด็ก และการตกแต่งร้านที่ดูสดใสสบายตา ทว่าร้านนี้ก็ยังคงมีกลุ่มลูกค้าทั่วไปเป็นผู้ใหญ่วัยทำงาน บางครั้งเราจึงอาจพบเห็นปัญหาความไม่ลงรอยกันระหว่างลูกค้าทั่วไปและบุตร หลานลูกค้าคนอื่น
( i* n- i/ f6 V$ @- }# C" D+ Y.
& G, ]) D0 W: \( r+ ]. V8 O.2 R$ z4 K. a8 e! i% n- w \" \
.) i- _; n" c* m3 T+ r% \' _* O
เช่นเหตุที่เกิดขึ้นต่อไปนี้
+ e' ]* }5 D1 \* Q$ T5 d e.
P; |4 l" M3 h. k, v. N.
" p: ]9 {: Z' j" ^สาว ออฟฟิศผมซอยสั้นแต่งตัวนำสมัยกำลังใช้ความพยายามอย่างสูงในการแยกประสาท สัมผัสเพื่อสั่งอาหารและแชทโต้ตอบผ่านมือถือในคราเดียวกัน รอยยิ้มฉีกกว้างบ่งบอกว่าสิ่งแวดล้อมรอบตัวไม่มีผลกับต่อมรับรู้ของเธอ ณ เวลานี้
5 e4 k/ b8 Q' [, K0 M1 Z; ^“กาแฟร้อนได้แล้วค่ะ” พนักงานส่งถ้วยกาแฟหอมกรุ่นให้ สาวนักแชทคว้าหมับเดินกลับไปโดยไม่เอ่ยแม้เพียงคำขอบคุณ
8 [2 z5 \7 S2 [
“คิก ๆ ๆ” ใบหน้าเธอยังคงเปื้อนยิ้มจากข้อความที่โต้ตอบอย่างเพลินมือ มือข้างหนึ่งถือถ้วยกาแฟไว้หลวม ๆ & W' R |% j- h- C& r
“ว๊าย! ระวัง!” พนักงานร้องลั่น สาวออฟฟิศเดินชนน้องเก่งซึ่งกำลังจะเดินไปมุมสนามเด็กเล่น กาแฟร้อนหกไหลกระจายเต็มพื้น 2 }# F% ~9 ~/ E2 k1 G9 ]
“น้อง เก่ง!!?” ผมตกใจร้อง ตายละวา ถ้าลูกเขาบาดเจ็บจะมีหน้าไปคุยกับพ่อแม่เขาไหมเนี่ย ทั้งผมและพนักงานลุกขึ้นไปดูเนื้อตัวน้องเก่งพร้อมกัน โชคดีที่ไม่โดนกาแฟลวก / K) j# d' G, h, n5 i% j
“นี่! ดูแต่เด็กกันอยู่ได้ ไม่มีใครสนใจฉันบ้างรึไง!” เธอโพล่งขึ้นขัดจังหวะอย่างไม่สบอารมณ์
" l) V! b1 C; b p3 ?6 A“คุณ ครับ เดินไปแชทไปไม่ดูทางแบบนี้อันตรายทั้งกับตัวเองและคนอื่นนะครับ” ผมขมวดคิ้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่พยายามควบคุมให้สุภาพที่สุด
5 Z8 x* r9 B, B* l% b" x“ก็เด็กมันเดินมาชนเอง! กาแฟพี่หกเรี่ยราดเลยน้องเห็นไหม ลูกใครเนี่ย!?”
% X6 q& b3 D2 r6 r! _8 S
“หลาน ผมเองครับ” ผมพูดพลางใช้มือลูบหัวน้องเก่งซึ่งเข้าใจว่าคงขวัญเสีย แต่ดูเหมือนเจ้าหนูจะงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากกว่าว่าทำไมต้องเสียงดัง ใส่กัน 0 @9 F+ j* F" {& ` x. W
“หลานน้องเหรอ เลี้ยงดูยังไงปล่อยให้มาเดินซนไปทั่ว แบบนี้ใช้ได้ที่ไหน” เธอรัวพ่นความหงุดหงิดออกมาเป็นชุด
/ c) u; p; q0 T0 q) O! m+ L“แต่หนูเห็นนะคะว่าน้องเขาเดินหลบพี่แล้ว แต่พี่มองไม่เห็นเลยเข้าไปชน” พนักงานสาวออกตัวเป็นพยานให้
8 P1 ^7 i9 y& `1 ]9 ~" U" U
“เธอ น่ะเป็นแค่พนักงาน หุบปากไปเลย! ไม่งั้นฉันจะร้องเรียนว่าสาขานี้บริการห่วยแตก แถมสอดรู้สอดเห็นเรื่องส่วนตัวลูกค้า” สาวผมสั้นเอ็ดดังขึ้น จนกลายเป็นจุดรวมสายตาของคนในร้าน พนักงานสาวได้ยินดังนั้นก็อ้ำอึ้งทำอะไรไม่ถูก
$ \7 B. k3 k$ q* H, z8 f) k“ให้ หลานน้องขอโทษพี่ซะ จะได้ไม่เคยตัว” เธอชี้กร้าวไปยังน้องเก่ง นี่ถ้าปลายนิ้วชี้แตะถึงหน้าผากน้องล่ะก็สาบานได้ว่าผมเอาเธอตายแน่ ได้แต่กัดฟันกรอดและกำลังคิดว่าจะเอายังไงกับแม่คนนี้ดี
6 [& C- x8 L% m* R+ x( u“หลานผมไม่ผิดนะ!” ผมขึ้นเสียงเถียงคืนบ้าง
2 p* b/ g! }2 \# F8 A
“นี่ ตกลงกันดีๆ ไม่ชอบใช่ไหม! หรือจะให้ฉันด่าเสียหมาทั้งเธอทั้งหลาน!” ความเกรี้ยวกราดพุ่งถึงจุดเดือด เธอเท้าสะเอวชี้หน้าจิกทั้งผมและน้องเก่ง ไม่เหลือคราบความเป็นสาวออฟฟิศ แบบนี้ไม่ต่างจากวิญญาณแม่ค้าปากตลาดเข้าสิงร่าง 3 K0 K3 \5 T Z# o% B/ y' w, L
สิ้นสุดกันแค่นี้ ผมจะไม่ยอมอดทนอีกต่อไป แม่นี่ต้องอับอายจนแทรกแผ่นดินหนี!
& W" O2 {" I1 ?5 x# }5 ~6 T.! ^- Q4 d( V3 {9 @5 s3 [; B
. l6 [% |! d3 n- N9 o
.
& A3 `4 u* l o, \& I9 d.
5 X) `: z( i3 p# S7 x.$ D* e) K W6 x( r! {1 @
"ผมขอโทษคับ" 9 d5 u5 m1 `' Z1 W- W
น้องเก่งยกมือโค้งตัวไหว้
9 C, w- X* i) k8 o* f9 V2 yกระแสจิตของผมระงับลงทันควัน ทำไมน้องเก่งต้องทำแบบนี้ ก็ผมกำลังจะจัดการปัญหาให้แล้วไง?
z% u2 A, U2 V9 Z) U“ฮึ เห็นมะ! แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง!” เธอคว้ากระเป๋าถือหันขวับสะบัดเอวออกไปจากร้านเมื่อได้เห็นสิ่งที่พอใจ
( C6 R$ M+ ` ?! b$ |) X
“เดี๋ยว! มันยังไม่จบ!” ผมตั้งท่าจะเดินตามออกไป แต่น้องเก่งกอดขารั้งผมไว้ : @* C) ^( b4 d! c1 @4 g3 R
“พอเถอะคับอาเต๋อ เก่งอยากกลับบ้านแล้ว”
[. s7 L( r7 Q2 M- `“น่า. . . น้องเก่ง ขอเวลาอานิดเดียว” ผมพยายามแกะมือน้องเก่งออก จะปล่อยไปง่าย ๆ ได้ไง คนทุเรศอย่างนั้นสมควรได้รับบทเรียนซะบ้าง4 K& {$ c8 T3 Y" c8 `/ w" R k! g
.6 S: B; h9 | R0 W9 ^+ A/ s" E( V
.8 h' Z' d7 h& S7 I6 t0 Z
.; A6 b' w; T; y1 |
ขณะ ผมกำลังหาทางปลีกตัวออกจากน้องเก่ง จู่ ๆ ก็มีถ้วยไอศกรีมซันเดสีสดสวยยื่นผ่านหน้าจนผมต้องระงับกิริยาว้าวุ่นเพื่อ รักษาบุคลิกต่อหน้าผู้อื่น
, B8 c) W) S2 d7 K5 T" M
“เอ้าหนู ลุงให้” ชายวัยกลางคนไว้หนวดยื่นถ้วยไอศกรีมส่งถึงมือน้องเก่ง เด็กน้อยรับไว้อย่างฉงน
2 T) d4 s' ]' k0 V7 p“เมื่อกี้ ลุงก็เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นฝ่ายผิด แต่หนูมีความเป็นลูกผู้ชายมากรู้ไหม บางครั้งเราก็ควรลดการยึดมั่นถือมั่นลงบ้าง ปัญหาจะได้ไม่บานปลายกว่ากว่าเดิม เขาเรียก แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร”
6 m$ i4 `) q3 R" |' G: [! e“คุณ สอนหลานได้ถูกต้องแล้วนะ อายุยังน้อยแท้ ๆ หายากนะคนที่เลี้ยงเด็กเป็นในสมัยนี้น่ะ” ผมได้แต่ยิ้มรับ แต่ในใจซ่อนด้วยความคุ่นเขือง แน่ละ ก็มันขัดกับปรัชญาสสารนิยม Action = Reaction ของผมนี่นา
. W1 ]' K" ?( ]$ i6 N5 e" ]! [6 Z' Y“อีก อย่างนะ คนแบบนั้นสักวันก็เจอดีกับตัวเข้าเองแหละ เวรกรรมมีจริง เราปล่อยให้กรรมจัดสรรเองดีกว่า อย่าเอาตัวเองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของบ่วงกรรมเลย” ลุงแปลกหน้าเริ่มจ้อยาวเกินงาม ผมจึงรีบแทรกตัดบทก่อนที่ตาลุงนี่จะยกพระไตรปิฎกทั้งตู้มาให้อ่าน
" l t- z2 \4 |2 ?
“น้องเก่ง ลุงเขาให้ไอศกรีมนะ ต้องทำยังไงครับ” 2 `6 C% a! R! O2 E( q) Y5 l: k
“ขอบคุณคับคุณลุง” น้องเก่งโค้งไหว้อีกครั้ง.( N0 Q0 n" r& n* f0 ^$ P
.
* }& v4 p6 ~' ^# D.
2 A8 B1 g: Z# B./ I6 k9 L! D0 f+ j, h
ก่อน ออกจากร้านผมเห็นพนักงานสาวชูนิ้วโป้งส่งให้เรา ทำให้ผมแอบฉุกคิดขึ้นมาเล็ก ๆ ว่า บางทีผู้ชนะที่แท้จริงอาจเป็นน้องเก่งอย่างที่ลุงแปลกหน้าพูดไว้ก็ได้ , f) U$ s$ T! r2 _
ณ ลานจอดรถข้างห้างสรรพสินค้า สาวออฟฟิศผมสั้นเจ้าอารมณ์กำลังมองหารถตัวเอง ปากคุยโทรศัพท์เพลินลิ้น
7 N# P+ ~ G4 Z& F# B“นี่แก ๆ ไม่อยากจะคุย เมื่อกี้น้องใหม่ที่ทำงานโทรชวนฉันไปกินข้าวเที่ยงพรุ่งนี้ด้วยล่ะ หล่อเริ่ดไฮโซมากเลยแก”
5 p+ L0 I$ S$ b- ~“โถ นึกว่าเรื่องอะไร อีเฟิร์นเอ้ย แรดคงเส้นคงวานะหล่อน” ปลายสายตอบรับ
5 l, N, D# v2 G7 P4 u8 z“เอ๊า ก็คนมันสวยช่วยไม่ได้ เรตติ้งยังดีแบบนี้ค่อยชื่นใจหน่อย หายหงุดหงิดเลย”
% f( ^$ F* h7 N
“หงุดหงิดจากไหนอีกล่ะ เรื่องเยอะนะหล่อนน่ะ” ดูเหมือนปลายสายจะคุ้นชินกับเพื่อนจอมเหวี่ยงคนนี้เป็นอย่างดี
7 Y9 j# Y9 i) j2 [ E5 C( N“แหม จะหงุดหงิดอะไรซะอีกล่ะ ก็เรื่องเหวี่ยงใส่อีเด็กบ้าที่ทำกาแฟหกไง จะให้รีเพลย์อีกรอบก็ได้นะ สะใจสุด ๆ แกต้องมาเห็นหน้าอีอามันตอนรู้ตัวว่าเอาเรื่องฉันไม่ได้ ฉันเชิ่ดสะบัดก้นใส่หน้ามันไปเลย คิก ๆ ๆ”
) P: H3 i. K. p" y/ u" ` w
“ฉันถามแกหน่อยเถอะเฟิร์น แกเหวี่ยงใส่คนนู้นคนนี้ไปทั่ว ไม่กลัวสักวันจะเจอคนจริงเข้าเหรอ”
' L6 ~. C6 g9 I“วุ้ย! ใครจะกล้า เกิดเป็นผู้หญิงได้เปรียบจะตาย ใครหือด่ากลับไอ้หน้าตัวเมียมันก็หายซ่าแล้ว”
) R+ U9 R$ K0 L; h- |“เออ ๆ ระวังตัวหน่อยล่ะ ฉันเป็นห่วงแกนะเว้ย”
$ ~% A6 I8 J1 \0 s% J$ J
“อุ๊ย! แก! เจอผู้ชายหล่อมาก ขาวตี๋เกาหลีใส่แว่น ขอส่องก่อน กรี๊ด ๆ” หญิงสาวตัดบทเปลี่ยนเรื่องอย่างเร็วไว ' v* a/ O5 j& w
ถัด จากจุดที่สาวจอมเหวี่ยงยืนอยู่ราวสิบเมตร มีชายคนหนึ่งนั่งบริเวณที่พักสำหรับสูบบุหรี่ แต่เขาไม่สูบบุหรี่ ท่าทางเหมือนกำลังรอใครสักคน หญิงสาวมองจากระยะห่างด้วยความเขินอาย
3 q) r z& S9 S0 U- S9 q2 |- d“อยากให้แกมาเห็นกับตา หล่อมาก ๆ เหมาะเป็นพ่อของลู...โอ๊ย!!”
9 A, M; ^# V' V: L6 J0 T
“เป็นอะไรอีเฟิร์น!” ปลายสายร้องถามด้วยความตกใจ
( d: L0 z0 S0 u% e/ t0 Y6 n kเธอต้องเบิกตาค้างเมื่อพบว่าเลือดไหลออกจากปากไม่หยุด เมื่อก้มมองลงเสื้อผ้าก็มีแต่ร่องรอยเปรอะเปื้อนเลือด
! r5 {6 Q9 X( [7 \0 ~ขา กรรไกรของเธอถูกง้างด้วยพลังงานบางอย่าง ซึ่งเธอก็มองไม่เห็นว่ามันคืออะไรกันแน่ สัญชาตญาณบอกกับตัวเธอว่านี่ต้องไม่ใช่อุบัติเหตุ มีใครบางคนจัดการเธออย่างไม่ปรานี แต่ก็ป่วยการที่ผู้หญิงตัวคนเดียวจะฝืนแรงต้าน ฟันทุกซี่ถูกถอนออกมาพร้อมกัน กระเด็นร่วงกราวเต็มพื้นโดยมีเลือดแดงฉานเป็นฉากหลัง
4 O: {9 [# y5 N$ v* i" R
“งั่ก ก ก ๆ ๆ” หญิงสาวล้มลงดีดดิ้น เธอไม่สามารถสื่อสารด้วยคำพูดใด ๆ ได้ในเวลานี้ สิ่งเดียวที่รับรู้ได้คือความเจ็บปวดทรมานแสนสาหัส ' I1 \, C1 ^+ b. [8 f5 f
“เฟิร์น! เฟิร์น! แกเป็นอะไร!” ปลายสายยังคงตื่นกลัวที่ไม่สามารถล่วงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อน
9 a! i: H. e' w5 H/ t“ถ้า เธอรู้ว่าบนโลกนี้มีผู้มีพลังพิเศษเช่นพวกเราอยู่ เธอคงระวังคำพูดมากขึ้น ” ชายบนม้านั่งรำพึงกับตัวเอง ไม่ใยดีต่อเพื่อนร่วมโลกที่นอนโอดครวญ
3 |$ ?. I) \; f. d
“ลบหลู่พวกเราคนหนึ่งก็เหมือนทำกับคนทั้งตระกูล โชคร้ายที่เธอรอดมาจากเจ้านั่น ถึงต้องเจอฉันซึ่งร้ายกว่า”
# X9 [" }8 J2 l# P; o“เพราะ ยังไงซะ ยอมแก้ผ้าอนาจารคงยังดีกว่าถูกถอนฟันหมดปากละนะ หึ หึ หึ” เขาลุกขึ้นจากม้านั่ง หันหลังให้หญิงสาวผู้เคราะห์ร้าย ทิ้งให้นอนทุรนทุรายอยู่กับบทลงโทษน่าขนลุก . h/ S H L- S
“อ้อ. . .เกือบลืม” จู่ ๆ เขาหยุดกึกเหมือนนึกบางอย่างได้ ยื่นมือไปทางโทรศัพท์ที่หล่นกับพื้น
! o8 ?& O- _* L _" r.& o% x3 k) @* b, u) ]
.
+ @, E$ w! |/ `* F.
3 }- e/ \( ]- Y4 @; Y“เฟิร์น แกอำฉันรึเปล่า!? นี่มันไม่ตลกนะเว้ย!? พูดอะไรบ้างสิ!. . . . .ตูม!!!” โทรศัพท์แชทเจ้าปัญหาถูกบดขยี้แตกกระจายราวกับมีก้อนหินขนาดยักษ์หล่นทับ
" v2 N" h i3 {6 j& q1 B.1 V6 k) E4 g6 E4 m0 R+ ?: n: c
.
5 x( x+ {2 J" _* S5 k- c, l/ B# Z.2 s$ D! I9 _8 k6 W @
“นิสัย ไม่น่ารักก็อย่าใช้โทรศัพท์แบบนี้เลยนะ” ชายลึกลับขยับกรอบแว่นเข้าที่แล้วจึงจากไป. . . . บทเพลงคลาสสิคบรรเลงกล่อมเกลาจิตใจเล็ดลอดจากห้างถึงลานจอดรถ ช่างตัดกับเหตุการณ์สยองขวัญที่ทิ้งไว้เบื้องหลัง รสอันขัดแย้งกลับผสมกลมกลืนลงตัวเหมือนผลไม้เปรี้ยวฝาดชุบด้วยช็อกโกแลตหอม หวาน9 q* K9 r- z# W. Q; {0 t- ?
1 {2 H* i) z: X& n' zผมกลับมาส่งน้องเก่ง ถึงห้องเช่าเวลาสองทุ่มเศษ น้องเก่งรีบวาดรูปให้ผมตามคำสัญญาก่อนต้องจากกันไปในรถ ผมจึงใช้โอกาสนี้ขอดูผลลัพธ์แผนที่วางไว้ ใช้ตาทิพย์และโทรจิตเข้าไปดูภายในห้องของภูมิ
% @9 v% r5 f( O% i# l! [/ ~.
( C. d; D6 e. u$ G.( ^+ P. ^2 K' Y9 b
.
2 Y" e6 t+ O* [9 r( @. P0 Sทั้งสองกำลังนั่งุคยกัน ภูมิลูบผมพลอยเหมือนปลอบเด็กตัวเล็ก ๆ9 r3 k2 n/ q: t- {
“พลอยขอโทษนะภูมิ พลอยผิดไปแล้ว” เธอสะอึกสะอื้นร่ำไห้ตาแดง
4 R. t# n; H7 Q* J“ภูมิไม่เคยโกรธพลอยเลยนะ” เขายังคงส่งยิ้มเดิมให้พลอยอย่างเสมอต้นเสมอปลาย
" I6 [5 n* K- f6 ?% ~
“พลอยจะหางานทำแล้วละ ต่อไปนี้พลอยจะมีภูมิคนเดียวนะ” ทั้งสองมอบโอบกอดแก่กันและกันแนบแน่น+ e7 j! x z% Y) f4 [. {/ J
.
* \# J1 S% d. r# |) C' Q# r.1 I+ O) w* f( |5 l* D
.
: @4 {9 m2 \: N, Nผม ลองอ่านใจพลอยคร่าว ๆ ก็พอจะทราบว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างตลอดวัน ดูเหมือนแผนที่วางไว้ลุล่วงด้วยดี ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว ทีนี้ก็เหลือเพียงอย่างเดียว
( M0 `7 P5 j! R“อาเต๋อคับ เก่งวาดรูปเสร็จแล้ว” น้องเก่งส่งแผ่นกระดาษให้ผม
# t9 G, g. z. a1 a0 a“รูปใครน่ะครับ?” ผมมองภาพอย่างเพ่งพินิจ เหมือนหนุ่มออฟฟิศใส่แว่น สวมเชิ้ตกางเกงขาวยาวเนี๊ยบเข้ารูป ท่าทางเต๊ะจุ๊ยไม่เบา
' c: y4 Q/ `: T4 R& y# R' u
“คนที่ช่วยน้องเก่งไม่ให้เลอะกาแฟคับ” น้องเก่งตอบอย่างมั่นใจ . l$ W" g! m# k; E
“ช่วยยังไงครับ?” ผมยิ่งฉงน ตอนกาแฟหกเห็นรอบ ๆ มีแต่ผู้หญิง แต่คนในรูปเป็นผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ 3 k4 B, |3 e$ f. b4 d! i& [3 E* w
“น้อง เก่งรู้ ถึงเค้าอยู่นอกร้าน แต่เค้าก็ช่วยน้องเก่ง เค้าปัดกาแฟออกให้แบบนี้ ๆ ” น้องเก่งโบกมือประกอบ ท่าเหมือนตัวอะไรบางอย่างขว้างลูกพลัง ผมคิดว่าเราควรจะจบการสนทนาเพียงแค่นี้ก่อนจะเลยเถิดไปกันใหญ่ % ^ R* Z8 ?& N1 r
“เอาเถอะครับน้องเก่ง ขอบคุณมากที่วาดรูปให้อาครับ”
; X, e" q! M9 j4 y8 g7 m“แต่ว่านะ. . .อามีเรื่องจะขออีกอย่าง” ผมจ้องดวงตาเด็กน้อย และส่งกระแสจิตเข้าภายใน! r9 a" R" ^! m [8 z
.
+ k* d! }/ I( l# O. o# ?; V9 b.! r% ^2 @, N& f2 R1 {
.
0 E( h; ^+ U7 W' r“พาหลานมาส่งแล้วคร้าบบ” ผมเคาะประตูเบา ๆ หวังว่าสองคนนั้นคงไม่ได้จู๋จี๋กันอยู่นะ5 }+ R/ ^' f9 [% {4 w
ประตูเปิดออก ภูมิออกมาต้อนรับผมด้วยใบหน้าสดชื่น
1 P: J6 ]7 v& K( V8 e“เหนื่อยไหมเต๋อดูแลเด็กน่ะ น้องเก่งไปซนอะไรให้อาเต๋อโกรธรึเปล่าครับ” ภูมิทักทายอย่างอารมณ์ดี ส่วนพลอยก็ยิ้มให้ผมเช่นกัน
4 p/ }8 F# y. L u“พ่อภูมิ ๆ อาเต๋อซื้อตัวต่อให้ด้วย”
: j4 ]2 w+ v$ b% q* A+ S5 ?“ว่าไงนะ. . .” ภูมิทวนขึ้น
/ v: C9 u4 s) A- T) y
“โอ๊ย ของเล่นน่ะเหรอ เรื่องเล็กน้อย อย่าใส่ใจเลย” ผมตบไหล่เขาแสดงถึงความกันเอง 0 I9 V, d2 h) ~* ~ H" A9 C+ V
“ไม่ ๆ เมื่อกี้น้องเก่งเรียกพ่อภูมิรึเปล่า?” ภูมิเขย่าตัวน้องเก่งอย่างตื่นเต้น 8 S& n7 L, S& p( o8 K, Y- {* q
“คับ? พ่อภูมิ? น้องเก่งพูดผิดเหรอคับ ” น้องเก่งหันซ้ายขวาอย่างไม่แน่ใจ 6 U* q9 T6 P5 L& C3 i+ k; |
“เต๋อสอนน้องเหรอ?” ภูมิถามผม หน้าเจ้าตัวอมยิ้มแทบจะระเบิดออกมา ผมไม่ตอบอะไรได้แต่ส่งยิ้มคืน
& c' {( M( y6 }" C2 n" f“ดีแล้วละ เรียกพ่อภูมิน่ะดีแล้วลูก” พลอยเข้ามากอดน้องเก่ง
( A# H5 v* D/ l& ]% _* X“ต่อไปนี้จะมีเราสามคนพ่อแม่ลูกนะ” เธอสรุปความคิดรวบยอดได้ง่ายแต่กินใจ หน้าที่ของผมจบลงแล้ว
6 h$ e* _$ L& Q7 O% F7 Kเอา ล่ะ ผมไม่ควรจะอยู่ขัดขวางความสุขของครอบครัวนี้ อีกอย่างพรุ่งนี้ผมมีประชุมแอนนาเบลล์แต่เช้า ผมตกลงว่าจะหางานใหม่ที่รายได้สูงกว่านี้ให้ภูมิ แต่ต้องขอเวลาให้ผมกลับไปเตรียมตัวก่อน คู่รักทั้งสองตอบรับ ในใจผมไม่คิดอะไรนอกจากสองคนนี้เป็นเพื่อนเก่าที่ดีที่สุดเท่าที่ผมมีอยู่
2 Z# Z* B% R6 f% s& }ฝน ตกได้จังหวะพอดี มันเป็นฝนหลงฤดู หรือไม่ก็คงน้ำตาเทวดาที่ซาบซึ้งกับสามพ่อแม่ลูกกระมัง ภูมิหยิบร่มให้ผมเอาติดตัวไป แม้ผมจะยืนกรานว่าฝ่าฝนไปได้ก็ตาม เถียงไปเถียงมาผมก็แพ้ให้กับความตื้อของหมอนี่จนได้
( t3 _ L5 O; W* \.
0 b0 ?2 i# _3 { C8 B- N& e.
6 y6 u) E( E5 k+ [0 O2 x! J.! y' I) y' E3 ~) h9 J3 H- `' I
“เต๋อ ภูมิมีอะไรอยากพูด ” ไม่บอกก็รู้ว่าเขาเตรียมวาทะก่อนลา เพียงแต่ผมไม่ทราบว่าเรื่องใด
7 P7 }+ L2 o8 Z" x0 e5 H“ขอบคุณมากนะ พบกับเต๋อครั้งนี้เหมือนภูมิเจอเทวดาเลย” ภูมิยิ้ม
, W: V- o. |9 U
“เหอะ ผมชอบเป็นฝ่ายมารมากกว่า ฤทธิ์เยอะดี” ต้องตอบสำบัดสำนวนซะหน่อย
, F) q5 F" b. M“แล้วก็เรื่องคืนนั้น. . .ภูมิไม่ได้ทำเพราะเมานะ” ภูมิก้มหน้าเหมือนกำลังถูกไต่สวนคดีความ
* r R0 v7 i; f8 b2 I: B9 \& q3 R9 K“ภูมิอยากบอกเต๋อว่า. . . ว่า . . . เอ่อ . . .ว่า” เขายังคงอ้ำอึ้ง ใบหน้าแดงฉ่ำเหมือนแตงโม
' s/ }" T* i& G1 P“โอเค!. . . ไม่ต้องพูดแล้ว รู้หรอกน่า!” ผมตบหลังภูมิทำเป็นเฮฮา ได้ยินหมดแล้วละ เสียงในใจเจ้านี่ดังออกซะขนาดนั้น
! a/ H5 p( p5 V% E8 K5 l4 ?! @
“ผมก็รู้สึกแบบเดียวกับนายนะภูมิ แต่. . .เป็นแบบนี้ดีที่สุดแล้วละ” เราสวมกอดกัน ไร้คำพูดใด ๆ นอกจากความรู้สึก / `4 R7 I9 u- ]% d _8 d
ขอบ คุณมากนะภูมิที่ทำให้ผมยังรู้สึกว่าตัวเองมีค่า แต่การเดินทางของผมยังไม่จบสิ้น ผมไม่ต้องการให้ใครต้องพัวพันกับเรื่องสกปรกหยาบช้าของผม ทางเดินที่เขาเลือกไว้ผมก็จัดการให้อยู่กับร่องกับรอยเรียบร้อยแล้ว หวังว่าสามคนนี้คงมีความสุขและดูแลกันได้โดยไม่ต้องมีผม พวกเขาเข้มแข็งมากพอที่จะใช้ชีวิตเหมือนครอบครัวอื่น ๆ และนั่นเป็นสิ่งที่ผมอยากเห็นมากที่สุด7 e! a2 G& E- N& t3 q8 E
.. j6 V x, d1 C$ W( [+ f
.# U3 L) z& k/ X. ]3 k
.+ O& k5 g+ z1 p: U
.
3 X& g) U4 L" d& f( jส่วนคำที่นายเปล่งออกมาในใจ ผมจะขอเก็บเป็นความลับให้อยู่กับตัวเองตลอดไป2 @$ y1 p3 K( M5 c9 ~
.
8 p6 m+ N M; U5 M9 Y* P/ n: g8 x.7 A4 n$ D+ y$ S; p
.6 [7 `$ y2 K7 b7 z0 [
ผมกางร่มเดินไปลานจอดรถด้วยหัวใจชุ่มฉ่ำ ไม่ต่างจากสายฝนที่โปรยปรายลงมา นานมาแล้วนับตั้งแต่ที่ผมเลือกทางนี้และไม่เคยได้สัมผัสแง่งามภายในจิตใจมนุษย์ สักวันเมื่อภารกิจสิ้นสุดลงแล้ว ผมวาดฝันว่าจะกลับไปใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไป หวังว่าคงจะมีใครสักคนยินดีอยู่เคียงข้างผมเหมือนคู่ของภูมิและพลอย
6 s1 p. u- P- t.8 v7 D# N6 d @$ j5 M2 g
.8 ^3 M$ n' ]! D3 \' U7 N# m
.$ I7 q7 }0 o& P$ t9 ]" s$ r" Y) A/ E
“อารมณ์ดีจังนะครับหนุ่มน้อย”- E! W4 V% D" |- s, }/ b
.7 ~& j1 S4 q! w
.- r6 v- ^# W5 ^/ y1 [( y9 H
.
' B. S @! ~3 ~! h+ m# v1 qเจ้าของเสียงทักทำให้ผมต้องหันกลับมอง เขาหมายถึงผมแน่ ๆ: d+ ?: R2 J8 x1 b% J" C/ [" C
.
+ P5 y7 S2 l5 K, C) }.
1 b" }2 N T1 Z) g8 a.1 B' Y0 [, y2 t0 u$ ~3 H! U
ชาย ที่อยู่ตรงหน้าผมท่าทางอายุมากกว่าผมไม่กี่ปี เขาสวมเชิ้ตสีน้ำเงินกางเกงสแล็คสีครีมสะอาด เนคไทค์จัดอย่างพิถีพิถัน รูปร่างสูงใหญ่ ผมสั้นเรียบร้อย สวมแว่นกรอบดำหนา พลางนึกไปถึงนายธนาคารที่ไหนสักแห่ง7 D" C$ a1 @( {0 B" V9 g
.
5 d" v1 k, W! Q" B$ D* uไม่ใช่สิ
5 `9 t& }; f( L* B. ?.1 `9 z& G7 @+ |& h" t
.
+ \: P: I% W' Uผมควรจะนึกถึงรูปที่น้องเก่งวาดให้ผมมากกว่า; s1 y3 H8 Q; H( b1 ~! k+ q( @
.. u: ?. k: r. p$ h5 ]! T
.1 C2 x/ E1 m9 D- P7 `8 g' S
ชาย ผู้ปัดกาแฟไม่ให้ลวกเนื้อตัวเด็กน้อยจากนอกร้าน ก่อนหน้านี้ผมอาจคิดว่าเป็นจินตนาการเพ้อฝันของเด็กไม่รู้ประสีประสาคนหนึ่ง แต่นาทีนี้ผมคงต้องกลับมาทบทวนเสียใหม่ ผมอาจถูกสะกดรอยตาม! f0 d- F5 X) i' Y. H2 D
.
% K8 G$ ]$ l( Z; y, t: Y/ j.. }; m8 Z# T+ i( H; O- y: k5 Q
. เจ้านี่ไม่มีร่ม ยืนอยู่กลางแจ้ง แต่ร่างกายกลับไม่เปียก. . .ไม่เปียกแม้แต่น้อย
0 a" X# F) b9 F, f3 W.
* s- u/ a6 S8 U.
9 D9 N: j w; }' g% s7 K8 W _, p' M.
/ o+ p6 m/ ?9 S. f7 ~/ fเมื่อ จับตามองอย่างตั้งใจก็เห็นเม็ดฝนคณานับถูกดีดออกรอบกาย เฉพาะบริเวณที่เขายืนอยู่เท่านั้นที่ไม่มีร่องรอยของความเปียกชื้นใด ๆ ราวกับมีครอบแก้วกั้นตัวไว้จากโลกภายนอก% F/ K* P" {) E+ X+ e
.
t8 G6 B C/ P2 t/ ?0 m' M, M0 i.- ?8 ?9 c9 R* i, _1 T7 T) _
.
; D. i" M% B h) j _' E. r ^ไม่ว่านี่คือปาหี่ข้างถนนหรือมายากลชั้นสูงก็ตาม ก็ยังหาใช่สิ่งที่ผมกริ่งเกรงได้มากไปกว่า. . .
' Y. ~5 J Q! }+ Y6 i4 {.. ?. u0 B3 {! ?
.
2 w3 w3 e+ O" n0 @& |.
; w9 A$ v6 l* x% o1 ~.
/ m6 m1 K& f6 h( R W$ ?4 Z. t `นี่เป็นครั้งแรกที่ผมใช้โทรจิตอ่านใจคนไม่ได้
! G0 Q$ h5 a* o3 D. ~+ P., [" k; ^. f2 A# g6 J7 L B
.
1 F+ B, u8 u- ~. i+ R$ j% n& `, q.. F4 N% |6 D" Y
จบตอนที่ 10 เหี้ยมยิ่งกว่า เรื่องอื่นๆ http://www.g4guys.com/home.php?mod=space&uid=108138&do=thread&view=me&from=space
. O5 T1 B) E3 u- F: b0 h9 d/ e6 x4 H' ^ ^, k+ X ~
|