|
◊C h a p t e r 2◊
ปี ศ า จ นั ก จู บ
“มึงได้ดูข่าวปะวะ” ลมเอ่ยขึ้นกลางโต๊ะอาหาร
ขอบฟ้าเงยหน้า “ข่าวไรวะ?”
ลมยกน้ำขึ้นจิบ “แม่งออกมาติดต่อกันหลายวันละ”
เวลหันมาเลิกคิ้ว “ใช่ข่าวเด็กวัยรุ่นชายไรนั้นปะ”
“เออใช่ น่ากลัวสัด” คนจุดประเด็นทำหน้าแหยง
สเปเชียลละความสนใจจากจานข้าวเมื่อได้ยินเพื่อนของตนคุยกัน
“ข่าวไรวะ?”
“ก็ที่แม่งบอกหลายวันมานี้มีคดีคนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยไง”ลมเอ่ย
เวลพยักหน้าหงึกหงัก “ละคนที่หายไปมีแต่หน้าตาดีๆ ทั้งนั้นด้วยนะที่สำคัญแม่งมีแต่ผู้ชายวัยประมาน 18 ถึง 20 ต้นๆ”
สเปเชียลขมวดคิ้ว “เชี่ยน่ากลัวหวะ”
เพียวยกยิ้ม “เออ ระวังไว้เหอะมึง”
“เออ กูกลับก่อนละ ฝากจ่ายด้วย” สเปเชียลขยับลุกขึ้น วางเงินไว้บนโต๊ะ
ลมเงยหน้ามองตาม “รีบไปไหนวะไอ้เป”
“เชี่ย ก็ไปขอเรื่องพรุ่งนี้ไง” เจ้าตัวชูนิ้วกลาง
เพื่อนในกลุ่มหัวเราะขำ “เออๆๆ ดีๆ ขอให้ได้นะมึงเดี๋ยวเจอกัน” สเปเชียลโบกไม้โบกมือ เดินออกมาที่นัดหมาย พลางมองหาคนขับรถที่ส่งข้อความมาบอกว่าถึงแล้วได้ซักพักนึง
“ม่ามี๊~”
เมื่อพ้นประตูบ้าน สเปเชียลวิ่งเสียงหวานโผเข้ากอดเอวแม่ของตนอย่างออกอาการที่เรียกว่าอ้อนเสียเต็มประดา
“อะไรๆ จะเอาอะไรอีกล่ะ”
คนเป็นแม่หันมามองลูกชายคนเดียวของตัวเองเอ่ยปากถามยิ้มๆ ด้วยความเอ็นดู
เขาช้อนตามอง “คือเมื่อ 3 วันก่อน สเป 20 แล้วใช่ปะ”
“เอ่า ถามอะไรเนี่ยเด็กคนนี้ ก็ใช่น่ะสิ”
“คือ……เสาร์นี้เพื่อนชวนสเปไปกินเลี้ยงแหละ”
“แล้วเมื่อ 3 วันก่อน เลี้ยงไม่พอเหรอที่บ้านน่ะ” แม่เอ่ยแซว
ทำเอานึกไปถึงงานเลี้ยงเมื่อ 3 วันก่อน ที่เจ้าตัวเรียกเพื่อนเกือบทั้งคณะมาฉลองกันซะข้ามวันทำเอาคนในบ้านหัวหมุน วิ่งเติมน้ำเติมอาหารกันให้วุ่นไปหมด
“มันไม่เหมือนกันอะม่ามี๊ ให้สเปไปนะ”
“หืม? ไปไหน ไปกับใครดูแลตัวเองได้เหรอ”
“ได้สิครับ ตามสัญญาสเป 20 แล้วนะแล้วเพื่อนก็ไปกันเยอะ เพื่อนในกลุ่มไปหมดเลย เดี๋ยวมีเพื่อนในห้องตามไปอีกอ่ะ”
“เอ้าๆ โอเคๆ แล้วจะกลับบ้านกี่โมงหรือจะนอนไหน”
“เย่! ม่ามี๊น่ารักที่สุดเดี๋ยวไปนอนคอนโดเพียวก็ได้ครับ”
“โอเค แล้วดูแลตัวเองดีๆ ล่ะ 20 แล้ว ตามสัญญาแม่ก็จะปล่อย แต่ต้องรู้จักผิดรู้จักถูก โตแล้วนะรู้มั้ย”
“คร้าบ”
สเปเชียลตอบรับพลางกอดคนเป็นแม่แน่นก่อนจะต้องผละออกมาเมื่อเสียงโทรศัพท์ดัง
~ แค่อยากให้เธอได้รู้ อยากให้เธอลองเธออาจจะยังไม่พร้อม จะยอมรักใครจริงสักคน โอกาส…ปิ๊ป!
“เออ ว่าไงไอ้เพียว”
((ได้บัตรผ่านมั้ยครับคุณสเป))
“เออ ฟรี กูนอนคอนโดมึงนะ”
((เหยดเปิดซิงผับครั้งแรกของน้องสเปงั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ 3 ทุ่มพี่ไปรับนะจ๊ะ))
“เออ เจอกัน”
สเปเชียลวางหูจากเพียว ก่อนทิ้งตัวลงนอนบนเตียงพลางคิดในใจ
‘ผับครั้งแรกเหรอ…..ก็ดีล่ะมั้ง’
“เออ กูถึงละ เออ อยู่กะไอ้สเป มึงอยู่ไหน?เคโต๊ะเดิมนะ เดี๋ยวเข้าไปๆ เจอกัน ปะมึงพวกไอ้ลมอยู่โต๊ะละ”
เพียวยืนคุยโทรศัพท์อยู่หน้าร้านตกลงกับปลายสายเสร็จสรรพก่อนจะหันมาบอกสเปเชียลที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆเขาคว้าแขนลากเข้าร้านไป
“เหยด น้องสเป มาเปิดหูเปิดตาเหรอครับ”
“สัด”
“มาๆๆ นั่งๆ ไอ้ฟ้ามึงชงเหล้ามาให้ไอ้เปดิ๊”
“แล้วนี่คนอื่นๆ อ่ะ”
สเปเชียลเอ่ยถามขึ้นหลังจากนั่งลงเมื่อมองไปรอบโต๊ะแล้วเห็นแค่ ลม กับ ขอบฟ้า
“เออ ไอ้ปั้น ไอ้เขากำลังมาพวกเพื่อนในคณะลุกไปเต้นกันละ” ลมตอบ ยื่นแก้วให้ “แม่งมาถึงกันตั้งแต่ผับเปิดละมั้งตอนกูมาก็แดกกันไปหลายขวดละ”
สเปเชียลรับมาจิบไปอึกนึงก่อนจะหันไปแซวคนผสม
“มึงใส่เพียวให้กูเลยปะเนี่ยไอ้ฟ้า”
“อ้าวเชี่ย โทษๆ กูคงหนักมือไปหน่อยชินตอนผสมให้ไอ้ลมมัน เอาใหม่ปะ?”
เขาหัวเราะขำๆ ยกแก้วกระดกจนหมด “ไม่เป็นไรๆ แก้วหน้าบางกว่านี้นะมึงไม่งั้นมึงแบกกูกลับกันแน่”
หากแต่เจ้าตัวก็พูดไปแบบนั้นแหละใครจะไปรู้ว่าคุณปู่ที่รักจับเหล้า เบียร์ แอลกอฮอลทุกรูปแบบกรอกปากเขาตั้งแต่ขึ้นม.ปลาย ใหม่ๆ เรื่องคอทองแดงเนี่ยขอให้บอก แต่ของแบบนี้เก็บไว้ก่อนคงดีกว่าเหมือนคำ ที่ปู่เคยบอก “มีอะไรอย่าเปิดให้เขาดูเสียหมดใช้เมื่อควรใช้ บอกเมื่อควรบอก”
“เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“เฮ้ยเดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน”
ลมว่าขึ้นเตรียมจะลุกตามก่อนต้องชะงักเมื่ออีกฝ่ายบอกไม่เป็นไร เพียวก็ไปเข้าห้องน้ำอยู่อีกทั้งที่โต๊ะตอนนี้ก็มีแค่เขา สเปเชียล และ ขอบฟ้า ถ้าเขาไปขอบฟ้าก็ต้องนั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียว จึงพยักหน้าตอบตกลงไป
ปึ้ก!
“อึก….”
“เฮ้ย ! เป็นไรป่าวครับ?!?!!”
เมื่อสเปเชียลเดินเลี้ยวเข้าทางไปห้องน้ำก็ต้องตกใจเมื่อรู้สึกว่าเตะอะไรเข้าพอก้มไปมองก็เจอคนนั่งหมดแรงหน้าตาเจ็บปวดอยู่ที่พื้นเขารีบก้มลงไปเพื่อจะช่วยเหลือ แต่ก็ต้องตาเบิกกว้างชะงักงันเมื่อฝ่ายที่นั่งหมดแรงเมื่อครู่ จู่ๆก็ดึงท้ายทอยเขาเข้าไปประกบปากอย่างเร็วด้วยความตกใจจึงเผลอเผยอกลีบปากออกเปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนฉกเข้ามากวาดไปทั่วโพลงปากแบบหิวกระหาย ลิ้นเล็กพยายามหลบก้อนเนื้อแปลกปลอมในปากแต่ก็ถูกไล่ต้อนจนหมดทางหนี คนแปลกหน้ากำลังจูบเขาอย่างจาบจ้วงดุดันคล้ายจะกลืนกินลิ้นเขาเข้าไปยังไงยังงั้น ทำเอาเขาเข่าอ่อนหมดแรงอย่างช่วยไม่ได้เหมือนจูบครั้งนี้จะเนิ่นนานกินเวลาไปทั้งชีวิต…เขาหมดเรี่ยวแรงราวกับถูกสูบพลังงานชีวิตไป…. นานหลายอึดใจฝ่ายตรงข้ามจึงยอมผละออก เขาหอบหนักพยายามโกยอากาศเข้าปอดอย่างคนไม่รู้วิธีหายใจ…..จูบแรก ก็ร้อนแรงซะจนรับมือไม่ไหว รวดเร็วซะจนไม่ทันได้เตรียมใจ
“อ่า…โทษทีไม่รู้ว่าหายใจไม่เป็น”
สเปเชียลที่กำลังหอบหนักๆ อยู่ เงยหน้าขึ้นมองต้นเสียงหรือคนที่พึ่งปล้นอากาศและจูบแรกจากเขาไป ตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออก ปากพะงาบๆ เพราะอยากจะด่าไอ้คนตรงหน้าเสียเต็มปะดาแต่อยู่ๆ สมองก็ตื้อคิดคำพูดคำด่าอะไรไม่ออกซะงั้น
“สเปมึงมาทำไรตรงนี้วะ”
เสียงเพียวดังมาจากข้างหลัง เขาหันไปก็เจอเจ้าของเสียงที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำยืนอยู่
“อ้าว! หวัดดีซี มากะใครวะ” เพียวหันไปทักคนที่ยืนอยู่ข้างๆ สเปเชียล
“มากับเพื่อนในคณะ ไปก่อนนะ”
เจ้าตัวตอบรับ โบกไม้โบกมือเดินไปเพียวจึงละความสนใจมาที่เพื่อนข้างตัว
“เป็นไรวะมึงดูหอบๆ หน้าแดงเชียว เมาเหรอ?”
เขาอึกอัก “มะ…ไม่มีไรกูไปเข้าห้องน้ำแปป”
“เออ กูรอตรงนี้นะมึง!”
สเปเชียลยกมือขึ้นปาดปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินหลบเพียวเข้าห้องน้ำไปแว่วเสียงเพื่อนรักตะโกนบอกไล่หลังมาเขาเดินเข้าห้องน้ำปิดประตูดังปังก่อนจะเอามือลูบหน้า ทบทวนกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่มันรวดเร็วแต่เนิ่นนานราวกับมีคนหยุดเวลารอบข้างเงียบสนิทไม่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวอะไร เหมือนหูอื้อไปชั่วขณะแล้วก็เหมือนมีคนกดเพลย์ตอนที่ได้ยินเสียงเพียวดังขึ้นนั่นแหละ……เขาช็อคไป พลางตะโกนอยู่ในใจ
‘ไอ้เชี่ย แม่งจูบกู ! ไอ้ซี! ไอ้ซีที่แม่งดูดปากกับผู้หญิงในห้องน้ำเมื่อเช้าสินะ แม่งบ้าเหรอไงวะเที่ยวไล่ดูดปากคนอื่นไปทั่วแม่งเอ้ย !’
ทำไงได้ล่ะก็ปู่ที่รักไม่เคยสอนวิธีหายใจขณะจูบซักหน่อย……เขานึกแค้นในใจที่ตกใจจนตัวแข็ง ถ้าเป็นปกติเขาคงสอยคางอีกฝ่ายร่วงไปแล้วแค่มันเร็วจนไม่ทันได้ตั้งตัวต่างหาก! คราวหน้ากูไม่พลาดแล้วเว๊ย !
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-1-17 09:49:19
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-1-17 10:31:40
โพสต์ 2016-1-17 12:57:46
โพสต์ 2016-1-17 17:38:03
โพสต์ 2016-1-18 13:25:14
โพสต์ 2016-6-5 15:18:24