|
◊C h a p t e r 3◊
S a l y e ’ s S e c r e t
“คุณปู่ครับ”
“หืม? ว่าไงไอ้แสบ”
“เล่าเรื่องซารายให้ฟังอีกสิครับ”
“ฮ่ะๆ ชอบจริงเลยนะ อยากเจอเหรอ”
ชายชราก้มลงมาหาเด็กน้อยก่อนจะลูบหัวด้วยความเอ็นดู
“อยากเจอครับ !”
“โตขึ้นเมื่อไหร่ อาจจะเจอก็ได้นะ”
ปิ๊ป ปิ๊ป ปิ๊ป ปิ๊ป ปิ๊ป !
“อะ….7 โมงแล้วเหรอเนี่ย”
สเปเชียลควานมือหาต้นเสียงที่ปลุกเขาจากห้วงนิทรารมณ์กดปิดนาฬิกาปลุก แล้วงัวเงียลุกขึ้นตื่น พลางแว่วเสียงแม่เรียกจากด้านล่าง
“กินข้าวเช้ามั้ยลูก?” แม่เอ่ยทักเมื่อเห็นลูกชายเดินลงมาจากข้างบน
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณพ่อคุณแม่ไม่ล่ะครับเดี๋ยวสเปไปกินบนรถละกันสายแล้ว”
“ทีหลังก็ตื่นให้มันเช้าๆ หน่อยสิแล้วนี่จะให้คนเอารถออกเลยมั้ย”
ชายวัยกลางคนใบหน้าหล่อเหลามีเพียงรอยย่นที่บ่งถึงอายุปรากฏบริเวณหางตาเล็กน้อยเงยหน้าจากหนังสือพิมพ์ขึ้นมาเอ่ยปากคุยกับลูกชาย
“วันนี้เดี๋ยวผมขับไปเองครับมีทำรายงานไม่รู้จะกลับกี่โมง”
พอหมดบทสนทนาสเปเชียลก็เดินออกจากบ้านมา กดเปิดรถBMW สีดำมันแวบของเขา
เขาค่อนข้างจะสนิทกับแม่มากกว่าจึงเรียกแทนตัวเองว่าสเปเสมอเหมือนตอนคุยกับคุณปู่ที่รักของเขา แต่กับผู้เป็นพ่อ แววตานิ่งเรียบท่าทีสุขุมแบบนั้น ทำเอาเขารู้สึกเกร็งไม่น้อยคุยทีไรรู้สึกเป็นทางการขึ้นมาแบบแปลกๆ ด้วยบรรยากาศนิ่งๆ รอบตัวของคนเป็นพ่อก็ทำให้เขารู้สึกเกรงใจทุกครั้ง และเหมือนพ่อเองก็ดูจะไม่ค่อยชอบให้เขาแทนตัวเองว่าสเปซะด้วย มันคงดูหน่อมแน้มไปหน่อย…ใช่ว่าเขาชอบแต่มันติดไปแล้วหนิ
ครอบครัวของสเปเชียลเป็นหมอมาตั้งแต่รุ่นคุณทวดที่บ้านเป็นเจ้าของโรงพยายาบาลเอกชนขนาดใหญ่ที่ดีที่สุดในประเทศมีอยู่ทั่วทุกจังหวัด คุณปู่ที่รักก็มักจะพาไปเดินดูตามแผนกต่างๆ ของโรงพยาบาลหยิบจับอุปกรณ์ต่างๆ ให้ดูเสมอ เป็นเหตุให้สเปเชียลซึมซับมาแต่เด็กจึงเลือกเรียนต่อคณะแพทย์ศาสตร์เพื่อสืบทอดกิจการต่อไป
“โอเค วันนี้จบคลาสแค่นี้ สำหรับรายงานวิจัยให้หาข้อมูลหัวข้อที่จะทำมานำเสนอในชั่วโมงหน้านะคะ”
อาจารย์ประจำวิชาโครงงานวิจัยอิสระสั่งงานตอนจบชั่วโมงแล้วเดินลากส้นสูงออกไป
“จะทำโครงงานหัวข้ออะไรดีวะ”
“กูอยากทำเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตหวะ”
“สัตว์เหรอ?”
“น่าเบื่อไปปะวะ?”
“งั้นทำมนุษย์ปะล่ะ เลือกมาซักเคส”
พออาจารย์เดินออกไปหนุ่มๆก็จับกลุ่มตีวงกันพูดคุยเรื่องหัวข้อที่จะทำสเปเชียลนั่งฟังเฉยๆ คิดถึงเรื่องความฝันวันนี้ เขาไม่ได้ฝันถึงปู่มาซักพักแล้ว…
“ทำเรื่องซารายด์มั้ย”
เขาเอ่ยออกไป เพื่อนๆ ในกลุ่มหันขวับมามองเป็นตาเดียว
“เออ น่าสนใจ กูลืมเรื่องนี้ไปแล้วนะเนี่ย”
“นั่นดิ เอาปะละกูเคยดูหนังเกี่ยวกับซารายด์ด้วยเมื่อ 3-4 ปีก่อน”
“งั้นตกลงเอาเรื่องซารายด์นะ? กูจะได้ไปโพสจองในเพจวิชา”
“เคร”
หลังจากเงียบเสียงกันไปนิดอึดใจเดียวทั้งกลุ่มก็ส่งเสียงบอกเห็นด้วยกันยกใหญ่ แววตาดูตื่นเต้นรู้สึกสนุก ในใจหลังจากนั้นพวกเขาก็ชักชวนกันไปที่ห้องสมุดกลาง เพื่อเริ่มหาข้อมูลไปนำเสนอ…
“ซารายด์ ซารายด์ ซาราย….”
ลมพูดพร่ำไปเรื่อยขณะเดินลากนิ้วไปตามชั้นหนังสือเพื่อหาข้อมูล
“ลองไปเอาหนังมาดูปะละ? น่าจะช่วยได้นะแบบเป็นข้อย่อย ซารายด์ในความคิดมนุษย์ที่ปรากฏในสื่อ” เวลเสนอขึ้นมา
“เออ เดี๋ยวกูไปดูตรงมุมภาพยนต์ให้” สเปเชียลรับคำเห็นด้วย แล้วอาสาเดินไปค้นให้ตรงมุมภาพยนต์
“ไหนวะ รหัส T6002 ก็อยู่ตรงนี้หนิ…………เจอแล้ว! อุ้บ!”
ระหว่างที่สเปเชียลกำลังจ้องตัวเลขที่ชั้นหนังเพื่อหารหัสที่เขาไปค้นมาจากคอมพิวเตอร์เมื่อครู่ก็ต้องส่งเสียงร้องดีใจเพราะเจอสิ่งที่ตามหา แต่ก็ต้องร้องอุทานออกมาเสียงหลงเพราะผลุดลุกขึ้นกระทันหันไปชนเข้ากับใครคนนึง
“อะ…โทษ- เฮ้ย! แก!”
เขาลุกขึ้นหยิบกล่องดีวีดีที่หล่นลงพื้นไปเพราะแรงกระแทกก่อนจะลุกขึ้นตั้งใจขอโทษที่ไม่ทันระวังด้วยอีกฝ่ายที่มีความสูงต่างกันมากนักเขาจึงต้องถึงกับแหงนหน้ามอง แต่พอเงยหน้าขึ้นก็พบกับใบหน้าคมจมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาวละเอียด ที่สำคัญสีตาที่น่าหลงใหลนั่น…….ตาของเขาเป็นสีน้ำตาลทอง…….เขาที่ว่าก็ไอ้คนที่ขโมยจูบเขาไปเมื่อวันก่อนนั่นไง!
“อ้าว…ใครละนะ” คนตรงหน้าเลิกคิ้วขึ้น
“เฮ้ย คราวที่แล้วมึงมาทำทุเรศใส่กู กูยังไม่ได้ด่าเลยนะเว้ย!”
สเปเชียลเริ่มโมโหในท่าทีนิ่งเฉยของอีกฝ่ายที่หลุบตาต่ำมองเขานิ่งๆราวกับจะย้ำถึงส่วนสูงที่ห่างกัน
“อ่อ…..” ซีลากเสียงยาวคล้ายกำลังนึก “ในผับสินะ โทษที”
เขาเอ่ยออกมาห้วนๆ แล้วทำท่าจะเดินไปด้วยความหงุดหงิดสเปเชียลไม่ยอม วิ่งไปกระชากแขนอีกฝ่ายหมายจะให้หันกลับมาแต่ก็ต้องตกใจเมื่อตัวเขาเองกลับเป็นฝ่ายถลาเข้าไปชน ….เขาคิดในใจ
‘คนบ้าอะไรตัวหนักชะมัด’
ซีหันมาคว้าตัวสเปเชียลไว้สายตาเหลือบต่ำลงไปที่กล่องหนังที่ร่วงลงพื้นตามแรงถลาของอีกฝ่ายเขาผลักไหล่สเปเชียลให้กลับไปยืนตรงเบาๆ แต่ก็แรงสำหรับอีกฝ่ายซีก้มลงหยิบกล่องดีวีดีขึ้นมาดู …...
‘SALYE’S SECRET’ ?
“เฮ้ย! เอาคืนมานะเว้ย”
สเปเชียลเห็นอีกฝ่ายยืนจ้องกล่องนิ่งเขาเอื้อมมือไปหมายจะคว้าของคืนมา แต่ด้วยความต่างของส่วนสูง เพียงแค่คนตรงหน้ายกมือขึ้นสูงกว่าเดิมเขาก็คว้าไม่ถึงแล้ว…
“สนใจเหรอ?”
ซีถามออกมานิ่งๆ ตายังมองไปที่กล่องดีวีดี
“อะไร?!?!”
สเปเชียลฮึดฮัดตอบกลับด้วยความโมโหกระชากเสียงให้รู้ว่ากำลังไม่พอใจ ซีเหลือบตามองเล็กน้อยนิ่งไปนิดก่อนจะเอ่ยปากต่อ
“สนใจเรื่องนี้เหรอ?”
เขาพูดพลางหันหน้ากล่องดีวีดีมาทางสเปเชียล
“แล้วยุ่งไรวะ??!”
สเปเชียลตอบไปด้วยความโมโหก่อนคนทั้งคู่จะชะงักเมื่อมีเสียงบุคคลที่สามดังขึ้น
“ไอ้สเป ไมนานจังวะ หาไม่เจอเหรอ?”
เวล เดินมาตามเพราะเห็นเพื่อนของตนหายไปนานจนน่าสงสัยแต่ก็ต้องหยุดมองเมื่อเห็นอีกคนยืนอยู่ด้วย
“อะ”
ซีเหลือบมองเวลเพียงนิดก็ส่งกล่อง ดีวีดีให้สเปเชียลก่อนจะเดินออกไป สเปเชียลคว้ากล่องไวๆ แบบหงุดหงิดเต็มที่แล้วเดินหน้าหงิกมาหาเพื่อนของตน
“มึงคุยอยู่กับซีเหรอ?” คนข้างตัวถามขึ้นระหว่างเดินกลับโต๊ะ
เขาชะงักไปเล็กน้อย “ป่าว กูทำกล่องหล่นมันก็แค่หยิบให้”
เมื่อถึงโต๊ะพวกเขาก็จัดการแบ่งหนังสือเกี่ยวกับซารายด์ที่ขนมาจากชั้นวางหนังสือคนละเล่ม 2 เล่ม และตกลงกันว่าพรุ่งนี้ค่อยเอาแผ่นหนังไปเปิดดูพร้อมกันที่บ้านของสเปเชียล
ความเงียบเข้าปกคลุมโต๊ะของ 6 หนุ่ม เมื่อทุกคนเริ่มลงมืออ่าน และเก็บข้อมูลในหนังสือตรงหน้าของตนเอง
SALYE (อ่านว่า : ซารายด์)
ลักษณะทั่วไป : ว่องไวรวดเร็ว แข็งแรง ประสาทสัมผัสทางการได้ยิน
และมองเห็นดีกว่ามนุษย์10 เท่า
ลักษณะกายวิภาค : มีกายภาพไม่ผิดแผกไปจากมนุษย์ ส่วนสูงมาตราฐานอยู่ที่1
เมตร 80 เซนติเมตร หรือมากกว่า มวลน้ำหนักประมาณ 100-
120 กิโลกรัมด้วยความหนักของกล้ามเนื้อ น้ำหนักจึงไม่ปรากฎ
เป็นรูปร่าง ทางกายภาพจึงไม่ใหญ่โต
สีนัยน์ตา : โดยมากเป็นสีฟ้าเข้ม หรือสีเทาเงิน พบสีทองในบางซารายด์
สีผม : สีดำ สีน้ำตาลสีขาว และ สีเงิน
สีผิวหนัง : ขาวจัด
ลักษณะนิสัย : มีมันสมองฉลาดเป็นเลิศ โดยมากรักสงบ และ จิตใจดี
เพศ : ไม่ปรากฏเพศเมีย
การขยายพันธุ์ : ไม่มีบันทึกไว้
ต้นกำเนิด : ไม่ระบุชัด
ปัจจุบัน : หายสาบสูญ
สเปเชียลไล่สายตาอ่านไปตามหน้าหนังสือข้อมูลพื้นฐานส่วนมากเขารู้อยู่แล้ว….….นัยน์ตาสีทองเหรอ? ……..ทำเอาคิดถึงสีตาของใครคนนึงเลยแหะ…..
| 
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-1-17 10:17:13
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-1-17 11:54:27
โพสต์ 2016-1-17 22:13:24
โพสต์ 2016-1-19 22:24:15
โพสต์ 2016-6-5 15:23:39
โพสต์ 2018-5-4 19:44:47