แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tanya เมื่อ 2016-1-20 13:44
◊ C h a p t e r 3 0 ◊
ไ ว รั ส
สถานที่ลึกลับที่ห่างไกลออกมาจากมาตัวเมืองไม่มาก สถานที่ที่ไม่สะดุดตา สถานที่ที่มีการป้องกัน แน่นหนา สถานที่ที่ไม่มีใครเคยผ่านเข้ามาเห็น สถานที่ที่ซารายด์อย่างซีไม่คิดฝันจะมาเหยียบ
สถานที่ที่เป็นอันตรายต่อดวงใจของเขา เป็นที่ที่เขาเพียรมาทุกคืนตลอดช่วงอาทิตย์ที่ผ่าน
“เคลียร์ทางเข้าไปห้องควบคุมระบบปรับอากาศได้แล้ว”เอ็กซ์เอ่ยเสียงเรียบ
ซีพยักหน้าก่อนจะดูข้อมูลที่เอ็กซ์ยื่นมาให้ดู
เอ็กซ์กับพวกทำงานกันเร็วมากใช้เวลาไม่ถึงอาทิตย์ก็สามารถเจาะช่องเข้าไปห้องระบบใจกลางองค์กรได้
ซ้ำยังหาวันที่มีประชุมใหญ่องค์กรได้อย่างรวดเร็ว แค่ซีเข้าไปปล่อยไวรัสที่ห้องนั้น ทุกอย่างก็จบ
ซึ่งคือวันนี้…
เขามีโอกาสแค่ครั้งเดียว
หากครั้งนี้พลาดไป ไม่รู้เมื่อไหร่จะมีโอกาสอีก จังหวะเวลาดีๆ แบบนี้มาถึงแล้ว
ซีกับเอ็กซ์แอบเข้าไปข้างในองค์กรด้วยกันโดยมีซารายด์อีก3 ซารายด์อยู่เฝ้าด้านหน้า
ระหว่างทางที่เข้าไปทางด้านบนหลังคา ตามริมขอบต้องคอยขยับหลบกล้องวงจรปิดที่พวกเขาได้ตรวจสอบและบันทึกข้อมูลองศาเก็บไว้หมดแล้ว
สมกับเป็นองค์กรล่าซารายด์…
กล้องวงจรปิดเป็นแบบพิเศษจับสัญญาณด้วยเลเซอร์ความไวระดับที่ซารายด์อย่างเขาเคลื่อนไหวเร็วๆก็สามารถจับได้
ซ้ำยังมีหลายจุดจนหลบกันเหนื่อยลากเลือดต้องลองซ้อมหลายทีจนล้าไปเป็นวันเหมือนกันหากแต่ก็ต้องเก็บอาการเพราะกลัวเด็กนั่นผิดสังเกตุ คิดดูแล้วมนุษย์ก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัว
ทะเยอทะยาน
เอาแต่ใจ
ต้องการอะไรต้องเอาให้ได้
บางทีซีเองก็เข้าใจที่เอ็กซ์เกลียดมนุษย์ได้ขนาดนั้น
หากแต่วันนี้เขาเองรู้สึกพิเศษกับมนุษย์เสียแล้ว…
และคงเป็นมนุษย์คนเดียวที่จะทำให้เขารู้สึกแบบนี้ได้ บางทีอาจจะไม่เกี่ยวกับเพราะเด็กนั่นเป็นมนุษย์หรือเป็นสิ่งมีชีวิตประเภทไหน แต่เพราะเด็กนั่นเป็นตัวเอง…
เพราะสเปเชียลคือสเปเชียล
“ซี นายต้องลงไปในปล่องนี้” เอ็กซ์เรียกบอกพลางชี้ลงไปที่ช่องตรงหน้าที่เชื่อมต่อไปภายใน
“อืม”
เอ็กซ์หรี่ตามองซี “ระวังด้วย จากตรงนี้อันตรายมากแล้ว”
ซีพยักหน้ารับ แล้วก้าวขาจะลงไปแต่ต้องชะงักเพราะอีกฝ่ายเรียกไว้
“ซี”
คนถูกเรียกหันไปมอง “……..”
“ไม่ว่าจะยังไง” เอ็กซ์ถอนหายใจ “อย่าให้พวกมันได้เลือดไป…เด็ดขาด”
ซีพยักหน้ารับอีกครั้งหากแต่ในใจรู้ดีว่าอีกฝ่ายต้องการจะพูดอะไร
ซารายด์เมื่อสิ้นลมจะสลายเป็นผง และแน่นอนว่า…หากเพลี่ยงพล้ำการแก้ไขที่ดีที่สุดและถูกต้องที่สุด
คือการดับลมหายใจตัวเอง
เขาเหลือบมองเอ็กซ์แล้วเอ่ยคำที่คิดก่อนจะกระโดดลงไป
“ไม่มีวันพลาด…เพื่อเด็กนั่น”
หลังจากเข้าในช่องแล้วก็เข้ามาโผล่ที่บริเวณบนฝ้าอาคารช่องแสงมองทะลุผ่านลงไปด้านล่างได้ อาคารนี้ถูกออกแบบมาให้งานระบบฝ้าเชื่อมต่อกันทั้งหมดจึงเป็นการง่ายสำหรับเขาที่จะเคลื่อนตัวไปตามระแนงเหล็กของฝ้าอาคาร
ให้ตายสิแม้แต่บนฝ้ายังมีกล้องกับเลเซอร์…
เขาไม่แปลกใจที่พบคนเยอะขนาดนี้อยู่ในองค์กรมองจากสายตาแล้วไม่น่าจะน้อยกว่า 2-3 ร้อยคน…
เขากำลังจะฆ่าคนมากขนาดนี้…
หรือความจริงแล้วมันไม่ควร
ภาพสีหน้าสับสนและกังวลของเด็กนั่นแวบคิดมาในหัว...หลังจากที่เขาบุกไปช่วยตอนถูกจับตัวไป…
เด็กนั่นจะเสียใจอีกมั้ยนะ
แต่ถ้าไม่ทำวิธีนี้เขาเองเองก็คิดไม่ออกแล้วว่าควรทำยังไงต่อ
ในเมื่อคนพวกนี้จะตามล่าพวกพ้องเผ่าพันธุ์เขา…
ซ้ำยังมุ่งร้ายต่อคนที่เขารัก
เขาไม่คิดจะฆ่ามนุษย์เหมือนที่เอ็กซ์คิดไม่ใช่มนุษย์ทุกคนหรือทั้งโลกที่เขาอยากฆ่า
มีแค่กลุ่มคนที่คิดร้ายต่อเขาอีกทั้งยังเป็นสิ่งมีชีวิตที่จิตใจตกต่ำแบบนี้…
ถ้าเขาฆ่า…
เด็กนั่นจะกลัวเขามั้ย
จะเกลียดเขารึเปล่า ระหว่างที่เขาคิดอยู่นั้นเขาก็มาถึงห้องที่คิดว่าน่าจะเป็นของเจ้าขององค์กร มองลงไปจากช่องแสงด้านบน ก็พบห้องที่ดูหรูหราและกว้างขวางที่ห้องที่ผ่านๆ มาโต๊ะตัวใหญ่กระจกดำตั้งอยู่ผนังด้านนึง และก็ต้องขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อสายตาไปสะดุดอยู่ตรงบอร์ดที่ผนัง รูปสเปเชียล?
ไอ้พวกนั้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเด็กนั่นสินะ พวกมันประเมินซารายด์ต่ำเกินไป…
ซารายด์ปกติก็ไม่ธรรมดาอยู่แล้ว ยิ่งเป็นซารายด์อย่างเขา...
ซารายด์ที่เริ่มมีความรู้สึก ‘รัก’ ในมนุษย์อย่างซี
มันน่ากลัวกว่านั้นหลายเท่านัก
ซีตรงไปตามแผนที่ที่เอ็กซ์เจาะข้อมูลมาให้อย่างรวดเร็วหลังความลังเลในความคิดเขาหายไปตั้งแต่เจอรูปและข้อมูลของสเปเชียลในห้องนั้นไม่นานเขาก็มาถึงห้องควบคุมระบบปรับอากาศของอาคาร…
เขามองขนาดความใหญ่ของมันแล้วก็ต้องถอนหายใจ
ใช้พลังพิเศษมันเหนื่อย
ยิ่งใช้เยอะเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเหนื่อย
แล้วดูจากขนาดอาคารบวกกับขนาดห้องเครื่องควบคุมแล้วเขาคงเหนื่อยเกินกว่าจะคาดเดาได้เลย…
เขาน่าจะพกเอนไซม์มาด้วย ไม่สิต้องพูดว่า พกคนให้เอนไซม์…
คิดเพ้อเจ้อผิดกับนิสัยในหัวได้ซักพักก็ขยับตัวเตรียมลงมือ
เขาแบมือ 2 ข้างออกมาไอดำจางๆ เรืองออกมาช้าๆ และเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงเวลา
เมื่อไอดำลอยออกจากฝ่ามือซี มันก็ค่อยๆ จางลงเรื่อยๆแล้วเริ่มระเหยออกไปทำหน้าที่ของมัน
ไม่นาน… ใช้เวลาไม่นาน แค่เพียงอึดใจเดียว ทุกอย่างก็จะจบ ปล่อยไวรัสไปได้ครึ่งทางจากที่ตั้งเป้าไว้เขาก็เริ่มเหงื่อตก เขาใช้พลังมากเกินไป… ยิ่งเป็นสิ่งที่ไม่เคยทำแบบนี้ด้วยแล้ว ยิ่งทำให้เขาหมดแรงเอาง่ายๆ
“อึก…”
ซีทรุดเข่าลงข้างนึงแล้วไอดำจากมือก็หายไปเขาหอบหายใจเล็กๆ ด้วยความอึดอัด รู้สึกได้ว่าหัวใจเต้นเร็วและแรงผิดปกติ แค่นี้คงพอแล้ว
เขาคิดในใจก่อนจะขยับตัวลุกแล้วกระโดดขึ้นไปบนฝ้าอาคารอย่างทุลักทุเลเคลื่อนตัวหลบกล้องและเลเซอร์เหมือนตอนมา แต่หากครั้งนี้ทำได้ยากและลำบากกว่ามากเพราะหมดแรงจากการกระทำเมื่อครู่
เขารู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินเสียงโวยวายโหวกเหวกดังมาจากเบื้องล่าง…ได้ผลสินะ
ขณะที่เขาจะขยับตัวลุกเพื่อไปต่อด้วยความอ่อนแรงของมือทำให้จับพลาด...
ตกลงไปข้างล่าง
หลังกระแทกพื้นอย่างแรงเจ็บแปลบและจุกไปทั่วช่วงหลังและท้อง หลับตาเพราะความเจ็บไปไม่นานเมื่อลืมตาขึ้นก็ต้องชะงักเมื่อพบจุดเลเซอร์สีแดงส่องอยู่บริเวณอกหางตามองรอบด้านก็พบว่าคือห้องที่เขาคิดว่าเป็นของเจ้าขององค์กรบอร์ดที่มีรูปสเปเชียลติดอยู่ยังคงอยู่ที่เดิม
คนถือปืนตรงหน้า...หัวหน้าองค์กรสินะ
เขากัดฟันกรอด เลือกที่จะนิ่งเพราะหากขยับคนตรงหน้าเหนี่ยวไกแน่นอน...
กระสุนพุ่งทะลุผ่านหัวใจ...เขาตาย
ใบหน้าที่คุ้นเคยของเด็กนั่นแวบขึ้นในหัว...
จะโกรธแค่ไหนนะถ้ารู้....
อยากเห็นหน้าจัง
“แกคือซารายด์ที่อยู่กับเด็กนี่สินะ ” อีกฝ่ายพูดกลั้วหัวเราะมองที่รูปสเปเชียล
“ไม่ต้องกลัว...ไม่ตายหรอกแค่สลบน่ะ...ไม่ยอมให้ร่างแกสลายไปหรอก ฉันต้องใช้แก”
ระหว่างที่คนตรงหน้าหัวเราะสะใจ เขาก็หลับตาลง
ปึง!
แต่ก็ต้องลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงกระแทกจากด้านบนและของหล่นแตกซีเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อภาพตรงหน้าคือสเปเชียลยืนขมวดคิ้วอยู่ข้างๆ คนถือปืนเมื่อครู่ที่ทำปืนหล่นจากมือไปแล้ว ตัวแข็งเกร็งคุกเข่า อยู่ที่พื้น
“สเปเชียล...” เขาพึมพำออกมาอย่างงงๆ
“กดจุดไง ไม่รู้จักเหรอ”
สเปเชียลขมวดคิ้ว หันมามองซีด้วยสายตาคาดโทษแล้วเอ่ยประชดเสียงดุ
แต่น่าแปลกที่ซียิ้ม...
ก่อนที่จะได้ทำอะไรคนถูกกดจุดก็เริ่มกระตุกชักมีสีหน้าอึดอัดทรมาณ และนิ่งไปเหมือนไร้วิญญาณซีเบิกตากว้าง...ไวรัส!
‘ไวรัสมีผลต่อทุกสิ่งมีชีวิตยกเว้นซารายด์’
เด็กนั่นเป็นมนุษย์!
ซีพุ่งเข้าหาสเปเชียล โอบกอดไว้ทั้งตัว
“สเปเชียลกลั้นหายใจ! อย่าหายใจเข้าไป”
เขาตะโกนเสียงดังอย่างควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ขยับอ้อมกอดให้แนบชิดเข้าไปอีกไวรัสของเขาลอยในอากาศได้นานกว่าที่คิด แทรกซึมเข้าทางลมหายใจและผิวหนัง…การที่เขาอ่อนแรงและพลาดท่าโดนจับได้มันไม่ได้อยู่ในแผนและยิ่งกว่านั้นการที่สเปเชียลมาอยู่ในอาคารนี้ด้วยมันนอกเหนือความคาดหมาย!
ซีรีบพาสเปเชียลออกจากอาคารให้เร็วที่สุดก่อนที่คนในแขนเขาจะกลั้นหายใจไม่ไหว ระหว่างทางที่ออกมาคนหมดลมหายใจนอนเกลื่อนอยู่รอบด้าน จำนวนน้อยกว่าที่เขาคาดไว้คิดว่าไวรัสคงจะกระจายได้ไม่ทั่วทุกห้อง ตอนนี้คงหนีกันไปหมดแล้ว
แต่แค่ฆ่าเจ้าขององค์กรได้ก็พอแล้ว…พวกมันคงกลัวจนไม่กล้ามายุ่งกับเขาอีกมนุษย์ควรจะกลัวซารายด์ได้แล้วตั้งแต่ตอนนี้ การต่อกรกับสิ่งที่เหนือกว่าด้วยความเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้ไม่ใช่สิ่งที่ดีนัก…
ทุกอย่างมันควรจบลงที่แผนสำเร็จลุล่วงด้วยดีไม่ใช่หรอ?
และทุกอย่างมันก็ควรจบลงตรงที่เขาเข้ามาปล่อยไวรัสที่นี่แล้วก็กลับไปที่คอนโดก่อนฟ้าจะสางเพื่อไปทำเป็นเหมือนนอนหลับสนิทอยู่ข้างๆเด็กนี่ตลอดทั้งคืนไม่ใช่รึไง?
...แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้?!
ซีเร่งความเร็วจนออกมาพ้นอาคารเมื่อเอ็กซ์เห็นร่างของคนที่ไม่ควรจะเห็นออกมาพร้อมกับซีก็ขยับตัวลุกจากยอดไม้ด้วยความตกใจก่อนจะกระโดดลงไปหาทันที
“เกิดอะไรขึ้น”
“ไม่รู้เด็กนี่มาได้ไง!” ซีตอบโต้เสียงดังอย่างกังวล
เอ็กซ์หันไปบอกซารายด์อีก 3คนข้างๆ ให้จัดการเรื่องทั้งหมดต่อ ก่อนจะพาซีกับสเปเชียลขึ้นรถเพื่อกลับคอนโดก่อน
“เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น!” คิวเปิดประตูห้องนอนเล็กออกมาเพื่อได้ยินเสียงดังจากนอกห้องเขาร้องถามอย่างตกใจเมื่อเห็นซีอุ้มสเปเชียลที่ไม่ได้สติเข้ามาพร้อมกับเอ็กซ์
ซีเคลื่อนตัวไปวางสเปเชียลที่เตียงในห้อง “โดนไวรัส”
คิวนิ่งค้างไป
“เขาออกไปได้ยังไง!” ซีหันไปตวาดลั่นใส่คิวที่ยืนอยู่
“พี่ซีใจเย็นๆ ก่อนนะฮะ” ไอรีบเดินเข้ามาห้ามก่อนที่ซีจะสติแตกไปมากกว่านี้
ซีหายใจออกแรงๆ ด้วยอารมณ์แล้วหันมามองสเปเชียลเขาลูบผมสเปเชียลด้วยความกังวล ขยับจับชีพจร อีกฝ่ายเรื่อยๆ
คิวและไอเห็นแบบนั้นก็ค่อยๆ ขยับตัวออกจากห้องให้ซีได้สงบสติเอ็กซ์ที่ทำท่าจะตามออกไปด้วยก็กลับชะงักหันมามองซีอีกครั้ง
เอ็กซ์มองภาพตรงหน้าแล้วก็ต้องขมวดคิ้ว “ซี นายเคยให้เลือดสเปเชียลใช่มั้ย”
“…………..” ซีไม่ตอบ แต่หันกลับมามองคนถาม
“ไม่ต้องมองแบบนั้น ตอนเจาะข้อมูลองค์กรเผอิญรู้มา” ซีถอนหายใจแล้วหันหน้ากลับมามองสเปเชียล
“เขาไม่ตายหรอก ไวรัสนายไม่มีผลกับซารายด์ในกายเขามีเลือดซารายด์ไหลเวียนอยู่คงช่วยได้บ้าง” เอ็กซ์ว่าเสียงอ่อนแล้วเดินออกจากห้องไป
ซีครุ่นคิดตามคำพูดของเอ็กซ์ แต่ก็ไม่วางใจ…
ในเมื่อสเปเชียลเป็นมนุษย์
เลือดที่ให้ไปมากพอจะรักษาชีวิตจากอาการบาดเจ็บและแผลตอนนั้นได้ แต่มันจะไปช่วยต้านไวรัสเขาได้ซักแค่ไหนกันเชียว
เขาคิดแล้วก็ขยับลุกไปหยิบอุปกรณ์ฉีดยาที่เตรียมไว้เผื่อฉุกเฉินมารอฉีดให้สเปเชียลหากเข้าสู่ภาวะอันตราย
เด็กนี่ต้องเจออันตรายหนักๆ ติดๆ กันขนาดนี้ก็เพราะเขา
เพราะมาถูกซารายด์อย่างเขารัก
ซีเอื้อนเอ่ยคำขอโทษเบาๆ ที่ข้างหูสเปเชียลแล้วขยับกอดรัดแน่น
‘ขอโทษ ไม่เป็นไรแล้วนะสเปเชียล’
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-1-20 13:43:07
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-1-20 16:44:29
โพสต์ 2016-1-22 21:21:57
โพสต์ 2016-1-24 14:17:17
