A Touch of Friendship: สังคมจะน่าอยู่ เมื่อมีผู้ให้แบ่งปัน ฝากไวเป็นข้อคิดด้วยนะคะชาวจีโฟกายทุกท่าน
!!!!!โปรดหยุด!!!!! : พฤติกรรมการโพสมั่วๆ / โพสแต่อีโมโดยไม่มีข้อความประกอบการโพส / โพสลากอักษรยาว เช่น ครับบบบบบบบบ, ชอบบบบบบบบ, thxxxxxxxx, และอื่นๆที่ดูแล้วน่ารำคาญสายตา เพราะถ้าท่านไม่หยุดทีมงานจะหยุดท่านเอง
ขอความร่วมมือสมาชิกทุกท่านโปรดโพสตอบอย่างอื่นนอกเหนือจากคำว่า ขอบคุณ, thanks, thank you, หรืออื่นๆที่สื่อความหมายว่าขอบคุณเพียงอย่างเดียวด้วยนะคะ เพื่อสื่อถึงความจริงใจในการโพสตอบกระทู้ และไม่ดูเป็นโพสขยะ
กระทู้ไหนที่ไม่ใช่กระทู้ในลักษณะที่ต้องโพสตอบโดยใช้คำว่าขอบคุณ เช่นกระทู้โพล, กระทู้ถามความเห็น, หรืออื่นๆที่ทีมงานอ่านแล้วเข้าข่ายว่า โพสขอบคุณไร้สาระ ทีมงานขอดำเนินการตัดคะแนน และ/หรือให้ใบเตือนสมาชิกที่โพสขอบคุณทันทีที่เจอนะคะ
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-3-16 05:22:19
ฉันชื่อ รินเคยทำงานอยู่ธนาคารแต่รู้สึกเบื่อกับการทำงานพ่วงขายประกันเลยลาออกมาทำงานบริษัทตามคำชวนของเพื่อนๆที่ลาออกมาทำงานบริษัทก่อนหน้านี้ ฉันมีหลานชายคนหนึ่ง ชื่อ ออมเป็นลูกของพี่ชาย อายุเพิ่งย่างเข้า 14ตัวเตี้ยกว่าฉันและตัวเล็กดูแล้วเหมือนเด็กตัวเล็กๆออมมาพักกับฉันในช่วงปิดเทอมเล็กเพื่อพักผ่อนสมองฉันยังโสดอายุก็ปาไป28กว่าๆแล้วแต่ยังดูสาวสวยเมื่อเทียบกับวัยเดียวกันตัวฉันไม่สูงมากข้อนข้างเตี้ยด้วยซ้ำหน้าอกก็ใหญ่พอประมาณไม่ใหญ่อะไรมากผิวฉันขาวเนียนไร้ริ้วรอยฉันเคยมีแฟนสมัยตอนเรียนแต่ก็เลิกร้างกันไปส่วนเรื่องอย่างว่าก็เคยมีกับแฟนเก่าแค่ไม่กี่ครั้งซึ่งก็นานมาแล้วพอเรียนจบได้ทำงานฉันก็บ้างานเรื่องอย่างว่าฉันก็ค่อยๆลืมไปนอกจากว่าจะมีอารมณ์จริงๆจึงจะช่วยตัวเองสักครั้งหลานชายฉันมาอยู่กับฉันได้4วันแล้วแกเป็นคนค่อนข้างเรียบร้อยวันๆเอาแต่เล่นคอมซึ่งก็ตามประสาเด็กสมัยนี้แต่สิ่งที่แปลกออกไปก็คือสายตาที่เขามองฉันกับคำพูดที่สั่นเครือเวลาที่พูดกับฉันเวลาที่ฉันแต่งตัวนุ่งสั้นหรือใส่เสื้อผ้าบางๆตอนอยู่บ้านแต่ฉันไม่ได้ใส่ใจอะไรจนกระทั่งวันหนึ่งเรื่องที่ไม่น่าเกิดก็เกิดขึ้นกับฉันจนได้ ฉันได้รับการติดต่อจากบริษัทที่สมัคงานไว้ให้ไปสัมภาษงานในวันรุ่งขึ้นฉันจึงแต่งตัวเตีรยมพร้อมไปสัมภาษงานโดยฉันใส่เสื้อเชิดแขนสั้นสีเหลือง(สีนำโชคของฉันเลย)กระโปรงสั้นสีเทามันสั้นเลยหัวเข่ามาครึ่งขาและสวมรองเท้าซ้นสูงคู่งามที่ซื้อมาเพื่องานสำคัญโดยเฉพาะที่จริงฉันไม่ชอบใส่ซ้นสูงเท่าใหร่เพราะใส่แล้วมันปวดน่องมาก การสัมภาษงานเป็นไปได้ด้วยดีเพราะการการันตีจากเพื่อนๆของฉันที่ทำงานอยู่ที่นี่อยู่ก่อนฉันก็แค่รออีก4วันแค่นั้นก็จะได้เริ่มงาน ฉันต้องเดินนานพอสมควรเพราะหาซื้อของกินและของจิกจิกหลายอย่างฉันกลับมาที่ห้องพักประมาณ10โมงฉันรู้สึกปวดน่องมากจึกทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาส่วนเจ้าหลานตัวดีก็เอาแต่เล่นคอมอย่างเดียวฉันขี้เกียจลุกไปเอายาทาจึงเรียกให้ออมไปเอามาให้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-3-16 07:13:31
ขอบคุนครับ
โพสต์ 2016-3-17 09:58:54
โพสต์ 2016-3-21 19:57:06