แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ขณน เมื่อ 2016-7-3 09:47
ท่ามกลางทุ่งนาและป่าเขาบริเวณที่เต็มไปด้วยธรรมชาติของชนบทที่เต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ “ข้าวโพด...ข้าวโพด..อยู่ไหนลูก”เสียงหญิงคนหนึ่งร้องเรียกหาแต่ยังไม่มีสัญญาณตอบรับจากปลายเสียงที่ถูกเรียก( ทำความรู้จักกันนิด ข้าวโพดหนุ่มน้อย อายุ 11ย่าง12 ปี ผิวขาวเนียนถึงจะตัวเล็กแต่ก็ไม่ผอมหรืออ้วนเพราะแม่คอยดูแลอย่างดีตั้งแต่พ่อเขาได้รับอุบัติเหตุตายไปตั้งแต่ยังเล็กๆทำให้เขาถูกอบรมเลี้ยงดูมาแบบผู้หญิงนิสัยใจคอจึงไปทางผู้หญิงมากกว่าผู้ชายข้าวโพดดูแลเอาใจใส่ตัวเองตามแบบแม่มาโดยตลอดซึ่งผู้เป็นแม่ก็ไม่ได้ห้าม) “อยู่นี่ฮะ....มีอะไรป่าวฮะ”ข้าวโพดเดินออกมาจากห้องตัวเองและร้องถามแม่ตนกลับไป “วันนี้แม่ต้องไปธุระปิดบ้านให้ดีด้วยเดี๋ยวแม่ให้น้าลำไยมาอยู่เป็นเพื่อน”หญิงสาวผู้เป็นแม่บอกและขับรถออกไปดูจากในหมู่บ้านแล้วบ้านของข้าวโพดจะมีฐานะดีกว่าคนอื่นซึ่งจริงๆแล้วครอบครัวเขาเป็นคนที่อื่นด้วยเหตุผลของผู้เป็นแม่จึงหอบลูกหนีมาอยู่ในหมู่บ้านนี้แม่เขาซึ่งมีอายุสามสิบกว่าๆมีอาชีพเป็นครูจัดว่ายังสาวและสวยเลยทีเดียวเป็นที่หมายปองของหนุ่มหลายๆคนในหมู่บ้านแต่เธอก็ไม่เคยสนใจใครเพราะกลัวว่าจะมีปัญหากับลูกตนหลายครั้งที่ไปโรงเรียนข้าวโพดจะโดนเพื่อนล้อหรือแกล้งเขาก็ไม่เคยสนใจเพราะส่วนใหญ่เขาจะเล่นอยู่กับผู้หญิงเสียมากกว่าไม่ว่าโรงเรียนจะมีกิจกรรมใดๆข้าวโพดจะร่วมเป็นตัวแทนด้วยเสมอเพราะความโดดเด่นที่เห็นได้ชัด วันนี้ก็เช่นกันโรงเรียนมีการจัดฉลองอาคารหลังใหม่ข้าวโพดก็ได้เป็นตัวแทนในการรำซึ่งวันนี้ต้องแต่งเป็นผู้หญิงเขาก็ไม่ได้อิดออดกับชอบซะด้วยซ้ำ ด้วยผิวที่ขาวเรียบเนียนเมื่อต้องกับแสงไฟยิ่งทำให้ดูโดดเด่นจนใครที่เห็นต้องตะลึง “เฮ้ย ลูกใครว่ะโตขึ้นน่าจะสวยชิยหายเลย”วัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่ยืนดูการแสดงพูดขึ้น “เออว่ะขาวเนียนซะขนาดนี้คนแถวบ้านเราป่าวว่ะ”อีกคนในกลุ่มพูดขึ้นเสริม “เฮยมองแล้วกูว่าตอนนี้ก็น่าใช้ได้แล้วโว้ยฮ่า ฮ่า ”เพื่อนอีกคนในกลุ่มพูดและหัวเราะซึ่งในตาแต่ละคนก็เพ่งมองไปที่ข้าวโพดไม่ได้ละสายตาไปไหนจนการแสดงจบลงเสียงปรบมือดังสนั่นไปทั่วข้าวโพดเดินลงจากเวทีมาหาแม่ตน “เก่งมากเลยลูกแม่”ผู้เป็นแม่พูดและหอมแก้มไปด้วยแต่สายตาของกลุ่มวัยรุ่นดังกล่าวก็ไม่ได้ละสายตาไปไหน “อ้าว..ลูกครูพัชหรือว่ะ”คนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้น “เออว่ะ แต่ลูกครูเป็นผู้ชายไม่ใช่หรือว่ะ”อีกคนก็พูดขึ้นมา “ผู้ชายที่ไหน ตุ๊ดโว้ย”เพื่อนในกลุ่มพูดและพากันหัวเราะอีกครั้ง “แม่งเสียดายว่ะ”หัวโจกของกลุ่มพูดขึ้น “เสียดาย ห่าอะไรว่ะไอ้เต้”เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้น “ก็เสือกเป็นผู้ชายซิว่ะ”คนชื่อเต้พูดขึ้นมา “อ้าวมึงไม่อยากเป็นยอดชายหรือว่ะ”เพื่อนคนเดิมพูดขึ้น “ยอดชายเหี้ย อะไรของมึงไอ้ช้าง”เต้พูดพร้อมมองหน้าเพื่อน “ก็เขาว่ากันว่าชายได้ชายมันคือยอดชายโว้ยฮ่าฮ่า ฮ่า”คนชื่อช้างพูดและหัวเราะจึงทำให้เพื่อนในกลุ่มหัวเราะตามกันไปด้วยเต้จึงยกเท้าจะถีบเพื่อนที่ชื่อช้าง “ทะลึ่งแล้วมึงเนี่ย”เต้พูดแต่สายตาก็ยังหันกลับมาที่ข้าวโพดพร้อมกับส่ายหัวไปมางานของคืนนั้นผ่านไปได้ด้วยดีด้วยความร่วมมือของคนในหมู่บ้าน เช้านี้เป็นวันที่โรงเรียนหยุดข้าวโพดจึงจะไปเล่นที่บ้านเพื่อน “แม่ฮะเดี๋ยวข้าวโพดไปเที่ยวที่บ้านเพ็ญนะ”ข้าวโพดบอกแม่พร้อมกับเดินไปที่จักรยานของตน “อย่าเล่นจนเพลินละลูกแล้วใส่เสื้อคุมด้วยเดี๋ยวแดดร้อน”แม่ตะโกนออกมาบอกลูกชายตน “ฮะ ใส่แล้วฮะไปก่อนหละแม่”ข้าวโพดบอกเสร็จก็ถีบจักรยานของตนมาตามทางจนมาถึงบ้านเพ็ญเพื่อนหญิงที่สนิทของตน “เพ็ญ....... เพ็ญ.....”ข้าวโพดยืนเรียกอยู่ที่หน้าบ้านเพื่อนหญิงจึงวิ่งออกมารับและชวนเข้าไปในบ้านทั้งสองก็นั่งคุยนั่งเล่นกันอยู่จู่ๆก็มีคนเดินออกมาจากห้องทำให้ข้าวโพดตกใจ “อุ้ย ตายแล้ว”ข้าวโพดอุทานพร้อมกับเอามือปิดที่หน้าตัวเองเพราะคนที่เดินออกมาไม่ได้ใส่เสื้อมีแต่บ็อกเซอร์สั้นๆตัวเดียว “พี่ชายเราเอง อย่าไปสนใจเลย”เพ็ญเพื่อนหญิงพูดขึ้น ในขณะเดียวกันคนที่เดินออกมาก็ตกใจเสียงของข้าวโพดเหมือนกันจนลืมตัวเอามือไปปิดที่ตรงเป้าตัวเอง “เพื่อนเพ็ญหรือ”ชายหนุ่มพูดขึ้น “ค่ะ..พี่เต้”เพ็ญตอบพี่ชายของตนและก้มหน้าเล่นกับข้าวโพดต่อแต่ข้าวโพดยังไม่ได้เอามือออกจากหน้าของตนจนเพ็ญเรียกอีกครั้งจึงก้มหน้าลงเล่นแต่หน้าที่ขาวใสกับแดงระเรื่อเพราะตั้งแต่ตนเกิดมาก็ไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนจะโป้แบบนี้ถึงจะมองแค่ผ่านๆก็เห็นทั้งสรีระร่างกายเกือบทั้งหมดวัยรุ่นที่กำลังแตกเนื้อหนุ่มอย่างเต้กล้ามเนื้อทุกที่ไม่ว่าจะหน้าอกกล้ามท้องท่อนขามันทำให้ข้าวโพดอายไม่กล้าหันไปมองอีกแต่มีสายตาชำเรืองบ้างเป็นบางครั้งและในขณะที่นั่งเล่นอยู่ด้วยความที่ไม่ได้ระวังตัวก็มีมดตะนอยมากัดที่ขาอ่อนของข้าวโพดเข้าเพราะเขาใส่แค่กางเกงผ้ายืดขาสั้นความเจ็บจึงแล่นเข้ามาในตัว “โอ้ยเจ็บจังเลย เพ็ญ”ข้าวโพดร้องขึ้นมาน้ำตาเริ่มไหล จนเต้ที่อยู่ในห้องต้องวิ่งออกมาดูและเมื่อมองไปที่ขาเต้ถึงกับตกใจขาที่ขาวตอนนี้แดงเป็นจ้ำใหญ่ “เกิดอะไรขึ้น เพ็ญ”เต้ถามน้องสาว “ข้าวโพด โดนมดกัดค่ะพี่เต้”เพ็ญตอบแต่ไม่รู้จะทำอย่างไรเต้จึงเดินเข้ามานั่งตรงข้ามและจับขาของข้าวโพดดู “ไม่ต้องกลัวนะ แค่มดกัดเดี๋ยวก็หายเพ็ญหยิบยาหม่องมาทีเร็ว”เต้หันไปบอกน้องสาวตนเพ็ญจึงเดินไปหยิบมาส่งให้เต้รับและค่อยๆทาลงตรงลอยของมดที่กัดความนุ่มเนียนและความขาวของผิวทำให้เต้มีความรู้สึกแปลกขึ้นมาในใจและด้วยวัยที่ยังเป็นวัยรุ่นความรู้สึกจึงแสดงออกมาแบบบังคับไม่ได้ยิ่งลูบขาของข้าวโพดก็ยิ่งทำให้มีอารมณ์โดยที่ลืมไปว่าตนเองใส่แค่บ็อกเซอร์สั้นๆและยังนั่งอยู่ตรงข้ามอีกทั้งขอบขากางเกงก็กว้างทำให้ข้าวโพดมองเข้าไปถึงข้างในแม้จะมีกางเกงอีกชั้นแต่ท่อนเนื้อด้านในก็นูนเด่นจากที่เจ็บพอเห็นก็ทำให้ใจของข้าวโพดเต้นแรงกว่าปกติอีกทั้งมือที่ลูบอยู่ที่ขาตนก็ยังทำให้รู้สึกแปลกๆด้วย “เป็นไงดีขึ้นยัง”เต้เงยหน้าขึ้นมาถาม “เออ..ดิ..ดีขึ้นแล้วฮะ”ข้าวโพดตอบตะกุกตะกักเพราะสายตาตนห่วงแต่มองสิ่งตรงหน้าและนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ทำให้ข้าวโพดได้เห็นและคนอื่นได้สัมผัสกับตัวของตน ทำให้ใจขอบคุณและฝังอยู่กับคนชื่อเต้ในขณะนั้น ส่วนด้านของเต้จากการได้สัมผัสแม้ว่าข้าวโพดจะเป็นผู้ชายแต่ทำไมจึงทำให้เข้ามีความรู้สึกขึ้นมาได้ไม่เห็นเหมือนสัมผัสกับเพื่อนๆ จบตอนที่1 ครับติชมกันหน่อยนะครับอาจจะยังไม่ดีเท่าที่ควรเพราะผมเขียนเป็นเรื่องแรก
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-7-3 08:48:34
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-7-3 11:11:39
โพสต์ 2016-7-3 11:11:45
โพสต์ 2016-7-3 11:16:08
โพสต์ 2016-7-3 11:35:48
โพสต์ 2016-7-3 12:24:08
โพสต์ 2016-7-3 12:29:21
ขอบคุณครับ น่าติดตามครับ