อุทาหรณ์จากมือที่ 3!

ภูตะวัน

อุทาหรณ์จากมือที่ 3!
ผมอ่านบทความนี้ ในเวปกระปุกอ่านแล้วรู้สึกประทับใจมากคับ อยากจะให้เพื่อนได้รับรู้ ได้อ่านบ้าง อาจจะเป็นประโยชน์บางไม่มากก้อน้อยนะคับ

อาจารย์สมศรีที่เคารพ

ดิฉันมีเรื่องทุกข์ใจอยากระบายและขอคำแนะนำ ตอนนี้ดิฉันอายุ 30 ปี หน้าตาสวย น่ารัก ความเป็นอยู่แสนสุขสบาย แต่ในใจทุกข์มาก

เนื่องจากเมื่อ 5 ปีก่อน ดิฉันชอบผู้ชายคนหนึ่ง เขาพร้อมทุกอย่าง หน้าตา ฐานะ หน้าที่การงาน แต่มีลูกเมียแล้ว ลูกสาวและลูกชายกำลังน่ารักมาก เขาแก่กว่าดิฉัน 10 ปี ทว่าดิฉันไม่สนใจ รู้แต่ว่าคนนี้แหละต้องเป็นของดิฉัน เขาช่างเป็นผู้ให้ที่ดีต่อดิฉันจริง ๆ อบอุ่นเมื่ออยู่ด้วย

ดิฉันทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามา ทั้งทอดสะพาน ออดอ้อน ตามตื้อ ฉันรักจริง รักอย่างบริสุทธิ์ใจ ไม่คิดหวังสิ่งตอบแทน ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา ขอแค่ได้ใกล้ชิด เห็นหน้ากินข้าว ดูหนังฟังเพลงด้วยกันเท่านั้น คอยเขียนจดหมายบอกรัก คอยพูดพร่ำว่ารัก ว่าห่วง เพื่อให้เขารู้สึกว่าคือ ฮีโร่ของดิฉัน

ตอนแรกเขายังไม่สนใจ ยังกลัวผิดศีลธรรมอยู่ แต่ดิฉันไม่ยอม อยากได้ความรักจากเขามาก ๆ ดิฉันคอยส่งข่าวให้เมียเขารู้ให้เจ็บช้ำน้ำใจ จะได้หงุดหงิดเพื่อเปิดทางให้ดิฉัน แล้วคอยเป่าหูเขาว่าเมียเขามาระราน เขาเชื่อดิฉันทุกอย่าง

ไม่นานดิฉันก็ทำสำเร็จ เขาติดกับดิฉันอย่างหมดใจ ทุ่มเททุกอย่างเพื่อดิฉัน ดิฉันรู้สึกเป็นสุขกับชีวิตแบบนี้มาก อยากได้ความรักมาก ๆ จากทุกคน อยากสุขสบาย มีเงินใช้จ่าย เขาทุ่มเททุกอย่างไม่ว่าชีวิต เงินทอง เวลา พาไปกินหรู เที่ยวทุกที่ที่ใจดิฉันอยากไปทั้งในกรุงเทพฯ ต่างจังหวัด

ดิฉันควบคุมให้เขานึกถึงแต่ดิฉันตลอดเวลา ตั้งแต่ลืมตาตื่น จนถึงนอนหลับ คอยบำเรอความสุขทางเพศ ดิฉันดีหมดทุกอย่างในสายตาเขา เขามีเงินฝากประจำให้เก็บ มีเงินเดือนให้ใช้

เมื่อใดที่เขานึกถึงครอบครัว ดิฉันจะออดอ้อนร้องไห้ ขอให้เขารับผิดชอบคอยทำให้เขารู้สึกผิดต่อดิฉัน ถ้าเขาทิ้ง ฉันจะฆ่าตัวตายให้เขามีบาปในใจว่าเขาเป็นคนทำ เขาเป็นคนใจอ่อน จึงได้ดังใจดิฉันเสมอ ดิฉันมีความสุขมากและเริ่มชินกับชีวิตแบบนี้ ไม่รู้สึกผิดด้วยเพราะเขาติดกับเอง ตัดสินใจเลือกเอง

เมื่อใดที่ลูกเมียหรือพ่อแม่เขาไม่สบาย เขาจะต้องไปดูแล ดิฉันจะเป็นบ้าง เข้านอนโรงพยาบาลทำเป็นเจ็บหนักกว่า ค่ารักษาให้เขาออก เขาเห็นดิฉันดีกว่าแน่นอน เมียไม่มีความหมายกับเขา มีแต่ความดี ความอดทนและลูก แต่ไม่มีมายาหญิง ไม่มีทางมัดใจเขาได้หรอก แต่เขายังไม่เลิกกับเมีย อ้างแต่ว่าละอายใจ เมียเขาให้เกียรติทุกอย่าง เชื่อใจเขา

ทุกวันนี้เขาย้ายมาอยู่กับดิฉัน ทอดทิ้งพ่อแม่ลูกเมียมา ถ้าใครอยากเจอต้องไปรอชาติหน้า อยากถ่วงความสุขดิฉันนัก ดิฉันอดแต่งงานออกหน้าออกตากับเขา เพราะพ่อแม่เขาไม่ยอมรับ ส่วนพ่อแม่และพี่น้องดิฉันได้แต่นั่งเสียใจในพฤติกรรมของดิฉัน คอยกลัวแต่กรรมจะสนอง

ดิฉันมีความสุขบนความทุกข์ของพวกเขามา 5 ปีแล้ว ตอนนี้รู้สึกผิดกับเรื่องที่ทำเริ่มอยากมีครอบครัว ที่อบอุ่นอย่างแท้จริง เริ่มเห็นเขาเป็นทุกข์กับการกระทำที่เขาก่อไว้ แม่เขาเสียใจจนตรอมใจตาย ลูกเขากลายเป็นเด็กมีปัญหาก้าวร้าว เคร่งเครียด จิตใจกระด้าง ซึมเศร้า ไม่ยิ้มแย้ม ไม่ชอบเรียนหนังสือ ถูกเพื่อนล้อเรื่องพ่อทอดทิ้ง พ่อเขา เอาแต่กินเหล้า คงอยู่ได้อีกไม่นาน ใครๆ เอาแต่ว่าดิฉันว่าทำลายพวกเขา โชคดีที่ดิฉันไม่มีลูกกับเขา ถ้ามีดิฉันคงทุกข์ใจมากเช่นกัน

...ภายนอกเหมือนดิฉันมีความสุข แต่ในใจเหมือนมีไฟคอยเผา...

ถ้าตอนนั้นเขารักดิฉันจริงและมองการณ์ไกล เขาคงไม่ร่วมมือกับดิฉัน สร้างบาปต่อใคร ๆ โดยเฉพาะพ่อแม่และลูกของเขา ชีวิตดิฉันก็ไม่ต้องทนทุกข์เช่นนี้ ลูกเขาคงมีความสุขกับครอบครัวที่อบอุ่นไม่เป็นเด็กมีปัญหา

ดิฉันพยายามหลอกตัวเองว่า เมื่อชาติก่อนพวกเขาทำกรรมไว้กับดิฉัน จึงได้มาชดใช้ชาตินี้ แต่ยังทุกข์ใจเพราะรู้แก่ใจว่าไม่ใช่ มีแต่ความร้อนรุ่มใจ อยากไถ่บาปที่ก่อไว้ อยากเริ่มชีวิตใหม่แต่เริ่มไม่ได้ เพราะใครๆ ก็รู้เห็น พฤติกรรมของดิฉัน และหวังว่าบทเรียนชีวิตของดิฉันจะเป็นอุทาหรณ์ สอนใจให้คนรุ่นหลังรู้ว่าอย่าทำเช่นดิฉัน เพราะไม่มีใครมีความสุขเลย เป็นตราบาปติดในใจ เป็นกงเกวียนกำเกวียนที่สร้างทุกข์ให้เราจริงๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องของดวง แต่เกิดจากการกระทำของเราเอง ทุกอย่างไม่มีคำว่าสายเกินแก้ ถ้ารู้ว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่นั้นผิด

คนเคยสร้างบาป
ขอบคุณผู้เขียน

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        noojidsai

Ice-Cold

แฮ่ๆๆ น่าเศร้าจิงๆๆ

yellow2550

ขอบคุณครับพี่
เป็นเรื่องของกรรมนะครับ
แต่ก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าเป็นกรรมเก่า
หรือกรรมใหม่ที่ได้ทำขึ้น
ดังนี้แล้ว ไม่ทำดีที่สุดครับ
กรรมก็เหมือนกระจกเงาครับ
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตรงไปตรงมาที่สุดครับ