|
รุ่งเช้าข้าวโพดตื่นมาแต่เช้าเตรียมตัวพร้อมทุกอย่างแต่ก็ไม่มีวี่แววของเต้เลยจากวันผ่านไปเป็นเดือนเดือนผ่านไปเป็นปีข้าวโพดไม่ได้เจอะเจอจนตอนนี้ข้าวโพดเปลี่ยนที่เรียนใหม่ต้องอยู่หอพักในเมืองไม่ได้กลับมาเพราะต้องอยู่โรงเรียนประจำทำโพดได้กลับมาที่บ้านาก มากขึ้นรูปร่างที่โดดเด่นขาวใสเนียนทำให้อนผ่านไปเป็นปีข้าวดพดไม่ได้เจอะเจอตอนนี้ข้ให้ลืมหลายๆอย่างไปได้บ้างการย่างเข้าสู่วัยรุ่นเต็มตัวทำให้ความคิดมีมากขึ้นรูปร่างที่โดดเด่นขาวใสเนียนทำให้คนในวัยเดียวกันเข้ามาพัวพันแต่ข้าวโพดก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก จนกระทั่งปิดเทอมข้าวโพดได้กลับมาที่บ้านอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้มานานวันนี้แม่จึงพาข้าวโพดมาทำบุญกันที่วัดจึงทำให้ข้าวโพดได้เจอเพ็ญ “เราดีใจมากเลยที่ได้เจอกันอีกไม่ติดต่อมาเลยนะ”เพ็ญพูดขึ้น “เราก็ดีใจ ขอโทษด้วยเราแทบไม่ว่างเลย บ้านยังไม่ได้กลับเลยจะได้กลับก็ช่วงปิดเทอมเท่านั้น”ข้าวโพดตอบไปแล้วยิ้มให้ “เธอโตขึ้นมากเลยทั้งหล่อและน่ารักคงมีแฟนเยอะเลยซิเนี่ย”เพ็ญพูดและมองเพ่งถึงรูปร่างหน้าตาของข้าวโพด “ไม่หรอกแต่เธอก็สวยขึ้นนะมีหนุ่มๆมาจีบป่าวเนี่ย”ข้าวโพดชมเพื่อน “แม้สวยขนาดนี้ต้องมีบ้างหละ”เพ็ญพูดแล้วทำท่าอาย “แล้วเราจะโดนเตะไหมเนี่ย ฮ่า ฮ่า”ข้าวโพดพูดขึ้นและหัวเราะ “แม้ ๆ เธอจะจีบเราเหรออย่าดีกว่าเดี๋ยวคนเขาไม่รู้ว่าคนไหนหญิงคนไหนชาย”เพ็ญพูดแล้วยิ้มให้ “ยังไงหละเนี่ย”ข้าวโพดเกาหัวตนเอง “ก็ดูเธอซิหน้าหวานซะขนาดนี้แถมผิวก็ดีกว่าเราซะอีก”เพ็ญพูดและจับแขนข้าวโพดมาเทียบกับตนเองแล้วพากันหัวเราะแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันเก็บเมื่อเสร็จจากการทำบุญข้าวโพดก็อยากจะถามถึงเต้แต่ก็ลืมไปสนิทเพราะห่วงคุยกันเรื่องอื่นมากกว่า “ข้าวโพด ข้าวโพด”เพ็ญตะโกนเรียกอยู่หน้าบ้านในตอนเย็นข้าวโพดได้ยินจึงเดินออกมาและหัวใจของตนก็เต้นแรงอีกครั้งเมื่อเดินมาถึงเพราะเพ็ญมากับเต้นั่นเอง “สวัสดีครับ น้อง...ข้าวโพด”เต้เอ่ยทักด้วยความดีใจที่ได้เห็นข้าวโพดอีกครั้ง “เออ....สวัสดีฮะพี่เต้”ข้าวโพดเอ่ยทักกลับไป “เพ็ญมีอะไรกับเราป่าว”แล้วหันไปถามเพ็ญต่อ “ออ..ก็พี่เต้ซิพอรู้ว่าเราเจอข้าวโพดพี่เขาไม่เชื่อเราจึงพามาให้เขาดูอะ”เพ็ญตอบกลับมา “เข้ามาในบ้านก่อนไหม”ข้าวโพดเอ่ยชวน “ไม่หละเดี๋ยวเราต้องไปซื้อของให้แม่ด้วยเดี๋ยวเราค่อยมาหาใหม่”เพ็ญเอ่ยขึ้นและยกมือบ่ายบาย “ได้ๆแล้วเจอกัน”ข้าวโพดพูดตอบกลับและไม่ได้หันกลับไปมองเต้แล้วทั้งคู่ก็ออกไปข้าวโพดทำได้แค่มองตามหลังทั้งสองคนจนลับตา เวลาผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง “ข้าวโพด.....ข้าวโพด”เต้ย้อนกลับมาและยืนเรียกอยู่ที่หน้าบ้านจนข้าวโพดเดินออกมาและเดินไปหาเต้ซึ่งยืนเรียกอยู่ “พี่เต้มีอะไรหรือฮะ”ข้าวโพดถามไปในทันที “เออ....พี่มีเรื่องจะคุยกับข้าวโพดออกไปกลับพี่ก่อนได้ไหม”เต้เอ่ยขึ้น “จะไปไหนฮะคุยที่นี่ก็ได้ตอนนี้แม่ไปธุระในเมืองไม่มีใครอยู่หรอก”ข้าวโพดตอบไปและเปิดประตูรั้วบ้านให้ “แล้วแม่ข้าวโพดกลับกี่โมงหละ”เต้ถามไป “คงดึกหละฮะ”ข้าวโพดตอบและปิดรั้วบ้านแล้วเดินไปที่ซุ้มข้างบ้านเต้เดินตามไปและนั่งลงซึ่งก็ไม่ห่างจากข้าวโพดมากนัก จนสามารถสังเกตถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับข้าวโพดมากมายไม่ว่าจะเป็นรูปร่างที่ดูอ้วนขึ้นนิดหน่อยทำให้ดูดีผิวยังขาวเนียนหน้าข้าวใสดูแล้วน่ารักกว่าเดิมหลายเท่า “พี่เต้มีอะไรฮะ”ข้าวโพดเอ่ยถามขึ้นเพราะเห็นเต้นั่งมองตนเองเฉยๆ “เออ...พี่คิดถึงข้าวโพดมากเลยหรือไหม”เต้พูดและมองหน้าข้าวโพดนิ่ง “เหรอฮะ...ขอบคุณพี่มากเลย”ข้าวโพดพูดและทำหน้าเหมือนตกใจถ้าเป็นเมื่อก่อนข้าวโพดจะรู้สึกดีใจแต่มาตอนนี้กลับรู้สึกเฉยๆ “อย่าทำแบบนี้ซิ พี่คิดถึงจริงๆแต่...เออ”เต้พูดได้เท่านั้นก็เริ่มติดขัดพูดต่อไปไม่ได้ “พี่เต้ พี่พูดมาจริงๆเถอะฮะ ข้าวโพดรู้เรื่องหมดแล้วเพ็ญเล่าให้ฟัง”ข้าวโพดพูดออกไป “พี่แค่หลงไปกลับเพื่อนๆพี่ก็เท่านั้น”เต้ยังพูดต่อไป “แล้วก็ได้แฟนหนึ่งคน ข้าวโพดดีใจด้วยฮะ”ข้าวโพดพูดและยิ้มให้ “พี่ก็แค่ชอบเท่านั้นเองไม่เหมือนข้าวโพดพี่เออ......อยากอยู่ใกล้มากกว่า”เต้พูดและมองหน้าข้าวโพดนิ่ง “พี่เต้ฮะ.....ข้าวโพดโตพอที่จะรู้อะไรแล้วฮะ”ข้าวโพดตอบไป “พี่พูดจากใจจริงๆว่าพี่คิดถึงข้าวโพดตลอดและไม่เคยคิดจะทำกับใครแบบ...เออนั้นเลย”เต้พูดและก้มหน้าลงมองพื้น “อีกอย่างตั้งแต่ข้าวโพดไปอยู่ที่อื่นพี่ก็ไม่เคยไปอีก”เต้พูดต่อและเงยหน้าขึ้นมองข้าวโพดอีกครั้ง “ทำไมหละฮะ”ข้าวโพดเริ่มคล้อยตามและนึกสงสารพี่เต้ อีกทั้งส่วนลึกๆของหัวใจตนยังโหยหาความอบอุ่นที่ตนได้รับจากชายที่อยู่ตรงหน้าคนเดียว “พี่ก็บอกไม่ถูกว่าทำไมแต่ให้ข้าวโพดเชื่อพี่ก็พอ”เต้พูดและเอื้อมมือไปจัดมือข้าวโพดไว้ซึ่งข้าวโพดจะชักมือกลับแต่พอเห็นสายตาของเต้ที่มองตนและยื้อมือตนไว้จึงให้จับไว้หัวใจเริ่มเต้นระรัวจนต้องหลบสายตาคู่นั้น
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-7-18 18:44:53
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-7-18 18:54:07
โพสต์ 2016-7-18 18:56:26
โพสต์ 2016-7-18 19:13:15
โพสต์ 2016-7-18 19:14:28
ขอบคุนครับ
ขอบคุณครับ 
