|
แต่พอถึงวันที่นัดจริงๆใจที่บอกว่าจบแล้วไม่ไปมันกับกระวนกระวายจนนั่งไม่ติดจึงต้องไปตามที่พี่ไม้นัดจนได้ผมมานั่งรอตรงที่เจอกันครั้งแรกแต่ก็ไม่มีวี่แววของพี่ไม้จนเกือบจะมืดก็มีคนๆหนึ่งเดินตรงมายังที่ผมนั่งอยู่ “น้องชื่อน้ำใช่ไหม”ชายคนที่เดินมาทักผมเมื่อมายืนอยู่ตรงหน้า “ใช่ครับ..เออ พี่รู้จักผมได้ไง”ผมตอบและถามไปในทันทีสังเกตุแล้วอายุก็ใกล้เคียงกับพี่ไม้แต่ตัวพี่เขาไม่ล้ำเหมือนพี่ไม้ แต่ตัวก็เต็มไปด้วยมัดกล้ามหน้าตาก็จัดว่าหล่อจะหล่อกว่าพี่ไม้ซะอีก “ไม้มันให้พี่มาบอกว่ามันมาไม่ได้”พี่เขาบอกแต่ก็ไม่ได้เดินจากไปแต่คำตอบมันทำให้ผมมึนไปพักหนึ่งแล้วจะทำยังไงป่านนี้รถก็หมดไปแล้วผมจะกลับยังไง “เอางี้เดี๋ยวคืนนี้ไปที่บ้านพี่ก่อนเพราะรถคงไม่มีแล้ว”แกพูดและมองมาทางผมเพื่อรอคำตอบ “เออ..แล้วพี่ไม้ทำไมไม่มาหละครับ”ผมถามแกต่อ “มันก็ไม่ได้บอกนะ”พี่เขาตอบกลับ “งั้นไปที่บ้านพี่ก็ได้ครับ”ผมตอบแกแล้วแกก็เดินนำไปที่บ้านแกตอนแรกก็กลัวเหมือนกันเพราะพี่แกพาผมเดินมาไกลมากจนมาถึงที่บ้านพี่แกผมเดินมานั่งอยู่ที่บ้านในสวนมะพร้าวเป็นเหมือนบ้านชั่วคราวคล้ายกับบ้านพักคนงานแบบนั้นเลยไม่มีไฟฟ้ามีแต่ตะเกียงจุด “เออ แล้วพี่ชื่ออะไรครับ”ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยถามชื่อพี่แกไป “เข้ม เป็นเพื่อนไอ้ไม้มัน”แกตอบและหันไปจุดบุหรี่สูบซึ่งมันม้วนด้วยใบจากกับยาเส้น “ตามสบายเลยนะ อาจจะลำบากหน่อย”แกพูดและพ่นควันออกจากปากโดยนั่งหันข้างให้ผมมองแล้วแกก็เป็นคนหล่อเข้มตามแบบชาวประมงทั่วไปผมจำได้ว่าเคยเห็นหน้าแกตอนไปตามพี่ไม้วันที่ผมไปตามแกท้ายหมู่บ้าน “แล้วพี่อยู่คนเดียวหรือครับ”ผมถามแกต่อ “อือคนเดียวแต่ที่ตรงนี้ไม่ใช่บ้านที่อยู่หรอกแค่มาเฝ้าสวนเท่านั้น”แกตอบโดยที่ไม่ได้หันมามองผมด้วยซ้ำพอเริ่มมืดยุงก็เริ่มมีมากขึ้นผมก็คุยไปตบยุงไปด้วยแกคงสงสารเลยเดินลงไปก่อไฟโดยใช้ใบมะพร้าวแห้งสุมจนเกิดเป็นควันลอยไปทั่วเหมือนมีหมอกในตอนเช้าแต่ก็ทุเลายุงไปได้บ้าง “หัวค่ำยุงจะเยอะหน่อยเดี๋ยวพอดึกก็ไม่มีแล้ว”แกพูดแล้วเดินไปด้านหลังแล้วกลับมาพร้อมผ้าขาวม้า หนึ่งผืน “เอ้าไปอาบน้ำซะก่อนเดี๋ยวดึกแล้วจะหนาว”แกยื่นผ้าให้และชี้ไปที่อาบน้ำด้านหลัง “ที่นี่ไม่มีห้องน้ำหรอกนะอาบได้ไหม”แกบอกและถามผม “ไม่เป็นไรครับแค่นี้ก็รบกวนพี่เข้มมากแล้ว”ผมพูดและกำลังจะเปลี่ยนชุดเพราะเริ่มเหนียวตัวเหมือนกัน “ไม่เป็นไรหรอก”แกตอบเท่านั้นแกก็เดินไปด้านหลังผมเปลี่ยนชุดเสร็จก็เดินไปอาบน้ำมีแต่โอ่งและที่โล่งๆไม่มีอะไรกั้นแล้วจะทำไงหละจะแก้ผ้าอาบก็อายจึงต้องนุ่งกางเกงในอาบจนเสร็จก็เดินกลับมาที่ผมเปลี่ยนชุดไว้ผมนุ่งกางเกงตัวเดิมโดยไม่ได้นุ่งกางเกงในใช้ผ้าเช็ดตามตัวและทาแป้งมันเป็นแป้งเย็นๆแต่ก็รู้สึกสบายตัวมากขึ้นกว่าเดิม “เดี๋ยวพี่ไปหาอะไรมาให้กินอยู่ได้นะ”แกบอกและเดินออกจากบ้านไปพักหนึ่งแกก็กลับมาพร้อมอาหารกล่องและเหล้าขาวของแก “กินข้าวซะก่อนป่านนี้แล้วคงหิว”แกยื่นกล่องข้าวมาให้ผม “ขอบคุณมากครับ”ผมยกมือไหว้ขอบคุณในความกรุณาของแกทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแกยังเอาใจใส่ผมเป็นอย่างดี “ไม่เป็นไรหรอก อย่าคิดมาก”แกพูดเท่านั้นแกก็เดินไปหยิบผ้าขาวม้าอีกผืนมานุ่งและเดินมาหยิบตะเกียงอีกอันเดินไปที่อาบน้ำซึ่งจุดที่ผมนั่งอยู่ก็ไม่ห่างมากนักสามารถมองเห็นได้สบายพอไปถึงแกก็ถอดผ้าขาวม้าออกผมถึงกับตะลึงและตกใจไปพร้อมกันเพราะแกไม่ได้นุ่งอะไรเลยแสงจากตะเกียงทำให้เห็นทุกสัดส่วนของแกถึงจะไม่ชัดมากแต่ก็บอกได้เลยว่าหุ่นที่สมส่วนเต็มไปด้วยมัดกล้ามของคนทำงานส่วนที่ผมจ้องอยู่นานก็คือส่วนกลางของลำตัวที่ปล่อยหัวทิ่มลงด้านล่างในพงขนที่อยู่ด้านบนความยาวน่าจะยาวกว่าแต่ขนาดก็พอๆกับพี่ไม้ผมตักข้าวกินแทบจะกลืนไม่ลงเลยแกอาบน้ำไม่ได้หันมาสนใจผมด้วยซ้ำไม่ว่าแกจะถูจะฟอกไปตามทุกส่วนของแกแม้แต่ท่อนเนื้อที่แกฟอกถูล้างจนแกเสร็จก็เดินกลับมานั่งอยู่ที่เดิมแล้วแกก็ยกเหล้าขึ้นมากระดกทั้งขวดไม่ต้องรินใส่แก้ว “แล้วพี่เข้มไม่กินอะไรลองท้องก่อนหรือครับเดี๋ยวก็เมาแย่หรอก”ผมบอกแกไป “เออ พี่กินก่อนที่จะเดินไปหาน้องแล้ว”แกบอกเท่านั้นมองแล้วแกจะเป็นคนไม่ค่อยพูดมากเท่าไรแล้วเราก็นั่งคุยกันไปเรื่อยจนผมสงสัยว่าทำไมแกจึงต้องมาดูแลผมด้วยจึงอดไม่ได้ที่จะถามแก “แล้วทำไมพี่ต้องมาคอยดูแลผมด้วย”ผมถามและจ้องไปที่แก “ก็ไอ้ไม้มันให้ช่วยก็แค่นั้น”แกตอบแต่ไม่ได้จ้องมาทางผมแต่ในคำตอบของแกมันแฝงอะไรบางอย่างที่แกยังไม่พูดออกมา “แค่นั้นจริงๆหรือพี่”ผมยังรบเล้าแกต่อ เพื่อให้แกได้พูด “จริงซิ แล้วน้องว่าจะมีอะไรอีกหรือไง”แกพูดและหันมามองทางผม สายตาเราสองคนจ้องกันอยู่นานโดยที่ไม่มีใครพูดอะไร “แล้วพี่รู้ป่าวครับว่าผมเป็นอะไรกับพี่ไม้”ผมถามแกออกไปอีกหลังจากที่เราจ้องหน้ากันแล้วนั่งเงียบแกก็ยกขวดเหล้ากระดกกินไปเรื่อย “รู้ซิไอ้ไม้มันบอกหมดแล้ว”แกพูดหลังจากวางขวดเหล้าลง “แล้วพี่ไม่รังเกียจผมหรือ”ผมถามแกไปตามตรง “ไม่ มองแล้วน้องก็เป็นคนดี”แกตอบเท่านั้นและไม่พูดอะไรต่อ “แล้วพี่อยู่กับผมไม่กลัวคนเขาว่าหรือ”ผมยังถามแกต่อไป แกยกขวดเหล้าขึ้นกินแล้ววาง “กลัวทำไม บอกแล้วอย่าคิดมาก”แกตอบแบบสั้นๆทุกครั้งที่ผมถามจนเหล้าหมดไปครึ่งขวดมองหน้าตาพี่แกเริ่มแดง ตามเนื้อตัวก็แดงขึ้นมา “เออ ผมลืมถามแล้วพี่มีเมียยังครับ”ผมถามแกต่อ “ยังไม่มีหรอกเบื่อรำคาญเห็นเพื่อนๆมีเมียแล้วแต่ละคนขึ้นกับเมียหมด”แกตอบ “อ้าวแล้วพี่ไม่เหงาหรือ”ผมถามแกต่อ “นี่น้องความหมายคือเหงากับเงี่ยนด้วยใช่ไหม”แกพูดซะผมสะดุ้งแล้วหัวเราะ “เออ ผม....ครับ”ผมตอบแกไปแล้วยิ้มๆ “ก็มีหละ....แต่มันก็มีที่ระบายเยอะแยะไปยอมเสียเงินหน่อยถ้าไม่อยากเสียก็ไปหาพวกกระเทยท้ายหมู่บ้านโน่นที่น้องไปเจอวันนั้นไง”แกพูดมาซะยาวจนผมถึงบางอ้อ “ว่าแต่น้องเถอะไอ้ไม้มันมีเมียเป็นตัวเป็นตนขนาดนั้นแล้วจะมายุ่งกับมันทำไม”แกถามผมครั้งนี้ทำให้ผมสะอึก “ผมก็ไม่ได้มาที่นี้เป็นปีแล้วนะแต่พีไม้แกเขียนจดหมายไปให้ผมมา”ผมตอบแกไปตามตรง “แสดงว่าน้องยังคิดถึงมันอยู่ซิแต่มองๆมันเดี๋ยวนี้มันไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่หรอก”แกตอบผม และยกเหล้าขึ้นกินอีกจนใกล้จะหมดขวดแล้วแต่พี่แกก็ไม่ได้แสดงอาการเมาออกมาเลย “ผมก็ไม่ได้คิดจะมายุ่งกับแกหรอกแต่ก็อยากรู้ว่าแกนัดผมมาทำไม”ผมตอบพี่แกไปอีกครั้ง “มันก็คงอยากจะระบายความทุกข์ของมันให้ฟังมั้ง”แกตอบ และยกเหล้าขึ้นกินอีกครั้ง “ถึงผมจะยังมีความรู้สึกดีๆแต่ก็คงไม่กลับไปยุ่งกับพี่ไม้อีกหรอก”ผมตอบแกไป “เออก็ดีที่คิดได้น้องก็น่ารักหาใหม่ได้สบายอยู่แล้ว”แกพูดอีกครั้งและยกขวดเหล้าขึ้นกินจนหมดขวดแล้วแกก็เดินออกไปฉี่เสียงดังมาถึงที่ผมนั่งเลย
| 
Let it go
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-8-28 21:07:18
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-8-28 21:30:16
โพสต์ 2016-8-28 21:37:49
โพสต์ 2016-8-28 22:26:45
โพสต์ 2016-8-29 07:29:00
ขอบคุนครับ