ลงทะเบียน2015-9-1
ล่าสุด2018-10-31
มาเฟียนักศึกษา
- กระทู้
- 40
- พลังน้ำใจ
- 3056
- Zenny
- 3470
- ออนไลน์
- 229 ชั่วโมง
|
บันทึกของนนท์28' l; q6 `- W T- h: D- S
เหตุการณ์ที่นนท์ต้องจดจำมาชั่วชีวิตของเขาตราบเท่าที่มีลมหายใจอยู่...แม้ว่าวันนี้นนท์จะมีนัทอยู่เคียงกายและใจก็ตาม...แต่ภาพที่ยังติดตรึงฝังใจของนนท์ที่ไม่เคยลบออกไปได้เลย...คราใดที่นนท์รำลึกถึง ครานั้น...น้ำตานนท์ก็ไหลพรากพร่างพรูจากดวงตาทั้งคู่...ทำไมจึงลบภาพนั้นออกไปไม่ได้...ความทรงจำที่อยากลืมแต่กลับยิ่งฝังลึกในความทรงจำ/ A7 v0 t! y/ ^
บางสิ่งที่อยากจำ
3 o- O! M- n4 ?# e6 ]เรากลับลืม
! ]" G$ d6 x' D; lบางสิ่งที่อยากลืม เรากลับจำ+ |* @1 v3 }9 _/ r2 m9 [
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
9 z/ I4 ]) ~( g0 U5 m( \' uอยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ& k3 K3 A* h( b4 e1 v, R$ H: Z
อดีตที่ผ่านไป ไม่กลับมา
0 q! T- m( f! F7 ^; K3 V. bช่างเจ็บปวดอุรา เรากลับจำ' v4 J, b. H) X7 i7 b6 `
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ! W$ O, Z! `5 X& w2 ^! A7 Q2 C$ q
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ r3 N' b# S/ p/ Z
ถ้าลืมความหลังได้ ใจจะเปี่ยมสุข
+ w* P8 b+ z/ R) Fไม่มีความทุกข์ คอยปลุกคอยตาม
! O- B. X! f2 \, E0 Fคนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ' f. c9 @. v# F
อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ% ]% v3 r6 T o, g3 u# A- `& W3 G
, g5 H0 a& n0 ]9 [
ยามอ่านท่องหนังสือ& A8 U! A5 m! k7 C
เรากลับลืม เรากลับลืม% B/ M- a* W- Y0 a; y/ t
เรื่องโศกเรื่องเศร้าซึม0 K8 r: p/ C `+ R
เรากลับจำ เรากลับจำ' L E# U, U* i9 |% J' l& g, @
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
! _" h# c* A' ]0 R# p+ Qอยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ) c- T. M" j) S# i
ถ้าลืมความหลังได้ ใจจะเปี่ยมสุข- \! B5 q& M& E: s4 S0 i5 A
ไม่มีความทุกข์ คอยปลุกคอยตาม* G" `$ U, W) i" n2 k
คนเรานี้ คิดให้ดีก็น่าขำ
& b# |( d$ d6 O* S1 g$ Z) D; mอยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ...
# t4 C/ L/ j% s! p วันนั้นเป็นวันครบรอบ 1 ปีที่พี่วุฒิกับนนท์ได้รักกัน...วันที่พี่วุฒิพานนท์ไปที่ชายหาดที่เปล่าเปลี่ยวไร้ผู้คน และร่วมรักกันบนชายหาดแห่งนั้น...วันนั้นวันที่ครบรอบ 1 ปี..พี่วุฒิจำวันนั้นได้ดี....ก่อนเช้าวันนั้น...พี่วุฒิบอกนนท์2 j4 U, L3 Y: P) b
“นนท์ ... ถ้าพรุ่งนี้นนท์ทำงาน...นนท์ลาให้พี่หน่อยนะ”+ Y; T: R8 E9 Y* s; ]( F. Z! c
“จะลาได้ไงละพี่....พี่เล่นบอกกะทันหันแบบนี้...ลาไม่ทันหรอก”
* E; ^! F5 _5 K' g! ~6 Q- I" S4 `! s “น่านะ...ลองดูซิ..บอกผู้จัดการ...พี่ก็ลาไว้แล้ว”
+ T7 e2 B8 h+ h8 W$ B “มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ...พี่วุฒิ” พี่วุฒิไม่ตอบ...ว่าสำคัญอย่างไร
6 O B$ D$ F$ A$ [ “นะ...นนท์นะ...” นนท์ก็ยังจำไม่ได้ว่าวันรุ่งขึ้นคือวันอะไร% Q! k5 A- l, J# ]7 T9 t- q) p) _
“เดี๋ยวนนท์จะลองไปคุยกับผู้จัดการดู” เพราะโอลาออกไปยังไม่ถึง 2 อาทิตย์...ทางรีสอร์ทรับคนใหม่เข้ามา...แต่ก็ยังไม่เป็นงาน ....นนท์จึงต้องคอยสอนงานน้องคนนั้น...นนท์เดินไปที่ห้องผู้จัดการ...หลังจากที่พี่วุฒิคะยั้นคะยอให้นนท์มาลางานให้ได้
5 c2 d/ C& P/ J, E- t$ ` “ผู้จัดการคับ...พรุ่งนี้ผมขอหยุดสักวัน...น้องเขาก็พอเป็นแล้ว...เรื่องคูปองอาหาร voucher ผมเตรียมไว้หมดแล้ว...พรุ่งนี้มีกรุ๊ปเข้ามา...ผมก็จัดกุญแจห้องพักไว้เรียบร้อยแล้ว...”6 Q) u9 N9 F, i3 Q) O' f& F, c" b
“แล้วนนท์...จะลาไปไหนละ”+ e, u! y2 @4 K& N# V# m f* u
“ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกัน...พี่วุฒิเขาชวนให้ไปธุระเป็นเพื่อน” ตอนนี้ทุกคนในรีสอร์ทต่างก็รู้กันหมดแล้วว่า นนท์กับพี่วุฒิ อยู่ด้วยกันในฐานะอะไร ความเสมอต้นเสมอปลาย ความรักที่พี่วุฒิมอบให้นนท์...ทำให้ทุกคนในนั้นต่างชื่นชม บางคนก็แอบอิจฉา...โดยเฉพาะ พี่รงค์ หนุ่มนักดนตรี...ที่คอบจะเข้ามากะลิ้มกระเหลี่ยนนท์...แต่นนท์เองก็ยึดมั่นในความซื่อสัตย์ของตัวเองที่มอบให้พี่วุฒิ....แม้ใครจะบอกว่ามันจะไปกันได้ยังไง...มันผิดธรรมชาติ...แต่ 1 ปีที่ผ่านมาทั้งสองก็พิสูจน์ให้ทุกคนเห็น...นนท์ไม่กลับบ้าน...พี่วุฒิเองก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องทางบ้านให้นนท์ฟัง....; D! a5 q& l2 |7 h
“เอ้า...งั้นนนท์ก็เตรียมไว้ให้ดีละกัน...พี่ไม่ว่าหรอกนะ...ที่นนท์จะลา พี่อนุญาต...อย่าทำให้เกิดเรื่องละกัน...เดี๋ยวเจ้านายที่กรุงเทพจะต่อว่าเอา...งั้นเอาอย่างนี้ ก่อนไปพรุ่งนี้ นนท์มาเอาโทรศัพท์ติดไปด้วย…เผื่อมีปัญหาจะได้ตามตัวนนท์ได้” โทรศัพท์ที่ว่านี้...แม้จะเป็นมือถือก็เถอะ แต่สมัยก่อนเครื่องยังไม่เล็กแบบนี้เลย...มันเหมือนกระเป๋าหิ้วมากกว่า....อีกเครื่องที่รีสอร์ทมีก็ไม่ต่างอะไรกับกระติกน้ำ...นนท์ทำงานมา 1 ปี ไม่เคยทำงานขาดตกบกพร่อง...จึงได้รับความไว้วางใจจากทุกคน โดยเฉพาะเจ้าของรีสอร์ท และผู้จัดการ...' f% w/ A" ^& A/ s/ ^- @6 H6 ^( X( D
“คับ...แต่ผมขอเอาเครื่องเล็กไปนะคับ...เครื่องใหญ่คงหิ้วลำบากเพราะซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่วุฒิ”: J0 p1 r6 K7 V: _7 l6 O
“เอา...งั้นก็ได้....อย่าลืมชาร์ตแบตไว้ละคืนนี้” นนท์ยกมือไหว้เพื่อขอบคุณผู้จัดการที่อนุญาตให้เขาลางาน…ทันทีที่ออกจากห้องผู้จัดการ...นนท์ก็เดินตรงไปที่ห้องครัว เพื่อไปบอกพี่วุฒิ
F7 e' o( s& U3 I6 S3 m1 l; E “พี่วุฒิ...นนท์ลางานได้แล้ว...ผู้จัดการอนุญาตแล้ว....บอกได้หรือยังว่าเรื่องอะไร...ทำไมสำคัญขนาดนั้น”
* d8 _7 d' `, D5 |8 m “นนท์...จำไม่ได้ละซิ....นนท์ไปนั่งนึกมาก่อนละกัน” ความซื่อของพี่วุฒิ แววตาของผู้ชายที่ไม่มีพิษสงใด ๆ กับใคร ไม่เคยกล่าวให้ร้ายใคร...พี่วุฒิอยู่ในรีสอร์ทวัน ๆ แทบจะไม่ได้พูดกับใคร...นอกจากนนท์...และเมื่อกลับถึงห้องพัก...ผู้ชายที่ดูเงียบขรึมในเวลางานก็เปลี่ยนเป็นคนละคน...เขากลายเป็นชายขี้เล่น โรแมนติคเมื่ออยู่กับนนท์กันสองคน....นอนกอดก่ายนนท์...กลางคืน ๆ ใดหากนนท์ไม่ได้นอนหนุนในอ้อมกอดของพี่วุฒิ....พี่วุฒิก็จะพลิกตัวมาหาแล้วจับนนท์ให้ไปนอนกอดจนถึงเช้า...พี่วุฒิไม่เคยบ่นว่าเมื่อย ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย...ก่อนนอนแทบทุกคืนที่พี่วุฒินวดให้นนท์อย่างทนุถนอม แล้วก็มีอะไรกัน...1 ปีมานี้ ทั้งคู่ได้มอบรัก.ให้กันและกันแทบทุกคืนอย่างไม่เคยเบื่อหน่าย...
6 Z, s( o, P& o( e+ G6 O: J! f นนท์พยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก...จนกระทั่ง 4 ทุ่มที่นนท์เลิกงานเดินมาตรงที่จอดรถที่พี่วุฒิรออยู่...พอนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่วุฒิได้
4 I; C5 \4 {9 |5 W8 M% z8 o' e “พี่วุฒิไม่บอกจริง ๆ เหรอ ว่าเรื่องอะไร...ถ้าไม่บอกละก็...งอนไม่พูดด้วยแล้ว”
8 t: W5 h& h, \$ E “นนท์จำไม่ได้จริงๆ หรือ...ว่าพรุ่งนี้เป็นวันอะไร”+ ^9 F' t) } Q5 f
“งานเยอะซะขนาดนี้...แค่จำแขกเข้าออก...ก็แย่แล้ว...ไหนแขกจะสั่งอะไรที่ extra อีก...นนท์เคยลืมครั้งหนึ่ง...โดนลูกค้าด่าซะ...ก็เลยไม่กล้าลืมอีกแล้ว”
M; n& d$ C2 @, p2 q “งั้นก็รู้พรุ่งนี้ละกัน” พี่วุฒิก็ยังไม่ยอมบอกนนท์อยู่ดี กลับถึงห้องพี่วุฒิก็ยังคงปฏิบัติกับนนท์เหมือนเดิม...อุ้มนนท์ขึ้นเตียงหลังจากที่อาบน้ำด้วยกัน... ตอนที่นนท์ย้ายมาอยู่ที่ห้องพี่วุฒิใหม่ๆ พี่วุฒินอนกับพื้น...นนท์จึงบอกว่า...เราไปซื้อเตียงมานอนกันดีกว่า...นนท์จะจ่ายค่าเตียงใหม่...แต่พี่วุฒิไม่ยอมบอกให้เอาเงินเดือนที่เขามอบให้นนท์เก็บไว้ออกมาซื้อ...วันนี้นนท์อยากจะอ้อนพี่วุฒิ...อยากให้เขามีอะไรด้วย...แต่พี่วุฒิกลับแกล้งหลับ หลังจากที่นวดให้นนท์แล้ว...และไอ้ที่แกล้งหลับก็เลยกลายเป็นหลับไปจริง ๆ นนท์ก็ได้แต่นอนกอดและกำเจ้าท่อนเนื้อนั้นไว้ในมือ....แล้วหลับไป..... M: m, j* K# T% a- k
มารู้สึกตัวอีกที...พี่วุฒิมาจูบตรงหน้าผากนนท์...พร้อมกับเอ่ยเบา ๆ 2 P3 P8 @8 F; d8 n2 P$ N1 f
“นนท์จ๋า...ตื่นเถอะ...ไปใส่บาตรกัน พี่เตรียมของใส่บาตรไว้แล้ว...จำได้หรือยังว่าวันนี้วันอะไร...” นนท์ส่ายหัว
: s' h; T$ L, o; r4 q( s% ~" I “วันนี้เป็นวันที่พี่ได้รู้จักกับนนท์ และเราอยู่ด้วยกันมาครบ 1 ปีไง…พี่ขอบใจนนท์นะ ...ที่มอบสิ่งพิเศษที่สุดให้กับชีวิตพี่”
0 f) e* v# S8 B; o “นนท์ยังไม่ได้ให้อะไรพี่เลยนะ...แค่วันที่ครบ 1 ปีนนท์ยังจำไม่ได้เลย”% I( f u& a, l. |: d: C, c) [
“ก็ตัวนนท์ไง ...ใจนนท์...ความรักของนนท์ ที่ให้กับพี่มาตลอด 1 ปีนี้”1 c W% c% y' B# I6 e
“นนท์ได้รับจากพี่มากกว่าที่นนท์ให้พี่อีกนะ...นนท์รู้ว่าชีวิตนี้นนท์คงขาดพี่ไม่ได้”5 X2 b. f1 a- t* C* H
“พี่ก็ขาดนนท์ไม่ได้...สัญญากับพี่ได้มั้ยว่าเราจะรักกันไปอย่างนี้...รักกันไปจนชั่วชีวิตที่ใครคนหนึ่งจะตายจากกันไป”8 u2 E5 _4 s( }, x/ d! O
“ไม่เอา พี่ไม่พูดแบบนี้...นนท์อยู่นี่ อยู่กับพี่ นนท์มีความสุขมากที่สุด...1 ปีมานี้ นนท์ไม่เคยกลับบ้าน เพราะนนท์เป็นห่วงพี่นะ รู้หรือป่าว”
& T4 l1 c/ P% D; }. E7 c “ไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน...จะได้ไปใส่บาตรกัน” นนท์กับพี่วุฒิเข้าห้องน้ำอาบน้ำด้วยกันเหมือนปกติที่ทั้งสองคนอาบน้ำด้วยกัน...สองคนที่เหมือนเงาตามตัวกัน ...จะทำอะไรก็ทำด้วยกันพร้อม ๆ กัน...จนเมื่อถึงเวลางานทั้น, O* |% G8 C! j* k [0 {* o: X- F
พี่วุฒิขี่มอเตอร์ไซค์ไปวัด...ของที่จะใส่บาตรวางอยู่ในตะกร้าหน้ารถ...หลังจากที่ใส่บาตรเสร็จ...พี่วุฒิก็พานนท์ไปที่ชายหาดเดิม ตรงจุดเดิมที่ท้งสองมอบความรักให้กัน...! O2 v# s, i- [ F; I! r
“ปีนึงแล้วนะ...พี่ ที่เราไม่ได้กลับมาที่นี่กันเลย...”
1 c t: m! t* \: Y+ P9 M; R3 c1 U “ช่ายยย...วันนี้พี่เลยพานนท์กลับมาระลึกความหลังที่นี่ไง”. T% F( }4 D6 `' c* \
“บ้าดิ...จะทำอย่างวันนั้นอะเหรอ”+ m b: w* W0 N) \, `+ [
“บ้าก็บ้ารักนะ...แล้วทำได้หรือป่าวละ” นนท์ไม่ตอบอะไร ตอนนี้หน้านนท์ร้อนผ่าว แดงไปหมด
* o+ _) J& i- D “นั่นหน้าแดงไปหมดแล้ว....ยังเขินพี่อีกเหรอ....พี่เห็นนท์ทั้งตัวแล้ว...มีไฝ มีขี้แมงวันตรงไหนพี่จะได้หมดแหละ”
, Z5 }$ j6 V$ A' w& m1 l “ไหน...จำได้จริงอ่ะ...มีตรงไหนบ้างละ” ไม่รอช้าเลย พี่วุฒิก็เอานิ้วไปจี้ที่ตัวนนท์ตรงจุดที่มีไฝ % R8 K0 g- |/ G4 a! b% R
“นี่ ตรงนี้เม็ดนึง....ตรงนี้อีกเม็ดนึง...แล้วก็ตรงนี้อีกเม็ดนึง” จากที่จี้เพื่อจะให้รู้ว่าไฝอยู่ตรงไหน กลายเป็นพี่วุฒิเข้ามาจั๊กจี้นนท์...จนนนท์ต้องดิ้นพล่านเพราะบ้าจี้
6 g$ K2 c6 {* B& e2 Z. y) B “ถูกป่าวละ....ไหนละถอดเสื้อมาดูซิ...ว่าที่พี่ชี้นั่นอ่ะถูกหรือป่าว” ว่าแล้วพี่วุฒิก็จับนนท์ถอดเสื้อและกางเกง แล้วเขาก็รีบถอดของเขาออกอย่างรวดเร็ว....พอกางเกงพี่วุฒิหล่นท่อนลำของพี่วุฒิก็ผงาดง้ำขึ้นมาทันที5 H9 `& L6 M1 h( t
“นนท์...มารำลึกถึงวันนั้นกันนะ...” พี่วุฒิมอบความรักให้นนท์...ตรงนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า....วันนี้เมื่อปีก่อน....ตรงนี้เมื่อปีก่อน....ณ จุดนี้เมื่อปีก่อน....ความสุขที่พี่วุฒิมอบให้นนท์ 1 ปีไม่ได้ลดน้อยลงเลย...กลับยิ่งทวีเพิ่มมากขึ้น...นนท์รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจทุกครั้งที่คิดถึงพี่วุฒิ แม้ในเวลาทำงาน..หรือแม้แต่จะนอนกอดพี่วุฒิอยู่ก็ตาม....มีใครเคยรู้สึกแบบนนท์มั้ย...ความรู้สึกอบอุ่น ปลาบปลื้ม มีแต่ความปีติที่มีคนรักที่แสนดี จริงใจ ซื่อสัตย์ ไม่เคยแม้แต่จะคิดที่จะนอกใจไปมีคนอื่น...แม้จะมีอะไรเข้ามายั่วยวนใจทำให้ไขว้เขวก็ตาม...เพราะแม้จะมีพนักงานสาว ๆ เข้ามาใหม่ที่ไม่รู้ว่านนท์กับพี่วุฒิเป็นอะไรกัน...ก็พยายามจะไปยั่วยวนพี่วุฒิ...แต่พี่วุฒิไม่เคยสนใจ...แถวสาวพวกนั้นกลับโดนคนงานด้วยกันเองสมน้ำหน้า...บางคนถึงกับอายและอยู่ไม่ได้ ก็ลาออกไปเอง...
: [! X( b/ x+ X$ S2 Q7 e/ e ร่วมสองชั่วโมงกว่าที่พี่วุฒิมอบความรักให้นนท์ตรงนั้น 10 โมงแล้วทั้งคู่ยังไม่ได้ทานอะไรกันเลย...นอกจากจะสำลักล้นความรักที่มอบให้แก่กัน.... G0 B$ t+ b3 a: q
“นนท์...รอพี่ตรงนี้นะ....พี่จะไปหาซื้ออะไรมากินกันตรงนี้....แล้วเดี๋ยวเราข้ามไปเสม็ดกัน”' Y- E* V6 }) [6 l
“ทำไมเราไม่ไปหาไรกินที่แถวท่าเรือเลยละ กินเสร็จจะได้ข้ามเรือไปเลย”
9 ]6 w. C3 H8 B6 x" O$ B “พี่อยากอยู่กับนนท์สองคนตรงนี้ก่อน...นะนะ รอพี่ตรงนี้แหละ” พี่วุฒิเดินไปที่รถสตาร์ทเครื่อง...นนท์นั่งลงบนเสื่อ...มองดูขอบฟ้าและขอบทะเลสีครามที่มาบรรจบกัน เขาหวนนึกถึงวันนั้น...ถ้ารวมตั้งแต่วันที่นนท์เข้ามาทำงาน นี่ก็ 1 ปี 1 เดือนแล้ว...ตั้งแต่นนท์มาทำงานที่นี่ นนท์กลับไปบ้านแค่ครั้งเดียว...นั่นคือในช่วงเดือนแรกก่อนที่เงินเดือนจะออก ก่อนที่วันนี้เมื่อ 1 ปีที่แล้ว ที่พี่วุฒิพานนท์มาที่นี่....เพราะนนท์คิดถึงบ้าน...แม้ว่าจะเป็นบ้านที่ไม่ได้มอบความสุขให้นนท์เท่าไหร่....แต่การมาทำงานที่นี่เป็นครั้งแรกที่นนท์ออกจากบ้านมาอยู่ที่อื่นที่แสนไกล...ช่วงนั้นนนท์เป็นโรคคิดถึงบ้านมาก...แต่พอได้รับความรัก ความอบอุ่นที่พี่วุฒิมอบให้...นนท์ก็มั่นใจและเชื่อใจพี่วุฒิมากขึ้นเรื่อย ๆ ว่า เขาจะมอบความรักที่นนท์ไขว่คว้าหาได้ เขาจะเติมเต็มความรักที่นนท์ขาดหายไป....นนท์นั่งเหม่อคิดเปรีบเทียบเรื่องราวชีวิตที่บ้านกับที่นี่....ชีวิตที่นี่กับพี่วุฒิ...ชีวิตที่นนท์ไม่เคยมีแบบนี้มาก่อน....ชีวิตที่ไม่เคยมีใครมอบให้เขาทั้งหัวใจและร่างกาย...1 {5 F7 g5 ?7 a3 ^+ W6 \$ [
ครั้งหนึ่งที่นนท์ทำงานหนัก...พี่วุฒิต้องมาเฝ้าจนถึง ตี 1 เป็นเวลาเกือบ 2 สัปดาห์ จนนนท์คงทนสภาพของร่างกายที่อ่อนเพลียไม่ไหว...เป็นลมล้มลง..ต่อหน้าพี่วุฒิ ในคืนนั้นหลังจากที่นนท์เคลียร์เรื่องเอกสารเสร็จ...กำลังเดินมาหาพี่วุฒิที่รออยู่...นนท์ก็หน้ามืดล้มลง....พี่วุฒิรีบเข้ามาประคอง แต่ปลุกนนท์เท่าไหร่ก็ไม่ฟื้น...พี่วุฒิรีบเอานนท์ขึ้นรถไปยังสถานีอนามัยที่ใกล้ที่สุด....2 วัน2 คืนที่นนท์นอนให้น้ำเกลือ...พี่วุฒิอยู่ข้างกายนนท์ไม่ห่างไปไหน...นนท์มารู้ทีหลังว่า ... พยาบาลจะไม่ให้พี่วุฒิอยู่เฝ้า...แต่พี่วุฒิต้องขอร้องพยาบาลและบอกความจริงกับพยาบาลว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน...จนพยาบาลใจอ่อนยอมให้พี่วุฒิเฝ้า...นนท์ฟื้นขึ้นมา...ก็ยังเห็นพี่วุฒิอยู่ในชุดเดิมในคืนนั้น.... l ?+ P# f2 J4 N
“พี่วุฒิ...นนท์อยู่ที่ไหน”
. D; O/ O& Y+ H! J& g0 b2 n “นนท์...ฟื้นแล้วเหรอ....นนท์อยู่ที่อนามัย...นนท์สลบไป2 วันแล้วนะ พี่เป็นห่วงแทบแย่….อย่าเพิ่งลุก...”
+ W* R% a. V! |4 c: R “นนท์อยากกลับแล้วอ่ะ...งานละ นนท์เป็นห่วงงาน...เพราะยังไม่เรียบร้อย”& g3 j* r$ @# P% K' n3 W4 s& z
& j& R0 I8 P5 G: x- r I: o# ?7 }5 E6 b% B
' Z% y6 ~* b. `) |
ต่อ28
7 P1 {8 @% r) n0 m“เจ้านายกับผู้จัดการเข้ารู้แล้ว...เขาเพิ่งมาเยี่ยมนนท์ กลับไปสักชั่วโมงนี่หละ...แต่นนท์ยังไม่ฟื้น...หมอยังไม่ให้ทานอะไร...เพราะให้น้ำเกลืออยู่...ร่างกายนนท์อ่อนเพลียมาก...ไม่ได้แล้วต่อจากนี้พี่จะต้องบำรุงให้เมียพี่แข็งแรงแล้ว” จากวันนั้นพี่วุฒิก็จะแอบทำอาหารที่มีประโยชน์เก็บไว้ให้นนท์เสมอ...นอกจากนี้พอตี 5 พี่วุฒิก็จะปลุกให้ไปวิ่งออกกำลังกาย...ที่รีสอร์ทมีสระว่ายน้ำ....พี่วุฒิก็ไปปิดปากเด็กคุมสระด้วยอาหารอร่อย ๆ ทุกวัน....ว่าให้เปิดสระว่ายน้ำให้ตอนตี5 ครึ่ง เพื่อลงไปว่าย...แล้วก็กลับไปอาบน้ำแต่งตัวมาทำงาน....สุขภาพของนนท์เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ 0 [+ ]2 H* L+ A# m3 H+ Z( C( b+ A
ขณะที่นั่งเหม่อใจลอยคิดอะไรต่อมิอะไรอยู่...นนท์ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น2 o6 K C; E6 x3 D/ t, Y X% Z8 b
“ฮัลโหล...นนท์เหรอ...นนท์ใช่ป่าว.....นนท์อยู่ที่ไหน...อยู่ตรงไหนนี่...เดี๋ยวพี่จะให้ พี่ศักดิ์ ขับรถรีสอร์ทไปรับนนท์”
3 q. F9 ~ B3 _# P “นนท์อยู่ที่ชายหาด ก่อนถึงหาดแม่พิมพ์อะคับ...มีงานด่วนเหรอคับ”) e& f+ J4 N( n$ a
“เอาน่า...พี่ให้พี่ศักดิ์ขับรถไปแล้วนะ...นนท์มารอที่ริมถนน...พี่ศักดิ์ขะได้เห็นนท์...เดี๋ยวมาคุยกันที่รีสอร์ท” เสียงผู้จัดการพูดมาตามสาย แล้ววางสายไป
! ^0 x) V& B8 M; Z H' s นนท์คิดว่า เอาไงดีว่ะนี่ เดี่ยวพี่วุฒิกลับมาไม่เห็นเราละ...จะทำยังไง...แต่เดี๋ยวถ้าพี่ศักดิ์ขับรถมารับย้อนกลับไปทางรีสอร์ท...ถ้าพี่วุฒิขี่สวนมาก็น่าจะเห็น...เอาว่ะ...ถ้าไม่ไปเดี๋ยวก็โดนว่าเรื่องงาน...หรือจะมีงานด่วน...หรือจะมีลูกค้าชาวรัสเซียมา...เพราะนนท์เป็นคนเดียวในรีสอร์ทที่สามารถพูดภาษารัสเซียได้...นนท์ยืนรอสักพักใหญ่...ก็เห็นรถ Jeep ของรีสอร์ทที่พี่ศักดิ์ขับมา....นนท์จำได้เสมอเพราะนนท์จะต้องนั่งรถคันนี้ที่พี่ศักดิ์เป็นคนขับพาแขกที่ซื้อทัวร์ไปพัทยาอยู่บ่อยๆ .....พี่ศักดิ์ขับเลยนนท์ไปหน่อยเพื่อกลับรถ....นนท์รีบขึ้นรถ" T0 t% A1 A* B0 H& U" `+ b
“พี่ศักดิ์มีอะไรด่วนเหรอ...ถึงได้ตามตัวนนท์ขนาดนี้”+ X6 T! t! ? E2 o" H# {2 l7 M
“ไม่มีไรหรอก...พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน...”/ g- W, v- o) ^: n& ^5 y
“อ้าว...ไม่มีแล้วผู้จัดการตามตัวนนท์ด่วนขนาดนี้ทำไมอ่ะ”% s. h3 t9 ]- d8 y$ b
“เดี๋ยวไปถึง...นนท์ก็รู้”* m% b) i: f1 L/ p" ]
“อะไรนี่ ...ไหนเมื่อกี้พี่ศักดิ์บอกไม่รู้ไง....แล้วนี่พูดแบบนี้แสดงว่าพี่ศักดิ์ต้องรู้ซิ…มีไรบอกนนท์มาเลยนะ” พี่ศักดิ์ปกติเป็นคนขับรถเร็วอยู่แล้ว...แต่ทำไมวันนี้เหมือนกับจะเร็วกว่าเดิมไม่ถึง 15 นาทีก็เลี้ยวเข้าประตูทางเข้ารีสอร์ท
6 m7 d9 ~/ C( ?- b4 | พี่แก้วพี่สาวคนหนึ่งที่เป็นแม่บ้าน...พี่แก้วคนนี้เป็นพี่สาวที่นนท์สนิทเห็นรถวิ่งเข้ามา ก็วิ่งออกมาที่รถ...พอพี่ศักดิ์จอดรถ พี่แก้วก็วิ่งหน้าตาตื่น ตาแดง เข้ามาหานนท์ พอนนท์ก้าวลงจากรถ...ก็เข้ามาสวมกอดนนท์...8 Q# ]$ _3 Z! w" R+ t- R
“นนท์...นนท์ทำใจดีดีนะ...”0 w0 W5 c( w% B
“มีไร คับ พี่แก้ว”4 B- U! a& O$ J( x. q5 H
“วุฒิ...นนท์....วุฒิเขาประสบอุบัติเหตุ”9 q( b, f# Z# x# }- u/ w" E
“อะไรนะ...ไม่อ่ะ ไม่ใช่ พี่วุฒิมาซื้อของให้นนท์กิน...พี่วุฒิอยู่ไหน” นนท์เถียงกลับ แล้วก็พยายามจะเดินหาพี่วุฒิ7 Y; N! V, E( ]' X" P y, T9 ?
“นนท์...นนท์ตั้งสติก่อน” ตอนนี้แม่ครัวในครัวต่างก็เดินมาหานนท์...ป้าแม่ครัวหลายคนที่นนท์เคารพรัก...เข้ามากอดนนท์ บ้างกอดลูบหลัง บ้างก็ลูบหัว...# [/ ?- v7 J3 p' c' n. f
ป้ามร...เอ่ยกับนนท์ “ นนท์เอ๊ย...วุฒิเขาไปสบายแล้วนะลูก”7 A% e: _) D9 J5 J' F
“ป้า...ป้าพูดอะไร...พี่วุฒิล่ะ พี่วุฒิอยู่ไหน” นนท์ดึงดันที่จะไปหาพี่วุฒิ: _3 h' s I' Q; B0 |
“นนท์...ฟังป้านะ...วุฒิเขาบอกกับป้าก่อนที่เขาจะหมดลมไป...ว่าเขารักนนท์นะ ....เขาบอกให้ป้าเอาของกินนี่ให้นนท์ด้วย” ป้ามรยื่นถุงขนมที่มีคราบเลือดเปรอะที่ถุงส่งให้นนท์( s3 f# a5 h9 U
“ป้า....แล้วพี่วุฒิอยู่ไหน... ป้าพอนนท์ไปหาพี่วุฒิ” นนท์พยายามสะบัดทุกคนออกจากตัว...เพื่อจะเดินตามหาพี่วุฒิ...พี่ศักดิ์ซึ่งตัวใหญ่ฉุดต้นแขนนนท์ไว้
0 U2 {, U( w5 G6 }% e- C- d5 m6 y “นนท์...มาพี่จะพานนท์ไปหาไอ้วุฒิมัน...แต่นนท์ต้องตั้งสติก่อน...พี่รู้ว่านนท์ทำใจไม่ได้...แต่นนท์ก็ต้องเข้มแข็ง...ไอ้วุฒิมันก็คงอยากให้นนท์เข้มแข็ง” พี่ศักดิ์บีบต้นแขนของนนท์จนแน่น เพื่อจะไม่ให้นนท์วิ่งถลาไปไหนอย่างไม่มีจุดหมาย...
- B# w8 Z+ S2 @' H พี่ศักดิ์พานนท์เดินมาที่ห้องพักที่นนท์กับพี่วุฒิอยู่ด้วยกัน....ภาพที่เห็นตรงหน้า เป็นพี่วุฒิที่นอนเหยียดยาวอยู่บนเตียง....เสื้อผ้าและลำตัวมีเลือดเต็มไปหมด....รอยแผลถลอกเต็มตัว...ร่างของพี่วุฒิที่นนท์เห็นทำให้นนท์อดไม่ได้ที่ต้องสะบัดมือพี่ศักดิ์ออกแล้ววิ่งไปกอดร่างพี่วุฒิที่เตียง6 a- m6 u6 D1 i" q6 [' Y R/ p
“พี่วุฒิ....ฮืออออออ.....พี่วุฒิพี่วุฒิตื่นมาซิ...นนท์มานี่แล้ว…นี่ไงขนมที่พี่ซื้อมา...ลุกมากินด้วยกันนะ” นนท์ทั้งอดทั้งเขย่าตัวพี่วุฒิ
; w+ N$ b7 d9 z. \: ^( y “พี่วุฒิ...นนท์จะอยู่กับใครละ...นนท์จะอยู่ยังไง....” นนท์รู้สึกว่าตอนนี้ในห้องของเขามีคนเต็มไปหมด....พี่แก้วลงนั่งข้าง ๆ นนท์: V; W$ b2 G$ J
“นนท์...วุฒิมันจากไปแล้ว....มันคงทนพิษบาดแผลไม่ไหว...พี่อ้อย เขาไปเห็นเข้า แต่ก็ไม่เห็นว่ารถอะไรที่เฉี่ยวชนวุฒิ....พี่อ้อนมันเลยรีบขี่กลับมาที่รีสอร์ท ให้พี่ศักดิ์เอารถออกไปเอาวุฒิกลับมา....พอเอามาถึง...วุฒิมันก็เพ้อหานนท์ตลอดเลย...น้องเอ๋ย...พี่ไม่รู้จะทำยังไง...ผู้จัดการรู้เรื่องเข้าก็เลยรับโทรหานนท์...แล้วให้พี่ศักดิ์ขับออกไปรับนนท์กลับมา” นนท์หันไปซบไหล่พี่แก้ว ร้องไห้, B" w5 J, \; w t. w1 b
“พี่วุฒิ...พี่วุฒิตื่นมาอยู่กับนนท์....แล้วทีนี้นนท์จะอยู่กับใคร...” นนท์ผละจากพี่แก้วไปกอดร่างที่ไร้วิญญาณของพี่วุฒิ....& h: J( F; H. x q6 d2 j
รักเมื่อพบ.....แล้วพลัดพราก% A, L8 `/ A) O" X$ T w8 s) V/ T
ไม่เคยคิดจากรักจริงจากใจ1 [$ E! S1 z9 N/ u
รักชั่วนิรันดร์..... รักกันเรื่อยไป
7 t1 Q; I" I7 M( {) O ดื่มด่ำฤทัย..... ไม่คลายใจรักกัน
1 z2 Y2 G% P; L รักช่านทรวงซึ้งดวงจิต
! R/ T, h$ R }1 ]0 X) ?( w ความรักฝังติดชิดชมผูกพัน8 e2 r# {2 w3 x. g" P3 H# U
รักกันหวานชื่น....ทุกคืนทุกวัน
1 I% z6 |7 n8 O# V$ I- ] ไม่แปรรักปันเปลี่ยนใจไปให้ใคร
, ~" f$ s; |& l. m, S4 J) R; p4 B+ b ตัวตายยังรัก...ภักดีต่อเธอไม่หวั่นไหว6 u2 u3 ^" s$ y K) t
รักเรืองรองผ่องใส
& w- o" Q$ h& w. x- Jเอารักฝากโลกลอยลมไว้สิ้นใจ
$ \1 ~% G% q% e; xรักชั่วนิรันดร์ รักกันเรื่อยไป; y0 j- n( K6 c2 I2 ~# z5 {
ดื่มด่ำฤทัย ไม่คลายใจรักเดียวววว....! R* v9 b+ O; t# L5 z; z
“นนท์.....นนท์...” เสียงใครไม่รู้ที่เรียกดึงสติของนนท์กลับมา ตอนนี้นนท์ไม่รู้จะทำอย่างไร...ตำรวจมาที่ห้องนนท์เพื่อมาทำบันทึก...พี่อ้อย คนแรกที่เห็นพี่วุฒิ ให้การกับตำรวจว่า เขาเห็นรถวุฒิล้มคว่ำอยู่ข้างทางและเห็นวุฒินอนอยู่...เขาจอดเพื่อดู ตอนนั้นวุฒิยังไม่สิ้นลม....พี่อ้อยจะพยุงให้วุฒิขึ้นซ้อนรถก็ไม่ไหว จึงรีบกลับมาที่รีสอร์ท เพื่อให้แก้วเอารถของรีสอร์ทไปรับเอาวุฒิขึ้นรถกลับมา ....พี่ศักดิ์บอกตำรวจว่า...พอมาถึงก็เห็นวุฒินอนอยุ่ ...ก็เลยไปอุ้มมาใส่รถเพื่อขับกลับ...พี่แก้วนั่งไปด้วย...วุฒิเพ้อหาแต่นนท์ เรียกแต่ชื่อนนท์...พอมาถึงห้องพัก...ก็อุ้มมาไว้บนเตียง...คนอื่นที่รู้เรื่องก็วิ่งมาดู...ในมือของวุฒิกำถึงขนมไว้แน่น...เขายื่นให้กับป้ามร...แล้วบอกพูดแค่... “นนท์....นนท์” สักพักเสียงก็เงียบหายไป....ตำรวจหันมาถามว่า คนไหนคือ นนท์ .... นนท์ไม่รู้จะตอบยังไง...เพราะตอนนี้มันเหมือนมีลูกอะไรไม่รู้มาจุกที่ลำคอ...ป้ามรจึงชี้มาที่นนท์และบอกว่า “นี่ค่ะ ... คนนี้หละค่ะ...คุณตำรวจ”* D/ J3 j/ G& B4 Q. C' Z0 V \
“ทำไมเขาต้องหาคุณละคับ...คุณนนท์”
3 J) f5 K) L/ T“ก็สองคนนี้เขาเป็นแฟนกันนี่เจ้าค่ะ...คุณตำรวจ” ป้ามรตอบแทน... “เขารักกันมาก นี่ปีนึงพอดีที่เขารักกันอยู่ด้วยกัน...ไม่เคยทะเลาะกันเลย…ป้าเห็นแล้วยังอิจฉา”: D6 v P5 {# I8 V
“แล้วตอนที่เกิดเหตุ...คุณนนท์อยู่ที่ไหน”* @/ g8 d9 F) K# D7 |$ p) N9 |
“ผมไปรับนนท์ที่ชายหาดทางด้านที่ไปแหลมแม่พิมพ์....เขาคงไปด้วยกัน...วุฒิคงมาซื้อของกินไปให้นนท์” พี่ศักดิ์ตอบตำรวจ
" M8 z% t s* S' o( l“งั้นเดี๋ยวผมลงบันทึกประจำวันไว้ แล้วก็จะหารถที่ชน...ส่วนผู้ตาย...เอาศพไปที่อนามัยให้เขาพิสูจน์หลักฐานก่อนนะคับ...แล้วเอาหลักฐานไปอำเภอพี่แจ้งคนตาย...แล้วค่อยบำเพ็ญศพนะคับ”
0 R& P$ K% K( e' f3 h7 ?นนท์พยายามตั้งสติ....ก่อนที่พี่ศักดิ์จะอุ้มร่างที่ไร้วิญญาณของพี่วุฒิใส่รถเพื่อไปอนามัยให้ทางอนามัยพิสูจน์หลักฐาน...นนท์ถอดเอาสร้อยทองพร้อมจี้รูปหัวใจที่นนท์ซื้อให้พี่วุฒิเป็นของขวัญ ...และแหวนที่พี่วุฒิสวมไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายซึ่งสลักชื่อว่า “นนท์” ส่วนนนท์ก็สวมไว้เหมือนกัน แต่สลักชื่อไว้ว่า “วุฒิ”....ที่ทั้งสองคนไปเลือกซื้อและสั่งทำไว้ด้วยกัน....และต่างสวมแหวนให้กันและกัน....รวมทั้งกระเป๋าตังค์ที่พี่วุฒิเอาติดตัวไว้เสมอ....ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา 1 ปี...พี่วุฒิเอาเงินเดือนทั้งหมดให้นนท์...แต่พี่วุฒิก็เอากระเป๋าตังค์นี้ติดตัวตลอด...นนท์รู้ดีว่าในกระเป๋าตังค์ของพี่วุฒิไม่มีเงิน...จะมีได้อย่างไร...ก็เอามาให้นนท์หมด...บางครั้งที่แขกทานอาหารแล้วติดใจฝีมือพี่วุฒิ...ก็ให้พนักงานเสริฟเข้าไปเรียกพี่วุฒิออกมาเพื่อให้ทิป....มีครั้งหนึ่ง .... ไม่รู้มีฝรั่งใจดีที่ไหน...คงถูกใจฝืมืออาหารที่พี่วุฒิทำ....ให้ทิปมาตั้ง 3 พัน.....กระเป๋าใบนี้พี่วุฒิเคยเอาให้นนท์ดูครั้งหนึ่ง....ในนั้นมีแต่รูปนนท์ กับรูปที่ถ่ายกับพี่วุฒิ...แล้วก็กระดาษที่นนท์ชอบเขียนแซวพี่วุฒิ...เพราะบางทีนนท์อยู่ที่เคาน์เตอร์เบื่อ ๆ ก็จะเขียนข้อความใส่กระดาษโน้ตเล็ก ๆ แล้วเดินไปในครัว...อย่างเงียบ ๆ พวกป้า ๆ ในครัวรู้ทัน ก็จะทำเป็นไม่เห็นนนท์...นนท์เดินเข้าไปกอดเอวพี่วุฒิแล้วก็ค่อย ๆ เอากระดาษโน้ตใส่กระเป๋าเสื้อ Chef ของพี่วุฒิ...แล้วก็รีบวิ่งกลับออกมา....นนท์ค่อย ๆ เปิดกระเป๋าใบนั้นออกดูอย่างช้า ๆ ...นนท์เจอกระดาษแผ่นหนึ่ง...ที่พับอยู่...ด้านหน้าเขียนว่า “นนท์” นนท์ค่อย ๆ คลี่กระดาษนั้นออกอย่างช้า ๆ เป็นลายมือของพี่วุฒิ...ที่เขียนถึงนนท์...
3 C: v- [7 Z/ O8 b
- _2 r" ?1 R# ]& f/ Lจบตอนที่ 281 L; ~1 r- J) i9 y' ?) ~
|
|
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-9-2 05:44:51
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-9-2 07:35:12
โพสต์ 2016-9-2 11:44:16
โพสต์ 2016-9-2 20:26:52
