คุณครูสุดที่รัก

stampntka

ผมสิบเอก ศรศิลป์ สังกัดกองทหารม้าเคลื่อนที่เร็ว ปกติผมประจำการอยู่ที่สระบุรี แต่ตอนนี้ผมถูกส่งมาประจำการอยู่ที่ ปัตตานี อันเนื่องมาจากเหตุการณ์ไม่สงบ สามจังหวัดชายแดนภาคใต้นั่นเอง
และผมก็ถูกให้เป็นหน่วยคุ้มกันครู และที่นี่แหละที่ผมพบรักกับครูหนุ่มที่เป็นหนุ่มอิสลาม ชื่อว่า พงษ์
พงษ์เป็นครูสอนนักเรียนชั้นประถม๑ เขาดูหล่อมาก น่ารัก ร่าเริง คิ้วดกผิวค่อนข้างดำแต่ก็เป็นปกติของหนุ่มใต้
พงษ์หล่อและน่ารักมากในสายตาของผม ผมนั่งเฝ้ารักษาความปลอกภัยให้กับเขา จนแทบจะลืมรักษาความปลอดภัยให้กับตัวเอง สายตาที่คมคู่นั้นบ่อยครั้งที่มักจะประสานกับสายตาผม บางครั้งก็เล่นเอาผมสะดุ้งโหยงเมื่อโดนพงษ์จ้องเขม็ง
“ชะอุ้ย”
“เหม่ออะไรครับคุณทหาร จิตใจไม่อยู่กับตัวเลยนะครับ”
นานวันเข้าผมกับพงษ์ก็เป็นคู่รักกันโดยที่ไม่มีใครสงสัยในความสัมพันของเราทั้งสอง หลังจากเลิกสอนผมกับพงษ์จะไปเดินเล่นด้วยกันตามริมหาดทะเลเป็นประจำ พงษ์เก็บเปลือกหอยให้ผมหลายอันเขาบอกว่าให้ผมเก็บมันไว้ให้ดีมันคือตัวแทนของทะเลใต้        และที่ริมหาดยามเย็นแห่งนั้น ผมจะไมมีวันลืมกับจูบแรกที่ผมกับพงษ์มอบให้กันอย่างดูดดื่ม แสงตะวันยามเย็นคงจะรับรู้ว่าเราสองคนรักกัน
……………………………………………………………
แต่แล้วก็เกิดเหตุร้ายขึ้นเมือผู้ก่อความไม่สงบได้ลอบวางระเบิดรถนักเรียนและซุ่มจู่โจมรถชุดคุ้มครองครู
“ระยำเอ้ย !!”
รถนักเรียนโดนระเบิดเข้าอย่างจังแต่ชุดมอไซของชุดม้าเร็วกลุ่มผมได้โฉบเข้าข้างทาง และก็มีบางคันที่ต้องสังเวยต่อห่ากระสุนที่สาดมาจากป่าสวนยางข้างถนนเสียงดังสนั่นหวั่นไหว
จากนั้นชุดของผมก็ตอบโต้อย่างรวดเร็วเช่นกัน แต่ผมสิหัวใจแทบหยุดเต้น เมื่อเห็นรถนักเรียนพลิกคว่ำหลายตลบเพราะมีนักเรียนอยู่เต็มคันรถ และที่เลวร้ายยิ่งไปกว่านั้นคือ ดวงใจของผมอยู่ที่นั่น พงษ์
ผมวิ่งไปที่ซากรถอย่างไม่กลัวตาย เมื่อวิ่งไปถึง หัวใจแทบสลายเมื่อพบร่างที่โชกเลือดของเหล่านักเรียน และร่างของพงษ์ เขาหลุดคำพูดประโยคสุดท้ายก่อนที่จะสิ้นใจในอ้อมแขนของผม
“พงษ์นายต้องไม่เป็นอะไรนะ”
“ผะ ผม ระ รักคุณ”
มันคือคำพูดที่ออกจากปากคนที่ผมรัก
“ไม่นะ…..พงษ์…..ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ผมโอบอุ้มร่างของเขาไว้ในอ้อมแขนปากก็พร่ำราวกับคนที่ไม่มีหัวใจ น้ำตาไม่รู้มาจากไหนนัก…...มันไหลอาบแก้มลงไปคละเคล้ากับเลือดที่ไหลชโลมร่างของคนที่ผมรัก
“ผมรักคุณนะอย่าจากผมไป”
กว่าที่จะนำตัวนักเรียนและช่วยกันนำตัวทหารที่ที่ได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็นานพอสมควร
พงษ์ นายแข็งใจนะ ใกล้จะถึงโรงบาลแล้วนะ นายสัญญาแล้วไงว่าจะอยู่เป็นกำลังใจให้เรา
ผมคงไม่รอดหรอก ผมเจ็บที่หน้าอกมาก
น้ำตาที่ไหลมาเรื้อยๆกลับยิ่งไหลออกมากมาย ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงอยากจะเจ็บและตายแทนเขาอย่างนี้ ผมกอดร่างของเขาแน่นมากเหมือนกับกลัวว่ามัจจุราชจะมาเอาตัวของเขาไป ปากก็พร่ำพูดกับเขามาตลอดทาง
นายอย่าหลับนะนายมีหน้าที่สอนเด็กนักเรียนนะพงษ์ นายต้องรอด นักเรียนยังรอนายอยู่ พงษ์นายอย่าหลับนะ
ตอนนี้ที่ทำได้ก็ขอให้เขารอดจะให้ผมทำอะไรผมก็ยอม เลือดสดๆไหลออกมาไม่หยุด ผมรู้ว่าเขาเจ็บมาก ผมเองก็แทบขาดใจเช่นกัน เขาเสียชีวิตขณะที่นำส่งโรงบาลเพราะเสียเลือดมาก ก่อนที่เขาจะขาดใจเขายิ้มให้ผมแล้วบอกว่า
พี่ครับฝากนักเรียนด้วยนะครับ ผมจะอยู่กับพี่ตลอดไป
แล้วเขาก็สิ้นใจในอ้อมแขนของผม ทุกวันนี้ผมยังคิดถึงเขาเสมอครูผู้อุทิศทั้งชีวิตให้กับนักเรียนและชุมชน ครูหนุ่มอิสลามของผม

minone

ขอบคุณครับผม

thomoya

ขอบครุนนะครับ

shanetc

ขอบคุณคับ

mydragon123

เรื่องนี้เศร้ามากครับ
ขอบคุณครับ

chicco

สุดยอดครับ

soto

ขอบคุณมากครับ

auto101

ขอบคุณครับ

phitchapat2

สุดยอดครับ

Inkdeath

ขอบคุณครับ

Tedap

ขอบคุณครับ

xoman

ขอบคุณครับผม

ool3LaCKoo

ขอบคุณมากๆครับ

doraemonn

ขอบคุณครับผม

nongtoro1234

จากเรื่องเสียวกลายเป็นเศร้าซะงั้น

bethbethbeth

ขอบคุณครับ

tonclub

ขอบคุณครับ

สมพร

สุดยอดมาก

lakoon

เศร้าจังครับ

HRHPrince

เส้าอ่า