|
“ไปไหนมา ทำไมกลับมาซะมืดขนาดนี้”กานต์ต่อว่าจัยทันทีเมื่อเดินเข้าบ้าน “ออ กูพาน้องจัยไปเที่ยวเองหละ มึงจะอะไรกับน้องเขานักหนาว่ะไอ้กานต์”ไม้พูดสวนกานต์ไปในทันทีโดยที่จัยยังไม่ทันจะตอบ “ไอ้ไม้มึงไม่ต้องมารับแทนเลย คนอะไรไม่รู้หน้าที่พอโตหน่อยก็เอาแต่เที่ยวแล้ว”กานต์ยังต่อว่า “เฮ้ยไอ้กานต์กูผิดเอง ที่ชวนน้องมึงไป”ไม้ยังยืนยันว่าเป็นความผิดของตน “ไอ้ไม้มึงพอเลยดูเจ้าตัวเขายังไม่ค้านเลยมึงไม่ต้องมาให้ท้าย”กานต์ตีหน้าเครียสใส่ไม้ “อะไรของมึงว่ะ ทำยังกับว่าน้องเขาผิดมากมาย”ไม้ยังไม่ยอมลดละการพูดอธิบาย “ผิดซิว่ะ เที่ยวกลับบ้านมืดซะขนาดนี้”กานต์ยังพูดแย้งไม้ “เออ นานๆทีโว้ย อีกอย่างกูก็บอกมึงแล้วไงกูเป็นคนชวนน้องเขาไปเอง”ไม้ยังพูดต่อ “ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ไม้ก็แล้วแต่คนจะคิด พี่กลับไปก่อนเถอะ”จัยเอ่ยคำพูด “ได้ๆ เดี๋ยวพี่กลับก่อนแล้วกัน”ไม้พูดและเอามือมาลูบหัวของจัยซึ่งกานต์ยืนมองด้วยสายตาเดือดดานโดยที่ไม้ไม่ได้มองเห็น “เฮ้ย กูกลับก่อนโว้ยไอ้กานต์”ไม้ยกมือขึ้นและบอกกับกานต์และเดินออกจากบ้านไป เมื่อไม้เดินออกไปจัยก็จะเดินเข้าไปที่ห้องของตน “เดี๋ยว คุยกันให้รู้เรื่องก่อน”กานต์ตะคอกเสียงใส่เมื่อเห็นว่าจัยกำลังจะเดินหนีตน “เรื่องอะไรครับ”จัยตอบแต่ไม่ได้หันไปมองหน้า “ไปไหนมา”กานต์พูดเสียงแข็ง “พี่ไม้ก็บอกพี่แล้วไม่ใช่หรือครับ”จัยตอบไป “ไม่ต้องมาเล่นลิ้น”กานต์พูดและจับที่ไหล่ของจัยให้หันมาหาตน “พี่ต้องการคำตอบแบบไหนครับ”จัยแหงนหน้าขึ้นมองหน้ากานต์แม้นตอนนี้จัยจะเจ็บที่ไหล่เพราะโดนมือของกานต์บีบอย่างแรง “ไปที่ไหนกันมา”กานต์จ้องหน้าจัยอย่างเอาจริงเอาจัง “ชายทะเลและที่บ้านของพี่ไม้”จัยตอบไปและไม่ได้ละสายตาลง “นี่ไอ้ไม้มันคงทำให้มึงมีความสุขและสนุกกันเต็มคราบซิ”กานต์พูดไปด้วยความเป็นเดือดเป็นแค้นและโมโห “ครับ”จัยตอบและพยายามจะเบี่ยงตัวให้หลุดจากมือของกานต์มันยิ่งทำให้กานต์โมโหมากขึ้น “ได้กูก็อยากจะรู้เหมือนกันไอ้ไม้กับกูใครจะดีกว่ากัน”กานต์พูดเสร็จก็จับไหล่กระชากจนจัยตัวปลิวเข้ามาปะทะกับตัวของตนและฝังจมูกและใช้ปากงับแถวซอกคอของจัยการดิ้นลนขัดขืนยิ่งทำให้อารมณ์ของกานต์ปะทุแรงขึ้นจมูกและปากของตนยิ่งถูไถและซุกไซร้อย่างรุนแรงส่วนจัยทั้งดิ้นทั้งผลักเพื่อให้ตนได้หลุดพ้นแม้ว่าทั้งๆที่แรงตนจะสู้ไม่ได้ “หยุด อย่าทำแบบนี้”จัยร้องบอกให้กานต์ได้รู้สึกตัว “ไม่ วันนี้ยังไงมึงก็ต้องโดนกูทำโทษ”กานต์พูดแล้วใช้มือดึงจนเสื้อของจัยขาดและกระชากจนหลุดติดมือตนออกมาจัยหมดหนทางต่อต้านจึงยืนเฉยให้กานต์ลูบไล้ตามเนื้อตัวของตนไม่ว่าจะเป็นจมูกปากและมือน้ำตาเริ่มไหลออกมากานต์เริ่มรู้สึกตัวว่าคนที่ตนกำลังซุกไซร้อยู่ทำไมจึงหยุดดิ้นไปเฉยๆถึงแม้นตนจะจูบจับขยำที่ตรงใดคนตรงหน้ากับเฉยเหมือนเป็นตุ๊กตา “โธ่เว้ย”อยู่ดีๆกานต์ก็หยุดและพูดเสียงดังพร้อมกับหันหลังเดินไปที่ห้องตนจัยยืนกอดอกตัวเองที่เปลือยเปล่าน้ำตายังไหลออกมาถึงร่างกายของตนจะเจ็บปวดแต่ใจกับเจ็บปวดยิ่งกว่าหลายเท่า คืนนี้ทั้งคืนจัยแทบนอนไม่หลับทั้งคิดทั้งสับสนกับสิ่งที่เกิดกับตนจนรุ่งเช้าพอตนจะลุกขึ้นแต่ไม่ไหวพยายามพยุงตัวเองมันก็หมดแรงเมื่อยและปวดตามตัวไปหมดจึงนอนอยู่แบบนั้นจนหลับไป ส่วนกานต์ก็เช่นกันเขานอนแทบไม่หลับคิดถึงตนเองว่าทำไมต้องทำถึงขนาดนั้นเพราะอะไรซึ่งก็หาเหตุผลให้กับตนเองไม่ได้สักทีจนสายจึงเดินออกมาด้านนอกมองไปรอบๆบ้านก็ไม่เห็นคนที่ตนอยากจะเห็นจึงเดินไปที่หน้าห้องเคาะประตูแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับทำให้กานต์คิดไปหลายอย่างจึงเดินไปหยิบกุญแจสำลองมาและไขเข้าไปสิ่งที่ตนเห็นคือร่างของจัยนอนอยู่บนที่นอนนิ่งตายังหลับอยู่ตนจึงเดินเข้าไปหวังจะปลุกแต่พอมือเอื้อมไปใกล้ๆหน้าไอความร้อนจากตัวของจัยทำให้กานต์รับรู้ได้ในทันทีว่าคนที่นอนอยู่เป็นอะไรในใจของกานต์เริ่มกระวนกระวายและรู้สึกเป็นห่วงคนที่นอนออกมาในทันที “จัย จัย เป็นไงบ้าง”กานต์พูดออกมาด้วยคำอ่อนโยน “เออ พี่กานต์ ผมปวดหัวจังเลยครับ”จัยพูดออกมาเท่านั้นก็หลับตาต่อกานต์จึงเดินออกมาหาผ้าและกะละมังน้ำเพื่อนำไปเช็ดตัวให้ กานต์ทำอย่างอ่อนโยนด้วยความเป็นห่วงเขาเช็ดหน้าตัวจนเหลือที่สุดท้ายแต้พอเขาจะถอดจัยกับใช้มือตนยื้อเอาไว้ “จะอายอะไร มากว่านี้พี่ก็เคยทำมาแล้วนอนเฉยๆดีกว่า”กานต์พูดออกมาจัยจึงปล่อยและหลับตาลงด้วยความอายจนกานต์ทำเสร็จและสวมให้ตนเหมือนเดิมและออกมาหาซื้ออาหารให้จัยทานพร้อมกับยาแก้ไข้ จัยตื่นลืมตาขึ้นมาอีกครั้งไม่รู้ว่าตนหลับไปนานแค่ไหนแต่อาการที่ตนเองเป็นเริ่มทุเลาลงมากแล้วแต่มีความรู้สึกว่ามีคนกำลังจับมือตนอยู่จึงก้มลงไปมองที่มือก็เห็นมือของอีกคนกำลังวางทับอยู่จึงหันไปมองเจ้าของมือซึ่งตอนนี้กำลังหลับฟุ๊บอยู่เช่นกันความรู้สึกในใจมันเริ่มสับสนอีกครั้งทำไมพี่กานต์ต้องทำให้เราขนาดนี้แล้วที่ผ่านมามันคืออะไรจัยขยับมือตนเพื่อให้หลุดออกจากมือของกานต์จึงทำให้เจ้าของมือตื่นขึ้นมา “อ้าวตื่นแล้วหรือ เป็นไงบ้างดีขึ้นยัง”กานต์รีบถามและใช้มือของตนไปอังที่หน้าผาก “ดีขึ้นแล้วครับ ขอบคุณพี่กานต์มากนะครับ”จัยตอบและจะลุกขึ้นกานต์รีบเข้าไปพยุงทันที “อ้าวทำไมไม่นอนต่อหละจะได้หายไวๆ”กานต์รีบบอก “ผมดีขึ้นแล้วครับ แล้วพี่กินอะไรยังครับเดี๋ยวผมไปทำให้”จัยตอบและก้มหน้าลง “พี่ซื้อมากินแล้ว เราพักผ่อนเถอะ”กานต์ตอบและยิ้มให้ “ไม่เป็นไรแล้วครับ พี่ไปพักผ่อนเถอะ”จัยพูดออกมาเพราะไม่อยากให้กานต์อยู่ใกล้กับตนนานๆมันยิ่งทำให้ใจของตนเต้นแรงผิดปกติ “แม้พอหายก็ไล่พี่เลยหรือ”กานต์ต่อว่าไปแบบเชิงหยอกเล่น “ปะ ป่าว ๆครับ”จัยพูดและทำมือบอกว่าไม่ใช่ “พี่ล้อเล่น เอ้าเดี๋ยวจัยพักผ่อนอีกแล้วกัน”กานต์พูดแล้วเดินออกจากห้องไป " b+ S% z+ K1 ]' i6 p
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-10-18 11:29:49
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-10-18 11:46:48
โพสต์ 2016-10-18 11:52:10
โพสต์ 2016-10-18 14:19:30
โพสต์ 2016-10-18 18:04:54