ความรัก...ของผม ตอนที่ 1

meng2533

เรื่องนี้เป็นเรื่องไม่สั้นและก้ไม่ยาว ผมเขียนขึ้นมาแล้วมีลงไว้ในบอร์ดๆหนึ่งเลยอยากเอามาแชร์ใ้เพื่อนๆทุกคนได้อ่านกันบ้าง

จะลงให้ครบเลยนะครับ พอดีเรื่องนี้แต่งจบนานแล้ว



ตอนที่ 1

“ตัวเอง เค้าว่ามันถึงเวลาของเราสองคนแล้วหล่ะ เราลองหยุดที่ตรงนี้ดีกว่าไหม”

“.....เต้มีคนอื่นใช่ไหม.......................”ผมถามในสิ่งที่ผมคาใจออกไป ผมรู้มาสักพักจากเพื่อนที่ทำงานของ
เต้ว่าเขามีคนมาจีบซึ่งคนใหม่ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ เป็นถึงลูกสาวของเจ้าของบริษัท

“...........................ใช่ เราทำคุณแพรท้อง เราต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เราทำพลาดลงไป ขอโทษนะน็อต
แต่เราดีใจนะที่เราเคยรักน็อต น็อตเป็นคนรักที่ดีกับเรามากนะ ”

“ฮึ ฮือ พอเถอะเต้......เราขอให้เต้มีความสุขมากๆกับคนที่เต้เลือกนะและหลังจากนี้ เวลาเจอเราที่ไหนขอแค่อย่า
เข้ามาทักกัน.....เลยนะ ทำเหมือนเราไม่รู้จักกันเถอะนะ” ผมพูดเสร็จเลือกที่จะเดินออกมาเลย ไม่อยากรับรู้เรื่องที่
ทำให้ผมปวดร้าวขนาดนี้ ความรักที่ผมถะนุถนอมมาตลอดแปดปีวันนี้พังทลายไม่มีชิ้นดี มีคนรู้จักหลายคนมาบอก
ผมว่าแฟนผมไปเดินกับผู้หญิง ไปนั่งกินข้าวดูหนังกับผู้หญิงแต่คำตอบที่ผมได้รับกลับมาคือเขาติดประชุมจะไปมี
เวลาไปไหนกับผู้หญิงที่ไหน


------------------------------------------------------------------------------


“คุณคิดดีแล้วใช่ไหมครับ คุณกิตติพงษ์ ที่ยื่นใบลาออก”ผมตัดสินใจแล้ว ว่าผมจะเดินเป็นเส้นขนานกับคนรัก
เก่าของผม ผมกับเขาเราเรียนที่เดียวกัน มาทำงานที่เดียวกันแต่คนละแผนก

“ครับ ผมตัดสินใจดีแล้ว ”

“ผมว่าคุณมีปัญหาส่วนตัวอะไรหรือเปล่าครับ เพราะจากประสบการณ์ทำงานของคุณไม่มีส่วนไหนที่ผมจะมอง
ถึงปัญหาเลย เอาอย่างนี้ไหมครับ คุณลองย้ายไปอยู่สาขาต่างจังหวัดไหมครับ เผื่อคุณจะได้เริ่มต้นใหม่กับสิ่ง
ดีๆบ้าง”หัวหน้ามีสีหน้าแปลกๆ

“เอ่อ หัวหน้ารู้อะไรมาหรือเปล่าครับ”ผมลองถามในสิ่งที่ผมสงสัยออกไป

“ผมก็พอจะรู้มาบ้างถึงปัญหาการที่คุณมาตัดสินใจมาลาออกกับผม แต่ผมเห็นคุณเหมือนลูกหลานผมเสียดาย
แทนถ้าบริษัทเราขาดคนเก่งๆแบบคุณไป เอาแบบนี้แล้วกัน ผมให้คุณลาวันนี้แล้วไปตัดสินใจว่าจะรับขอเสนอ
ของผมไหม แล้วพรุ่งนี้มาให้คำตอบ”ผมเดินออกจากห้องหัวหน้าแผนก

   “นี่ไงแกคนนี้ไง ที่โดนคุณแพรแย่งแฟนไปน่ะ เห็นบอกคุณแพรเอท้องด้วยนะ”ขาผมยังไม่ได้ก้าวออก
จากบริษัทเลย แค่เดินคล้อยหลังได้นิดเดียวก็โดนนินทาซะแล้วแบบนี้ผมเลือกที่จะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ดีกว่า
ขืนถ้าอยู่ที่นี่ต่อไปเรื่องที่คนนินทามันจะหนาหูหนักกว่าเดิมอีก

“แม่ครับ ถ้าน็อตไปทำงานที่เชียงใหม่ แม่จะไปกับน็อตไหมครับ”ผมลองถามแม่ดู ถึงข้อเสนอที่หัวหน้ายื่นมาให้

“แล้วเต้เขาไปกับหนูหรือเปล่า”

“เอ่อ........คื.............”ผมจะบอกแม่ยังไงดี

“มีอะไรหรือเปล่าลูก ร้องไห้ทำไมครับ มีอะไรบอกแม่ได้นะ แม่อยู่ตรงนี้บอกแม่มาลูก”

“น็อตกับเต้เราเลิกกันแล้วครับแม่ เต้เขาทำลูกสาวบริษัทท้อง เราเลิกกันได้สามวันแล้วครับแม่ วันนี้น็อตไป
ลาออกมาแต่หัวหน้าเขาอยากให้น็อตย้ายสาขาแทน แม่จะไปกับน็อตไหม”ผมหวังว่าลึกๆแม่จะย้ายไปกับผม
เพราะตั้งแต่เกิดมาผมมีแม่เป็นคนเลี้ยงผมเป็นทั้งพ่อเป็นทั้งแม่และเป็นทั้งเพื่อน ยิ่งวันที่ผมพาเต้เข้าบ้าน
มาแนะนำในฐานะคนรักแม่ไม่ว่าอะไรสักคำแถมยังอวดพรให้เรารักกันนานๆ แต่วันนี้เขาทิ้งผมไปคนที่อยู่ข้างๆผม
กับเป็นผู้หญิงคนนี้ คนที่รู้จักผมดีกว่าใคร

“น็อตยังมีแม่นะลูก แม่เคารพการตัดสินใจของน็อตนะ ถ้าน็อตจะย้ายน็อตก็ไปเถอะลูก แม่ขออยู่ที่นี่ดีกว่า”

   วันรุ่งขึ้นผมรีบเข้าบริษัทแต่เช้า แต่เหมือนโชคชะตาจะเล่นตลกกับผม เคยไหมครับที่จะพยายามไม่เจอกับใครสักคน
แต่โลกยังโคจรมาให้เจอกันในลิฟต์

“เอ่อ......................น็อตสบายดีนะ เราได้ข่าวว่าจะลาออกหรือ”

“อืมก็ตามที่เห็นหล่ะ”สุดท้ายสิ่งที่เราขอไว้เขากลับทำไม่ได้ แม้แต่เรายังทำไม่ได้เลย

“เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม............”

“เราขอเถอะเต้ อย่าทำให้เรารู้สึกแย่ไปมากกว่านี้เลยทุกวันนี้เราพยายามจะยิ้มนะ แต่เราก็ยังฝืนยิ้มไม่ไหวเลย วันที่เต้ทิ้งเรา
ไปเต้ถามถึงความรู้สึกเราไหม พอว่าวันนี้จะมาขอเป็นเพื่อน เต้อยากให้เราตอบแบบไหนหล่ะ บอกเรามาสิ”ใครกันบอกว่าถ้า
ข้ามปีที่เจ็ดไปได้จะพ้นอาถรรพ์รักเลขเจ็ด

“เราไม่อยากให้เราเป็นเหมือนคนไม่รู้จักกันแบบนี้นี่”

“มันไม่มีวันนั้นของเราแล้วหละเต้ ตั้งแต่ที่คุณตัดสินใจบอกเลิกเรา นี่หล่ะคือผลของการกระทำของคุณรู้เอาไว้ด้วย”ผมพูดเสร็จ
ผมก็เดินออกจากลิฟต์ก่อนเพราะชั้นที่ผมทำงานถึงก่อน

“เดี๊ยวสิน็อต...............”

“อย่าพยายามเลยเต้ เราขอให้แต่รักกับเขานานๆนะ วันนี้เราพอแล้วหล่ะ ลาก่อนนะครับ”

   ตอนแรกผมยังตัดสินใจที่จะลาออกแล้วไปทำงานที่บริษัทอื่น แต่สายงานของผมยังไงเราก็ต้องโคจรมาเจอกันสักวัน
แถมเต้ยังต้องแต่งงานกับคุณแพร สักวันเขาก็ต้องขึ้นนั่งในตำแหน่งผู้บริหาร แต่ผมเลือกที่จะอยู่ห่างกับเขาดีกว่าผมไม่อยาก
เจอหน้าคนที่เคยทำร้ายเราเพราะถ้าทำในที่เดิมเราต้องได้เจอกันบ้างหล่ะ

“ฮัลโหล แม่หรือครับ น็อตถึงเชียงใหม่แล้วนะครับ ที่นี่อากาศดีมากเลยครับ แล้ววันนี้แม่ทานอะไรหรือยังครับ”ผมคุย
กับแม่อย่างนี้ทุกวันเพราะผมกลัวท่านจะเหงา เราเคยมีกันสองคนแบบนี้ตลอด

“ว่าแต่ลูกดูสบายใจขึ้นบ้างไหมนี่”

“น็อตอยากให้แม่มาอยู่ตรงนี้กับน็อตจัง”อีกนิดจะเบะร้องไห้แล้ว

“แนะ เราโตแล้วนะน็อต ต้องอยู่ให้ได้สิครับ แม่บอกว่าอย่างไงครับ”
แม่ผมจะคอยสอนเสมอว่าคนเราอ่อนแอได้ เศร้าได้แต่อย่านาน นี่ผ่านมาหลายวันแล้วเรื่องวันนั้นยังแทรกซึมเข้ามาในหัวผม  
เสมอภาพที่เต้บอกเลิกกับผม ภาพที่ผมเห็นเขาเดินกับคุณแพรมันช่างเป็นบาดตาบาดใจผมมาก พรุ่งนี้แล้วสินะที่จะต้องเข้าไป
เริ่มต้นใหม่กับสิ่งใหม่ๆเสียที

“เอ่อขอโทษนะครับ ฝ่ายบุคคลไปทางไหนหรือครับ”ผมเดินมาถามทางประชาสัมพันธ์

“เอ่อใช่คุณกิตติพงษ์ใช่ไหมค่ะ”เดี๊ยวนะนี่เธอเดาหรือมีคนส่งประวัติผมมาหรือเปล่านี่

“ใช่ครับ .....”

“งั้นเดี๊ยวเดินตามดิฉันมาเลยนะค่ะ พอดีพี่กิ๊ฟหัหน้าฝ่ายบุคคลสั่งไว้ให้พาคุณไปส่งที่แผนกบัญชีเลย ไม่ต้องไปกรอกประวัติ
แล้วค่ะ คุณธนากรหัวหน้าคุณคนเก่าดำเนินเรื่องให้เรียบร้อยแล้วค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะ” แล้วตลอดทาจะมีเสียงเธอที่พูดจ้อไม่
หยุดเลยตลอดทางไปแผนกของผม

“เอ่อ ...ขออนุญาตนะค่ะ หนูพาพนักงานใหม่มาส่งค่ะ”เคยไหมครับ มาอยู่ที่ใหม่แล้วทุกคนที่ดูวุ่นวายกลับงานตรงหน้า มอง
มายังคุณเพียงคนเดียว เหมือนเด็กที่ครูเรียกออกไปยืนหน้าชั้นแล้วเพื่อนในห้องรุมจ้อง

“อ่อขอบใจมานะหน่อย เดี๊ยวที่เหลือผมจัดการเองนะครับ”ผมไม่รู้คุณคนนี้เป็นใคร แต่ที่ผมรู้เขามีเสน่ห์มาก

“เอ่อคุณครับ......................คุณ”

“หาครับๆๆๆๆ”นี่ผมทำเรื่องหน้าอายอะไรลงไปเนี่ย ผมหลงเสน่ห์ตาหมอนี่หรอเนี่ย ไม่จริงหรอก

“ใจลอยไปถึงไหนคุณเห็นยืนจ้องหน้าผม ลืมแนะนำตัวผมธนบัติเป็นหัวหน้าแผนกของคุณนะครับ ส่วนตำแหน่งของคุณพอจะรู้
ใช่ไหมครับว่ามาทำในตำแหน่งไหน”ตายหล่ะตอนย้ายหัวหน้าไม่ได้พูดอะไรด้วยสิ

“อ้าวตกลงรู้ไหมครับคุณ”อย่าเพิ่งจี้ถามผมสิครับ

“เอ่อไม่ทราบครับ งั้นเดี๊ยวผมจะบอกแล้วแนะนำทุกคนให้รู้จักนะครับ นี่ทุกคนนี่คุณกิตติพงษ์เขาจะย้ายมาแทนพิ่มินที่ลาออก
ไปนะ คนนี้ชื่อนัทนะครับ คนนั้นฟ้า คนนี้เป้ คนนั้นนาย ส่วนโก๊ะตรงนั้นก็เชอร์รี่ ส่วนที่ยืนตรงเสาก็นัท ส่วนผมคุณเรียกว่าเลข
แล้วกันครับ”เอ่อแล้วผมต้อแนะนำตัวอีกไหมเนี่ย

“แหมพี่เลขขาไม่เห็นต้องทำเสียงหล่อขนาดนั้นเลยนี่ค่ะ ว่าแต่รูปหล่อชื่อเล่นว่าอะไรค่ะ”เชอร์รี่พูดเสร็จก็ปี่เข้ามาประชิดตัวผม

“นี่เชอร์รี่เพลาๆบ้างสิ เก็บอาการหน่อยสิ”

“เอ่อสวัสดีครับทุกคน ผมชื่อกิตติพงษ์ เรียกผมว่าน็อตแล้วกันนะครับ”ผมแนะนำตัวจบ คุณเลขก็เดินพาผมไปที่ตรงประจำ
ตำแหน่งของผม ซึ่งอยู่ติดกับโต๊ะคุณเลขแค่มีชั้นเตี้ยๆระดับเอวกั้นไว้ ทำไมเขาไม่จัดให้ความเป็นส่วนตัวกว่านี้นะ แปลกดีปกติ
คนเป็นหัวหน้า แต่เดี๊ยวนะทำไมผมต้องนั่งใกล้ชิดกับหมอนี่ด้วย

“เอ่อคุณเลขครับ ทำไมผมต้องนั่งโต๊ะใกล้คุฯหล่ะครับ”ว่าแต่ผมยังไม่รู้ตำแหน่งที่ผมทำเลยนี่หว่า

“นี่คุณเล่นตลกอยู่หรือครับ ก็ตำแหน่งงานคุณคือ รองหัวหน้าแผนกนี่ครับ”อ่อรองหัวหน้าแผนก

“หา..............รองหัวหน้าแผนก........”นี่เขาพูดเป็นเล่นใช่ไหม

“นี่คุณไม่รู้จริงๆหรือครับ แปลกคนจริงๆ ลุงธนากรเป็นคนฝากฝังคุณไว้กับผมเองแท้ๆ ”เดี๊ยวนะหมอนี่ต้องรู้จักหัวหน้าคนเก่า
ผมได้ไง แสดงว่าต้องรู้จักกันเป็นการส่วนตัวแน่ๆ

         ผมเริ่มงานที่นี่ได้สักพักแล้วเริ่มจากการเซ็นอนุมัติและตรวจทานก่อนจะส่งเรื่องให้คุณเลขเซ็นอีกคน ที่นี่ทุกคนดูเป็น
กันเองมากแรกๆผมก็ยังเกร็งๆ จนทุกคนในแผนกเริ่มเข้ามาคุยด้วย ว่าทำความรู้จักมากขึ้นและมีเจ้านัทนี่หล่ะที่จะคอยแกล้ง
คุณเลข ทำไมผมถึงเรียกหรือครับ ก็ตั้งแต่วันแรกผมเรียกเขาแบบนั้นมันเลยติดปาก แถมแต่หล่ะเรื่องที่เจ้านัทเล่าให้ฟังผมนี่
แถมจะกลั้นขำไม่ไหว ก็คุณลองคิดภาพตามนะครับ ผู้ชายที่สูงร้อยแปดสิบเซนที่เวลาเดินไปแผนกอื่นๆสาวๆนี่แทบจะกรี๊ดใน
ความหล่อแมนแฮนซั่ม แต่ดันตกม้าตายเพราะดันกลัวเจ้าปีเตอร์  เพราะช่วงแรกๆที่คุณเลขย้ายมาทำตำแหน่งหัวหน้าแผนก
เลย ทุกคนเลยไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เห็นบอกว่าเป็นเพราะใช้เส้นสายเข้ามา คนในแผนกแรกๆก็คอยแกล้งพิมพ์เอกสารผิดพลาด
บ้าง แกล้งสารพัดแต่คุณเลขก็ทนได้เสมอจนมาเจอแมลงสาปที่ใต้โต๊ะ คุณนัทรีบวิ่งออกจากห้องแล้วไปเรียก รปภ.มาจับแมลง
สาป คุณคิดดูแล้วกันว่าคุณเลขแกบ้าขนาดไหน แทนที่จะเรียกแม่บ้าน หลังจากนั้นแกก็ผ่านช่วงที่ทุกคนยอมรับในตัวแกได้

“นี่น็อต วันนี้ตอนเย็นมีเลี้ยงแผนกเรานะ คุณรู้จักร้าน...........ไหม”ผมเพิ่งมาครั้งแรกนะครับคุณจะไปรู้จักได้ยังไง

“เอ่อไม่รู้จักหรอกครับ ว่าแต่เลี้ยงในโอกาสอะไรหรือครับ”

“ก็เลี้ยงให้กับพนักงานใหม่อย่างคุณไงครับ”เดี๊ยวนะ ผมเริ่มงานมาจะเดือนนึงแล้ว เพิ่งจะมาเลี้ยงฉลองให้ผมเนี่ยนะ

“อย่าเพิ่งทำหน้าฉงนแบบนั้น พอดีเป็นกฎของแผนกเรา ถ้าคุณย้ายมาใหม่คุณต้องทำให้คนทั้งแผนกยอมรับได้ก่อนเราถึงจะมี
การเลี้ยงแผนกแต่ของคุณนี่จะดูเร็วกว่าคนอื่นๆนะของผม เกือบสามเดือนแน่ะ”ก็มันแน่อยู่แล้วแรกๆผมก็ไม่ค่อยสนิทกับคุณ
เลขเท่าไหร่หรอกไม่ใช่ว่าแกหยิ่งนะ แต่แกเหมือนคนพูดไม่ค่อยเก่ง แต่แล้วด้วยที่ว่าเรานั่งโต๊ะติดกันแถมไม่ค่อยได้คุยกัน แต่ดัน
มาสนิทด้วยเพราะอะไรน่ะหรือครับ ก็วันนั้นมีแมลงสาปเกาะอยู่ที่บ่าแกพอผมพูดเสร็จแกเล่นสะบัดแล้วพุ่งมากอดหลังผม แล้ว
คิดสภาพสิครับ ผมต้องทำหน้าที่ปลิดชีพแมลงสาปตัวนั้น ทั้งๆที่ผมไม่อยากทำบาปเลย และพอหลังจากเหตุการณ์นั้นผมจึงรู้
ว่าเป็นแผนของเป้กับนัท เพราะทั้งสองชอบแกล้งคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย แรกผมยังโดนเลยครับ โดนการแกล้งพาไปกินส้มตำแถม
ยังสั่งเมนูพิสดารแต่ผมรู้หล่ะว่าทั้งสองกำลังจะแกล้งผมเลยเดินตามเกมส์เขาหน่อย พอสนิทกันเลยได้รู้ความจริงว่าเป็นแผน
ของสองคนนี้



.......................................................TCB

minone

ขอบคุณครับผม

Zeroxxx

ขอบคุณครับ

nongbasz

ขอบคุณนะครับ

sugarxxx

ขอให้ทำงานที่ใหม่อย่างมีความสุขนะครับ

mooman

ขอบคุณครับ เปนกำลังใจให้รอต่อนะครับ

doltae

ขอบพระคุณมากนะคับ

auto101

ขอบคุณครับ

Lion_heart

ขอบคุณครับ

helloten

ขอบคุณครับผม

Intra

สนุกดีครับ

ton_gori

สนุกดีครับ ^^

basatthaphong

ขอบคุณครับ

topto

สุดยอดมาก

ardent

สนุกดีครับ ขอบคุณครับผม

Xpottt

ขอบคุณครับ

LhoRoGramp

ขอบคุณครับ

odethanoi

ขอบคุณครับไม่

areen

ขอบคุณมาก

Chinnawat_phrom

ขอบคุณคับ