แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maxkyac เมื่อ 2017-1-8 20:13
ตอนพิเศษ - คืนนั้น
ผมกลับจากโรงเรียนเย็นวันศุกร์ วันนี้วางแผนไว้ว่า จะไปกินหมูกระทะกับน้องตั้ม
แต่ผมยังไม่บอกน้องตั้มกะว่าจะเซอร์ไพร์ ที่จอดรถประจำของน้องตั้มยังว่างเปล่า แสดงว่ายังไม่กลับ
ผมเปิดประตูห้องเ ข้าไปรู้สึกเหงาๆในหัวใจ ที่วันนี้ไม่มีเด็กน้อยวิ่งมากอดเหมือนเช่นทุกวัน
“ไปเถลไถลที่ใหนอยู่นะน้องตั้ม” ผมบ่นกับตัวเอง
ผมอาบน้ำเส็รจก็นั่งรอจนหกโมงเย็นก็ยังไม่เห็นน้องตั้มกลับ ตัดสินใจโทรหา ที่จริงผมไม่ค่อยจะโทรหรอกนอกจาก
น้องตั้มจะโทรมาเอง กลัวเขาจะว่าเราตามติดเขาเกินไป แต่วันนี้ผิดปกติผิดเวลา น้องตั้มเคยเป็นแบบนี้เลย
ตื๊ด ตื๊ด.................. ตื๊ด ตื๊ด.................. ตุ๊ดๆๆๆๆๆๆ
น้องตั้มไม่รับสาย ผมโทรซ้ำๆอีกหลายครั้ง
“ฮัลโหล ” เสียงน้องตั้มตะโกนพูดแข่งกับเสียงเพลง
“น้องตั้มอยู่ใหน” ผมกรอกเสียงไปปลายสายแบบห่วงไย
“เฮ้ยไอ้บิ๊กเบาเสียงหน่อยแฟนกรูโทรมาอ่ะ พี่แม็กตั้มอยู่บ้านเพื่อนคร้าบ” เสียงน้องตั้มบอกเพื่อนรี่เพลงก่อนตอบผม
“ทำไมอ่ะน้องตั้ม ทำไมไม่กลับบ้าน เพื่อนที่ใหน ทำอะไรกันอยู่อ่ะ ” ผมถามเป็นชุด
“โหววว พี่แม็กเล่นถามต่อกันเลยนะ” น้องตั้มต่อว่า ตอบทีละคำถาม
“พี่แม็กคร้าบ คืนนี้ตั้มไม่กลับบ้านนะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคร้าบ ตั้มมางานวันเกิดไอ้บิ๊ก ว่าจะบอกพี่ละแต่กลัวพี่ไม่ให้มา ตั้มขอโทษนะคร้าบ ” น้องตั้มบอกเหตุผลยืดยาว
“ทำไมอ่ะน้องตั้ม ทำไมไม่บอกพี่ก่อน เย็นพี่โทรไปจองโตะร้านหมูกระทะไว้ด้วย ” ผมบอกน้องตั้มอย่างผิดหวัง
“พี่แม็กคร้าบ ตั้มขอโทษ ตอนนี้ตั้มอยู่ต่างจังหวัดอ่ะ คงไปไม่ได้อ่ะค้าบ ” ใจผมไม่เชื่อที่น้องตั้ม ๆ ต้องอยู่ในกทม.นี่แหละ
“น้องตั้มอยู่จังหวัดใหนเดี๋ยวพี่ไปหา” ผมยื่นข้อเสนอ
“พี่แม็กไม่ต้องมาหรอกคร้าบ พรุ่งนี้ตั้มจะกลับแต่เช้านะค้าบ ถ้าไม่เชื่อพี่จะคุยพ่อไอ้บิ๊กป่ะคร้าบ”
“ไม่เป็นไรๆ น้องตั้มดูแลตัวเองด้วยนะ” ผมห่วงน้องเขาจริงๆ ทั้งห่วงและหวงไอ้เด็กตูดปอด
“พี่แม็กคับ แค่นี้ก่อนนะคร้าบ กินข้าวด้วยหล่ะที่รักของตั้ม จุ๊ฟๆ” น้องตั้มส่งจุ๊ฟ ก่อนวางสาย
ตู๊ดดด
ผมนั่งคิดอยู่แป๊บนึงว่าต้องรู้ให้ได้ว่าน้องตั้มอยู่ที่ใหน ผมคิดถึงน้องอ้นเพื่อนน้องตั้ม(ถ้าจำไม่ได้ย้อนไปตอนแรก)
ผมไม่ได้คิดระแวงตั้มหรอก ทั้งเชื่อใจและมั่นใจ น้องตั้มจะไม่มีอะไรกับใคร ถ้าไม่ผมอยู่ด้วย แต่กลัวอย่างอื่น
กลัวมีเรื่อง กลัวเมาขาดสติ สมองผมตอนนี้มีแต่ทำยังไงก็ได้ แค่ได้รู้ว่าน้องตั้มอยู่ที่ใหนก็พอ
ผมขับรถไปจอดหน้าร้านที่น้องอ้นช่วยงานอยู่ ลดกระจกกวักมือเรียกอ้นมาหา
“พี่แม็กหวัดดีคับ มีไรให้อ้นรับใช้คร้าบ” น้องอ้นยกมือไหว้ แล้วเดินมาคุยกับผม
“น้องอ้นยุ่งป่าว พี่ถามไรหน่อยดิ น้องรู้จักบ้านไอ่บิ๊กป่าว”
“ไม่ยุ่งคับพอดีพี่สาวมาช่วย รู้ครับบ้านมันอยู่หนามแดงอ่ะค้าบ พี่มีไรกะมันเหรอ”
“พี่ตามหาน้องตั้มครับ เห็นบอกว่าไปวันเกิดไอ่บิ๊กอ่ะ” ผมบอก อ้น ตามที่น้องตั้มบอก
“วันเกิดอะไรอ้นไม่ห็นรู้เลย อ้นสนิทกับไอ้บิ๊กมากกว่าไอ้ตั้มอีกนะ ไมอ้นไม่รู้อ่า” น้องอ้นครุ่นคิด
“เหรอ...งั้นน้องอ้นช่วยพาพี่ไปบ้านบิ๊กหน่อยดิ”
“ได้คับ อ้นบอกป้าก่อนนะ อ้นก็อยากรู้เหมือนกันวันเกิดอะไร” น้องอ้นรับปากแล้วเดินกลับเข้าไปในร้าน
ผมขับรถไปบนถนนเทพารักษ์ ถึงตลาดหนามแดงตามที่น้องอ้นคอยบอกทาง ผมจอดรถหน้าร้านขายอะไหล่
รถมอเตอร์ไซ มองเห็นชายวัยกลางคนท่าทางใจดีนั่งอยู่ในร้าน อ้นพาผมลงไปแนะนำกับพ่อบิ๊ก ผมยกมือไหว้
“ไปไงมาไงหละ หนุ่มๆ” พ่อบิ๊กเอ่ยทักทายก่อน
“ไอ้บิ๊กอยู่มั้ยครับพ่อ” น้องอ้นยิงคำถาม
“โอ๊ย ไอ้ตัวแสบนั้นเหรอ ศุกร์-เสาร์อย่าหวังจะเจอหน้ามัน” พ่อบิ๊กส่ายหน้าตอบ
“อ่าว แล้วไม่ใช่วันเกิดบิ๊กเหรอครับพ่อ” ผมถามบ้าง
“วันกงวันเกิดอะไรกัน มันผ่านมาสี่ห้าเดือนแล้วลูกเอ้ย” ผมรู้ว่าน้องตั้มโกหกข้อที่1
“พ่อพอจะรู้มั้ยครับว่าบิ๊กไปใหนบ้าง พอดีน้องผมไปกะบิ๊กอ่ะครับ”
“อืมมม กำหนดไม่ได้หนุ่มเอ้ย รอฟังข่าวตำรวจไล่เด็กแวนซ์เอาแล้วกัน” พ่อบิ๊กพูดด้วยความระอาใจ
“เด็กแว๊นซ์ งั้นผมไม่รบกวนคุณพ่อแล้วครับ ขอบคุณครับ” ผมกับอ้นยกมือไหว้ลา แล้วเดินออกมาจากร้าน
ผมนั่งจับพวงมาลัยแน่น สมองผมคิดหาคำตอบ ทำไมน้องตั้มต้องโกหกผมด้วย ผมไม่โกรธน้องตั้มสักนิด
แต่ผมเป็นห่วงมาก มากจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ผมขับไปเช็ดน้ำตาไปเพราะมองทางลำบาก ผมปวดร้าวไปทั้งหัวใจ
ไม่รู้จะไปตามหาน้องตั้มที่ใหน ถนนที่เด็กไปแว๊นซ์มีนับไม่ถ้วน เสรีไทย ราชินี บางปะกง พระราม3 ขึ้นชื่อทั้งนั้น
“พี่อย่าคิดมากเลยครับ ไอ้นี่มันไม่เป็นไรง่ายหรอก ผมรู้จักมันดี” น้องอ้นปลอบใจผม
“พี่ผิดหวังอ่ะอ้น ทำไมต้องโกหกพี่ด้วยอ่ะ ฮือออ” ยิ่งมีคนปลอบผมยิ่งอ่อนไหว
“พี่จะรู้อะไร เมื่อก่อนมันล๊อกแค่ใหน พึ่งมาดีขึ้นตอนคบกับพี่แหละมั้ง” อ้นสาธยายความเหี้ยของเพื่อน
“อ้นไปกินเหล้าเป็นเพื่อนพี่ที่ห้องหน่อยดิ พี่ไม่อยากอยู่คนเดียว” ผมมองหน้าอ้นขอร้องผ่ายสายตา
“ได้อยู่แล้วพี่ อ้นก็ห่วงพี่เหมือนกัน” น้องอ้นจับมือผมพร้อมยิ้มให้กำลังใจ ผมจอดหน้าร้านหมูกระทะคืนโตะที่จองแล้วสั่งชุดใหญ่เอากินกันที่ห้อง แวะซื้อเบียร์วุ้นเจ้าประจำอีก1ลัง
กลับถึงห้องอย่างเหมอลอย... อยากตามหาน้องตั้มแต่กลัวเสียเวลา ไม่รู้จะเริ่มต้นที่ใหนก่อน
ผมกับอ้นกินหมูกระทะแกล้มเบียร์ จนเริ่มลิ้นพันฟันทั้งคู่ สรรหาเรื่องเล่าจนหมดเรื่องจะเหลา
ตีสองแล้วยังไม่เห็นเงาน้องตั้ม เวลามันช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้าในวันที่รอคอยใคร...กลับมา
“อิจฉาไอ้ตั้มจังอะพี่ ที่ได้เจอคนดีๆ แถมรักจริงอย่างพี่” อ้นพูดแต่มองหน้าผม
“หึๆ ไม่แน่หรอกน้อง คนดีถ้าถึงทางตันอาจเปลี่ยนเป็นฆาตรกรก็ได้” ผมยิ้มอย่างเจ็บๆ
“แต่อ้นเชื่อว่าพี่ไม่วันเปลี่ยนหรอก ทำไมอ้นไม่เจอแบบพี่บ้างนะ” อ้นคงจะน้อยใจตัวเองหน้าซึมๆลงไปถนัดตา
“เอาน่า น้องอ้น เดี๋ยวฟ้าก็ส่งมาเองเชื่อพี่” ผมยักยิ้มให้กำลังใจน้องอ้น
“เอ่อ...พี่คับ อ้นขอกอดพี่บ้างได้มั้ย อ้นอยากลองกอดคนดีๆดูบ้างอ่ะ ว่าจะเป็นไง” น้องอ้นพูดตะกุกตะกัก
“ได้สิค้าบ เป็นการขอบคุณ ที่อ้นมาอยู่เป็นเพื่อนพี่” ผมไฟเขียวให้น้องอ้น
ทันทีที่ผมอนุญาต น้องอ้นขยับมานั้งใกล้ๆผม ไม่รอช้ากอดผมจากด้านข้าง ซบหน้าลงที่ไหล่
ลมหายใจปะทะต้นคอเบาๆ ผสมกับกลิ่นเบียร์โชยเข้าจมูก หัวใจผมมันคึกเต้นรัวไม่เป็นส่ำ
ผมต้องกดความต้องการอย่างหนัก แต่เหมือนจะไม่เป็นผล น้องชายผมมันดิ้นหงึกในกางเกงกีฬา
น้องอ้นจับคางผมหันไป จนจมูกเราชนกัน ตามด้วยรสจูบอย่างหนักหน่วง ผมเริ่มต้านไม่ไหวแล้ว
ร่างกายเริ่มอ่อนระทวย เลื้อยเอนตัวลงพิงโซฟา ผมเริ่มจะตอบโต้บ้างแต่ยังขืนๆอยู่ ผมไม่อยากทำผิดกับน้องตั้ม
“อืมมม อ้น พอเถอะ พี่มีแฟนแล้วนะ” ผมพูดเสียงกระเส่า
“อ้นรู้คับ ให้น้องชายคนนี้ช่วยนะครับพี่ชาย อ๊าๆๆๆ” พี่น้องเหรอ อืมมม คงไม่ได้นอกใจหรอกเน๊อะ
ในเวลาทีผมกำลังคิดตามคำพูดน้องอ้นอยู่นั้น มืออ้นก็เคล้าคลึงน้องชายผมนอกกางเกง อ้นนอนกึ่งคุกเข่า
ไล้จมูกสูดดมท่อนเอ็นผมอย่างหนัก จนผมต้องแอ่นอกยกก้นส่าย สู้การดอมดมของน้องอ้นเป็นระยะ
กางเกงผมเริ่มร่นลงไปอยู่ปลายเท้า อ้นจับท่อนผมสูดดมอย่างหื่นกระหาย ลิ้นเล็มเลีย วนรอบหัวหยักอย่างชำนาญ
นิ้วก็เขี่ยร่องรูสวาทดิ์ ของผมจนร้อนผ่าวเสียวจนไข่หด สักพักผมก็สะท้านร้อนวาบไปทั้งตัว
ทันทีที่น้องอ้นครอบปากรูดขึ้นรูดลง ลิ้นก็วนเลียแยงรูเยี่ยว มันช่างเสียวเหลือเกิน
“น...น้องอ้น โอวววววส์ อมคร-วยเก่งจังคับ เสียวจนจะฉี่ราดแล้วคับ อุยๆๆๆ” ผมครางอย่างไร้สำนึก
“ฉี่ใส่ปากอ้นเลยพี่ ฉี่เยอะๆเลย โอย ฮืออออ้นอยากกินฉี่พี่ชาย อาววววส์” พอสิ้นเสียงอ้นผมไม่อั้นแล้วครับฉี่ใส่ปากอ้นทันที
“อืมมมม ฉี่พี่ อร่อยมั้ยคับ ” ผมเพ้อไปด้วยอารมณ์ซ่าน
“อ๊อกกก อืออออ สุดยอดเลยยยพี่ ” น้องอ้นถอนปากออก เอาคร-วยที่ยังมีน้ำฉี่ผม ถูไถใบหน้า ฉีดไปจนเปียกทั้งตัว
น้ำเยี่ยวผมนองแฉะพื้น พอหมดหยดสุดท้ายแล้ว น้องอ้นครอบปากขยอกขย่อนคร-วยผมต่อจนแข็งปั๋ง
น้องอ้นคร่อมบนตัวผม ย่อขานั่งหันหลังจับท่อนเอ็นผมจ่อตรงรู... แล้วค่อยๆโยกขยับรูก้นกดฝังท่อนเอ็นที่ละนิดๆ
ไม่นานตูดอวบๆก็อมท่อนเอ็นผมจนมิดเหลือแต่ไข่ที่เข้าไม่ได้ น้องอ้นขย่มคร-วยผมจนหัวสั่นหัวคลอน
หน้าตาบิดเบี้ยวซู๊ดปากซี๊ดซ๊าด เหมือนกินของเผ็ด
“โอ๊วววว อ้น คับตูดเสียวคร-วยจังเลยคราบ คร-วยพี่เย็ดมันชิ๊บหายอ๊อยยยย อูยยยย เสียวววว อ่า” น้องอ้นร้องสุดเสียง
“เ-ย็-ดแรงอีกน้องอ้น ตูดมันตอดคร-วยพี่จะทนไม่ไหวแล้ว โอยยย เหี้ยๆๆๆ อื้มมม อูววววซ์” ผมก็ไม่น้อยหน้า
“อั๊กกกกส์ อุยยยย พ พี่ อ อ้นไม่ไหวแล้วๆอ้นแตกก่อนนะพี่ๆๆๆๆๆ อ๊ากกกกกก อ่อ,,,โอ๊ยยยย ”อ้นยกก้นขย่มยาวๆ
อ้นเ-ย็-ดเอ็นสุดๆห้าหกทีก็กดควยให้ชนไข่ น้ำขุ่นก็ทะลักพุ่งราดลงไป ชโลมกระดอผมจนเลื่อมสะท้อนแสงไฟ
เสียงกระดอกระทบกับน้ำกามดัง เฉาะแฉะๆ ผมเสยเอวกระแทกสวนรูตูดน้องอ้นได้ไม่นาน เพราะมันขมิบรัดแน่น
“อ๊าซซซซ พี่จะแตกแล้วนะ โอว ๆๆๆ อ้าๆๆๆๆๆ ” ผมดันคร-วยสุดโคน น้องอ้นกดตูดจนผมขยับไม่ได้
“แตกในเลยคร้าบบบ อ๊ากกกก อุยยยยย แมร่ง พุ่งแรงชิบหายเลยพี่” อ้นคลึงก้นบดหนอกเนินจนน้ำกามไหลย้อน
น้องอ้นถอนก้นออกมานอนซบบนตัวผม ไม่พูดอะไรสักคำ แต่เอาคร-วยถูกัน กระเด้าชนช้างกัน จนน้ำแห้ง พายุกามสงบผมก็ไปอาบน้ำ ออกมาจากห้องน้ำอ้นหลับไปแล้ว ผมต้องปลุกไปอาบน้ำ
หลังจากนั้นผมหลับไปด้วยความเพลีย ตื่นอีกทีสิบเอ็ดโมง น้องอ้นไม่อยู่แล้ว มีกระแผ่นเล็กวางไว้บนหมอนเขียนว่า
“พี่ครับอ้นขอโทษ”
“แต่อ้นอายใจที่ผิดกับเพื่อน”
“ขอให้คิดว่าเราฝันไปนะครับ”
..... อ้น....
ผมอ่านจบ ได้แต่ยิ้มมันเป็นความฝันที่สุดยอดมาก ป่านนี้...เด็กน้อยของผมยังไม่กลับบ้านอีก เฮ้อออ
| 
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2017-1-8 15:12:06
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2017-1-8 15:43:52
โพสต์ 2017-1-8 15:49:09
โพสต์ 2017-1-8 17:26:45
โพสต์ 2017-2-23 15:55:50