พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววานของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องให้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝัง มี หรือหวังอยู่ทนได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
...แม่รักฟูมฟักลูก...............ชี้ทางถูกช่วยปลูกฝัง
มือแม่มีพลัง.......................หวังลูกเป็นเช่นคนดี
.....กอดใครไม่อุ่นเหมือน.....แม่ดุจเพื่อนเกลื่อนปรานี
ห่วงใยไร้ราคี.....................มีแต่เฝ้าเนาอาทร
....ลูกทุกข์แม่ปลุกปลอบ.......แม่ยังมอบคำสั่งสอน
หวังลูกสุขอมร....................พรของแม่แผ่เมตตา
....."วันแม่"กลางแดนั้น........ทุกทุกวันมั่นบูชา
กราบกรานมิ่งมารดา............จ้าแจ่มซึ้งซึ่งพระคุณ
แล้วทำไมไม่คิดตอบแทนบ้าง
ปล่อยให้แม่อ้างว้างแสนสุดเหงา
ทำอาหารรอไว้จะให้เรา
แต่ตัวเราทิ้งแม่ไว้คนเดียว
ให้ของขวัญวันแม่นับแต่นี้
โดยทำดีต่อแม่ก่อนแก่เฒ่า
ให้ท่านได้ประจักษ์รักของเรา
ดีกว่าเฝ้าทำบุญให้เมื่อวายชนม์
......แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
ไม่คิดลวงหลอกเราให้ช้ำจิต
แม่เองต้องผ่ายผอมยอมอุทิศ
กว่าจะได้หนึ่งชีวิตคือตัวเรา
มือน้อยน้อยแม่คอยอุ้มชู......... แม่เฝ้ามองดูไม่ห่างไปไหน
แม่เฝ้าปลอบขวัญยามลูกหลับไหล ม่ยอมห่างไกลไปจากสายตา
มือน้อยน้อยของแม่ล้ำค่า ........... อุ้มชูลูกมาจากเล็กเด็กแดง
ยามลูกเติบใหญ่ด้วยน้ำพักน้ำแรง ด้วยใจที่แกร่งของแม่ถักทอ
……...วันเกิดเราเป็นดั่งวันสิ้นลมแม่
....เจ็บปวดแท้ดั่งน้ำตาพาจะไหล
....สองมือออบโอบอุ้มแกว่งเปล
....น้ำนมเลี้ยงอุ้มชูให้เติบใหญ่มา
…แม่เปรียบดั่งยารักษายามป่วยไข้
....แม่เปรียบดั่งต้นไม้ใหญ่ร่มใบหนา
....แม่เปรียบดั่งดวงตะวันส่องแสงมา
…แม่เปรียบดั่งผ้าห่มหนาอบอุ่นกาย
…เปรียบดั่งพระในบ้านชี้แนะลูก
....สถิตย์ถูกอยู่กลางใจไม่ไปไหน
....กตัญญูตอนนี้ยังไม่สายไป
....ก่อนแม่ไซร้หลับตาไปไม่ลืมเอย
……..สตรีใด…….ไหนเล่า………..เท่าเธอนี้
เป็นผู้ที่ …………..ลูกทุกคน………บ่นรู้จัก
เป็นผู้ที่ ……...…...มีพระคุณ………การุณนัก
เป็นผู้ที่ …………..สร้างความรัก…..สอนความดี
เป็นผู้ที่…………...คอยสั่งสอน…....เอาใจใส่
คอยห่วงใย….……เราทุกคน……...จนวันนี้
เปรียบแสงทอง…...สว่างล้ำ……….นำชีวี
เธอคนนี้…………..คือ ” แม่ ”……..ของเราเอง
แต่เล็กจนเติบใหญ่
ใครหนอใครอยู่เคียงคุณ
อุปถ้มภ์แลค้ำจุน
อีกเกื้อหนุนด้วยอาทร
เมื่อครั้งคราทารก
ในอ้อมอกนิทราภรณ์
เลือดอกบรรจงป้อน
ผ่อนเย็นร้อนบ่คลอนคลาย
ยุงเหลือบแลไรริ้น
ปัดเป่าสิ้นอันตราย
มูลมูกเมือกทั้งหลาย
ชำระให้ด้วยอาทร
เมื่อครั้งคราตั้งไข่
ใครหนอใครเคียงบ่จร
ผิล้มประคองซ้อน
ก่อนเป่าเพี้ยงบรรเทาพลัน
รู้ความในวันเก่า
เราหนอเราซิซนรั้น
เพียรสอนเพียรอดกลั้น
อันโอบเอื้อเหลือคณนา
วิชาค่าล้ำชีพ ดั่ง
ประทีปเกราะศาสตรา
ใครเล่าเฝ้าสรรหา
ให้รู้ค่าแลพากเพียร
จงรู้คุณแดนเกิด
เชิดชาติราชศาสน์เสถียร
ป้องปราบศัตรูเสี้ยน
ด้วยแกล้วกล้าสามัคคี
ควรค้ากัลยาณชน
แลหลีกพ้นพาลกาลี
สัมมาครรลองวิถี
มีหิริโอตัปปา
เติบใหญ่ในวันนี้
มีเบื้องหลังอันหาญกล้า
ฝ่ามรสุมนานา
ผจัญปัญหาสารพัน
ท่ามกลางอุปสรรค
ยังมอบรักประจักษ์อัน
เที่ยงแท้มิแปรผัน
รักแท้นั้นพิสุทธา
กี่เหงื่ออาบกายพ่อ
กี่หยดหนอ นมมารดา
พระคุณท้นท่วมฟ้า
กี่ชาติกว่าทดแทนเทียม
.......สัมผัสท้องอุ่นไอสายสัมพันธ์
เราพบกันอีกเก้าเดือนจะเยือนถึง
ประคองกอดลูบไล้ใจตราตรึง
ห้วงคำนึงซึ้งนักแม่จักรอ
จิตใจแม่รอคอยเฝ้าคอยเจ้า
เก้าเดือนเข้าเห็นหน้ากายาเห็น
เฝ้าถนอมกายาไร้ลำเค็ญ
ฟูมฟักเป็นลูกยาให้ชื่นใจ...
มาร่วม ใจไออุ่น เคยหนุนตัก
เพื่อถักทอใยรักแม่ถ้วนทั่ว
แม่เอ๋ยห่างลูกไกลไปแต่ตัว
ใจหากพัวพันมั่นนิรันดร
คือความรักของแม่รักแท้มอบ
แม่คอยปลอบกล่อมขวัญหมั่นพร่ำสอน
ให้ลูกได้เติบใหญ่ในนคร
ฝ่าฟันร้อนเย็นหนาวก้าวย่างไกล
กือบทศมาสอุ้ม..........อุทร
โอบดั่งผกายกร......ค่าล้ำ
แม้นหมายหมั่นสั่นคลอน....ตอนด่าว ดิ้นคลอด
จักเปี่ยมล้นยลน้ำ.....นิ่มเนื้อ นาบุญ
มาร่วม ใจไออุ่น เคยหนุนตัก
เพื่อถักทอใยรักแม่ถ้วนทั่ว
แม่เอ๋ยห่างลูกไกลไปแต่ตัว
ใจหากพัวพันมั่นนิรันดร
แม่รักลูก..ลูกก็รู้อยู่ว่ารัก
คนอื่นสักหมื่นแสนไม่แม้นเหมือน
จะกินนอนวอนว่าเมตตาเตือน
จะจากเรือนร้างแม่ไปแต่ตัว
ครบเก้าเดือนอุ้มท้องเจ้าร้องไห้
ใคร?เจ็บเจียนขาดใจกลับไม่บ่น
เลือดทั้งกายกลั่นไหลเป็นสายปน
รักเข้มข้นพันผูกให้ลูกยา
จนผ่านวันผ่านเดือนหมุนเคลื่อนคล้อย
เจ้าเด็กน้อยเริ่มมีแรงเริ่มแกร่งกล้า
ค่อยสอนเดินสอนทำสอนคำจา
สอนวิชาเรียนรู้ไว้คู่ใจ
จากวันนั้นถึงวันนี้หลายปีผ่าน
จนวันวารเปลี่ยนสู่วัยผู้ใหญ่
ส่งเรียนสูงศึกษามหาวิทยาลัย
ได้อาศัยลูกแน่ยามแก่ชรา
สู้อาบเหงื่อต่างน้ำทำงานหนัก
เพื่อลูกรักได้ผ่านการศึกษา
เล่าเรียนจบจนคว้าปริญญา
แม่ภูมิใจลูกมีตราปัญญาชน
มีครอบครัวอยู่เย็นเป็นฝั่งฝา
คงหมดภาระใจไม่หมองหม่น
ลูกคงมีความสุขไม่ทุกข์ทน
แม่คนนี้ย่างเข้าแล้ววัยชรา...
นี่ใกล้ถึงวันแม่แล้วลูกรัก..
อยากทายทักถามไถ่ได้พบหน้า
สบายดีหรือเปล่าเจ้าลูกยา
สื่อภาษาความรักจากหญิงนึง
มีรูปถ่ายเก่าเก่าคลายเหงาบ้าง
มีไอ้ด่างข้างกายคลายคิดถึง
ภาพลูกน้อยผ่านวัยให้รำพึง
เงียบหายซึ่งข่าวคราวเจ้ากลอยใจ
นั่น...หญิงชรา
แลนัยน์ตาหม่นหมองอยากร้องไห้
ฝากสายลมแสงดาวกล่าววอนไป
ขอกลอยใจกลับคืนถิ่นก่อนสิ้นลม
แม่ของลูกแก่เฒ่าอยู่เฝ้าบ้าน
ลูกสำราญร่ำสุราหาความสุข
แม่ไหว้พระทุกวันหวังพ้นทุกข์
ลูกสนุกในคลับบาร์ทุกราตรี
แม่เฝ้าคิดถึงลูกผูกพันจิต
ลูกกลับคิดเพรียกหายอดยาหยี
แม่ไปวัดทุกวันหมั่นทำดี
ลูกกินเหล้าเคล้านารีทุกวี่วัน
แม่หวังว่าสักวันฝันของแม่
ใจจริงแท้ที่แม่มีที่แม่ฝัน
หวังเพียงลูกได้ดีสุขชีวัน
สุดท้ายนั้นความหวังแม่...แค่ฝันไป
เสียงที่เคย เอ่ยฟัง ยังคงอยู่
เฝ้าอุ้มชู เลี้ยงดู มิรู้หน่าย
คอยฟูมฟัก ด้วยรัก ลูกมากมาย
มิท้อใจ ขอให้ ลูกได้ดี
ความฉลาด แม่อาจ วาดไม่ได้
ลูกต้องใช้ หัวใจ ไล้แต้มสี
ประสบการณ์ ก้าวผ่าน เนิ่นนานมี
กลวิธี แห่งชีวี ที่มีมา
แม่อยากให้ ใจลูก คิดถูกต้อง
จงไตร่ตรอง พิศมอง ผองปัญหา
ทางสายกลาง ทิศทาง สร้างปัญญา
รักศรัทธา ค่าความดี ที่เจ้าทำ
เมื่อลูกเห็น ใครลำเค็ญ อย่าเข่นข้อง
เข้าทำนอง กองไม้ล้ม ก้มเหยียบย่ำ
เฝ้าคิดร้าย ต่อใคร ไม่ควรทำ
ลูกจงจำ ถ้อยคำ แม่ย้ำเตือน
จงก้าวเดิน เผชิญจิต ลองผิดถูก
เมื่อคิดผูก ต้องลุก กระตุกเงื่อน
ด้วยตัวเรา เท่านั้น อย่าฟั่นเฟือน
คิดเลอะเลือน เงื่อนตาย ได้อายตัว
จงเรียนรู้ สู่ทาง อย่างอดกลั้น
มิหวาดหวั่น พลันตก อกสลัว
ใช้สมอง ตรองพิศ อย่าคิดกลัว
ดีหรือชั่ว ตัวเรา ย่อมเข้าใจ
ลูกมีสิทธิ์ คิดฝัน ทุกวันวี่
แต้มชีวี สีสัน อันสดใส
แม้นไม่อาจ วาดฝัน ได้ทันใด
สู้ต่อไป อย่าสิ้นไร้ ในใจตน
ยามใดสุข เผื่อทุกข์ เข้าปลุกปลอบ
นี่คือกรอบ ครอบใจ ได้ทุกหน
ทางชีวิต ลิขิตวาง อย่างแยบยล
บรรลุผล หลุดพ้น วังวนกรรม
แม่อยากให้ ยิ้มไว้ ทั่วใบหน้า
ใครว่าบ้า อย่าสน คนพูดพร่ำ
ยิ้มเพื่อได้ ล้างใจ ใคร่ควรทำ
ยิ้มประจำ นำชีวิต จิตเบิกบาน
มีสิ่งหนึ่ง พึงจำ ในคำแม่
ความจริงแท้ แน่วแน่ ไม่แปรผัน
พูดโกหก เหมือนตก นรกพลัน
ทุกข์อนันต์ มหันต์ภัย ดั่งไฟฟอน
กำลังใจ แม่ให้ ไม่มีหมด
มิเลี้ยวลด จำจด ทุกบทสอน
พระคุณแม่ แท้จริง ยิ่งสาคร
ประนมกร อ่อนแนบ แทบเท้าเอย
อุ่นอันใดในหล้าที่ว่าอุ่น
ไม่ละมุมทดแทนเท่าแขนแม่
ที่ตวัดโอบร่างอย่างดูแล
ยามลูกแพ้ด้วยฤทธิ์พิษสังคม
มือแม่นั้นโอบมาจากบ่าซ้าย
แนบเรือนกายกลางหลังฝังความขม
ตบเบาเบาหมายให้ไล่ความตรม
ดุจสายลมอบอุ่นละมุนละไม
น้ำตาลูกรินลงอยู่ตรงหน้า
แม้เหนื่อยล้าเจ็บท้อเพียงขอให้
รอยกอดนั้นลึกล้ำมาค้ำใจ
ตลอดไปชั่วกาลนานนิรันดร์
ลูกวันนี้อยู่อย่างห่างคนกอด
คำพร่ำพลอดห่วงใยไกลเกินฝัน
แขนที่โอบแนบสนิทติดชีวัน
ก็มีอันจากไปในเวลา
ลูกจะรอวันหนึ่งถึงวันนั้น
วันที่ฝันอบอุ่นยังกรุ่นฟ้า
วันที่ต้องทดท้อต่อชะตา
วันเหว่ว้ามาเตือนเยือนชีวี
ลูกจะหยิบมือแม่วางกลางศีรษะ
อย่าปล่อยนะวางไว้ตรงใจนี่
ด้วยความรักศรัทธาและปรานี
ให้ลูกนี้ยืนหยัดในบัดดล...
แม่จ๋าช่วยหนูด้วย
ครวญครางให้ช่วยเจ็บปวด
กระโดดเต้นดิ้นพรวด
เฮือกสุดท้ายลมหายใจ
ดั่งหนึ่งตัวแตกดับ
มิอาจรับรู้ใดได้
ร้อนรุ่มราวสุมไฟ
อีกเย็นเยือกสลับกัน
ลูกน้อยนอนแน่นิ่ง
ทุกสรรพสิ่งมืดดับพลัน
แม่นี้จะฆ่ามัน
เจ้าชั่วช้ามาคุกคาม
เจ็บแปลบปวดแสบทั่ว
ราวเนื้อตัวต้องพิษหนาม
แผ่ซ่านรานรุกราม
ความมืดมิดเข้าครอบครอง
เลือนรางความรู้สึก
มิอาจนึกใดทั้งผอง
ตั้งจิตเข้าประคอง
เพื่อต่อต้านกับมวลพิษ
ก่อนที่จะม้วยมรณ์
ข้าขอวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ขอยลลูกสักนิด
พร้อมสั่งลาก่อนลาไกล
ลมหายสุดท้ายก่อนไกลร่าง
ทั่วสรรพางค์หน่วงหนักพักทุกสิ่ง
แว่วแว่วเสียงแม่จ๋าอย่าทอดทิ้ง
ยังเล็กยิ่งลูกจะอยู่กับผู้ใด
ความรู้สึกขาดห้วงยังห่วงลูก
เจ้าบุญปลูกของแม่อยู่ที่ไหน
มาให้แม่ยลยินจวนสิ้นใจ
ก่อนที่แม่จะหลับใหลชั่วนิรันดร์
ปีกบางกางโอบลูกน้อยกลอยใจ
มิอาจขยับได้เพียงไหวสั่น
เคลื่อนเพียงปลายปีกขนที่เบาเท่านั้น
ลูกน้อยร้องลั่นแทรกซบอกเอย
งูเห่าเอยใยเจ้าใจร้ายนัก
กล้าพรากรักแม่ลูกสุขเสวย
แล้วหลบเลื้อยหนีไปไม่เหลือเลย
สองชีวีสังเวยที่เหลืออยู่ใย
อุ่นใดเล่าอุ่นนักอุ่นรักเจ้า
อุ่นที่เฝ้าดูแลและถนอม
อุ่นสายใยผูกพันทุกวันยอม
อุ่นในอ้อมกอดรักฟูมฟักรอ
ให้เจ้าได้เติบใหญ่ในครรภ์น้อย
เก้าเดือนคอยหัวใจไม่เคยท้อ
เก็บความรักความหวังพลังพอ
เพียงแค่ขอให้เจ้าเฝ้าเติบโต
จะเก็บเกี่ยวความฝันทุกวันไว้
เจ้าเติบใหญ่รายล้อมพร้อมสุขโข
ให้สมบูรณ์แข็งแรงแกร่งกล้าโชว์
เป็นสายโซ่เกี่ยวรัดผูกมัดใจ
ให้เจ้าเป็นเด็กดีปรีดานัก
รักทอถักยืนยงอสงไขย
เป็นความหวังของพ่อแม่ต่อไป
อิ่มอุ่นใดอุ่นเท่ารักเจ้าเอย..