กลิ่นความรักหอมนวลอวลไออุ่น
มือละมุนเนียนนุ่มอุ้มโอบขวัญ
ทะนุถนอมตระกรองกอดยอดชีวัน
ประครองป้องผองภยันอันตราย
กี่สิบถ้อยร้อยคำรำพันพรอด
ที่ถ่ายทอด "คำรัก" หลากความหมาย
กี่เปรียบเปรยสรรหามาบรรยาย
ฤาเทียบสายใยรักจาก...มารดา
ครั้งที่ลูกยังเป็นเด็ก เล็กเล็กอยู่
แม่คือ "ครู" สอนอ่านเขียนเรียนภาษา
ให้คำเตือน...เสมือนแสงแห่งปัญญา
ให้วิชาคือ "รู้คิด" ที่ติดตน
ยามลูกเหนื่อยอนาทรแสนอ่อนล้า
ต้องการคำปรึกษาหาเหตุผล
แล้วหันมองรอบกาย...คล้ายมืดมน
ยังพบคนหนึ่ง...คือแม่...คอยแลมอง
แม่จ๋า...แม่คือยอดสตรีที่ประเสริฐ
แม่...เลอเลิศหนึ่งในใจไม่เป็นสอง
แม่...สูงค่ากว่าหยาดเพชรเกร็ดสีทอง
เกินยกย่องด้วยล้านคำ...พร่ำพรรณนา
หอมกลิ่นความรักนวลอวลไออุ่น
ระลึกคุณ แม่โอบอุ้มคุ้มเกศา
มือของลูกจึงเรียงร้อยถ้อยวาจา
เป็นมาลาหอม "รัก" กราบจากใจ
กรองวจีเรียงถ้อยร้อยความรัก
บรรจงถักคำหวานผ่านอักษร
แทน"มาลามะลิ"สวย...ด้วยบทกลอน
กราบ "มารดร" ด้วยรักมั่น "กตัญญุตา"
หากค้นหาความรักจากทุกภพ
หลอมบรรจบเป็นรักที่มากค่า
"รักของแม่" แม้ล้านคำพร่ำพรรณนา
มิอาจหาเปรยเปรียบเทียบทดแทน
ลูกกี่คน... "แม่" เลี้ยง-รัก...ไม่พัก-ผ่อน
ถึงเดือดร้อน...เหนื่อยยากลำบากแสน
ให้ลูกอิ่ม...แม้อัตคัดจนขาดแคลน
จะแร้นแค้น...ซูบเพียงกาย...รักไม่จาง
ชีวิตลูกที่ดำเนินเดินถูกต้อง
เพราะแม่ประคับประคองไม่เหินห่าง
ยามลูกเดินหลงทิศ...ผิดเส้นทาง
แม่คือเทียนส่องสว่าง...กลางดวงใจ
แม่จ๋า...แม่พร่ำสอน...คือพรประเสริฐ
เป็น "พร" เลิศผ่องพิสุทธิ์ดุจแก้วใส
ด้วยไม่มีเคลือบแคลงแฝงเภทภัย
ลูกจดจำ...รำลึกไว้...ใช้เตือนตน
กรองวจีเรียงถ้อยร้อยความรัก
บรรจงถักเป็น"สร้อยคำ"...ที่งามล้น
สื่ออักษรกลอน "รัก" จากกมล
บูชา "แม่"..."หญิงยอดคน"...หนึ่งในใจ
มะลิหอมน้อมวางข้างข้างตัก
กรุ่นกลิ่น "รัก" บริสุทธิ์ผุดผ่องใส
แทนทุกคำทุกถ้อยร้อยจากใจ
เป็นมาลัย "กราบแม่" พร้อมน้อมบูชา
กี่พระคุณจากใครอื่นนับหมื่นแสน
อาจทนแทนเปรยเปรียบเทียบคุณค่า
แต่พระคุณ"หนึ่งหยดน้ำนมมารดา"ทั้งสามภพจบหล้า...หาเทียมทัน
ลูกไม่อาจเอ่ยแสดงแถลงถ้อย
หรือเรียงร้อยพจนามาเสกสรรค์
เพื่อบรรยายพระคุณนี้ที่ "อนันต์"
จึงตั้งมั่น "กตัญญุตา" ตลอดไป
หนึ่งคำ "รัก" ลูกรักแม่ แม้ค่าน้อย
ต่างเพชรพลอย ตีราคาค่ามิได้
แต่แม่จ๋า... "รักที่หนึ่ง" ของหัวใจ
มิใช่ใคร "ลูก รัก แม่" แน่นิรันดร์
สุดขอบฟ้ากว้างใหญ่ไร้ขอบเขต
เป็นเพียงเศษของความรักที่ยิ่งใหญ่
คือลูกน้อยเปรียบเสมือนเป็นหัวใจ
ที่แม่ได้มอบให้ทั้งชีวี
ทั้งอบรมณ์ดูแลตั้งแต่เด็ก
ตั้งแต่เล็กคอยปกป้องไม่ถอยหนี
ยอมลำบากยอมเหนื่อยล้าเพื่อบุตรี
ให้เจ้ามีวันสดใสและสวยงาม
เป็นคนดีเชื่อฟังคำสั่งสอน
ถึงร้าวรอนยากเข็ญมีขวากหนาม
ขอให้จำคำแม่สอนทุกโมงยาม
จงมีความอดทนอยู่ที่ใจ
หากสิ้นแม่ให้คิดถึงแม่สักนิด
จะสถิตอยู่กับเจ้ายามไปไหน
ให้เจ้ารู้ว่าแม่รักสุดหัวใจ
ให้จำไว้คำแม่สอนก่อนสิ้นลม...
พระคุณแม่ยิ่งใหญ่ไพศาลนัก ด้วยความรักเมตาอาทรเหลือ
เฝ้าถนอมการุณช่วยจุนเจือ สร้างเลือดเนื้อสร้างวิญญานสานความดี
สิบนิ้วลูกประนมเหนือศีรษะ ขอคุณพระจงคุมครองผ่องราศี
ให้แม่สบเสพสุขทุกสิ่งมี ล้วนเป็นที่เกษมสันต์นิรันดร์เทอญ
โอ้..แม่จ๋า แม่คะ หนูรักแม่
พระคุณแม่ สุดซึ้งแท้ หาใครเหมือน
จะทดแทน ทุกคืนวัน ครั้นปีเดือน
กราบเทิดทูน แม่เสมือน เทพเทวา
ขอพรพระ คุ้มครองแม่ ที่หนูรัก
ขออารักษ์ คุ้มภัยแม่ หายห่วงหา
ขอทวยเทพ คุ้มครองแม่ ไร้โรคา
ขอเทิดทูน คุณมารดา ตลอดกาล
แม่รักลูก ผูกสัมพันธ์ ผสานจิต
สายโลหิต ก่อเกิดกาย ใฝ่เติมฝัน
จากความรัก รวมสายใย ใจตรงกัน
ลูกเกิดพลัน เป็นวันแม่ แต่นั้นมา
แม่รักลูก ปลูกใจกาย ทั้งชายหญิง
แม่รักจริง รักสะสม ภิรมย์หา
แม่รักเจ้า เฝ้าอบรม บ่มปัญญา
แม่รักลูก ดั่งแก้วตา ตราบฟ้าดิน
พระคุณแม่ล้ำเลิศประเสริฐนัก
สู้ฟูมฟักรักลูกจนเติบใหญ่
คอยถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงด้วยใจ
ไม่มีใครเทียบเขาเท่าแม่ตน
เหนือแผ่นฟ้ามหาสมุทรสุดประเสริฐ
แสนบรรเจิดเกิดมาสักหมื่นหน
ลูกขอเกิดเป็นลูกแม่อีกสักคน
บุญบันดลผลกรรมสั่งดั่งตั้งใจ
กลิ่นความรักหอมนวลอวลไออุ่น
มือละมุนเนียนนุ่มอุ้มโอบขวัญ
ทะนุถนอมตระกรองกอดยอดชีวัน
ประครองป้องผองภยันอันตราย
กี่สิบถ้อยร้อยคำรำพันพรอด
ที่ถ่ายทอด “คำรัก” หลากความหมาย
กี่เปรียบเปรยสรรหามาบรรยาย
ฤาเทียบสายใยรักจาก…มารดา
ครั้งที่ลูกยังเป็นเด็ก เล็กเล็กอยู่
แม่คือ “ครู” สอนอ่านเขียนเรียนภาษา
ให้คำเตือน…เสมือนแสงแห่งปัญญา
ให้วิชาคือ “รู้คิด” ที่ติดตน
ยามลูกเหนื่อยอนาทรแสนอ่อนล้า
ต้องการคำปรึกษาหาเหตุผล
แล้วหันมองรอบกาย…คล้ายมืดมน
ยังพบคนหนึ่ง…คือแม่…คอยแลมอง
แม่จ๋า…แม่คือยอดสตรีที่ประเสริฐ
แม่...เลอเลิศหนึ่งในใจไม่เป็นสอง
แม่...สูงค่ากว่าหยาดเพชรเกร็ดสีทอง
เกินยกย่องด้วยล้านคำ…พร่ำพรรณนา
หอมกลิ่นความรักนวลอวลไออุ่น
ระลึกคุณ แม่โอบอุ้มคุ้มเกศา
มือของลูกจึงเรียงร้อยถ้อยวาจา
เป็นมาลาหอม “รัก” กราบจากใจ
พระคุณแม่ล้นฟ้ามหาสมุทร
ไม่สิ้นสุดพระสุธาหาใครเหมือน
แม่ยิ่งใหญ่กว่าใครให้คอยเตือน
เป็นเสมือนที่ปรึกษาคราทุกข์ใจ
ต้องระทมตรมตรอมยอมเพื่อเจ้า
ถึงเดือนเก้าแบกท้องต้องหวั่นไหว
ลูกเกิดมาแม่คอยเฝ้าและเอาใจ
ลูกอยากได้สิ่งนั้นพลันจัดมา
ยามลูกล้มแม่ประคองทั้งสองแขน
คอยหวงแหนทุกทิวาพาห่วงหา
แม้นลูกหลับแม่ยังตื่นทุกคืนมา
เป็นทั้งยารักษาเจ้าทุกเช้าเย็น
ให้ตอบแทนแม่บ้างอย่างเช่นลูก
ที่พันผูกสายใยใครได้เห็น
ว่าเป็นลูกกตัญญูรู้คุณเป็น
ได้ร่มเย็นเพราะแม่ที่แน่นอน
เดือนที่สิบเคลื่อนออกนอกท้องแม่
ลืมตาแลเหลียวมองจ้องสงสัย
สัมผัสแรกที่เจอเธอใช่ใคร
อบอุ่นใจยิ่งกว่านทีธาร
มอบความรักทั้งหลายให้ฉันหมด
ไม่ท้อทดโลมลูบจูบประสาน
ช่างอบอุ่นดวงใจไปแสนนาน
ตราบชั่วกาลนิรันดร์ฉันรักเธอ
อันพระคุณยิ่งใหญ่ใครจะเหมือน
แม่เป็นเพื่อนที่ดีนี้เสมอ
จะกี่ปี่กี่วันนั้นเลิศเลอ
ไม่มีเธอชีวิตฉันนั้นอย่างไร
ลูกขอกราบขอบพระคุณบุญของแม่
ช่างงามแท้เสียยิ่งกว่าสิ่งไหน
ที่ได้เกิดในท้องของทรามวัย
ชาติต่อไปขอประสพพบอีกที
ครคนหนึ่งรักเราเท่าชีวิต
ใครคนหนึ่งคอยคิดคอยห่วงหา
ใครคนหนึ่งมีใจที่เมตตา
นี่ละหนาคือแม่แท้ใช่ใคร
แม้นวันใดใจเรานั้นมีทุกข์
ท่านก็คอยหาสุขนำมาให้
ท่านคอยคิดถึงเราอย่างห่วงใย
แม่นั้นไซร้มีคุณสุดนภา......
แม้เหนื่อยกาย...ใจไม่ท้อ...จะขอสู้
ยืนหยัดอยู่...เพื่อแม่...ไม่แพ้ฝัน
แม้อดมื้อ....กินมื้อ..ในบางวัน
เพื่อแม่นั้น...จะก้าวไป..ยังเส้นชัย
อดทนสู้...เพื่อผู้หญิง...ที่รักแท้
นั้นคือแม่...ของเรา...เฝ้าปลอบใจ
ถึงอ่อนล้า...หมดกำลัง..จะก้าวไป
สู้ด้วยใจ...เพื่อแม่..แพ้ไม่ได้
เจ้ารู้ไหมใครคือผู้สอนสั่ง
มอบพลังคราเจ้าเยาว์ชันษา
รู้หรือไม่ใครมอบสุวิชชา
เป็นปฐมาจารย์เจ้าคราเยาว์วัย
แม่ของเจ้าประเสริฐเลิศล้ำยิ่ง
แม่ไขสิ่งที่เจ้าเฝ้าสงสัย
แม่เจ้าเป็นบรมครูอยู่ในใจ
แม่เจ้าไซร้คืออาจารย์ท่านแรกเอย
รักของใครจะเทียบเปรียบแม่รัก
ลูกประจักษ์ซึ้งใจหาใครเหมือน
แม่ของลูกเฝ้าย้ำเฝ้าตักเตือน
หาใครเหมือนมิมีในโลกา
พระคุณแม่ แท้จริง สุดยิ่งใหญ่
จะหาไหน มาเทียบ เปรียบแม่ได้
แม่รักลูก ฟูมฟัก จากดวงใจ
รักจากใคร ก็มิแม้น มาแทนทัน
บรรจงกราบ แทบเท้า ของคุณแม่
ปิติแผ่ ซาบึ้ง จึงเอ่ยขาน
บทกวี ร้อยกรอง ด้วยกลอนกานท์
ก้มกราบกราน แม่เรา ทุกเช้าเย็น
สำหรับเธอ…คือผู้ให้
สุดแสนคิดถึงพร้อมบูชา
ก่อเกิดมา คือ ผู้ให้
น้อมกราบบูชาท่านด้วยหัวใจ
ให้มี…สีลมัย…ผู้ทรนง…..
รอยแย้มยิ้มแสนอบอุ่น….
เสียงกล่อมเนื้อละมุน ให้ลุ่มหลง..
วันก่อน…วันนี้ ..ยังคง….
สร้างผู้หนึ่ง…..ผู้ซึ่งทรนงให้ยังคงก้าว….เพื่อไกล…..
ยามลูกสุข แม่สุข ไม่ทุกข์ท้อ
พร้อมสู้ต่อ โอบอุ้มเจ้า เฝ้าส่งเสีย
ยามแม่เหนื่อย มีลูกน้อย เคล้าคลอเคลีย
หายเหนื่อยเพลีย ด้วยรักลูก โดยผูกพัน
ยามเจ็บไข้ เจ้างอแง แม่เจ็บกว่า
แทบใบ้บ้า ทุกข์ร้อน สุดผ่อนผัน
สองมืออุ้ม ทะนุถนอม ดั่งชีวัน
หาหยูกยา มาแบ่งปัน ช่วยบรรเทา
ลูกรู้ไหม ดวงใจแม่ มีแต่ให้
คล้องสายใย เฝ้าดูแล แม้เหน็บหนาว
สองมือกอด ตระกอง อย่างแผ่วเบา
เพื่อให้เจ้า อบอุ่น อย่างคุ้นเคย
สองมือป้อน ความห่วงใย ไม่มีเปลี่ยน
สอนลูกเขียน ท่องจำ ใช่เมินเฉย
ครูคนแรก ในดวงใจ ใช่ใครเลย
รู้ไหมเอ่ย แน่แท้ แม่นั่นเอง
“ลูกรักแม่” แน่แท้ มิแปรผัน
กี่คืนวัน ผันผ่านไป ใช่เมินเฉย
แม่จ๋า แม่ แม่รู้ไหม ลูกไม่เคย
ลืมแม่เลย แม้น้อยนิด ไม่คิดทำ
เพราะรักที่ แม่มอบให้ นั้นใหญ่ยิ่ง
ไม่เคยทิ้ง ยามลูกคว้าง ย่างถลำ
เปี่ยมเมตตา การุณ คอยหนุนนำ
แม่คือสาย น้ำาเย็นฉ่ำ ฉ่ำใจกาย
พระคุณแม่ แผ่อยู่ใน หัวใจลูก
รักแม่ผูก ลูกแน่นหนา กว่าสิ่งไหน
รักแม่เทียบ เปรียบเสมือน เป็นเงื่อนตาย
ถึงห่างหาย แค่กายห่าง ใช่ห่างใจ
ขอน้อมนอบ หมอบกราบแท้ พระแม่แก้ว
สำนึกแล้ว ความเลว เคยเหลวไหล
ลูกซึ้งแล้ว แนววิถี ที่เป็นไป
แม่ช้ำใจ เพราะลูกมา จนชาชิน
ลูกสร้างกรรม ทำบาป กราบเท้าแม่
ซึ้งใจแท้ แม่อภัย ให้หมดสิ้น
น้ำตาแม่ แต่ละหยด ที่รดริน
ลูกแทบสิ้น ดังน้ำกรด รดหัวใจ
จะทำดี เพื่อแม่ ต่อแต่นี้
เป็นคนดี ต่อสังคม ไม่หลงไหล
จะเป็นคน ดีของแม่ ตลอดไป
ไม่ยอมให้ เสียใจซ้ำ ย่ำน้ำตา